Rachel Armstrong: Architecture that repairs itself?

Rachel Armstrong: Kendini onaran mimari mi?

Çeviri: YELDA ERISKEN Gözden geçirme: Naz Beykan

All buildings today have something in common.

Günümüzde bütün binalarda ortak olan bir özellik var.

They're made using Victorian technologies.

Viktorya döneminin teknolojisi ile yapılıyorlar.

This involves blueprints,

Bu teknoloji, mimari planları,

industrial manufacturing

endüstriyel üretimleri

and construction using teams of workers.

ve ekipler halinde işçiler kullanan inşaatları kapsamaktadır.

All of this effort results in an inert object.

Tüm bu çabaların sonucunda durağan bir obje ortaya çıkıyor.

And that means that there is a one-way transfer of energy

Bu da, çevremizden evlerimize ve şehirlerimize

from our environment into our homes and cities.

tek yönlü bir enerji akışı olduğu anlamına geliyor.

This is not sustainable.

Bu sürdürülebilir değildir.

I believe that the only way that it is possible for us

İnanıyorum ki, gerçekten sürdürülebilir

to construct genuinely sustainable homes and cities

evler ve şehirler inşa etmek

is by connecting them to nature,

ancak bu yapıları doğaya bağlamakla mümkündür,

not insulating them from it.

doğadan izole etmekle değil.

Now, in order to do this, we need the right kind of language.

O halde, bunu yapabilmek için doğru bir dile ihtiyacımız var.

Living systems are in constant conversation

Yaşayan sistemler, metabolizma adı verilen

with the natural world,

bir dizi kimyasal reaksiyonlar aracılığıyla

through sets of chemical reactions called metabolism.

doğayla sürekli iletişim halindedir.

And this is the conversion of one group of substances

Bu, bir grup maddenin

into another, either through

enerji üretimi veya emilimi vasıtasıyla

the production or the absorption of energy.

diğer maddelere dönüşümüdür.

And this is the way in which living materials

İşte bu, canlı maddelerin

make the most of their local resources

kendi kaynaklarının büyük bölümünü üretmek için

in a sustainable way.

kullandıkları sürdürülebilir bir yöntemdir.

So, I'm interested in the use of

Bu yüzden ben, metabolik malzemelerin

metabolic materials for the practice of architecture.

mimari alanda kullanılması konusuyla ilgileniyorum.

But they don't exist. So I'm having to make them.

Ancak bu malzemeler hazır bulunmadığından, onları kendim yapmak zorunda kalıyorum.

I'm working with architect Neil Spiller

Mimar Neil Spiller ile birlikte

at the Bartlett School of Architecture,

Bartlett Mimarlık Okulu'nda çalışıyorum.

and we're collaborating with international scientists

Ayrıca bu yeni malzemeleri,

in order to generate these new materials

'zeminden yukarı' bir yaklaşımla üretmek için,

from a bottom up approach.

farklı uluslardan bilim adamlarıyla iş birliği yapıyoruz.

That means we're generating them from scratch.

Bu, onları baştan yarattığımız anlamına geliyor.

One of our collaborators is chemist Martin Hanczyc,

İş birliği yaptığımız kişilerden biri de kimyager Martin Hanczyc.

and he's really interested in the transition from

Kendisi, maddenin durağandan

inert to living matter.

canlıya dönüştürülmesi konusuna gerçekten ilgi duyuyor.

Now, that's exactly the kind of process that I'm interested in,

İşte bu, sürdürülebilir malzemeleri tasarlarken,

when we're thinking about sustainable materials.

tam da ilgi duyduğum türden bir süreç.

So, Martin, he works with a system called the protocell.

Martin, 'Protocell' denilen bir sistem üzerinde çalışıyor.

Now all this is -- and it's magic --

İşte bütün bu -ki büyülü bir şey-

is a little fatty bag. And it's got a chemical battery in it.

küçük bir yağ kesesi ve içinde kimyasal bir pil var.

And it has no DNA.

Hiç DNA'sı yok.

This little bag is able to conduct itself

Bu küçük kese

in a way that can only be described as living.

ancak canlı olarak tarif edebileceğimiz bir şekilde davranıyor.

It is able to move around its environment.

Bulunduğu ortamda hareket edebilme yetisine sahip.

It can follow chemical gradients.

Kimyasal değişimleri algılayabilir.

It can undergo complex reactions,

Karmaşık tepkimelere girebilir.

some of which are happily architectural.

Ne iyi ki bunların bazıları mimarlıkla ilgili.

So here we are. These are protocells,

İşte görüyorsunuz. Bu 'protocell'ler,

patterning their environment.

bulundukları çevreyi düzenlemekteler.

We don't know how they do that yet.

Bunu nasıl yaptıklarını henüz bilmiyoruz.

Here, this is a protocell, and it's vigorously shedding this skin.

İşte buradaki bir 'protocell' ve gayretle bu deriyi değiştiriyor.

Now, this looks like a chemical kind of birth.

Bu, bir tür kimyasal doğuma benziyor.

This is a violent process.

Bu çok zorlu bir süreç.

Here, we've got a protocell to extract carbon dioxide

Burada, atmosferden aldığı karbondioksiti

out of the atmosphere

karbonata dönüştüren

and turn it into carbonate.

bir 'protocell' var.

And that's the shell around that globular fat.

Bu da, bu yuvarlak yağ bezesinin etrafındaki kabuk.

They are quite brittle. So you've only got a part of one there.

Oldukça kırılganlar. Bu yüzden sadece birinin parçasını görüyorsunuz.

So what we're trying to do is, we're trying to push these technologies

Burada yapmaya çalıştığımız şey, bu teknolojileri

towards creating bottom-up construction approaches

mimaride 'zeminden yukarı' inşaat yaklaşımlarını

for architecture,

oluşturmak için kullanmaktır.

which contrast the current, Victorian, top-down methods

Bu da, günümüzde kullanılan maddenin üzerine yapıyı yükleyen

which impose structure upon matter.

'tepeden aşağı' Viktorya dönemi teknikleriyle tezatlık göstermektedir.

That can't be energetically sensible.

O teknikler enerji bakımından makul olamazlar.

So, bottom-up materials

'Zeminden yukarı' diye tabir edilen malzemeler

actually exist today.

aslında günümüzde mevcut.

They've been in use, in architecture, since ancient times.

Antik çağlardan beri mimaride kullanılıyorlar.

If you walk around the city of Oxford, where we are today,

Son bir kaç gündür benim de zevkle yaptığım gibi

and have a look at the brickwork,

bugün içinde bulunduğumuz Oxford şehrini gezip

which I've enjoyed doing in the last couple of days,

tuğla duvarlara bakacak olursanız,

you'll actually see that a lot of it is made of limestone.

aslında büyük bir bölümünün kireç taşından yapılmış olduğunu görürsünüz.

And if you look even closer,

Daha da yakından bakarsanız,

you'll see, in that limestone, there are little shells

görürsünüz ki kireç taşının içinde birbiri üzerine yığılı

and little skeletons that are piled upon each other.

ufak kabuklar ve iskeletler vardır,

And then they are fossilized over millions of years.

ve sonra milyonlarca yılda fosilleşmişlerdir.

Now a block of limestone, in itself,

Tek başına bir kireç taşı

isn't particularly that interesting.

öyle çok da ilgi çekici değildir.

It looks beautiful.

Güzel görünür.

But imagine what the properties of this limestone block might be

Ancak yüzeyleri atmosferle iletişim halinde olsaydı,

if the surfaces were actually

o kireç taşı bloğu

in conversation with the atmosphere.

nasıl özelliklere sahip olurdu bir hayal edin.

Maybe they could extract carbon dioxide.

Belki de atmosferden karbondioksit çekebilirlerdi.

Would it give this block of limestone new properties?

Bu durum, buradaki kireç taşı bloğuna yeni özellikler kazandırabilir miydi?

Well, most likely it would. It might be able to grow.

Pekala da olabilirdi. Mesela büyüyebilirdi.

It might be able to self-repair, and even respond

Kendi kendini onarabilir ve hatta

to dramatic changes

yakın çevresindeki büyük değişikliklere

in the immediate environment.

tepki gösterebilirdi.

So, architects are never happy

Mimarlar asla ilginç bir malzemenin

with just one block of an interesting material.

sadece bir parçasıyla yetinmezler.

They think big. Okay?

Büyük düşünürler. Tamam mı?

So when we think about scaling up metabolic materials,

Bu yüzden, metabolik malzemelerin boyutlarını büyütmeyi tasarlarken,

we can start thinking about ecological interventions

mercan adalarının yenilenmesi

like repair of atolls,

ya da şehirlerde

or reclamation of parts of a city

sudan zarar görmüş yerlerin iyileştirilmesi gibi

that are damaged by water.

ekolojik müdahaleleri düşünmeye başlamalıyız.

So, one of these examples

Tabi ki bu örneklerden biri

would of course be the historic city of Venice.

tarihi Venedik şehri olurdu.

Now, Venice, as you know, has a tempestuous relationship with the sea,

Bildiğiniz gibi Venedik'in denizle fırtınalı bir ilişkisi var

and is built upon wooden piles.

ve ahşap kazıklar üzerine inşa edilmiş.

So we've devised a way by which it may be possible

Dolayısıyla, üzerinde çalıştığımız 'protocell' teknolojisi ile

for the protocell technology that we're working with

Venedik'i sürdürülebilir bir şekilde geri kazanmayı mümkün kılabilecek

to sustainably reclaim Venice.

bir yöntem geliştirdik.

And architect Christian Kerrigan

Mimar Christian Kerrigan

has come up with a series of designs that show us

şehrin altında kireç taşı kayalıkları yetiştirilmesinin

how it may be possible to actually grow a limestone reef

nasıl mümkün olabileceğini gösteren

underneath the city.

bir dizi tasarım hazırladı.

So, here is the technology we have today.

İşte bugün sahip olduğumuz teknoloji.

This is our protocell technology,

Bu 'protocell' teknolojimiz,

effectively making a shell, like its limestone forefathers,

-kireç taşı atalarının yaptığı gibi- etkili bir biçimde kabuk yapıyor,

and depositing it in a very complex environment,

ve bunu doğal malzemelere karşı

against natural materials.

çok karmaşık bir ortamda biriktirebiliyor.

We're looking at crystal lattices to see the bonding process in this.

Buradaki bağlanma mekanizmasını anlayabilmek için kristal yapısına bakıyoruz.

Now, this is the very interesting part.

Şimdi, bu kısmı çok ilginç.

We don't just want limestone dumped everywhere in all the pretty canals.

Biz kireç taşının güzel kanallarda her tarafa yığılmasını istemiyoruz.

What we need it to do is to be

Ondan yapmasını beklediğimiz şey

creatively crafted around the wooden piles.

yapıcı bir biçimde ahşap kazıkların etrafina birikmesidir.

So, you can see from these diagrams that the protocell is actually

Bu resimde gördüğünüz gibi, 'protocell'

moving away from the light,

aydınlıktan uzaklaşarak karanlık temellere doğru

toward the dark foundations.

hareket etmektedir.

We've observed this in the laboratory.

Bunu labaratuvar ortamında gözlemledik.

The protocells can actually move away from the light.

'Protocell'ler gerçekten ışıktan uzaklaşabiliyorlar.

They can actually also move towards the light. You have to just choose your species.

Aslında ışığa doğru da hareket edebiliyorlar. Sadece uygun türü seçmeniz gerek.

So that these don't just exist as one entity,

Dolayısıyla bunlar sadece tek bir varlık olarak bulunmuyorlar,

we kind of chemically engineer them.

biz onları kimyasal olarak düzenliyoruz.

And so here the protocells are depositing their limestone

Burada 'protocell'ler kireç taşlarını

very specifically, around the foundations of Venice,

özellikle Venedik'in temellerinin çevresinde biriktirerek

effectively petrifying it.

orayı etkili bir biçimde taşlaştırıyorlar.

Now, this isn't going to happen tomorrow. It's going to take a while.

Bu tabi ki hemen yarın olmayacak. Biraz vakit alacak.

It's going to take years of tuning and monitoring this technology

Venedik'teki en çok zarar görmüş ve basınç altında kalmış binalar üzerinde

in order for us to become ready

teker teker uygulama yapacak

to test it out in a case-by-case basis

duruma hazır olana kadar

on the most damaged and stressed buildings within the city of Venice.

bu teknolojiyi ayarlamak ve gözlemlemek yıllar alacak.

But gradually, as the buildings are repaired,

Fakat zamanla, binalar onarıldıkça

we will see the accretion of a limestone reef beneath the city.

şehir altında kireç taşı kayalıkları birkiminin büyüdüğünü görecegiz.

An accretion itself is a huge sink of carbon dioxide.

Bu birikimin kendisi devasa büyüklükte bir karbondioksit havzasıdır.

Also it will attract the local marine ecology,

Bu aynı zamanda, kendi ekolojik nişlerini bu mimari içinde bulacak

who will find their own ecological niches within this architecture.

yerel deniz ekolojisini de kendine çekecektir.

So, this is really interesting. Now we have an architecture

O yüzden, bu gerçekten ilginç. Şu anda bir şehri,

that connects a city to the natural world

doğrudan ve hızlı bir biçimde

in a very direct and immediate way.

tabiata bağlayabilecek bir mimariye sahibiz.

But perhaps the most exciting thing about it

Bu konuyla ilgili belki de en heyecan verici olan şey,

is that the driver of this technology is available everywhere.

bu teknolojinin çalışmasını sağlayacak kaynağın her yerde mevcut olmasıdır.

This is terrestrial chemistry. We've all got it,

Bu kaynak yeryüzüne ait kimyadır. Hepimiz buna sahibiz.

which means that this technology is just as appropriate

Bu demektir ki, bu teknoloji

for developing countries as it is

Birinci Dünya ülkeleri için olduğu kadar

for First World countries.

gelişmekte olan ülkeler için de uygundur.

So, in summary, I'm generating metabolic materials

Özetle, ben Viktorya dönemi teknolojilerine karşı duracak

as a counterpoise to Victorian technologies,

metabolik malzemeler üretiyorum ve

and building architectures from a bottom-up approach.

'zeminden yukarı' bir yaklaşımla binalar inşa ediyorum.

Secondly, these metabolic materials

İkinci olarak, bu metabolik malzemeler

have some of the properties of living systems,

canlıların sahip olduğu bazı özellikleri taşıyorlar ve bu da

which means they can perform in similar ways.

bu malzemelerin benzer şekilde davranabileceğini göstermektedir.

They can expect to have a lot of forms and functions

Bu malzemelerin, mimari uygulamada

within the practice of architecture.

çeşitli şekil ve fonksiyonlarının olması beklenebilir.

And finally, an observer in the future

Son olarak, gelecekte çevredeki güzel bir yapıya

marveling at a beautiful structure in the environment

hayretle bakan bir gözlemcinin,

may find it almost impossible to tell

bu yapının doğal bir süreç sonucunda mı

whether this structure

yoksa yapay olarak mı

has been created by a natural process

oluştuğunu ayırt etmesi

or an artificial one.

neredeyse imkansız olacak.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)