Rodney Brooks: Why we will rely on robots

Rodney Brooks: Robotlara neden ihtiyaç duyuyoruz?

Çeviri: Esra Önel Gözden geçirme: mehmet can YILDIRIM

Well, Arthur C. Clarke,

Arthur C. Clarke,

a famous science fiction writer from the 1950s,

1950'lerden ünlü bilimkurgu yazarı

said that, "We overestimate technology in the short term,

der ki, ''Bizler teknolojinin kısa vadeli etkilerini gözümüzde büyütürken,

and we underestimate it in the long term."

uzun vadeli etkilerini hafife alıyoruz.''

And I think that's some of the fear that we see

Bana göre bizi korkutan kısım,

about jobs disappearing from artificial intelligence and robots.

biraz da yapay zeka ve robotların bazı iş alanlarında insanların yerini alacak olmasıyla alakalı.

That we're overestimating the technology in the short term.

Yani, kısa vadede teknolojiden beklentimiz oldukça yüksek.

Fakat, uzun vadede teknolojinin gerekli seviyede gelişip gelişmeyeceği de ayrı bir muamma.

But I am worried whether we're going to get the technology we need in the long term.

Because the demographics are really going to leave us with lots of jobs that need doing

Çünkü gelecekte toplumsal istatikler bizi yapılacak çok sayıda işle baş başa bırakacakken

and that we, our society, is going to have to be built on the shoulders of steel of robots in the future.

toplumumuz da çelik robotların omuzları üzerinde yapılanacak.

So I'm scared we won't have enough robots.

Beni korkutan, yeterli sayıda robotumuzun olmaması ihtimali.

But fear of losing jobs to technology has been around for a long time.

Fakat, teknolojinin gelişmesiyle insanların işlerini kaybetmesi fikri uzun zamandır akılları meşgul etmekte.

Back in 1957, there was a Spencer Tracy, Katharine Hepburn movie.

1957'ye dönelim. Bir Spencer Tracy, Katherine Hepburn filmi vardı,

So you know how it ended up,

nasıl bittiğini hatırlarsınız.

Spencer Tracy brought a computer, a mainframe computer of 1957, in

Spencer Tracy, kütüphane görevlilerine yardımcı olmak amacıyla

to help the librarians.

birden fazla sistemi idare edebileceği bir bilgisayar getiriyordu.

The librarians in the company would do things like answer for the executives,

Kütüphane görevlileri, idari işlerin yürütülmesi amacıyla

''Noel Baba'nın geyiklerinin adları nedir?''

"What are the names of Santa's reindeer?"

And they would look that up.

gibi sorulara cevap verirlerdi.

And this mainframe computer was going to help them with that job.

Ve bu ana bilgisayar, görevlilere bu konuda yardımcı olacaktı.

Well of course a mainframe computer in 1957 wasn't much use for that job.

Tabi ki 1957'den bir ana bilgisayar bu tarz işler için pek kullanılmadı.

The librarians were afraid their jobs were going to disappear.

Görevliler bu bilgisayar yüzünden işlerini kaybetmekten oldukça endişeliydiler

But that's not what happened in fact.

fakat olaylar böyle gelişmedi.

The number of jobs for librarians increased for a long time after 1957.

Kütüphane görevlileri için uygun iş sayısı 1957'den sonra oldukça arttı.

It wasn't until the Internet came into play,

Bu artış, İnternet'in kullanılmaya başlanmasıyla da son bulmadı.

the web came into play and search engines came into play

Kütüphane görevlilerini bitiren,

that the need for librarians went down.

web ve arama motorlarının ortaya çıkışı oldu.

And I think everyone from 1957 totally underestimated

Ve eminim ki 1957'de yaşamış herkes

the level of technology we would all carry around in our hands and in our pockets today.

bugün ellerimizde ve ceplerimizde bulunan teknolojinin seviyesini kesinlikle küçümsemişlerdi.

And we can just ask: "What are the names of Santa's reindeer?" and be told instantly --

Şimdiyse ''Noel Baba'nın geyiklerinin adları nedir?'' sorusuna hemen cevap alabilir

or anything else we want to ask.

ya da dilediğimizi sorabiliriz.

By the way, the wages for librarians went up faster

Bu arada, kütüphane görevlilerinin maaşları,

than the wages for other jobs in the U.S. over that same time period,

o dönem Amerika Birleşik Devletleri'ndeki diğer işlerin maaşlarından hızlıca yükselmekteydi

çünkü onlar bilgisayarlarla adeta iş ortağı olmuşlardı.

because librarians became partners of computers.

Computers became tools, and they got more tools that they could use

Bilgisayarlar rahatlıkla kullanabileceğimiz araç-gereçlere dönüştüler

and become more effective during that time.

ve kazandıkları birçok işlevle o dönemde daha etkili hale geldiler.

Same thing happened in offices.

Aynı durum ofislerde de kendini göstermişti.

Back in the old days, people used spreadsheets.

Önceleri, insanlar devasa, kalın defterler kullanıyorlardı.

Spreadsheets were spread sheets of paper,

Üzerinde çizelgeler ve tablolar bulunan bu sayfalardaki her bilgi

and they calculated by hand.

elle hesaplanmaktaydı.

But here was an interesting thing that came along.

Fakat ilginç bir gelişme oldu.

With the revolution around 1980 of P.C.'s,

1980 civarındaki kişisel bilgisayar devrimiyle,

the spreadsheet programs were tuned for office workers,

ofis çalışanları için tablolama programları geliştirildi.

not to replace office workers,

Bu programlar çalışanların yerini almıyordu,

but it respected office workers as being capable of being programmers.

aksine, çalışanlara yazılımcı statüsü kazandırarak iş kapasitelerini arttırıyordu.

So office workers became programmers of spreadsheets.

Yani, ofis çalışanları artık ''tablolama programı yazılımcısı'' olmuşlardı.

It increased their capabilities.

Dolayısıyla, kapasiteleri ve yetenekleri de bu doğrultuda gelişmiş oldu.

They no longer had to do the mundane computations,

Bundan böyle, günlük hesaplamalarla uğraşmak zorunda değillerdi

but they could do something much more.

fakat yapabilecekleri çok daha fazla şey vardı.

Now today, we're starting to see robots in our lives.

Bugün, robotları hayatımıza dahil etmiş durumdayız.

On the left there is the PackBot from iRobot.

Sol tarafta iRobot'tan PackBot'u görüyoruz.

When soldiers came across roadside bombs in Iraq and Afghanistan,

Askerler Irak ve Afganistan'da bombalarla karşılaştığında,

instead of putting on a bomb suit and going out and poking with a stick,

bombanın kendisiyle haşır neşir olmak yerine

as they used to do up until about 2002,

-2002'ye kadar yaptıkları gibi-

they now send the robot out.

bundan böyle bu iş için robotları kullanıyorlar.

So the robot takes over the dangerous jobs.

Yani robot tehlikeli işleri üzerine alıyor.

On the right are some TUGs from a company called Aethon in Pittsburgh.

Sağ tarafta ise Pittsburgh'ta yapılanmış Aethon adlı bir şirketten gelen TUG'lar var

These are in hundreds of hospitals across the U.S.

Amerika Birleşik Devletleri'ndeki yüzlerce hastanede görev alıyorlar.

And they take the dirty sheets down to the laundry.

Kirli çamaşırların yıkanmasında,

They take the dirty dishes back to the kitchen.

Bulaşıkların yıkanması ve mutfağa yerleştirilmesinde,

They bring the medicines up from the pharmacy.

eczaneden çeşitli ilaçların tedarik edilmesinde görev alıyorlar.

And it frees up the nurses and the nurse's aides

Ayrıca hemşirelerin ve diğer görevlilerin

from doing that mundane work of just mechanically pushing stuff around

daha az önem arz eden gündelik işlerle uğraşmak yerine

to spend more time with patients.

hastalarla daha iyi ilgilenmelerine olanak sağlıyorlar.

In fact, robots have become sort of ubiquitous in our lives in many ways.

Aslında baktığımıza, robotlar yardım için hazır ve nazırlar.

But I think when it comes to factory robots, people are sort of afraid,

Fakat iş fabrika robotlarına geldiğinde, insanlar daha temkinli yaklaşıyor.

because factory robots are dangerous to be around.

Çünkü bu robotların etrafta olması ''tehlikeli'' bulunuyor.

In order to program them, you have to understand six-dimensional vectors and quaternions.

Bu robotları programlamak için, altı boyutlu vektörler ve kuaterniyonlar hakkında bilgi sahibi olmak gerekiyor.

And ordinary people can't interact with them.

ve sıradan insanların bunu gerçekleştirebilmesi mümkün değil.

And I think it's the sort of technology that's gone wrong.

Bu tip bir teknolojinin işleyiş tarzını yanlış buluyorum.

It's displaced the worker from the technology.

Geliştirilen cihazın, çalışanın yerini almasına neden oluyor.

And I think we really have to look at technologies

Ve bence asıl yoğunlaşmamız gereken teknoloji,

that ordinary workers can interact with.

sıradan insanların da kontrol edebileceği teknolojiler olmalı.

And so I want to tell you today about Baxter, which we've been talking about.

Bugün size Baxter'dan bahsetmek istiyorum, bahsettiğimiz gibi

And Baxter, I see, as a way -- a first wave of robot

Baxter, endüstriyel anlamda, sıradan bir insanın

that ordinary people can interact with in an industrial setting.

iletişim kurabileceği ilk robotlardan.

So Baxter is up here.

Evet, Baxter burada.

This is Chris Harbert from Rethink Robotics.

ve Chris Harbert, Rethink Robotics'ten.

We've got a conveyor there.

Orada gördüğünüz bir çeşit yük taşıyıcı.

And if the lighting isn't too extreme --

ve eğer ışıklandırma çok güçlü olmasaydı,

Ah, ah! There it is. It's picked up the object off the conveyor.

İşte orada. Objeyi kavrıyor ve taşıyor,

It's going to come bring it over here and put it down.

buraya doğru getirecek ve yerine koyacak.

And then it'll go back, reach for another object.

Sonrasında geri dönecek ve başka bir objeye ulaşacak.

The interesting thing is Baxter has some basic common sense.

İlginç olan, Baxter'ın birtakım sağduyuya sahip olması.

By the way, what's going on with the eyes?

Bu arada, gözleriyle alakalı neler oluyor dersiniz?

The eyes are on the screen there.

Orada, ekranın üzerinde gözlere dikkat edelim.

Robot nereye doğru hareket ederse, gözlerin takip ettiğini görüyoruz.

The eyes look ahead where the robot's going to move.

So a person that's interacting with the robot

Böylece, robotla etkileşim kurmaya çalışan bir insan,

understands where it's going to reach and isn't surprised by its motions.

robotun nereye ulaşmaya çalıştığını anlayabiliyor ve herhangi bir sürprizle karşılaşmıyor.

Here Chris took the object out of its hand,

Chris, objeyi roboton elinden alıyor,

and Baxter didn't go and try to put it down;

ve Baxter, elinden alınan objeyi yerine koymaya çalışmıyor.

it went back and realized it had to get another one.

Geri dönüyor ve başka bir tane alması gerektiğini fark ediyor.

It's got a little bit of basic common sense, goes and picks the objects.

Etrafındaki objeleri algılayarak gidiyor ve objeyi kavrıyor.

And Baxter's safe to interact with.

Baxter, etkileşim kurmak için güvenli bir robot.

You wouldn't want to do this with a current industrial robot.

Bütün bunları mevcut bir endüstriyel robotla yapmak isteyeceğinizi sanmıyorum.

But with Baxter it doesn't hurt.

Fakat Baxter hiç de zarar verecek gibi durmuyor.

It feels the force, understands that Chris is there

Etkiyi ve kuvveti hissederek, Chris'in orada olduğunu algılıyor

and doesn't push through him and hurt him.

ve onu zorlayacak veya yaralayacak hareketlerde bulunmuyor.

But I think the most interesting thing about Baxter is the user interface.

Bana göre, Baxter'le alakalı en ilginç ayrıntı, kullanıcı arayüzü.

And so Chris is going to come and grab the other arm now.

Şimdi Chris, diğer kolu eline alacak.

And when he grabs an arm, it goes into zero-force gravity-compensated mode

Chris kolu eline aldığında, Baxter yerçekimi denkleştirme moduna giriyor

and graphics come up on the screen.

ve ekranda birtakım grafikler görüyoruz.

You can see some icons on the left of the screen there for what was about its right arm.

Ekranın sol tarafında sağ kolla alakalı simgeler görebilirsiniz.

He's going to put something in its hand, he's going to bring it over here,

Eline bir şey alacak ve buraya geri getirecek

düğmeye basıp, elindekini bırakmasını sağlayabiliriz.

press a button and let go of that thing in the hand.

And the robot figures out, ah, he must mean I want to put stuff down.

Ve robot fark ediyor ki, ''Chris objeyi elimden bırakmamı istiyor.''

It puts a little icon there.

Oraya küçük bir simge yerleştiriyor.

He comes over here, and he gets the fingers to grasp together,

Buraya doğru geliyor ve sıkıca kavramak için parmaklarını bir araya getiriyor.

and the robot infers, ah, you want an object for me to pick up.

ve robot objeyi eline alması gerektiği anlamını çıkarıyor.

That puts the green icon there.

ve yeşil simgeyi görüyoruz.

He's going to map out an area of where the robot should pick up the object from.

Robotun objeyi nereden alması gerektiği ve taşıyacağı alan planlanıyor,

It just moves it around, and the robot figures out that was an area search.

Etrafta geziniyor ve robot bunun alan belirleme için olduğunu fark ediyor.

He didn't have to select that from a menu.

ve bunu menüden seçmek zorunda değil.

And now he's going to go off and train the visual appearance of that object

Şimdi, biz konuşmaya devam ederken, robot objenin

while we continue talking.

görselliği hakkında alıştırmaya başlayacak.

So as we continue here,

Hazır devam ediyorken,

I want to tell you about what this is like in factories.

Fabrikalarda işler nasıl yürütülüyor, anlatmak istiyorum.

These robots we're shipping every day.

Nakliyesini gerçekleştirdiğimiz bu robotlar

They go to factories around the country.

ülkenin her yanındaki fabrikalara gidiyorlar.

This is Mildred.

Bu, Mildred.

Mildred's a factory worker in Connecticut.

Mildred Connecticut'ta bir fabrika işçisi.

She's worked on the line for over 20 years.

Geçtiğimiz 20 yıl boyunca burada çalışmış.

Bir saat sonra, hayatında ilk defa bir endüstriyel robot görüyor.

One hour after she saw her first industrial robot,

she had programmed it to do some tasks in the factory.

Bu robotu fabrikada birtakım işleri tamamlaması için programlamak zorunda.

She decided she really liked robots.

ve robotlardan gerçekten hoşlandığına karar veriyor.

And it was doing the simple repetitive tasks that she had had to do beforehand.

Ve programlaması gereken, daha önce yaptıklarıyla aynı görevler.

Now she's got the robot doing it.

Şimdi, tüm bunlar için bir robotu var.

When we first went out to talk to people in factories

İnsanlarla konuşmak için fabrikalara ilk gittiğimizde,

about how we could get robots to interact with them better,

robotlarla nasıl daha iyi etkileşim kurulacağını sorduk fakat

one of the questions we asked them was,

sorduğumuz sorulardan biri de

''Çocuğunuzun bir fabrikada çalışmasını ister miydiniz?'' idi.

"Do you want your children to work in a factory?"

The universal answer was "No, I want a better job than that for my children."

Cevap genellikle ''Hayır, çocuğum için daha iyi bir iş isterim.'' oldu.

And as a result of that, Mildred is very typical

Sonuç olarak, Amerika Birleşik Devletleri civarında

of today's factory workers in the U.S.

Mildred tipik bir fabrika işçisi.

They're older, and they're getting older and older.

Gün geçtikçe yaşlanıyor ve yaşlanıyorlar.

There aren't many young people coming into factory work.

Fabrikalarda çalışmak için istekli pek fazla genç olduğu söylenemez.

ve görevleri daha zahmetli bir hal aldıkça,

And as their tasks become more onerous on them,

we need to give them tools that they can collaborate with,

onlara yardım alacakları araç-gereçler sağlamalıyız

so that they can be part of the solution,

ki onlar da çözümün bir parçası olabilsinler.

İşlerine devam edebilsinler ve biz de üretime devam edebilelim.

so that they can continue to work and we can continue to produce in the U.S.

And so our vision is that Mildred who's the line worker

Bakış açımıza göre, sıradan bir işçi olan Mildred,

becomes Mildred the robot trainer.

şimdi bir ''robot eğitmeni''

She lifts her game,

Mildred, kapasitesini arttırdı

like the office workers of the 1980s lifted their game of what they could do.

tıpkı 1980'lerdeki ofis çalışanlarının yaptığı gibi.

We're not giving them tools that they have to go and study for years and years in order to use.

Onlara verdiğimiz, yıllarca çalışıp emek harcayarak kullanımını öğrenebilecekleri aletler değil.

Nasıl idare edileceğini birkaç dakika içinde öğrenebilcekleri aletlerden bahsediyoruz.

They're tools that they can just learn how to operate in a few minutes.

There's two great forces that are both volitional but inevitable.

Önlenebilir fakat bir yandan da kaçınılmaz olan iki zorlayıcı etken söz konusu,

That's climate change and demographics.

iklim değişikliği ve nüfus artışı.

Demographics is really going to change our world.

Toplumsal istatistiklerdeki değişiklikler dünyayı oldukça etkileyecek.

This is the percentage of adults who are working age.

İşte henüz çalışma yaşında olan yetişkinlerin yüzdesi,

And it's gone down slightly over the last 40 years.

bu oranda geçtiğimiz 40 yıl boyunca belli belirsiz bir azalma görüldü

fakat önümüzdeki 40 yılda, bu değişimin Çin'de bile dramatik bir hal alacağı aşikar.

But over the next 40 years, it's going to change dramatically, even in China.

Çalışabilir yaşta olan yetişkinlerin sayısı çarpıcı bir biçimde düşmekte.

The percentage of adults who are working age drops dramatically.

And turned up the other way, the people who are retirement age goes up very, very fast,

Ve sonuçlar başka bir biçimde kendini gösteriyor. Emeklilik yaşındaki insanların sayısı hızla artmakta.

as the baby boomers get to retirement age.

yani 46-64 kuşağının emeklilik dönemlerinden bahsediyoruz.

That means there will be more people with fewer social security dollars

Bu demek oluyor ki, ileride daha az miktarda sosyal güvenlik desteğiyle, hizmetler için rekabet eden

competing for services.

daha çok sayıda insan olacak.

But more than that, as we get older we get more frail

Bunun yanında, yaşlandıkça daha zayıf hale geliyor olmamız da yadsınamaz bir gerçek.

and we can't do all the tasks we used to do.

Bu durumda, daha önceden yapabildiklerimizi, yapamaz hale geliyoruz.

If we look at the statistics on the ages of caregivers,

Hasta bakıcıların yaş dağılımını gösteren istatistiklere bakacak olursak,

before our eyes those caregivers are getting older and older.

gün geçtikçe yaşlandıklarını görüyoruz.

That's happening statistically right now.

İstatiksel anlamda şu an olan bu.

And as the number of people who are older, above retirement age and getting older, as they increase,

ve bu insanların sayısı arttıkça, emeklilik yaşında veya üzerinde olan insanlar arttıkça,

there will be less people to take care of them.

onlara göz kulak olacak insanların sayısı azalmakta.

And I think we're really going to have to have robots to help us.

Benim fikrim, bize yardımcı olacak robotlara sahip olma yönünde.

Robotların refakatçi olmasından değil,

And I don't mean robots in terms of companions.

I mean robots doing the things that we normally do for ourselves

bizlerin normalde yapabileceğimiz işlerde görev almalarından bahsediyorum.

but get harder as we get older.

Çünkü bu işlerin yürütülmesi, yaşlandıkça daha da zor hale geliyor.

Getting the groceries in from the car, up the stairs, into the kitchen.

Arabadan market poşetlerini merdivenden çıkarak mutfağa taşıma gibi

hatta, bizler yaşlandıkça

Or even, as we get very much older,

driving our cars to go visit people.

diğer insanları ziyaret edebilmemiz için arabalarımızı sürebilirler.

And I think robotics gives people a chance to have dignity as they get older

Bir diğer nokta ise, robotların insanlar yaşlandıkça bir itibar kazanmalarına ön ayak olabileceği.

by having control of the robotic solution.

Çünkü robotlar üzerinde hakimiyet kurabilirler.

So they don't have to rely on people that are getting scarcer to help them.

Böylece zaten nadir bulunan yardımcılara bel bağlamak zorunda kalmazlar.

And so I really think that we're going to be spending more time

Yani, bu uğurda daha fazla zaman harcanması gerektiğini düşünmekteyim.

with robots like Baxter

Baxter gibi robotlar üzerinde

and working with robots like Baxter in our daily lives. And that we will --

ve günlük hayatımızda Baxter gibi robotlardan yardım alma konusunda.

Here, Baxter, it's good.

Baxter burada ve onu görüyorsunuz.

And that we will all come to rely on robots over the next 40 years

Hepimiz önümüzdeki 40 yıl için, robotların varlığına itibar edecek

as part of our everyday lives.

ve günlük hayatımızın bir parçası haline getireceğiz.

Thanks very much.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)