Rob Legato: The art of creating awe

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Çeviri: Gözde Zülal Solak Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

I worked on a film called "Apollo 13,"

"Apollo 13" adlı bir filmde çalıştım

and when I worked on this film, I discovered something

ve çalışırken, beyinlerimizin nasıl

about how our brains work, and how our brains work

çalıştığına dair bir şey keşfettim; beyinlerimiz,

is that, when we're sort of infused with

bizler coşku, korku ya da sevgi içerisindeyken

either enthusiasm or awe or fondness or whatever,

bazı şeyleri algılama biçimimizi

it changes and alters our perception of things.

değiştiriyor ve başkalaştırıyor.

It changes what we see. It changes what we remember.

Gördüğümüzü, hatırladığımızı değiştiriyor.

And as an experiment, because I dauntingly create

Bir tecrübe olarak, o film için Saturn V'in

a task for myself of recreating a Saturn V launch

fırlatılmasını dehşet biçimde yeniden yaratma görevi edindim,

for this particular movie, because I put it out there,

çünkü onu oraya ben koymuştum,

I felt a little nervous about it, so I need to do an experiment

biraz gergin hissediyordum ve bir deneyle,

and bring a group of people like this in a projection room

proje odasına bir grup insan getirerek bu görüntüyü oynattım

and play this stock footage, and when I played this

ve görüntüyü oynattığımda, yalnızca

stock footage, I simply wanted to find out

insanların neyi hatırladıklarını,

what people remembered, what was memorable about it?

neyin hatırlamaya değer olduğunu merak ediyordum.

What should I actually try to replicate?

Yani ne üretmem gerekiyordu?

What should I try to emulate to some degree?

Neyi daha iyi hâle getirmeliydim?

So this is the footage that I was showing everybody.

İşte bu herkese gösterdiğim görüntü.

And what I discovered is, because of the nature

Şunu keşfettim; görüntünün doğasından ötürü

of the footage and the fact that we're doing this film,

ve bu filmi çekiyor olmamızdan ötürü,

there was an emotion that was built into it

ona yüklenen bir duygu vardı ve bu roket

and our collective memories of what this launch meant to us

fırlatılmasının kolektif hafızalarımızda

and all these various things.

oluşturduğu bir anlam vardı.

When I showed it, and I asked, immediately after

Gösterdiğimde ve görüntü biter bitmez

the screening was over, what they thought of it,

ne düşündüklerini, akıllarında ne kaldığını

what was your memorable shots, they changed them.

sorduğumda, fikir değiştirdiler.

They were -- had camera moves on them.

Kamera hareketleri vardı.

They had all kinds of things. Shots were combined,

Bir sürü şey vardı. Çekimler birleştirilmişti

and I was just really curious, I mean, what the hell

ve merak ediyordum, yani, birkaç dakika önce

were you looking at just a few minutes ago

neye bakıyordunuz ve

and how come, how'd you come up with this sort of description?

nasıl böyle bir tanımda bulunabiliyorsunuz ki?

And what I discovered is, what I should do is not actually

Keşfettiğim şey şuydu, yapmam gereken kesinlikle gördüklerini değil,

replicate what they saw, is replicate what they remembered.

hatırladıklarını değiştirmeliydim.

So this is our footage of the launch, based on, basically,

Temel olarak insanlara düşüncelerini sorup not alarak oluşturduğumuz

taking notes, asking people what they thought, and then

fırlatılma görüntüsü bu ve tamamen farklı çekimlerin

the combination of all the different shots and all

birleşiminden, farklı nesnelerin bir araya

the different things put together created their sort of

gelmesinden oluşuyor; bu hatırladıkları

collective consciousness of what they remembered

şeye dair kolektif bilinçlerini oluşturdu,

it looked like, but not what it really looked like.

neye benzediğine dair değil.

So this is what we created for "Apollo 13."

"Apollo 13" için yarattığımız şey bu.

(Launch noises)

(Fırlatılma sesleri)

So literally what you're seeing now is the confluence

Şu an gördüğünüz şey, bir takım farklı insanların,

of a bunch of different people, a bunch of different memories,

benimki de dâhil bir takım anıların ve

including my own, of taking a little bit of liberty

konuyla elde ettiğimiz

with the subject matter.

özgürlüğün birleşimidir.

I basically shot everything with short lenses,

Temelde her şeyi kısa lenslerle çekiyorum,

which means that you're very close to the action,

bu da eyleme çok yakınsınız demektir,

but framed it very similarly to the long lens shots

fakat uzun lens çekimleri gibi şekillendiriyorum,

which gives you a sense of distance, so I was basically

bu da bir mesafe hissi yaratıyor, yani daha önce

was setting up something that would remind you

görmediğiniz bir şeyi hatırlatabilecek

of something you haven't really quite seen before. (Music)

bir şeyler yapıyordum. (Müzik)

And then I'm going to show you exactly what it is

Tepki verdiğiniz zaman, tepki verdiğiniz şeyin tam

that you were reacting to when you were reacting to it.

olarak ne olduğunu göstereceğim daha sonra.

(Music)

(Müzik)

Tom Hanks: Hello, Houston, this is Odyssey.

Tom Hanks: Merhaba, Houston, burası Odyssey.

It's good to see you again. (Cheers) (Music)

Sizi yeniden görmek güzel. (Alkış) (Müzik)

Rob Legato: I pretend they're clapping for me.

Rob Legato: Bana alkışlıyorlar gibi yapacağım.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So now I'm in a parking lot. Basically it's a tin can,

Şimdi bir otoparktayım. Bu aslında bir teneke kutu

and I'm basically recreating the launch with

ve fırlatılmayı yangın tüpü, alevlerle

fire extinguishers, fire, I have wax that I threw

yeniden yaratıyorum, buz gibi görünmesi için

in front of the lens to look like ice, and so basically

lensin önüne mum koydum ve aslında,

if you believed any of the stuff that I just showed you,

eğer size gösterdiğim herhangi bir şeye inandıysanız,

what you were reacting to, what you're emoting to,

tepki verdiğiniz, duygulandığınız şey

is something that's a total falsehood, and I found that

aslında tamamen sahte ve ben bunu gerçekten

really kind of fascinating.

büyüleyici buluyorum.

And in this particular case, this is the climax of the movie,

Bu hususta, filmin yükselme noktası burası

and, you know, the weight of achieving it was simply

ve bunu başarmak yalnızca bir modeli alıp

take a model, throw it out of a helicopter, and shoot it.

helikopterden atıp çekerek gerçekleşti.

And that's simply what I did.

Yaptığım şey buydu.

That's me shooting, and I'm a fairly mediocre operator,

Bu çeken benim ve vasat bir yöneticiyim,

so I got that nice sense of verisimilitude, of a kind of,

bu yüzden iyi bir gerçeklik hissine sahibim,

you know, following the rocket all the way down,

yani roketi aşağıya kadar takip etmek,

and giving that little sort of edge, I was desperately

biraz keskinlik vermek; onu çerçeve

trying to keep it in frame. So then I come up to the next thing.

içerisinde tutmaya çalışıyordum. Sonrakine geçelim.

We had a NASA consultant who was actually an astronaut,

Apollo 15 görevlerinde gerçekten çalışan bir NASA

who was actually on some of the missions, of Apollo 15,

astronotu da danışmanımızdı

and he was there to basically double check my science.

ve becerimi kontrol etmek için oradaydı.

And, I guess somebody thought they needed to do that.

Birileri bunun olması gerektiğini düşündü sanırım.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I don't know why, but they thought they did.

Neden bilmiyorum, ama yaptılar.

So we were, he's a hero, he's an astronaut, and

Gözümüzde o bir kahramandı, astronottu

we're all sort of excited, and, you know, I gave myself

ve hepimiz heyecanlıydık, kendimde, çektiğim bazı sahnelerin

the liberty of saying, you know, some of the shots I did

o kadar da kötü olmadığını söyleme

didn't really suck that bad.

özgürlüğü buldum.

And so maybe, you know, we were feeling kind of a little

Belki de iyi olduklarını hissediyorduk,

good about it, so I brought him in here, and he needed

onu oraya getirdim ve yaptığımız şeyi

to really check and see what we were doing,

görmesi, kontrol etmesi ve bize A artı rapor kartı

and basically give us our A plus report card,

vermesi gerekiyordu ve çalıştığımız bazı

and so I showed him some shots we were working on,

sahneleri gösterdim, sizin de umduğunuz

and waiting for the reaction that you hope for,

tepkiyi bekliyordum ve

which is what I got. (Music) (Launch noises)

o tepkiyi aldım. (Müzik) (Fırlatılma sesleri)

So I showed him these two shots,

Bu iki çekimi gösterdim ve

and then he basically told me what he thought.

bana ne düşündüğünü söyledi.

("That's wrong") (Laughter)

("Bu yanlış") (Gülüşmeler)

Okay. (Laughter)

Tamam. (Gülüşmeler)

It's what you dream about.

Umduğunuz şey buydu.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So what I got from him is, he turned to me and said,

Bana döndü ve dedi ki;

"You would never, ever design a rocket like that.

"Asla ve asla böyle bir roket tasarlayamazsın.

You would never have a rocket go up

Kulenin kolları açılırken

while the gantry arms are going out. Can you imagine

yukarıya giden bir roketle bunu yapamazsın.

the tragedy that could possibly happen with that?

Sebep olacağı trajediyi düşünebiliyor musun?

You would never, ever design a rocket like that."

Asla ve asla böyle bir roket tasarlayamazsın."

And he was looking at me. It's like, Yeah, I don't know

Bana bakıyordu. Fark ettiniz mi bilmiyorum,

if you noticed, but I'm the guy out in the parking lot

ama ben otoparkta yangın tüpleriyle

recreating one of America's finest moments with

Amerika'nın en güzel anlarından birini

fire extinguishers.

yaratmaya çalışan kişiyim.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And I'm not going to argue with you. You're an astronaut,

Sizinle tartışmayacağım. Siz astronotsunuz,

a hero, and I'm from New Jersey, so --

kahramansınız ve ben New Jersey'liyim, yani --

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I'm just going to show you some footage.

Yalnızca bazı görüntüler göstereceğim.

I'm just going to show you some footage, and tell me what you think.

Birkaç görüntü, bana düşüncenizi söyleyin.

And then I did kind of get the reaction I was hoping for.

Sonra umduğum tepkiyi almıştım.

So I showed him this, and this is actual footage

Bunu gösterdim, kendisinin çalıştığı yerin

that he was on. This is Apollo 15. This was his mission.

görüntüsü buydu. Bu Apollo 15. Onun görevi.

So I showed him this, and the reaction I got was interesting.

Bunu gösterdim ve aldığım tepki ilginçti.

("That's wrong too.") (Laughter)

("Bu da yanlış.") (Gülüşmeler)

So, and what happened was, I mean, what I sort of intuned

Yani, olan şey şuydu, onu farklı

in that is that he remembered it differently.

hatırlaması beni şaşırtmıştı.

He remembered that was a perfectly safe sort of gantry

Bunun tamamen güvenli bir iskelet sistemi, güvenli

system, perfectly safe rocket launch, because he's sitting

bir roket fırlatılması olarak hatırlıyordu

in a rocket that has, like, a hundred thousand pounds

çünkü en düşük teklifle yüz binlerce sterlinden

of thrust, built by the lowest bidder.

oluşan bir rokette oturuyordu.

He was hoping it was going to work out okay.

Onun düzgün çalışmasını umuyordu.

(Laughter) (Applause)

(Gülüşmeler) (Alkış)

So he twisted his memory around.

Hafızasını yokladı.

Now, Ron Howard ran into Buzz Aldrin, who was not

Ron Howard, filmde olmayan Buzz Aldrin'e rastladı

on the movie, so he had no idea that we were faking

ve bu görüntüleri sahte şeylerle çektiğimizi

any of this footage, and he just responded

bilmiyordu ve şöyle tepki verdi,

as he would respond, and I'll run this.

tepki verdiğinde oynatacağım.

Ron Howard: Buzz Aldrin came up to me

Ron Howard: Buzz Aldrin bana şöyle dedi;

and said, "Hey, that launch footage, I saw some shots

"Hey, şu fırlatılma sahneleri, daha önce görmediğim çekimler gördüm.

I'd never seen before. Did you guys, what vault did you find

Çocuklar, bu şeyleri hangi depodan buldunuz?"

that stuff in?" And I said, "Well, no vault, Buzz,

Ben de, "Depo değil, Buzz, hepsini

we generated all that from scratch."

sil baştan yarattık" dedim.

And he said, "Huh, that's pretty good. Can we use it?"

Dedi ki, "Oldukça güzel. Kullanabilir miyiz?"

(Explosion) ("Sure") (Laughter)

(Patlama) ("Tabii") (Gülüşmeler)

RL: I think he's a great American.

RL: Bence muhteşem bir Amerikalı.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So, "Titanic" was, if you don't know the story,

Hikâyeyi bilmiyorsanız, "Titanik"

doesn't end well.

kötü sonla bitiyor.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Jim Cameron actually photographed the real Titanic.

Jim Cameron aslında gerçek Titanik'i çekti.

So he basically set up, or basically shattered

Yani gerçekte şüphe belirsizliğini kurdu

the suspension of disbelief, because what he photographed

ya da paramparça etti, çünkü fotoğrafladığı şey

was the real thing, a Mir sub going down, or actually

gerçekti, bir denizaltının batmasını veya aslında iki denizaltının

two Mir subs going down to the real wreck,

gerçek gemi enkazına gidişini

and he created this very haunting footage.

ve bu muhteşem görüntüyü yarattı.

It's really beautiful, and it conjures up all these

Gerçekten güzel ve tüm bu farklı duyguları

various different emotions, but he couldn't photograph

anımsatıyor, fakat her şeyi fotoğraflayamadı

everything, and to tell the story,

ve hikâyeyi anlatmak için boşlukları benim

I had to fill in the gaps, which is now rather daunting,

doldurmam gerekti, bu ürkütücüydü

because now I have to recreate back to back

çünkü şimdi gerçekte olan şeyi tek tek yeniden

what really happened and I had, I'm the only one

yaratmam gerekiyordu ve ben bu konuda

who could really blow it at that point.

gerçekten çok şanssızım.

So this is the footage he photographed,

Bu, fotoğrafladığı görüntü

and it was pretty moving and pretty awe-inspiring.

ve oldukça etkileyici, ilham verici.

So I'm going to just let it run, so you kind of absorb

Oynatacağım, böylece bu tür bir şeyi

this sort of thing, and I'll describe my sort of reactions

sindirebileceksiniz ve sonra onu ilk gördüğümde verdiğim

when I was looking at it for the very first time.

tepkileri tanımlayacağım.

I got the feeling that my brain wanted to basically

Beynim, bunun hayata geri döndüğünü görmek istiyordu,

see it come back to life.

öyle hissediyordum.

I automatically wanted to see this ship,

İstemsizce bu gemiyi, bu görkemli gemiyi tüm ihtişamıyla

this magnificent ship, basically in all its glory,

görmek istiyordum ve aksine,

and conversely, I wanted to see it not in all its glory,

ihtişamıyla değil, gerçekten neye benzediğini

basically go back to what it looks like.

görmek istiyordum.

So I conjured up an effect that I'm later going to show you

Size sonra göstereceğim, yapmaya çalıştığım bir efekt oluşturdum,

what I tried to do, which is kind of the heart of the movie,

aslında benim için bu, filmin kalbi

for me, and so that's why I wanted to do the movie,

ve bu yüzden filmi yapmak istedim, çünkü

that's why I wanted to create the sort of things I created.

yarattıklarımı yaratma sebebim bu.

And I'll show you, you know, another thing that I found

Size göstereceğim, ilginç bulduğum

interesting is what we really were emoting to

diğer bir şey de, baktığımız zaman aslında

when you take a look at it.

neye duygulandığımız.

So here's the behind the scenes, a couple of little shots here.

İşte sahne arkaları, birkaç çekim.

So, when you saw my footage,

Yani, benim görüntülerimi gördüğünüzde,

you were seeing this: basically, a bunch of guys

şunu görüyorsunuz: bir grup insan bir gemiyi

flipping a ship upside down, and the little Mir subs

baş aşağı çeviriyor ve aslında küçük denizaltıları da aslında

are actually about the size of small footballs,

küçük futbol topları kadarlar

and shot in smoke.

ve bu, duman içinde çekiliyor.

Jim went three miles went down, and I went about

Jim üç mil aşağıya gitti ve ben de stüdyonun

three miles away from the studio

üç mil uzağına gittim ve bunu

and photographed this in a garage.

bir garajda fotoğrafladım.

And so, but what you're emoting to, or what you're looking

Yani duygulandığınız şey ya da baktığınız şey,

at, had the same feeling, the same haunting quality,

aynı duyguya, aynı ürkütücü kaliteye sahip,

that Jim's footage had, so I found it so fascinating

tıpkı Jim'in görüntüleri gibi, yani beyinlerimiz bir şeyin gerçek

that our brains sort of, once you believe something's real,

olduğuna inandığında, o şey hakkındaki hislerimizi değiştiriyoruz, bu muhteşem,

you transfer everything that you feel about it,

bu meziyete sahipsiniz

this quality you have, and it's totally artificial.

ve bu tamamen yapay.

It's totally make-believe, yet it's not to you,

Tamamen hayal ürünü, sizin için değil tabii

and I found that that was a very interesting thing

ve bunu keşfetmek, kullanmak çok ilginç

to explore and use, and it caused me to create the next

ve size göstereceğim sonraki efekti yaratmamı sağladı,

effect that I'll show you, which is

bu bir tür sihirli dönüşüm ve

this sort of magic transition, and all I was really attempting

yapmak istediğim şey aslında seyircinin

to do is basically have the audience cue the effect,

efekti anlamasıydı, böylece onlar için

so it became a seamless experience for them,

kendi yorumumun aksine,

that I wasn't showing you my sort of interpretation,

görmek istedikleri şeyi göstermem,

I was showing you what you wanted to see.

kusursuz bir tecrübe oldu.

And the very next shot, right after this --

Sonraki çekim, bundan sonra --

So you can see what I was doing.

Ne yaptığımı görebilirsiniz.

So basically, if there's two subs in the same shot,

Aynı karede iki denizaltı varsa, ben

I shot it, because where's the camera coming from?

çekmişimdir, çünkü kamera nereden geliyor?

And when Jim shot it, it was only one sub,

Jim çektiğinde tek denizaltı,

because he was photographing from the other,

çünkü o diğer denizaltında

and I don't remember if I did this or Jim did this.

çekiyor, kim yaptı hatırlamıyorum.

I'll give it to Jim, because he could use the pat on the back.

Jim'e bırakacağım, çünkü sırtımı sıvazlayabilir.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Okay. So now the Titanic transition.

Pekâlâ. Şimdi Titanik dönüşümü.

So this is what I was referring to where I wanted to basically

Bir Titanik durumunu, diğer bir duruma aktarmak

magically transplant from one state of the Titanic

istediğimi söylerken kastettiğim buydu.

to the other. So I'll just play the shot once. (Music)

Görüntüyü bir kerede oynatacağım.

(Music)

(Müzik)

And what I was hoping for is that it just melts in front of you.

Umduğum şey, gözlerinizin önünde erimesiydi.

Gloria Stuart: That was the last time Titanic ever saw daylight.

Gloria Stuart: Titanik'in son kez gün ışığı gördüğü an buydu.

RL: So, what I did is basically I had another

RL: Yani yaptığım şey aslında baktığım, baktığımız yeri

screening room experience where I was basically tracking

takip ederken bir yandan da diğer sinema salonu

where I was looking, or where we were looking,

tecrübesini yaşamaktı

and of course you're looking at the two people on the bow

ve elbette geminin pruvasında duran iki insana

of the ship, and then at some point,

bakıyorsunuz ve ben bir anda

I'm changing the periphery of the shot,

çekimin sınır çizgisini değiştiriyorum,

I'm changing, it's becoming the rusted wreck,

değiştiriyorum, gemi enkazı hâline geliyor

and then I would run it every day, and then I would find

ve sonra bunu her gün oynattım ve

exactly the moment that I stopped looking at them

onlara bakmayı durdurduğum anı buldum,

and start noticing the rest of it, and the moment

geri kalanını fark etmeye başladım ve gözlerim

my eye shifted, we just marked it to the frame.

yön değiştirdiğinde, o anı işaretledik.

The moment my eye shifted, I immediately started

Gözlerim yön değiştirdiğinde, derhâl

to change them, so now somehow you missed

değiştirmeye başladım ve şimdi onun başladığı ve

where it started and where it stopped.

bittiği yeri kaçırdınız.

And so I'll just show it one more time.

Bir kez daha göstereceğim.

(Music) And it's literally done by using what our brains

(Müzik) Beynimizin doğal olarak yaptığı şeyi kullanarak yapıldı,

naturally do for us, which is, as soon as you shift

ki o da, dikkatinizi değiştirdiğiniz anda

your attention, something changes, and then I left

bir şeylerin değişmesidir ve küçük eşarbın

the little scarf going, because it really wanted to be

gitmesine izin verdim, çünkü manevi bir çekim

a ghostly shot, really wanted to feel like they were still

olmasını istiyordum, onlar hâlâ enkazdaymış gibi olsun

on the wreck, essentially. That's where they were buried forever.

istiyordum. Sonsuza dek gömülü oldukları yer orası.

Or something like that. I just made that up.

Ya da bunun gibi bir şey. Bunu uydurdum.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

It was, incidentally, the last time I ever saw daylight.

Bu arada, gün ışığı gördüğüm son andı.

It was a long film to work on. (Laughter)

Çok uzun bir filmdi. (Gülüşmeler)

Now, "Hugo" was another interesting movie, because

Şimdi, "Hugo" da bir diğer ilginç filmdi, çünkü

the movie itself is about film illusions.

filmin kendisi film illüzyonlarıyla ilgili.

It's about how our brain is tricked into seeing a persistence

Hareketli bir görüntü yaratan imgelemin devamlılığını görme

of vision that creates a motion picture,

konusunda beynimizin nasıl kandırıldığı ile ilgili

and one of the things I had to do is, we —

ve yapmam gereken şeylerden birisi, bizler --

Sasha Baron Cohen is a very clever, very smart guy,

çok akıllı, çok zeki biri ve komedyen olan Sasha Baron Cohen,

comedian, wanted to basically do an homage to the kind of

Buster Keaton türü bir güldürüye saygı

the Buster Keaton sort of slapstick things, and he wanted

göstermek istemişti ve bacağındaki atelin,

his leg brace to get caught on a moving train.

hareket hâlindeki bir trene takılmasını istemişti.

Very dangerous, very impossible to do, and particularly

Özellikle bizim sahnede bu çok tehlikeli,

on our stage, because there literally is no way to actually

çok imkansız çünkü bu treni oynatmanın gerçekten bir yolu yok,

move this train, because it fits so snugly into our set.

çünkü setimize tam oturmuş hâlde.

So let me show you the scene, and then I basically

Size sahneyi göstereyim ve Sergei Eisenstein'ın

used the trick that was identified by Sergei Eisenstein,

tanımladığı hileyi kullandım, yani eğer kameranız hareket eden

which is, if you have a camera that's moving with a moving

bir nesnenin üzerinde hareket ediyorsa, hareket etmeyen nesne

object, what is not moving appears to be moving,

hareket ediyormuş gibi gözükür

and what is moving appears to be stopped,

ve hareket eden şey de duruyormuş gibi;

so what you're actually seeing now is the train is not

yani gördüğünüz sahnede aslında tren hareket etmiyor,

moving at all, and what is actually moving is the floor.

hareket eden şey zemin.

So this is the shot. That's a little video of

Çekim bu. Bu, baktığınız şeyin küçük bir videosu,

what you're looking at there, which is our little test,

bu bizim küçük testimiz, yani aslında gördüğünüz şey bu

so that's actually what you're seeing, and I thought it was

ve bunun ilginç bir şey olduğunu

sort of an interesting thing, because it was, part

düşünüyorum, çünkü filme duyulan takdirin

of the homage of the movie itself is coming up with this

bir kısmı bu zekice hileden geliyor ve

sort of genius trick which I can't take credit for.

burada övgüyü ben alamam.

I'd love to but I can't, because it was invented

İsterim ama alamam, çünkü bu

like in 1910 or something like that, is I told Marty,

1910 yıllarında icat edildi dedim Marty'e

and it's kind of one of those mind things that it's

ve bu, gerçekten görmeden anlaması

really hard to really get until you actually see it work,

oldukça zor olan zihinsel bir şey

and I said, you know, what I was going to do, and he said,

ve ona yapacağım şeyi söyledim, dedi ki,

"So, let me see if I can get this straight. The thing with the wheels?

"Şunu açıklığa kavuşturayım. Tekerleği olan?

That doesn't move."

Hareket etmiyor."

(Laughter) (Applause)

(Gülüşmeler) (Alkış)

"And the thing without the wheels, that moves."

"Ve tekerleği olmayan, hareket ediyor."

Precisely. (Laughter)

Kesinlikle. (Gülüşmeler)

Brings me to the next, and final --

Bir sonrakine geliyorum, sonuncusu --

Marty's not going to see this, is he? (Laughter)

Marty bunu görmeyecek değil mi? (Gülüşmeler)

This isn't viewed outside of -- (Laughter)

Dışarıdan kimse görmüyor -- (Gülüşmeler)

The next illustration is something that, there's like

Sonraki illüzyon şöyle bir şey, tek bir çekim teorisi

all one shot theory. It's a very elegant way of telling a story,

gibi bir şey. Hikâye anlatmanın çok şık bir yolu,

especially if you're following somebody on a journey,

özellikle yolculuktaki birini takip

and that journey basically tells something about

ediyorsanız ve bu yolculuk onların kişiliğiyle

their personality in a very concise way,

ilgili kısaca bir şeyler söylüyorsa

and what we wanted to do based on the shot in "Goodfellas,"

ve "Sıkı Dostlar"daki çekime odaklanarak çekmek

which is one of the great shots ever,

istedik, ki o en iyi çekimlerden birisi

a Martin Scorsese film, of basically following Henry Hill

ve bir Martin Scorsese filmi; çekimde Henry Hill Copacabana'da yürürken

through what it feels like to be a gangster walk

ve ona özel muamele gösterilirken

going through the Copacabana and being treated in a special way.

bir gangster yürüyüşü havasıyla takip ediliyor.

He was the master of his universe, and we wanted Hugo

Kendi evreninin efendisiydi ve Hugo'nun da öyle hissetmesini

to feel the same way, so we created this shot.

istiyordu, o yüzden bu çekimi yarattı.

(Music)

(Müzik)

That's Hugo. (Music)

Bu Hugo. (Müzik)

And we felt that if we could basically move the camera

Kamerayı onunla birlikte hareket ettirirsek

with him, we would feel what it feels like to be this boy

kendi evreninin efendisi olan bu adam olmanın ne olduğunu

who is basically the master of his universe,

hissebileceğimizi düşündük

and his universe is, you know, behind the scenes

ve onun evreni, bilirsiniz, sahne arkasında

in the bowels of this particular train station

gerçekten gezinebileceği ve işini yapabileceği

that only he can actually navigate through

bu tren istasyonunun içinde

and do it this way, and we had to make it feel that

ve bunu normalmiş gibi, günlük yaşamdan

this is his normal, everyday sort of life,

bir sahneymiş gibi göstermemiz gerekiyordu,

so the idea of doing it as one shot was very important,

o yüzden bunu tek çekimde yapmak çok önemliydi

and of course, in shooting in 3D, which is basically

ve elbette devasa bir çubuğa asılı dev

it's a huge camera that's hanging off of a giant stick,

bir kamera ile üç boyutlu çekmek,

so to recreate a steadycam shot was the task,

yani görev sabit kamera çekimi yaratmak

and make it feel kind of like what the reaction you got

ve "Sıkı Dostlar" izlediğinizde verdiğiniz tepki gibi

when you saw the "Goodfellas" shot.

bir his uyandırmaktı.

So what you're now going to see is how we actually did it.

Şimdi onu aslında nasıl yaptığımızı göreceksiniz.

It's actually five separate sets shot at five different times

Bu aslında iki farklı insanla beş farklı kez çekilen

with two different boys.

beş farklı set.

The one on the left is where the shot ends,

Soldaki sahnenin bittiği yer

and the shot on the right is where it takes over,

ve sağdaki çekim de devir aldığı yer

and now we switch boys, so it went from Asa Butterfield,

ve şimdi insanları değiştiriyoruz, yani şovun yıldızı olan

who's the star of the show, to his stand-in. (Music)

Asa Butterfield'den, ona geçiyoruz. (Müzik)

I wouldn't say his stunt double. There's a crazy rig

Dublörü demek istemiyorum. Bunun için

that we built for this. (Music)

dehşet bir hilemiz var. (Müzik)

And so this is, and now this is set number three

İşte bu ve şimdi üçüncü setteyiz

we're into, and then we're going to go into, basically

ve sonra, bu çekimin son anı aslında sabit kamerayla

the very last moment of the shot is actually

çekildi. Diğer her şey vinç ve bunun gibi çeşitli

the steadycam shot. Everything else was shot on cranes

şeylerle çekildi ve bu gerçekten beş farklı sette

and various things like that, and it literally was done

iki farklı insanla, farklı zamanlarda oldu

over five different sets, two different boys, different times,

ve tamamı tek bir çekim gibi olması gerekiyordu

and it all had to feel like it was all one shot, and what was

ve benim için muhteşem olan şey de

sort of great for me was it was probably

bunun muhtemelen en iyi eleştiriler alan

the best-reviewed shot I've ever worked on,

çekimim olmasıydı ve bilirsiniz,

and, you know, I was kind of proud of it when I was done,

bitirdiğimde gurur duymuştum, ki aslında,

which is, you should never really be proud of stuff, I guess.

sanırım bazı şeylerden gurur duymamalıyız.

So I was kind of proud of it, and I went to a friend of mine,

Ben gurur duymuştum ve bir arkadaşıma gidip dedim ki,

and said, "You know, this is, you know, kind of

"Biliyorsun, yani, bu çalıştığım,

the best-reviewed shot I've ever worked on.

en iyi eleştiriler alan çekimim.

What do you think was the reason?"

Sence nedeni ne?"

And he said, "Because no one knows

Dedi ki, "Çünkü seninle bir

you had anything to do with it."

ilgisi olmadığını kimse bilmiyor."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So, all I can say is, thank you,

Yani, söyleyebileceğim şey, teşekkürler

and that's my presentation for you. (Applause)

ve bu da benim sunumum. (Alkış)

(Applause)

(Alkış)