How to shift your mindset and choose your future | Tom Rivett-Carnac

Transcriber: Joseph Geni Reviewer: Camille Martínez

Çeviri: berat güven Gözden geçirme: Can Boysan

I never thought that I would be giving my TED Talk somewhere like this.

TED Konuşmamı böyle bir yerde yapacağım hiç aklıma gelmezdi.

But, like half of humanity,

Ancak bütün insanlığın yarısı gibi

I've spent the last four weeks under lockdown

geçtiğimiz dört haftayı COVID-19 un yarattığı

due to the global pandemic created by COVID-19.

küresel pandemi nedeniyle evde geçirdim.

I am extremely fortunate that during this time

Bu süre boyunca son derece şanslıyım,

I've been able to come here to these woods near my home in southern England.

Güney İngiltere'de, evimin yakınındaki bu ormana gidebiliyorum.

These woods have always inspired me,

Bu orman bana hep ilham vermiştir

and as humanity now tries to think about how we can find the inspiration

ve insanlık olarak, eyleme geçmezsek yolumuza çıkacak olan

to retake control of our actions

korkunç şeyleri önlemek için,

so that terrible things don't come down the road

eylemlerimizin kontrolünü yeniden ele almak için

without us taking action to avert them,

nereden ilham alacağımızı düşünüp bulmaya çalışırken

I thought this is a good place for us to talk.

burada konuşmamızın iyi olacağını düşündüm.

And I'd like to begin that story six years ago,

Altı yıl önceki bir öyküyle başlamak istiyorum,

when I had first joined the United Nations.

Birleşmiş Milletler'e ilk kez katılmıştım.

Now, I firmly believe that the UN is of unparalleled importance

BM'nin şu anda dünyada uyum ve iş birliğini geliştirmede

in the world right now

benzersiz bir önemi olduğuna

to promote collaboration and cooperation.

gerçekten inanıyorum.

But what they don't tell you when you join

Ama BM'ye katıldığınızda size söylemedikleri şey

is that this essential work is delivered

yapılan temel işin

mainly in the form of extremely boring meetings --

genellikle son derece sıkıcı toplantılar biçiminde olduğudur,

extremely long, boring meetings.

son derece uzun, sıkıcı toplantılar.

Now, you may feel that you have attended some long, boring meetings in your life,

Hayatınızda bazı uzun, sıkıcı toplantılara katıldığınızı düşünebilirsiniz

and I'm sure you have.

ve eminim öyledir.

But these UN meetings are next-level,

Ancak bu BM toplantıları bir üst seviyede

and everyone who works there approaches them with a level of calm

ve orada çalışan herkes olaya normalde sadece Zen üstatlarının

normally only achieved by Zen masters.

başarabileceği seviyede bir sakinlikle yaklaşıyor.

But myself, I wasn't ready for that.

Ama ben buna hazır değildim.

I joined expecting drama and tension and breakthrough.

Dramatik şeyleri, gerginliği ve önemli ilerlemeleri umarak katılmıştım.

What I wasn't ready for

Hazır olmadığım şey ise

was a process that seemed to move at the speed of a glacier,

bir buzul hızıyla ilerliyor gibi görünen süreçti,

at the speed that a glacier used to move at.

harekete geçmesi bir buzulun hızıyla oluyordu.

Now, in the middle of one of these long meetings,

Bu uzun toplantılardan birinin ortasında

I was handed a note.

bana bir not verildi.

And it was handed to me by my friend and colleague and coauthor,

Notu bana veren kişi arkadaşım, meslektaşım ve yazı ortağım

Christiana Figueres.

Christiana Figueres idi.

Christiana was the Executive Secretary

Christiana, BM, İklim Değişikliği Çerçeve Anlaşması yönetici sekreteriydi.

of the UN Framework Convention on Climate Change,

and as such, had overall responsibility

ve bu nedenle BM'nin

for the UN reaching what would become the Paris Agreement.

sonradan Paris Anlaşması olacak noktaya ulaşmasında baş sorumluydu.

I was running political strategy for her.

Onun için politik stratejiler yürütüyordum.

So when she handed me this note,

O notu bana uzattığında,

I assumed that it would contain detailed political instructions

sıkışıp kalmış gibi göründüğümüz bu kâbus gibi bataklıktan

about how we were going to get out of this nightmare quagmire

nasıl çıkacağımıza dair ayrıntılı politik talimatlar

that we seemed to be trapped in.

içerdiğini sanmıştım.

I took the note and looked at it.

Notu alıp baktım.

It said, "Painful.

Şöyle yazıyordu:

But let's approach with love!"

"Acı verici ama sevgiyle yaklaşalım!"

Now, I love this note for lots of reasons.

O notu pek çok nedenle seviyorum.

I love the way the little tendrils are coming out from the word "painful."

"Acı verici" kelimesinden çıkan ince uzantıları seviyorum.

It was a really good visual depiction of how I felt at that moment.

O andaki duygumun gerçekten iyi bir görsel betimlemesiydi.

But I particularly love it because as I looked at it,

Ama onu özellikle sevmemin nedeni,

I realized that it was a political instruction,

nota baktığımda bunun bir politik talimat olduğunu fark etmekti,

and that if we were going to be successful,

yani, eğer başarılı olacaksak

this was how we were going to do it.

bunu nasıl yapacağımızı söylüyordu.

So let me explain that.

Peki, bunu açıklayayım.

What I'd been feeling in those meetings was actually about control.

O toplantılarda hissettiğim şey aslında kontrolle ilgiliydi.

I had moved my life from Brooklyn in New York to Bonn in Germany

New York, Brooklyn'den Almanya'nın Bonn şehrine taşınmıştım

with the extremely reluctant support of my wife.

ve karım bunu hiç gönlü olmadan desteklemişti.

My children were now in a school where they couldn't speak the language,

Çocuklarım gittikleri okuldaki dili bilmiyordu

and I thought the deal for all this disruption to my world

ve aklımdaki, yaşamımdaki bütün bu aksaklıklarla baş etme yöntemi,

was that I would have some degree of control over what was going to happen.

olacak şeyler üzerinde bir derecede kontrole sahip olmaktı.

I felt for years that the climate crisis is the defining challenge

Bizim kuşağın belirleyici zorluğunun yıllardır iklim krizi

olduğunu düşünüyordum

of our generation,

and here I was, ready to play my part and do something for humanity.

ve işte oradaydım, insanlık için üzerime düşeni yapmaya hazırdım.

But I put my hands on the levers of control that I'd been given

Ama bana verilmiş olan kontrol kollarını

and pulled them,

tutup çektiğimde hiçbir şey olmuyordu.

and nothing happened.

I realized the things I could control were menial day-to-day things.

Kontrol edebileceğim şeylerin önemsiz gündelik şeyler olduğunu anladım.

"Do I ride my bike to work?" and "Where do I have lunch?",

"İşe bisikletle mi gitsem? Öğle yemeğini nerede yesem?" gibi.

whereas the things that were going to determine

Halbuki, başarsak da başaramasak da,

whether we were going to be successful

karara bağlayacağımız şeyler şuna benzer konulardı:

were issues like, "Will Russia wreck the negotiations?"

"Rusya müzakereleri bozacak mı?

"Will China take responsibility for their emissions?"

Çin kendi emisyonu konusunda sorumluluk alacak mı?

"Will the US help poorer countries deal with their burden of climate change?"

ABD yoksul ülkelere iklim değişikliğinin getirdiği yükler için yardım edecek mi?"

The differential felt so huge,

Aradaki fark çok büyük geliyordu.

I could see no way I could bridge the two.

Bu ikisini bağdaştırmanın bir yolunu göremiyordum.

It felt futile.

Beyhude bir çabaydı.

I began to feel that I'd made a mistake.

Hata yaptığımı düşünmeye başlamıştım.

I began to get depressed.

Depresyona girmeye başladım.

But even in that moment,

Fakat o anda bile,

I realized that what I was feeling had a lot of similarities

yıllar önce iklim değişikliğini ilk öğrendiğim zamandaki hissettiklerimle

to what I'd felt when I first found out about the climate crisis years before.

o anda hissettiklerim arasında pek çok benzerlik olduğunu fark ettim.

I'd spent many of my most formative years as a Buddhist monk

Gençliğimin, 20'li yaşlarımın çoğunu

bir Budist rahibi olarak geçirmiş

in my early 20s,

but I left the monastic life, because even then, 20 years ago,

ve sonra manastır hayatını bırakmıştım

çünkü o zaman, 20 yıl önce bile,

I felt that the climate crisis was already a quickly unfolding emergency

iklim krizinin çabuk ilerleyen bir acil durum olduğunu hissetmiş

and I wanted to do my part.

ve üzerime düşeni yapmak istemiştim.

But once I'd left and I rejoined the world,

Manastırı bırakıp dünyaya yeniden karışınca

I looked at what I could control.

neyi konrol edebileceğime baktım.

It was the few tons of my own emissions and that of my immediate family,

Bunlar, benim ve mevcut ailemin birkaç tonluk emisyonu,

which political party I voted for every few years,

birkaç yılda bir hangi siyasi partiye oy vereceğim

whether I went on a march or two.

ve bir iki yürüyüşe katılıp katılmayacağımdı.

And then I looked at the issues that would determine the outcome,

Sonra sonucu belirleyecek konulara baktım,

and they were big geopolitical negotiations,

bunlar büyük jeopolitik müzakerelerdi,

massive infrastructure spending plans,

devasa altyapı yatırım planlarıydı,

what everybody else did.

herkesin yaptığı şeylerdi.

The differential again felt so huge

Fark yine o kadar büyüktü ki

that I couldn't see any way that I could bridge it.

bunları bağdaştırmanın bir yolunu göremiyordum.

I kept trying to take action,

Eyleme geçmeye çalıştım

but it didn't really stick.

ama işe yaramadı.

It felt futile.

Boşuna geliyordu.

Now, we know that this can be a common experience for many people,

Biliyoruz ki bu pek çok insanın yaşadığı ortak bir deneyim

and maybe you have had this experience.

ve belki siz de bunu yaşadınız.

When faced with an enormous challenge

Üzerinde etkimiz veya kontrolümüz olmadığını düşündüğümüz

that we don't feel we have any agency or control over,

çok büyük bir zorlukla karşılaştığımızda

our mind can do a little trick to protect us.

aklımız bizi korumak için küçük bir numara yapabilir.

We don't like to feel like we're out of control

Büyük zorlukları kontrol edemediğimizi

facing big forces,

düşünmekten hoşlanmayız

so our mind will tell us, "Maybe it's not that important.

ve bu yüzden zihnimiz bize, "Bu belki de o kadar önemli değil.

Maybe it's not happening in the way that people say, anyway."

Belki de olay insanların gördüğü gibi değil" der.

Or, it plays down our own role.

Veya bizim rolümüzü küçümser.

"There's nothing that you individually can do, so why try?"

"Bireysel olarak yapabileceğim bir şey yok, neden uğraşayım ki?"

But there's something odd going on here.

Ancak burada tuhaf bir şey olmaktadır.

Is it really true that humans will only take sustained and dedicated action

İnsanların sadece üzerinde yüksek bir kontrol gücü olduğunu

on an issue of paramount importance

hissettikleri çok önemli bir sorunda

when they feel they have a high degree of control?

sürekli ve kararlı bir eylem yapması gerçekten doğru mu?

Look at these pictures.

Şu resimlere bakın.

These people are caregivers and nurses

Bu insanlar, koronavirüs COVID-19

who have been helping humanity face the coronavirus COVID-19

son birkaç aydır bir pandemi halinde dünyaya yayılırken

as it has swept around the world as a pandemic in the last few months.

insanlığa yardım eden bakıcılar ve hemşireler.

Are these people able to prevent the spread of the disease?

Bu insanlar hastalığın yayılmasını engelleyebiliyor mu?

No.

Hayır engelleyemiyorlar.

Are they able to prevent their patients from dying?

Hastaların ölmesini engelleyebiliyorlar mu?

Some, they will have been able to prevent,

Bazılarını engelleyebilecekler

but others, it will have been beyond their control.

ama diğerleri onların kontrolü dışında kalacak.

Does that make their contribution futile and meaningless?

Bu onların katkısını boş ve anlamsız mı kılıyor?

Actually, it's offensive even to suggest that.

Aslında bunu ima etmek bile incitici.

What they are doing is caring for their fellow human beings

Yaptıkları şey çok zor durumda olan

at their moment of greatest vulnerability.

diğer insanlara bakmak.

And that work has huge meaning,

Bu emeğin anlamı çok büyük,

to the point where I only have to show you those pictures

bu resmi yalnızca şunun için size göstermek zorundayım:

for it to become evident

Bu insanların sergilediği cesaret ve insanlığın,

that the courage and humanity those people are demonstrating

makes their work some of the most meaningful things

yaptıkları işin bir insan olarak yapılabilecek

that can be done as human beings,

en anlamlı işlerden biri olduğunu

even though they can't control the outcome.

açıkça göstermek için.

Now, that's interesting,

Bu ilginç

because it shows us that humans are capable

çünkü bu bize insanların sonucu değiştiremeseler bile

of taking dedicated and sustained action,

kararlı ve sürekli bir eylem yapmaya

even when they can't control the outcome.

yetkin olduğunu gösteriyor.

But it leaves us with another challenge.

Bu bizi başka bir zorlukla baş başa bırakıyor,

With the climate crisis,

iklim kriziyle.

the action that we take is separated from the impact of it,

Yaptığımız şeyler onun etkisinden ayrı kalıyor,

whereas what is happening with these images

oysa bu resimlerde olan şey,

is these nurses are being sustained not by the lofty goal of changing the world

bu hemşirelerin kararlılığı dünyayı kurtarmak gibi yüce bir amaçtan değil,

but by the day-to-day satisfaction of caring for another human being

hasta düşmüş insanlara yardım etmenin verdiği

rutin bir memnuniyet duygusundan kaynaklanıyor.

through their moments of weakness.

With the climate crisis, we have this huge separation.

İklim krizinde ise büyük bir uzaklık duygumuz var.

It used to be that we were separated by time.

Eskiden krizle aramızda zaman farkı vardı.

The impacts of the climate crisis were supposed to be way off in the future.

İklim krizinin etkilerinin uzak gelecekte olacağı varsayılıyordu.

But right now, the future has come to meet us.

Ama artık, gelecek bizimle tanışmaya geldi.

Continents are on fire.

Kıtalar yanıyor.

Cities are going underwater.

Şehirler suya gömülüyor.

Countries are going underwater.

Ülkeler suya gömülüyor.

Hundreds of thousands of people are on the move as a result of climate change.

İklim değişikliği yüzünden yüz binlerce kişi yollara düştü.

But even if those impacts are no longer separated from us by time,

Fakat bu etkilerle artık aramızda zaman farkı olmasa bile,

they're still separated from us in a way that makes it difficult to feel

aramızda hâlâ bu doğrudan bağlantıyı hissetmemizi engelleyen

that direct connection.

uzaklıklar var.

They happen somewhere else to somebody else

Bunlar başka bir yerdeki başka birinin başına geliyor veya bize oluyor

or to us in a different way than we're used to experiencing it.

ama eskisinden farklı bir biçimde yaşıyoruz.

So even though that story of the nurse demonstrates something to us

Yani bu hemşirelerin öyküsü insan doğası hakkında

about human nature,

bize bir şeyleri ispat etse de,

we're going to have find a different way

iklim krizi ile kararlı bir biçimde mücadele etmede

of dealing with the climate crisis in a sustained manner.

farklı bir yöntem benimseyeceğiz.

There is a way that we can do this,

Bunu yapmamızın bir yolu var,

a powerful combination of a deep and supporting attitude

derin ve destekleyici bir tutum,

that when combined with consistent action

tutarlı ve kalıcı eylemlerle birleştiğinde,

can enable whole societies to take dedicated action in a sustained way

toplumun ortak bir amaca doğru

kalıcı ve kararlı eylemler yapmasını mümkün kılabilir.

towards a shared goal.

It's been used to great effect throughout history.

Bu yöntem tarih boyunca çok etkili biçimde kullanılmıştır.

So let me give you a historical story to explain it.

Açıklamak için tarihi bir olayı anlatayım.

Right now, I am standing in the woods near my home in southern England.

Şu anda bulunduğum yer,

Güney İngiltere'de evimin yakınındaki orman.

And these particular woods are not far from London.

Bu orman Londra'ya uzak değil.

Eighty years ago, that city was under attack.

Seksen yıl önce, 1930'ların sonunda

In the late 1930s,

bu şehir saldırı altındaydı,

the people of Britain would do anything to avoid facing the reality

Britanya halkı, Hitler'in Avrupa'yı fethetmeden asla durmayacağı

that Hitler would stop at nothing to conquer Europe.

gerçeğiyle yüzleşmekten kaçmak için her şeyi yapıyordu.

Fresh with memories from the First World War,

Birinci Dünya Savaşı'nın hatıraları tazeydi,

they were terrified of Nazi aggression

Nazilerin saldırganlığından dehşete kapılmışlardı

and would do anything to avoid facing that reality.

ama gerçekle yüzleşmekten kaçmak için de her şeyi yapıyorlardı.

In the end, the reality broke through.

Ama sonunda gerçek galip geldi.

Churchill is remembered for many things, and not all of them positive,

Churchill pek çok şeyle hatırlanır ve bunların hepsi olumlu değildir

but what he did in those early days of the war

ama savaşın ilk günlerinde yaptığı şeyler.

was he changed the story the people of Britain told themselves

Brtitanya halkının kendine anlattığı öyküyü,

about what they were doing and what was to come.

yaptıkları şeyleri ve olacakları değiştirdi.

Where previously there had been trepidation and nervousness and fear,

Endişe, gerginlik ve korku gitmiş

there came a calm resolve,

yerine sakin bir kararlılık gelmişti,

an island alone,

tek başına bir adaydı,

a greatest hour,

en kritik anlarındaydı,

a greatest generation,

en büyük kuşaktı

a country that would fight them on the beaches and in the hills

ve ülke olarak Nazilerle, sahillerinde, tepelerinde,

and in the streets,

sokaklarında savaşacaktı,

a country that would never surrender.

bu ülke asla teslim olmayacaktı.

That change from fear and trepidation

Bu korkuyu ve endişeyi bırakıp

to facing the reality, whatever it was and however dark it was,

ne kadar karanlık da olsa çıplak gerçekle yüzleşmenin

had nothing to do with the likelihood of winning the war.

savaşı kazanma ihtimali ile hiçbir ilgisi yoktu.

There was no news from the front that battles were going better

Cepheden gelen haberler savaşın iyiye gittiğini söylemiyordu,

or even at that point that a powerful new ally had joined the fight

hatta yeni ve güçlü bir müttefikin savaşa girmesi bile,

and changed the odds in their favor.

kazanmaları ihtimalini artırmamıştı.

It was simply a choice.

Bu sadece bir seçimdi.

A deep, determined, stubborn form of optimism emerged,

Derin, kararlı ve inatçı bir iyimserlik yükseldi,

not avoiding or denying the darkness that was pressing in

bu, yaklaşan karanlıktan kaçış veya onu inkâr etmek değil

but refusing to be cowed by it.

fakat yılgın olmayı reddetmekti.

That stubborn optimism is powerful.

İnatçı iyimserlik güçlüdür.

It is not dependent on assuming that the outcome is going to be good

Sonucun iyi olacağı varsayımına bel bağlamaz

or having a form of wishful thinking about the future.

ya da gelecekle ilgili boş hayallere sevk etmez.

However, what it does is it animates action

Ancak eyleme canlılık verir

and infuses it with meaning.

ve eyleme anlam kazandırır.

We know that from that time,

O zamanlardan şunu biliyoruz,

despite the risk and despite the challenge,

risklerine ve zorluklarına rağmen,

it was a meaningful time full of purpose,

amaca tamamen sadık, anlamlı zamanlardı

and multiple accounts have confirmed

ve çok sayıda kayıt şunu doğruluyor ki

that actions that ranged from pilots in the Battle of Britain

Britanya Savaşı'na katılan pilotların yaptıklarından

to the simple act of pulling potatoes from the soil

topraktan patates hasat etmeye kadar

became infused with meaning.

yapılan her iş anlam kazanmıştı.

They were animated towards a shared purpose and a shared outcome.

Ortak bir amaç ve ortak bir sonuca yönelip canlanmışlardı.

We have seen that throughout history.

Bunu bütün tarih boyunca görürüz.

This coupling of a deep and determined stubborn optimism with action,

Derin, kararlı ve inatçı iyimserliğin eylemle birleşmesi,

when the optimism leads to a determined action,

iyimserliğin kararlı eylemleri getirmesi,

then they can become self-sustaining:

onların ayakta kalmalarını sağladı,

without the stubborn optimism, the action doesn't sustain itself;

inatçı iyimserlik olmadan eylemde süreklilik sağlanamaz;

without the action, the stubborn optimism is just an attitude.

eylemi olmayan inatçı iyimserlikse sadece bir duruştur.

The two together can transform an entire issue and change the world.

Bu ikisi bir araya geldiğinde bütün hikâyeyi ve dünyayı değiştirebilir.

We saw this at multiple other times.

Bunu birçok başka zamanlarda gördük.

We saw it when Rosa Parks refused to get up from the bus.

Rosa Parks otobüsteki yerini vermeyi reddettiğinde gördük.

We saw it in Gandhi's long salt marches to the beach.

Gandhi'nin uzun tuz yürüyüşünü gördük.

We saw it when the suffragettes said that "Courage calls to courage everywhere."

Kadınlara oy hakkı isteyenlerin şu sözünde:

"Cesaret her yerde cesur olmaktır"

And we saw it when Kennedy said that within 10 years,

ve Kennedy, 10 yıl içinde aya insan göndereceğiz

he would put a man on the moon.

dediğinde gördük.

That electrified a generation and focused them on a shared goal

Bu bir kuşağın, nasıl başaracaklarını bilmeseler bile,

against a dark and frightening adversary,

karanlık ve korkutucu bir hasıma karşı

even though they didn't know how they would achieve it.

ortak bir amaca doğru harekete geçmesini sağladı.

In each of these cases,

Bu olayların hepsinde,

a realistic and gritty but determined, stubborn optimism

gerçekçi ve cesur fakat ayrıca kararlı ve inatçı iyimserlik

was not the result of success.

başarının sonucu değil,

It was the cause of it.

başarının nedeniydi.

That is also how the transformation happened

Paris Anlaşması'na giden yolda

on the road to the Paris Agreement.

yaşanan dönüşüm de buydu.

Those challenging, difficult, pessimistic meetings transformed

Bu zorlayıcı, çetin ve kötümser toplantılar dönüşmeye

as more and more people decided that this was our moment to dig in

ve gittikçe daha fazla sayıda insan, bu bizim kararlı olma anımız,

and determine that we would not drop the ball on our watch,

seyirci olup sorumluluktan kaçmayacağız kararı vermeye başladıkça

and we would deliver the outcome that we knew was possible.

sonuca ulaşma ihtimalimizin mümkün olduğunu anladık.

More and more people transformed themselves to that perspective

Gittikçe daha fazla sayıda insan bu bakış açısına döndü

and began to work,

ve çalışmaya başladı

and in the end, that worked its way up into a wave of momentum

ve sonunda bu bir momentum dalgasına ulaşıp

that crashed over us

üzerimize çarpınca

and delivered many of those challenging issues

bu çetin meseleleri daha önce hayal edebileceklerimizden

with a better outcome than we could possibly have imagined.

daha iyi bir sonuca bağladı.

And even now, years later and with a climate denier in the White House,

Yıllar sonra, şimdi bile, Beyaz Saray'da bir iklim inkarcısı olsa bile,

much that was put in motion in those days is still unfolding,

o günlerde başlatılanların çoğu hâlâ ilerlemeye devam ediyor

and we have everything to play for in the coming months and years

ve iklim kriziyle baş etmede önümüzdeki aylar ve yıllarda

on dealing with the climate crisis.

elimizde oynayacak her kozumuz var.

So right now, we are coming through one of the most challenging periods

Şu anda çoğumuzun hayatında gördüğü

in the lives of most of us.

en zorlu dönemden geçiyoruz.

The global pandemic has been frightening,

Kişisel bir trajediye sebep olsa da olmasa da

whether personal tragedy has been involved or not.

küresel pandemi korku salıyor.

But it has also shaken our belief that we are powerless

Fakat aynı zamanda, büyük değişimler karşısında

in the face of great change.

güçsüz olduğumuz inancını da sarsıyor.

In the space of a few weeks,

Birkaç haftalık boşlukta,

we mobilized to the point where half of humanity took drastic action

en savunmasız olanları korumak için

insanlığın yarısını sert önlemler alma noktasına kadar harekete geçirdik.

to protect the most vulnerable.

If we're capable of that,

Eğer bunu yapabiliyorsak

maybe we have not yet tested the limits of what humanity can do

insanoğlunun ortak bir güçlük karşısında yapabileceği şeylerin sınırını

when it rises to meet a shared challenge.

henüz test etmemiş olabiliriz.

We now need to move beyond this narrative of powerlessness,

Bu acizlik, güçsüzlük söylemini geride bırakmamız gerekiyor

because make no mistake --

çünkü şu yanlışa düşmeyelim:

the climate crisis will be orders of magnitude worse than the pandemic

Bize doğru gelmekte olan bu trajediyi engellemek için

if we do not take the action that we can still take

hâlâ yapabileceğimiz şeyleri yapmazsak

to avert the tragedy that we see coming towards us.

iklim krizi mecburiyetlerinin çapı pandemiden daha beter olacak.

We can no longer afford the luxury of feeling powerless.

Güçsüz olduğumuz bahanesine sığınma lüksümüz artık yok.

The truth is that future generations

Bizden sonraki kuşaklar,

will look back at this precise moment with awe

bizim şu anımıza, geleceği iyileştirme ve ziyan etme arasında durduğumuz

as we stand at the crossroads between a regenerative future

bu yol ayrımına,

and one where we have thrown it all away.

korku ve saygıyla bakacaklar.

And the truth is that a lot is going pretty well for us in this transition.

Ve gerçek şu ki, bu geçiş döneminde pek çok şey bizim için epey iyi gidiyor.

Costs for clean energy are coming down.

Temiz enerji maliyetleri düşüyor.

Cities are transforming. Land is being regenerated.

Şehirler dönüşüyor, topraklar canlandırılıyor.

People are on the streets calling for change

Sokaklarda insanlar geçen kuşaktan beri görmediğimiz

with a verve and tenacity

bir şevk ve azimle

we have not seen for a generation.

değişim çağrısı yapıyor.

Genuine success is possible in this transition,

Bu geçiş döneminde, dahiyane başarılar da mümkün,

and genuine failure is possible, too,

dahiyane başarısızlıklar da

which makes this the most exciting time to be alive.

ve bu nedenle, yaşadığımız dönem çok heyecan verici.

We can take a decision right now that we will approach this challenge

Bu soruna, cesur, gerçekçi, kararlı ve inatçı bir iyimserlikle

with a stubborn form of gritty, realistic and determined optimism

yaklaşma kararını şu anda alabilir ve bu pandemiden çıktıktan sonra,

and do everything within our power to ensure that we shape the path

yenilenmiş, canlandırılmış geleceğe doğru gidilecek yolu biçimlendirmede

as we come out of this pandemic towards a regenerative future.

gücümüz dahilindeki her şeyi yapabiliriz.

We can all decide that we will be hopeful beacons for humanity

Önümüzde karanlık günler olsa bile,

hepimiz insanlık için birer işaret ateşi olmaya karar verebiliriz

even if there are dark days ahead,

and we can decide that we will be responsible,

ve gelecek 10 yılda emisyonumuzu

we will reduce our own emissions by at least 50 percent

en az yüzde 50 düşürmekten sorumlu olduğumuza

in the next 10 years,

karar verebiliriz

and we will take action to engage with governments and corporations

ve pandemiden çıktıktan sonra, hükûmetler ve şirketlerden

to ensure they do what is necessary coming out of the pandemic

dünyayı yeniden kurmak için yapılması gereken şeyleri

to rebuild the world that we want them to.

yapmalarını isteyebiliriz.

Right now, all of these things are possible.

Şu anda bunların hepsi mümkün.

So let's go back to that boring meeting room

Christiana'nın bana verdiği nota baktığım

şu sıkıcı toplantı odasına geri dönelim.

where I'm looking at that note from Christiana.

And looking at it took me back

O nota baktığımda,

to some of the most transformative experiences of my life.

yaşamımın en dönüştürücü deneyimlerden birini hatırlamıştım.

One of the many things I learned as a monk

Bir keşiş olarak öğrendiğim pek çok şeyden biri de şudur:

is that a bright mind and a joyful heart is both the path and the goal in life.

Açık bir zihin ve sevinçli bir kalp hayatta hem bir yol hem de amaçtır.

This stubborn optimism is a form of applied love.

Bu inatçı iyimserlik, sevginin hayata geçmiş biçimidir.

It is both the world we want to create

Hem yaratmak istediğimiz dünya,

and the way in which we can create that world.

hem de onu yaratma şeklimizdir.

And it is a choice for all of us.

Bu hepimizin yapması gereken bir seçim.

Choosing to face this moment with stubborn optimism

Bu zamanları inatçı bir iyimserlikle karşılamayı seçmek

can fill our lives with meaning and purpose,

yaşamlarımızı anlam ve amaçla doldurabilir

and in doing so, we can put a hand on the arc of history

ve bunu yaparak elimizi tarihin akışına uzatıp

and bend it towards the future that we choose.

onu bizim seçtiğimiz geleceğe doğru döndürebiliriz.

Yes, living now feels out of control.

Evet, şu anda bunu kontrol edemiyor gibi hissediyoruz.

It feels frightening and scary and new.

Bu ürkütücü, dehşet verici ve yeni geliyor.

But let's not falter at this most crucial of transitions

Fakat şu anda bize doğru ilerleyen

that is coming at us right now.

bu çok hayati dönüşümde bocalamayalım.

Let's face it with stubborn and determined optimism.

Bunu inatçı ve kararlı bir iyimserlikle karşılayalım.

Yes, seeing the changes in the world right now

Evet, şu anda dünyada olan değişimleri izlemek

can be painful.

acı veriyor olabilir.

But let's approach it with love.

Ama buna sevgiyle yaklaşalım.

Thank you.

Teşekkür ederim.