Michael Pollan: A plant's-eye view

Michael Pollan bitkilerin gözünden anlatıyor

Çeviri: Bulut Aslan Gözden geçirme: Sancak Gülgen

It's a simple idea about nature.

Doğa üzerine basit bir düşünceden bahsetmek istiyorum

I want to say a word for nature

ve yine doğa için bir kaç söz söylemek istiyorum

because we haven't talked that much about it the last couple days.

çünkü, son bir kaç gündür doğa hakkında pek konuşamadık.

I want to say a word for the soil and the bees and the plants and the animals,

Toprak, arılar, bitkiler ve hayvanlar için bir kaç şey söylemek istiyorum.

and tell you about a tool, a very simple tool that I have found.

Ve size bir araçtan, bulduğun çok basit bir araçtan söz etmek istiyorum.

Although it's really nothing more than a literary conceit; it's not a technology.

Bu sadece bir istiareden fazlası değilse de -- bir teknolojiden bahsetmiyorum ---

It's very powerful for, I think, changing our relationship to the natural world

bence, doğa ile olan ilişkimizi değiştirmek için çok güçlü bir araç

and to the other species on whom we depend.

ve yaşamak için muhtaç olduğumuz diğer türlerle de.

And that tool is very simply, as Chris suggested,

Ve bu araç, çok basitçe, Chris'in de önerdiği gibi,

looking at us and the world from the plants' or the animals' point of view.

bizi, bize bitkilerin ve hayvanların gözünden baktırıyor.

It's not my idea, other people have hit on it,

Bu benim fikrim değil, başkası bulmuş,

but I've tried to take it to some new places.

fakat ben bunu başka yerlere taşımaya çalışıyorum.

Let me tell you where I got it.

Size nerden aldığımı söyleyeyim.

Like a lot of my ideas, like a lot of the tools I use,

Benim bir çok düşüncem gibi ve kullandığım bir çok araç gibi,

I found it in the garden; I'm a very devoted gardener.

bunu bahçemde buldum. Ben bahçesine düşkün biriyim.

And there was a day about seven years ago: I was planting potatoes,

Yedi yıl kadar önce bir gün, patates ekiyordum.

it was the first week of May --

Mayıs'ın ilk haftasıydı.

this is New England, when the apple trees are just vibrating with bloom;

New England'da oldu bu, elma ağacı çiçeklenmişti ve titriyordu.

they're just white clouds above.

Üzerimde beyaz bulutlar.

I was here, planting my chunks,

Orada, patatesleri ekiyordum,

cutting up potatoes and planting it,

parçalara ayırıp ekiyordum.

and the bees were working on this tree;

Ve arılar, elma ağacında çalışıyorlardı.

bumblebees, just making this thing vibrate.

Yabanarıları ağacın sallmasını sağlıyordu.

And one of the things I really like about gardening

Ve bahçe ile uğraşmaktan keyif aldığım şeylerden biri

is that it doesn't take all your concentration,

bütün konsantrasyonunuzu almamasıdır.

you really can't get hurt -- it's not like woodworking --

Yaralanamazsınız mesela, marangozluk gibi değildir

and you have plenty of kind of mental space for speculation.

Ve size, düşünüp taşınmak için kocaman bir zihinsel alan yaratır.

And the question I asked myself that afternoon in the garden,

Ve bahçede o öğleden sonra yabanarılarıyla yanyana çalışırken

working alongside that bumblebee,

kendime sorduğum şuydu:

was: what did I and that bumblebee have in common?

Ben ve bu yabanarısı ile ortak olan şeyimiz nedir?

How was our role in this garden similar and different?

Bahçedeki rollerimiz benzeşiyor mu, yoksa farklı mı?

And I realized we actually had quite a bit in common:

Ve farkettim ki, aslında biraz ortak yanımız var.

both of us were disseminating the genes of one species and not another,

İkimiz de bir türün genlerini diğerine yayıyorduk.

and both of us -- probably, if I can imagine the bee's point of view --

Ve ikimiz de, büyük ihtimalle, bir arının açısından düşünürsem,

thought we were calling the shots.

bir şeylere karar veriyorduk.

I had decided what kind of potato I wanted to plant --

Ben patates ekmeye karar vermiştim.

I had picked my Yukon Gold or Yellow Finn, or whatever it was --

Yukon Gold ya da Yellow Finn türünü seçmiştim.

and I had summoned those genes from a seed catalog across the country,

Ülkenin öbür ucundan bu genleri bir tohum kataloğundan istetmiştim,

brought it, and I was planting it.

yanımda getirmiş ekiyordum.

And that bee, no doubt, assumed that it had decided,

Ve o arı şüphesiz zannediyordu ki,

"I'm going for that apple tree, I'm going for that blossom,

Ben o ağaç için, yani onun çiçeği için ordaydım,

I'm going to get the nectar and I'm going to leave."

Nektarı alıp gidecektim.

We have a grammar that suggests that's who we are;

Bizim kim olduğumuzu tanımlayan bir gramer var,

that we are sovereign subjects in nature, the bee as well as me.

öyle ki, biz doğada kendi kendine egemen olan nesneleriniz, tıpkı arılar gibi.

I plant the potatoes, I weed the garden, I domesticate the species.

Patates ekerim, ot yolarım, canlıları evcilleştiririm.

But that day, it occurred to me:

Fakat o gün, başıma gelen,

what if that grammar is nothing more than a self-serving conceit?

ya bu gramer dediğimiz şey kendi kibirimizden başka bir değilse?

Because, of course, the bee thinks he's in charge or she's in charge,

çünkü elbette ki arı, kontrolun kendisinde olduğunu düşünüyor.

but we know better.

ve fakat biz daha iyi biliyoruz.

We know that what's going on between the bee and that flower

Arı ile çiçek arasında neler döndüğünü biliyoruz,

is that bee has been cleverly manipulated by that flower.

yani, bu arı çiçek tarafından akıllıca manipule ediliyor.

And when I say manipulated, I'm talking about in a Darwinian sense, right?

Ve manipulasyon derken, Darwinist açıdan konuşuyorum, değil mi?

I mean it has evolved a very specific set of traits --

Yani, çiçek çok kendine özgü özelliklere evrimleşmiş --

color, scent, flavor, pattern -- that has lured that bee in.

renk, koku, aroma, doku -- böylece arıyı kendine çekebiiyor.

And the bee has been cleverly fooled into taking the nectar,

Ve bu arı da akıllı bir şekilde nektarın içine çekilmiş oluyor,

and also picking up some powder on its leg,

ve bir yandan da bacaklarına tozlar yapışıyor,

and going off to the next blossom.

ve oradan bir sonraki çiçeğe geçiyor.

The bee is not calling the shots.

Burada patron arı değil.

And I realized then, I wasn't either.

Ve farkettim ki ben de değilim.

I had been seduced by that potato and not another

O patates tarafından ayartılmıştım, başkası tarafından değil,

into planting its -- into spreading its genes, giving it a little bit more habitat.

habitatını biraz daha genişletmek ve genlerini serptirmek için.

And that's when I got the idea, which was, "Well, what would happen

Ve o zaman bu aklıma geldi -- eğer diğer türlerin bakış açısıyla

if we kind of looked at us from this point of view of these other species who are working on us?"

kendimize bakabilseydik, neler olurdu?

And agriculture suddenly appeared to me not as an invention, not as a human technology,

ve birden, ziraat bana bir icat gibi görünmekten çıktı, bir insan teknolojisi falan da değildi,

but as a co-evolutionary development

aslında, bir birlikte evrimleşme söz konusuydu

in which a group of very clever species, mostly edible grasses, had exploited us,

ki bir grup çok akıllı tür, genelde yenilebilir çimenler, bizi sömürmüşlerdi

figured out how to get us to basically deforest the world.

ve bizi kullanarak dünyayı biraz daha ormansızlaştırmanın yolunu bulmuşlardı.

The competition of grasses, right?

Çimenlerin mücadelesi, değil mi?

And suddenly everything looked different.

Ve birden her şey farklı görünmeye başladı.

And suddenly mowing the lawn that day was a completely different experience.

Ve birden o gün çimleri kesmek benim için tamamen farklı bir deneyimdi.

I had thought always -- and in fact, had written this in my first book;

Hep şöyle düşünmüş, ve aslında ilk kitabımda da şöyle yazmıştım --

this was a book about gardening --

bahçecilik hakkında bir kitaptı bu --

that lawns were nature under culture's boot,

çimler yetiştiricilerin postalları altındadır.

that they were totalitarian landscapes,

Totaliter yönetilen alanlardadırlar yani.

and that when we mowed them we were cruelly suppressing the species

Böylece onları biçtiğimiz zaman, acımasızca zorlarız

and never letting it set seed or die or have sex.

ve bir daha asla tohum saçmalarına, ölmelerine veya üremelerine izin vermeyiz.

And that's what the lawn was.

Çimleri böyle tanımlamıştım.

But then I realized, "No, this is exactly what the grasses want us to do.

Fakat sonra farkettim ki, "Hayır, bu kesinlikle çimenlerin bizden istediği şey.

I'm a dupe. I'm a dupe of the lawns, whose goal in life is to outcompete the trees,

Kandırılmıştım. Yaşamdaki amacı, güneş ışığı elde etmek için mücadele ettikleri ağaçları

who they compete with for sunlight."

ekarte etmek olan çimenler tarafından kandırılmıştım."

And so by getting us to mow the lawn, we keep the trees from coming back,

Ve aslında çimleri biçerek, biz ağaçların geri dönmesini sağlıyorduk,

which in New England happens very, very quickly.

ki bu New England'da çok çok hızlı olur.

So I started looking at things this way

Böylece, bu işe bu açıdan bakmaya başladım,

and wrote a whole book about it called "The Botany of Desire."

ve tümü bunun üzerine "Arzunun Botaniği" adında başka bir kitap daha yazdım.

And I realized that in the same way you can look at a flower

Ve farkettim ki, bir çiçeğe bakışımız ile aynı şekilde

and deduce all sorts of interesting things about the taste and the desires of bees --

ve arıların sevebileceği tüm tat ve arzulardan aynı çıkarımla,

that they like sweetness, that they like this color and not that color, that they like symmetry --

ki tatlı şeyleri severler, şu rengi severler ve bunu sevmezler, ve simetriden hoşlanırlar.

what could we find out about ourselves by doing the same thing?

biz kendimiz hakkında neler bulabiliriz?

That a certain kind of potato, a certain kind of drug,

Şöyle ki, belli bir tip patates, belli bir tip uyuşturucu,

a sativa-indica Cannabis cross has something to say about us.

bir sativa-indica-cannabis çaprazlanması bize bir şeyler anlatabilir.

And that, wouldn't this be kind of an interesting way to look at the world?

Sizce de dünyaya bu açıdan bakmak enteresan olmaz mıydı?

Now, the test of any idea -- I said it was a literary conceit --

Şimdi, bu fikti test etmek için -- bunun sadece bir kibir olduğundan bahsetmiştim --

is what does it get us?

diyebiliriz ki, bunun bize faydası ne?

And when you're talking about nature, which is really my subject as a writer,

Ve doğa hakkında konuşurken, ki bir yazar olarak benim konumdur,

how does it meet the Aldo Leopold test?

bir fikir, Aldo Leopold testini karşılıyor mu, diye bakılır.

Which is, does it make us better citizens of the biotic community?

Şöyle ki, mesela bu fikir bizi yaşadığımız biyotik toplumun daha iyi vatandaşları haline getiriyor mu?

Get us to do things that leads to the support and perpetuation of the biota,

Bizi, habitatımızı sürdürmek ve onu desteklemek için yönlendiriyor mu,

rather than its destruction?

yoksa onu yok etmeye mi hizmet ediyor?

And I would submit that this idea does this.

Bence, ben teslim ederim ki bu fikir daha iyi bir habitat için bizi yönlendiriyor.

So, let me go through what you gain when you look at the world this way,

Bu açıdan baktığınızda ne kazandığımızı açıklamaya çalışayım,

besides some entertaining insights about human desire.

bir yandan, biliyorsunuz, insandaki arzuyu anlamak için eğlenceli sezgiler bunlar.

As an intellectual matter, looking at the world from other species' points of view

Bir entellektüel konu olarak, dünyaya başka türlerin gözünden bakmak

helps us deal with this weird anomaly,

bize bu garip anomaliyle baş etmek için yardımcı olabilir,

which is -- and this is in the realm of intellectual history --

-- bu entellektüel tarihin kesin bir hükmüdür --

which is that we have this Darwinian revolution 150 years ago ...

şöyle ki, biz bu Darwinist devrimi 150 sene önce yaptık

Ugh. Mini-Me. (Laughter)

ah, küçücük ben --

We have this intellectual, this Darwinian revolution in which, thanks to Darwin,

biz bu entellektüel birikimi, Darwinist devrimi, Darwin sağolsun,

we figured out we are just one species among many;

anladık ki bir çok türün arasında biz sadece tek bir türden ibaretiz.

evolution is working on us the same way it's working on all the others;

Evrim diğerlerinin üzerinde nasıl etkili oluyorsa bizde de aynı şekilde işliyor.

we are acted upon as well as acting;

Oynadığımız gibi oynatılıyoruz da.

we are really in the fiber, the fabric of life.

tam bu telin içindeyiz, hayat kumaşında yani.

But the weird thing is, we have not absorbed this lesson 150 years later;

Fakat garip şey şu ki, bu dersi 150 sene önce öğrenemedik.

none of us really believes this.

Hiç birimiz gerçekten buna inanmıyor.

We are still Cartesians -- the children of Descartes --

Hepimiz hâlâ Kartezyenistiz -- Decartes'ın çocuklarıyız --

who believe that subjectivity, consciousness, sets us apart;

nesnellik, bilinç bizi diğerlerinden ayırdığını düşünürüz.

that the world is divided into subjects and objects;

Dünya nesnelere ve öznelere ayrılmış durumda.

that there is nature on one side, culture on another.

Bir yanda doğa var, diğer yanda kültür.

As soon as you start seeing things from the plant's point of view or the animal's point of view,

Dünyayı bir bitkinin ya da hayvanın gözünden bakmaya başladığınız andan itibaren,

you realize that the real literary conceit is that --

farkediyorsunuz ki gerçek kibir burada.

is the idea that nature is opposed to culture,

peki bu, doğa kültüre karşıdır mı demek oluyor acaba.

the idea that consciousness is everything --

Bilinç herşeydir.

and that's another very important thing it does.

Ve fakat bilincin başabildiği çok önemli bir başka şey de

Looking at the world from other species' points of view

dünyaya diğer canlıların bakış açısından bakabilmek

is a cure for the disease of human self-importance.

insanın, sadece kendini önemli sayma hastalığına çaredir.

You suddenly realize that consciousness --

Birden farkedersiniz ki, çok değer verdiğimiz ve

which we value and we consider

doğa üzerindeki başarımızı taçlandıran

the crowning achievement of nature,

bilinç, yani insan bilinci

human consciousness -- is really just another set of tools for getting along in the world.

dünyayı anlayabilmek için kullandığımız araçlardan biridir.

And it's kind of natural that we would think it was the best tool.

Ve aslında doğal olarak bilincimizin bu iş en iyi araç olduğunu düşünüyoruz.

But, you know, there's a comedian who said,

Ama, biliyorsunuz, bir komedyenin şöyle bir sözü var:

"Well, who's telling me that consciousness is so good and so important?

"Kim bana bilincimizin çok iyi ve çok önemli bir şey olduğunu söyler?

Well, consciousness."

Bilincimiz."

So when you look at the plants, you realize that there are other tools

Bu yüzden bitkilere baktığınızda, farkedersiniz ki onlar başka tip araçardır,

and they're just as interesting.

ve yine o kadar ilginçtirler.

I'll give you two examples, also from the garden:

Size iki örnek vereyim, yine bahçeden.

lima beans. You know what a lima bean does when it's attacked by spider mites?

Lima fasülyeleri. Örümcek maytları tarafından saldırılırsa lima fasülyesinin ne yaptığını bilir misiniz?

It releases this volatile chemical that goes out into the world

Dünyamıza uçucu bir kimyasal salgılar

and summons another species of mite

ve başka bir mayt türünü oraya çağırır

that comes in and attacks the spider mite, defending the lima bean.

bu da gelir ve örümcek maytlarına saldırır, ve lima fasülyesini korur.

So what plants have -- while we have consciousness, tool making, language,

Yani, bizim bilince, araç yapımına, dile sahip olduğumuz gibi

they have biochemistry.

bitkilerin de biyokimyası vardır.

And they have perfected that to a degree far beyond what we can imagine.

Ve bu yetilerini bizim hayal edebileceğimizden daha öteye götürürler.

Their complexity, their sophistication, is something to really marvel at,

Ve onların karmaşıklığı, gelişmişliği gerçekten mucize gibi görülebilecek şeylerdir.

and I think it's really the scandal of the Human Genome Project.

Ve bence bu İnsan Genom Projesi'nde gerçekten bir skandal.

You know, we went into it thinking, 40,000 or 50,000 human genes

Malum, 40 veya 50.000 insan genine sahip olduğumuzu düşünüyorduk.

and we came out with only 23,000.

Ve sadece 23.000 olduğunu anladık.

Just to give you grounds for comparison, rice: 35,000 genes.

Size kıyaslama yapmak için örnek vereyim, pirinç: 35.000 gen.

So who's the more sophisticated species?

Yani, kim daha gelişmiş şimdi?

Well, we're all equally sophisticated.

Eşit derecede gelişmişiz.

We've been evolving just as long,

Evrimleşegeldik -- beraberce,

just along different paths.

farklı yollardan.

So, cure for self-importance, way to sort of make us feel the Darwinian idea.

O yüzden bu kendini önemli sayma hastalığına çare, Darwinist fikri anlayabilmenin yolu.

And that's really what I do as a writer, as a storyteller,

Ve bu gerçekten benim bir yazar ve hikaye anlatıcısı olarak yapmaya çalıştığım şey,

is try to make people feel what we know and tell stories that actually

yani insanları bildikleri şeyleri göstermek ve onlara meseleleri ekolojik açıdan da

help us think ecologically.

düşünebilemeleri için hikayeler anlatmak.

Now, the other use of this is practical.

Şimdi, bunun diğer bir faydası daha pratik.

And I'm going to take you to a farm right now,

Ve şundan bahsedeceğim -- sizi şimdi bir çiftliğe götüreceğim.

because I used this idea to develop my understanding of the food system

Çünkü bunu gıda sistemi konusunda kendi kavrayışımı geliştirmek için ben de kullandım

and what I learned, in fact, is that we are all, now, being manipulated by corn.

ve öğrendiğim şey, aslında, biz mısır tarafından manipule edilen canlılarız.

And the talk you heard about ethanol earlier today,

Ve etanol hakkında dinlediğiniz önceki konuşma,

to me, is the final triumph of corn over good sense. (Laughter) (Applause)

bana göre, mısırın son zaferidir.

It is part of corn's scheme for world domination.

Bu -- (alkışlar) mısırın dünyayı ele geçirme planlarının bir parçası.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And you will see, the amount of corn planted this year will be up dramatically from last year

Ve göreceksiniz ki bu sene ekilen mısır geçen senekine göre çarpıcı bir şekilde artacak,

and there will be that much more habitat

ve daha fazla habitatları olacak,

because we've decided ethanol is going to help us.

çünkü ethanol'un bize yardımcı olacağına karar verdik.

So it helped me understand industrial agriculture,

Böylelikle, endüstriyel tarımı anlamam kolaylaştı,

which of course is a Cartesian system.

elbette bu da bir Kartezyen sistemdir.

It's based on this idea that we bend other species to our will

Şu fikre dayanarak, canlıları kendi isteklerimize göre bize bağlı kılabiliyoruz,

and that we are in charge, and that we create these factories

ve onları yönetip, bu fabrikaları açıyoruz,

and we have these technological inputs and we get the food out of it

ve oradan gıda veya yakıt veya ne istersek elde edebilmek için

or the fuel or whatever we want.

teknolojik girdilerimizi de kullanıyoruz.

Let me take you to a very different kind of farm.

Sizi çok farklı bir çiftliğe götürmeme izin verin.

This is a farm in the Shenandoah Valley of Virginia.

Bu çiftlik, Virginia'nın Shenandoah Vadisi'nde .

I went looking for a farm where these ideas

Dünyaya başka canlıların gözünden bakma fikrini daha iyi incelemek için

about looking at things from the species' point of view are actually implemented,

bir çiftliğe gitmiştim.

and I found it in a man. The farmer's name is Joel Salatin.

Ve bunu başka bir adamda daha gördüm, çiftçinin adı Joel Salatin,

And I spent a week as an apprentice on his farm,

ve o çiftlikte bir hafta kadar çırak olarak kaldım.

and I took away from this some of the most hopeful news about our relationship to nature

Ve doğayla ilişkimiz üzerine en umutlu haberlerden birini almış olarak döndüm.

that I've ever come across in 25 years of writing about nature.

Bu, bu son 25 yıl içinde doğa üzerine yazdıklarımdan çok farklı bir şeydi.

And that is this:

Ve işte bu.

the farm is called Polyface, which means ...

Çiftliğin adı Polyface (çok yüzlü). Aslında şu demek oluyor --

the idea is he's got six different species of animals, as well as some plants,

Adamın yetiştirdiği bitkilerden başka altı cins hayvanı var.

growing in this very elaborate symbiotic arrangement.

hepsi beraberce ortak yaşama uygun, simbiyotik, bir ortamda büyüyorlar.

It's permaculture, those of you who know a little bit about this,

Buna permakültür deniyor, bazılarınız bunun hakkında bilgi sahibi olabilirsiniz,

such that the cows and the pigs and the sheep and the turkeys and the ...

şöyle ki inekler, domuzlar, koyunlar ve hindiler ve -- ve --

what else does he have?

başka, başka neyi vardı?

All the six different species -- rabbits, actually --

Hepsi altı tane farklı canlı türü -- tavşanlar --

are all performing ecological services for one another,

hepsi birbirlerine ekolojik hizmetler sunuyorlar,

such that the manure of one is the lunch for the other

öyle ki, birinin gübresi diğerinin öğle yemeği olabiliyor

and they take care of pests for one another.

ve birbirlerinin böceklenmemesini sağlıyorlar.

It's a very elaborate and beautiful dance,

Ve inanılmaz -- çok özenli ve güzel bir dans gibi

but I'm going to just give you a close-up on one piece of it,

ama size detaylandırarak sadece bir parçasını sunacağım.

and that is the relationship between his cattle and his chickens, his laying hens.

Bu bahsedeceğim, sığır ve yumurtlayan tavuklar arasındaki ilişki üzerine.

And I'll show you, if you take this approach, what you get, OK?

Size bu yaklaşımı kullanırsanız ne kazanacığınızı göstereceğim, tamam mı?

And this is a lot more than growing food, as you'll see;

Ve bu yiyecek yetiştirmekten daha fazla, göreceksiniz.

this is a different way to think about nature

Doğa üzerine düşünmenin başka bir yolu bu,

and a way to get away from the zero-sum notion,

ve de sıfır-toplamı ilkesinden kurtulmanın bir yolu --

the Cartesian idea that either nature's winning or we're winning,

Kartezyen düşünce ya doğanın ya da bizim kazanan olacağını söyler

and that for us to get what we want, nature is diminished.

ve bizim istediğimizi elde edebilmemiz için, doğa yok olur.

So, one day, cattle in a pen.

Bir gün, sığır ağıldayken.

The only technology involved here is this cheap electric fencing:

Eldeki tek teknoloji ise ucuz elektrik çitleme,

relatively new, hooked to a car battery;

görece yeni bir araba aküsüne bağlanıyor.

even I could carry a quarter-acre paddock, set it up in 15 minutes.

Ben bile bir dönümlük çayırı 15 dakikada çevirebilirim.

Cows graze one day. They move, OK?

İnekler bir gün otluyor. Sonra götürülüyorlar, tamam mı?

They graze everything down, intensive grazing.

O gün her şeyi yiyorlar - yoğun bir şekilde otluyorlar.

He waits three days,

Joel üç gün bekliyor.

and then we towed in something called the Eggmobile.

Ve sonra yumurtamobil denen şeyi ağıla çekiyoruz.

The Eggmobile is a very rickety contraption --

Bu yumurtamobil denen şey döküntü bir araç.

it looks like a prairie schooner made out of boards --

tahtadan yapılmış bir bozkır yelkenlisi gibi,

but it houses 350 chickens.

ama 350 tavuğa ev sahipliği yapabiliyor.

He tows this into the paddock three days later and opens the gangplank,

Joel bunu ağılın içine üç gün sonra çekiyor ve iskeleyi indiriyor,

turns them down, and 350 hens come streaming down the gangplank --

ters çevirip 350 tavuğu gıdaklamalar içinde

clucking, gossiping as chickens will --

iskeleden aşağıya yuvarlıyor.

and they make a beeline for the cow patties.

Ve bunlar inek dışkıları içinden kendilerine yollar yapıyorlar.

And what they're doing is very interesting:

ve yaptıkları şey çok ilginçti.

they're digging through the cow patties

Kurtçukları ve sinek larvaları bulmak için

for the maggots, the grubs, the larvae of flies.

İnek dışkılarını didikliyor.

And the reason he's waited three days

Ve üç gün beklenmesinin nedeni ise

is because he knows that on the fourth day or the fifth day, those larvae will hatch

Joel biliyor ki dördüncü veya beşinci gün o larvalar çatlıcak,

and he'll have a huge fly problem.

ve dev bir sinek sorunu oluşacak.

But he waits that long to grow them as big and juicy and tasty as he can

Ama Joel larvaları büyük, sulu ve lezzetli haline gelene kadar bekletiyor

because they are the chickens' favorite form of protein.

çünkü bunlar tavukların favori protein kaynağı aynı zamanda.

So the chickens do their kind of little breakdance

Derken tavuklar breakdansa başlıyorlar,

and they're pushing around the manure to get at the grubs,

ve larvaları almak için dışkının etrafında tepinmeye başlıyorlar,

and in the process they're spreading the manure out.

ve bu süreç boyunca, dışkıyı dağıtıyorlar.

Very useful second ecosystem service.

Çok faydalı. İkinci ekosistem hizmeti.

And third, while they're in this paddock

Ve üçüncüsü, onlar ağıldalarken,

they are, of course, defecating madly

elbette ki, fena halde dışkılıyorlardı

and their very nitrogenous manure is fertilizing this field.

ve onların nitrojenli dışkıları araziyi gübreliyordu.

They then move out to the next one,

Sonra bir sonraki ağıla geçiyorlar,

and in the course of just a few weeks, the grass just enters this blaze of growth.

ve sadece bir kaç hafta içinde çimenler büyümeye başlıyordu.

And within four or five weeks, he can do it again.

Ve dört veya beş hafta içinde, bu tekrar yapılabiliyor.

He can graze again, he can cut, he can bring in another species,

İster tekrar otlatabilir, ister keser, isterse de başka canlıları getirebilir,

like the lambs, or he can make hay for the winter.

mesela koyunları, veya kış için saman yapabilir.

Now, I want you to just look really close up onto what's happened there.

Şimdi, buraya daha yakından bakmanızı istiyorum.

So, it's a very productive system.

Bu çok üretken bir sistem.

And what I need to tell you is that on 100 acres

Ve size söylemem gereken şu ki 400 dönüm araziden

he gets 40,000 pounds of beef; 30,000 pounds of pork; 25,000 dozen eggs;

18 ton sığır eti, 13 ton domuz eti, 25.000 düzine yumurta,

20,000 broilers; 1,000 turkeys; 1,000 rabbits --

20.000 piliç, 1.000 hindi, 1.000 tavşan --

an immense amount of food.

kocaman miktarda gıda.

You know, you hear, "Can organic feed the world?"

Malum, "organik dünyayı doyurabilir mi?" diye duyarız

Well, look how much food you can produce on 100 acres if you do this kind of ...

Eğer bu şekilde yaparsanız, bakın 400 dönümden ne kadar gıda çıkarılabiliyor --

again, give each species what it wants,

tekrar ediyorum, her canlıya istediğini verin.

let it realize its desires, its physiological distinctiveness.

İsteklerini gerçekleştirmesini sağlayın, onun fizyolojik özgünlüğünü.

Put that in play.

Bunu sahneye koyun.

But look at it from the point of view of the grass, now.

Fakat buna çimenlerin gözünden bakın şimdi.

What happens to the grass when you do this?

Bunu yaptığınızda çimenlere ne oluyor?

When a ruminant grazes grass, the grass is cut from this height to this height,

Ne zaman bir geviş getiren hayvan çimende otlasa, çimler bu boydan bu boya düşer.

and it immediately does something very interesting.

Ve birden çok ilginç bir şey oluverir.

Any one of you who gardens knows that there is something called the root-shoot ratio,

Bahçecilikle uğraşanlarınızın bilebileceği gibi kök-gövde oranı diye bir şey vardır.

and plants need to keep the root mass

Ve bitkiler kök ağırlığını yaprak ağırlıkları ile

in some rough balance with the leaf mass to be happy.

kabaca bir dengede tutarlar.

So when they lose a lot of leaf mass, they shed roots;

Böylece çok yaprak kaybettiklerinde, köklerini bırakırlar.

they kind of cauterize them and the roots die.

Bir çeşit dağlama yaparlar ve kökler ölür.

And the species in the soil go to work

Ve topraktaki canlılar çalışmaya başlar,

basically chewing through those roots, decomposing them --

esasında bu kökleri çiğnerler ve onları ayrıştırırlar --

the earthworms, the fungi, the bacteria -- and the result is new soil.

solucan, mantar ve bakteriler -- sonuç yeni topraktır.

This is how soil is created.

Böylece toprak yaratılmış olur.

It's created from the bottom up.

Aşağıdan yukarıya yaratılır.

This is how the prairies were built,

bozkırlar böyle oluşur,

the relationship between bison and grasses.

bizonlar ve çimler arasındaki ilişki.

And what I realized when I understood this --

Ve farkettiğimde, bunu anladığımda --

and if you ask Joel Salatin what he is, he'll tell you he's not a chicken farmer,

ve Joel Salatin'e onun neci olduğunu sorarsanız, size bir tavuk çiftçisi olmadığını söyleyecektir,

he's not a sheep farmer, he's not a cattle rancher; he's a grass farmer,

koyun çiftçisi de değildir, sığır bakıcısı da, o bir çimen çiftçisidir,

because grass is really the keystone species of such a system --

çünkü çim böyle bir sistemde kilit canlı türüdür--

is that, if you think about it, this completely contradicts the tragic idea of nature we hold in our heads,

bu bizim kafamızdaki doğa tasavvuruyla çelişir.

which is that for us to get what we want, nature is diminished.

bu da istediğimizi elde edebilmemiz için doğanın yok olması demektir.

More for us, less for nature.

Bizim için daha çok, doğa için daha az.

Here, all this food comes off this farm, and at the end of the season

Burada, tüm gıdalar bu çiftlikten geliyor, ve sezon sonunda

there is actually more soil, more fertility and more biodiversity.

aslında daha fazla toprak, bereket ve biyoçeşitlilik oluşur.

It's a remarkably hopeful thing to do.

Bu yapılabilecek son derece umutlu bir şey.

There are a lot of farmers doing this today.

Bugün bunu yapabilen bir çok çiftçi var.

This is well beyond organic agriculture,

Bu organik tarımın epey ötesinde bir şey,

which is still a Cartesian system, more or less.

ki hala aşağı yukarı Kartezyen sistem içinde sayılır.

And what it tells you is that if you begin to take account of other species,

Ve size anlatmaya çalıştığı şey şudur ki, eğer diğer canlıları da

take account of the soil, that even with nothing more than this perspectival idea

toprağı da dikkate alırsanız, ki bu perspektiften ötesi gerekli değil,

-- because there is no technology involved here except for those fences,

-- çünkü burada o çitler haricinde bir teknoloji yok,

which are so cheap they could be all over Africa in no time --

malum, çok ucuz bir şey, ve kısa bir sürede Afrika'nın her yanında bundan kurulabilir --

that we can take the food we need from the Earth

ve böylece, dünyadan ihtiyacımız kadar gıdayı temin edebiliriz,

and actually heal the Earth in the process.

ve aslında dünyamızı bu süreçte iyileştirebiliriz.

This is a way to reanimate the world,

Bu dünyayı yeniden canlandırmak için bir yol.

and that's what's so exciting about this perspective.

İşte bu bakış açısından çok heyecan verici olan da budur.

When we really begin to feel Darwin's insights in our bones,

Darwin'in sezgilerini kemiklerimizde hissetmeye başladığımızda,

the things we can do with nothing more than these ideas

bu basit fikirlerden daha ötesi olmayan bu şeyler

are something to be very hopeful about.

çok umut vaad eden şeyler olurlar.

Thank you very much.

Çok teşekkür ederim.