The secret to great opportunities? The person you haven't met yet | Tanya Menon

I started teaching MBA students

Çeviri: Nesibe Neslihan Onaran Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

İşletme bölümünde yüksek lisans dersleri vermeye başladım

17 years ago.

bundan 17 yıl önce.

Sometimes I run into my students years later.

Yıllar sonra öğrencilerime rastlıyorum

And when I run into them, a funny thing happens.

ve şu komik olay gerçekleşiyor.

I don't remember just their faces;

Sadece yüzlerini değil,

I also remember where exactly in the classroom they were sitting.

sınıfta nerede ve kiminle oturduklarını

And I remember who they were sitting with as well.

bile hatırlıyorum.

This is not because I have any special superpowers of memory.

Hafızamın özel süper güçleri olduğundan değil.

The reason I can remember them

Onları hatırlıyor olmamın nedeni

is because they are creatures of habit.

alışkanlıkları olan insanlar olmaları.

They are sitting with their favorite people in their favorite seats.

Hep sevdikleri yerde ve sevdikleri kişilerle oturuyorlar.

They find their twins, they stay with them for the whole year.

İkizlerini bulmuşlar, bütün yıl onlarla birlikteler.

Now, the danger of this for my students is they're at risk

Bunun tehlikesi ise şu; öğrencilerim üniversiteden

of leaving the university with just a few people

kendilerine oldukça benzeyen sadece birkaç arkadaşla

who are exactly like them.

ayrılma riski altındalar.

They're going to squander their chance for an international, diverse network.

Uluslararası ve çeşitli gruplardan yararlanma şansını yitirecekler.

How could this happen to them?

Bu nasıl oluyor peki?

My students are open-minded.

Öğrencilerim açık görüşlü.

They come to business school precisely so that they can get great networks.

Muhteşem bağlar kurabilmek için işletme fakültesindeler.

Now, all of us socially narrow in our lives, in our school, in work,

Hepimiz sosyal bakımdan daralıyoruz hayatımızda, okulda, iş yerinde

and so I want you to think about this one.

ve bunu bir düşünmenizi istiyorum.

How many of you here brought a friend along for this talk?

Kaç kişi bir arkadaşını bu konuşma için getirdi?

I want you to look at your friend a little bit.

Arkadaşınıza birazcık bakmanızı istiyorum.

Are they of the same nationality as you?

Sizinle aynı milletten mi?

Are they of the same gender as you?

Sizinle aynı cinsiyette mi?

Are they of the same race?

Sizinle aynı ırkta mı?

Really look at them closely.

Gerçekten yakından bir bakın.

Don't they kind of look like you as well?

Size biraz benziyor mu?

(Laughter)

(Gülüşmeler)

The muscle people are together,

Kankalar birlikte

and the people with the same hairstyles

ve saç stilleri aynı

and the checked shirts.

ve ekose gömlekleri de.

We all do this in life.

Hepimiz bunu yapıyoruz.

We all do it in life, and in fact, there's nothing wrong with this.

Aslında bunda yanlış bir şey yok.

It makes us comfortable to be around people who are similar.

Benzer insanlarla birlikte olmak bizi rahatlatır.

The problem is when we're on a precipice, right?

Sorun şu, uçurumun kenarında olduğumuzda

When we're in trouble, when we need new ideas,

başımız dertteyse, yeni fikirler lazımsa

when we need new jobs, when we need new resources --

yeni bir işe, yeni kaynaklara ihtiyacımız varsa,

this is when we really pay a price for living in a clique.

işte o zaman bir grupta yaşadığımız için bunun bedelini öderiz.

Mark Granovetter, the sociologist, had a famous paper

Sosyolog Mark Granovetter'in ünlü bir araştırması var,

"The Strength of Weak Ties,"

"Zayıf Bağların Gücü" adında.

and what he did in this paper is he asked people

Araştırmasında, insanlara

how they got their jobs.

işlerini nasıl bulduklarını sormuş.

And what he learned was that most people don't get their jobs

Öğrendiği şeyse; insanların çoğu

through their strong ties -- their father, their mother, their significant other.

işlerini güçlü bağları olan kişiler değil de; öylesine tanıştıkları

They instead get jobs through weak ties, people who they just met.

zayıf bağları olan kişiler sayesinde bulmuşlar.

So if you think about what the problem is with your strong ties,

Sorunun, neden güçlü bağlarımızda olduğunu düşünürsek

think about your significant other, for example.

mesela hayat arkadaşınızı düşünün.

The network is redundant.

Bağınız alışılagelmiş.

Everybody that they know, you know.

Onların tanıdığı senin tanıdığın.

Or I hope you know them. Right?

Ya da umarım onları tanıyorsundur, değil mi?

Your weak ties -- people you just met today --

Zayıf bağların- bugün tanıştığın insanlar-

they are your ticket to a whole new social world.

tamamen yeni bir sosyal çevreye giriş biletin.

The thing is that we have this amazing ticket to travel our social worlds,

Bu bilet muhteşem dünyalara seyahat bileti

but we don't use it very well.

fakat biz iyi kullanamıyoruz.

Sometimes we stay awfully close to home.

Aşırı derecede yakınız evimize.

And today, what I want to talk about is:

Ve bugün konuşmak istediğim konu bu.

What are those habits that keep human beings so close to home,

Bizi eve bağlayan alışkanlıklarımız neler

and how can we be a little bit more intentional

ve sosyal çevrede seyahat etmeye

about traveling our social universe?

nasıl istekli olabiliriz?

So let's look at the first strategy.

İlk stratejiye bir göz atalım.

The first strategy is to use a more imperfect social search engine.

Daha kusurlu bir sosyal arama motoru kullan.

What I mean by a social search engine

Sosyal arama motorundan kastım

is how you are finding and filtering your friends.

arkadaşlarını nasıl seçtiğin, onları nasıl bulduğun.

And so people always tell me,

Ve insanlar bana hep şöyle diyorlar:

"I want to get lucky through the network.

"Bağlarım sayesinde şanslı olmak istiyorum.

I want to get a new job. I want to get a great opportunity."

Yeni bir iş, muhteşem fırsatlar istiyorum."

And I say, "Well, that's really hard,

Ve ben, "Bu çok zor, çünkü

because your networks are so fundamentally predictable."

bağların aslında çok tahmin edilebilir" diyorum.

Map out your habitual daily footpath,

Günlük alışık olduğun yol haritanı çıkar.

and what you'll probably discover is that you start at home,

Muhtemelen evinden başlıyorsun ve

you go to your school or your workplace,

okula ya da işine gidiyorsun,

you maybe go up the same staircase or elevator,

aynı merdivenden ya da asansörden çıkıyorsun,

you go to the bathroom -- the same bathroom --

lavaboya gidiyorsun, aynı lavaboya,

and the same stall in that bathroom,

lavabodaki aynı kabine,

you end up in the gym,

spor salonuna gidiyorsun

then you come right back home.

ve sonra eve dönüyorsun.

It's like stops on a train schedule.

Sanki tren tarifesindeki duraklar gibi:

It's that predictable.

O derece tahmin edilebilir.

It's efficient, but the problem is, you're seeing exactly the same people.

Faydalı fakat sorun hep aynı kişileri görmende.

Make your network slightly more inefficient.

Bağlarını biraz değiştirmelisin.

Go to a bathroom on a different floor.

Farklı kattaki lavaboya git.

You encounter a whole new network of people.

Tamamen yeni bir çevreyle karşılaşacaksın.

The other side of it is how we are actually filtering.

Diğer bir konu ise aslında bu kişileri nasıl seçtiğimiz.

And we do this automatically.

Bunu otomatik olarak yapıyoruz.

The minute we meet someone, we are looking at them, we meet them,

Biriyle tanıştığımız dakika içinde onlara bakıyoruz, tanışıyoruz

we are initially seeing,

biz aslında görmeye başlıyoruz.

"You're interesting."

"İlginç biri."

"You're not interesting." "You're relevant."

"İlginç biri değil." "Uygun biri."

We do this automatically. We can't even help it.

Otomatik ve istemsiz bir şey bu.

And what I want to encourage you to do instead is to fight your filters.

Benim yapmak istediğim ise bu filtrelerle savaşmada sizi cesaretlendirmek.

I want you to take a look around this room,

Bu salonun etrafına bir göz atın.

and I want you to identify the least interesting person that you see,

Size göre en az ilginç olan kişiye bakın

and I want you to connect with them over the next coffee break.

ve onunla bir sonraki kahve molasında ilişki kurun.

And I want you to go even further than that.

Hatta bundan daha ilerisini yapın.

What I want you to do is find the most irritating person you see as well

Ayrıca en rahatsız edici kişiyi bulmanızı istiyorum

and connect with them.

ve onunla iletişim kurun.

What you are doing with this exercise is you are forcing yourself

Bu egzersizde yaptığımız kendimizi zorlamaktır.

to see what you don't want to see,

Görmek istemediklerimizi görerek

to connect with who you don't want to connect with,

iletişim kurmak istemediklerimizle iletişim kurarak

to widen your social world.

sosyal çevremizi genişleteceğiz.

To truly widen, what we have to do is,

Gerçek anlamda genişletmek içinse

we've got to fight our sense of choice.

seçme şansımızla savaşmak zorundayız.

We've got to fight our choices.

Seçimlerimizle savaşıyoruz.

And my students hate this, but you know what I do?

Öğrencilerim şundan nefret eder:

I won't let them sit in their favorite seats.

Onların favori yerlerine oturmalarına izin vermiyorum.

I move them around from seat to seat.

Onları sıra sıra ilerletiyorum,

I force them to work with different people

farklı insanlarla çalışmaya zorluyorum.

so there are more accidental bumps in the network

Böylece bağlarında kazara farklılıklar oluyor

where people get a chance to connect with each other.

birbirleriyle iletişim kurma şansları doğuyor.

And we studied exactly this kind of an intervention at Harvard University.

Harvard Üniversitesinde tam da bu tür bir girişim denedik.

At Harvard, when you look at the rooming groups,

Yurttaki oda gruplarına baktığımızda

there's freshman rooming groups, people are not choosing those roommates.

çömezler grubu var ve öğrenciler bu oda arkadaşlarını seçmiyor.

They're of all different races, all different ethnicities.

Farklı ırklardan ve etnik gruplardan öğrenciler var.

Maybe people are initially uncomfortable with those roommates,

Belki başlangıçta öğrenciler bu oda arkadaşlarından rahatsız olabiliyorlar.

but the amazing thing is,

Fakat müthiş olan şey şu:

at the end of a year with those students,

En baştaki bu rahatsızlığı bu öğrencilerle

they're able to overcome that initial discomfort.

bir yıl geçirdikten sonra sene sonunda yenebiliyorlar.

They're able to find deep-level commonalities with people.

Derin manada ortak noktalar bulabiliyorlar.

So the takeaway here is not just "take someone out to coffee."

Bunu şöyle anlamayalım "Biriyle kahve için"

It's a little more subtle.

Konu biraz daha ince.

It's "go to the coffee room."

Konu "Hadi kafeye gidelim."

When researchers talk about social hubs,

Araştırmacılar sosyal oluşumlardan bahseder.

what makes a social hub so special is you can't choose;

Sosyal oluşumu bu kadar özel yapan onu seçememektir.

you can't predict who you're going to meet in that place.

Bir yerde kiminle karşılaşacağını tahmin edemezsin.

And so with these social hubs, the paradox is, interestingly enough,

Ve bu oluşumda ilginç bir paradoks var:

to get randomness,

Rastlantısallık,

it requires, actually, some planning.

aslında, biraz planlama gerektirir.

In one university that I worked at,

Çalıştığım bir üniversitede

there was a mail room on every single floor.

her katta bir posta odası vardı.

What that meant is that the only people who would bump into each other

Demek istediğim birbiriyle karşılaşanlar

are those who are actually on that floor

hep aynı kattaki insanlardı.

and who are bumping into each other anyway.

Her hâlükârda karşılaşan kişiler yani.

At another university I worked at, there was only one mail room,

Çalıştığım diğer üniversitede ise sadece

so all the faculty from all over that building

tek bir posta odası vardı fakülteden pek çok kişi

would run into each other in that social hub.

bu sosyal oluşumda birbiriyle karşılaşıyordu.

A simple change in planning,

Planlamada basit bir değişiklik,

a huge difference in the traffic of people

insan trafiğinde kocaman bir farka

and the accidental bumps in the network.

ve bağlarımızda kazara değişimlere neden olur.

Here's my question for you:

İşte size bir soru:

What are you doing that breaks you from your social habits?

Sosyal alışkanlıklarınızı bozan neler yapıyorsunuz?

Where do you find yourself

Tahmin edilemeyen

in places where you get injections of unpredictable diversity?

bu çeşitliliğin içinde kendinizi nerede görüyorsunuz?

And my students give me some wonderful examples.

Öğrencilerim bazı muhteşem cevaplar verdi.

They tell me when they're doing pickup basketball games,

Rastgele basketbol maçları yapıyorlarmış.

or my favorite example is when they go to a dog park.

Benim favorim ise köpek parkına gitmeleriydi.

They tell me it's even better than online dating when they're there.

Çevrim içi tanışmalardan bile daha iyi diyorlar.

So the real thing that I want you to think about

Düşünmenizi istediğim asıl konu bu.

is we've got to fight our filters.

Filtrelerimizle savaşmamız gerekiyor.

We've got to make ourselves a little more inefficient,

Kendimizi daha randımansız yapmalıyız

and by doing so, we are creating a more imprecise social search engine.

böylece daha belirsiz bir sosyal arama motorumuz olacak.

And you're creating that randomness,

Bu belirsizliği oluşturarak

that luck that is going to cause you to widen your travels,

seyahatlerini genişletmede

through your social universe.

sosyal çevren sayesinde bir şansın olacak.

But in fact, there's more to it than that.

Aslından bundan fazlası da var.

Sometimes we actually buy ourselves a second-class ticket

Bazen sosyal çevremize seyahat ederken

to travel our social universe.

kendimize ekonomi sınıfından bilet alırız.

We are not courageous when we reach out to people.

İnsanlara ulaşmada istekli değiliz.

Let me give you an example of that.

Bir örnek vereyim:

A few years ago, I had a very eventful year.

Birkaç yıl önce oldukça maceralı bir yıl geçirdim.

That year, I managed to lose a job,

O yıl işten ayrıldım,

I managed to get a dream job overseas and accept it,

hayalimdeki işi -yurt dışındaydı- buldum ve işe kabul edildim,

I had a baby the next month,

sonraki ay bir bebeğim oldu,

I got very sick,

çok hastalandım ve

I was unable to take the dream job.

o hayalimdeki işi alamadım, gidemedim.

And so in a few weeks, what ended up happening was,

Sonraki birkaç hafta içinde ise

I lost my identity as a faculty member,

fakülte üyesi kimliğimi kaybettim

and I got a very stressful new identity as a mother.

onun yerine çok stresli annelik kimliğini kazandım.

What I also got was tons of advice from people.

İnsanlardan tonlarca öğüt aldım.

And the advice I despised more than any other advice was,

En çok nefret ettiğim öğüt:

"You've got to go network with everybody."

"Herkesle yeni bağlar kurmalısın" idi.

When your psychological world is breaking down,

Psikolojik dünyan alt üst olurken

the hardest thing to do is to try and reach out

en zor şey yeni bir sosyal çevre

and build up your social world.

bulmak ve sosyal dünyanı oluşturmaktı.

And so we studied exactly this idea on a much larger scale.

Biz tam da bu konuyu çok daha geniş bir kapsamda inceledik.

What we did was we looked at high and low socioeconomic status people,

Yüksek ve düşük sosyoekonomik seviyedeki insanlara baktık

and we looked at them in two situations.

ve onları iki durumda inceledik.

We looked at them first in a baseline condition,

İlk başta dayanak noktası olarak

when they were quite comfortable.

onları rahat oldukları zaman inceledik.

And what we found was that our lower socioeconomic status people,

Düşük sosyoekonomik sınıftaki insanların

when they were comfortable, were actually reaching out to more people.

rahat oldukları zaman daha çok kişiye erişebildiklerini bulduk.

They thought of more people.

Daha fazla insanı düşündüler.

They were also less constrained in how they were networking.

Bağ kurarken daha az sıkıntı yaşadılar.

They were thinking of more diverse people

Yüksek seviyedeki insanlara kıyasla

than the higher-status people.

çok daha fazla farklı insanı düşündüler.

Then we asked them to think about maybe losing a job.

Onlardan işlerini kaybetme olasılığını düşünmelerini istedik.

We threatened them.

Onları tehdit altında hissettirdik.

And once they thought about that,

Bunu düşündüklerinde

the networks they generated completely differed.

oluşturdukları bağlar tamamen değişti.

The lower socioeconomic status people reached inwards.

Düşük sosyoekonomik seviyedeki insanlar

They thought of fewer people.

daha az kişiyi düşündü.

They thought of less-diverse people.

Daha az çeşit insan düşündüler.

The higher socioeconomic status people thought of more people,

Yüksek sosyoekonomik düzeydekiler daha fazla kişi

they thought of a broader network,

daha geniş bir ağı düşündüler.

they were positioning themselves to bounce back from that setback.

Bu kötü giden durumda kendilerini toparlayabilmeyi düşündüler.

Let's consider what this actually means.

Bunun aslında ne anlama geldiğini bir düşünelim.

Imagine that you were being spontaneously unfriended

Aniden dışlandığınızı hayal edin

by everyone in your network

ağınızdaki hemen hemen herkes tarafından.

other than your mom, your dad and your dog.

Anneniz, babanız ve köpeğiniz haricinde tabii.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

This is essentially what we are doing

Bağlarımıza en çok

at these moments when we need our networks the most.

ihtiyacımız olduğunda bunu yapıyoruz aslında.

Imagine -- this is what we're doing. We're doing it to ourselves.

Hayal edin-- kendinize bunu yapıyorsunuz.

We are mentally compressing our networks

Zihinsel olarak bağlarımızı kısıtlıyoruz.

when we are being harassed, when we are being bullied,

Taciz edildiğimizde, zorbalığa uğrayınca,

when we are threatened about losing a job,

işimizi kaybetmekle tehdit edilince,

when we feel down and weak.

zayıf ve düşük hissettiğimizde.

We are closing ourselves off, isolating ourselves,

Kendimizi kapatıp izole ediyoruz.

creating a blind spot where we actually don't see our resources.

Kaynaklarımızı göremediğimiz bir kör nokta yaratıyoruz.

We don't see our allies, we don't see our opportunities.

Yardımcılarımızı, dostlarımızı ve fırsatları göremiyoruz.

How can we overcome this?

Bunu nasıl aşabiliriz?

Two simple strategies.

İki basit stratejiyle.

One strategy is simply to look at your list of Facebook friends

Biri Facebook ve Linkedln

and LinkedIn friends

arkadaş listene göz at.

just so you remind yourself of people who are there

Böylece ilk akla gelen

beyond those that automatically come to mind.

insanların orada olduğunu hatırla.

And in our own research, one of the things we did was,

Araştırmamızda yaptığımız bir şey de

we considered Claude Steele's research on self-affirmation:

Claude Steele'nin öz olumlama teorisini düşünmekti.

simply thinking about your own values,

Basitçe, kendi değerlerini düşünerek

networking from a place of strength.

güçlü bir yerden bağlarını oluşturmak.

What Leigh Thompson, Hoon-Seok Choi and I were able to do is,

Leigh Thompson, Hoon-Seok Choi ve ben çalışmamızda,

we found that people who had affirmed themselves first

öncesinde kendilerini olumlamış insanların

aksi takdirde kendileri için tehdit olabilecek

were able to take advice from people

who would otherwise be threatening to them.

insanlardan tavsiyeler alabildikleri sonucuna ulaştık.

Here's a last exercise.

İşte son egzersiz:

I want you to look in your email in-box,

Eposta kutunuza bakmanızı istiyorum

and I want you to look at the last time you asked somebody for a favor.

en son kimden bir iyilik istediğinize

And I want you to look at the language that you used.

ve kullandığınız dile bir bakın.

Did you say things like,

Şöyle mi demiştiniz?

"Oh, you're a great resource,"

"Sen muhteşem bir kaynaksın."

or "I owe you one,"

veya "Sana borçluyum."

"I'm obligated to you."

"Sana muhtacım."

All of this language represents a metaphor.

Bütün bu konuşma bir metafor.

It's a metaphor of economics,

Bu ekonomi, bilanço tablosu,

of a balance sheet, of accounting,

muhasebe, alışveriş hakkında

of transactions.

bir metafor.

And when we think about human relations in a transactional way,

İnsan ilişkilerini, çıkar ilişkisi olarak düşünürsek

it is fundamentally uncomfortable to us as human beings.

bu bize çok rahatsız edici gelecektir.

We must think about human relations and reaching out to people

Biz insan ilişkilerini ve insanlarla iletişimi daha insancıl

in more humane ways.

yollarla düşünmeliyiz.

Here's an idea as to how to do so.

İşte size bir fikir:

Look at words like "please," "thank you," "you're welcome" in other languages.

"Lütfen, sağol, bir şey değil" gibi kelimelerin tam çevirisine

Look at the literal translation of these words.

diğer dillerde bir bakın.

Each of these words is a word that helps us impose upon other people

Bu kelimelerin her biri sosyal çevremizdeki

in our social networks.

insanları etkileyecektir.

And so, the word "thank you,"

"Teşekkür ederim" kelimesi mesela

if you look at it in Spanish, Italian, French,

İspanyolca, İtalyancasına bakarsak

"gracias," "grazie," "merci" in French.

"Gracias, grazie" ve Fransızcada "merci".

Each of them are "grace" and "mercy."

Hepsinin anlamı rahmet ve lütuf.

They are godly words.

Hepsi ilahi kelimeler.

There's nothing economic or transactional about those words.

Çıkara dayalı hiçbir anlam yok.

The word "you're welcome" is interesting.

"Bir şey değil" kelimesi ilginç.

The great persuasion theorist Robert Cialdini says

Muhteşem ikna kuramcısı Robert Cialdini, iyiliklerimizin

we've got to get our favors back.

bize geri dönmesini isteyebiliriz, der.

So we need to emphasize the transaction a little bit more.

Bu nedenle alışverişi biraz daha vurgulamalıyız.

He says, "Let's not say 'You're welcome.'

"Bir şey değil" demeyin onun yerine

Instead say, 'I know you'd do the same for me.'"

"Sen de aynısını benim için yapardın" deyin.

But sometimes it may be helpful to not think in transactional ways,

Fakat bazen çıkar açısından düşünmemek,

to eliminate the transaction, to make it a little bit more invisible.

alışverişi ortadan kaldırmak, daha görünmez kılmak faydalıdır.

And in fact, if you look in Chinese,

"Bir şey değil" kelimesinin

the word "bú kè qì" in Chinese, "You're welcome," means,

Çincesine (bú kè qì) bakarsak

"Don't be formal; we're family. We don't need to go through those formalities."

"Ciddi olma. Biz aileyiz. Böyle resmiyete gerek yok" anlamına gelir.

And "kembali" in Indonesian is "Come back to me."

Endonezcede "kembali" "Bana geri dön" anlamındadır.

When you say "You're welcome" next time,

Bir dahaki sefere "Bir şey değil" dediğinizde

think about how you can maybe eliminate the transaction

çıkarı nasıl ortadan kaldırabileceğinizi

and instead strengthen that social tie.

sosyal bağlarınızı nasıl güçlendirebileceğinizi düşünün.

Maybe "It's great to collaborate," or "That's what friends are for."

"İşbirliği yapmak güzeldi'' ya da ''Dostlar bunun içindir.'' gibi.

I want you to think about how you think about this ticket that you have

Sosyal çevrenizde seyahat etme biletinizi

to travel your social universe.

nasıl gördüğünüzü düşünmenizi istiyorum.

Here's one metaphor.

İşte bir metafor daha.

It's a common metaphor: "Life is a journey." Right?

Bilindik birşey. "Hayat bir seyahattir" değil mi?

It's a train ride,

Tren yolculuğudur

and you're a passenger on the train,

ve o trende bir yolcusunuz

and there are certain people with you.

ve sizinle birlikte belirli kişiler var.

Certain people get on this train,

Bazıları bu trene biniyor,

and some stay with you, some leave at different stops,

bazıları sizinle kalıyor, bazıları farklı duraklarda iniyor

new ones may enter.

yenileri biniyor.

I love this metaphor, it's a beautiful one.

Bu metaforu severim güzel bir metafor.

But I want you to consider a different metaphor.

Fakat farklı bir metafor düşünmenizi istiyorum.

This one is passive, being a passenger on that train,

Bu pasif, bir trende bir yolcu olmak

and it's quite linear.

ve oldukça tek düze.

You're off to some particular destination.

Belirli bir hedefe doğru yol alıyorsunuz.

Why not instead think of yourself

Bunun yerine, neden kendinizi şöyle düşünmüyorsunuz?

as an atom,

Bir atom gibi,

bumping up against other atoms,

diğer atomlarla rastlaşarak

maybe transferring energy with them,

onlara enerji transfer eden

bonding with them a little

biraz bağ kuran ve belki

and maybe creating something new

bu seyahatinde sosyal bağlarıyla

on your travels through the social universe.

yeni şeyler oluşturan bir atom.

Thank you so much.

Çok teşekkür ederim.

And I hope we bump into each other again.

Umarım tekrar rastlaşırız.

(Applause)

(Alkışlar)