How to recover from activism burnout | Yana Buhrer Tavanier

Çeviri: Ufuk Elif Rodoplu Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

In the summer of 2017,

2017'nin yazında,

a woman was murdered by her partner in Sofia.

Sofia'da bir kadın, partneri tarafından öldürüldü.

The woman, let's call her "V,"

Bu kadın, ismi “V” olsun,

was beaten for over 50 minutes

ölmeden önce

50 dakika boyunca dövüldü.

before she died.

The morning after,

Ertesi sabah,

her neighbors told the press that they heard her screams,

kadının komşuları, basına, kadının çığlıklarını duyduklarını,

but they didn't intervene.

ama müdahale etmediklerini söylediler.

You see, in Bulgaria and many other societies,

Gördüğünüz gibi, Bulgaristan'da ve başka birçok toplulukta

domestic violence is typically seen as a private matter.

ev içi şiddet genellikle aile meselesi olarak görülüyor.

Neighbors, however, are quick to react to any other kind of noise.

Bununla birlikte, komşular başka gürültülere çabucak tepki verirler.

We wanted to expose and affect the absurdity of this.

Bunun anlamsızlığını meydana çıkarmak ve değiştirmek istedik.

So we designed an experiment.

Bunun için bir deney tasarladık.

We rented the apartment just below V's for one night.

Bir geceliğine V'nin dairesinin alt katındaki daireyi kiraladık

And at 10pm,

Saat 22.00'da

Maksim, the artist in our group,

grubumuzdaki sanatçı Maksim,

sat on the drum set we had assembled in the living room

oturma odasına yerleştirdiğimiz davul setinin başına oturdu

and started beating it.

ve çalmaya başladı.

Ten seconds.

10 saniye.

Thirty seconds.

30 saniye.

Fifty seconds.

50 saniye.

A minute.

1 dakika.

A light came on in the hallway.

Koridorda bir ışık göründü.

One minute and 20 seconds.

1 dakika 20 saniye.

A man was standing at the door, hesitant to press the bell.

Bir adam, zili çalmakta tereddüt ederek kapıda dikiliyordu.

One minute and 52 seconds.

1 dakika 52 saniye.

The doorbell rang,

Zil çaldı.

a ring that could have saved a life.

Bir canı kurtarabilecek bir zil sesi.

"Beat." is our project exploring the ominous silence

''Beat.'' bizim, aile içi şiddeti çevreleyen uğursuz sessizliği

surrounding domestic violence.

araştırdığımız projemiz.

We filmed the experiment, and it became instantly viral.

Deneyi kayda aldık ve video anında yayıldı.

Our campaign amplified the voices of survivors

Kampanyamız, internet üzerinde benzer hikâyeler paylaşan

who shared similar stories online.

kazazedelerin seslerini yükseltti.

It equipped neighbors with specific advice,

Kampanyamız komşulara belli bir tavsiye verdi

and many committed to taking action.

ve birçoğu harekete geçti.

In a country where every other week,

Her iki haftada bir, toprağın,

the ground quietly embraces the body of a woman

partneri veya yakını tarafından öldürülen bir kadının bedenini

murdered by a partner or a relative,

sessizce bağrına bastığı bir ülkede,

we were loud,

bizim sesimiz yüksekti

and we were heard.

ve duyulduk.

I am an activist,

Ben, insan haklarının

passionate about human rights innovation.

yenilenmesi konusunda tutkulu bir aktivistim.

I lead a global organization for socially engaged creative solutions.

Toplumla ilgili yaratıcı çözümler için global bir organizasyon yönetiyorum.

In my work, I think about how to make people care and act.

Çalışmamda insanların nasıl ilgileneceğini ve harekete geçeceğini düşünüyorum.

I am here to tell you that creative actions can save the world,

Size yaratıcı çözümlerin dünyayı kurtarabileceğini söylemek için buradayım,

creative actions and play.

yaratıcı çözümler ve oyun.

I know it is weird to talk about play and human rights in the same sentence,

İnsan hakları ve oyundan aynı cümlede bahsetmenin garip olduğunu biliyorum.

but here is why it's important.

Ama önemli olmasının nedeni şu,

More and more, we fear that we can't win this.

gün geçtikçe kazanamayacağımızdan korkuyoruz.

Campaigns feel dull,

Kampanyalar duygusuz geliyor,

messages drown,

mesajlar boğuluyor,

people break.

insanlar bozuluyor.

Numerous studies, including a recent one published by Columbia University,

Columbia Üniversitesi tarafından yayınlanan son araştırmalar da

dahil olmak üzere çok sayıda çalışma, aktivistler arasında

show that burnout and depression are widespread amongst activists.

tükenmişlik ve depresyonun yaygın olduğunu göstermektedir.

Years ago, I myself was burned out.

Yıllar önce ben de tükenmiştim.

In a world of endless ways forward, I felt at my final stop.

İleriye doğru bitmeyen yollar dünyasında, kendimi son durakta hissettim.

So what melts fear or dullness or gloom?

Korkuyu, duygusuzluğu veya karamsarlığı ne eritir?

Play.

Oyun.

From this very stage, psychiatrist and play researcher Dr. Stuart Brown

Tam da bu sahnede, psikiyatrist ve oyun araştırmacısı Dr. Stuart Brown,

said that nothing lights up the brain like play,

beyni oyun gibi hiçbir şeyin aydınlatamayacağını

and that the opposite of play is not work,

ve oyunun zıttının çalışmak değil, depresyon olduğunu söylemişti.

it's depression.

So to pull out of my own burnout,

Böylece kendi tükenmişliğimden kurtulmak için, aktivizmimi bugün benim

I decided to turn my activism into what I call today "play-tivism."

bugün "oyun-tivizm" olarak adlandırdığım şeye dönüştürmeye karar verdim.

(Gülüşler)

(Laughter)

When we play, others want to join.

Biz oynadığımızda, diğerleri de bize katılmak ister.

Today, my playground is filled with artists,

Bugün benim oyun alanım sanatçılarla,

techies and scientists.

teknisyenlerle ve bilim insanlarıyla dolu.

We fuse disciplines in radical collaboration.

Biz, disiplinleri radikal işbirliğiyle birleştiriyoruz.

Together, we seek new ways to empower activism.

Birlikte, aktivizmi güçlendirmenin yeni yollarını arıyoruz.

Our outcomes are not meant to be playful,

Alacağımız neticeler bizi eğlendirmek zorunda değil

but our process is.

ama sürecimiz eğlenceli olmalı.

To us, play is an act of resistance.

Bizce oyun bir direniş hareketidir.

For example, "Beat.," the project I talked about earlier,

Örneğin az önce bahsettiğim proje,"Beat.",

is a concept developed by a drummer and a software engineer

birbirini bu fikri ortaya koymadan iki gün öncesine kadar hiç tanımamış

who didn't know each other two days before they pitched the idea.

bir davulcu ve bir yazılım mühendisi tarafından geliştirilen bir konsepttir.

"Beat." is the first winner in our lab series

İnsan hakları çalışmaları için sanatçıları ve teknoloji uzmanlarını

where we pair artists and technologists to work on human rights issues.

eşleştirdiğimiz laboratuvar serilerimizde "Beat." ilk kazanan oldu.

Other winning concepts include a pop-up bakery

Kazanan diğer kavramlar arasında güzel görünen ama tadı berbat olan

çörekleri kullanarak sahte haberle ilgili bilgi veren bir pastahane de mevcut.

that teaches about fake news through beautiful but horrible-tasting cupcakes --

(Laughter)

(Gülüşler)

or a board game that puts you in the shoes of a dictator

Ya da zulmün taktik ve araçlarını kavrayın diye

sizi bir diktatörün yerine koyan bir masa oyunu.

so you get to really grasp the range of tools and tactics of oppression.

We did our first lab just to test the idea,

İlk laboratuvarımızı fikri test etmek, bir problemi olup olmadığını

to see where it cracks and if we can make it better.

ve nasıl geliştirebileceğimizi görmek için yaptık.

Today, we are so in love with the format that we put it all online

Bugün, herkesin uygulayabilmesi için

for anyone to implement.

çevrim içi hâle getirdiğimiz formatı çok seviyoruz.

I cannot overstate the value of experimentation in activism.

Aktivizmde deney yapmanın değerini abartamam.

We can only win if we are not afraid to lose.

Ancak kaybetmekten korkmadığımız zaman kazanabiliriz.

When we play, we learn.

Oynadığımız zaman öğreniriz.

Yakın zamanda Stanford Üniversitesi'nde

A recent study published by Stanford University

about the science of what makes people care

insanların önem vermesi ile ilgili yapılan bir çalışma,

reconfirms what we have been hearing for years:

yıllardır duyduğumuz bir şeyi doğruladı:

opinions are changed not from more information

Fikirler, daha fazla bilgi sayesinde değil

but through empathy-inducing experiences.

empati uyandıran deneyimler sayesinde değişir.

Yani bilim ve sanattan öğrendik ki

So learning from science and art,

we saw that we can talk about global armed conflict through light bulbs,

ampuller üzerinden küresel silahlanma çatışmasını konuşabilir

or address racial inequality in the US

veya kartpostallar üzerinden ABD'deki ırksal eşitsizliğine değinebilir

through postcards,

or tackle the lack of even one single monument of a woman in Sofia

veya Sofya'da bir tane bile kadın anıtı olmamasını tartışabilir,

by flooding the city with them,

şehri onlarla doldurabiliriz

and, with all these works,

ve tüm bu çalışmalarla diyaloğu,

to trigger dialogue, understanding and direct action.

diyaloğu, anlayışı ve doğrudan eylemi tetikleyebiliriz.

Sometimes, when I talk about taking risks and trying and failing

Bazen insan hakları bağlamında risk almak,denemek

ve başarısız olmak hakkında konuşurken

in the context of human rights,

I meet raised eyebrows,

yukarı kalkmış kaşlarla karşılaşıyorum.

eyebrows that say, "How irresponsible,"

"Ne kadar sorumsuz"

veya "Ne kadar duyarsız"

or, "How insensitive."

diyen kaşlarla.

People often mistake play for negligence.

İnsanlar genellikle oyunu ihmalkarlıkla karıştırır.

It is not.

Ama öyle değildir.

Oyun sadece ordularımızı güçlendirmez

Play doesn't just grow our armies stronger or spark better ideas.

veya daha iyi fikirleri tetiklemez.

In times of painful injustice,

Sancılı adaletsizlik zamanlarında oyun,

play brings the levity we need to be able to breathe.

nefes alabilmemiz için gereken hafifliği getirir.

When we play, we live.

Oynadığımız zaman yaşarız.

I grew up in a time

Ben bütün oyunların yasak olduğu bir zamanda büyüdüm.

when all play was forbidden.

My family's lives were crushed by a communist dictatorship.

Ailemin hayatı komünist bir diktatörlük tarafından ezildi.

For my aunt, my grandfather, my father,

Teyzem, büyükbabam, babam için

her zaman iki cenaze töreni düzenledik:

we always held two funerals:

one for their bodies,

biri bedenleri için

but, years before that,

ve bundan yıllar önce de

one for their dreams.

öteki, rüyaları için.

Some of my biggest dreams are nightmares.

En büyük rüyalarımdan bazıları kabustur.

I have a nightmare that one day all the past will be forgotten

Bir gün tüm geçmişin unutulacağı ve geçmiş hataların

and new clothes will be dripping the blood of past mistakes.

kanının aktığı yeni kıyafetlerin olacağı bir kabusum var.

I have a nightmare

Bir gün insanlığımızın fenerinin parçalanacağı,

that one day the lighthouses of our humanity will crumble,

nefretin asit dalgaları tarafından

çürüyeceği bir kabusum var.

corroded by acid waves of hate.

But way more than that,

Ama bundan çok

I have hope.

umudum var.

In our fights for justice and freedom,

Adalet ve özgürlük mücadelemizde umarım

I hope that we play,

oynarız ve birlikte oynarkenki

and that we see the joy and beauty of us playing together.

neşemizi ve güzelliğimizi görürüz.

That's how we win.

Böyle kazanırız.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)