How the arts help homeless youth heal and build | Malika Whitley

Çeviri: Hazel Kaya Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

Don't you love a good nap?

İyi bir şekerlemeyi kim sevmez?

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Just stealing away that small block of time

Gün içinde zamandan biraz çalıp

to curl up on your couch for that sweet moment of escape.

tatlı bir kaçamak için koltuğa kıvrılmayı.

It's one of my favorite things,

Benim favorilerimden biridir,

but something I took for granted

ama evsiz bir genç olmayı

before I began experiencing homelessness as a teenager.

deneyimlemeden önce kıymetini bilmediğim bir şeydi.

The ability to take a nap is only reserved for stability and sureness,

Şekerleme yapabilmek sabitlik ve güvenlik ister, ki bunlar,

something you can't find

sahip olduğun her şeyi

when you're carrying everything you own in your book bag

sırt çantanda taşırken ve bulunduğun yerden

and carefully counting the amount of time you're allowed to sit in any given place

gitmen istenmeden önce kalan süreni dikkatlice hesaplarken

before being asked to leave.

bulamayacağın şeylerdir.

I grew up in Atlanta, Georgia,

Atlanta Georgia'da,

bouncing from house to house

sevgiyle kenetlenmiş bir aileyle,

with a loving, close-knit family

maddi durumumuzu

as we struggled to find stability

düzeltmek için boğuşurken

evden eve taşınarak büyüdüm.

in our finances.

But when my mom temporarily lost herself to mania

Fakat annemin dönem dönem geçirdiği cinnetler sırasında

and when that mania chose me as its primary scapegoat

beni günah keçisi yapıp hem duygusal hem de fiziki

through both emotional and physical abuse,

istismara maruz bırakmasıyla,

I fled for my safety.

kendi güvenliğim için kaçtım.

I had come to the conclusion that homelessness was safer for me

Benim için evsiz olmanın evde olmaktan daha güvenli olduğu

than being at home.

kanısına vardım.

I was 16.

16 yaşındaydım.

During my homelessness, I joined Atlanta's 3,300 homeless youth

Evsizken Atlanta'nın 3.300 evsiz gencinden biri oldum

in feeling uncared for,

ve her gece umursanmamış,

left out and invisible each night.

dışarıda bırakılmış ve görünmez hissettim.

There wasn't and still is not any place

Evsiz bir çocuğun sokaktan kurtulup

for a homeless minor to walk off the street

bir yatağa kavuşması için bir

to access a bed.

yer yoktu ve hâlâ da yok.

I realized that most people thought of homelessness

Bir çok insanın evsizliği bir çeşit tembellik,

as some kind of lazy, drug-induced squalor and inconvenience,

uyuşturucunun getirdiği sefalet ve talihsizlik olarak gördüğünü

but that didn't represent my book bag full of clothes and schoolbooks,

fark ettim, fakat bu benim giysi ve okul kitaplarıyla dolu sırt çantamı ya da

or my A+ grade point average.

ortalamanın üstündeki not ortalamamı temsil etmiyordu.

I would sit on my favorite bench downtown

Şehir merkezindeki en sevdiğim bankta oturup

and watch as the hours passed by

saatler geçene kadar izlerdim ta ki

until I could sneak in a few hours of sleep

koltuklarda, arabaların içinde,

on couches, in cars,

binaların veya depoların içerisinde

in buildings or in storage units.

birkaç saatlik uyku için gizlice girene kadar.

I, like thousands of other homeless youth, disappeared into the shadows of the city

Dünya yanlış hiçbir şey olmamışcasına dönerken,

while the whole world kept spinning

binlerce evsiz genç gibi ben de,

as if nothing at all had gone terribly wrong.

şehrin gölgelerinde kayboldum.

The invisibility alone almost completely broke my spirit.

Görünmezliğin kendisi bile neredeyse inancımı kırıyordu.

But when I had nothing else, I had the arts,

Ama elimde hiçbir şey yokken sanat vardı,

something that didn't demand

bana sağladığı sığınak karşılığında

material wealth from me in exchange for refuge.

benden maddi zenginlik talep etmeyen bir şey.

A few hours of singing, writing poetry

Birkaç saat şarkı söylemek, şiir yazmak

or saving up enough money

ya da yeteri kadar para biriktirip

to disappear into another world at a play

oyun izlerken başka bir dünyada görünmez olmak

kept me going and jolting me back to life when I felt at my lowest.

en kötü zamanlarımda devam etmemi ve hayata sarılmamı sağladı.

I would go to church services on Wednesday evenings

Çarşamba akşamları kiliseye giderdim

and, desperate for the relief the arts gave me,

ve sanatın bana verdiği rahatlamaya muhtaç olarak

I would go a few hours early,

birkaç saat erken gidip

slip downstairs

merdivenlerden aşağı sıvışırdım.

and into a part of the world where the only thing that mattered

En önemli konunun bu hafta çalıştığım şarkıda

was whether or not I could hit the right note in the song

doğru notayı yakalayıp yakalayamayacağım olduğu

I was perfecting that week.

bir dünyaya giriş yapardım.

I would sing for hours.

Saatlerce şarkı söylerdim.

It gave me so much strength to give myself permission

Bana o kadar güç verirdi ki her şeyi dışarıda bırakır

to just block it all out and sing.

ve öylece şarkı söylerdim.

Five years later, I started my organization, ChopArt,

Beş yıl sonra evsiz kalan gençlere yönelik

kapsamlı bir sanat organizasyonu olan ChopArt'ı kurdum.

which is a multidisciplinary arts organization for homeless minors.

ChopArt uses the arts as a tool for trauma recovery

ChopArt sanatı, topluluğu inşa etmek ve onuru geri kazanmak

by taking what we know about building community

adına bildiğimiz şeyleri yaratıcı sürece

and restoring dignity

uygulayarak travma sonrası

and applying that to the creative process.

iyileştirmede bir araç olarak kullanılıyor.

ChopArt is headquartered in Atlanta, Georgia,

ChopArt'ın genel merkezi Atlanta Georgia'da,

with additional programs in Hyderabad, India, and Accra, Ghana,

Hindistan'ın Haydarabad ile Gana'nın Akra şehirlerinde ise ek programlarımız var

and since our start in 2010,

ve başlangıç yılımız olan 2010'dan beri

we've served over 40,000 teens worldwide.

dünya çapında 40.000 gence hizmet verdik.

Our teens take refuge

Gençlerimiz sanatın

in the transformative elements of the arts,

dönüştürücü elementlerine sığınıyorlar ve

and they depend on the safe space ChopArt provides for them to do that.

ChopArt'ın bunu yapmalarına fırsat verdiği güvenli alana güveniyorlar.

An often invisible population uses the arts to step into their light,

Genellikle görünmez olan bir topluluk, ışıklarını ortaya çıkarmak için sanatı

but that journey out of invisibility is not an easy one.

kullanıyorlar ama görünmezlikten çıkış yolculuğu kolay değildir.

We have a sibling pair, Jeremy and Kelly,

İsimleri Jeremy ve Kelly olan ve üç yıldan

who have been with our program for over three years.

fazladır programımızda olan iki kardeşimiz var.

They come to the ChopArt classes every Wednesday evening.

Her Çarşamba akşamı ChopArt derslerine gelirler.

But about a year ago,

Ama yaklaşık bir yıl önce,

Jeremy and Kelly witnessed their mom seize and die right in front of them.

Jeremy ve Kelly annelerinin nöbet geçirip ölmesine tanıklık ettiler.

They watched as the paramedics failed to revive her.

Paramediklerin annelerini hayata döndürememesini izlediler.

They cried as their father

Babaları ChopArt danışmanlarından biri olan

signed over temporary custody to their ChopArt mentor, Erin,

Erin'e yanlarında götürmeye yedek giysi bile almalarına izin vermeden

without even allowing them to take an extra pair of clothes on their way out.

onların geçici velayetini devrederken ağladılar.

This series of events broke my heart,

Bu olaylar serisi kalbimi kırdı

but Jeremy and Kelly's faith and resolve in ChopArt

ama Jeremy ve Kelly'nin ChopArt'a olan inancı ve azmi

is what keeps me grounded in this work.

beni bu işe bağlı tutan şeydir.

Kelly calling Erin in her lowest moment,

Kelly'nin en kötü anlarında Erin'in

knowing that Erin would do whatever she could

sevildiklerini ve ilgilenildiklerini hissettirebilmek için,

to make them feel loved and cared for,

elinden geleni yapacağını bilerek Erin'i araması,

is proof to me that by using the arts as the entry point,

benim için sanatı başlangıç noktası yaparak, evsiz olan genç topluluğumuzu

we can heal and build our homeless youth population.

iyileştirip geliştirebileceğimizin bir kanıtıdır.

And we continue to build.

Geliştirmeye devam ediyoruz.

We build with Devin,

Devin'la gelişiyoruz,

who became homeless with his family

kendisi, annesi hastane masrafları ve

when his mom had to choose between medical bills or the rent.

kira arasında seçim yapmak zorunda kalınca ailesiyle birlikte evsiz kaldı.

He discovered his love of painting through ChopArt.

ChopArt aracılığıyla boyamaya olan aşkını keşfetti.

We build with Liz,

Liz'le gelişiyoruz,

who has been on the streets most of her teenage years

gençlik yıllarının çoğunu sokaklarda geçiren

but turns to music to return to herself

ama travmaları genç omuzlarına

when her traumas feel too heavy for her young shoulders.

çok ağır geldiği zaman kendine gelmek için müziğe dönen.

We build for Maria,

Maria için gelişiyoruz,

who uses poetry to heal

kendisi, ailesiyle birlikte

after her grandfather died in the van

yaşadıkları araçta dedesi öldükten sonra

she's living in with the rest of her family.

şiiri iyileşmek için kullanıyor.

And so to the youth out there experiencing homelessness,

Ve oralarda bir yerlerde evsizliği tadan gençler,

let me tell you,

size bir şey söyleyeyim,

you have the power to build within you.

gelişmenin gücü içinizde saklı.

You have a voice through the arts

Yaşadıklarınız nedeniyle

that doesn't judge what you've been through.

sizleri yargılamayan sanat aracılığıyla bir sesiniz var.

So never stop fighting to stand in your light

Bu yüzden asla ışığınız için savaşmayı bırakmayın,

because even in your darkest times,

çünkü en karanlık zamanlarda bile,

we see you.

biz sizleri görüyoruz.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)