My 5 lives as an artist | Raghava KK

Raghava KK: Bir sanatçının beş yaşamı

Çeviri: Ayşe Demirel Gözden geçirme: Müge Gür

I think it was in my second grade that I was caught

Sanıyorum yakalandığımda ikinci sınıftaydım

drawing the bust of a nude by Michelangelo.

Michelangelo'nun çıplaklarından birisinin göğüslerini çiziyordum.

I was sent straight away to my school principal,

Derhal okul müdürünün odasına yollandım,

and my school principal, a sweet nun,

Ve sevimli bir rahibe olan müdürüm,

looked at my book with disgust,

kitabıma iğrenerek baktı,

flipped through the pages, saw all the nudes --

sayfalar arasında gezindi, çıplakların tümünü gördü--

you know, I'd been seeing my mother draw nudes and I'd copy her --

Bilirsiniz, annem çıplak kadınlar çizerdi, bende onu kopyalıyordum--

and the nun slapped me on my face and said,

rahibe yüzüme bir tokat attı ve şöyle dedi;

"Sweet Jesus, this kid has already begun."

"Kutsal İsa, bu çocuk çoktan başlamış."

I had no clue what she was talking about,

Ne konuştuğuna dair bir fikrim yoktu,

but it was convincing enough for me never to draw again

ama bir daha asla çizmemem konusunda yeteri kadar ikna etti,

until the ninth grade.

dokuzuncu sınıftaki

Thanks to a really boring lecture,

o çok sıkıcı derse şükürler olsun.

I started caricaturing my teachers in school.

Öğretmenlerimi karikatürize etmeye başladım.

And, you know, I got a lot of popularity.

Ve, bilirsiniz, bayağı popüler oldum.

I don't play sports. I'm really bad at sports.

Spor yapmam. Sporda berbatım.

I don't have the fanciest gadgets at home.

Evde öyle imrenilecek çok zımbırtım da yoktu.

I'm not on top of the class.

Sınıfta en başarılılar arasında değilim.

So for me, cartooning gave me a sense of identity.

Yani çizgi resimler bana bir kişilik kazandırdı.

I got popular, but I was scared I'd get caught again.

Popüleritem arttı ama yakalanmaktan korkuyordum.

So what I did was I quickly put together

Bende tüm çizdiğim öğretmenlerimden bir kolaj

a collage of all the teachers I had drawn,

hazırladım, okul müdürümü biraz kaliteli

glorified my school principal, put him right on top,

hale getirdim, en üste onu yerleştirdim

and gifted it to him.

ve bunu ona hediye ettim.

He had a good laugh at the other teachers

Diğer öğretmenlere çok güldü

and put it up on the notice board.

ve ilan panosuna astı.

(Laughter)

kahkahalar

This is a part of that.

Bu onun bir parçası.

And I became a school hero.

Bende okulun kahramanı oldum.

All my seniors knew me. I felt really special.

Tüm üst sınıflar beni tanıdı. çok özel hissettim.

I have to tell you a little bit about my family.

Size biraz ailemden bahsetmeliyim.

That's my mother. I love her to bits.

Bu annem. Onun herşeyini seviyorum.

She's the one who taught me how to draw and, more importantly, how to love.

Çizmeyi bana öğreten odur, ama asıl önemlisi bana sevmeyi öğretti.

She's a bit of a hippie.

Biraz hippidir.

She said, "Don't say that," but I'm saying it anyway.

Bana "Sakın söyleme" dedi ama yine de söylüyorum.

The rest of my family are boring academics,

Ailemin geri kalanı sıkıcı akademisyenlerdir.

busy collecting Ivy League decals for our classic Ambassador car.

Klasik büyükelçilik arabamıza sarmaşık lig çıkartması toplamakla meşguller.

My father's a little different.

Babam biraz farklıdır.

My father believed in a holistic approach to living,

Yaşama holistik bakış açısıyla yaklaşır,

and, you know, every time he taught us,

ve bilirsiniz, bize ne zaman ders verecek olsa,

he'd say, "I hate these books,

"Bu kitaplardan nefret ediyorum,

because these books are hijacked by Industrial Revolution."

hepsi endüstri devrimi tarafından gaspedilmiş.." der.

While he still held that worldview, I was 16,

Babam hala bu dünya görüşündeyken, 16 yaşındaydım,

I got the best lawyer in town,

kentteki en iyi avukatı yanıma aldım,

my older brother Karthik,

yani büyük kardeşim Kartnik'i,

and I sat him down, and I said, "Pa,

babamı karşıma oturttum, "Baba," dedim,

from today onwards I've decided

"Bugünden sonra disiplinli olmaya

I'm going to be disciplined,

meraklı olmaya,

I'm going to be curious,

hergün yeni birşey öğrenmeye,

I'm going to learn something new every day,

çok ama çok çalışkan olmaya,

I'm going to be very hard working,

ve duygusal veya ekonomik anlamda

and I'm not going to depend on you

hiçbir şekilde sana bağımlı

emotionally or financially."

yaşamamaya karar verdim" dedim.

And he was very impressed. He was all tearing up. Ready to hug me.

Ve babam çok etkilendi. Gözleri doldu, bana sarılmaya hazırdı.

And I said, "Hold that thought."

Ona "O düşünceni aklında tut." dedim.

I said, "Can I quit school then?"

Ve ekledim "O zaman okulu bırakabilir miyim?"

But, to cut a long story short,

Uzun lafın kısası,

I quit school to pursue a career as a cartoonist.

Bir karikatürist olarak kariyer yapmak için okuldan ayrıldım.

I must have done about 30,000 caricatures.

Yaklaşık 30.000 karikatür yapmışımdır.

I would do birthday parties, weddings, divorces,

Yaşgünleri, düğünler, boşanmalar,

anything for anyone who wanted to use my services.

hizmetimi kullanmak isteyen herkes için herşey.

But, most importantly, while I was traveling,

Ama en önemlisi, gezdiğim sıralarda,

I taught children cartooning,

çocuklara karikatür çizmeyi öğrettim,

and in exchange, I learned how to be spontaneous.

karşılık olarak da nasıl spontan, deli, çılgın

And mad and crazy and fun.

ve eğlenceli olunacağını öğrendim.

When I started teaching them, I said let me start doing this professionally.

Onlara ders vermeye başladığımda, bunu profosyonel yapayım diyordum.

When I was 18 I started my own school.

18 yaşında kendi okulumu kurdum.

However, an 18 year-old trying to start a school

Lakin 18 yaşında kendi okulunu kurmak arkanızda

is not easy unless you have a big patron

büyük bir patron veya bir destekçiniz yoksa

or a big supporter.

oldukça zor.

So I was flipping through the pages of the Times of India

Bende India Times gazetesinin sayfalarını gezmeye başladım

when I saw that the Prime Minister of India

Hindistan Başbakanının Bangalore'yi,

was visiting my home town, Bangalore.

oturduğum şehri ziyaret ettiğini gördüm.

And, you know, just like how

Bilirsiniz, buradaki her

every cartoonist knows Bush here,

karikatürist Bush'u tanıyor

and if you had to meet Bush,

ve Bush ile bir araya gelmeleri de

it would be the funnest thing because

inanılmaz komik bir olay oluyor çünkü

his face was a cartoonist's delight.

onun yüzü bir karikatürist'in şekerlemesidir.

I had to meet my Prime Minister.

Bende Başbakanımla tanışmak zorundaydım.

I went to the place where

Onun helikopterinin inmek

his helicopter was about to land.

üzere olduğu alana gittim.

I saw layers of security.

Sıralar dolusu güvenlik görevlisi vardı.

I caricatured my way through three layers

İlk iki sıradaki güvenlikleri etkim altında bırakarak

by just impressing the guards,

yolumu açtım,

but I got stuck. I got stuck at the third.

ama sonra tıkandım. Üçüncüde yolum tıkandı.

And what happened was, to my luck,

Ve şansıma şöyle bir şey oldu;

I saw a nuclear scientist

Daha önce verdiği partinin karikatürlerini

at whose party I had done cartoons.

yaptığım bir nükleer bilimciyi orada gördüm.

I ran up to him, and said, "Hello, sir. How do you do?"

Ona koşup "Nasılsınız?" dedim.

He said, "What are you doing here, Raghava?"

"Burada ne yapıyorsun Raghava?" diye sordu.

I said, "I'm here to meet the Prime Minister."

"Buraya başbakanla tanışmaya geldim." dedim.

He said, "Oh, so am I."

"Ya. Bende öyle." dedi.

I hopped into his car, and off we went

Arabasına atladım ve geri kalan güvenlik

through the remaining layers of security.

sıralarının arasından geçip gittik.

(Applause)

Alkışlar.

Thank you.

Teşekkürler.

I sat him down, I caricatured him,

Onu oturtup karikatürünü yaptım,

and since then I've caricatured hundreds of celebrities.

ve o zamandan sonra da yüzlerce ünlünün karikatürünü yaptım.

This is one I remember fondly.

Bu çok sevdiklerimden.

Salman Rushdie was pissed-off I think

Salman Rushdie çok kızdı sanıyorum

because I altered the map of New York, if you notice.

çünkü New York haritasını gördüğünüz gibi değiştirmiştim.

(Laughter)

kahkahalar.

Anyway, the next slide I'm about to show you --

Herneyse, Bir sonraki slide'da size--

(Laughter)

kahkahalar

Should I just turn that off?

Şunu kapatsam olur mu?

The next slide I'm about to show you,

Size göstereceğim bir sonraki slide,

is a little more serious.

biraz daha ciddi.

I was hesitant to include this in my presentation

Bunu sunumuma ekleyip eklememekte tereddüt ettim

because this cartoon was published

çünkü bu karikatür 9/11'den kısa bir süre sonra

soon after 9/11.

yayınlandı.

What was, for me, a very naive observation,

Bana göre oldukça naif bir gözlemdi ama

turned out to be a disaster.

bir felaketle sonuçlandı.

That evening, I came home to hundreds of hate mails,

O akşam yüzlerce nefret emaili aldım,

hundreds of people telling me how they

Yüzlerce kişi bana bunu görmeden bir gün

could have lived another day without seeing this.

daha yaşayabileceklerini anlatıyorlardı.

I was also asked to leave the organization,

Ayrıca organizasyondan ayrılmam istendi,

a cartoonists' organization in America,

Amerika'daki bu karikatür organizasyonu

that for me was my lifeline.

bana göre hayatımın anlamıydı.

That's when I realized, you know, cartoons are really powerful,

İşte o zaman karikatürlerin ne kadar güçlü olduğunu anladım.

art comes with responsibility.

Sanat sorumluluk yüklüyor.

Anyway, what I did was I decided

Neyse, bende bir mola vermem

that I need to take a break.

gerektiğine karar verdim.

I quit my job at the papers, I closed my school,

Gazetedeki işimi bıraktım, okulumu kapattım,

and I wrapped up my pencils and my brushes and inks,

kalemlerimi, fırçalarımı ve mürekkeplerimi paketledim,

and I decided to go traveling.

seyahate çıkmaya karar verdim.

When I went traveling, I remember,

Seyahatteyken, anımsıyorum,

I met this fabulous old man,

karikatürünü yaptığım sırada

who I met when I was caricaturing,

şu inanılmaz yaşlı adamla tanıştım,

who turned out to be an artist, in Italy.

ve onun İtalya'dan bir sanatçı olduğu ortaya çıktı.

He invited me to his studio. He said, "Come and visit."

Beni stüdyosuna davet etti. "Gel ve ziyaret et" dedi.

When I went, I saw the ghastliest thing ever.

Gittiğimde beni çok derinden etkileyen birşey gördüm.

I saw this dead, naked effigy of himself

Kendisinin ölü ve çıplak bir resmi

hanging from the ceiling.

tavandan aşağıya sarkıyordu.

I said, "Oh, my God. What is that?"

"Aman Allahım. Bu da ne?" dedim.

And I asked him, and he said,

Ona tabloyu sorduğumda, bana

"Oh, that thing? In the night, I die.

"Ah, o şey mi? Ben geceleri ölüyorum.

In the morning, I am born again."

Ve gündüzleri yeniden diriliyorum" dedi.

I thought he was koo koo,

Onun bir kaçık olduğunu düşünsem de

but something about that really stuck.

birşeyler beni gerçekten derinden etkiledi.

I loved it. I thought there was something really beautiful about that.

Tabloya bayıldım. Tabloya dair çok güzel birşeyler olduğunu düşündüm.

So I said, "I am dead, so I need to be born again."

Ve kendime "Ben ölüyüm yani yeniden doğmam gerekli" dedim.

So, I wanted to be a painter like him,

Yani bende onun gibi bir ressam olmayı istedim ama

except, I don't know how to paint.

nasıl resim yapılır bilmiyordum.

So, I tried going to the art store.

Sanat dükkanına gitmeyi denedim.

You know, there are a hundred types of brushes.

Bilirsiniz, yüzlerce çeşit fırça vardır.

Forget it, they will confuse you

Onları unutun, çizmeyi bilseniz dahi

even if you know how to draw.

kafanızı karıştırırlar.

So I decided, I'm going to learn to paint by myself.

Bende kendi kendime resim yapmayı öğrenmeye karar verdim.

I'm going to show you a very quick clip

Şehrim Bangalore'yi nasıl çizdiğimi

to show you how I painted and a little bit

gösteren kısa bir klibi size çabucak

about my city, Bangalore.

sunmak istiyorum.

(Music)

müzik

They had to be larger than life.

Hayattan büyük olmaları gerekliydi

Everything had to be larger. The next painting was even bigger.

Herşey hayattan büyük olmalıydı. Bir sonrakinde daha da büyük.

And even bigger.

Ve hatta daha da büyük.

And for me it was, I had to dance while I painted.

Resim yaparken dansetmem gerekiyordu.

It was so exciting.

Çok heyecanlanıyordum.

Except, I even started painting dancers.

Hatta dansçıları bile çizmeye başladım.

Here for example is a Flamenco dancer,

İşte bu bir Flemenko danscısı,

except there was one problem.

ama bir problem vardı.

I didn't know the dance form, so I started following them,

Dansın formunu bilmiyordum, bende onları takip etmeye başladım,

and I made some money,

biraz para kazanıp,

sold my paintings and would rush off

resimlerimi satıp peşlerinden Fransa veya İspanya'ya

to France or Spain and work with them.

onlarla çalışmaya gidiyordum.

That's Pepe Linares, the renowned Flamenco singer.

Bu...., yeni tanınan Flamenko şarkıcısı.

But I had one problem, my paintings never danced.

Ama bir sorunum vardı, resimlerim dansetmiyorlardı.

As much energy as I put into them

onları yaparken içlerine ne kadar enerji

while making them, they never danced.

yüklesem de, asla dansetmediler.

So I decided -- I had this crazy epiphany at two in the morning.

Ve bende--sabah saat ikide böyle deli bir görünüşüm varken

I called my friends, painted on their bodies,

arkadaşlarımı çağırıp onların vücutlarını boyadım,

and had them dance in front of a painting.

sonrada resmimin önünde dansetmelerini sağladım.

And, all of a sudden, my paintings came alive.

Ve aniden resimlerim canlandı.

And then I was fortunate enough

Bunu California'da Velocity Sirki ile

to actually perform this in California with Velocity Circus.

sahneleyecek kadar da şanslıydım.

And I sat like you guys there in the audience.

Bende izleyicilerin arasına sizler gibi oturdum.

And I saw my work come alive.

Çalışmamın canlanmasını seyrettim.

You know, normally you work in isolation,

Bilirsiniz, normalde yalnız çalışılır,

and you show at a gallery,

ve bir galeride sunum yapılır,

but here, the work was coming alive,

ama burada, eserlerim canlanıyordu,

and it had some other artists working with me.

ve başka bazı sanatçılar da benimle çalışıyorlardı.

The collaborative effort was fabulous.

Bu ortaklaşa çaba öylesine muhteşemdi ki.

I said, I'm going to collaborate with anybody and everybody I meet.

Gördüğüm her kişi ve tanıştığım herkesle işbirliği yapmaya karar verdim.

I started doing fashion.

Moda işine girdim.

This is a fashion show we held in London.

Bu Londra'da yaptığımız bir defile.

The best collaboration, of course, is with children.

Ama en iyi işbirliği, elbette, çocuklarla yapılıyor.

They are ruthless, they are honest,

Onlar çok acımasızca dürüstler,

but they're full of energy and fun.

ama enerji dolu ve eğlenceliler de.

This is a work, a library I designed for the Robin Hood Foundation.

Bu eserim, Robin Hood Vakfı için dizayn ettiğim bir kütüphane.

And I must say, I spent time in the Bronx

Ve Bronx'da bu çocuklarla çalışarak

working with these kids.

zaman geçirdiğimi söylemeliyim.

And, in exchange for me working with them,

Ve onlarla çalışmamın karşılığında

they taught me how to be cool.

bana nasıl havalı olacağımı öğrettiler.

I don't think I've succeeded, but they've taught me.

Başarılı olduğumu sanmıyorum ama onlar öğrettiler.

They said, "Stop saying sorry. Say, my bad."

Bana "Özür dilerim demeyi kes" dediler, "Ben haltım" de.

(Laughter)

kahkahalar

Then I said, all this is good,

Tüm bunlar çok güzeldi ama

but I want to paint like a real painter.

ben gerçek bir ressam gibi resim yapmak istiyordum.

American education is so expensive.

Amerika'da eğitim çok pahalı.

I was in India, and I was walking down the streets,

Hindistan'da sokaktan aşağıya doğru yürürken,

and I saw a billboard painter.

bir ilan panosu boyacısı gördüm.

And these guys paint humongous paintings,

Bu adamlar çok büyük resimler çiziyorlar,

and they look really good.

ve bu resimler çok da güzel gözüküyor.

And I wondered how they did it from so close.

Yakından nasıl yaptıklarını görmek istiyordum.

So, one day I had the opportunity to meet one of these guys,

Ve bir gün onlardan biriyle tanışma fırsatı yakaladım,

and I said, "How do you paint like that? Who taught you?"

"Bu şekilde nasıl boyuyorsun? Sana kim öğretti?" diye sordum.

And he said, "Oh, it's very easy. I can teach you,

Oda bana "Çok kolay. sana öğretebilirim,

but we're leaving the city,

ama şehirden ayrılıyoruz,

because billboard painters are a dying,

çünkü afiş ressamlığı artık ölüyor,

extinct bunch of artists,

nesli tükenmiş bir kaç sanatçıyız,

because digital printing has totally replaced them and hijacked them."

bunun yerini artık tamamen dijital baskılar alıyor" dedi.

I said, in exchange for education in how to paint,

Bende bana nasıl resim yapıldığını öğretirlerse,

I will support them, and I started a company.

onlara destek vereceğimi söyledim ve bir şirket kurdum.

And since then, I've been painting all over the place.

Ve o zamandan beri, heryeri boyayıp duruyorum.

This is a painting I did of my wife in my apartment.

Bu dairemden, eşim için yaptığım bir resim.

This is another painting.

Bu başka bir resim.

And, in fact, I started painting on anything,

Aslında herşeyin üstünü boyamaya başlayıp,

and started sending them around town.

onları kentte sağa sola yolladım.

Since I mentioned my wife, the most important collaboration

Karımdan bahsettiğime göre, en önemli işbirliğim

has been with her, Netra.

onunla olmuştur, Netra'yla.

Netra and I met when she was 18.

Netra ve ben o 18 yaşındayken tanıştık.

I must have been 19 and a half then,

Ben o zamanlar 19.5 olmalıyım,

and it was love at first sight.

ilk görüşte aşktı.

I lived in India. She lived in America.

Ben Hindistan'da yaşıyordum, o Amerika'da.

She'd come every two months to visit me,

Her iki ayda bir ziyaretime gelirdi,

and then I said I'm the man,

ve bende, erkek olan benim,

I'm the man, and I have to reciprocate.

"ben erkeğim ve karşılık vermeliyim" dedim.

I have to travel seven oceans, and I have to come and see you.

Yedi okyanusu geçmeli ve seni görmeye gelmeliyim.

I did that twice, and I went broke.

Bunu iki defa yaptım ve iflas ettim.

So then I said, "Nets, what do I do?"

Ona "Nets, ne yapmalıyım?" diye sordum.

She said, "Why don't you send me your paintings?

Bana "Neden resimlerinden bazılarını bana yollamıyorsun?" dedi.

My dad knows a bunch of rich guys.

Babam birkaç zengin tanıyor.

We'll try and con them into buying it,

Onları satın almaları için ikna etmeyi deneriz,

and then..."

ve sonra...

But it turned out, after I sent the works to her,

Ona resimlerimi yolladıktan sonra öğrendim ki,

that her dad's friends,

babasının arkadaşları,

like most of you, are geeks.

sizin gibi çok zeki ama antisosyal kişilermiş.

I'm joking.

Şaka yapıyorum

(Laughter)

kahkahalar

No, they were really big geeks,

Hayır, cidden çok antisosyallerdi,

and they didn't know much about art.

ve sanat hakkında birşey bilmiyorlardı.

So Netra was stuck with 30 paintings of mine.

Netra elinde 30 tablomla sıkışmıştı.

So what we did was we rented a little van

Bizde küçük bir kamyonet kiraladık

and we drove all over the east coast trying to sell it.

ve tüm doğu yakasını dolaşıp onları satmaya çalıştık.

She contacted anyone and everyone

İşimi satın almak isteyen her kişiyle

who was willing to buy my work.

ve herkesle bağlantıya geçti.

She made enough money, she sold off the whole collection

Yeteri kadar para kazandı, tüm koleksiyonu sattı

and made enough money to move me for four years

ve beni dört yıllığına oraya getirmek için avukati,

with lawyers, a company, everything,

şirketi ve herşeyi kazandığı parayla toparladı,

and she became my manager.

ve menajerim oldu.

That's us in New York.

Bu ikimiz New York'da iken.

Notice one thing,

Bir şeyi farkedin,

we're equal here.

burada eşittik.

Something happened along the line.

Buraya varana dek yolda birşeyler oldu.

(Laughter)

kahkahalar

But this brought me -- with Netra managing my career --

Ama bu bana--Netra'nın menajerim olması--

it brought me a lot of success.

çok çok fazla başarı getirdi.

I was really happy. I thought of myself as a bit of a rockstar.

Çok mutluydum. Kendimi bir parça rock yıldızı gibi hissediyordum

I loved the attention.

İlgiye bayılmıştım.

This is all the press we got, and we said,

Bu basında yer alışımız, bizde

it's time to celebrate.

artık kutlama zamanıdır, dedik.

And I said that the best way to celebrate is to marry Netra.

Kutlamanın en iyi yolu evlenmemiz, Netra, dedim.

I said, "Let's get married."

"Hadi evlenelim!" dedim.

And I said, "Not just married. Let's invite everyone who's helped us,

Hatta sadece evlenmeyelim de. Bugüne dek bize yardım eden herkesi davet edelim.

all the people who bought our work."

Eserlerimizi alan herkesi.

And you won't believe it, we put together a list of 7,000 people,

Ve inanamazsınız, 7000 kişilik bir liste yaptık.

who had made a difference -- a ridiculous list,

bir fark yarattık--çok gülünç bir listeydi,

but I was determined to bring them to India, so --

ama onları Hindistan'a getirmekte kararlıydım--

a lot of them were in India.

ve çoğu da geldi.

150 artists volunteered to help me with my wedding.

150 sanatcı düğünümde yardım etmeye gönüllü oldu.

We had fashion designers, installation artists,

Moda tasarımcıları, Montaj sanatcıları,

models, we had makeup artists, jewelry designers,

modeller, makyözler, takı tasarımcıları,

all kinds of people working with me

her türden sanatcı benimle çalışıp

to make my wedding an art installation.

düğünümü bir sanat tasarımına çevirmeme yardım etti.

And I had a special installation in tribute to my in-laws.

Ve kayınlarım üstünde de özel bir etki bırakmış oldum.

I had the vegetable carvers work on that for me.

Sebze bıçakları benim için bunu halletti.

But all this excitement led

Ama tüm bu heyecan basının da

to the press writing about us.

hakkımızda haber yapılmasını sağladı.

We were in the papers, we're still in the news three years later,

Gazetelerdeydik, üç yıl sonra bile haberlerdeydik,

but, unfortunately, something tragic happened right after.

ama hemen ardından çok trajik birşey yaşandı.

My mother fell very ill.

Annem çok hastalandı.

I love my mother

Annemi çok seviyorum

and I was told all of a sudden that she was going to die.

ve aniden bana öleceği söylendi,

And they said you have to say bye to her,

bana ona veda etmek zorunda olduğum söylendi,

you have to do what you have to do.

yapman gereken neyse yapmalısın.

And I was devastated.

Harap oldum.

I had shows booked up for another year.

Bir yıl sonraki gösterime bile rezervasyonlar doluydu.

I was on a high.

Kariyerim çıkıştaydı.

And I couldn't. I could not.

Ve yapamadım. Yapamadım.

My life was not exuberant.

Hayatım coşkulu değildi.

I could not live this larger than life person.

Artık o "Hayattan daha büyük kişi" olamıyordum.

I started exploring the darker abscesses of the human mind.

İnsan aklının karanlık çıbanlı yanlarını keşfetmeye başladım.

Of course, my work turned ugly,

Ve tabii ki eserlerim çirkinleşti

but another thing happened.

ama olan başka bir şey daha vardı.

I lost all my audiences.

Tüm izleyicilerimi kaybettim.

The Bollywood stars who I would party with

İşlerim ve birlikte partiler düzenlediğim

and buy my work disappeared.

Bollywood yıldızları kayboldular.

The collectors, the friends, the press,

Koleksiyoncular, arkadaşlar, basın

everyone said, "Nice, but thank you."

herkes "Güzel ama hayır, teşekkürler" dedi.

"No thank you," was more like it.

Hiçbir teşekkür bu kadar ağır değildir.

But I wanted people to actually

Ama ben insanların yaptığım işi

feel my work from their gut,

içgüdüleriyle hissetmelerini istiyordum,

because I was painting it from my gut.

çünkü bende içimden geleni resmediyordum.

If they wanted beauty,

Eğer güzellik istiyorlarsa,

I said, this is the beauty I'm willing to give you. It's politicized.

onlara verme niyetinde olduğum güzellik budur, dedim. Bu politikti.

Of course, none of them liked it.

Elbette, hiç kimse hoşlanmadı.

My works also turned autobiographical.

İşim otobiyografikleşmeye de başladı.

At this point, something else happened.

Bu noktada, başka bir şey oldu,

A very, very dear friend of mine

çok ama çok çok sevdiğim bir arkadaşım,

came out of the closet,

aniden ortaya çıkıverdi,

and in India at that time, it was illegal to be gay,

ve Hindistan'da o zamanlar gay olmak yasalara aykırıydı,

and it's disgusting to see how people respond to a gay person.

ve gay birisine insanların yaptığı muameleyi görmek çok tiksindiriciydi.

I was very upset.

Çok mutsuz oldum.

I remember the time when my mother used to dress me up

Annemin beni bir kız olarak giydirdiği zamanları anımsadım

as a little girl -- that's me there --

işte oradaki benim--

because she wanted a girl, and she has only boys.

çünkü kız çocuk istemişti ama hep oğlu olmuştu.

(Laughter)

kahkahalar

Anyway, I don't know what my friends are going to say after this talk.

Neyse, bu konuşmadan sonra arkadaşlarım ne diyecek bilemiyorum.

It's a secret.

Bu bir sırdı.

So, after this, my works turned a little violent.

Yani bundan sonra çalışmalarım bir parça vahşileşti.

I talked about this masculinity that one need not perform.

Kişilerin dışa vurmaması gereken erkekliğinden bahsettim.

And I talked about the weakness of male sexuality.

Ve erkek cinselliğinin zayıflığından bahsettim.

This time, not only did my collectors disappear,

Bu defa, sadece koleksiyoncularım kaybolmakla kalmadı,

the political activists decided to ban me

politik aktivistler beni yasaklamaya karar verdi

and to threaten me

gösterim yapmama yasak koyup

and to forbid me from showing.

beni tehdit ettiler.

It turned nasty, and I'm a bit of a chicken.

iyice iğrençleşti, ben birazcık da korkak tavuğumdur

I can't deal with any threat. This was a big threat.

Tehditlerle baş edemem. Bu büyük bir tehditti.

So, I decided it was time

Bende buna bir son verip eve

to end and go back home.

dönmenin zamanı geldi dedim.

This time I said let's try something different.

Bu defa, hadi başka birşey deneyelim dedim.

I need to be reborn again.

Tekrar doğmam lazım.

And I thought the best way, as most of you know who have children,

Ve bunun en iyi yolunun da, bilirsiniz, çocuk sahibi olmak olduğunu düşündüm.

the best way to have a new lease on life,

Hayatla yeni bir kontrat yapmanın en iyi yolu

is to have a child.

çocuk sahibi olmaktır.

I decided to have a child,

Çocuğum olmasına karar verdim.

and before I did that, I quickly studied what can go wrong.

Ve bunu yapmadan önce ters gidebilecek neler olabilir çabucak çalıştım.

How can a family get dysfunctional?

Bir aile nasıl fonsiyonunu kaybeder?

And Rudra was born.

Ve Rudra doğdu.

That's my little son.

Bu benim küçük oğlum.

And two magical things happened after he was born.

O doğduktan sonra iki büyülü şey oldu;

My mother miraculously recovered

Annem bir dizi operasyondan sonra

after a serious operation,

mucize eseri olarak kurtuldu.

and this man was elected president of this country.

bu adam da bu ülkenin başkanı olarak seçildi.

You know I sat at home and I watched.

Bilirsiniz, evde oturup seyrettim.

I teared up and I said that's where I want to be.

Gözlerim doldu ve işte yaşamak istediğim yer dedim.

So Netra and I wound up our life,

Netra ve ben hayatımızı paketledik,

closed up everything we had,

herşeyimizi kapattık

and we decided to move to New York.

ve New York'a taşınmaya karar verdik.

And this was just eight months ago.

Ve bu tam sekiz ay önceydi.

I moved back to New York, my work has changed.

New York'a geri taşındım ve çalışmalarım değişti.

Everything about my work has become more whimsical.

Çalışmalarımla ilgili herşey daha da tuhaflaştı.

This one is called "What the Fuck Was I Thinking?"

Bu çalışmamın adı "Ne halt düşünüyordum ki?"

It talks about mental incest.

Zihinsel ensestten bahsediyor.

You know, I may appear to be a very nice, clean, sweet boy.

Bilirsiniz, ben çok cici, temiz ve tatlı bir çocuk gibi görünüyorum.

But I'm not. I'm capable of thinking anything.

Ama değilim. Herşeyi düşünebilme yetisindeyim.

But I'm very civil in my action, I assure you.

Ama hareketlerimde çok uygarımdır, size garanti ediyorum.

(Laughter)

kahkahalar

These are just different cartoons.

Bunlar farklı karikatürler.

And, before I go, I want to tell you a little story.

Ve, gitmeden önce, size küçük bir hikaye anlatmak istiyorum.

I was talking to mother and father this morning,

Bu sabah anne ve babamla konuşuyordum,

and my dad said, "I know you have so much you want to say,

babam "Söylemek istediğin çok şey var biliyorum,

but you have to talk about your work with children."

ama çocuklarla ilgili çalışmalarından bahsetmek zorundasın" dedi.

So I said, okay.

Bende tamam dedim.

I work with children all over the world,

Tüm dünyadaki çocuklarla çalışıyorum,

and that's an entirely different talk,

ve bu bambaşka bir konuşma konusu,

but I want to leave you with one story

ama sizi tek bir hikaye ile bırakacağım,

that really, really inspired me.

çünkü bu beni çok derinden etkiledi.

I met Belinda when she was 16.

Belinda ile tanıştığımda o 16 yaşındaydı.

I was 17.

Ben 17 yaşındaydım.

I was in Australia,

Avusturya'daydım,

and Belinda had cancer,

Belinda kanser hastasıydı,

and I was told she's not going to live very long.

ve bana uzun süre yaşamayacağı söylenmişti.

They, in fact, told me three weeks.

Aslında 3 hafta demişlerdi.

I walk into her room, and there was a shy girl,

Odasına girdim, orada utangaç bir kız yatıyordu,

and she was bald, and she was trying to hide her baldness.

saçları dökülmüştü, kelliğini saklamaya çalışıyordu.

I whipped out my pen, and I started drawing on her head

Kalemimi aldım ve kafasına çizim yapmaya başladım

and I drew a crown for her.

ve ona bir taç çizdim.

And then, we started talking, and we spent a lovely time --

Sonra konuşmaya başladık, harika zaman geçirdik--

I told her how I ended up in Australia,

Ona kendimi Avustralya'da nasıl bulduğumu anlattım.

how I backpacked and who I conned, and how I got a ticket,

Sırt çantamı nasıl topladığımı, kimi kandırdığımı ve bileti nasıl aldığımı,

and all the stories.

tüm hikayelerimi...

And I drew it out for her.

Ve bunu onun için çizdim.

And then I left.

Sonra ayrıldım.

Belinda died

Belinda öldü

and within a few days of her death,

ve ölümünü takip eden birkaç gün içinde

they published a book for her,

onun adına bir kitap bastılar,

and she used my cartoon on the cover.

ve o kitabın kapağında benim karikatürümü kullanmış.

And she wrote a little note, she said,

Ve bana küçük bir not da yazmış,

"Hey Rags, thank you for the magic carpet ride around the world."

"Selam Rags, dünya çevresinde çıkardığın sihirli halı seyahati için sağol"

For me, my art is my magic carpet ride.

Bana göre, benim sanatım sihirli halıyla seyahat demek.

I hope you will join me in this magic carpet ride,

Umarım hepiniz bu yolculukta bana katılırsınız,

and touch children and be honest.

çocuklara dokunur ve dürüst olursunuz.

Thank you so much.

Çok teşekkür ediyorum.

(Applause)

Alkışlar