Sarah Lewis: Embrace the near win

Sarah Lewis: Neredeyse kazanmayı kabullenme

Çeviri: Eren Gokce Gözden geçirme: Siir Tecirlioglu

I feel so fortunate that my first job

İlk işim Modern Sanat Müzesi'nde

was working at the Museum of Modern Art

ressam Elizabeth Murray'in retrospektifinde

on a retrospective of painter Elizabeth Murray.

çalışmak olduğu için kendimi çok şanslı hissediyorum.

I learned so much from her.

Ondan çok fazla şey öğrendim.

After the curator Robert Storr

Küratör Robert Storr

selected all the paintings

hayat boyu ürettiği işler içinden

from her lifetime body of work,

bütün tabloları seçtikten sonra,

I loved looking at the paintings from the 1970s.

1970'lerdeki resimlere bakmaya bayıldım.

There were some motifs and elements

İleride hayatında tekrar ortaya çıkacak

that would come up again later in her life.

olan bazı motifler ve öğeler vardı.

I remember asking her

Ona ilk çalışmaları hakkında

what she thought of those early works.

ne düşündüğünü sorduğumu hatırlıyorum.

If you didn't know they were hers,

Ona ait olduğunu bilmeseniz,

you might not have been able to guess.

bunu tahmin edemezdiniz.

She told me that a few didn't quite meet

Bana birkaçının olmasını istediği gibi

her own mark for what she wanted them to be.

kendi ölçülerine ulaşamadığını belirtti.

One of the works, in fact,

Aslında biri kendi

so didn't meet her mark,

standartlarına öylesine

she had set it out in the trash in her studio,

ulaşmamıştı ki, onu stüdyosunda çöpe atmıştı

and her neighbor had taken it

ve komşusu da değerini anladığı için

because she saw its value.

onu almıştı.

In that moment, my view of success

O anda başarı ve yaratıcılık

and creativity changed.

hakkındaki görüşüm değişti.

I realized that success is a moment,

Başarının bir an olduğunu,

but what we're always celebrating

ancak her zaman göklere çıkardığımız şeyin

is creativity and mastery.

yaratıcılık ve ustalık olduğunu anladım.

But this is the thing: What gets us to convert success

Ama işte olay şu: Başarıyı ustalığa

into mastery?

dönüştürmemizi sağlayan şey ne?

This is a question I've long asked myself.

Uzun zamandır kendi kendime sorduğum bir soru bu.

I think it comes when we start to value

Bence başarıya yaklaşma lütfuna

the gift of a near win.

değer vermeye başladığımızda ortaya çıkıyor.

I started to understand this when I went

Manhattan'ın en kuzeyinde bulunan

on one cold May day

Columbia'nın Baker Spor Kompleksi'nde

to watch a set of varsity archers,

soğuk bir Mayıs günü üniversitenin,

all women as fate would have it,

kadere bakın ki hepsi kadın olan,

at the northern tip of Manhattan

okçuluk takımını seyretmeye gittiğimde

at Columbia's Baker Athletics Complex.

bunu anlamaya başladım.

I wanted to see what's called archer's paradox,

Okçu paradoksu denen, yani aslında hedefinizi

the idea that in order to actually hit your target,

vurmak için ondan biraz eğimli bir şeye

you have to aim at something slightly skew from it.

nişan almanız gerektiğini söyleyen fikri görmek istedim.

I stood and watched as the coach

Koç bu kadınlarla gri minibüsünde

drove up these women in this gray van,

yaklaşırken durup seyrettim

and they exited with this kind of relaxed focus.

ve adeta rahat bir odaklanma içinde dışarı çıktılar.

One held a half-eaten ice cream cone in one hand

Birisi bir elinde yarısı yenmiş bir dondurma külahı

and arrows in the left with yellow fletching.

ve solunda sarı tüyüyle oklar tutuyordu.

And they passed me and smiled,

Yanımdan geçip gülümsediler,

but they sized me up as they

ama çim alana doğru giderken

made their way to the turf,

kim olduğumu anlamaya çalıştılar.

and spoke to each other not with words

Birbirleriyle kelimelerle değil,

but with numbers, degrees, I thought,

sayılarla, derecelerle konuştular,

positions for how they might plan

sanırım hedeflerini vurmayı

to hit their target.

planladıkları pozisyonlarla.

I stood behind one archer as her coach

Belki de kimin desteğe ihtiyacı olabilir diye

stood in between us to maybe assess

değerlendirmek üzere koçu aramızda dururken

who might need support, and watched her,

bir okçunun arkasında durdum ve onu seyrettim,

and I didn't understand how even one

birinin bile nasıl onluk daireyi

was going to hit the ten ring.

vuracağını anlayamamıştım.

The ten ring from the standard 75-yard distance,

Onluk daire standart 75 yarda mesafeden,

it looks as small as a matchstick tip

bir kol boyu uzaklığından

held out at arm's length.

bir kibrit çöpünün ucu kadar küçük görünür.

And this is while holding 50 pounds of draw weight

Bu her atışta 50 librelik çekiş ağırlığını

on each shot.

kaldırırken olur.

She first hit a seven, I remember, and then a nine,

Önce yediyi, ardından dokuzu ve sonra iki kere

and then two tens,

onu vurduğunu hatırlıyorum

and then the next arrow

ve sonraki ok da hedefi

didn't even hit the target.

dahi vuramadı.

And I saw that gave her more tenacity,

Bunun ona daha çok kararlılık verdiğini

and she went after it again and again.

gördüm ve tekrar tekrar denedi.

For three hours this went on.

Bu üç saat sürdü.

At the end of the practice, one of the archers

Antrenmanın sonunda, okçulardan biri

was so taxed that she lied out on the ground

öylesine zorlanmıştı ki,

just star-fished,

yere pestil gibi serildi,

her head looking up at the sky,

kafası gökyüzüne doğru bakıyor,

trying to find what T.S. Eliot might call

T.S. Eliot'un dönen dünyadaki bu duran

that still point of the turning world.

noktaya ne diyeceğini bulmaya çalışıyordu.

It's so rare in American culture,

Amerikan kültüründe bu çok nadirdir,

there's so little that's vocational about it anymore,

bunun artık meslekle pek ilgisi yoktur,

to look at what doggedness looks like

bu derecede kusursuz

with this level of exactitude,

bir kararlılığın nasıl olduğunu,

what it means to align your body posture

bir hedefi vurmak için üç saat

for three hours in order to hit a target,

bedenin duruşunu ayarlamanın ne demek olduğunu görmek,

pursuing a kind of excellence in obscurity.

bilinmezlik içinde bir çeşit mükemmellik aramak.

But I stayed because I realized I was witnessing

Ancak orada kaldım, çünkü çok nadir olarak

what's so rare to glimpse,

görülecek bir şeye tanıklık ettiğimi anladım,

that difference between success and mastery.

başarı ve ustalık arasındaki o farka.

So success is hitting that ten ring,

O zaman başarı o onluk daireye isabet ettirmektir,

but mastery is knowing that it means nothing

ancak ustalık bunu tekrar tekrar yapamazsan

if you can't do it again and again.

bunun hiçbir şey ifade etmediğini bilmektir.

Mastery is not just the same as excellence, though.

Ancak ustalık mükemmellikle aynı şey değildir.

It's not the same as success,

Başarıyla aynı şey değildir,

which I see as an event,

ki başarıyı bir hadise olarak,

a moment in time,

zamanın içinde bir an olarak

and a label that the world confers upon you.

ve dünyanın size verdiği bir etiket olarak görürüm.

Mastery is not a commitment to a goal

Ustalık bir hedefe bağlılık değil,

but to a constant pursuit.

bitmeyen bir arayıştır.

What gets us to do this,

Bunu yapmamıza sebep olan şey,

what get us to forward thrust more

bizi daha fazla ileriye iten şey,

is to value the near win.

neredeyse kazanmanın değeridir.

How many times have we designated something

Kaç kere bir şeyi bir klasik, hatta başyapıt

a classic, a masterpiece even,

olarak tanımladık,

while its creator considers it hopelessly unfinished,

yaratıcısı onu umutsuzca bitmemiş olarak görürken,

riddled with difficulties and flaws,

zorluklar ve hatalarla dolu olarak,

in other words, a near win?

yani başka bir ifadeyle bir neredeyse kazanmak olarak?

Elizabeth Murray surprised me

Elizabeth Murray, ilk tabloları

with her admission about her earlier paintings.

hakkındaki itirafıyla beni şaşırtmıştı.

Painter Paul Cézanne so often thought his works were incomplete

Ressam Paul Cézanne, çalışmalarının sıklıkla bitmemiş olduğunu düşünerek,

that he would deliberately leave them aside

onları tekrar ele almak niyetiyle

with the intention of picking them back up again,

kasıtlı olarak bir kenara koyardı,

but at the end of his life,

ancak hayatının sonunda

the result was that he had only signed

sonuç resimlerinin sadece yüzde onunu

10 percent of his paintings.

imzalamış olmasıydı.

His favorite novel was "The [Unknown] Masterpiece" by Honoré de Balzac,

En sevdiği roman, Honoré de Balzac'ın Gizli Başyapıt'ıydı

and he felt the protagonist was the painter himself.

ve ana karakteri kendisiyle özdeşleştirmişti.

Franz Kafka saw incompletion

Diğerleri çalışmalarını yalnızca

when others would find only works to praise,

övgüye değer bulurken, Franz Kafka bitmemiş olarak gördü,

so much so that he wanted all of his diaries,

o kadar ki bütün günlüklerinin,

manuscripts, letters and even sketches

el yazılarının, mektuplarının ve hatta

burned upon his death.

taslaklarının öldükten sonra yakılmasını istedi.

His friend refused to honor the request,

Arkadaşları bu isteğine uymayı reddettiler

and because of that, we now have all the works

ve bu yüzden şimdi Kafka'nın

we now do by Kafka:

yaptığı bütün çalışmalara sahibiz:

"America," "The Trial" and "The Castle,"

"Amerika", "Dava" ve "Şato",

a work so incomplete it even stops mid-sentence.

öylesine tamamlanmamış bir eser ki, cümlenin ortasında bitiyor.

The pursuit of mastery, in other words,

Ustalığı arayış, diğer bir deyişle,

is an ever-onward almost.

hemen hemen hep ileriye doğrudur.

"Lord, grant that I desire

"Tanrım, bana başarabileceğimden daha

more than I can accomplish,"

fazlasını istemeyi bahşet,"

Michelangelo implored,

diye yakarmıştı Michelangelo,

as if to that Old Testament God on the Sistine Chapel,

sanki Sistina Şapeli'ndeki

and he himself was that Adam

Eski Ahit Tanrısı'na

with his finger outstretched

ve kendisi de uzattığı parmağı

and not quite touching that God's hand.

Tanrı'nın eline tam değmeyen Âdem'di.

Mastery is in the reaching, not the arriving.

Ustalık uzanmaktır, ulaşmak değildir.

It's in constantly wanting to close that gap

Olduğunuz yer ve olmak istediğiniz yer arasındaki

between where you are and where you want to be.

boşluğu sürekli kapatmayı istemektir.

Mastery is about sacrificing for your craft

Ustalık sanatınız için fedakârlık yapmaktır,

and not for the sake of crafting your career.

kariyerinizi inşa etmeniz için değil.

How many inventors and untold entrepreneurs

Kaç tane mucit ve sayısız girişimci

live out this phenomenon?

bu olguyu yaşıyor?

We see it even in the life

Bunu yılmaz Kuzey Kutbu kâşifi

of the indomitable Arctic explorer Ben Saunders,

Ben Saunders'ın yaşamında bile görüyoruz,

who tells me that his triumphs

ki bana zaferlerinin

are not merely the result

sadece büyük başarılarının

of a grand achievement,

sonucu olmadığını,

but of the propulsion of a lineage of near wins.

onun yerine bir dizi kazanmaya yaklaştıklarının itici gücü söylemiştir.

We thrive when we stay at our own leading edge.

Kendi öncüsü olduğumuz yerde kaldığımızda başarılı oluyoruz.

It's a wisdom understood by Duke Ellington,

Duke Ellington tarafından anlaşılmış bir bilgelikti bu,

who said that his favorite song out of his repertoire

ki kendisi repertuvarındaki en sevdiği şarkının

was always the next one,

hep bir sonraki olduğunu,

always the one he had yet to compose.

hep daha bestelemediği şarkı olduğunu söylemiştir.

Part of the reason that the near win

Neredeyse kazanmanın ustalığın

is inbuilt to mastery

doğasında olmasının sebeplerinden biri,

is because the greater our proficiency,

uzmanlığımız ne kadar fazlaysa,

the more clearly we might see

bildiğimizi düşündüğümüz şeylerin hepsini

that we don't know all that we thought we did.

bilmediğimizi daha net görebilmemizdir.

It's called the Dunning–Kruger effect.

Buna Dunning–Kruger etkisi denir.

The Paris Review got it out of James Baldwin

Paris Review, James Baldwin'e sorduğunda

when they asked him,

şu cevabı alabilmişti,

"What do you think increases with knowledge?"

"Bilgiyle artan şey sizce nedir?"

and he said, "You learn how little you know."

ve o da şöyle söyledi, "Ne kadar az bildiğini öğreniyorsun."

Success motivates us, but a near win

Başarı bizi motive eder, ama neredeyse kazanmak

can propel us in an ongoing quest.

süregelen bir arayışta bizi ileriye götürebilir.

One of the most vivid examples of this comes

Bunun en etkili örneklerinden biri,

when we look at the difference

yarışmadan sonra Olimpiyat gümüş

between Olympic silver medalists

madalyası ile bronz madalyası kazananlar

and bronze medalists after a competition.

arasındaki farka baktığımızda görülür.

Thomas Gilovich and his team from Cornell

Thomas Gilovich ve Cornell'den ekibi

studied this difference and found

bu farkı araştırmış ve gümüş madalya

that the frustration silver medalists feel

alanların, dördüncü olmayıp hiç madalya almamaları

compared to bronze, who are typically a bit

söz konusu olmadığı için tipik olarak daha

more happy to have just not received fourth place

mutlu olan bronz kazananlarla karşılaştırıldığında

and not medaled at all,

hissettikleri öfkenin, gümüş madalya

gives silver medalists a focus

kazananlara bir sonraki yarışmada

on follow-up competition.

bir odak noktası verdiğini bulmuştur.

We see it even in the gambling industry

Bunu kumar endüstrisinde dahi görüyoruz,

that once picked up on this phenomenon

ki bu neredeyse kazanma olgusunu

of the near win

bir zamanlar alıp

and created these scratch-off tickets

neredeyse kazanma oranı ortalamadan daha

that had a higher than average rate of near wins

yüksek olan kazı kazan biletleri yarattılar

and so compelled people to buy more tickets

ve insanlar daha fazla bilet almak için

that they were called heart-stoppers,

öylesine istekliydi ki,

and were set on a gambling industry set of abuses

bunlara yürek durduran dendi ve 1970'lerde Britanya'da

in Britain in the 1970s.

kumar endüstrisinin bir dizi suistimali ile körüklendi.

The reason the near win has a propulsion

Neredeyse kazanmanın itici gücü olmasının nedeni,

is because it changes our view of the landscape

olaya bakışımızı değiştirmesi

and puts our goals, which we tend to put

ve uzağa koymaya meyilli olduğumuz

at a distance, into more proximate vicinity

hedeflerimizi bulunduğumuz

to where we stand.

daha yakın bir yere koymasıdır.

If I ask you to envision what a great day looks like next week,

Gelecek hafta harika bir günün neye benzediğini düşünmenizi istesem,

you might describe it in more general terms.

bunu daha genel ifadelerle anlatabilirsiniz.

But if I ask you to describe a great day at TED tomorrow,

Ama yarın TED'de harika bir günü anlatmanızı istesem,

you might describe it with granular, practical clarity.

bunu tane tane, gerçekçi bir netlikte anlatabilirsiniz.

And this is what a near win does.

Neredeyse kazanma işte bunu yapar.

It gets us to focus on what, right now,

Görüş alanımız içinde olan o dağı ele almak için şu an

we plan to do to address that mountain in our sights.

ne yapmayı planladığımıza odaklanmamızı sağlar.

It's Jackie Joyner-Kersee, who in 1984

Jackie Joyner-Kersee 1984'te

missed taking the gold in the heptathlon

heptatlonda altını saniyenin üçte biri

by one third of a second,

ile kaçırmıştı

and her husband predicted that would give her

ve kocası bunun bir sonraki yarışmada

the tenacity she needed in follow-up competition.

ona ihtiyacı olan kararlılığı vereceğini öngörmüştü.

In 1988, she won the gold in the heptathlon

1988'de heptatlonda altını kazandı

and set a record of 7,291 points,

ve 7.921 puanla rekor kırdı,

a score that no athlete has come very close to since.

ki bu o zamandan beri hiçbir sporcunun yaklaşmadığı bir skor.

We thrive not when we've done it all,

Her şeyi yaptığımızda gelişmeyiz,

but when we still have more to do.

aksine daha yapacak şeyler olduğunda.

I stand here thinking and wondering

Burada durup bu odada

about all the different ways

neredeyse kazanmayı yaratacak

that we might even manufacture a near win

değişik yollar hakkında, hayatlarınızın bunu

in this room,

nasıl yerine

how your lives might play this out,

getirebileceğini düşünüyor ve merak ediyorum.

because I think on some gut level we do know this.

Çünkü bence biraz içgüdüsel seviyede bunu biliyoruz.

We know that we thrive when we stay

Öncüsü olduğumuz yerde kaldığımızda

at our own leading edge,

başarılı olduğumuzu biliyoruz.

and it's why the deliberate incomplete

Bu yüzden kasti eksiklikler

is inbuilt into creation myths.

yaratılış efsaneleri içine yerleştirilmiştir.

In Navajo culture, some craftsmen and women

Navaho kültüründe, bazı erkek ve kadın sanatçılar

would deliberately put an imperfection

tekstil ve seramikler içine bilerek

in textiles and ceramics.

kusur koyarlar.

It's what's called a spirit line,

Buna ruh çizgisi adı verilir,

a deliberate flaw in the pattern

dokumacı veya yapana bir çıkış yolu

to give the weaver or maker a way out,

vermek için, aynı zamanda da iş yapmasına devam etmesi

but also a reason to continue making work.

için bir sebep olarak desende kasti bir kusur.

Masters are not experts because they take

Ustalar bir konuyu kavramsal sona

a subject to its conceptual end.

getirdikleri için uzman değillerdir.

They're masters because they realize

Ustalardır çünkü bunun

that there isn't one.

olmadığını fark ederler.

Now it occurred to me, as I thought about this,

Bunun hakkında düşününce,

why the archery coach

neden okçuluk koçunun

told me at the end of that practice,

idmanın sonunda bana okçularının

out of earshot of his archers,

işitmeyeceği mesafeden,

that he and his colleagues never feel

onun ve meslektaşlarının ekipleri için

they can do enough for their team,

ne yapsalar yetmeyeceğini düşündüklerini,

never feel there are enough visualization techniques

kazanmak üzere olmak konusunu aşmalarına yardımcı olması

and posture drills to help them overcome

için yeterli gözünde canlandırma tekniği ve duruş eğitimi

those constant near wins.

olmadığını söylediğini anlıyorum.

It didn't sound like a complaint, exactly,

Aslında tam olarak şikâyet gibi gelmedi bu,

but just a way to let me know,

sadece bana yaptığı

a kind of tender admission,

naif bir itiraf gibiydi,

to remind me that he knew he was giving himself over

kendisini hep daha fazlasını talep eden

to a voracious, unfinished path

doymak bilmez, bitmeyen bir yola

that always required more.

adadığını bildiğini bana hatırlatmak içindi.

We build out of the unfinished idea,

Bitmemiş bir fikir üzerine inşa ederiz,

even if that idea is our former self.

bu fikir eski hâlimiz olsa bile.

This is the dynamic of mastery.

Bu ustalığın dinamiğidir.

Coming close to what you thought you wanted

İstediğinizi düşündüğünüz şeye yaklaşmak,

can help you attain more than you ever dreamed

yapmayı hayal ettiğinizden daha fazlasına ulaşmanıza

you could.

yardımcı olabilir.

It's what I have to imagine Elizabeth Murray

Bir gün galeride o ilk resimlerine

was thinking when I saw her smiling

gülümserken onu gördüğümde,

at those early paintings one day

Elizabeth Murray'in ne düşündüğünü anlamam

in the galleries.

için gereken şey bu.

Even if we created utopias, I believe

Ütopyalar yaratmış olsaydık bile, bence

we would still have the incomplete.

hâlâ bitmemişlere sahip olurduk.

Completion is a goal,

Tamamlamak bir amaçtır,

but we hope it is never the end.

ama onun hiçbir zaman son olmadığını ümit ederiz.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)