Design at the Intersection of Technology and Biology | Neri Oxman | TED Talks

Çeviri: Kemal Ertas Gözden geçirme: Ramazan Şen

Two twin domes,

Bir çift ikiz, ama tasarım

two radically opposed design cultures.

açısından tamamen zıt kubbeler.

One is made of thousands of steel parts,

Biri binlerce demir parçadan

the other of a single silk thread.

öbürü ise tek bir ipek iplikten yapılmış.

One is synthetic, the other organic.

Biri sentetik, diğeri ise organik.

One is imposed on the environment,

Biri doğaya zorla dayatılırken

the other creates it.

diğeri kendi çevresini yaratıyor.

One is designed for nature, the other is designed by her.

Biri doğa için tasarlanmış, diğeri ise doğa tarafından.

Michelangelo said that when he looked at raw marble,

Michelangelo saf mermere baktığında ortaya

he saw a figure struggling to be free.

çıkmaya can atan bir figür gördüğünü söylemişti.

The chisel was Michelangelo's only tool.

Michelangelo'nun tek aracı bir keskiydi.

But living things are not chiseled.

Fakat yaşayan şeyler mermer gibi yontulmazlar.

They grow.

Büyürler.

And in our smallest units of life, our cells, we carry all the information

Ve biz, en küçük yaşam birimlerimiz olan hücrelerimizde, diğer hücrelerin

that's required for every other cell to function and to replicate.

çalışması ve çoğalması için gereken bütün bilgileri taşıyoruz.

Tools also have consequences.

Kullanılan araçların sonuçları da vardır.

At least since the Industrial Revolution, the world of design has been dominated

En azından, endüstri devriminden beri, tasarım dünyası

by the rigors of manufacturing and mass production.

kitlesel üretimin baskısı altında kalmıştır.

Assembly lines have dictated a world made of parts,

Monataj hatları, bütüne değil ama parçalara dayanan bir Dünya'yı

framing the imagination of designers and architects

yaratmış ve mimarlara, tasarımcılara ürettikleri

who have been trained to think about their objects as assemblies

objelerin ayrı ayrı, kendine has görevleri olan

of discrete parts with distinct functions.

parçalardan oluşması gerektiğini öğretmiştir.

But you don't find homogenous material assemblies in nature.

Fakat doğada homojen üretim örnekleri bulamazsınız.

Take human skin, for example.

İnsan derisini örnek olarak ele alalım.

Our facial skins are thin with large pores.

Yüzümüzdeki deri, büyük gözenekli ve incedir.

Our back skins are thicker, with small pores.

Sırtımızdaki deri ise küçük gözeneklere sahip ve kalındır.

One acts mainly as filter,

Biri filtre görevinde,

the other mainly as barrier,

diğeri ise bariyer görevinde

and yet it's the same skin: no parts, no assemblies.

olduğu halde aynı deridir; parçaları ve montaj noktaları yoktur.

It's a system that gradually varies its functionality

Derimiz, elastikliğini ayarlayarak fonksiyonunu

by varying elasticity.

değiştiren bir sistemdir.

So here this is a split screen to represent my split world view,

İşte arkamdaki iki ekran, benim çifte Dünya görüşümü, bugün çalışan

the split personality of every designer and architect operating today

her tasarımcı ve mimarın bölünmüş kişiliğini,

between the chisel and the gene,

gen ve keski arasındaki farkı,

between machine and organism, between assembly and growth,

makine ve organizma farkını, montaj ve gelişim farkını yani

between Henry Ford and Charles Darwin.

Henry Ford ve Charles Darwin arasındaki farkı anlatıyor.

These two worldviews, my left brain and right brain,

Bu iki bakış açısı, bir nevi benim sağ beynim ve sol beynim,

analysis and synthesis, will play out on the two screens behind me.

analiz ve sentez arkamdaki iki ekrana yansıyor olacak.

My work, at its simplest level,

Benim yaptığım, en basit anlamda

is about uniting these two worldviews,

bu iki görüşü birleştirmek

moving away from assembly

ve montaj, üretim kavramından uzaklaşarak

and closer into growth.

gelişim konseptine yakınlaşmak.

You're probably asking yourselves:

Kendinize "Neden şu an ?" diye

Why now?

soruyor olabilirsiniz.

Why was this not possible 10 or even five years ago?

Bu neden 10 ya da hatta 5 yıl önce mümkün değildi?

We live in a very special time in history,

Biz tarihte çok özel

a rare time,

ve nadir bir zamanda,

a time when the confluence of four fields is giving designers access to tools

yani 4 dalın birleşiminin tasarımcılara şu ana kadar eşi benzeri olmayan

we've never had access to before.

imkanlara ulaşım sağladığı bir çağda yaşıyoruz.

These fields are computational design,

Bu alanlar; bize basit kodlar ile kompleks oluşumlar

allowing us to design complex forms with simple code;

yaratmamıza izin veren bilgisayarlarla dijital tasarım,

additive manufacturing, letting us produce parts

bize yontmak yerine madde ekleyerek üretim yapmamıza izin veren

by adding material rather than carving it out;

3 boyutlu basım teknolojisi,

materials engineering, which lets us design the behavior of materials

materyallerin davranışını yüksek çözünürlükte tasarlamamıza

in high resolution;

izin veren materyal mühendisliği

and synthetic biology,

ve DNA kodlarını değiştirerek yeni

enabling us to design new biological functionality by editing DNA.

biyolojik fonksiyonlar geliştirmemizi sağlayan sentetik biyolojiden oluşuyor.

And at the intersection of these four fields,

Ve işte bu 4 alanın kesiştiği noktada ben ve

my team and I create.

takımım üretiyoruz ve yaratıyoruz.

Please meet the minds and hands

Lütfen öğrencilerimin, akılları ve elleri

of my students.

ile tanışın.

We design objects and products and structures and tools across scales,

Biz büyükten küçüğe, her ölçekte nesneler, ürünler ve yapılar tasarlıyoruz.

from the large-scale,

Mesela 24 metre çapa ulaşabilen

like this robotic arm with an 80-foot diameter reach

motor araç temelli ve ileride bina "basabilecek"

with a vehicular base that will one day soon print entire buildings,

bu robotik koldan, genetik mühendisliği ile üretilmiş karanlıkta

to nanoscale graphics made entirely of genetically engineered microorganisms

parlayan mikroorganizmalardan oluşan nanoölçekdeki bu grafiğe

that glow in the dark.

kadar her şeyi tasarlıyoruz.

Here we've reimagined the mashrabiya,

Bu kez antik Arap mimarisinin temeli olan

an archetype of ancient Arabic architecture,

müşrefiyeyi kendimizce ele aldık ve alınan ısının ve ışığın

and created a screen where every aperture is uniquely sized

formunu şekillendirebilecek özellikte deliklere sahip

to shape the form of light and heat moving through it.

olan bir ekran yarattık.

In our next project,

Bir sonraki projemiz için

we explore the possibility of creating a cape and skirt --

(Iris van Herpen ile Paris'de bir defile için)

this was for a Paris fashion show with Iris van Herpen --

tıpkı ikinci bir deri gibi, tek parçadan oluşan ve dış hatları sert

like a second skin that are made of a single part,

fakat beli esnek olan bir

stiff at the contours, flexible around the waist.

pelerin ve elbise tasarlama fikrini tartışıyoruz.

Together with my long-term 3D printing collaborator Stratasys,

Uzun zamandır 3 boyutlu basım iş ortağım olan Stratasys

we 3D-printed this cape and skirt with no seams between the cells,

ile hücreleri arasında boşluk olmayan bu pelerin ve eteği bastık.

and I'll show more objects like it.

Benzer başka örnekler de göstereceğim.

This helmet combines stiff and soft materials

Mesela bu kask, 20 mikronluk bir çözünürlükte sert ve

in 20-micron resolution.

yumuşak materyallerin birleşiminden oluşuyor.

This is the resolution of a human hair.

Bu insan saçının çözünürlülüğü ile aynı.

It's also the resolution of a CT scanner.

Aynı anda bir tomografi cihazı ile de aynı.

That designers have access

Tasarımcıların bu kadar detaylı

to such high-resolution analytic and synthetic tools,

bir seviyede analitik ve sentetik araçlara sahip olmaları

enables to design products that fit not only the shape of our bodies,

sadece vücudumuzun şekline değil fakat fizyolojik

but also the physiological makeup of our tissues.

dokumuza da uygun ürünler tasarlama imkanı sağlıyor.

Next, we designed an acoustic chair,

Daha sonra hem sesi emebilecek,

a chair that would be at once structural, comfortable

hem rahat, hem de sağlam bir

and would also absorb sound.

akustik koltuk tasarladık.

Professor Carter, my collaborator, and I turned to nature for inspiration,

Ortağım Profesör Carter ve ben, ilham için doğaya döndük

and by designing this irregular surface pattern,

ve gördüğünüz bu sıradışı doku yüzeyi ile sesi daha iyi

it becomes sound-absorbent.

emmesini sağladık.

We printed its surface out of 44 different properties,

Yüzeyini 44 farklı özellikten oluşan

varying in rigidity, opacity and color,

ve sertliği, şeffaflığı ve rengi baskı uyguladığı

corresponding to pressure points on the human body.

vücut kısmına göre değişen materyallerden bastık.

Its surface, as in nature, varies its functionality

Doğada olduğu gibi yüzeyi, fonksiyonunu

not by adding another material or another assembly,

başka bir parça ekleyerek değil fakat hassasca materyalinin

but by continuously and delicately varying material property.

yapısını sürekli değiştirerek ayarlıyor.

But is nature ideal?

Peki doğa ideal mi ?

Are there no parts in nature?

Doğal yaşamda hiç parça yok mu ?

I wasn't raised in a religious Jewish home,

Ben dindar bir Musevi aile tarafından yetiştirilmedim

but when I was young,

ama küçükken babaannem

my grandmother used to tell me stories from the Hebrew Bible,

bana Tevrat'tan hikayeler okurdu. Bunlardan biri hala aklımdadır

and one of them stuck with me and came to define much of what I care about.

ve önemsediğim şeylerin çoğunu anlamama, tanımlamama yardımcı olmuştur.

As she recounts:

Hatırladığı üzere: "Yaratılışın üçüncü

"On the third day of Creation, God commands the Earth

gününde Tanrı Dünya'ya meyve veren bir

to grow a fruit-bearing fruit tree."

meyve ağacı yetiştirmesi emrini verir."

For this first fruit tree, there was to be no differentiation

Bu ilk ağaç için, ağacın gövdesi, dalları yaprakları

between trunk, branches, leaves and fruit.

ve meyveleri arasında fark olmamalıydı.

The whole tree was a fruit.

Bütün ağaç, meyvenin kendisiydi.

Instead, the land grew trees that have bark and stems and flowers.

Fakat topraktan, gövdeleri, meyveleri kökleri ve dalları olan ağaçlar çıktı.

The land created a world made of parts.

Toprak parçalardan oluşan bir Dünya yaratmıştı.

I often ask myself,

Sıkça kendime soruyorum,

"What would design be like if objects were made of a single part?

"Tasarım, objeler tek bir parçadan yapılsaydı ne olurdu?"

Would we return to a better state of creation?"

"Daha iyi bir yaratılış sürecine sahip olur muyduk?"

So we looked for that biblical material,

İşte bu yüzden bu kutsal ağacı,

that fruit-bearing fruit tree kind of material, and we found it.

meyve veren meyve ağacı tarzındaki materyali aradık ve bulduk.

The second-most abundant biopolymer on the planet is called chitin,

Gezegenimizdeki en yaygın ikinci biopolimerin adı Chitin

and some 100 million tons of it are produced every year

ve 100 tona yakın bir miktarı her yıl karides, yengeç,

by organisms such as shrimps, crabs, scorpions and butterflies.

akrep ve kelebek gibi canlılar tarafından üretiliyor.

We thought if we could tune its properties,

Biz maddenin özellikleri ile oynayarak

we could generate structures that are multifunctional

çok fonksiyonlu fakat tek parçadan oluşan

out of a single part.

yapılar oluşturabileceğimizi düşündük.

So that's what we did.

Ve bunu yaptık.

We called Legal Seafood --

Legal Seafood'u aradık

(Laughter)

(Kahkaha)

we ordered a bunch of shrimp shells,

bir sürü karides kabuğu sipariş ettik,

we grinded them and we produced chitosan paste.

onları öğüttük ve Chitosan macunu ürettik.

By varying chemical concentrations,

Kimyasal yoğunluklarını farklılaştırarak

we were able to achieve a wide array of properties --

değişik özellikler elde etmeyi başardık.

from dark, stiff and opaque,

Koyudan, serte, sertden hafife ve

to light, soft and transparent.

hafifden şeffafa değişik özellikler yarattık.

In order to print the structures in large scale,

Büyük ölçekde yapıları üretmek için robot tarafından

we built a robotically controlled extrusion system with multiple nozzles.

kontrol edilen ve bir çok uca sahip olan bir baskı sistemi hazırladık.

The robot would vary material properties on the fly

Robot materyalin özelliklerini rastgele değiştirerek, tek bir

and create these 12-foot-long structures made of a single material,

materyalden, yüzde yüz

100 percent recyclable.

geri dönüştürülebilir 3.6 metrelik yapılar yarattı.

When the parts are ready, they're left to dry

Parçalar hazır olduklarında, doğal bir şekilde

and find a form naturally upon contact with air.

hava teması ile kurutulmaya ve doğal formlarını oluşturmaya bırakıldılar.

So why are we still designing with plastics?

Peki neden hala plastik ile tasarımlar üretiyoruz ?

The air bubbles that were a byproduct of the printing process

Dün öğrendiğimiz üzere bu baloncuklar

were used to contain photosynthetic microorganisms

üretim sürecinin bir yan ürünü olarak, 3.5 milyar yıl

that first appeared on our planet 3.5 billion year ago,

önce gezegenimizde oluşan fotosentetik mikroorganizmalar

as we learned yesterday.

yüzünden oluşmuşlar.

Together with our collaborators at Harvard and MIT,

Harvard ve MIT'deki ortaklarımız ile beraber yapıya

we embedded bacteria that were genetically engineered

genetiği değiştirilmiş, atmosferden karbon emmeye

to rapidly capture carbon from the atmosphere

ve bunu şekere dönüştürmeye programlanmış bakteriler

and convert it into sugar.

enjekte ettik.

For the first time,

İlk kez, akıcı bir şekilde

we were able to generate structures that would seamlessly transition

kolonsal bir yapıdan ağsal bir yapıya ve

from beam to mesh,

daha büyük bir ölçekte

and if scaled even larger, to windows.

pencereye bile dönüşebilecek bir yapı ürettik.

A fruit-bearing fruit tree.

Meyve veren bir meyve ağacı yani.

Working with an ancient material,

Gezegenimizdeki en ilkel ve eski bir materyal,

one of the first lifeforms on the planet,

bolca su ve birazcik sentetik biyoloji ile

plenty of water and a little bit of synthetic biology,

karides kabuklarından oluşan bir

we were able to transform a structure made of shrimp shells

yapıyı, bir nevi ağaç gibi

into an architecture that behaves like a tree.

görev gören mimari bir yapıya çevirmeyi başardık.

And here's the best part:

En iyi kısmı ise şu;

for objects designed to biodegrade,

doğada çözünebilir objeleri

put them in the sea, and they will nourish marine life;

denize atın ve denizdeki yaşamı beslerler;

place them in soil, and they will help grow a tree.

toprağa gömün, ağaçların büyümesine yardımcı olurlar.

The setting for our next exploration using the same design principles

Aynı tasarım prensipleri ile atıldığımız bir sonraki projenin

was the solar system.

mekanı ise solar sistemdi.

We looked for the possibility of creating life-sustaining clothing

Gezegenler arası seyahatlerde sürdürülebilir yaşamı

for interplanetary voyages.

destekleyebilecek kıyafetler yaratmaya çalıştık.

To do that, we needed to contain bacteria and be able to control their flow.

Bunu başarmak için bakterileri hem hapsetmeye hem de akışlarını kontrol

So like the periodic table, we came up with our own table of the elements:

edebilmeye ihtiyacımız vardı. Tıpkı periyodik tabloda olduğu gibi biz de

new lifeforms that were computationally grown,

kendi element tablomuzu yarattık; bilgisayarlarla türetilmiş,

additively manufactured

3 boyutlu basıcılarla basılmış ve biyolojik

and biologically augmented.

olarak birleştirilmiş yeni yaşam formları ürettik.

I like to think of synthetic biology as liquid alchemy,

Ben sentetik biyolojiyi sıvı simyaya benzetmeyi seviyorum.

only instead of transmuting precious metals,

Fakat biz değerli metallarin formunu değiştirmektense

you're synthesizing new biological functionality inside very small channels.

çok küçük ölçeklerde yeni biyolojik fonksiyonlar sentezliyoruz.

It's called microfluidics.

İşte bunun adı microfluidics.

We 3D-printed our own channels in order to control the flow

Bahsettiğimiz sıvı bakteriyel örneklerin akışını kontrol edebilmek için

of these liquid bacterial cultures.

3 boyutlu olarak kendi kanallarımızı bastık.

In our first piece of clothing, we combined two microorganisms.

İlk kıyafetimizde iki mikroorganizmayı birleştirdik.

The first is cyanobacteria.

İlkinin adı cyanobakteri.

It lives in our oceans and in freshwater ponds.

Cyanobakteri okyanuslarda, taze su kaynaklarımızda mevcuttur.

And the second, E. coli, the bacterium that inhabits the human gut.

İkincisi, E.Koli ise sindirim sistemimizde bulunur.

One converts light into sugar, the other consumes that sugar

Biri ışığı şekere dönüştürür, diğeri ise bu şekeri

and produces biofuels useful for the built environment.

tüketerek çevremize fayda sağlayabilecek biyo-yakıtlar üretir.

Now, these two microorganisms never interact in nature.

Öyle ki bu iki mikroorganizma doğal ortamda hiç etkileşime girmezler.

In fact, they never met each other.

Hatta daha önce hiç tanışmamıştırlar.

They've been here, engineered for the first time,

Kıyafetimiz içerisinde ilk kez tanışmak üzere

to have a relationship inside a piece of clothing.

ilk kez burada üretilmiştirler.

Think of it as evolution not by natural selection,

Bunu, doğal seçim sürecinde oluşan değil fakat tasarım tarafından

but evolution by design.

oluşturulan bir evrim gibi düşünün.

In order to contain these relationships,

İkisinin ilişkisini yürütebilmek için sindirim

we've created a single channel that resembles the digestive tract,

sistemimizi andıran, bakterilerin akmasına ve yol boyunca değişik fonksiyonlar

that will help flow these bacteria and alter their function along the way.

edinmelerini sağlayacak tek bir kanal geliştirdik.

We then started growing these channels on the human body,

Daha sonra bu kanalları insan vücudunda, materyal özelliklerini

varying material properties according to the desired functionality.

istediğimiz fonksiyonları doğuracak şekilde geliştirmeye başladık.

Where we wanted more photosynthesis, we would design more transparent channels.

Daha çok fotosentez sağlamak istediğimizde daha şeffaf kanallar yaptık.

This wearable digestive system, when it's stretched end to end,

Uçtan uça serildiğinde bu giyilebilir sindirim

spans 60 meters.

sistemi 60 metre uzunluğuna ulaşıyor.

This is half the length of a football field,

Yani bir futbol sahasının yarısı

and 10 times as long as our small intestines.

ya da küçük bağırsaklarımızın 10 katı uzunluğunda.

And here it is for the first time unveiled at TED --

Ve şimdi ilk kez, TED'de karşınızda bir giysi içerisinde

our first photosynthetic wearable,

yaşam ile parlayan sıvı kanalları

liquid channels glowing with life inside a wearable clothing.

ile ilk fotosentetik giyilebilir kıyafetimiz.

(Applause)

(Alkış)

Thank you.

Teşekkür ederim.

Mary Shelley said, "We are unfashioned creatures, but only half made up."

Mary Shelley: "Tasarımdan yoksun, yarısı baştan savma yapılmış yaratıklarız." demişti.

What if design could provide that other half?

Diğer yarıyı tasarım sağlasa neler olabilir?

What if we could create structures that would augment living matter?

Yaşayan dokularla birleşen yapılar üretebilsek neler olur?

What if we could create personal microbiomes

Derimizi tarayıp, hasar görmüş dokuları onarabilecek ve vücudumuzun

that would scan our skins, repair damaged tissue

kullanım ömrünün sürdürebilirliğini arttıracak kişisel mikrobiyomlar

and sustain our bodies?

yaratabilsek neler olurdu?

Think of this as a form of edited biology.

Bunu, gözden geçirilmiş yeni bir biyoloji formu gibi düşünün.

This entire collection, Wanderers, that was named after planets,

Gezegenlerden esinlerek Wanderer adını verdiğimiz bu koleksiyon

was not to me really about fashion per se,

aslında bana göre tam anlamı ile moda hakkında değildi.

but it provided an opportunity to speculate about the future

Benim için bu koleksiyon, ırkımızın Dünyamızda ve

of our race on our planet and beyond,

başka gezegenlerdeki geleceği hakkında tahmin yürütme,

to combine scientific insight with lots of mystery

bilimsel mantığı bolca gizem ile birleştirme

and to move away from the age of the machine

ve makina çağından uzaklaşıp

to a new age of symbiosis between our bodies,

vücutlarımız, içimizdeki mikroorganizmalar, ürettiğimiz ürünler

the microorganisms that we inhabit,

ve hatta binalarımız arasında yeni simbiyotik

our products and even our buildings.

bir çağa adım atma olanağı sağlıyor.

I call this material ecology.

Ben bu kavrama materyal ekoloji diyorum.

To do this, we always need to return back to nature.

Bunu yapabilmek için sürekli doğaya dönmemiz lazım.

By now, you know that a 3D printer prints material in layers.

3 boyutlu basıcıların materyalleri katman katman bastığını biliyorsunuz.

You also know that nature doesn't.

Aksine doğanın böyle işlemediğini de biliyorsunuz.

It grows. It adds with sophistication.

Büyüyor. Gittikçe karmaşıklaşıyor.

This silkworm cocoon, for example,

Mesela ipek böceği kendine

creates a highly sophisticated architecture,

içinde metamorfoz geçireceği oldukça karmaşık

a home inside which to metamorphisize.

bir mimariye sahip olan bir ev, koza yaratır.

No additive manufacturing today gets even close to this level of sophistication.

Bugün 3D baskı ile üretilen hiç bir şey bu yapının detayına yaklaşamaz bile.

It does so by combining not two materials,

İpek böceği bu yapıyı iki materyali değil

but two proteins in different concentrations.

fakat iki proteini değişik yoğunluklarda birleştirerek üretir.

One acts as the structure, the other is the glue, or the matrix,

Biri yapıyı oluştururken diğeri iplikleri birleştiren

holding those fibers together.

tutkal görevini görür.

And this happens across scales.

Ve bu değişik ölçeklerde meydana gelir.

The silkworm first attaches itself to the environment --

İpek böceği önce kendini bulunduğu çevreye tutturur,

it creates a tensile structure --

daha sonra gergin bir yapı oluşturur

and it then starts spinning a compressive cocoon.

ve sıkışık kozasını örmeye başlar.

Tension and compression, the two forces of life,

Hayatın iki zıt gücü; sıkışma ve gerilme

manifested in a single material.

böylece tek bir objede hayat bulur.

In order to better understand how this complex process works,

Bu karmaşık süreci daha iyi anlayabilmek için

we glued a tiny earth magnet

ipek böceğinin başına, yani dikiş makinesine

to the head of a silkworm, to the spinneret.

nadir materyallerden oluşan bir mıknatıs yapıştırdık.

We placed it inside a box with magnetic sensors,

Böceği daha sonra içinde manyetik sensörler bulunan bir kutuya

and that allowed us to create this 3-dimensional point cloud

yerleştirdik ve sonucunda noktalardan oluşan, kozanın karmaşık

and visualize the complex architecture of the silkworm cocoon.

mimarisini görselleştirmemize imkan veren 3 boyutlu bir yapı yarattık.

However, when we placed the silkworm on a flat patch,

Fakat ipekböceğini bir kutuya değil de

not inside a box,

bir düzlüğe koyduğumuzda,

we realized it would spin a flat cocoon

düz bir koza ördüğünü ve yine de

and it would still healthily metamorphisize.

sağlıklı bir şekilde metamorfoz geçirebildiğini gördük.

So we started designing different environments, different scaffolds,

Bu yüzden değişik ortamlar ve yapılar tasarlamaya başladık ve

and we discovered that the shape, the composition,

kozanın şeklinin, yapısının ve özelliklerinin

the structure of the cocoon, was directly informed by the environment.

bulunduğu çevre ile direkt bağlantısı olduğunu keşfettik.

Silkworms are often boiled to death inside their cocoons,

Tekstil endüstrisinde ipek elde edilirken

their silk unraveled and used in the textile industry.

çoğu ipekböceği kozasında sıcaktan kaynayarak ölür.

We realized that designing these templates allowed us to give shape to raw silk

Tasarımlarımız sayesinde saf ipeğe tek bir kozayı

without boiling a single cocoon.

yakmadan bile şekil verebildiğimizi farkettik.

(Applause)

(Alkış)

They would healthily metamorphisize,

Sağlıklı bir şekilde metamorfoz geçirirlerken

and we would be able to create these things.

bu "şeyleri" oluşturma şansımız oldu.

So we scaled this process up to architectural scale.

Sonra bu süreci mimari bir ölçekte yapmaya karar verdik.

We had a robot spin the template out of silk,

Yapının temelini bir robot ördü

and we placed it on our site.

ve çalışma alanımıza yerleştirdi.

We knew silkworms migrated toward darker and colder areas,

İpekböceklerinin daha soğuk ve koyu alanlara yöneldiğini

so we used a sun path diagram to reveal the distribution

bildiğimiz için yapıdaki ışık ve ısının dağılımını

of light and heat on our structure.

ölçmek için bir güneş haritası kullandık.

We then created holes, or apertures,

Daha sonra ısıyı ve ışığı odaklayacak delikler

that would lock in the rays of light and heat,

yaptık ve böylece

distributing those silkworms on the structure.

ipek böceklerinin yapımızdaki dağılımını ayarladık.

We were ready to receive the caterpillars.

Artık tırtıllarımızı almaya hazırdık.

We ordered 6,500 silkworms from an online silk farm.

İnternetteki bir ipek çiftliğinden 6500 ipek böceği sipariş ettik.

And after four weeks of feeding, they were ready to spin with us.

4 haftalık bir beslenme sürecinden sonra bizimle örmeye hazırdılar.

We placed them carefully at the bottom rim of the scaffold,

Onları dikkatlice iskelet yapının alt kısmına bıraktık

and as they spin they pupate, they mate, they lay eggs,

ve onlar ördükçe, çiftleştiler, yumurtladılar ve hayat tekrardan

and life begins all over again -- just like us but much, much shorter.

başladı--tıpkı bizim hayatlarımız gibi ama çok daha kısa.

Bucky Fuller said that tension is the great integrity,

Becky Fuller gerilimin en büyük erdem olduğunu söylemişti,

and he was right.

ve o haklıydı.

As they spin biological silk over robotically spun silk,

Makine tarafından örülmüş ipeğe onlar biyolojik ipek ördükçe

they give this entire pavilion its integrity.

çadırımıza gerçeklik ve erdemini verdiler.

And over two to three weeks,

2-3 hafta içinde

6,500 silkworms spin 6,500 kilometers.

6,500 ipekböceği yaklaşık 6,500 kilometre uzunluğunda ipek örer.

In a curious symmetry, this is also the length of the Silk Road.

İlginç bir şekilde bu İpek Yolunun da uzunluğuna eşittir.

The moths, after they hatch, produce 1.5 million eggs.

Ve güveler kozalarından çıktıktan sonra 1.5 milyon yumurta üretirler.

This could be used for 250 additional pavilions for the future.

Bu ileride buna benzer 250 çadır daha yapmaya yetecek bir miktar.

So here they are, the two worldviews.

Ve işte, iki farklı bakış açısı.

One spins silk out of a robotic arm,

Biri robotik bir koldan ipek örüyor,

the other fills in the gaps.

diğeri ise boşlukları dolduruyor.

If the final frontier of design is to breathe life into the products

Eğer tasarımın son noktası ürünlerimize ve binalarımıza

and the buildings around us,

hayat üflemek ise ve

to form a two-material ecology,

çift hammaddeli bir ekoloji yaratmak ise

then designers must unite these two worldviews.

tasarımcılar bu iki dünya görüşünü birleştirmeliler.

Which brings us back, of course, to the beginning.

Bu bizi tabii ki, başa döndürüyor.

Here's to a new age of design, a new age of creation,

Bizi tasarım bazlı bir doğadan, doğa bazlı bir tasarıma geçirecek

that takes us from a nature-inspired design

ve ilk kez bizden doğa anaya annelik yapmamızı talep eden

to a design-inspired nature,

yeni bir tasarım çağına

and that demands of us for the first time

ve yeni bir yaratıcı anlayışa

that we mother nature.

herkesi davet ediyorum.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)

Thank you very much. Thank you.

Çok teşekkür ederim. Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)