Design at the Intersection of Technology and Biology | Neri Oxman | TED Talks

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

Two twin domes,

دو گنبد دوقلو،

two radically opposed design cultures.

دو فرهنگ طراحی از بیخ متضاد.

One is made of thousands of steel parts,

یکی ساخته شده از هزاران قطعه فولادی،

the other of a single silk thread.

دیگری از نخ ابریشمی یکسره.

One is synthetic, the other organic.

یکی مصنوعی، دیگری اورگانیک.

One is imposed on the environment,

یکی بر محیط زیست تحمیل شده،

the other creates it.

دیگر خلق کننده آن است.

One is designed for nature, the other is designed by her.

یکی برای طبیعت طراحی شده، دیگری از سوی او طراحی شده.

Michelangelo said that when he looked at raw marble,

میکل‌آنژ می‌گفت وقتی به مرمر نتراشیده نگاه می‌کند،

he saw a figure struggling to be free.

فیگوری را می‌دید که در تقلای رها شدن است.

The chisel was Michelangelo's only tool.

اسکنه تنها ابزار میکل‌آنژ بود.

But living things are not chiseled.

اما موجودات زنده را نمی‌توان تراشید.

They grow.

رشد مى‌کنند.

And in our smallest units of life, our cells, we carry all the information

و در کوچکترین واحدهای زندگیمان، یعنی سلولها، همه اطلاعات را جابجا می‌کنیم

that's required for every other cell to function and to replicate.

که برای کارکرد و تکرار همسان تک به تک سلولها لازم است.

Tools also have consequences.

ابزار هم پیامد دارند.

At least since the Industrial Revolution, the world of design has been dominated

حداقل از زمان انقلاب صنعتی، جهان طراحی تحت سلطه شدت

by the rigors of manufacturing and mass production.

تولید انبوه و کارخانه‎داری بوده است.

Assembly lines have dictated a world made of parts,

خطوط مونتاژ جهانی ساخته شده از قطعات را دیکته می‎کند،

framing the imagination of designers and architects

با در چارچوب قرار دادن تخیل طراحها و معمارها

who have been trained to think about their objects as assemblies

که برای اندیشیدن درباره اشیاء‎ بعنوان مونتاژهایی

of discrete parts with distinct functions.

از قطعات مجزا با کارکردهای متمایز آموزش دیده‎اند.

But you don't find homogenous material assemblies in nature.

اما شما قادر به یافتن مونتاژهای مصالحی همگن در طبیعت نیستید.

Take human skin, for example.

برای مثال پوست انسان را در نظر بگیرید.

Our facial skins are thin with large pores.

پوست صورت ما نازک است و منافذ درشت دارد.

Our back skins are thicker, with small pores.

پوست پشتمان ضخیم‎تر است و منافذ ریز دارد.

One acts mainly as filter,

یکی عمدتا بعنوان فیلتر عمل می‎کند،

the other mainly as barrier,

دیگری عمدتا بعنوان مانع،

and yet it's the same skin: no parts, no assemblies.

و هر دو آنها یک پوست است: بدون اجزا، بدون مونتاژ.

It's a system that gradually varies its functionality

سیستمی است که به تدریج عملکردش را بواسطه

by varying elasticity.

کشسانی متنوع تغییر می‎دهد.

So here this is a split screen to represent my split world view,

خب در اینجا صفحه نمایش تفکیک شده‎ای را داریم که نمایانگر دیدگاه جهانی چندپاره‎ام،

the split personality of every designer and architect operating today

شخصیت چندپاره هر طراح و معماری است که امروزه

between the chisel and the gene,

بین اسکنه (ابزار کندکاری) و ژن،

between machine and organism, between assembly and growth,

بین ماشین و موجود زنده، بین مونتاژ و رشد،

between Henry Ford and Charles Darwin.

بین هنری فورد و چارلز داروین فعالیت می‎کند.

These two worldviews, my left brain and right brain,

این دو دیدگاه جهانی، سمت چپ مغزم و سمت راست مغزم،

analysis and synthesis, will play out on the two screens behind me.

تجزیه و تحلیل و ترکیب پشت سرم بر دو این صفحه نمایش داده خواهد شد.

My work, at its simplest level,

کارم، در ساده‎ترین سطح آن،

is about uniting these two worldviews,

درباره یکی کردن این دو دیدگاه جهانی،

moving away from assembly

دور شدن از مونتاژ

and closer into growth.

و نزدیک شدن به رشد است.

You're probably asking yourselves:

احتمالا از خودتان بپرسید:

Why now?

چرا حالا؟

Why was this not possible 10 or even five years ago?

چرا ۱۰ یا حتی پنج سال پیش ممکن نبود؟

We live in a very special time in history,

ما در برهه خیلی خاصی از تاریخ زندگی می‎کنیم،

a rare time,

زمانی نادر،

a time when the confluence of four fields is giving designers access to tools

زمانی که هم‎آمیزی چهار رشته به طراحان فرصت دستیابی به ابزاری را می‎دهد

we've never had access to before.

که تا بحال به آن دستیابی نداشته‎ایم.

These fields are computational design,

این رشته‎ها طراحی کامپیوتری،

allowing us to design complex forms with simple code;

که ما را قادر به طراحی اشکال پیچیده با کدی ساده است؛

additive manufacturing, letting us produce parts

چاپگرهای سه بعدی، به ما اجازه تولید قطعات را می‎دهند

by adding material rather than carving it out;

با افزودن مواد بجای تراشیدنشان؛

materials engineering, which lets us design the behavior of materials

مهندسی مواد، ما را قادر به طراحی رفتار مواد در

in high resolution;

وضوح بالا می‎کند؛

and synthetic biology,

و زیست‌شناسی مصنوعی

enabling us to design new biological functionality by editing DNA.

با ویرایش دی‎ان‎ای ما را قادر به طراحی عملکردهای جدید زیست شناختی می‎کند.

And at the intersection of these four fields,

و در همبری این چهار رشته،

my team and I create.

من و گروه‎ام دست به آفرینش می‎زنیم.

Please meet the minds and hands

لطفا بیننده ذهن و دستهای

of my students.

شاگردانم باشید.

We design objects and products and structures and tools across scales,

ما اشیاء و محصولات و سازه‎ها و ابزار در سراسر مقیاسها طراحی می‎کنیم،

from the large-scale,

از مقیاسهای بزرگ گرفته

like this robotic arm with an 80-foot diameter reach

مثل این بازوی روباتیک با شعاع دسترسی ۲۴ متری

with a vehicular base that will one day soon print entire buildings,

همراه یک پایه ترابری به زودی تمام ساختمانها را بصورت گرافیکی در مقیاس نانو

to nanoscale graphics made entirely of genetically engineered microorganisms

چاپ می‎کند که تماما از ریزاندامگان ساخته شده‎اند که مورد مهندسی ژنتیکی قرارگرفته‎اند

that glow in the dark.

تا در تاریکی بدرخشند.

Here we've reimagined the mashrabiya,

در اینجا به تجسم دوباره مشربیه( مشبک چوبی) پرداخته‎ایم

an archetype of ancient Arabic architecture,

که نمونه باستانی معماری عربی است،

and created a screen where every aperture is uniquely sized

و صفحه‎ای خلق کردیم که همه روزنه‎ها اندازه خاص خودشان را دارند

to shape the form of light and heat moving through it.

تا شکل نور و گرمایی که از آن می‎گذرد را شکل دهند.

In our next project,

در پروژه بعدی ما،

we explore the possibility of creating a cape and skirt --

ما به کنکاش احتمال خلق یک شنل و دامن می‎پردازیم--

this was for a Paris fashion show with Iris van Herpen --

این برای یک شو مد پاریس همراه ایریس فان هرپن بود--

like a second skin that are made of a single part,

مثل یک پوست دوم که از یک جز تشکیل شده،

stiff at the contours, flexible around the waist.

کشیده در خطوط خارجی، انعطاف‎پذیر در اطراف کمر.

Together with my long-term 3D printing collaborator Stratasys,

با شرکت Stratasys همکاردراز مدتم در چاپ سه بعدی،

we 3D-printed this cape and skirt with no seams between the cells,

ما این شنل و دامن را بدون کوک زدن بین سلولها، چاپ 3 بعدی کردیم،

and I'll show more objects like it.

و به شما اشیاء بیشتری مثل این را نشان خواهم داد.

This helmet combines stiff and soft materials

این کلاه ایمنی ترکیبی از مواد نرم و سخت

in 20-micron resolution.

با وضوح ۲۰ میکرونی است.

This is the resolution of a human hair.

این وضوح موی آدمی است.

It's also the resolution of a CT scanner.

همینطور وضوح یک دستگاه سی‎تی اسکن.

That designers have access

آن طراحان دسترسی به

to such high-resolution analytic and synthetic tools,

چنین ابزار مصنوعی و تحلیلی با وضوح بالا را دارند

enables to design products that fit not only the shape of our bodies,

تا قادر به طراحی محصولاتی باشند که تنها درخور شکل اندام ما باشد،

but also the physiological makeup of our tissues.

بلکه مناسب ترکیب تنکرد شناختی بافتهای ما نیز باشد.

Next, we designed an acoustic chair,

سپس یک صندلی آکوستیک را طراحی کردیم،

a chair that would be at once structural, comfortable

صندلی که همزمان سازه راحتی داشته باشد

and would also absorb sound.

و همینطور صدا را جذب کند.

Professor Carter, my collaborator, and I turned to nature for inspiration,

پروفسور کارتر، همکارم و من طبیعت را برای الهامبخشی تغییر دادیم،

and by designing this irregular surface pattern,

و با طراحی این الگوی ظاهری سطح غیرعادی،

it becomes sound-absorbent.

قادر به جذب صدا می‎شود.

We printed its surface out of 44 different properties,

سطح آن را با داشتن ۴۴ ویژگی مختلف چاپ کردیم،

varying in rigidity, opacity and color,

متنوع در محکمی، کدری و سفید،

corresponding to pressure points on the human body.

مطابق با نقاط فشار در بدن انسان.

Its surface, as in nature, varies its functionality

ماهیت سطح آن، دارای تنوع در عملکرد است

not by adding another material or another assembly,

نه با افزودن مواد دیگر یا مونتاژ

but by continuously and delicately varying material property.

بلکه به واسطه خاصیت مادی متنوع شکننده و مداوم است.

But is nature ideal?

اما آیا طبیعت ایده‎ال است؟

Are there no parts in nature?

آیا هیچ قطعه‎ای در طبیعت نیست؟

I wasn't raised in a religious Jewish home,

من در خانواده یهودی متعصب بزرگ نشدم،

but when I was young,

اما خب بچه که بودم

my grandmother used to tell me stories from the Hebrew Bible,

مادر بزرگم برایم قصه‎هایی از کتاب مقدس عبری می‎گفت،

and one of them stuck with me and came to define much of what I care about.

و یکی از آنها که در ذهنم مانده، توصیف کننده دغدغه امروزم است.

As she recounts:

آنطور که او می‎گفت:

"On the third day of Creation, God commands the Earth

« در روز سوم آفرینش، خداوند به زمین فرمان داد

to grow a fruit-bearing fruit tree."

یک درخت میوه را پرورش دهد.»

For this first fruit tree, there was to be no differentiation

برای این اولین درخت میوه هیچ تفاوتی بین کنده،

between trunk, branches, leaves and fruit.

شاخه‎ها، برگها و میوه نبود.

The whole tree was a fruit.

کل درخت یک میوه بود.

Instead, the land grew trees that have bark and stems and flowers.

در عوض، خشکی درختهایی را پرورش داد که پوست و ساقه و گل داشتند.

The land created a world made of parts.

خشکی جهانی را خلق کرد که متشکل از اجزا است.

I often ask myself,

اغلب از خودم می‎پرسم،

"What would design be like if objects were made of a single part?

« طراحی چطور می‎شد اگر اشیاء قرار بود تماما یک تکه‎ای باشند؟

Would we return to a better state of creation?"

آیا به وضعیت بهتری از خلق بر‎می‎گشتیم؟»

So we looked for that biblical material,

پس به دنبال آن ماده توراتی گشتم،

that fruit-bearing fruit tree kind of material, and we found it.

آن ماده‎ای که مثل درخت میوه است و پیدایش کردیم.

The second-most abundant biopolymer on the planet is called chitin,

دومین بیوپلیمر عظیم در زمین کیتین نام دارد،

and some 100 million tons of it are produced every year

و بالا ۱۰۰ میلیون تن از آن در سال توسط موجوداتی از قبیل میگوها،

by organisms such as shrimps, crabs, scorpions and butterflies.

خرچنگها، عقربها و پروانه‎ها تولید می‎شود.

We thought if we could tune its properties,

فکر کردیم آیا قادر به تنظیم ویژگیهای آن هستیم،

we could generate structures that are multifunctional

می‎توانیم سازه‎های یک تکه‎ایی را تولید کنیم

out of a single part.

که چندین کاربرد داشته باشند.

So that's what we did.

پس این کار را انجام دادیم.

We called Legal Seafood --

که خوراک دریایی قانونی نامیدیم.

(Laughter)

(خنده)

we ordered a bunch of shrimp shells,

یک مشت پوسته میگو سفارش دادیم،

we grinded them and we produced chitosan paste.

آسیابشان کردیم و خمیر کیتین تولید کردیم.

By varying chemical concentrations,

با غلظتهای شیمیایی متنوع،

we were able to achieve a wide array of properties --

قادر بودیم به آرایه گسترده‎ای از ویژگیها دست بیابیم،

from dark, stiff and opaque,

از تیرگی، سفتی و کدری گرفته

to light, soft and transparent.

تا روشنایی، نرمی و شفافیت.

In order to print the structures in large scale,

برای چاپ سازه‎ها در مقیاس بزرگ،

we built a robotically controlled extrusion system with multiple nozzles.

سیستم بیرون‎اندازی را با چندین ‎ نازل ساختیم که با روبات کنترل می‎شد.

The robot would vary material properties on the fly

ربات ویژگیهای مواد را در پنجه دستگاه چاپ نغییر می‎دهد

and create these 12-foot-long structures made of a single material,

و این سازه‎های ۳/۶۵ متری ساخته شده از یک تک ماده را خلق می‎کند

100 percent recyclable.

که ۱۰۰ درصد قابل بازیافت است.

When the parts are ready, they're left to dry

وقتی اجزا آماده‎اند، منتظر خشک شدنشان میمانیم

and find a form naturally upon contact with air.

و این که در اثر تماس با هوا شکل طبیعی بگیرند.

So why are we still designing with plastics?

پس چرا هنوز با پلاستیکها طراحی می‎کنیم؟

The air bubbles that were a byproduct of the printing process

حبابهای هوا که محصول فرعی فرایند چاپند

were used to contain photosynthetic microorganisms

قبلا حاوی ریزاندامگان فتوسنتزی بودند

that first appeared on our planet 3.5 billion year ago,

که آنطور که دیروز فهمیدیم اول بار ۳.۵ میلیارد قبل

as we learned yesterday.

روی زمین ظاهر شدند.

Together with our collaborators at Harvard and MIT,

همراه با همکارانمان در هاروارد و ام‎آِی‎تی،

we embedded bacteria that were genetically engineered

با کتریهایی را که مهندسی ژنتیکی شده بودند را کار چذاشتیم

to rapidly capture carbon from the atmosphere

تا کربن را با سرعت از اتمسفر گرفته

and convert it into sugar.

و به شکر تبدیل کنند.

For the first time,

برای اولین بار،

we were able to generate structures that would seamlessly transition

قادر بودیم سازه‎هایی را تولید کنیم که بدون کوک زدن از

from beam to mesh,

پرتو به روزنه منتقل می‎شد،

and if scaled even larger, to windows.

و در مقیاس بزرگتر به پنجره‎ها.

A fruit-bearing fruit tree.

یک درخت میوه.

Working with an ancient material,

کار کردن با مواد باستانی،

one of the first lifeforms on the planet,

یکی از نخستین اشکال حیات در زمین،

plenty of water and a little bit of synthetic biology,

با کلی آب و کمی بیولوژی ترکیبی،

we were able to transform a structure made of shrimp shells

قادریم بودیم سازه ساخته شده از پوسته میگو

into an architecture that behaves like a tree.

را به معماری تبدیل کردیم که مثل یک درخت رفتار می‎کند.

And here's the best part:

و این بهترین قسمت است:

for objects designed to biodegrade,

چهار شی را که به منظور زیست‌فروسایی طراحی شده‎اند،

put them in the sea, and they will nourish marine life;

را توی دریا می‎گذاریم، و آنها باعث تغذیه حیات آبزیها می‎شوند؛

place them in soil, and they will help grow a tree.

آنها را توی خاک بگذارید، و آنها به رشد درخت کمک خواهند کرد.

The setting for our next exploration using the same design principles

تنظیمات شخصی برای کاوش بعدیمان با استفاده از همان اصول طراحی

was the solar system.

نظام خورشیدی بود.

We looked for the possibility of creating life-sustaining clothing

به دنبال احتمال خلق پوشاک زندگی‎پرور

for interplanetary voyages.

برای سفرهای فضایی بین سیاه‎ای گشتیم.

To do that, we needed to contain bacteria and be able to control their flow.

برای انجام آن، نیاز به وجود باکتریها و توانایی در مهار جریان آنها داشتیم.

So like the periodic table, we came up with our own table of the elements:

خب مثل جدول تناوبی، ما با جدول خودمان از عناصر رسیدیم:

new lifeforms that were computationally grown,

اشکال جدید حیات که رشد کامپیوتری دارند،

additively manufactured

چاپ سه بعدی می‌شوند

and biologically augmented.

و از لحاظ زیست‌شناختی افزونی‌شوند.

I like to think of synthetic biology as liquid alchemy,

مایلم به زیست شناسی ترکیبی بعنوان علم شیمی مایع بنگرم،

only instead of transmuting precious metals,

نه بعنوان صرفا تغییر ماهیت دادن فلزات،

you're synthesizing new biological functionality inside very small channels.

شما کارایی زیست‎شناختی جدید درون هر کانال خیلی کوچک را ترکیب می‎کنید.

It's called microfluidics.

این کار میکروفلوئیدیک نام دارد.

We 3D-printed our own channels in order to control the flow

ما کانالهای خودمان را چاپ ۳ بعدی می‎کنیم تا جریان این بسترهای

of these liquid bacterial cultures.

باکتریایی مایع را مهار کنیم.

In our first piece of clothing, we combined two microorganisms.

در اولین تکه از لباسمان دو میکروارگانیسم را ترکیب کردیم.

The first is cyanobacteria.

اولی سیانوباکتر است.

It lives in our oceans and in freshwater ponds.

محل زندگیش در اقیانوسها و برکه‎های آب شیرین است.

And the second, E. coli, the bacterium that inhabits the human gut.

و دومی، اشریشیا کُلی است، باکتری که در روده انسان زندگی می‎کند.

One converts light into sugar, the other consumes that sugar

یکی نور را به شکر و دیگری آن شکر را مصرف می‎کند

and produces biofuels useful for the built environment.

و زیست سوختی را تولید می‎کند که برای ساخت محیط مفید است.

Now, these two microorganisms never interact in nature.

تا کنون، این دو میکرواورگانیسم در طبیعت با هم تراکنش نداشته‎اند.

In fact, they never met each other.

درواقع، هرگز یکدیگر را ملاقات نکرده‎اند.

They've been here, engineered for the first time,

آنها را به اینجا آوردیم و برای نخستین بار مهندسی کردیم،

to have a relationship inside a piece of clothing.

برای داشتن رابطه‎ با هم درون یک تکه لباس.

Think of it as evolution not by natural selection,

به آن بعنوان تکامل نگاه کنید نه بواسطه انتخاب طبیعی،

but evolution by design.

بلکه تکامل بواسطه طراحی.

In order to contain these relationships,

برای داشتن چنین روابطی،

we've created a single channel that resembles the digestive tract,

تنها یک کانال را ایجاد کردیم که با دستگاه گوارشی مشابهت دارد،

that will help flow these bacteria and alter their function along the way.

که به جریان این باکتریها و تغییر کارایی‎شان در امتداد مسیر کمک خواهد کرد.

We then started growing these channels on the human body,

ما شروع به رشد این کانالها در بدن انسان کردیم،

varying material properties according to the desired functionality.

با ویژگیهای ماده‎ای گوناگون طبق کارایی مطلوب.

Where we wanted more photosynthesis, we would design more transparent channels.

جایی که مایل به داشتن فتوسنتز بیشتر بودیم، کانالهای شفاف بیشتری را طراحی کردیم.

This wearable digestive system, when it's stretched end to end,

این سیستم گوارشی پوشیدنی، از آغاز تا پایین وقتی پهن می‎شود،

spans 60 meters.

۶۰ متر بزرگی آن است.

This is half the length of a football field,

این نصف طول زمین فوتبال است،

and 10 times as long as our small intestines.

و ۱۰ برابر درازای روده‎های کوچک ما است.

And here it is for the first time unveiled at TED --

و در اینجا برای نخستین بار در TED نشان داده می‎شود--

our first photosynthetic wearable,

نخستین کانالهای مایع پوشیدنی

liquid channels glowing with life inside a wearable clothing.

با قابلیت فتوسنتز سرشار از زندگی که توی یک لباس پوشیدنی می‎درخشند.

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

متشکرم.

Mary Shelley said, "We are unfashioned creatures, but only half made up."

مری شلی گفت:« ما مخلوقات بی‌‎ریختی هستیم، نصف و نیمه ساخته شدیم.»

What if design could provide that other half?

چطور می‎شود اگر طراحی بتواند آن نیمه دیگر را فراهم کند؟

What if we could create structures that would augment living matter?

چطور می‎شود اگر بتوانیم سازه‎هایی را خلق کنیم که ماده زنده را افزایش می‎دهد؟

What if we could create personal microbiomes

چطور می‎شود اگر می‎توانستیم خالق ریزاندامگان همزیستی شخصی باشیم،

that would scan our skins, repair damaged tissue

که پوستهای ما را اسکن می‎کند، بافت آسیب دیده را تعمیر و

and sustain our bodies?

بدنهای ما را

Think of this as a form of edited biology.

به آن بعنوان شکلی از زیست شناسی ویرایش شده فکر کنید.

This entire collection, Wanderers, that was named after planets,

کل این مجموعه، یعنی خانه به‎دوشها که اسمش را از سیاره‎ها گرفته،

was not to me really about fashion per se,

برای من حتی لحظه‎ای هم واقعا درباره مد نبوده،

but it provided an opportunity to speculate about the future

اما فرصتی را فراهم کرد تا درباره آینده نژاد ما

of our race on our planet and beyond,

روی زمین و فراتر از آن بیاندیشم،

to combine scientific insight with lots of mystery

با ترکیب کردن بینش علمی با کلی رمز و راز

and to move away from the age of the machine

و حرکت از عصر ماشینی به

to a new age of symbiosis between our bodies,

به عصر جدیدی از هم‎زیستی بین بدنهای ما،

the microorganisms that we inhabit,

ریزاندامگانی که در ما سکونت دارند،

our products and even our buildings.

تولیداتمان و حتی ساختمانهای ما.

I call this material ecology.

این را بومشناسی مواد می‎نامم.

To do this, we always need to return back to nature.

برای انجام این کار همیشه لازم بود به طبیعت بازگردیم.

By now, you know that a 3D printer prints material in layers.

اما الان، شما می‎دانید که یک چاپگر سه بعدی ماده را در قالب لایه‎ها چاپ می‎کند.

You also know that nature doesn't.

می‎دانید که طبیعت این کار را نمی‎کند.

It grows. It adds with sophistication.

رشد می‎کند. با پیچیدگی افزون می‎شود.

This silkworm cocoon, for example,

این پیله کرم ابریشم، برای مثال،

creates a highly sophisticated architecture,

معماری شدیدا پیچیده‎ای را میافریند،

a home inside which to metamorphisize.

منزلی در درون آن برای دگریسی.

No additive manufacturing today gets even close to this level of sophistication.

هیچ چاپ سه بعدی امروزه از لحاظ سطح پیچیدگی به ان نزدیک نیست.

It does so by combining not two materials,

این را نه با ترکیب دو ماده که

but two proteins in different concentrations.

با ترکیب دو پروتئین در غلظتهای مختلف انجام می‎دهد.

One acts as the structure, the other is the glue, or the matrix,

یکی به عنوان سازه عمل می کند، دیگری بعنوان چسب یا ماتریکس،

holding those fibers together.

که این تاروپودها را نگه می‎دارد.

And this happens across scales.

و اینها در سراسر مقیاسها اتفاق میافتند.

The silkworm first attaches itself to the environment --

کرم ابریشم نخست خودش را به محیط وصل می‎کند--

it creates a tensile structure --

یک سازه تنیدنی را خلق می‎کند--

and it then starts spinning a compressive cocoon.

و بعد شروع به تیندن یک پیله متراکم می‎کند.

Tension and compression, the two forces of life,

فشار و تراکم دو نیروی حیات هستند،

manifested in a single material.

که در یک تک ماده نمایان می‎شود.

In order to better understand how this complex process works,

برای درک بهتر از پیچیدگی کارکرد این فرایند،

we glued a tiny earth magnet

یک مغناطیس زمینی کوچک،

to the head of a silkworm, to the spinneret.

به سر اندام تارساز یک کرم ابریشم چسباندیم.

We placed it inside a box with magnetic sensors,

آن را توی جعبه‎ای با حسگرهای مغناطیسی گذاشتیم،

and that allowed us to create this 3-dimensional point cloud

و آن به ما اجازه خلق سه بعدی ابر نقاط

and visualize the complex architecture of the silkworm cocoon.

و بصرسازی معماری پیچیده ا پیله کرم ابریشم را می‎دهد.

However, when we placed the silkworm on a flat patch,

با این حال، وقتی کرم ابریشم را روی پینه صافی جای دادیم،

not inside a box,

نه توی جعبه،

we realized it would spin a flat cocoon

تشخیص دادیم که یک پیله مسطح را می‎ریسد

and it would still healthily metamorphisize.

و همچنان صحیح و سالم دگردیسی می‎کند.

So we started designing different environments, different scaffolds,

پس شروع کردیم به خلق محیطهای مختلف، داربستهای مختلف،

and we discovered that the shape, the composition,

و پی بردیم که شکل و ترکیب‎بندی و

the structure of the cocoon, was directly informed by the environment.

ساختار پیله، مستقیما از سوی طبیعت در جریان قرار می‌گیرد.

Silkworms are often boiled to death inside their cocoons,

کرمهای ابریشم اغلب درون پیله‎هایشان تا حد مرگ آبپز می‎شوند،

their silk unraveled and used in the textile industry.

ابریشم‎شان ریش ریش می‎شود و در صنعت نساجی استفاده می‎شد.

We realized that designing these templates allowed us to give shape to raw silk

تشخیص دادیم که طراحی این تمپلت‎ها ما را قادر می‎سازد این ابریشم خام را

without boiling a single cocoon.

بدون جوشاندن حتی یک پیله شکل دهیم.

(Applause)

(تشویق)

They would healthily metamorphisize,

آنها دگردیسی سالمی خواهند داشت،

and we would be able to create these things.

و ما قادر به خلق این چیزها خواهیم بود.

So we scaled this process up to architectural scale.

بنابراین به این فرایند مقیاس معماری دادیم.

We had a robot spin the template out of silk,

ما یک ربات برای تنیدن تمپلت از ابریشم داشتیم،

and we placed it on our site.

و آن را در سایتمان قرار دادیم.

We knew silkworms migrated toward darker and colder areas,

می‎دانستیم که کرمهای ابریشم به سمت محدوده‎های سردتر و تاریکتر کوچ می‎کنند،

so we used a sun path diagram to reveal the distribution

پس از یک نمودار مسیر خورشیدی برای آشکار کردن توزیع

of light and heat on our structure.

نورو گرما در سازه‎مان استفاده کردیم.

We then created holes, or apertures,

بعد حفره‎ها یا روزنه‎ها را خلق کردیم

that would lock in the rays of light and heat,

که اشعه‎های نور و گرما را سد می‎کرد،

distributing those silkworms on the structure.

تا کرمهای ابریشم روی سازه توزیع شوند.

We were ready to receive the caterpillars.

ما آماده دریافت کرمهای ابریشم بودیم.

We ordered 6,500 silkworms from an online silk farm.

۶/۵۰۰ کرم ابریشم را از مزرعه ابریشم آنلاین سفارش دادیم.

And after four weeks of feeding, they were ready to spin with us.

و بعد از چهار هفته تغذیه، آماده تنیدن با ما بودند.

We placed them carefully at the bottom rim of the scaffold,

آنها را با دقت در لبه زیرین داربست قرار می‎دهیم

and as they spin they pupate, they mate, they lay eggs,

و آنها همانطور که می‎تنند شفیره می‎شوند، جفتگیری می‎کنند و تخم می‎گذارند،

and life begins all over again -- just like us but much, much shorter.

و زندگی دوباره از سر گرفته می‎شود-- درست مثل ما، اما خیلی خیلی کوتاه‎تر.

Bucky Fuller said that tension is the great integrity,

باکی فولر گفت که کشش یک تمامیت فوق‎العاده است،

and he was right.

و حق با او بود.

As they spin biological silk over robotically spun silk,

همانطور که ابریشم بیولوژیکی را بر ابریشم تابیده شده توسط ربات می‎تنند،

they give this entire pavilion its integrity.

به کل این پاویون تمامیت می‎بخشند.

And over two to three weeks,

و بیش از دو تا سه هفته،

6,500 silkworms spin 6,500 kilometers.

۶/۵۰۰ کرم ابریشم ۶/۵۰۰ کیلومتر را می‎تنند.

In a curious symmetry, this is also the length of the Silk Road.

در یک تقارن جالب، درازای جاده ابریشم هم اینقدر هست.

The moths, after they hatch, produce 1.5 million eggs.

پروانه‎ها بعد از سر از تخم درآوردن، ۱/۵ میلیون تخم تولید می‎کنند.

This could be used for 250 additional pavilions for the future.

که از آن می‎توان در آینده برای ۲۵۰ پاویون اضافی استفاده کرد.

So here they are, the two worldviews.

پس در اینجا دو دیدگاه جهانی داریم.

One spins silk out of a robotic arm,

یکی که ابریشم را با بازوی روباتیک تولید می‎کند،

the other fills in the gaps.

دیگری جاهای خالی را پر می‎کند.

If the final frontier of design is to breathe life into the products

اگر جبهه نهایی طراحی قرار است حیاتبخش تولیدات و

and the buildings around us,

ساختمانهای اطراف ما باشد،

to form a two-material ecology,

تا زیستگاهی متشکل از دو جنس را بسازد

then designers must unite these two worldviews.

که بعدا طراحان این دو دیدگاه را باهم یکی کنند.

Which brings us back, of course, to the beginning.

که البته باز ما را به عقب و به نقطه آغازین بر می‎گرداند.

Here's to a new age of design, a new age of creation,

در اینجا دوره جدیدی از طراحی را داریم، دروره جدیدی از خلاقیت،

that takes us from a nature-inspired design

که ما را از یک طراحی الهام‎ گرفته از طبیعت

to a design-inspired nature,

به طبیعت الهام‎گرفته از طراحی می‎برد

and that demands of us for the first time

و از ما برای بار نخست می‎خواهد

that we mother nature.

که برای طبیعت مادری کنیم.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)

Thank you very much. Thank you.

از شما خیلی متشکرم. ممنونم.

(Applause)

(تشویق)