My life as a work of art | Daniel Lismore

Çeviri: Miraç Şendil Gözden geçirme: Merve Kılıç

My day starts just like yours.

Ben de güne tıpkı sizin gibi başlıyorum.

(Laughter)

(Gülme)

When I wake up in the morning,

Sabah uyandığımda

I check my phone,

telefonumu kontrol ederim

and then I have a cup of coffee.

sonra kahve içerim.

But then my day truly starts.

Asıl sonrasında günüm başlar.

It may not be like yours, because I live my life as an artwork.

Sizinki gibi olmayabilir, çünkü hayatımı sanat eseri olarak yaşıyorum.

Picture yourself in a giant jewelry box

Kendinizi dev bir mücevher kutusunda hayal edin,

with all the beautiful things that you have ever seen in your life.

hayatınızda gördüğünüz en güzel şeylerle dolu.

Then imagine that your body is a canvas.

Sonra vücudunuzun bir tuval olduğunu hayal edin.

And on that canvas,

O tuvalde,

you have a mission to create a masterpiece

dev mücevher kutunuzun içeriğini kullanıp

using the contents of your giant jewelry box.

bir şaheser yaratma göreviniz var.

Once you've created your masterpiece,

Bir kez şaheserinizi yarattıktan sonra,

you might think, "Wow, I created that.

"Vay canına, ben yarattım. Bugün ben buyum."

This is who I am today."

diye düşünebilirsiniz.

Then you would pick up your house keys,

Sonrasında evin anahtarlarını alıp

walk out the door into the real world,

gerçek dünyaya açılan kapıdan yürür,

maybe take public transport to the center of the town ...

belki de şehir merkezine toplu taşıma ile gidersiniz.

Possibly walk along the streets or even go shopping.

Muhtemelen sokaklarda yürür hatta alışveriş yaparsınız.

That's my life, every day.

İşte benim hayatım bu, her gün.

When I walk out the door,

Kapıdan dışarı çıktığımda

these artworks are me.

bu sanat eserleri benim.

I am art.

Ben sanatım.

I have lived as art my entire adult life.

Yetişkin hayatım boyunca sanat olarak yaşadım.

Living as art is how I became myself.

Sanat olarak yaşamak, kimliğimi belirledi.

I was brought up in a small village called Fillongley, in England,

İngiltere'de Fillongley adında küçük bir köyde büyüdüm

and it was last mentioned in the "Domesday Book,"

ve en son "Domesday Book"ta bahsedildi,

so that's the mentality.

işte zihniyet bu şekilde.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I was raised by my grandparents,

Büyükannemler tarafından yetiştirildim,

and they were antiques dealers,

antika satıcısıydılar,

so I grew up surrounded by history and beautiful things.

yani büyürken etrafımda hep tarih ve güzel şeyler vardı.

I had the most amazing dress-up box.

Muhteşem bir kıyafet dolabım vardı.

So as you can imagine, it started then.

Yani tahmin edebildiğiniz gibi o zamanlarda başladı.

I moved to London when I was 17 to become a model.

17 yaşındayken modellik yapmak için Londra'ya taşındım.

And then I went to study photography.

Sonrasında fotoğrafçılık okuluna gittim.

I wasn't really happy with myself at the time,

O zamanlar olduğum kişiden çok mutlu değildim,

so I was always looking for escapism.

bu yüzden hep bir kaçış aradım.

I studied the works of David LaChapelle

David LaChapelle ve Steven Arnold'un

and Steven Arnold,

işlerini araştırdım,

photographers who both curated and created worlds

hem küratörlük yapan

hem de büyüleyici dünyalar yaratan fotoğrafçılar.

that were mind-blowing to me.

So I decided one day to cross over from the superficial fashion world

Bir gün, bu sığ moda dünyasından ayrılıp sığ sanat dünyasına

to the superficial art world.

geçmeye karar verdim.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I decided to live my life as a work of art.

Hayatımı bir sanat eseri olarak yaşamaya karar verdim.

I spend hours, sometimes months, making things.

Bir şeyler üretmek için saatlerimi bazen de aylarımı verdim.

My go-to tool is a safety pin, like this --

Kurtarıcı eşyam bir çengelli iğne, bunun gibi.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

They're never big enough.

Asla yeterli değiller.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And I use my fabrics time and time again,

Kumaşlarımı tekrar tekrar kullanırım,

so I recycle everything that I use.

yani hepsini geri dönüştürüyorum.

When I get dressed I'm guided by color, texture and shape.

Giyinirken renk, doku ve forma göre hareket ediyorum.

I rarely have a theme.

Nadiren tema kullanırım.

I find beautiful objects from all over the world,

Dünyanın her yerinden güzel nesneler buluyorum

and I curate them into 3-D tapestries

ve onları tüm vücut şeklimi kaplayan bir taban katmanı

over a base layer that covers my whole body shape ...

üzerinde 3 boyutlu duvar kağıdına basıyorum,

because I'm not very happy with my body.

çünkü vücudumun hâlinden memnun değilim.

(Laughs)

(Gülüşmeler)

I ask myself, "Should I take something off

Kendime sorarım "Bir şeyi çıkartmalı mıyım

or should I put something on?

yoksa giymeli miyim?

100 pieces, maybe?"

Yüz parça, olur mu?"

And sometimes, I do that.

Bazen öyle yapıyorum.

I promise you it's not too uncomfortable --

Gerçekten söylüyorum, o kadar da rahatsız edici değil,

well, just a little --

yani, sadece birazcık.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I might have a safety pin poking at me sometimes

Bazen sizinle konuşurken

when I'm having a conversation with you,

bir iğne batabilir

so I'll kind of go off --

ben de sinirlenebilirim.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

It usually takes me about 20 minutes to get ready,

Hazırlanmam genelde 20 dakika sürer,

which nobody ever believes.

buna neredeyse kimse inanmaz.

It's true --

Bu doğru,

sometimes.

bazen.

So, it's my version of a t-shirt and jeans.

Bu da benim tişört ve pantolon kombinim.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

When I get dressed, I build like an architect.

Giyinirken bir mimara dönüşüyorum.

I carefully place things till I feel they belong.

Bir şeyleri ait oldukları yerlerine koyuyorum.

Then, I get a lot of my ideas from lucid dreaming.

Fikirlerimin çoğunu istihare rüyalarımdan alıyorum.

I actually go to sleep to come up with my ideas,

Hatta aklıma fikir gelmesi için uyuyorum,

and I've taught myself to wake up to write them down.

kendime bu fikirleri uyanıp yazmayı öğrettim.

I wear things till they fall apart,

Bir şeyleri yırtılana kadar giyiyorum,

and then, I give them a new life.

sonrasında onlara başka bir hayat veriyorum.

The gold outfit, for example --

Örneğin, altın kıyafet

it was the outfit that I wore to the Houses of Parliament in London.

Londra'daki Parlamento Binası'nda giydiğim kıyafetti.

It's made of armor, sequins and broken jewelry,

Zırh, payetler ve kırılmış mücevherlerden yapıldı

and I was the first person to wear armor to Parliament

ve Oliver Cromwell'in 17. yüzyılda yasaklamasından sonra

since Oliver Cromwell banned it in the 17th century.

parlamentoda giyen ilk kişi bendim.

Things don't need to be expensive to be beautiful.

Bir şeylerin güzel olması için pahalı olması gerekmez.

Try making outfits out of bin liners or trash you found out on the streets.

Çöp poşetinden ya da sokakta bulduğunuz çöplerden kıyafet yapmayı deneyin.

You never know,

Kim bilir,

they might end up on the pages of "Vogue."

belki de "Vogue" dergisinde yayınlanır.

There's over 6,000 pieces in my collection,

Koleksiyonumda 2000 yıllık Roma yüzüklerinden

ranging from 2,000-year-old Roman rings to ancient Buddhist artifacts.

antik Budist eserlere kadar 6000 parça var.

I believe in sharing what I do and what I have with others,

Yaptıklarımı paylaşmaya inanıyorum,

so I decided to create an art exhibition,

bu yüzden şu anda da dünyadaki müzelerde sergileniyor olan

which is currently traveling to museums around the world.

bir sanat sergisi yapmaya karar verdim.

It contains an army of me --

Benim bir ordumu oluşturuyorlar,

life-size sculptures as you can see behind me,

arkamda gördüğünüz boyutlarda heykeller

they're here --

buradalar,

they are my life, really.

bunlar benim hayatım, gerçekten.

They're kind of like 3-D tapestries of my existence as living as art.

Bir sanat olarak varoluşumun üç boyutlu dokuması gibiler.

They contain plastic crystals mixed with diamonds,

Hepsi elmas, bira kutuları ve kraliyet ipleriyle

beer cans and royal silks all in one look.

karıştırılmış plastik kristaller içeriyor.

I like the fact that the viewer can never make the assumption

Seyircinin neyin gerçek neyin sahte olduğunu ayırt edememesi

about what's real and what's fake.

gerçeği beni mutlu ediyor.

I find it important to explore and share cultures through my works.

Sanatım yoluyla kültürleri keşfetmenin, paylaşmanın

I use clothing as a means to investigate

ve dünyanın her tarafından insanlarla

and appreciate people from all over the world.

iletişim içinde olmanın önemli olduğunu düşünüyorum.

Sometimes, people think I'm a performer or a drag queen.

Bazen insanlar benim bir müzisyen ya da zenne olduğumu düşünüyor.

I'm not.

Değilim.

Although my life appears to be a performance,

Hayatım bir gösteri gibi görünse de

it's not.

öyle değil.

It's very real.

Tamamen gerçek.

People respond to me as they would any other type of artwork.

İnsanlar beni, herhangi bir sanat yapıtı gibi karşılıyorlar.

Many people are fascinated and engaged.

Birçok insan büyüleniyor.

Some people walk around me, staring, shy at first.

Bazıları etrafımda yürüyüp göz gezdiriyor, ilk başta utanıyorlar.

Then they come up to me and they say they love or absolutely hate what I do.

Daha sonra yanıma gelip beğendiklerini ya da nefret ettiklerini söylüyorlar.

I sometimes respond, and other times I let the art talk for itself.

Bazen cevap veriyorum, bazense bırakıyorum sanatım konuşuyor.

The most annoying thing in the world is when people want to touch the artwork.

Dünyadaki en sinir bozucu şey insanların sanat eserlerine dokunmaya çalışması.

But I understand.

Ama bunu anlıyorum.

But like a lot of contemporary art,

Fakat birçok çağdaş sanat gibi,

many people are dismissive.

birçok insan da küçümseyici.

Some people are critical,

Bazıları eleştirel,

others are abusive.

bazılarının ağzı bozuk.

I think it comes from the fear of the different --

Sanırım bu durum farklılığın

the unknown.

ve bilinmeyenin korkusu.

There are so many reactions to what I do,

Yaptığım işe çok fazla tepki alıyorum

and I've just learned not to take them personally.

ve bunları kişisel algılamamayı öğrendim.

I've never lived as Daniel Lismore, the person.

Hiçbir zaman Daniel Lismore kişisi olarak yaşamadım.

I've lived as Daniel Lismore, the artwork.

Hep sanat eseri olan Daniel Lismore'dum.

And I've faced every obstacle as an artwork.

Bir sanat eseri olarak bütün engellerle karşılaştım.

It can be hard ...

Bu zor olabilir,

especially if your wardrobe takes up a 40-foot container,

özellikle eğer dolabınız 70 metre küplük bir konteyner,

three storage units and 30 boxes from IKEA --

üç saklama deposu ve IKEA'dan 30 karton içeriyorsa.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

and sometimes, it can be very difficult, getting into cars,

Bazen arabalara binmek çok zor olabiliyor

and sometimes --

ve bazense,

well, this morning I didn't fit through my bathroom door,

mesela bu sabah banyomun kapısından geçemedim,

so that was a problem.

sıkıntılı bir durumdu.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

What does it mean to be yourself?

Kendin olmak ne anlama geliyor?

People say it all the time,

İnsanlar bunu sürekli söyler,

but what does it truly mean,

fakat aslında ne anlama gelir

and why does it matter?

ve neden önemlidir?

How does life change when you choose to be unapologetically yourself?

Özgünce kendimiz olmayı seçtiğimizde hayatımız nasıl değişir?

I've had to face struggles and triumphs whilst living my life as art.

Bir sanat eseri olarak yaşarken düşüşler ve çıkışlarla karşılaşmak zorunda kaldım.

I've been put on private jets

Özel jetlere binip

and flown around the world.

dünyayı dolaştım.

My work's been displayed in prestigious museums,

Çalışmalarım prestijli müzelerde sergilendi

and I've had the opportunity --

ve bazen şansım yaver gitti,

that is my grandparents, by the way,

gördükleriniz büyükannem ve büyükbabam bu arada,

they're the people that raised me,

beni büyüten insanlar,

and there I am --

yandaki de benim.

(Laughs)

(Gülüşmeler)

(Applause)

(Alkışlar)

So I've been put on private jets, flown around the world,

Evet, özel jetlere binip dünyayı dolaştım

and yet, it's not been that easy

ama yine de o kadar kolay olmadı

because at times, I've been homeless,

çünkü bazen evsiz kaldığım da oldu,

I've been spat at,

yüzüme tükürüldüğü de,

I've been abused, sometimes daily,

taciz edildim, neredeyse her gün,

bullied my entire life,

hayatım boyunca aşağılandım,

rejected by countless individuals,

sayısız insan tarafından reddedildim

and I've been stabbed.

ve bıçaklandım.

But what hurt the most

Fakat en çok acıtanı,

was being put on the "Worst Dressed" list.

"En Kötü Giyinenler" listesine çıkmamdı.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

It can be hard, being yourself,

Kendin olmak zor olabilir,

but I've found it's the best way.

ama anladım ki en iyi yol bu.

There's the "Worst Dressed."

İşte "En Kötü Giyinen".

(Laughs)

(Gülüşmeler)

As the quote goes, "Everyone else is already taken."

Şiirde de dendiği gibi, "Diğer herkesten çokça var."

I've come to realize that confidence is a concept you can choose.

Özgüvenin seçebileceğiniz bir şey olduğunu anladım.

I've come to realize that authenticity is necessary, and it's powerful.

Sahiciliğin gerekli ve güçlü olduğunu anladım.

I've tried to spend time being like other people.

Diğer insanlar gibi olmaya çalıştım.

It didn't work.

Olmadı.

It's a lot of hard work, not being yourself.

Kendin olmamak çok yorucu bir iş.

I have a few questions for you all.

Size birkaç sorum var.

Who are you?

Kimsiniz?

How many versions of you are there?

Sizden kaç tane var?

And I have one final question:

Son olarak bir sorum var:

Are you using them all to your advantage?

Hepsini kendi avantajınıza mı kullanıyorsunuz?

In reality, everyone is capable of creating their own masterpiece.

Gerçekte, herkes kendi başyapıtını oluşturabilir.

You should try it sometime.

Bir ara denemelisiniz.

It's quite fun.

Çok eğlenceli.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause and cheers)

(Alkışlar ve tazahüratlar)