My life as a work of art | Daniel Lismore

Translator: Leila Ataei Reviewer: Masoud Motamedifar

My day starts just like yours.

روز من مثل روز شما شروع می‌شود.

(Laughter)

(خنده)

When I wake up in the morning,

وقتی صبح از خواب بیدار می‌شوم،

I check my phone,

تلفنم را چک می‌کنم،

and then I have a cup of coffee.

و بعد یک فنجان قهوه می‌خورم.

But then my day truly starts.

بعد از آن روز من واقعا شروع می‌شود.

It may not be like yours, because I live my life as an artwork.

شاید شبیه مال شما نباشد، چون زندگی‌ام یک اثر هنری است.

Picture yourself in a giant jewelry box

خودتان را درون یک جعبه جواهر غول پیکر تصور کنید

with all the beautiful things that you have ever seen in your life.

با تمامی چیزهای زیبایی که تابحال در زندگی دیده‌اید.

Then imagine that your body is a canvas.

بعد تصور کنید که بدن شما یک بوم است.

And on that canvas,

و روی آن بوم،

you have a mission to create a masterpiece

ماموریتی برای خلق یک شاهکار دارید

using the contents of your giant jewelry box.

با استفاده از محتویات داخل آن جعبه جواهر غول پیکر.

Once you've created your masterpiece,

وقتی شاهکارتان را خلق کردید،

you might think, "Wow, I created that.

ممکن است فکر کنید، «عجب،‌من آن را خلق کردم.

This is who I am today."

امروز من آن شخص هستم.»

Then you would pick up your house keys,

بعد کلید خانه خود را بر می دارید،

walk out the door into the real world,

و به سوی دنیای واقعی گام برمی‌دارید،

maybe take public transport to the center of the town ...

شاید از سیستم حمل و نقل عمومی به مرکز شهر استفاده کنید...

Possibly walk along the streets or even go shopping.

شاید در خیایبانها قدم بزنید یا حتی به خرید بروید.

That's my life, every day.

این زندگی روزمره من است.

When I walk out the door,

وقتی از در بیرون می‌روم،

these artworks are me.

این آثار هنری، من هستند.

I am art.

من هنر هستم.

I have lived as art my entire adult life.

در کل زندگی بزرگسالی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ام، هنر را زندگی کردم.

Living as art is how I became myself.

با زندگی کردن هنر، خودم شدم.

I was brought up in a small village called Fillongley, in England,

در دهکده کوچک فیلوگلی در انگلستان بزرگ شدم،

and it was last mentioned in the "Domesday Book,"

که اخیرا در «کتاب روز رستاخیز»، ذکر شده،

so that's the mentality.

پس این ذهینت است.

(Laughter)

(خنده)

I was raised by my grandparents,

پدر بزرگ و مادر بزرگم من را بزرگ کردند،

and they were antiques dealers,

و آنها آنتیک خرید و فروش می‌کردند،

so I grew up surrounded by history and beautiful things.

پس با تاریخ و اشیا زیبا بزرگ شدم.

I had the most amazing dress-up box.

یک صندوق پر از لباسهای مبدل داشتم.

So as you can imagine, it started then.

پس همانطور که حدس می‌زنید از همانجا شروع شد.

I moved to London when I was 17 to become a model.

در ۱۷ سالگی به لندن رفتم تا مدل شوم.

And then I went to study photography.

و بعد رفتم سراغ رشته عکاسی.

I wasn't really happy with myself at the time,

واقعا آن موقع از خودم راضی نبودم

so I was always looking for escapism.

پس دنبال راه فرار می‌گشتم.

I studied the works of David LaChapelle

آثار دیوید لاچاپل و استیون آرنولد را

and Steven Arnold,

مطالعه کردم،

photographers who both curated and created worlds

عکاسانی که خالق و هماهنگ کننده دنیایی بودند

that were mind-blowing to me.

که در مخیله من نمی‌گنجید.

So I decided one day to cross over from the superficial fashion world

بنابراین روزی تصمیم گرفتم از جهان مد مصنوعی

to the superficial art world.

تا جهان هنری مصنوعی.

(Laughter)

(خنده)

I decided to live my life as a work of art.

تصمیم گرفتم زندگی‌ام را بعنوان اثری هنری ادامه دهم.

I spend hours, sometimes months, making things.

ساعتها، گاهی ماهها را صرف خلق چیزهایی می‌کردم.

My go-to tool is a safety pin, like this --

ابزار همه کاره من یک سنجاق قفلی است، مثل این--

(Laughter)

(خنده)

They're never big enough.

هرگز بحد کافی بزرگ نیستند.

(Laughter)

(خنده)

And I use my fabrics time and time again,

و من از پارچه‌هایم بارها استفاده می‌کنم،

so I recycle everything that I use.

هر چیزی را که استفاده می‌کنم بازیافت می‌کنم.

When I get dressed I'm guided by color, texture and shape.

وقتی لباس می پوشم، رنگ، جنس و شکل راهنمایم هستند.

I rarely have a theme.

بندرت تم دارم.

I find beautiful objects from all over the world,

اشیا زیبا را از سراسر جهان پیدا می‌کنم

and I curate them into 3-D tapestries

و آنها را روی فرشینه‌های ۳بعدی جای می‌دهم،

over a base layer that covers my whole body shape ...

روی لایه اصلی که کل شکل بدنم را می‌پوشاند...

because I'm not very happy with my body.

چون من از بدن خودم راضی نیستم.

(Laughs)

(خنده)

I ask myself, "Should I take something off

از خودم می‌پرسم، «باید یک چیزی را دربیاورم

or should I put something on?

باید چیزی تنم کنم؟

100 pieces, maybe?"

۱۰۰ تکه، شاید؟»

And sometimes, I do that.

و گاهی، این کار را می‌کنم.

I promise you it's not too uncomfortable --

به شما قول می‌دهم که خیلی ناخوشایند نیست.

well, just a little --

خب، فقط یک کمی--

(Laughter)

(خنده)

I might have a safety pin poking at me sometimes

احتمالا یک سنجاق قفلی دارم که گاهی در من فرو می‌رود

when I'm having a conversation with you,

وقتی مشغول هم صحبتی با شما هستم،

so I'll kind of go off --

پس یک سر وصدایی خواهم کرد--

(Laughter)

(خنده)

It usually takes me about 20 minutes to get ready,

معمولا حاضر شدنم ۲۰ دقیقه طول می‌کشد،

which nobody ever believes.

که هیچکس باور نمی‌کند.

It's true --

حقیقت دارد--

sometimes.

گاهی.

So, it's my version of a t-shirt and jeans.

خب این نسخه من از تی‌شرت و شلوار جین است.

(Laughter)

(خنده)

When I get dressed, I build like an architect.

وقتی لباس می‌پوشم، مثل معمار دست بکار می‌شوم.

I carefully place things till I feel they belong.

بادقت چیزها را می‌چینم تا که حس کنم انتخاب به جایی بوده‌اند.

Then, I get a lot of my ideas from lucid dreaming.

بعد، کلی ایده از خوابهای مبهم می‌گیرم.

I actually go to sleep to come up with my ideas,

در واقع به خواب می‌روم تا ایده پیدا کنم،

and I've taught myself to wake up to write them down.

و به خودم یاد داده‌ام که بلند شوم و یادداشت‌شان کنم.

I wear things till they fall apart,

آنقدر چیزها را می‌پوشم تا پاره شوند،

and then, I give them a new life.

و سپس،‌جانی دوباره به آنها می‌بخشم.

The gold outfit, for example --

جامه زرین، برای مثال--

it was the outfit that I wore to the Houses of Parliament in London.

جامه‌ای بود که برای رفتن به پارلمان در لندن پوشیدم.

It's made of armor, sequins and broken jewelry,

از زره، پولک و منجوق و جواهرات قراضه است.

and I was the first person to wear armor to Parliament

و من نخستین کسی بودم که در پارلمان زره می‌پوشید

since Oliver Cromwell banned it in the 17th century.

از قرن ۱۷ام که الیور کرامول آن را ممنوع کرد.

Things don't need to be expensive to be beautiful.

این چیزها لازم نیست گران و زیبا باشند.

Try making outfits out of bin liners or trash you found out on the streets.

سعی کنید از زباله یا پلاستیک‌های زباله‌ای که در خیابان پیدا می‌کنید لباس بسازید.

You never know,

هرگز نمی‌دانید،

they might end up on the pages of "Vogue."

شاید سر از صفحات مجله ووگ دربیاورند.

There's over 6,000 pieces in my collection,

بالای ۶,۰۰۰ تکه در کلکسیون من هست،

ranging from 2,000-year-old Roman rings to ancient Buddhist artifacts.

از انگشترهای رومی ۲,۰۰۰ ساله گرفته تا مصنوعات کهن بودایی.

I believe in sharing what I do and what I have with others,

معتقدم به اشتراک گذاردن آنچه انجام می‌دهم و آنچه با دیگران دارم،

so I decided to create an art exhibition,

بنابراین تصمیم گرفتم نمایشگاهی ترتیب دهم،

which is currently traveling to museums around the world.

که اکنون در حال سفر به موزه‌هایی در سراسر دنیا است.

It contains an army of me --

شامل ارتشی از من است--

life-size sculptures as you can see behind me,

مجسمه‌هایی در سایزهای واقعی که پشت سرم می‌بینید

they're here --

اینجا هستند--

they are my life, really.

همه زندگی من هستند.

They're kind of like 3-D tapestries of my existence as living as art.

آنها به نوعی شبیه فرشینه‌های ۳ بعدی از وجودم به عنوان سبک هنری هستند

They contain plastic crystals mixed with diamonds,

آنها حاوی کریستالهای پلاستیکی آمیخته با الماس،‌

beer cans and royal silks all in one look.

قوطی‌های آبجو و ابریشم سلطنتی تماما در یک نگاه هستند.

I like the fact that the viewer can never make the assumption

این حقیقت را دوست دارم که بیننده هرگز قادربه فرض این نیست

about what's real and what's fake.

که چیزی چه واقعی است و چه مصنوعی.

I find it important to explore and share cultures through my works.

بنظرم کاوش و به اشتراک گذاشتن فرهنگها از طریق آثارم مهم است.

I use clothing as a means to investigate

لباس را بعنوان ابزاری برای تحقیق و قدرانی

and appreciate people from all over the world.

از آدمهای سرتاسر جهان می‌دانم.

Sometimes, people think I'm a performer or a drag queen.

گاهی مردم فکر می‌کنند من یک بازیگر یا مرد زن‌پوش هستم.

I'm not.

من نیستم.

Although my life appears to be a performance,

اگرچه زندگی ظاهرا یک اجراست،

it's not.

اما اینطور نیست.

It's very real.

خیلی واقعی است.

People respond to me as they would any other type of artwork.

آدمها به من مثل هر اثر هنری دیگری واکنش نشان دادند.

Many people are fascinated and engaged.

بسیاری مجذوب و درگیر هستند.

Some people walk around me, staring, shy at first.

برخی دیگر در ابتدا خجالت‌زده و خیره راه می‌رفتند.

Then they come up to me and they say they love or absolutely hate what I do.

بعد نزد من می‌آمدند و می‌گفتند مطلقا عاشق کارم هستند یا متنفرند.

I sometimes respond, and other times I let the art talk for itself.

گاهی پاسخ می‌دادم و گاهی می‌گذاشتم هنر جای من حرف بزند.

The most annoying thing in the world is when people want to touch the artwork.

آزاردهنده‌ترین چیز در جهان وقتی است که کسی بخواهد اثر هنری را لمس کند.

But I understand.

اما درک می‌کنم.

But like a lot of contemporary art,

اما مثل خیلی از هنرهای معاصر،

many people are dismissive.

خیلی از مردم تحقیر می‌کنند.

Some people are critical,

بعضی مردم انتقادی هستند،

others are abusive.

برخی دیگر سوءاستفاده‌گر.

I think it comes from the fear of the different --

فکر می‌کنم ناشی از ترس از تفاوت باشد--

the unknown.

ناشناختگی.

There are so many reactions to what I do,

واکنشهای زیادی نسبت به کاری که می‌کنم می‌بینم،

and I've just learned not to take them personally.

و آموخته‌ام آنها را شخصی نگیرم.

I've never lived as Daniel Lismore, the person.

هیچوقت شخص دانیل لیزمور را زندگی نکرده‌ام.

I've lived as Daniel Lismore, the artwork.

اثر هنری،‌ دانیل لیزمور را زندگی کرده‌ام.

And I've faced every obstacle as an artwork.

و بعنوان اثری هنری با چه موانعی که مواجه نشدم.

It can be hard ...

می‌تواند مشکل باشد...

especially if your wardrobe takes up a 40-foot container,

بخصوص اگر کمد لباس شما، فضای یک کانتینر ۴۰ فوتی را اشغال کند،

three storage units and 30 boxes from IKEA --

سه تا کمد بعلاوه ۳۰ جعبه از ایکیا--

(Laughter)

(خنده)

and sometimes, it can be very difficult, getting into cars,

و گاهی، سوار ماشین شدن می‌تواند خیلی سخت باشد،

and sometimes --

و گاهی--

well, this morning I didn't fit through my bathroom door,

خب، امروز صبح، از در اتاق خوابم رد نمی‌شدم،

so that was a problem.

که خب مشکل‌ساز بود.

(Laughter)

(خنده)

What does it mean to be yourself?

خودتان بودن به چه معناست؟

People say it all the time,

آدمها دائم در این باره حرف می‌زنند،

but what does it truly mean,

اما واقعا به چه معناست

and why does it matter?

و چرا اهمیت دارد؟

How does life change when you choose to be unapologetically yourself?

زندگی چطور تغییر می‌کند وقتی انتخاب می‌کنید بدون عذرخواهی خودتان باشید؟

I've had to face struggles and triumphs whilst living my life as art.

با تقلاها و پیروزی‌هایی زیادی مواجه بوده‌ام در زندگی هنری‌ام.

I've been put on private jets

سوار هواپیمای خصوص شده‌ام

and flown around the world.

و کل دنیا را پرواز کرده‌ام.

My work's been displayed in prestigious museums,

آثارم در موزه‌های مشهور نمایش داده می‌شود،

and I've had the opportunity --

و این فرصت را اشته‌ام--

that is my grandparents, by the way,

که پدر بزرگ و مادربزرگم، راستی،

they're the people that raised me,

کسانی هستند که من را بزرگ کردند،

and there I am --

و من اینجا هستم--

(Laughs)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

So I've been put on private jets, flown around the world,

خب سوار جت خصوصی شده‌ام و دور دنیا پرواز کرده‌ام،

and yet, it's not been that easy

و هنوز آنقدرها برایم آسان نبوده،

because at times, I've been homeless,

چون گاهی،‌ بی‌خانمان بوده‌ام،

I've been spat at,

به صورتم تف انداخته‌اند،

I've been abused, sometimes daily,

از من سوءاستفاده کرده‌اند، گاهی روزانه،

bullied my entire life,

همه عمر با من قلدری کردند،

rejected by countless individuals,

از سوی آدمهای بیشماری پس خوردم،

and I've been stabbed.

و چاقو خورده‌ام.

But what hurt the most

اما آنچه بیش از همه دردناک است

was being put on the "Worst Dressed" list.

در فهرست «بدترین لباس» قرار گرفتنم است.

(Laughter)

(خنده)

It can be hard, being yourself,

خودتان بودن می‌تواند سخت باشد،

but I've found it's the best way.

اما از دید من بهترین کار است.

There's the "Worst Dressed."

با «بدترین لباس.»

(Laughs)

(خنده)

As the quote goes, "Everyone else is already taken."

بنا به نقل‌قول، «بقیه افراد قبلا انتخاب شده‌اند.»

I've come to realize that confidence is a concept you can choose.

تشخیص داده‌ام که اعتماد به نفس مفهومی است که می توانید انتخاب کنید.

I've come to realize that authenticity is necessary, and it's powerful.

به این تشخیص رسیده‌ام که اصیل بودن لازم و قدرتمند است.

I've tried to spend time being like other people.

وقت صرف کردم شبیه دیگران باشم.

It didn't work.

اثر نکرد.

It's a lot of hard work, not being yourself.

این که خودتان نباشید واقعا پرزحمت است.

I have a few questions for you all.

چند پرسش از همگی شما دارم.

Who are you?

شما که هستید؟

How many versions of you are there?

چند نسخه از شما وجود دارد؟

And I have one final question:

و یک پرسش نهایی دارم؟

Are you using them all to your advantage?

آیا آنها را تمام به نفع خود استفاده می‌کنید؟

In reality, everyone is capable of creating their own masterpiece.

در واقعیت، همه قادر به خلق شاهکار خود هستند.

You should try it sometime.

باید حتما گاهی امتحان کنید.

It's quite fun.

خیلی مفرح است.

Thank you.

متشکرم.

(Applause and cheers)

(تشویق و تحسین)