The data behind Hollywood's sexism | Stacy Smith

Çeviri: Aysu Çatal Gözden geçirme: Suleyman Cengiz

Today, I want to tell you about a pressing social issue.

Bugün sizinle ciddi bir sosyal mesele hakkında konuşmak istiyorum.

Now, it's not nuclear arms,

Nükleer silahlar,

it's not immigration,

göç

and it's not malaria.

ya da sıtma değil.

I'm here to talk about movies.

Filmler hakkında konuşmak için buradayım.

Now, in all seriousness, movies are actually really important.

Şimdi, bütün ciddiyetiyle, filmler aslında oldukça önemli.

In film, we can be wildly entertained,

Filmler ile çılgınca eğlenebilir,

and we can also be transported through storytelling.

aynı zamanda, hikayenin içine ışınlanabilirz.

Storytelling is so important.

Hikayecilik önemlidir.

Stories tell us what societies value,

Hikayeler bize toplumların neye değer verdiğini söyler,

they offer us lessons,

ders verir,

and they share and preserve our history.

tarihimizi korur ve paylaşır.

Stories are amazing.

Hikayeler muhteşemdir.

But stories don't give everyone

Fakat, hikayeler herkese

the same opportunity to appear within them,

içlerinde yer almak için aynı fırsatı vermez,

particularly not stories

özellikle,

Amerikan filmi kategorisinde yer alan hikayeler.

compartmentalized in the form of American movies.

In film, interestingly enough,

Filmlerde, ilginçtir ki,

females are still erased and marginalized

kadınlar hikayelerimizin birçoğunda hâlâ

in a lot of our stories.

siliniyor ve ötekileştiriliyor.

And I learned this for the first time about 10 years ago

Bunu yaklaşık 10 yıl önce genel izleyici filmlerinde

when I did my first study on gender role in G-rated films.

cinsiyet rolleri üzerine ilk çalışmamı yaptığımda öğrendim.

Since then, we've conducted more than 30 investigations.

O zamandan beri 30'dan fazla araştırma yürüttük.

My team is tired.

Ekibim yoruldu.

And I've committed my life

Ayrıca hayatımı

as researcher and activist

bir araştırmacı ve aktivist olarak

to fighting the inclusion crisis

Hollywood'daki kapsam kriziyle savaşmaya

in Hollywood.

adadım.

So today, what I'd like to do is tell you about that crisis.

Bugün yapmak istediğim şey size o krizi anlatmak.

I want to talk about gender inequality in film.

Filmlerdeki cinsiyet eşitsizliğinden konuşmak,

I want to tell you how it is perpetuated,

bunun nasıl süregeldiğinden bahsetmek istiyorum

and then I'm going to tell you how we're going to fix it.

ve sonra bunu nasıl çözebileceğimizi anlatacağım.

However, one caveat before I begin:

Ancak başlamadan önce bir uyarı,

my data are really depressing.

vereceğim bilgiler gerçekten iç karartıcı.

So I want to apologize in advance,

Sizi kötü bir ruh haline sokacağım için

because I'm going to put you all in a really bad mood.

şimdiden özür dilerim.

But I'm going to bring it up at the end,

Ancak konuşmamın sonunda bunu düzeltecegim

and I'm going to present a silver lining

ve uzun süredir içinde bulunduğumuz

to fix this mess that we've been in

bu yanlışı düzeltmek için

for a very, very long time.

size bir umut ışığı vereceğim.

So, let's start with the gravity of the situation.

Olayın ciddiyetiyle başlayalım.

Each year, my research team examines the top 100 grossing films

Araştırma ekibim her yıl, Amerika'daki

in the United States.

en başarılı 100 filmde konuşan

What we do is we look at every speaking or named character on-screen.

ve adı geçen her karakteri inceliyor.

Now, to count in one of my investigations,

Araştırmamın parçası olmak için

all a character has to do is say one word.

bir karakterin yapması gereken tek şey bir kelime söylemek.

This is a very low bar.

Beklentimiz fazlasıyla düşük.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Thus far, we've looked at 800 movies,

2007 ve 2015 arasında 800 filmi inceledik

from 2007 to 2015,

ve konuşan her karakteri

cataloguing every speaking character on-screen for gender, race, ethnicity,

cinsiyet, ırk, köken, LGBT veya engelli olup olmama bazında

LGBT and characters with a disability.

gruplara ayırdık.

Let's take a look at really some problematic trends.

Ullaştığımız gerçekten sorunlu eğilimlere bakalım.

First, females are still noticeably absent on-screen in film.

Öncelikle, kadınlar filmlerde hala bariz bir şekilde az yer alıyor.

Across 800 movies and 35,205 speaking characters,

800 filmde, 35.205 tane konuşan karakterin,

less than a third of all roles go to girls and women.

üçte birinden azı kızlar veya kadınlar tarafından oynanıyor.

Less than a third!

Üçte birinden az!

There's been no change from 2007 to 2015,

2007'den 2015'e kadar hiçbir değişim yok.

and if you compare our results

Ayrıca elde ettiğimiz verileri

to a small sample of films from 1946 to 1955,

1946 ve 1955 arasında var olan tek tük filmlerle karşılaştırırsanız

there's been no change in over a half of a century.

yarım yüzyılı aşkın sürede de hiçbir değişim olmadığını göreceksiniz.

Over half of a century!

Yarım yüzyılı aşkın!

But we're half of the population.

Oysa insan nüfusunun yarısını biz oluşturuyoruz.

Now, if we look at this data intersectionally,

Şimdi, bu veriye, bugünlerde odak noktası

which has been a focus of today,

olan kesişimsel bakış açısıyla yaklaşırsak

the picture becomes even more problematic.

bu tablo daha da sorunlu bir hal alıyor.

Across the top 100 films of just last year,

Sadece geçtiğimiz yılın en iyi 100 filminden

48 films didn't feature one black or African-American speaking character,

48 tanesi, repliği olan siyahi karakter içermiyor,

not one.

bir tane bile.

70 films were devoid of Asian or Asian-American speaking characters

70 tanesinde Asyalı olan kız

that were girls or women.

veya kadın karakter yoktu.

None.

Hem de hiç.

Eighty-four films didn't feature one female character that had a disability.

84 filmde engelli kadın karakter yoktu.

And 93 were devoid of lesbian, bisexual or transgender female speaking characters.

93'ünde ise repliği olan lezbiyen, biseksüel veya trans kadın karakter yoktu.

This is not underrepresentation.

Bu yeterince temsil etmemek değil.

This is erasure,

Bu artık yok etme ve

and I call this the epidemic of invisibility.

ben bunu görünmezlik salgını olarak adlandırıyorum.

Now, when we move from prevalence to protagonist,

Genelden ana karaktere döndüğümüzde

the story is still problematic.

sorun hala devam ediyor.

Out of a hundred films last year,

Geçen seneki 100 filmden sadece

only 32 featured a female lead or colead driving the action.

32 tanesi kadın başrol veya yardımcı başrole sahipti.

Only three out of a hundred films

100 filmden sadece üç tanesinde yeterince

featured an underrepresented female driving the story,

temsil edilmeyen bir kadın karakter ana karakterdi

and only one diverse woman

ve sadece bir farklı kadın

that was 45 years of age or older at the time of theatrical release.

film vizyona girdiğinde 45 yaş ve üstü grubuna giriyordu.

Now let's look at portrayal.

Şimdi tabloya bir bakalım.

In addition to the numbers you just saw,

Az önce gördüğünüz sayılara ek olarak:

females are far more likely to be sexualized in film

film sektöründe kadınların cinsellikle öne çıkarılması

than their male counterparts.

erkeklere oranla çok daha yüksek.

Matter of fact, they're about three times as likely

Hatta erkeklere oranla

to be shown in sexually revealing clothing,

açık kıyafetlerle gösterilmeleri,

partially naked,

yarı çıplak veya zayıf

and they're far more likely to be thin.

olmaları üç kat daha olası.

Now, sometimes, in animation, females are so thin

Bazen animasyonlarda kadınlar o kadar zayıf gösteriliyor ki

that their waist size approximates the circumference of their upper arm.

belleri üst kolları aynı ölçüde.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

We like to say that these gals have no room for a womb

Bu kadınların rahim veya herhangi bir iç organ için

or any other internal organ.

yerleri olmadığını söyleyebiliriz.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Now, all joking aside,

Şaka bir yana

theories suggest, research confirms,

teorileri, araştırmalar doğruluyor:

exposure to thin ideals and objectifying content

bazı kadın izleyicilerin ideal zayıflık fikrine

can lead to body dissatisfaction, internalization of the thin ideal

ve nesnelleştiren içeriğe maruz kalması vücudundan tatmin olmamaya,

and self-objectification among some female viewers.

ideal zayıflığı içselleştirmesine ve kendini nesneleştirmesine yola açabilir.

Obviously, what we see on-screen

Açıkça görülüyor ki ekranda

and what we see in the world,

ve gerçekte gördüğümüz şeyler

they do not match.

aynı değil.

They do not match!

Kesinlikle değil!

Matter of fact, if we lived in the screen world,

Gerçek şu ki eğer beyaz perdede yaşıyor olsaydık

we would have a population crisis on our hands.

nüfusumuz bir krizle karşı karşıya gelirdi.

So, as soon as I recognized these patterns,

Ben de bu düzeni fark ettiğimden beri

I wanted to find out why,

nedenini öğrenmek istedim.

and it turns out that there are two drivers to inequality on-screen:

Bulduklarıma göre ekranlardaki bu eşitsizliğin iki nedeni var:

content creator gender and misperceptions of the audience.

İçerik oluşturucuların cinsiyeti ve izleyicinin yanlış anlaşılması.

Let's unpack them really quick.

Hızlıca bunları çözümleyelim.

If you want to change any of the patterns I just talked about,

Eğer az önce bahsettiğim bu düzeni değiştirmek istiyorsanız

all you have to do is hire female directors.

yapmanız gereken tek şey kadın yönetmenler tutmak.

Turns out, the female directors

Görünen o ki kadın yönetmenler

are associated with, in terms of short films and indie films,

kısa veya bağımsız filmlerle bağdaştırılıyor,

daha çok kız ve kadının sahnede,

more girls and women on-screen,

more stories with women in the center,

daha çok hikayede kadın merkezde,

more stories with women 40 years of age or older on-screen,

daha çok hikayede 40 yaşında veya daha büyük kadının yer alıyor.

which I think is good news for this crowd.

Sanırım bu, sizin için iyi bir haber.

More underrepresented --

Daha çok az temsil edilen,

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Sorry.

Üzgünüm.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Sorry but not sorry.

Üzgünüm ama öyle.

More underrepresented characters in terms of race and ethnicity,

Irk ve etnik açısından az temsil edilen karakterler daha çok yer alıyor

and most importantly,

ve en önemlisi

more women working behind the camera

kamera arkasındaki önemli rollerde

in key production roles.

daha çok kadın yer alıyor.

Easy answer to the problems that we just talked about.

Az önce konuştuğumuz problemlere kolay çözüm.

Or is it?

Ya da gerçekten öyle mi?

It's actually not.

Aslında değil.

800 films, 2007-2015,

2007'den 2015'e 800 film.

886 directors.

886 yönetmen.

Only 4.1 percent are women.

Bunlardan sadece yüzde 4,1'i kadın.

Only three are African-American or black,

Sadece 3'ü Afro-Amerikalı ya da siyah

and only one woman was Asian.

ve sadece biri Asyalı.

So why is it so difficult

Peki o zaman neden çözümün bir parçası

to have female directors

oldukları halde kadın yönetmenleri

if they're part of the solution?

işe almak bu kadar zor?

Well, to answer this question,

Bu soruyu cevaplamak için

we conducted a study.

bir araştırma yürüttük.

We interviewed dozens of industry insiders

Bu sanayinin içindeki onlarca kişiyle röportaj yaptık

and asked them about directors.

ve onlara yönetmenler hakkında soru sorduk.

Turns out, both male and female executives,

Sonuçların gösterdiğine göre hem kadın hem de erkek yöneticiler

when they think director,

bir yönetmen düşündüklerinde

they think male.

bu kişi erkek oluyor.

They perceive the traits of leadership

Liderlik özelliklerini erkeksi

to be masculine in nature.

olarak algılıyorlar.

So when they're going to hire a director

Bu yüzden set ekibine hakim olup gemiye yol gösterecek

to command a crew, lead a ship,

ileri görüşlü, General Patton gibi olacak

be a visionary or be General Patton,

ve duyduğumuz bütün o şeyleri yapabilecek

all the things that we've heard --

bir yönetmen işe alacaklarında

their thoughts and ideations pull male.

gözlerinin önünde hemen bir erkek geliyor.

The perception of director or a leader

Yönetmen ya da lider algısı,

is inconsistent with the perception of a woman.

kadın algısı ile uyuşmuyor.

The roles are incongruous,

Bu iki rol bağdaşmıyor

which is consistent with a lot of research in the psychological arena.

ve bu psikolojik alanda yapılan çalışmalarla da uyumluluk gösteriyor.

Second factor contributing to inequality on-screen

Ekranlardaki eşitsizliğe neden olan ikinci faktörse

is misperceptions of the audience.

izleyicinin yanlış algılanması.

I don't need to tell this crowd:

Size bu ülkede bilet alıp sinemaya

50 percent of the people that go to the box office and buy tickets

gidenlerin yüzde 50'sinin kız ve kadın olduğunu

are girls and women in this country.

söylememe gerek yok.

Right?

Değil mi?

But we're not perceived to be a viable or financially lucrative target audience.

Ama biz geçerli ya da kazanç sağlayan bir hedef kitle olarak algılanmıyoruz.

Further, there's some misperceptions

Hatta kadınların filmi açıp açamayacağı

about whether females can open a film.

konusunda yanlış algılar var.

Open a film means that if you place a female at the center,

Filmi açmak, hikayenin merkezine kadın koyulduğunda

it doesn't have the return on investment

erkek koyulduğunda olan

that if you place a male at the center of a story does.

yatırım getirisinin olmadığı anlamına geliyor.

This misperception is actually costly.

Bu yanlışlık aslında pahalıya mal oluyor.

Right?

Değil mi?

Especially in the wake of franchise successes

Özellikle Açlık Oyunları,

like "The Hunger Games,"

Mükemmel Uyum gibi yapımların

"Pitch Perfect"

başarısı sonucunda

or that small little indie film, "Star Wars: The Force Awakens."

ya da şu küçük bağımsız film gibi Yıldız Savaşları: Güç Uyanıyor.

Our own economic analyses show that gender of the lead character

Ekonomik analizlerimizin gösterdiğine göre Amerika'da ana karakterin

doesn't play a role in economic success in the United States.

cinsiyeti ekonomik başarıda bir rol oynamıyor.

But what does?

Peki ya ne etkiliyor?

Production costs alone

Yapım maliyeti tek başına

or in conjunction with how widely a film is distributed in this country.

veya filmin ülkede

ne kadar geniş çapta dağıtıldığıyla bağlantılı olarak etkiliyor.

It's not the gender of the lead character.

Karakterin cinsiyeti değil.

So at this point, we should all be sufficiently depressed.

Artık hepimizin yeteri kadar kederli olduğunu düşünüyorum

No change in 50 years,

50 yılda hiçbir değişiklik yok,

few female directors working behind the camera

kamera arkasında çalışan birkaç kadın yönetmen

and the entertainment industry does not trust us as an audience.

ve eğlence endüstrisi bize izleyici olarak güvenmiyor.

Well, I told you there would be a silver lining,

Ama size bir umut ışığının varlığından söz ettim

and there is.

ve evet bu doğru.

There are actually simple and tangible solutions

Aslında bu problemi düzeltmek için kolay ve somut

to fixing this problem

çözümler var.

that involve content creators,

Bunlar, içerik oluşturucularını,

executives and consumers

yöneticileri ve bu odadaki kişiler gibi

like the individuals in this room.

tüketicileri kapsıyor.

Let's talk about a few of them.

Hadi bunlardan birkaçını konuşalım.

The first is what I call "just add five."

İlki "sadece 5 ekle" adını verdiğim yöntem.

Did you know if we looked at the top 100 films next year

Eğer gelecek yıl ilk 100 filme bakıp her filme repliği olan

and simply added five female speaking characters on-screen

sadece 5 kadın karakter eklersek bunun

to each of those films,

yeni bir norm yaratacağını

it would create a new norm.

biliyor muydunuz?

If we were to do this for three contiguous years,

Bunu 3 yıl üst üste yaparsak

we would be at gender parity

50 yıldan uzun bir süre sonra ilk defa

for the first time in over a half of a century.

cinsiyet eşitliğini sağlayabiliriz.

Now, this approach is advantageous for a variety of reasons.

Bu yaklaşım birçok nedenden dolayı avantajlı.

One? It doesn't take away jobs for male actors.

Bir, erkek aktörlerin işlerini ellerinden almıyor.

Heaven forbid.

Allah'a şükürler olsun ki!

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Two, it's actually cost-effective. It doesn't cost that much.

İki, ucuz. Düşündüğünüz kadar masraflı değil.

Three, it builds a pipeline for talent.

Üç, yeteneklerin keşfi için bir yol.

And four, it humanizes the production process.

Ve dört, yapım sürecini insancıllaştırıyor.

Why? Because it makes sure that there's women on set.

Neden? Çünkü sette kadınların da olduğundan emin oluyor.

Second solution is for A-list talent.

İkinci çözümse tanınmış yetenekler için.

A-listers, as we all know, can make demands in their contracts,

Biliyoruz ki tanınmış kişiler kontratlarında taleplerde bulunabilir.

particularly the ones that work on the biggest Hollywood films.

Özellikle de Hollywood'un en büyük filmlerinde çalışanlar

What if those A-listers

Eğer bu tanınmışlar kontratlarına

simply added an equity clause or an inclusion rider

sadece eşitlik şartı ya da dahil etme maddesi ekleselerdi

into their contract?

ne olurdu?

Now, what does that mean?

Peki, bu ne anlama geliyor?

Well, you probably don't know

Büyük ihtimalle bilmiyorsunuz,

but the typical feature film

ama tipik bir uzun metrajlı film

has about 40 to 45 speaking characters in it.

replikli 40-45 karakterden oluşur.

I would argue that only 8 to 10 of those characters

Ve genellikle bu karakterlerden sadece

are actually relevant to the story.

8'i ya da 10'u konuyla alakalıdır.

Except maybe "Avengers." Right?

"Yenilmezler"i saymazsak, tabii.

A few more in "Avengers."

"Yenilmezler"de biraz daha fazla.

The remaining 30 or so roles,

Geriye kalan yaklaşık 30 küçük rolün

there's no reason why those minor roles

hikayenin geçtiği yerin nüfusunu

can't match or reflect the demography

yansıtmaması ya da onunla eşleşmemesi için hiçbir nedeni yok.

of where the story is taking place.

An equity rider by an A-lister in their contract

Tanınmış bir oyuncunun kontratındaki eşitlik şartı

can stipulate that those roles

bu rolleri içinde yaşadıkları dünyayı

reflect the world in which we actually live.

yansıtmaları için koşula bağlayabilir.

Now, there's no reason why a network,

Hiçbir ağ, stüdyo ya da yapım şirketinin

a studio or a production company

uzlaşma süreçlerinde aynı kontrat dilini

cannot adopt the same contractual language

kullanmamaları için

in their negotiation processes.

bir nedeni yok.

Third solution:

Üçüncü çözümse

this would be for the entertainment industry,

eğlence endüstrisi,

Hollywood in particular,

özellikle Hollywood için,

to adopt the Rooney Rule

konu yönetmenlerin yanında uygulamalar

when it comes to hiring practices around directors.

benimsemeye gelince Rooney kuralını benimsemek.

Now, in the NFL, the Rooney Rule stipulates

Amerikan futbol liginde Rooney kuralı der ki

that if a team wants to hire a coach from outside the organization,

bir takım organizasyonun dışından bir koçu işe almak istediğinde

what they have to do is interview an underrepresented candidate.

yeteri kadar temsil edilmeyen bir adayla mülakat yapmaları gerekir.

The exact same principle can apply to Hollywood films.

Aynı ilke Hollywood filmlerinde de uygulanabilir.

How?

Nasıl?

Well, on these top films,

Bu büyük filmlerde

executives and agents can make sure

yöneticiler ve ajanslar kadınların ve beyaz olmayanların sadece

that women and people of color are not only on the consideration list,

düşünülenler listesinde yer aldıklarından değil ayrıca iş için mülakata

but they're actually interviewed for the job.

alındıklarından da emin olabilir.

Now, one might say,

Neden bunun bu kadar önemli

why is this important?

olduğunu sorabilirsiniz?

Because it exposes or introduces executives to female directors

Çünkü bu, aksi taktirde ayrımcı işe alma metotlarına yenik düşecek olan

who otherwise fall prey to exclusionary hiring practices.

kadın yönetmenlerle yöneticilerin tanışmasını sağlıyor.

The fourth solution

Dördüncü çözüm

is for consumers like me and you.

sizin ve benim gibi tüketiciler için.

Eğer kadınlar için ve onlarla alakalı daha çok film izlemek isterseniz

If we want to see more films by, for and about women,

we have to support them.

onları desteklemek zorundayız.

It may mean going to the independent theater chain

Bu ünlü sinema salonlarına gitmek yerine bağımsız

instead of the multiplex.

salonlara gitmek,

Or it might mean scrolling down a little further online

ya da sitelerde biraz daha fazla gezinip

to find a film by a female director.

kadın yönetmenlerin filmlerini bulmak

Or it may be writing a check and funding a film,

veya bir çek yazıp özellikle temsil edilmeyen bir kadın

particularly by a female director from an underrepresented background.

yönetmenin filmine sponsor olmak anlamına gelebilir.

Right?

Değil mi?

We need to write, call and email companies

Film yapan ve dağıtan şirketlere yazmalı,

that are making and distributing films,

mail atmalı ve onları aramalıyız,

and we need to post on our social media accounts

sosyal medya hesaplarımızda, ekranlarda ayrımcı olmayan,

when we want to see inclusive representation,

kamera önünde ve arkasında kadınlar olan

women on-screen,

filmler görmeyi

and most importantly, women behind the camera.

istediğimizi yazmalıyız.

We need to make our voices heard and our dollars count.

Sesimizi duyurmalı ve paramızın onlar için değerli olduğunu göstermeliyiz.

Now, we actually have the ability to change the world on this one.

Bu sefer, gerçekten elimizde bir şeyleri değiştirmek için imkan var.

The US and its content,

Amerika ve onun özellikle

films in particular,

filmlerinin içeriği

have captured the imaginations of audiences worldwide.

dünyanın her yerinden izleyicilerin hayal dünyasını zapt ediyor.

Worldwide.

Bütün Dünya'da.

So that means that the film industry has unprecedented access

Bu demek oluyor ki film endüstrisinin elinde eşitlikle alakalı hikayeleri

to be able to distribute stories about equality

bütün dünyaya yaymak için inanılmaz

all around the world.

bir güç var.

Imagine what would happen

Eğer film endüstrisi değerlerini

if the film industry aligned its values

ekranda gösterdikleriyle eş tutsaydı

with what it shows on-screen.

ne olurdu, bir hayal edin.

It could foster inclusion

Kapsayıcılığı ve benimsemeyi

and acceptance for girls and women,

kızlar ve kadınlar için,

people of color,

farklı renten olanlar,

the LGBT community,

LGBT, engelliler

individuals with disabilities,

ve dünyanın heryerinde

and so many more around the world.

daha birçoğu için teşvik edebilir.

The only thing that the film industry has to do is unleash its secret weapon,

Film endüstrisinin yapması gereken tek şey gizli silahını harekete geçirmek

and that's storytelling.

ki bu da hikayecilik.

Now, at the beginning of this talk,

Şimdi, bu görevin başında

I said that films --

filmlerin bizi başka bir dünyaya

that they can actually transport us,

ışınlayabileceğini söyledim.

but I would like to argue that films, they can transform us.

Ama filmlerin bizi değiştirebileceğini de eklemek istiyorum.

None of us in this room

Bu odadaki hiç kimse

have grown up or experienced a storytelling landscape

kadınların fark edildiği bir hikayecilik ile büyümedi ya da deneyimlemedi,

with fully realized female characters,

none of us,

hiçbirimiz

because the numbers haven't changed.

çünkü rakamlar hala aynı.

What would happen if the next generation of audiences

Peki ya bizden sonraki izleyici nesil tamamen farklı bir

grew up with a whole different screen reality?

sinema gerçekliği ile büyüyebilseydi?

What would happen?

O zaman ne olurdu?

Well I'm here to tell you today

İşte ben bugün size ekranda

that it's not only possible to change what we see on-screen

ne gördüğümüzü değiştirmenin mümkün olduğunu söylemek için burdayım

but I am impatient for it to get here.

ve oraya ulaşmamız için sabırsızlanıyorum.

So let's agree to take action today

Bugün görünmezlik salgınını

to eradicate the epidemic of invisibility.

ortadan kaldırmak için harekete geçmekte anlaşalım

And let's agree to take action today

Amerikalı ve global izleyicilerin

to agree that US audiences and global viewers

daha iyisini talep ettikleri ve hak ettikleri için

demand and deserve more.

harekete geçmekte anlaşalım.

And let's agree today

Bir sonraki neslin izleyicilerinin

that the next generation of viewers and audiences,

bizim göremediğimiz hikayeleri

that they deserve to see the stories

görmeyi hak ettiklerinde anlaşalım.

we were never able to see.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)