A 30-year history of the future | Nicholas Negroponte

Nicholas Negroponte: Geleceğin 30 yıllık geçmişi

Çeviri: Levent Öncel Gözden geçirme: Eren Gokce

(Video) Nicholas Negroponte: Can we switch to the video disc,

(Video) Nicolas Negroponte: Çalma modundaki

which is in play mode?

video diske geçebilir miyiz?

I'm really interested in how you put people and computers together.

İnsanlarla bilgisayarları nasıl bir araya getirdiğinizle gerçekten ilgileniyorum.

We will be using the TV screens or their equivalents

Geleceğin elektronik kitapları için TV ekranları

for electronic books of the future.

veya eşdeğerlerini kullanıyor olacağız.

(Music, crosstalk)

(Müzik, karışık sesler)

Very interested in touch-sensitive displays,

Dokunmatik ekranlarla çok ilgilendim,

high-tech, high-touch, not having to pick up your fingers to use them.

yüksek teknoloji, insan etkileşimi, kullanmak için parmaklarını kaldırmadan.

There is another way where computers

Bilgisayarların insanlara temas ettiği

touch people: wearing, physically wearing.

başka bir yol var: Giymek, fiziksel olarak giymek.

Suddenly on September 11th,

11 Eylül'de aniden

the world got bigger.

dünya büyüdü.

NN: Thank you. (Applause)

NN: Teşekkürler. (Alkışlar)

Thank you.

Teşekkürler.

When I was asked to do this,

Bunu yapmam istendiği zaman,

I was also asked to look at all 14 TED Talks

daha önce yaptığım 14 TED sunumuna da

that I had given,

bakmam istendi,

chronologically.

kronolojik olarak.

The first one was actually two hours.

İlki aslında iki saatti.

The second one was an hour,

İkincisi bir saatti

and then they became half hours,

ve sonra yarım saat oldular,

and all I noticed was my bald spot getting bigger.

tek farkettiğim ise kelliğimin arttığı oldu.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Imagine seeing your life, 30 years of it, go by,

Hayatınızı izlediğinizi hayal edin, 30 yılını, geçişini

and it was, to say the least,

ve bu en azından

for me, quite a shocking experience.

benim için oldukça şok edici bir deneyimdi.

So what I'm going to do in my time

Sürem içinde yapacağım şey,

is try and share with you what happened

30 yıl boyunca

neler olduğunu paylaşmak,

during the 30 years,

and then also make a prediction,

sonra bir tahmin yapmak

and then tell you a little bit

ve sonra ne yapıyor olduğumdan

about what I'm doing next.

size biraz bahsetmek.

And I put on a slide

Ve hayatımda TED 1'in nereye

where TED 1 happened in my life.

denk geldiği ile ilgili bir yansı koydum.

And it's rather important

Bu oldukça önemli,

because I had done 15 years of research before it,

çünkü ondan önce 15 yıl araştırma yapmıştım.

so I had a backlog, so it was easy.

Yani birikimlerim vardı, bu sebeple kolaydı.

It's not that I was Fidel Castro

Fidel Castro olduğumdan

and I could talk for two hours,

ve iki saat konuşabileceğimden değil

or Bucky Fuller.

veya Bucky Fuller.

I had 15 years of stuff,

15 yıllık malzemem vardı

and the Media Lab was about to start.

ve Media Lab kurulmak üzereydi.

So that was easy.

Yani bu kolaydı.

But there are a couple of things

Fakat bu süreç hakkında

about that period

birkaç şey var

and about what happened that are

ve ne oldukları

really quite important.

gerçekten oldukça önemli.

One is that

Bunlardan biri,

it was a period when computers

henüz bilgisayarların

weren't yet for people.

insan kullanımına uygun hâle gelmemiş olmadığı bir dönemdi.

And the other thing that sort of happened

Ve olan bir diğer şey de,

during that time is that

bu süreç boyunca

we were considered sissy computer scientists.

bizim bilgisayar uzmanları olarak muhallebi çocuğu gibi görülmemizdi.

We weren't considered the real thing.

Bizi ciddiye almıyorlardı.

So what I'm going to show you is, in retrospect,

Benim şimdi size göstereceğim şey, geçmişe baktığımızda,

a lot more interesting and a lot more accepted

şu anda o zamana göre daha ilgi çekici

than it was at the time.

ve daha çok kabul görüyor.

So I'm going to characterize the years

Bu sebeple yılları karakterize edeceğim

and I'm even going to go back

ve hatta benim bazı erken dönem

to some very early work of mine,

çalışmalarıma kadar gideceğim

and this was the kind of stuff I was doing in the '60s:

ve bu benim 60'larda yaptığım türde bir şey:

very direct manipulation,

Doğrudan manipüle edilmiş,

very influenced as I studied architecture

kendim de mimari okuduğumdan

by the architect Moshe Safdie,

Moshe Safdie'nin mimarisinden oldukça etkilenmiş

and you can see that we even built robotic things

ve doğal ortam benzeri yapılar inşa eden

that could build habitat-like structures.

robotlar bile yaptığımızı görebilirsiniz.

And this for me was

Ve bu benim için

not yet the Media Lab,

henüz Media Lab değildi,

but was the beginning of what I'll call

ama duyusal hesaplama diyeceğim şeyin

sensory computing,

başlangıcıydı

and I pick fingers

ve parmakları seçtim,

partly because everybody thought it was ridiculous.

bunun kısmi sebebi ise bunu herkesin tuhaf bulmasıydı.

Papers were published

Parmak kullanmanın ne kadar aptalca

about how stupid it was to use fingers.

olduğunu anlatan makaleler yayınlandı.

Three reasons: One was they were low-resolution.

Üç sebep var: İlki çok düşük çözünürlüklü olmaları.

The other is your hand would occlude

Bir diğer sebep, elinizin görmek istediğiniz şeyi

what you wanted to see,

kapatacak olması,

and the third, which was the winner,

üçüncü ve kazanan sebep ise

was that your fingers would get the screen dirty,

parmaklarınızın ekranı kirletecek olması

and hence, fingers would never be

ve bu sebeple parmaklarınız hiçbir zaman

a device that you'd use.

kullanacağınız bir araç olmayacaktı.

And this was a device we built in the '70s,

Bu 70'lerde yaptığımız

which has never even been picked up.

ve hiç ortaya çıkmayan bir cihazdı.

It's not just touch sensitive,

Sadece dokunmaya değil,

it's pressure sensitive.

aynı zamanda basınca da duyarlıydı.

(Video) Voice: Put a yellow circle there.

(Video) Ses: Şuraya sarı bir daire koy.

NN: Later work, and again this was before TED 1 —

NN: Sonraki bir çalışma ve yine TED 1'den önceydi -

(Video) Voice: Move that west of the diamond.

(Video) Ses: Onu elmasın batısına taşı.

Create a large green circle there.

Orada büyük yeşil bir daire oluştur.

Man: Aw, shit.

Adam: Kahretsin.

NN: — was to sort of do interface concurrently,

NN: Bir nevi eşzamanlı bir arayüz kullanımıydı,

so when you talked and you pointed

konuştuğun ve işaret ettiğin zaman

and you had, if you will,

ve bir bakıma

multiple channels.

çoklu kanal kullandığın zaman.

Entebbe happened.

Entebbe gerçekleşti.

1976, Air France was hijacked,

1976'da Air France kaçırıldı,

taken to Entebbe,

Entebbe'ye getirildi

and the Israelis not only did an extraordinary rescue,

ve İsrailliler sadece olağanüstü bir kurtarma operasyonu gerçekleştirmedi,

they did it partly because they had practiced

bunu yapmalarının nedenlerinden biri

havaalanının fiziksel modeli üzerinde çalışmış olmalarıydı,

on a physical model of the airport,

because they had built the airport,

çünkü havaalanını inşa etmişlerdi,

so they built a model in the desert,

çöl içinde bir model yapmışlardı

and when they arrived at Entebbe,

ve Entebbe'ye vardıklarında,

orada önceden bulunduklarından nereye gideceklerini biliyorlardı.

they knew where to go because they had actually been there.

The U.S. government asked some of us, '76,

Amerikan hükümeti 76'da bazılarımıza

if we could replicate that computationally,

bunun aynısını programlayıp programlayamayacağımızı sordu

and of course somebody like myself says yes.

ve benim gibi biri tabii ki evet dedi.

Immediately, you get a contract,

Hemen Savunma Bakanlığı

Department of Defense,

anlaşma yaptı ve

and we built this truck and this rig.

biz bu taşıtı ve teçhizatı yaptık.

We did sort of a simulation,

Bir çeşit simülasyon yaptık,

because you had video discs,

çünkü video diskleriniz var

and again, this is '76.

ve tekrarlıyorum bu 76 senesi.

And then many years later,

Ve uzun yıllar sonra,

you get this truck,

bu aracı edindiniz

and so you have Google Maps.

ve Google Haritalar (Google Maps)'ınız oldu.

Still people thought,

İnsanlar hâlâ

no, that was not serious computer science,

bunun ciddi bilgisayar bilimi olmadığını düşünüyorlardı

and it was a man named Jerry Wiesner,

ve o zamanlar MIT başkanı

who happened to be the president of MIT,

olan Jerry Wiesner

who did think it was computer science.

bunun bilgisayar bilimi olduğunu düşünen bir adamdı.

And one of the keys for anybody

Hayatta bir şeye başlamak isteyen

who wants to start something in life:

herhangi biri için kilit noktalardan biri:

Make sure your president is part of it.

Başkanınızın o şeyin parçası olduğundan emin olmaktır.

So when I was doing the Media Lab,

Media Lab'ı meydana getirirken,

it was like having a gorilla in the front seat.

bu ön koltuğunuzda bir goril olması gibiydi.

If you were stopped for speeding

Eğer hız sınırını aştığınız için durdurulmuşsanız

and the officer looked in the window

ve trafik polisi camdan içeri bakıp

and saw who was in the passenger seat,

yolcu koltuğunda kimin oturduğunu görmüşse,

then, "Oh, continue on, sir."

"Devam edin efendim." der.

And so we were able,

İşte böylece biz başardık

and this is a cute, actually, device, parenthetically.

ve aslında bu şirin -parantez içinde- bir cihaz.

This was a lenticular photograph of Jerry Wiesner

Bu Jerry Wiesner'in lentiküler bir fotoğrafıydı

where the only thing that changed in the photograph

ve fotoğrafta değişen tek şey

were the lips.

dudaklardı.

So when you oscillated that little piece

Fotoğraftaki bu küçük lentiküler tabakayı hareket ettirdiğinizde,

of lenticular sheet with his photograph,

it would be in lip sync

sıfır bant genişliğinde

with zero bandwidth.

bir dudak senkronizasyonu meydana geliyordu.

It was a zero-bandwidth teleconferencing system

Bu o zaman için sıfır-bant genişliğinde bir

at the time.

telekonferans sistemiydi.

So this was the Media Lab's —

Bu Media Lab'ta bir nevi

this is what we said we'd do,

yapacağımızı söylediğimiz şeydi,

that the world of computers, publishing,

bilgisayarlar dünyası, yayıncılık

and so on would come together.

ve benzerleri bir araya gelecekti.

Again, not generally accepted,

Yine genel olarak kabul görmüyordu,

but very much part of TED in the early days.

ama ilk zamanlarda TED'in büyük bir parçasıydı.

And this is really where we were headed.

Ve bu bizim gerçekten yöneldiğimiz şeydi.

And that created the Media Lab.

Ve bu Media Lab'ı yarattı.

One of the things about age

Yaşla ilgili konulardan biri de

is that I can tell you with great confidence,

size büyük bir güvenle söyleyebilirim ki,

I've been to the future.

geleceğe gittim.

I've been there, actually, many times.

Orada bulundum, gerçekten, birçok defa.

And the reason I say that is,

Ve bunu söylememin sebebi,

how many times in my life have I said,

hayatımda kaç defa

"Oh, in 10 years, this will happen,"

"10 yıl içinde bu olacak" dediysem,

and then 10 years comes.

sonrasında 10 yıl geldi.

And then you say, "Oh, in five years, this will happen."

"5 yıl içinde bu olacak" dediğinizde,

And then five years comes.

sonrasında 5 yıl gelir.

So I say this a little bit with having felt

Bu yüzden bunu size orada birkaç defa bulunduğunu

that I'd been there a number of times,

biraz hisseden bir adam olarak söylüyorum

and one of the things that is most quoted

ve söylediklerim içinde en çok

that I've ever said

alıntılananlardan birisi

is that computing is not about computers,

hesaplama (artık) bilgisayarla ilgili değildir oldu,

and that didn't quite get enough traction,

bu cümle o zaman çok ilgi çekmedi

and then it started to.

ve sonra çekmeye başladı.

It started to because people caught on

İlgi çekmeye başladı, çünkü

insanlar mevcut ortamın asıl mesaj olmadığını anladı.

that the medium wasn't the message.

And the reason I show this car

Bu gerçekten olduça çirkin yansıda

in actually a rather ugly slide

bu arabayı göstermemin sebebi,

is just again to tell you the kind of story

size hayatımı bir nebze de olsa

that characterized a little bit of my life.

karakterize eden türde bir hikâyeyi anlatmak.

This is a student of mine

Bu, "Arka Koltuk Sürücüsü" adı verilen bir doktora yapan

who had done a Ph.D. called "Backseat Driver."

öğrencilerimden biri.

It was in the early days of GPS,

Küresel konumlandırma sistemi (GPS)'nin ilk zamanlarıydı,

the car knew where it was,

araba nerede olduğunu biliyordu

and it would give audio instructions

ve sürücüye sesli talimatlar verecekti,

to the driver, when to turn right, when to turn left and so on.

ne zaman sağa, ne zaman sola dönecek ve bunun gibi talimatlar.

Turns out, there are a lot of things

Belli oldu ki,

in those instructions that back in that period

bu talimatların içindeki birçok şey o dönemde

were pretty challenging,

oldukça zorlayıcıydı,

like what does it mean, take the next right?

mesela sonraki sağdan dön ne demekti?

Well, if you're coming up on a street,

Eğer bir caddede ilerliyorsanız,

the next right's probably the one after,

sonraki sağ muhtemelen bir sonrakiydi

and there are lots of issues,

ve birçok sorun vardı.

and the student did a wonderful thesis,

Öğrenci müthiş bir tez hazırladı

and the MIT patent office said "Don't patent it.

ve MIT patent ofisi dedi ki, "Patent almayın.

It'll never be accepted.

Hiçbir zaman kabul edilmeyecek.

The liabilities are too large.

Yükümlülükler çok fazla.

There will be insurance issues.

Sigorta sorunları olacaktır.

Don't patent it."

Patent almayın."

So we didn't,

Biz de patent almadık,

but it shows you how people, again, at times,

fakat bu tekrar gösterdi ki bazen insanlar

don't really look at what's happening.

gerçekten neler olup bittiğine bakmıyorlar.

Some work, and I'll just go through these very quickly,

Bazı çalışmalar, ki bunları çok çabuk bir şekilde geçeceğim,

a lot of sensory stuff.

sensörler ile alakalı birçok şey.

You might recognize a young Yo-Yo Ma

Genç Yo-Yo Ma'yı belki tanıyabilirsiniz

and tracking his body for playing

ve çello veya hiperçello çalarken

the cello or the hypercello.

vücudunun izlenmesi.

These fellows literally walked around like that at the time.

Bu arkadaşlar o zamanlar etrafta gerçekten bu şekilde dolaştılar.

It's now a little bit more discreet

Şimdi bunlar biraz daha hoş görülebilir

and more commonplace.

ve daha olağan.

And then there are at least three heroes

Size hızlı bir şekilde bahsetmek istediğim

I want to quickly mention.

en az üç kahraman var.

Marvin Minsky, who taught me a lot

Marvin Minsky, bana

about common sense,

sağduyu hakkında çok şey öğretti

and I will talk briefly about Muriel Cooper,

ve Muriel Cooper ile ilgili kısa konuşacağım,

who was very important to Ricky Wurman

Ricky Wurman ve TED için çok önemlidir

and to TED, and in fact, when she got onstage,

ve hatta sahneye çıktığı zaman

she said, the first thing she said was,

söylediği ilk şey

"I introduced Ricky to Nicky."

"Ricky'i Nicky ile tanıştırdım" olmuştu.

And nobody calls me Nicky

Beni kimse Nicky diye çağırmaz

and nobody calls Richard Ricky,

ve kimse Richard'ı Ricky olarak çağırmaz,

so nobody knew who she was talking about.

yani kimse ne hakkında konuştuğunu bilmiyordu.

And then, of course, Seymour Papert,

Ve tabii ki Seymour Papert,

who is the person who said,

şu sözü söyleyen kişiydi;

"You can't think about thinking

"Bir şey hakkında düşünmeyi düşünmedikçe

unless you think about thinking about something."

düşünme hakkında düşünemezsiniz."

And that's actually — you can unpack that later.

Bu gerçekten- bunu daha sonra düşünebilirsiniz.

It's a pretty profound statement.

Gerçekten oldukça derin bir ifade.

I'm showing some slides

TED 2'den

that were from TED 2,

bazı yansılar gösteriyorum,

a little silly as slides, perhaps.

belki yansı olarak biraz saçmalar.

Then I felt television really was about displays.

Sonra televizyonun gerçekten görüntülerle ilgili olduğunu hissettim.

Again, now we're past TED 1,

Tekrar, TED 1'i geçtik,

but just around the time of TED 2,

TED 2 civarlarındayız

and what I'd like to mention here is,

ve burada bahsetmek istediğim şey,

even though you could imagine

cihazın içinde

intelligence in the device,

zekâ olduğunu hayal etseniz bile,

I look today at some of the work

bugün nesnelerin interneti ile ilgili

being done about the Internet of Things,

yapılan bazı çalışmalara bakıyorum

and I think it's kind of tragically pathetic,

ve ben bunun trajik bir biçimde acıklı olduğunu düşünüyorum.

because what has happened is people take

Çünkü olan şey insanların fırın panelini alıp

the oven panel and put it on your cell phone,

telefonunuza yerleştirmeleri

or the door key onto your cell phone,

veya kapı anahtarını telefona yerleştirmeleri,

just taking it and bringing it to you,

sadece almak ve size getirmek

and in fact that's actually what you don't want.

ve aslında bu sizin gerçekten istediğiniz şey değil.

You want to put a chicken in the oven,

Tavuğu fırına koymak istiyorsunuz,

and the oven says, "Aha, it's a chicken,"

fırın "a-ha, bu bir tavuk" diyor

and it cooks the chicken.

ve tavuğu pişiriyor.

"Oh, it's cooking the chicken for Nicholas,

"Tavuğu Nicholas için pişiriyor

and he likes it this way and that way."

ve o tavuğu böyle ya da şöyle seviyor".

So the intelligence, instead of being in the device,

Şimdilerde başladığımız şey

we have started today

aklı cihaza yüklemek yerine,

to move it back onto the cell phone

cep telefonuna geri taşımak

or closer to the user,

veya kullanıcıya daha yakına,

not a particularly enlightened view

özellikle nesnelerin interneti açısından

of the Internet of Things.

çok da parlak bir bakış açısı değil.

Television, again, television what I said today,

Tekrar televizyon, televizyonun bugünü dediğim şey,

that was back in 1990,

bu 1990'daydı

and the television of tomorrow

ve geleceğin televizyonu

would look something like that.

bunun gibi görünecek.

Again, people, but they laughed cynically,

İnsanlar yine alaycı bir şekilde gülmüştü,

they didn't laugh with much appreciation.

pek beğeni ile gülmemişlerdi.

Telecommunications in the 1990s,

1990'lardaki telekomünikasyon;

George Gilder decided that he would call this diagram

George Gilder bu diyagramı Negroponte değişimi

the Negroponte switch.

olarak adlandırmaya karar verdi.

I'm probably much less famous than George,

Ben muhtemelen George'dan daha az ünlüyüm,

so when he called it the Negroponte switch, it stuck,

bu yüzden o Negroponte değişimi dediği için kabul gördü,

but the idea of things that came in the ground

fakat fikirler yeryüzüyle buluşur,

would go in the air and stuff in the air

havalanır, havayı doldurur

would go into the ground

ve toprağa geri dönerek

has played itself out.

rolünü tamamlar.

That is the original slide from that year,

Bu o yıldan orijinal bir yansı

and it has worked in lockstep obedience.

ve gerçekle sıkı sıkıya örtüştü.

We started Wired magazine.

Wired dergisini başlattık.

Some people, I remember we shared

Bazı insanlarla resepsiyon masasına

the reception desk periodically,

dönüşümlü olarak baktığımızı hatırlıyorum

and some parent called up irate that his son

ve bir ebeveyn oğlunun Wired'a üye olmak için

had given up Sports Illustrated

Sports Illustrated'dan vazgeçtiğine

to subscribe for Wired,

sinirlenerek aramıştı,

and he said, "Are you some porno magazine or something?"

"Porno dergi falan mısınız?" dedi

and couldn't understand why his son

ve oğlunun Wired ile neden ilgilenmiş

would be interested in Wired, at any rate.

olabileceğini hiçbir şekilde anlayamadı.

I will go through this a little quicker.

Bunu biraz hızlı geçeceğim.

This is my favorite, 1995,

Bu benim favorim, 1995 yılı,

back page of Newsweek magazine.

Newsweek dergisinin arka sayfası.

Okay. Read it. (Laughter)

Tamam. Okuyun. (Gülüşmeler) ["Nicholas Negroponte, MIT Media Lab'ın yöneticisi,

["Nicholas Negroponte, director of the MIT Media Lab, predicts that we'll soon buy books and newspapers straight over the Internet. Uh, sure." —Clifford Stoll, Newsweek, 1995]

yakında kitapları ve gazeteleri direkt olarak internetten alacağımızı tahmin ediyor. Ah, kesin."]

You must admit that gives you,

Birinin nasıl ölümüne yanlış olduğunuzu söylemesinin

at least it gives me pleasure

size nasıl keyif verdiğini itiraf etmelisiniz,

when somebody says how dead wrong you are.

en azından bana veriyor.

"Being Digital" came out.

"Being Digital" çıktı.

For me, it gave me an opportunity

Bana ticari basında daha yer alma

to be more in the trade press

ve bunları halka

and get this out to the public,

açma fırsatı verdi

and it also allowed us to build the new Media Lab,

ve bize aynı zamanda yeni Media Lab'ı kurma şansı verdi,

which if you haven't been to, visit,

eğer ziyaret etmediyseniz edin,

because it's a beautiful piece of architecture

çünkü çalışmak için mükemmel bir yer olmasının dışında

aside from being a wonderful place to work.

güzel bir mimari parça.

So these are the things we were saying in those TEDs.

Bunlar o TED'lerde söylediğimiz şeyler. [Bugün aparatı çok kullanışsız olduğu için multimedya bir masaüstü veya oturma odası tecrübesi.

[Today, multimedia is a desktop or living room experience, because the apparatus is so clunky. This will change dramatically with small, bright, thin, high-resolution displays. — 1995]

Bu küçük, parlak, ince ve yüksek çözünürlüklü ekranlar ile dramatik bir şekilde değişecektir. - 1995]

We came to them.

Bunlara geldik.

I looked forward to it every year.

Her yıl dört gözle bekledim.

It was the party that Ricky Wurman never had

Ricky Wurman'ın hiç yapamadığı partiydi,

in the sense that he invited many of his old friends,

ben de dâhil olmak üzere birçok eski dostunu

including myself.

bir anlamda davet etmişti.

And then something for me changed

Ve sonra benim için bir şeyler

pretty profoundly.

oldukça ciddi bir şekilde değişti.

I became more involved with computers and learning

Bilgisayar ve öğrenme konularına daha çok ilgi duymaya başladım

and influenced by Seymour,

ve Seymour'dan etkilendim,

but particularly looking at learning

fakat özellikle

as something that is best approximated

en çok bilgisayar programcılığını,

by computer programming.

öğrenmeye yaklaşan bir şey olarak gördüm.

When you write a computer program,

Bir bilgisayar programı yazdığınız zaman,

you've got to not just list things out

sadece maddeleri listeleyerek,

and sort of take an algorithm

bir çeşit algoritma hazırlayıp

and translate it into a set of instructions,

birtakım komutlara çevirmezsiniz,

but when there's a bug, and all programs have bugs,

bunun yanında bütün programlarda olduğu gibi bir hata oluştuğunda

you've got to de-bug it.

bu hatayı gidermek zorundasınızdır.

You've got to go in, change it,

Kodları açmalı, değiştirmeli,

and then re-execute,

sonra yeniden çalıştırmalı

and you iterate,

ve bunu tekrarlamalısınız,

and that iteration is really

bu tekrarlama öğrenmeye gerçekten

a very, very good approximation of learning.

çok çok güzel bir yaklaşımdır.

So that led to my own work with Seymour

Bu, Seymour'la Kamboçya gibi yerlerde

in places like Cambodia

kendi işimi yapmama

and the starting of One Laptop per Child.

ve Çocuk Başına Bir Dizüstü Bilgisayar'ın başlamasına yol açtı.

Enough TED Talks on One Laptop per Child,

Çocuk Başına Bir Dizüstü Bilgisayar üzerine yeterince TED konuşması yapıldı,

so I'll go through it very fast,

bu yüzden oldukça çabuk geçeceğim,

but it did give us the chance

fakat bu bize öğrenme, gelişim ve programlama

to do something at a relatively large scale

alanlarında nispeten büyük ölçüde

in the area of learning, development and computing.

bir şeyler yapma şansı verdi.

Very few people know that One Laptop per Child

Çocuk Başına Bir Dizüstü Bilgisayar kampanyasının 1 milyar $'lık bir proje olduğunu

was a $1 billion project,

çok az insan biliyor

and it was, at least over the seven years I ran it,

ve öyleydi, en azından benim yürüttüğüm 7 yıl boyunca

but even more important, the World Bank

ve daha önemlisi, Dünya Bankası

contributed zero, USAID zero.

sıfır katkı yapmıştı, USAID de öyle.

It was mostly the countries using their own treasuries,

Genellikle ülkeler kendi hazinelerini kullandılar,

which is very interesting,

ki bu ilginçtir,

at least to me it was very interesting

en azından benim için daha sonra

in terms of what I plan to do next.

yapmayı planladıklarım açısından ilginçti.

So these are the various places it happened.

Bunlar gerçekleştiği bazı yerler.

I then tried an experiment,

Sonra ben bir deney yapmaya çalıştım

and the experiment happened in Ethiopia.

ve deney Etiyopya'da gerçekleşti.

And here's the experiment.

Ve işte deney.

The experiment is,

Deney şuydu,

can learning happen where there are no schools.

okulun olmadığı yerde öğrenim olabilir mi?

And we dropped off tablets

Hiçbir talimat olmadan

with no instructions

tabletleri bıraktık

and let the children figure it out.

ve çocukların çözümlemesine izin verdik.

And in a short period of time,

Kısa bir zaman dilimi içinde

they not only

sadece açmayı,

turned them on and were using 50 apps per child

5 gün içinde çocuk başına

within five days,

50 uygulama kullanmayı,

they were singing "ABC" songs within two weeks,

iki hafta içinde "ABC" şarkıları söylemeyi değil,

but they hacked Android within six months.

aynı zamanda 6 ay içinde Android'i hacklemeyi başardılar.

And so that seemed sufficiently interesting.

Ve bu yeterince ilginç görünüyordu.

This is perhaps the best picture I have.

Bu belki bendeki en iyi resim olabilir.

The kid on your right

Size göre sağdaki çocuk

has sort of nominated himself as teacher.

bir çeşit öğretmenmiş gibi davranıyordu.

Look at the kid on the left, and so on.

Soldaki çocuğa bakın ve diğerlerine.

There are no adults involved in this at all.

Buna hiçbir yetişkin karışmadı.

So I said, well can we do this

"Bunu daha geniş bir ölçekte

at a larger scale?

yapabilir miyiz?" dedim.

And what is it that's missing?

Peki eksik olan nedir?

The kids are giving a press conference at this point,

Burada çocuklar basın toplantısı yapıyorlar

and sort of writing in the dirt.

ve toprağa yazıyorlar.

And the answer is, what is missing?

Ve cevap, eksik olan nedir?

And I'm going to skip over my prediction, actually,

Aslında tahminimi atlayacağım,

because I'm running out of time,

çünkü zamanım bitiyor

and here's the question, is what's going to happen?

ve işte soru, ne olacak?

I think the challenge

Sanıyorum ki sorun,

is to connect the last billion people,

son bir milyar insanı dâhil etmek

and connecting the last billion

ve son bir milyarı dâhil etmek

is very different than connecting the next billion,

sıradaki bir milyarı dâhil etmekten çok farklı

and the reason it's different

ve farklı olmasının sebebi

is that the next billion

sıradaki bir milyarın

are sort of low-hanging fruit,

ulaşılabilir olması,

but the last billion are rural.

fakat son milyar kırsalda.

Being rural and being poor

Kırsalda olmak ve fakir olmak

are very different.

çok farklıdır.

Poverty tends to be created by our society,

Yoksulluk toplumumuz tarafından yaratılma eğilimindedir

and the people in that community are not poor

ve o topluluktaki insanların yaşadığı yokluk

aynı anlama gelmemektedir.

in the same way at all.

They may be primitive,

İlkel olabilirler,

but the way to approach it and to connect them,

fakat onlara ulaşma ve onları dâhil etme yolu,

the history of One Laptop per Child,

Çocuk Başına Bir Dizüstü Bilgisayar'ın geçmişi

and the experiment in Ethiopia,

ve Etiyopya'daki deney,

lead me to believe that we can in fact

beni aslında bunu çok kısa bir süre içinde

do this in a very short period of time.

gerçekleştirebileceğimize inandırdı.

And so my plan,

Evet, benim planım

and unfortunately I haven't been able

ve maalesef ki partnerlerimi

to get my partners at this point

onları duyurmama müsaade edecek

to let me announce them,

noktaya getiremedim,

but is to do this with a stationary satellite.

bunu bir sabit uydu ile yapmak.

There are many reasons

Sabit uyduların en iyi şey olmadığıyla

that stationary satellites aren't the best things,

ilgili çok gerekçe var,

but there are a lot of reasons why they are,

fakat neden olduklarıyla ilgili de var

and for two billion dollars,

ve iki milyar dolarla,

you can connect a lot more than 100 million people,

100 milyondan çok daha fazla insanı dâhil edebilirsiniz,

but the reason I picked two,

fakat ikiyi seçmemin nedeni

and I will leave this as my last slide,

ve bunu son yansım olarak bırakacağım,

is two billion dollars

iki milyar dolar

is what we were spending

Afganistan'da

in Afghanistan

her hafta

every week.

yaptığımız harcamaydı.

So surely if we can connect

Eğer Afrika

ve son bir milyar insanı böyle rakamlarla

Africa and the last billion people

dâhil edebiliyorsak, bunu kesinlikle

for numbers like that,

we should be doing it.

yapmamız gerekiyor.

Thank you very much.

Çok teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)

Chris Anderson: Stay up there. Stay up there.

Chris Anderson: Orada kal, orada kal.

NN: You're going to give me extra time?

NN: Bana ek süre mi vereceksiniz?

CA: No. That was wickedly clever, wickedly clever.

CA: Hayır. Bu çok zekiceydi, çok zekice.

You gamed it beautifully.

Çok güzel bir şekilde sundun.

Nicholas, what is your prediction?

Nicholas, tahminin ne?

(Laughter)

(Gülüşmeler)

NN: Thank you for asking.

NN: Sorduğun için teşekkürler.

I'll tell you what my prediction is,

Sana tahminimin ne olduğunu söyleyeceğim

and my prediction, and this is a prediction,

ve benim tahminim, bu bir tahmin,

because it'll be 30 years. I won't be here.

çünkü 30 sene geçecek. Ben burada olmayacağım.

But one of the things about learning how to read,

Fakat okumayı öğrenmekle ilgili şeylerden biri,

we have been doing a lot of consuming

gözümüz yoluyla bilgi edinirken

of information going through our eyes,

çok ziyan ediyoruz,

and so that may be a very inefficient channel.

yani bu çok etkin bir kanal olmayabilir.

So my prediction is that we are going to ingest information

Benim tahminim bilgiyi yutacağımız.

You're going to swallow a pill and know English.

Bir hap yutacak ve İngilizce biliyor olacaksın.

You're going to swallow a pill and know Shakespeare.

Bir hap yutacak ve Shakespeare biliyor olacaksın.

And the way to do it is through the bloodstream.

Ve bunu yapmanın yolu kan akışından geçiyor.

So once it's in your bloodstream,

Bir defa kan akışına girdiğinde,

it basically goes through it and gets into the brain,

içinden ilerleyecek ve beyine ulaşacak,

and when it knows that it's in the brain

beyinde farklı yerlerde

in the different pieces,

olduğunu bildiğinde,

it deposits it in the right places.

doğru bölgelerde depolayacak.

So it's ingesting.

Yani bu yutmakla ilgili.

CA: Have you been hanging out with Ray Kurzweil by any chance?

CA: Son zamanlarda Ray Kurzweil ile takılmış olma ihtimalin var mı?

NN: No, but I've been hanging around with Ed Boyden

NN: Hayır, fakat Ed Boyden ile takılıyordum

and hanging around with one of the speakers

ve burada olan konuşmacılardan

who is here, Hugh Herr,

biri ile takılıyordum, Hugh Herr

and there are a number of people.

ve birkaç kişi daha.

This isn't quite as far-fetched,

Bu o kadar da zorlama değil,

so 30 years from now.

yani 30 yıl sonrası.

CA: We will check it out.

CA: Bunu kontrol edeceğiz.

We're going to be back and we're going to play this clip 30 years from now,

Geri dönecek ve 30 yıl sonra bu klibi tekrar oynatacağız

and then all eat the red pill.

ve sonra kırmızı hapı yutacağız.

Well thank you for that.

Bunun için teşekkürler.

Nicholas Negroponte.

Nicholas Negroponte.

NN: Thank you.

NN: Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)