The mad scientist of music | Mark Applebaum

Mark Applebaum: Çılgın Müzik Adamı

Translator: Joseph Geni Reviewer: Thu-Huong Ha

Çeviri: aysenur keskin Gözden geçirme: Rocío Gutiérrez Muñoz de la Torre

I thought if I skipped it might help my nerves,

Eğer zıplarsam heyecanıma iyi geleceğini düşündüm

but I'm actually having a paradoxical reaction to that,

ama aslında mantıksız bir tepki içindeyim

so that was a bad idea. (Laughter)

ve bu kötü bir fikirdi.

Anyway, I was really delighted to receive the invitation

Her neyse, bu daveti aldığım için çok memnun oldum

to present to you some of my music and some of my work

besteci olarak sizlere müziğimi ve yaptığım işleri göstereceğim

as a composer, presumably because it appeals

galiba bu benim şöhretime ve

to my well-known and abundant narcissism. (Laughter)

bolca olan narsizmime iyi geliyor. (Gülüşmeler)

And I'm not kidding, I just think we should just

Ve şaka yapmıyorum. Ben sadece düşünüyorum ki

say that and move forward. (Laughter)

bunu söylemeliyiz ve önümüze bakmalıyız. (Gülüşmeler)

So, but the thing is, a dilemma quickly arose,

Sorun şu ki, hemen ikilem oluşuyor

and that is that I'm really bored with music,

müzikten sıkıldığıma ve

and I'm really bored with the role of the composer,

besteci rolünden sıkıldığıma dair

and so I decided to put that idea, boredom,

ve ben de bugün size sunumumda bu sıkılma fikrine

as the focus of my presentation to you today.

odaklanmaya karar verdim.

And I'm going to share my music with you, but I hope

Ve bugün sizinle müziğimi paylaşacağım. Umarım

that I'm going to do so in a way that tells a story,

bir hikaye anlatacak şekilde sunabilirim

tells a story about how I used boredom as a catalyst

sıkıntıyı bir katalizör gibi nasıl kullandığımı anlatan bir hikaye

for creativity and invention, and how boredom

yaratıcılık ve buluş olarak, ve

actually forced me to change the fundamental question

sıkıntının beni nasıl temel bir soruya yönlendirdiğiyle alakalı

that I was asking in my discipline,

disiplinime sorduğum bir soru

and how boredom also, in a sense,

bir bakıma sıkıntının beni nasıl bir besteci olmanın

pushed me towards taking on roles beyond the sort of

en dar ve geleneksel tanımı olan

most traditional, narrow definition of a composer.

bir rol elde etmeye doğru ittiğiyle alakalı.

What I'd like to do today is to start with an excerpt

Bugün yapmak istediğim şey şu, piyanoda

of a piece of music at the piano.

size alıntı bir müzik ile başlamak istiyorum.

(Music)

(Müzik)

Okay, I wrote that. (Laughter)

Evet, bunu ben yazdım. (Gülüşmeler)

No, it's not — (Applause) Oh, why thank you.

Yok hayır. (Alkış) Oh teşekkürler.

No, no, I didn't write that.

Hayır, hayır bunu ben yazmadım.

In fact, that was a piece by Beethoven,

Aslında bu Beethoven'dan bir parçaydı

and so I was not functioning as a composer.

ve bu durumda besteci olarak hiçbir şey yapmadım.

Just now I was functioning in the role of the interpreter,

Şu anda sadece yorumcu olarak size bunu çaldım

and there I am, interpreter.

işte burda yorumcuyum.

So, an interpreter of what? Of a piece of music, right?

Neyin yorumcusuyum? Bir parça müzik değil mi?

But we can ask the question, "But is it music?"

Şu soruyu sorabiliriz: "Ama bu müzik midir?"

And I say this rhetorically, because of course

Ve bunu söz bilimle ilgili olarak söyleyebilirim, çünkü

by just about any standard we would have to concede

herhangi bir standarda göre kabul etmeliyiz

that this is, of course, a piece of music,

ve bu tabi ki de bir müzik parçasıdır

but I put this here now because,

bunu buraya koydum çünkü

just to set it in your brains for the moment,

bir anlığına kafanızda şekillendirmek için

because we're going to return to this question.

bu soruya geri döneceğiz

It's going to be a kind of a refrain

Biz sunuma göz atarken

as we go through the presentation.

biraz geri durmak gibi olacak.

So here we have this piece of music by Beethoven,

Evet şimdi Beethoven'ın müziğini dinledik

and my problem with it is, it's boring.

ve benim bu müzikle problemim şu, bu çok sıkıcı

I mean, you — I'm just like, a hush, huh -- It's like -- (Laughter)

Yani... Şöyle... Şey... (Gülüşmeler)

It's Beethoven, how can you say that?

Bu Beethoven! Bunu nasıl diyebilirsin?

No, well, I don't know, it's very familiar to me.

Bilmiyorum ben bu müziğe çok aşinayım.

I had to practice it as a kid, and I'm really sick of it. So -- (Laughter)

Çocukken bununla sürekli alıştırma yapmak zorundaydım ve bundan çok bunaldım. Bu yüzden...(Gülüşmeler)

I would, so what I might like to try to do is to change it,

Nasıl bir şey yapabilirim diye düşündüm,

to transform it in some ways, to personalize it,

bir şekilde değiştirebilirim, kişiselleştirebilirim

so I might take the opening, like this idea --

ve açılışı şöyle yapabilirim...

(Music)

(Müzik)

and then I might substitute -- (Music)

ve sonra şöyle değiştirebilirim. (Müzik)

and then I might improvise on that melody

Bu melodinin üstüne şöyle doğaçlama yapabilirim

that goes forward from there -- (Music)

şöyle de geliştirebilirim. (Müzik)

(Music)

(Müzik)

So that might be the kind of thing -- Why thank you.

Ve artık şöyle bir şey olur. Oh teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)

That would be the kind of thing that I would do,

Benim yapacağım bu tarz bir şey bu olurdu,

and it's not necessarily better than the Beethoven.

Beethoven'dan daha iyi olmasına gerek yok.

In fact, I think it's not better than it. The thing is -- (Laughter) --

Aslında, bence ondan daha iyi değil. Ama, (Gülüşmeler)

it's more interesting to me. It's less boring for me.

benim ilgimi daha çok çeker. Benim için daha az sıkıcı.

I'm really leaning into me, because I, because I have

Ben gerçekten kendime güveniyorum çünkü zaman akıp giderken

to think about what decisions I'm going to make on the fly

hangi kararları alacağım diye düşünmek zorundayım

as that Beethoven text is running in time through my head

Beethoven'ın notaları aklımdan geçerken,

and I'm trying to figure out what kinds of transformations

ve aynı zamanda ona nasıl değişiklikler yapacağımı

I'm going to make to it.

düşünüyorum.

So this is an engaging enterprise for me, and

Ve böylelikle bu benim için merak uyandıran bir girişim.

I've really leaned into that first person pronoun thing there,

Burada birinci tekil şahıs durumuna çok sıcak bakıyorum ve

and now my face appears twice, so I think we can agree

şimdi yüzüm ikinci kez görülüyor böylelikle sanırım şu noktada anlaşabiliriz

that this is a fundamentally solipsistic enterprise. (Laughter)

bu solipsist bir girişim.(Gülüşmeler)

But it's an engaging one, and it's interesting to me

Ama bu merak uyandırıcı, ve bana göre enteresan

for a while, but then I get bored with it, and by it,

sadece bir süre için... Sonra yine sıkıldım, beni sıktı.

I actually mean, the piano, because it becomes,

Piyanoyu kastediyorum, çünkü

it's this familiar instrument, it's timbral range is actually

o çok tanıdık bir enstrüman, ses tını aralığı

pretty compressed, at least when you play on the keyboard,

çok sıkışık, en azından piyanoda çalınca

and if you're not doing things like listening to it

tabi sonrasında onu ateşe verip dinlemek gibi

after you've lit it on fire or something like that, you know.

şeyler yapmıyorsanız

It gets a little bit boring, and so pretty soon

Biraz sıkıcı olmaya başlıyor, ve çok yakında

I go through other instruments, they become familiar,

başka enstrümanlara geçiyorum, onlar da çok bilindik hale geliyor

and eventually I find myself designing and constructing

ve sonunda kendimi tasarlarken ve imal ederken buldum.

my own instrument, and I brought one with me today,

benim kendi enstrümanım, ve bugün bunu da getirdim

and I thought I would play a little bit on it for you

sizin için biraz çalarım diye düşündüm

so you can hear what it sounds like.

böylelikle sesini duyabilirsiniz.

(Music)

(Müzik)

You gotta have doorstops, that's important. (Laughter)

Kapı durdurucuları var, bunlar çok önemli. (Gülüşmeler)

I've got combs. They're the only combs that I own. (Music)

Bir de taraklarım var. Sahip olduğum tek taraklar bunlar. (Müzik)

They're all mounted on my instruments. (Laughter)

Benim enstrümanıma monteli hepsi. (Gülüşmeler)

(Music)

(Müzik)

I can actually do all sorts of things. I can play

Her türlü şey yapabilirim aslında.

with a violin bow. I don't have to use the chopsticks.

Keman yayıyla çalabilirim. Bu çubukları kullanmak zorunda değilim.

So we have this sound. (Music)

Böylelikle şu ses çıkıyor. (Müzik)

And with a bank of live electronics,

Elektronik müzik setiyle

I can change the sounds radically. (Music)

sesi tamamıyla değiştirebilirim. (Müzik)

(Music)

(Müzik)

Like that, and like this. (Music)

Şöyle ve... Böyle. (Müzik)

And so forth.

Vesaire vesaire.

So this gives you a little bit of an idea of the sound world

Bu size enstrümanımın yapısı hakkında biraz da olsa

of this instrument, which I think is quite interesting

bilgi verdi sanırım. Ki bence çok ilginç bir yapısı var.

and it puts me in the role of the inventor, and the nice thing about —

Ve bu beni mucit rolüne bürüdü, ve bunun iyi yanı.

This instrument is called the Mouseketeer ... (Laughter)

Bu enstrümanın adı Mouseketeer (Gülüşmeler)

and the cool thing about it is

ve havalı olan şey de

I'm the world's greatest Mouseketeer player. (Laughter)

ben dünyanın en iyi Mouseketeer çalan kişisiyim. (Gülüşmeler)

Okay? (Applause)

Değil mi? (Alkış)

So in that regard, this is one of the things,

O bakımdan bu,

this is one of the privileges of being,

var olmanın ayrıcalıklarından biri

and here's another role, the inventor, and by the way,

ve işte başka bir rol, mucit. Ve bu arada

when I told you that I'm the world's greatest,

dünyanın en iyisi olduğumu söylediğimde

if you're keeping score, we've had narcissism and solipsism

eğer sayıyorsanız, narsizm ve bencillik de var

and now a healthy dose of egocentricism.

ve şimdi de yeterli dozda benmerkezcilik var.

I know some of you are just, you know, bingo! Or, I don't know. (Laughter)

Biliyorum bazılarınız "Evet bingo!" dediniz. Ya da demediniz.(Gülüşmeler)

Anyway, so this is also a really enjoyable role.

Neyse, bu da eğlenceli rollerden biri.

I should concede also that I'm the world's worst Mouseketeer player,

Hem de kabul etmeliyim ki ben dünyanın en kötü Mouseketeer çalan kişisiyim

and it was this distinction that I was most worried about

ve bu sınırdayken

when I was on that prior side of the tenure divide.

en çok endişelendiğim kısım

I'm glad I'm past that. We're not going to go into that.

Onu geçtiğime sevindim. Bunun ayrıntısına gitmeyeceğiz.

I'm crying on the inside. There are still scars.

İçten içe ağlıyorum. Hala izleri var.

Anyway, but I guess my point is that all of these enterprises

Neyse, sanırım amacım şu bütün bu girişimler

are engaging to me in their multiplicity, but as I've presented them

çeşitlilikleriyle beni meraklandırıyor, ama ben bunları size sunarken

to you today, they're actually solitary enterprises,

bunlar tek başına girişimlerdi,

and so pretty soon I want to commune with other people, and so

ve yakın bir zaman içinde bunları başka insanlarla da konuşmak istedim

I'm delighted that in fact I get to compose works for them.

onlar için besteler yapmaya başladığım için memnun oldum.

I get to write, sometimes for soloists and I get to work with one person,

Bazen solistler için yazdım ve tek kişiyle çalıştım

sometimes full orchestras, and I work with a lot of people,

bazen bütün orkestra için, ve bu durumda çok fazla kişiyle çalıştım

and this is probably the capacity, the role creatively

bu da yaratıcılıkla alakalı

for which I'm probably best known professionally.

muhtemelen profesyonel olarak tanındığım rol.

Now, some of my scores as a composer look like this,

Evet, besteci olarak notlarımın bir kısmı şöyle gözüküyor,

and others look like this,

diğerleri böyle,

and some look like this,

ve bazıları da şöyle,

and I make all of these by hand, and it's really tedious.

ve bunların hepsini ellerimle yaptım, bu gerçekten çok meşakkatli.

It takes a long, long time to make these scores,

Bu notaları yapabilmek çok çok uzun zaman alıyor

and right now I'm working on a piece

ve şu anda 180 sayfa uzunluğunda

that's 180 pages in length,

bir parça üzerinde çalışıyorum.

and it's just a big chunk of my life, and I'm just pulling out hair.

Bu hayatımda büyük bir adım, ve ben saçımı başımı yoluyorum.

I have a lot of it, and that's a good thing I suppose. (Laughter)

Çok fazla olduğu için, sanırım bu iyi bir şey. (Gülüşmeler)

So this gets really boring and really tiresome for me,

Ve bu benim için çok sıkıcı ve yorucu bir hal almaya başladı

so after a while the process of notating is not only boring,

nota yazma süreci sadece sıkıcı bir şey değil

but I actually want the notation to be more interesting,

ama bir süre sonra onu enteresan hale getirmek istedim.

and so that's pushed me to do other projects like this one.

Bu da beni başka projeler yapmaya itti, örneğin bunun gibi.

This is an excerpt from a score called

Bu "Nota Yazmanın Metafiziği"

"The Metaphysics of Notation."

diye adlandırılan notadan bir alıntı.

The full score is 72 feet wide.

Parçanın tamamı 72 fit uzunluğunda.

It's a bunch of crazy pictographic notation.

Bu çılgın bir grafiksel nota yazımı.

Let's zoom in on one section of it right here. You can see

Şurada bir kısma odaklanalım.

it's rather detailed. I do all of this with drafting templates,

Daha detaylı olduğunu görebilirsiniz. Bunun hepsini taslak bir kalıptan çıkardım

with straight edges, with French curves, and by freehand,

keskin kenarlarıyle, fransız eğrisiyle, hepsini el yazısı olarak

and the 72 feet was actually split

ve bu 72 fit çapı 12 fit olan

into 12 six-foot-wide panels that were installed

ve şu anda Cantor Sanat Merkezi Müzesindeki lobi balkonunda

around the Cantor Arts Center Museum lobby balcony,

panellere bölündü

and it appeared for one year in the museum,

müzede bir yıl boyunca sergilendi

and during that year, it was experienced as visual art

ve o yıl boyunca, görsel sanat olarak görüldü

most of the week, except, as you can see in these pictures,

haftanın çoğu zamanlarında , ama resimde gördüğünüz gibi

on Fridays, from noon til one, and only during that time,

cuma günleri öğlenden 1'e kadar sadece o zaman boyunca

various performers came and interpreted these strange

çeşitli sanatçılar geldi ve bu tanımlanamayan ve

and undefined pictographic glyphs. (Laughter)

tuhaf glifleri yorumladılar. (Gülüşmeler)

Now this was a really exciting experience for me.

Bu benim için çok heyecan verici bir deneyimdi.

It was gratifying musically, but I think

Bu müziğe kendini kaptırmaktı, ama bence

the more important thing is it was exciting because I got to take on

daha önemli olan şey şuydu evet heyecan vericiydi çünkü ben başka bir kimliğe

another role, especially given that it appeared in a museum,

bürünmeye başladım, özellikle de müzede sergilendiği için

and that is as visual artist. (Laughter)

ve bu da görsel sanatlardı. (Gülüşmeler)

We're going to fill up the whole thing, don't worry. (Laughter)

Hepsini dolduracağız merak etmeyin. (Gülüşmeler)

I am multitudes. (Laughter)

Ben birçok şeyim. (Gülüşmeler)

So one of the things is that, I mean, some people

Şimdi bazı insanlar diyecekler ki

would say, like, "Oh, you're being a dilettante,"

"oh, çok sanat meraklısısın"

and maybe that's true. I can understand how, I mean,

ve belki de bu doğru. Neden olduğunu anlayabiliyorum

because I don't have a pedigree in visual art

çünkü görsel sanatlar üzerine temelim yok

and I don't have any training, but it's just something

ve hiçbir şekilde eğitimim de yok, ama besteci olmama ek olarak

that I wanted to do as an extension of my composition,

bu yapmak istediğim bir şeydi

as an extension of a kind of creative impulse.

yaratıcı dürtünün devamı olarak.

I can understand the question, though. "But is it music?"

Soruyu anlayabilirim aslında. "Ama bu müzik mi?"

I mean, there's not any traditional notation.

Yani, geleneksel notalar yok burada.

I can also understand that sort of implicit criticism

Bunun bir çeşit dolaylı yoldan eleştiri olduğunu da anlayabilirim

in this piece, "S-tog," which I made when I was living in Copenhagen.

bu parçada "S-tog" benim Kopenhag'da yaşarken yaptığım bir şey

I took the Copenhagen subway map and

Kopenhag'ın metro haritasını aldım ve

I renamed all the stations to abstract musical provocations,

bütün istasyonların isimlerini müziksel terimlere çevirdim

and the players, who are synchronized with stopwatches,

çalgıcıları da kronometrelerle senkronize ettim

follow the timetables, which are listed in minutes past the hour.

listelenmiş saatlerde sefer sürelerini takip ettiler

So this is a case of actually adapting something,

Bu bir şeye adapte olma durumudur,

or maybe stealing something,

ya da bir şeyi çalma,

and then turning it into a musical notation.

ve sonrasında onu müziksel notalara dönüştürme.

Another adaptation would be this piece.

Başka bir adaptasyon şu parça olabilir.

I took the idea of the wristwatch, and I turned it into a musical score.

Kol saati fikrini aldım ve onu müziksel notalara çevirdim.

I made my own faces, and had a company fabricate them,

Kendi yüzlerimi yaptım ve bir şirkete onları üretmeleri için verdim

and the players follow these scores.

ve çalgıcılar bu notaları takip edecekler.

They follow the second hands, and as they pass over

Saniye ibresini takip edecekler ve birçok sembol geçerken

the various symbols, the players respond musically.

çalgıcılar müziksel olarak buna cevap verecekler.

Here's another example from another piece,

Ve başka bir parçadan bir tane daha örnek,

and then its realization.

ve sonrasında farkına varma.

So in these two capacities, I've been scavenger,

Ve bu iki durumda, çöpçülük yaptım

in the sense of taking, like, the subway map, right,

bu alma durumda da, metro haritasında olduğu gibi,

or thief maybe, and I've also been designer,

hırsız oldum belki de ve kol saati yapma durumunda da

in the case of making the wristwatches.

aynı zamanda tasarımcı oldum.

And once again, this is, for me, interesting.

Ve yine söylüyorum, bu benim için enteresan.

Another role that I like to take on is that of the performance artist.

Bürünmeyi sevdiğim başka bir rol de gösteri sanatçılığı.

Some of my pieces have these kind of weird theatric elements,

Parçalarımın bazıları bu tarz tiyatral öğeler içeriyor,

and I often perform them. I want to show you a clip

ve sık sık onları canlandırıyorum. Ve size "Ekolali" isimli

from a piece called "Echolalia."

parçadan bir klip göstermek istiyorum.

This is actually being performed by Brian McWhorter,

Bu aslında Brian McWhorter tarafından sergileniyor

who is an extraordinary performer.

o çok sıra dışı bir oyuncu.

Let's watch a little bit of this, and please notice the instrumentation.

Hadi birazını seyredelim, ve lütfen enstrümantasyona dikkat edelim

(Music)

(Müzik)

Okay, I hear you were laughing nervously because

Evet, hepinizi gergin bir biçimde gülerken duyabiliyorum

you too could hear that the drill was a little bit sharp,

çünkü matkabın biraz şiddetli olduğunu duydunuz

the intonation was a little questionable. (Laughter)

ses tonu biraz tartışılabilir. (Gülüşmeler)

Let's watch just another clip.

Başka bir klip izleyelim.

(Music)

(Müzik)

You can see the mayhem continues, and there's, you know,

Gördüğünüz gibi kargaşa devam ediyor, ve burada da

there were no clarinets and trumpets

klarnet ve trompet yok

and flutes and violins. Here's a piece that has

ya da flüt ve keman... Ve başka bir parça

an even more unusual, more peculiar instrumentation.

ve bu daha olağandışı, daha tuhaf bir enstrüman.

This is "Tlön," for three conductors and no players. (Laughter)

Bu "Tlön" üç bestecisi var ve hiçbir çalgıcısı yok. (Gülüşmeler)

This was based on the experience of actually watching

Bu iki insanın işaret dilinde kavga etmesini

two people having a virulent argument in sign language,

ve hiç ses çıkarmadan desibeli olmayan bir sesle

which produced no decibels to speak of,

izleme deneyimine dayanır.

but affectively, psychologically, was a very loud experience.

Ama etkili, psikolojik ve çok fazla sesli bir deneyim.

So, yeah, I get it, with, like, the weird appliances

Evet, anladım. Tuhaf araçlarla ve

and then the total absence of conventional instruments

alışılagelmiş enstrümanların yokluğuyla

and this glut of conductors, people might, you know,

bol miktarda bestecilerle, insanlar şunu merak edebilir

wonder, yeah, "Is this music?"

Evet. " Bu müzik midir?"

But let's move on to a piece where clearly I'm behaving myself,

Ama açıkça kendim gibi davrandığım bir parçaya geçelim,

and that is my "Concerto for Orchestra."

ve bu "Orkestra Konçertosu".

You're going to notice a lot of conventional instruments

Bu klipte birçok geleneksel enstrüman

in this clip. (Music)

duyacaksınız. (Müzik)

(Music)

(Müzik)

This, in fact, is not the title of this piece.

Bu aslında parçanın başlığı değil.

I was a bit mischievous. In fact, to make it more interesting,

Biraz afacandım. Aslında bunu daha ilginç yapmak için

I put a space right in here, and this is the actual title of the piece.

buraya boşluk koydum ve işte bu parçanın asıl başlığı.

Let's continue with that same excerpt.

Aynı alıntıyla devam edelim.

(Music)

(Müzik)

It's better with a florist, right? (Laughter) (Music)

Bir çiçekçiyle daha güzel oldu değil mi? (Gülüşmeler) (Müzik)

Or at least it's less boring. Let's watch a couple more clips.

Ya da en azından az sıkıcı. Hadi biraz daha izleyelim.

(Music)

(Müzik)

So with all these theatric elements, this pushes me in another role,

Ve bütün bu tiyatral unsurlar beni farklı bir role bürüdü,

and that would be, possibly, the dramaturge.

ve bu rol de, muhtemelen drama yazarı.

I was playing nice. I had to write the orchestra bits, right?

Kurallara göre davrandım. Orkestra bölümleri yazdım değil mi?

Okay? But then there was this other stuff, right?

Bir de başka şeyler vardı değil mi?

There was the florist, and I can understand that,

Çiçekçi vardı. Bunu anlayabilirim,

once again, we're putting pressure on the ontology of music

bir kez daha müziğin ontolojisine baskı yapıyoruz

as we know it conventionally,

geleneksel olarak bildiğimiz gibi.

but let's look at one last piece today I'm going to share with you.

Bugün sizinle paylaşacağım son parçaya göz atalım.

This is going to be a piece called "Aphasia,"

Bu parça "Afazi" olarak adlandırılacak

and it's for hand gestures synchronized to sound,

ve el hareketlerinin senkronize bir müzikle

and this invites yet another role, and final one

ve bu beni başka bir role bürüyor, sizinle paylaşacağım

I'll share with you, which is that of the choreographer.

son rol, ve bu da koreograf.

And the score for the piece looks like this,

Bu parçanın notaları şöyle,

and it instructs me, the performer, to make

ve bu da beni icracı olarak görevlendiriyor

various hand gestures at very specific times

belirli zamanlarda çeşitli el hareketleri yaparak

synchronized with an audio tape, and that audio tape

sadece sesli örneklerden oluşturulan

is made up exclusively of vocal samples.

ses bandıyla senkronize olarak.

I recorded an awesome singer,

Muhteşem bir şarkıcının sesini kayda aldım

and I took the sound of his voice in my computer,

ve bilgisayarımda onun sesini kaydettim

and I warped it in countless ways to come up with

şimdi duyacağınız sesi oluşturmak için

the soundtrack that you're about to hear.

sesini sayısız yolla çarpıttım.

And I'll perform just an excerpt of "Aphasia" for you here. Okay?

Ve burada size "Afazi" örneği sergileyeceğim. Tamam mı?

(Music)

(Müzik)

So that gives you a little taste of that piece. (Applause)

İşte bu size bir parça fikir vermiştir. (Alkış)

Yeah, okay, that's kind of weird stuff.

Evet, böyle garip bir şey.

Is it music? Here's how I want to conclude.

Bu müzik midir? İşte şimdi bunu sonuçlandırmak istiyorum.

I've decided, ultimately, that this is the wrong question,

En sonunda bunun yanlış soru olduğuna karar verdim,

that this is not the important question.

önemli olan soru bu değil.

The important question is, "Is it interesting?"

Soru şu: "İlgi çekici mi?"

And I follow this question, not worrying about "Is it music?" --

Ben bu sorunun peşindeyim. "Bu müzik mi?" diye hiç kafa yormuyorum.

not worrying about the definition of the thing that I'm making.

Ya da yapmakta olduğum şeyin tanımı hakkında da kafa yormuyorum.

I allow my creativity to push me

Benim ilgimi çeken yönlere itmesi için

in directions that are simply interesting to me,

yaratıcılığıma izin veriyorum,

and I don't worry about the likeness of the result

ve sonucun nasıl olduğuyla ilgilenmiyorum

to some notion, some paradigm,

bir müzik parçasının nasıl olabileceğiyle ilgili

of what music composition is supposed to be,

bazı fikirler, bazı örnekler

and that has actually urged me, in a sense,

ve bu gerçekten beni teşvik etti,

to take on a whole bunch of different roles,

bir anlamda bir dizi farklı rollere bürünmek

and so what I want you to think about is,

ve sizden düşünmenizi istediğim şu

to what extent might you change the fundamental question

temel soruyu değiştirmek için neler yapabilirsiniz

in your discipline, and, okay,

kendi disiplininizle alakalı ve evet

I'm going to put one extra little footnote in here,

buraya ekstradan bir dipnot eklemek istiyorum

because, like, I realized I mentioned

çünkü, ben size bahsettiğim bazı psikolojik rahatsızlıkları

some psychological defects earlier, and we also,

daha önceden fark ettim, ve hepimiz hayatımız boyunca

along the way, had a fair amount of obsessive behavior,

biraz da olsa saplantı haline gelmiş davranışlara sahip oluyoruz

and there was some delusional behavior and things like that,

ve bazıları da kuruntulu davranışlar, ve buna benzer şeyler

and here I think we could say that this is an argument

düşünüyorum ki, bunu kendinden nefret etme

for self-loathing and a kind of schizophrenia,

ve bir tür şizofreni olarak söyleyebiliriz

at least in the popular use of the term,

en azından genelde kullanıldığı haliyle

and I really mean dissociative identity disorder, okay. (Laughter)

ve çoklu kişi rahatsızlığı olarak, evet. (Gülüşmeler)

Anyway, despite those perils, I would urge you

Her neyse, bu risklere rağmen size tavsiyem

to think about the possibility that you might take on roles

işinizde farklı bir şekilde rol alabileceğiniz ihtimalleri düşünün

in your own work, whether they are neighboring

profesyonel kimliğinizle alakalı olabilir

or far-flung from your professional definition.

ya da çok farklı bir şey de olabilir.

And with that, I thank you very much. (Applause)

Ve bu kadar. Çok teşekkür ederim. (Alkış)

(Applause)

(Alkış)