3 questions to ask yourself about everything you do | Stacey Abrams

Çeviri: Cihan Ekmekçi Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

When I was in high school at the age of 17 --

On yedi yaşında lisedeyken

I graduated from high school in Decatur, Georgia,

Georgia'nın Decatur şehrindeki okulumdan mezun oldum,

as valedictorian of my high school --

hem de okulun veda konuşmacısı olarak.

I was very proud of myself.

Kendimle çok gurur duyuyordum.

I was from a low-income community, I had grown up in Mississippi,

Düşük gelirli bir toplumdandım, Mississippi'de büyüdüm,

we'd moved from Mississippi to Georgia

Georgia'ya taşınmıştık,

so my parents could pursue their degrees as United Methodist ministers.

böylece ebeveynlerim Birleşik Metodist din insanı olabileceklerdi.

We were poor, but they didn't think we were poor enough,

Fakirdik ama fakir olduğumuzun farkında değillerdi,

so they were going for permanent poverty.

daha da fakir olmaya çalışıyorlardı.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And so, while they studied at Emory,

Onlar Emory'de okurken

I studied at Avondale, and I became valedictorian.

ben de Avondale'de okudum ve veda konuşmacısı oldum.

Well, one of the joys of being valedictorian in the state of Georgia

Georgia'da veda konuşmacısı olmanın en eğlenceli yanlarından biri,

is that you get invited to meet the governor of Georgia.

Georgia valisiyle tanışmaya davet edilmekti.

I was mildly interested in meeting him.

Onunla tanışmaya çok da can atmıyordum.

It was kind of cool.

Güzel bir şeydi.

I was more intrigued by the fact that he lived in a mansion,

Bir malikânede yaşıyor olması ilgimi daha çok çekiyordu.

because I watched a lot of "General Hospital" and "Dynasty"

Çünkü çocukken çok fazla "General Hospital"

as a child.

ve "Hanedan" izledim.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And so I got up that morning, ready to go to visit the governor.

Yani o sabah valiyi ziyaret etmek için kalktım.

My mom and my dad, who were also invited, got up,

Davetli olan annem ve babam da kalktılar

and we went outside.

ve dışarıya çıktık.

But we didn't get in our car.

Ama kendi arabamıza binmedik.

And in the South, a car is a necessary thing.

Güneyde, araba bir ihtiyaçtır.

We don't have a lot of public transit, there aren't a lot of options.

Çok fazla toplu taşıma olanağımız yok, yani çok seçeneğimiz de yok.

But if you're lucky enough to live in a community

Ama arabanızın olmadığı bir toplumda

where you don't have a car,

yaşayacak kadar şanslıysanız

the only option is public transit.

tek seçeneğiniz toplu taşımadır.

And that's what we had to take.

Bizim de tek seçeneğimiz buydu.

And so we got on the bus.

Yani otobüse bindik.

And we took the bus from Decatur all the way to Buckhead,

Decatur'dan Buckhead'e kadar otobüsle gittik.

where the Governor's Mansion sat on this really beautiful acreage of land,

Valinin malikânesi, arazi boyunca uzanan uzun siyah kapılarıyla

with these long black gates that ran the length of the property.

gerçekten güzel bir arazi üzerinde kuruluydu.

We get to the Governor's Mansion,

Valinin Malikanesi'ne gittik,

we pull the little lever that lets them know this is our stop,

küçük manivela kolunu çekip ineceğimiz durağı haber verdik,

we get off the bus,

otobüsten indik,

my mom, my dad and I, we walk across the street.

annem, babam ve ben yol boyunca yürüdük.

We walk up the driveway, because there are cars coming up,

Garaj yolundan yürüyorduk çünkü arabalar geçip duruyordu,

cars bringing in students from all across the state of Georgia.

araçlar Georgia'nın dört bir yanından öğrenci getiriyordu.

So we're walking along the side.

Biz de yol kenarında yürüyorduk.

And as we walk single file along the side,

Kenarda tek sıra hâlinde yürürken

my mom and dad sandwiching me to make sure I don't get hit by one of the cars

annem ve babam bana araba çarpmasın diye beni aralarına almıştı.

bringing in the other valedictorians,

Diğer veda konuşmacılarıyla birlikte

we approach the guard gate.

güvenlik kapısına yaklaştık.

When we get to the guard gate, the guard comes out.

Kapıya geldiğimizde güvenlik dışarı çıktı.

He looks at me, and he looks at my parents,

Bana ve aileme baktı.

and he says, "You don't belong here, this is a private event."

"Buraya giremezsiniz, bu özel bir etkinlik" dedi.

My dad says, "No, this is my daughter, Stacey. She's one of the valedictorians."

Babam da "Hayır, bu kızım Stacey. veda konuşmacılarından." dedi.

But the guard doesn't look at the checklist that's in his hands.

Ama güvenlik elindeki listeye bakmıyordu.

He doesn't ask my mom for the invitation

Anneme davetiyeyi sormadı,

that's at the bottom of her very voluminous purse.

üstelik annemin kocaman çantasında duruyordu.

Instead, he looks over our shoulder at the bus,

Bunun yerine omzunun üzerinden otobüse baktı

because in his mind, the bus is telling him a story about who should be there.

çünkü onun kafasında otobüs, burada olması gerekenlerle bir hikâye anlatıyordu.

And the fact that we were too poor to have our own car --

Biz de kendi aracımızı alamayacak kadar fakirdik,

that was a story he told himself.

bu onun kendi kendine uydurduğu bir hikâyeydi.

And he may have seen something in my skin color,

Belki de ten rengimde bir şey görmüştü,

he may have seen something in my attire;

belki de kıyafetimde bir şey vardı.

I don't know what went through his mind.

Aklından ne geçtiğini bilmiyorum.

But his conclusion was to look at me again,

Ama sonunda bana tekrar baktı

and with a look of disdain, say,

ve küçümseyici bir bakışla dedi ki

"I told you, this is a private event. You don't belong here."

"Size bunun özel olduğunu söyledim. Buraya ait değilsiniz."

Now, my parents were studying to become United Methodist ministers,

Ailem metodist din insanı olmaya çalışıyordu

but they were not pastors yet.

ancak henüz papaz değillerdi.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And so they proceeded to engage this gentleman

Bu yüzden o beyefendinin karar alma mekanizmasıyla ilgili

in a very robust discussion of his decision-making skills.

oldukça hararetli bir tartışmaya girmeye hazırlandılar.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

My father may have mentioned

Hatta babam ona

that he was going to spend eternity in a very fiery place

ismimi o listede göremezse

sonsuzluğu çok sıcak bir yerde geçireceğini söylemiş olabilir.

if he didn't find my name on that checklist.

And indeed, the man checks the checklist eventually,

Ve adam hemen listeyi kontrol etti,

and he found my name, and he let us inside.

adımı buldu ve içeri girmemize izin verdi.

But I don't remember meeting the governor of Georgia.

Ama Georgia valisiyle tanıştığımı hatırlamıyorum.

I don't recall meeting my fellow valedictorians

180 farklı bölgeden gelen diğer veda konuşmacılarıyla

from 180 school districts.

tanıştığımı da hatırlamıyorum.

The only clear memory I have of that day

O güne dair tek net anım

was a man standing in front of the most powerful place in Georgia,

Georgia'daki en güçlü yerin önünde duran adam

looking at me and telling me I don't belong.

ve bana bakıp oraya ait olmadığımı söyleyişi.

And so I decided, 20-some-odd years later,

Kararımı vermiştim, 20 küsur yıl sonra

to be the person who got to open the gates.

o kapıları açan kişi olacaktım.

(Cheers)

(Tezahüratlar)

(Applause)

(Alkış)

Unfortunately, you may have read the rest of the story.

Maalesef hikâyenin devamını okumuş olabilirsiniz.

It didn't quite work out that way.

O şekilde yürümedi.

And now I'm tasked with figuring out: How do I move forward?

Şimdi şunu anlamaya çalışıyorum: Nasıl ilerlerim?

Because, you see, I didn't just want to open the gates for young black women

Çünkü kapıları sadece küçük görülmüş, ait olmadığı söylenmiş

who had been underestimated and told they don't belong.

genç siyahi kadınlar için açmak istemedim.

I wanted to open those gates for Latinas and for Asian Americans.

Kapıları Latinler ve Asyalı Amerikalılar için de açmak istedim.

I wanted to open those gates for the undocumented and the documented.

Kapıları vatandaşlık almış ve alamamışlar için de açmak istedim.

I wanted to open those gates as an ally of the LGBTQ community.

Kapıları LGBTQ toplululuğunun bir dostu olarak da açmak istedim.

I wanted to open those gates

O kapıları

for the families that have to call themselves the victims of gun violence.

silah şiddeti mağdurları diye adlandırılan aileler için de açmak istedim.

I wanted to open those gates wide for everyone in Georgia,

Kapıları Georgia'daki herkes için sonuna kadar açmak istedim

because that is our state, and this is our nation,

çünkü bu bizim eyaletimiz, bizim milletimiz

and we all belong here.

ve hepimiz buraya aitiz.

(Cheers)

(Tezahüratlar)

(Applause)

(Alkışlar)

But what I recognized is that the first try wasn't enough.

Fark ettiğim şey ise ilk denemenin yeterli olmadığıydı.

And my question became: How do I move forward?

Böylece sorum şuna dönüştü: Nasıl ilerlerim?

How do I get beyond the bitterness and the sadness and the lethargy

Bu acımasızlığın, üzgünlüğün ve rehavetin ötesine nasıl geçebilirim

and watching an inordinate amount of television as I eat ice cream?

ve dondurma yerken nasıl daha fazla televizyon izlerim?

(Laughter)

(Gülüşmeler)

What do I do next?

Sırada ne var?

And I'm going to do what I've always done.

Her zaman yaptığım şeyi yapacağım.

I'm going to move forward, because going backwards isn't an option

İlerleyeceğim çünkü geri gitmek bir seçenek değil,

and standing still is not enough.

olduğum yerde durmak yeterli değil.

(Applause)

(Alkışlar)

You see, I began my race for governor

Kim olduğumu

by analyzing who I was and what I wanted to be.

ve ne olmak istediğimi analiz ederek bu valilik yarışına girdim.

And there are three questions I ask myself about everything I do,

Yaptığım her şeyde kendime sorduğum üç soru var,

whether it's running for office or starting a business;

siyasete atılmak için de bir iş kurmak için de geçerli;

when I decided to start the New Georgia Project

insanları oy listesine kaydetmek için

to register people to vote;

New Georgia Projesi'nde başladığımda

or when I started the latest action, Fair Fight Georgia.

ya da son projem Fair Fight Georgia faaliyetine başladığımda.

No matter what I do, I ask myself three questions:

Ne olursa olsun kendime üç soru soruyorum:

What do I want?

Ne istiyorum?

Why do I want it?

Bunu neden istiyorum?

And how do I get it?

Bunu nasıl elde ederim?

And in this case, I know what I want.

Bu konuda, ne istediğimi biliyorum.

I want change.

Değişim istiyorum.

That is what I want.

İstediğim şey bu.

But the question is:

Ama asıl soru şu:

What change do I want to see?

Görmek istediğim değişim ne?

And I know that the questions I have to ask myself are:

Sormam gereken soruların şunlar olduğunu biliyorum:

One, am I honest about the scope of my ambition?

Bir, hırsımın neyi kapsadığıyla ilgili dürüst müyüm?

Because it's easy to figure out that once you didn't get what you wanted,

Çünkü bir kez istediğinizi elde edemediğinizde

then maybe you should have set your sights a little lower,

belki de hedeflerinizi alçaltmalısınız.

but I'm here to tell you to be aggressive about your ambition.

Ama ben size hırsınızla ilgili agresif olmalısınız diyorum.

Do not allow setbacks to set you back.

Gerilemelerin sizi geriletmediğinden emin olun.

(Applause)

(Alkışlar)

Number two, let yourself understand your mistakes.

İki, hatalarınızı anlamaya çalışın.

But also understand their mistakes,

Ama başkalarının hatalarını da anlayın

because, as women in particular,

çünkü özellikle bir kadın olarak

we're taught that if something doesn't work out,

eğer işlerimiz yolunda gitmiyorsa

bunun bizim hatamız olduğu öğretildi.

it's probably our fault.

And usually, there is something we could do better,

Ve genellikle yapabileceğimiz daha iyi bir şey olur

but we've been told not to investigate too much

ama bize diğer tarafın yapabileceklerini

what the other side could have done.

çok fazla sorgulamamamız söylenir.

And this isn't partisan -- it's people.

Konu taraflı olmak değil, konu insanlar.

We're too often told that our mistakes are ours alone,

Sık sık hatalarımızın yalnızca bize ait olduğu söylenir

but victory is a shared benefit.

ama zafer paylaşılan bir fayda.

And so what I tell you to do is understand your mistakes,

Bense size hatalarınızı anlamanızı söylüyorum

but understand the mistakes of others.

ama başkalarının da hatalarını anlamanızı.

And be clearheaded about it.

Bununla ilgili açık görüşlü olmanızı.

And be honest with yourself and honest with those who support you.

Kendinize ve sizi destekleyenlere karşı dürüst olsun.

But once you know what you want,

Bir kez ne istediğinizi bildiğinizde

understand why you want it.

onu neden istediğinizi de anlayın.

And even though it feels good, revenge is not a good reason.

İyi hissettirse bile intikam iyi bir neden değil.

(Laughter)

(Gülme)

Instead, make sure you want it

Bunun yerine istediğinizden emin olun

because there's something not that you should do,

çünkü bu yapsanız iyi olacak bir şey değil

but something you must do.

yapmak zorunda olduğunuz bir şey olmalı.

It has to be something that doesn't allow you to sleep at night

Geceleri sizi uyutmayacak bir şey olmalı,

unless you're dreaming about it;

tabii rüyalarınıza girmiyorsa;

something that wakes you up in the morning and gets you excited about it;

sabah uyanmanıza sebep olan ve sizi heyecanlandıran

or something that makes you so angry,

veya sizi kızdıran bir şey olmalı ki

you know you have to do something about it.

o konuda bir şey yapmanız gerektiğini bilesiniz.

But know why you're doing it.

Ama neden yaptığınızı bilin.

And know why it must be done.

Niçin yapılması gerektiğini de.

You've listened to women from across this world

Dünyanın dört bir yanından kadınları dinlediniz,

talk about why things have to happen.

bazı şeylerin niçin gerçekleşmesi gerektiğini anlattılar.

But figure out what the "why" is for you,

Sizin nedeniniz ne, bunun farkına varın

because jumping from the "what" to the "do"

çünkü nedenden eyleme geçmek

is meaningless if you don't know why.

nedenini bilmiyorsanız anlamsızdır.

Because when it gets hard, when it gets tough,

Çünkü işler zorlaştığında,

when your friends walk away from you,

arkadaşlarınız sizden uzaklaştığında,

when your supporters forget you,

destekçileriniz sizi unuttuğunda,

when you don't win your first race --

ilk yarışınızı kazanamadığınızda,

if you don't know why, you can't try again.

nedenini bilmiyorsanız tekrar deneyemezsiniz.

So, first know what you want.

O yüzden ilk olarak ne istediğinizi bilin.

Second, know why you want it,

İkinci olarak neden istediğinizi,

but third, know how you're going to get it done.

üçüncü olarak da bunu nasıl yapacağınızı.

I faced a few obstacles in this race.

Bu yarışta birkaç engelle karşılaştım.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Just a few.

Sadece birkaç tane.

But in the pursuit,

Ama bu kovalamacada,

I became the first black woman to ever become the nominee for governor

ilk vali adayı siyahi kadın oldum,

in the history of the United States of America for a major party.

ABD tarihinde bir ana partiden bunu gerçekleştiren ilk siyahi kadın.

(Cheers)

(Tezahüratlar)

(Applause)

(Alkışlar)

But more importantly, in this process,

Ama daha da önemlisi, bu süreçte

we turned out 1.2 million African American voters in Georgia.

Georgia'da Afrikan Amerikalı seçmen sayısı 1,2 milyona ulaştı.

That is more voters

2014'te Demokratların tarafında kullanılan oydan

than voted on the Democratic side of the ticket in 2014.

daha fazla seçmen demek.

(Applause)

(Alkışlar)

Our campaign tripled the number of Latinos

Seçim kampanyamız Georgia'da seslerini duyurmak isteyen

who believed their voices mattered in the state of Georgia.

Latinlerin sayısını üçe katladı,

We tripled the number of Asian Americans

''Burası bizim de ülkemiz'' diyen

who stood up and said, "This is our state, too."

Asyalı Amerikalı sayısını üçe katladık.

Those are successes that tell me how I can get it done.

Bunlar bana nasıl başarabilecğeimi söyleyen başarılar.

But they also let me understand the obstacles aren't insurmountable.

Bunlar aynı zamanda engellerin aşılamaz olmadığını anlamamı sağladı.

They're just a little high.

Bunlar biraz daha yüksek.

But I also understand

Ama şunu da anlıyorum ki

that there are three things that always hold us hostage.

bizi alıkoyan üç şey var.

The first is finances.

İlki finans.

Now, you may have heard, I'm in a little bit of debt.

Duymuşsunuzdur, biraz borçlandım.

If you didn't hear about it, you did not go outside.

Duymadıysanız dışarıya çıkmıyorsunuzdur.

(Laughter)

(Gülme sesleri)

And finances are something that holds us back so often,

Finansal olaylar bizi o kadar zapt etti ki

our dreams are bounded by how much we have in resources.

hayallerimiz bile ne kadar kaynağımız kaldığına bağlı.

But we hear again and again

Ama tekrar tekrar

the stories of those who overcome those resource challenges.

kaynak sıkıntısının üstesinden gelenlerin hikâyelerini duyuyoruz.

But you can't overcome something you don't talk about.

Ama konuşmadığınız bir şeyin üstesinden gelemezsiniz.

And that's why I didn't allow them to debt-shame me in my campaign.

Bu yüzden seçim kampanyamda beni suçlamalarınaizin vermedim.

I didn't allow anyone to tell me that my lack of opportunity

Kimsenin bana fırsat yetersizliğim yüzünden

bu iş için yetersiz olacağımı söylemesine izin vermedim.

was a reason to disqualify me from running.

And believe me, people tried to tell me I shouldn't run.

İnanın bana, insanlar bu yarışa girmememi söyleyip durdu.

Friends told me not to run.

Arkadaşlarım söyledi.

Allies told me not to run.

Müttefiklerim söyledi.

"USA Today" mentioned maybe I shouldn't run.

"USA Today" devam etmemem konusunda atıfta bulundu.

(Laughter)

(Gülme sesleri)

But no matter who it was,

Ama kim olursa olsun,

I understood that finances are often a reason we don't let ourselves dream.

finans konusunun hayallerimize balta vurduğunu fark ettim.

I can't say that you will always overcome those obstacles,

Her zaman bu engelleri aşacağınızı söyleyemem

but I will tell you, you will be damned if you do not try.

ama denemezseniz ne olacağını asla bilemezsiniz.

(Applause)

(Alkışlar)

The second is fear.

İkincisi korku.

And fear is real.

Korku gerçek.

It is paralyzing.

Korku, felç eder.

It is terrifying.

Dehşete düşürür.

But it can also be energizing,

Ama enerji de verebilir

because once you know what you're afraid of,

çünkü korktuğunuz şeyi bilirseniz

you can figure out how to get around it.

onu atlatmanın yolunu öğrenebilirsiniz.

And the third is fatigue.

Üçüncü ise yorgun düşmek.

Sometimes you just get tired of trying.

Bazen sadece denemekten yorulursunuz.

You get tired of reading about processes and politics

Süreçler ve siyaset hakkında okumaktan,

and the things that stop you from getting where you want to be.

varmak istediğiniz yerden sizi alıkoyan şeylerden yorulursunuz.

Sometimes, fatigue means that we accept position instead of power.

Bazen yorgunluk, güç yerine olduğumuz yeri kabul ettiğimizi gösterir.

We let someone give us a title as a consolation prize,

Bize bir teselli ödülü gibi ünvan verilmesine izin veririz,

rather than realizing we know what we want and we're going to get it,

oysa ne istediğimizi ve onu nasıl elde edeceğimizi anlayamamışızdır,

even if we're tired.

yorgun olsak bile.

That's why God created naps.

İşte bu yüzden Tanrı uykuyu yarattı.

(Laughter)

(Kahkahalar)

But we also learn in those moments

Ama ayrıca bu anlarda şunu öğreniyoruz,

that fatigue is an opportunity to evaluate how much we want it.

yorgunluk hedefimizi ne kadar istediğimizi ölçmenin bir fırsatı.

Because if you are beaten down,

Çünkü yerle bir edildiyseniz,

if you have worked as hard as you can,

mümkün olduğu kadar çok çalıştıysanız,

if you have done everything you said you should,

yapmanız gerekenlerin hepsini yaptıysanız

and it still doesn't work out,

ve hâlâ işe yaramadıysa

fatigue can sap you of your energy.

yorgunluk enerjinizi alıp götürebilir.

But that's why you go back to the "why" of it.

İşte bu yüzden "neden" bölümüne geri dönersiniz.

Because I know we have to have women who speak for the voiceless.

Sesi çıkmayanlar için konuşacak kadınlara ihtiyacımız var.

I know we have to have people of good conscience

İyi vicdanlı insanlara ihtiyacımız var,

who stand up against oppression.

baskıya karşı koyacak insanlara.

I know we have to have people

Sosyal eşitliğin hepimize ait olduğuna inanan insanlara

who understand that social justice belongs to us all.

ihtiyacımız olduğunu biliyorum.

And that wakes me up every morning,

Beni her sabah kaldıran şey bu,

and that makes me fight even harder.

daha güçlü savaşmama sağlayan şey bu.

Because I am moving forward, knowing what is in my past.

Çünkü geçmişimde ne olduğunu bilerek ilerliyorum.

I know the obstacles they have for me.

Benim için koydukları engelleri biliyorum.

I know what they're going to do,

Ne yapacaklarını da biliyorum.

and I'm fairly certain they're energizing and creating new obstacles now.

Eminim ki yeni engeller için enerji topluyor ve plan yapıyorlardır.

But they've got four years to figure it out.

Ama bunu yapmak için sadece dört yılları var.

(Laughter)

(Kahkahalar)

(Applause)

(Alkışlar)

Maybe two.

Belki de iki.

(Cheers)

(Tezahüratlar)

(Applause)

(Alkışlar)

But here's my point:

Ama söylemek istediğim şey,

I know what I want, and that is justice.

ne istediğimi biliyorum: adalet.

I know why I want it,

Bunu neden istediğimi biliyorum

because poverty is immoral, and it is a stain on our nation.

çünkü yoksulluk ahlaka aykırı ve ülkemizin kara lekesi.

And I know how I'm going to get it:

Bunu nasıl elde edeceğimi biliyorum:

by moving forward every single day.

Her geçen gün ilerleyerek.

Thank you so much.

Çok teşekkürler.

(Cheers)

(Tezahüratlar)

(Applause)

(Alkışlar)