3 questions to ask yourself about everything you do | Stacey Abrams

Translator: Hiwa Foundation Reviewer: Hiwa Foundation II

When I was in high school at the age of 17 --

ئەوکاتەی لە تەمەنی ١٧ ساڵیدا لە ئامادەیی بووم --

I graduated from high school in Decatur, Georgia,

خوێندنی ئامادەییم لە دێکاتور، جۆرجیا تەواوکرد،

as valedictorian of my high school --

وەک یەکەمی قوتابخانەکە --

I was very proud of myself.

زۆر شانازیم بەخۆمەوە ئەکرد.

I was from a low-income community, I had grown up in Mississippi,

لە کۆمەڵگایەکی کەم دەرامەتەوە بووم، لە میسیسیپی گەورەبووبووم،

we'd moved from Mississippi to Georgia

لە میسیسیپییەوە گواستمانەوە بۆ جۆرجیا

so my parents could pursue their degrees as United Methodist ministers.

بۆ ئەوەی دایک و باوکم بتوانن هەوڵی بڕوانامەی قەشەی میسۆدۆستی بەن.

We were poor, but they didn't think we were poor enough,

هەژار بووین، بەڵام بیریان نەئەکردەوە لەوەی زۆر هەژارین،

so they were going for permanent poverty.

بۆیە هەوڵی هەژاری هەمیشەییان ئەیا.

(Laughter)

(پێکەنین)

And so, while they studied at Emory,

کاتێک ئەوان لە ئیمۆری ئەیانخوێند،

I studied at Avondale, and I became valedictorian.

من لە ئەڤۆندەیڵ ئەمخوێند، و بووم بە یەکەمی قوتابخانەکە.

Well, one of the joys of being valedictorian in the state of Georgia

یەکێک لە خۆشییەکانی یەکەم بوون لە ویلایەتی جۆرجیا ئەوەیە

is that you get invited to meet the governor of Georgia.

کە بانگێشت ئەکرێیت بۆ بینینی سەرۆک ویلایەتی جۆرجیا.

I was mildly interested in meeting him.

زۆر کەم بایەخم ئەیا بە چاوپێکەوتنی.

It was kind of cool.

خۆشبوو بەلامەوە.

I was more intrigued by the fact that he lived in a mansion,

زیاتر ئەوەی سەرنجی ڕاکێشام ئەو ڕاستییە بوو کە لە کۆشکێکا ئەژیا،

because I watched a lot of "General Hospital" and "Dynasty"

چونکە زۆرم سەیری زنجیرەکانی "نەخۆشخانەی گشتی" و "بنەماڵەی فەرمانڕەوا

as a child.

ئەکرد بە منداڵی.

(Laughter)

(پێکەنین)

And so I got up that morning, ready to go to visit the governor.

ئەو بەیانییەش هەستام لە خەو و ئامادەبووم بڕۆم سەردانی سەرۆک ویلایەت بکەم.

My mom and my dad, who were also invited, got up,

دایکم و باوکم، کە ئەوانیش بانگێشتکرابوون هەستان، و

and we went outside.

چووینە دەرەوە.

But we didn't get in our car.

بەڵام نەچووینە ئوتومبێلی خۆمانەوە.

And in the South, a car is a necessary thing.

لە باشووریش، ئوتومبێل شتێکی پێویستە.

We don't have a lot of public transit, there aren't a lot of options.

گواستنەوەی گشتیمان زۆر نییە، هەڵبژاردنی زۆرمان نییە.

But if you're lucky enough to live in a community

بەڵام ئەگەر هێندە خۆشبەخت بیت لە کۆمەڵگایەکدا بژیت

where you don't have a car,

کە ئوتومبێلێکت نەبێت،

the only option is public transit.

تەنیا هەڵبژاردن گواستنەوەی گشتییە.

And that's what we had to take.

ئێمەش ئەبوو ئەوە بەکاربێنین.

And so we got on the bus.

بۆیە چووینە ناو پاسەکەوە.

And we took the bus from Decatur all the way to Buckhead,

بە پاس ڕێگا درێژەکەمان بڕی لە دیکاتورەوە هەتا بەکهێد،

where the Governor's Mansion sat on this really beautiful acreage of land,

کە لەوێ کۆشکە جوانەکەی سەرۆک ویلایەت لەناو ئەم زەوییە فراوانەیا بوو،

with these long black gates that ran the length of the property.

ئەم دەرگا ڕەشە درێژانەش بەدرێژایی موڵکەکەیا هەبوو.

We get to the Governor's Mansion,

گەشتینە کۆشکەکەی سەرۆک ویلایەت،

we pull the little lever that lets them know this is our stop,

نوێڵەکەمان ڕاکێشا هەتا بزانن کە ئەوە شوێنی وەستانمانە،

we get off the bus,

لە پاسەکە دابەزین،

my mom, my dad and I, we walk across the street.

من و دایکم و باوکم، لە شەقامەکە پەڕینەوە.

We walk up the driveway, because there are cars coming up,

بە شەقامەکەیا ڕۆشتین، لەبەر ئەوەی ئوتومبێل ئەهات،

cars bringing in students from all across the state of Georgia.

ئوتومبێلەکانی خوێندکارەکانیان ئەهێنا لە سەرانسەری ویلایەتی جۆرجیاوە.

So we're walking along the side.

بۆیە بە قەراغ ڕێگاکەیا ڕۆشتین.

And as we walk single file along the side,

کاتێکیش بە یەک ڕیز ئەڕۆشتین،

my mom and dad sandwiching me to make sure I don't get hit by one of the cars

دایکم و باوکم پێش و پشتیان گرتبووم هەتا دڵنیابن هیچ کام لەو ئوتومبێلانە لێمنایات

bringing in the other valedictorians,

کە یەکەمەکانی تریان ئەهێنا،

we approach the guard gate.

نزیک بووینەوە لە دەرگای پاسەوانەکە.

When we get to the guard gate, the guard comes out.

کاتێک گەشتینە دەرگای پاسەوانەکە، پاسەوانەکە هاتە دەرەوە.

He looks at me, and he looks at my parents,

سەیری کردم، و سەیری دایک و باوکی کردم، و

and he says, "You don't belong here, this is a private event."

وتی، "ئێوە بۆتان نییە بێن، ئەمە بۆنەیەکی تایبەتە."

My dad says, "No, this is my daughter, Stacey. She's one of the valedictorians."

باوکم وتی، "نەخێر، ئەمە کچمانە، ستەیسی. یەکێکە لە یەکەمەکان."

But the guard doesn't look at the checklist that's in his hands.

بەڵام پاسەوانەکە سەیری لیستەکەی نەکرد کە بەدەستییەوە بوو.

He doesn't ask my mom for the invitation

داوای بانگێشتنامەی لە دایکم نەکرد

that's at the bottom of her very voluminous purse.

کە لە بنی جانتا گەورەکەیا بوو.

Instead, he looks over our shoulder at the bus,

لەجیاتی ئەوە، سەیری کردین کە لە پاسەکە دابەزین،

because in his mind, the bus is telling him a story about who should be there.

چونکە بەلای ئەوەوە، پاسەکە چیرۆکی ئەوەی پێئەڵێ کە ئەبێ کێ بێت.

And the fact that we were too poor to have our own car --

ڕاستی ئەوەش کە زۆر هەژاربووین ئوتومبێلی خۆمان نەبێت --

that was a story he told himself.

ئەو چیرۆکەی بەخۆی وتبوو.

And he may have seen something in my skin color,

لەوانەشە شتێکی بەدیکردبێت لە ڕەنگی پێستما،

he may have seen something in my attire;

لەوانەیە شتێکی بەدیکردبێت لە جلەکانی بەرما؛

I don't know what went through his mind.

نازانم چی بە مێشکیا هاتووە.

But his conclusion was to look at me again,

بەڵام دەرئەنجامەکەی ئەوەبوو دووبارە سەیرم بکاتەوە، و

and with a look of disdain, say,

بە بێزلێکردنەوە سەیرکات، و بڵێت،

"I told you, this is a private event. You don't belong here."

"پێموتن، ئەمە بۆنەیەکی تایبەتە. ئێوە سەر بێرە نین."

Now, my parents were studying to become United Methodist ministers,

دایکم و باوکم ئەیانخوێند بۆ ئەوەی ببن بە قەشەی مێسۆدۆستی،

but they were not pastors yet.

بەڵام هێشتا نەبووبوون بە قەشە.

(Laughter)

(پێکەنین)

And so they proceeded to engage this gentleman

بۆیە دەستیان کرد بەوەی ئەم بەڕێزە تێوەبگلێنن

in a very robust discussion of his decision-making skills.

لە گفتوگۆیەکی قورس لەسەر توانای بڕیاردانی.

(Laughter)

(پێکەنین)

My father may have mentioned

باوکم تەنانەت پێشی وت

that he was going to spend eternity in a very fiery place

ئامادەیە بۆ هەتا هەتایە لە دۆزەخا بێت

if he didn't find my name on that checklist.

ئەگەر ناومی لەسەر لیستەکە نەدۆزییەوە.

And indeed, the man checks the checklist eventually,

بێگومان، پیاوەکەش دەرئەنجام سەیری لیستەکەی کرد، و

and he found my name, and he let us inside.

ناوی منی دۆزییەوە و هێشتی بچینە ژوورەوە.

But I don't remember meeting the governor of Georgia.

بەڵام بیرم نایەت چاوم بە سەرۆک ویلایەتی جۆرجیا کەوتبێت.

I don't recall meeting my fellow valedictorians

بیرم نایەت چاوم بە یەکەمەکانی تر کەوتبێت

from 180 school districts.

لە ١٨٠ قوتابخانەکانی ترەوە.

The only clear memory I have of that day

تەنها یادەوەری ڕوونی ئەو ڕۆژە کە هەمبێت

was a man standing in front of the most powerful place in Georgia,

هی پیاوێک بوو وەستابوو لەبەردەم بەهێزترین شوێنی جۆرجیا،

looking at me and telling me I don't belong.

سەیری ئەکردم و پێی ئەوتم کە سەر بەو شوێنە نیم.

And so I decided, 20-some-odd years later,

بۆیە بڕیارم یا، ٢٠ ساڵ دواتر،

to be the person who got to open the gates.

ببم بەو کەسەی کە دەرگاکان ئەکاتەوە.

(Cheers)

(چەپڵەلێدان)

(Applause)

(چەپڵەلێدان)

Unfortunately, you may have read the rest of the story.

بەداخەوە، لەوانەیە بەشەکەی تری چیرۆکەکەتان خوێندبێتەوە.

It didn't quite work out that way.

بەو شێوەیە دەرنەچوو.

And now I'm tasked with figuring out: How do I move forward?

ئێستاش ئەو ئەرکەم لەسەرشانە بزانم: چۆن بەرەو پێشەوە بچم؟

Because, you see, I didn't just want to open the gates for young black women

چونکە، وەک ئەبینن، بەتەنیا نەمئەویست دەرگاکان بۆ ژنە گەنجە ڕەشپێستەکان بکەمەوە

who had been underestimated and told they don't belong.

کە بەکەم سەیرکرابوون و پێیان وترابوو سەر بەو شوێنە نین.

I wanted to open those gates for Latinas and for Asian Americans.

ئەمویست ئەو دەرگایانە بۆ ژنە لاتینییەکان و ئاسیاییەکانیش بکەمەوە.

I wanted to open those gates for the undocumented and the documented.

ئەمویست ئەو دەرگایانە بۆ پەنابەرە تۆمارکراو و تۆمارنەکراوەکانیش بکەمەوە.

I wanted to open those gates as an ally of the LGBTQ community.

ئەمویست ئەو دەرگایانە بکەمەوە وەک گەڕەکێک بۆ هاوڕەگەزباز و نەشازەکان.

I wanted to open those gates

ئەمویست ئەو دەرگایانە بکەمەوە

for the families that have to call themselves the victims of gun violence.

بۆ خێزانەکانی بەخۆیان ئەوت قوربانییەکانی توندوتیژی چەک.

I wanted to open those gates wide for everyone in Georgia,

ئەمویست ئەو دەرگایانە بەفراوانی بکەمەوە بۆ هەموو خەڵکی جۆرجیا،

because that is our state, and this is our nation,

چونکە ئەوە ویلایەتەکەمانە، و ئەمەش وڵاتەکەمانە، و

and we all belong here.

هەموومان سەر بێرەین.

(Cheers)

(چەپڵەلێدان)

(Applause)

(چەپڵەلێدان)

But what I recognized is that the first try wasn't enough.

بەڵام ئەوەی درکم پێکرد ئەوەبوو کە یەکەم هەوڵم بەس نەبوو.

And my question became: How do I move forward?

پرسیارەکەشم بوو بەوەی: چۆن بەرەوپێش بچم؟

How do I get beyond the bitterness and the sadness and the lethargy

چۆن بتوانم تێپەڕم لە تاڵی، و دڵتەنگی و ماندوێتییەکەی و

and watching an inordinate amount of television as I eat ice cream?

سەیرکردنی تەلەفزیۆن بۆ ماوەیەکی زۆر لەکاتی خواردنی ئایسکرێم؟

(Laughter)

(پێکەنین)

What do I do next?

دواتر چی بکەم؟

And I'm going to do what I've always done.

ئەوە ئەکەم کە هەمووکات ئەمکرد.

I'm going to move forward, because going backwards isn't an option

بەرەو پێشەوە ئەچم، چونکە چونە دواوە هەڵبژاردنێک نییە و

and standing still is not enough.

وەستانیش لەجێگەی خۆت بەس نییە.

(Applause)

(چەپڵەلێدان)

You see, I began my race for governor

دەستمکرد بە کێبڕکێکەم بۆ بوون بە سەرۆکی ویلایەت

by analyzing who I was and what I wanted to be.

بە شیکردنەوەی ئەوەی کێم و ئەمویست ببم بە چی.

And there are three questions I ask myself about everything I do,

سێ پرسیاریش هەیە لەخۆمی ئەکەم کاتێک ئەمەوێ شتێک بکەم،

whether it's running for office or starting a business;

ئەگەر هەوڵدان بێت بۆ پێگەیەک یان دەستکردن بە کارێک؛

when I decided to start the New Georgia Project

کاتێک بڕیارم یا دەستبکەم بە پرۆژەی جۆرجیای نوێ

to register people to vote;

بۆ ناونوسکردنی خەڵک بۆ دەنگدان؛

or when I started the latest action, Fair Fight Georgia.

یان کاتێک دوایین کارم دەستپێکرد، ململانێی دادپەروەرانە لە جۆرجیا.

No matter what I do, I ask myself three questions:

هەرچییەک بکەم، سێ پرسیار لەخۆم ئەکەم:

What do I want?

چیم ئەوێت؟

Why do I want it?

بۆچی ئەمەوێت؟

And how do I get it?

چۆن پێی بگەم؟

And in this case, I know what I want.

لێرەشا، ئەزانم چیم ئەوێت.

I want change.

گۆڕانکاریم ئەوێت.

That is what I want.

ئەوەم ئەوێت.

But the question is:

بەڵام پرسیارەکە ئەوەیە:

What change do I want to see?

ئەمەوێ چی گۆڕانکارییەک ببینم؟

And I know that the questions I have to ask myself are:

ئەشزانم پرسیارەکانی ئەبێ لەخۆمی بکەم ئەمانەن:

One, am I honest about the scope of my ambition?

یەکەم، ڕاستگۆم لەبارەی مەودای خواستەکانمەوە؟

Because it's easy to figure out that once you didn't get what you wanted,

چونکە ئاسانە درک بەوە بکەیت کاتێک بەوە ناگەیت کە ئەتەوێت،

then maybe you should have set your sights a little lower,

ئەوا لەوانەیە پێویست بکات کەمێک خواستەکەت نزمتر بکەیتەوە،

but I'm here to tell you to be aggressive about your ambition.

بەڵام لێرەم بۆ ئەوەی پێتان بڵێم زۆر سوربوون لەسەر خواستەکانتان.

Do not allow setbacks to set you back.

مەهێڵن نسکۆکان بەرەو دواوەتان بەرێت.

(Applause)

(چەپڵەلێدان)

Number two, let yourself understand your mistakes.

دووەم، ڕێگە بەخۆت بە لەهەڵەکانت تێبگەیت.

But also understand their mistakes,

بەڵام لەهەڵەی کەسانی تریش تێبگە،

because, as women in particular,

چونکە، وەک ژن بەتایبەتی،

we're taught that if something doesn't work out,

وافێرکراوین ئەگەر شتێک سەرنەگرێت بۆمان،

it's probably our fault.

لەوانەیە هەڵەی خۆمان بێت.

And usually, there is something we could do better,

زۆربەی کاتیش، شتێک هەیە ئەکرێت باشتر بیکەیت،

but we've been told not to investigate too much

بەڵام پێمانوتراوە کە زۆر نەکۆڵینەوە

what the other side could have done.

کە ئەکرێت لاکەی تر چیان کردبێت.

And this isn't partisan -- it's people.

ئەمەش پارتیزانی نییە -- خەڵکە.

We're too often told that our mistakes are ours alone,

زۆرجار پێمان ئەوترێت کە هەڵەکانمان هەر هیخۆمانە بەتەنیا،

but victory is a shared benefit.

بەڵام سەرکەوتن بەرژەوەندییەکی هاوبەشە.

And so what I tell you to do is understand your mistakes,

منیش ئەمەوێ پێتان بڵێم لە هەڵەکانی خۆتان تێبگەن،

but understand the mistakes of others.

بەڵام لە هەڵەی خەڵکی تریش تێبگەن.

And be clearheaded about it.

بە ژیرییەوە لێی تێبگەن.

And be honest with yourself and honest with those who support you.

ڕاستگۆشبە لەگەڵ خۆت و لەگەڵ ئەوانەشدا کە پشتیوانیت ئەکەن.

But once you know what you want,

بەڵام هەر کە زانیت چیت ئەوێت،

understand why you want it.

تێبگە لەوەی بۆچی ئەتەوێت.

And even though it feels good, revenge is not a good reason.

هەرچەندە هەستێکی خۆشیشە، تۆڵەسەندنەوە هۆکارێکی باش نییە.

(Laughter)

(پێکەنین)

Instead, make sure you want it

لەجیاتی ئەوە، دڵنیابە لەوەی ئەتەوێت

because there's something not that you should do,

چونکە شتێک هەیە ناچار نیت بیکەیت

but something you must do.

بەڵکو شتێکە ئەبێ بیکەیت.

It has to be something that doesn't allow you to sleep at night

ئەبێ شتێک بێت نەهێڵێت شەو بنوویت

unless you're dreaming about it;

بێ ئەوەی خەوی پێوە ببینیت؛

something that wakes you up in the morning and gets you excited about it;

شتێک بەیانیان هەڵتسێنێت لە خەو و واتلێبکات بەپەرۆش بیت بۆی؛

or something that makes you so angry,

یان شتێک زۆر تووڕەت بکات،

you know you have to do something about it.

ئەزانیت پێویستە شتێک بکەیت لەبارەیەوە.

But know why you're doing it.

بەڵام بزانە بۆچی ئەیکەیت.

And know why it must be done.

بشزانە بۆچی ئەبێ بکرێت.

You've listened to women from across this world

گوێتان لە زۆربەی ژنانی سەرانسەری ئەم جیهانە گرتووە

talk about why things have to happen.

باسیان کردووە بۆچی هەندێک شت پێویستە ڕووبدەن.

But figure out what the "why" is for you,

بەڵام تۆ بیدۆزەرەوە ئەو "بۆچی"یە چییە بۆتۆ،

because jumping from the "what" to the "do"

چونکە بازدان لە "چی"یەوە بۆ "کردن"

is meaningless if you don't know why.

بێواتایە ئەگەر نەزانیت بۆچی.

Because when it gets hard, when it gets tough,

چونکە کاتێک قورس ئەبێت، کاتێک ململانێی تێئەکەوێت،

when your friends walk away from you,

کاتێک هاوڕێکانت لێت دوورئەکەونەوە،

when your supporters forget you,

کاتێک پشتیوانیکەرەکانت لەبیرت ئەکەن،

when you don't win your first race --

کاتێک یەکەم کێبڕکێت نابەیتەوە --

if you don't know why, you can't try again.

ئەگەر نەزانیت بۆچی، ناتوانیت دووبارە هەوڵبەیت.

So, first know what you want.

بۆیە، یەکەم شت بزانە چیت ئەوێت.

Second, know why you want it,

دووەم، بزانە بۆچی ئەتەوێت،

but third, know how you're going to get it done.

بەڵام سێیەم، بشزانە چۆن بەجێی ئەهێنیت.

I faced a few obstacles in this race.

ڕووبەڕووی چەند بەربەستێک بوومەوە لەم کێبڕکێیەدا.

(Laughter)

(پێکەنین)

Just a few.

چەند دانەیەک.

But in the pursuit,

بەڵام لە هەوڵەکەمدا،

I became the first black woman to ever become the nominee for governor

بووم بە یەکەم ژنی ڕەشپێست بتوانێت ببێت بە پاڵێوراو بۆ سەرۆک ویلایەت

in the history of the United States of America for a major party.

لەسەر پارتێکی سەرەکی لە مێژووی ویلایەتە یەکگرتووەکانی ئەمریکا.

(Cheers)

(چەپڵەلێدان)

(Applause)

(چەپڵەلێدان)

But more importantly, in this process,

بەڵام لەوەش گرنگتر، لەم پرۆسەیەدا،

we turned out 1.2 million African American voters in Georgia.

توانیمان دەنگی ١.٢ ملیۆن دەنگدەری ئەمریکی ئەفریقی جۆرجیا بەدەستبێنین.

That is more voters

ئەوەش زیاترە لە تەواوی دەنگدەرەکانی

than voted on the Democratic side of the ticket in 2014.

دیموکراتەکان بەدەستیان هێناوە لە ساڵی ٢٠١٤دا.

(Applause)

(چەپڵەلێدان)

Our campaign tripled the number of Latinos

هەڵمەتەکانمان ژمارەی لاتینییەکانی کرد بە سێ هێندە

who believed their voices mattered in the state of Georgia.

کە باوەڕیان وابوو دەنگیان بایەخی هەیە لە ویلایەتی جۆرجیا.

We tripled the number of Asian Americans

ژمارەی ئەمریکییە ئاسیاییەکانمان کرد بە سێ هێندە

who stood up and said, "This is our state, too."

کە هەستان و وتیان، "ئەم ویلایەتە هی ئێمەشە."

Those are successes that tell me how I can get it done.

ئەمانە سەرکەوتنەکانن کە پێم ئەڵێن چۆن بتوانم جێبەجێی بکەم.

But they also let me understand the obstacles aren't insurmountable.

بەڵام ڕێگەشم پێئەیەن تێبگەم لەوەی بەربەستەکان ئەوە نین نەبەزێنرێن.

They're just a little high.

تەنیا کەمێک بەرزن.

But I also understand

بەڵام تێشئەگەم لەوەی

that there are three things that always hold us hostage.

هەمووکات سێ شت هەیە کە بە بارمتە ئەمانگرن.

The first is finances.

یەکەمیان داراییە.

Now, you may have heard, I'm in a little bit of debt.

لەوانەیە بیستبێتتان، کەمێک قەرزم لەسەرە.

If you didn't hear about it, you did not go outside.

ئەگەر ئەوەتان نەبیستبێت، کەواتە نەچوونەتە دەرەوە.

(Laughter)

(پێکەنین)

And finances are something that holds us back so often,

داراییش شتێکە زۆر جار ناهێڵێت بەرەو پێش بچین،

our dreams are bounded by how much we have in resources.

خەونەکانمان سنووردار ئەکرێن بەوەی چەندێک داهاتمان هەیە.

But we hear again and again

بەڵام دووبارە و دووبارە گوێمان

the stories of those who overcome those resource challenges.

لە چیرۆکەکانی ئەوانە ئەبێت کە زاڵبوون بەسەر ئەو ململانێی داهاتەیا.

But you can't overcome something you don't talk about.

بەڵام ناتوانیت زاڵبیت بەسەر شتێکدا کە باسی ناکەیت.

And that's why I didn't allow them to debt-shame me in my campaign.

لەبەر ئەوەشبوو ڕێگەم پێنەیان لە هەڵمەتەکەمدا بە قەرزەکانم شەرمەزارم بکەن.

I didn't allow anyone to tell me that my lack of opportunity

ڕێگەم بە کەس نەیا پێمبڵێت کە نەبوونی دەرفەت بۆ من

was a reason to disqualify me from running.

هۆکاری ئەوەبێت بێبەش بکرێم لە خۆکاندیدکردن.

And believe me, people tried to tell me I shouldn't run.

باوەڕیشم پێبکەن، خەڵک هەوڵیاندا پێمبڵێن کە نابێت خۆم کاندید بکەم.

Friends told me not to run.

هاوڕێکانم پێیان وتم نەیکەم.

Allies told me not to run.

هاوپەیمانەکان پێیان وتم.

"USA Today" mentioned maybe I shouldn't run.

ڕۆژنامەی "ئەمڕۆی ئەمریکا" باسیکرد کە باشترە خۆم کاندید نەکەم.

(Laughter)

(پێکەنین)

But no matter who it was,

بەڵام گرنگ نییە کێبووبێت،

I understood that finances are often a reason we don't let ourselves dream.

تێگەشتم لەوەی دارایی زۆرجار هۆکارە بۆ ئەوەی ڕێگە بەخۆمان نەیەین خەون ببینین.

I can't say that you will always overcome those obstacles,

ناڵێم هەمووکات بەسەر ئەو بەربەستانەیا زاڵدەبن،

but I will tell you, you will be damned if you do not try.

بەڵام پێتان ئەڵێم، نەفرەتتان لێئەکرێت ئەگەر هەوڵنەیەن.

(Applause)

(چەپڵەلێدان)

The second is fear.

دووەمیان ترسە.

And fear is real.

ترسیش ڕاستەقینەیە.

It is paralyzing.

لەپەلت ئەخات.

It is terrifying.

ترسێنەرە.

But it can also be energizing,

بەڵام ئەشکرێت وزەت پێببەخشێت،

because once you know what you're afraid of,

چونکە هەر کە زانیت لەچی ئەترسیت،

you can figure out how to get around it.

ئەکرێت ڕێگایەک بدۆزیتەوە بۆ زاڵبوون بەسەریا.

And the third is fatigue.

سێیەمیش ماندووبوونە.

Sometimes you just get tired of trying.

هەندێک جار ماندوو ئەبیت لە هەوڵدان.

You get tired of reading about processes and politics

ماندوو ئەبیت لە خوێندنەوە لەسەر پرۆسەکان و سیاسەتەکان و

and the things that stop you from getting where you want to be.

شتەکانی ئەتوەستێنن لە گەشتن بەو شوێنەی ئەتەوێت.

Sometimes, fatigue means that we accept position instead of power.

هەندێک جار، ماندوو بوون واتای ئەوەیە پێگە قبوڵ ئەکەین لەجیاتی دەسەڵات.

We let someone give us a title as a consolation prize,

ئەهێڵین کەسێک نازناوێکمان باتێ وەک خەڵاتی دڵنەواییدانەوە،

rather than realizing we know what we want and we're going to get it,

لەجیاتی ئەوەی درک بەوە بکەین ئەزانین چیمان ئەوێت و بەدەستی ئەهێنین،

even if we're tired.

ئەگەر ماندووش بین.

That's why God created naps.

لەبەر ئەوە خوا سەرخەوشکاندنی درووستکردووە.

(Laughter)

(پێکەنین)

But we also learn in those moments

بەڵام لەو ساتانەشدایە فێرئەبین

that fatigue is an opportunity to evaluate how much we want it.

کە ماندووبوون دەرفەتێکە بۆ هەڵسەنگاندنی ئەوەی چەندێک ئەو شتەمان ئەوێت.

Because if you are beaten down,

چونکە ئەگەر لەپەل کەوتبێتیت،

if you have worked as hard as you can,

ئەگەر تەواوی هەوڵی خۆتت یابێت،

if you have done everything you said you should,

ئەگەر هەموو ئەوەت کردبێت کە پێویستبوو بیکەیت، و

and it still doesn't work out,

هەر سەرینەگرت،

fatigue can sap you of your energy.

ئەکرێت ماندووبوون وزەت پێنەهێڵێت.

But that's why you go back to the "why" of it.

بەڵام هەر لەبەر ئەوەشە ئەچیتەوە سەر بەشی "بۆچی"ییەکە.

Because I know we have to have women who speak for the voiceless.

چونکە ئەزانم پێویستە ئەو ژنانەمان هەبێت کە قسە بۆ ئەوانە ئەکەن کە دەنگیان نییە.

I know we have to have people of good conscience

ئەزانم کە پێویستە کەسانی خاوەن ویژدانمان هەبێت

who stand up against oppression.

کە دژی سەرکوتکردن ئەوەستنەوە.

I know we have to have people

ئەزانم پێویستە خەڵکانێکمان هەبێت

who understand that social justice belongs to us all.

کە تێئەگەن لەوەی دادپەروەری کۆمەڵایەتی بۆ هەموومانە.

And that wakes me up every morning,

ئەوەش هەموو بەیانییەک هەڵمئەستێنێت، و

and that makes me fight even harder.

واشملێئەکات زیاتر هەوڵبەم.

Because I am moving forward, knowing what is in my past.

چونکە بەرەوپێش ئەچم، ئەشزانم ڕابردووەکەم چی بووە.

I know the obstacles they have for me.

ئەزانم چی بەربەستیان بۆ داناوم.

I know what they're going to do,

ئەزانم کە چی ئەکەن، و

and I'm fairly certain they're energizing and creating new obstacles now.

هەتا ڕادەیەکیش دڵنیام لەوەی هێز کۆئەکەنەوە و بەربەستی نوێ درووست ئەکەن.

But they've got four years to figure it out.

بەڵام چوار ساڵیان ماوە بۆ دۆزینەوەی.

(Laughter)

(پێکەنین)

(Applause)

(چەپڵەلێدان)

Maybe two.

لەوانەشە دووان.

(Cheers)

(چەپڵەلێدان)

(Applause)

(چەپڵەلێدان)

But here's my point:

بەڵام ئەمە مەبەستەکەمە:

I know what I want, and that is justice.

ئەزانم چیم ئەوێت، و ئەوەش دادپەروەرییە.

I know why I want it,

ئەزانم بۆچی ئەمەوێت،

because poverty is immoral, and it is a stain on our nation.

چونکە هەژاری بێڕەوشتییە و لەکەیەکە بۆ وڵاتەکەمان. و

And I know how I'm going to get it:

ئەزانم چۆن پێیئەگەم:

by moving forward every single day.

بەوەی هەموو ڕۆژێک بۆ پێشەوە بچم.

Thank you so much.

زۆر سوپاس بۆ ئێوە.

(Cheers)

(چەپڵەلێدان)

(Applause)

(چەپڵەلێدان)