Behind the lies of Holocaust denial | Deborah Lipstadt

Çeviri: John Quartz Gözden geçirme: Christopher Atalay

I come to you today to speak of liars,

Bugün buraya yalancılar, davalar

lawsuits

ve kahkahalar hakkında

and laughter.

konuşmaya geldim.

The first time I heard about Holocaust denial,

Holokost inkarını ilk duyduğumda

I laughed.

kahkahayla güldüm.

Holocaust denial?

Holokost inkarı mı?

The Holocaust which has the dubious distinction

Dünyanın en iyi belgelenmiş soykırımı

of being the best-documented genocide in the world?

olma özelliği taşıyan Holokost mu?

Who could believe it didn't happen?

Kim bunun olmadığına inanabilir?

Think about it.

Düşünün.

For deniers to be right,

İnkarcıların haklı olması durumunda

who would have to be wrong?

kim yanılıyor olacak?

Well, first of all, the victims --

Öncelikle, hazin dolu anılarını anlatan

the survivors who have told us their harrowing stories.

kurbanlar ve hayatta kalanlar.

Who else would have to be wrong?

Başka kim yanılıyor olacak?

The bystanders.

Buna tanık olanlar.

The people who lived in the myriads of towns and villages and cities

Doğu blokundaki onlarca köyde ve kasabada

on the Eastern front,

yaşamış insanlar,

who watched their neighbors be rounded up --

komşularının toplandığını görmüş,

men, women, children, young, old --

Erkek, kadın, çocuk, genç, yaşlı.

and be marched to the outskirts of the town

Vurularak çukurlara atılmak amacıyla

to be shot and left dead in ditches.

yerleşim yerlerinin dışına götürülen

Or the Poles,

veya Polonyalılar;

who lived in towns and villages around the death camps,

toplama kamplarını civarındaki kasabalarda ve köylerde

who watched day after day

yaşayan ve her bir gün

as the trains went in filled with people

insanlarla dolu trenlerin gidişini

and came out empty.

ve bomboş dönüşünü izleyen.

But above all, who would have to be wrong?

Hepsinden önemlisi, kim haksız?

The perpetrators.

"Biz yaptık."

The people who say, "We did it.

diyen failler.

I did it."

"Ben yaptım."

Now, maybe they add a caveat.

Şimdi, belki bir ekleme yapıyorlar...

They say, "I didn't have a choice; I was forced to do it."

"Seçim şansım yoktu, yapmaya zorlandım."

But nonetheless, they say, "I did it."

Yine de "Ben yaptım." diyebiliyorlar.

Think about it.

Bir düşünün.

In not one war crimes trial since the end of World War II

2. Dünya Savaşından beri yapılan ceza yargılamalarının birinde bile

has a perpetrator of any nationality ever said, "It didn't happen."

hangi milletten olursa olsun hiçbir savaş suçlusu "Bu yaşanmadı." demedi.

Again, they may have said, "I was forced," but never that it didn't happen.

Belki "Beni zorladılar." dedi ama asla yaşanmadı demedi.

Having thought that through,

Bunun üzerine düşündükten sonra

I decided denial was not going to be on my agenda;

inkarın gündemimde olmayacağına karar verdim.

I had bigger things to worry about, to write about, to research,

Düşünmem, yazmam ve araştırmam gereken daha önemli şeyler vardı

and I moved on.

ve işime baktım.

Fast-forward a little over a decade,

Zamanı on yıldan biraz ileri saralım

and two senior scholars --

önde gelen iki akademisyen

two of the most prominent historians of the Holocaust --

önde gelen iki Holokost tarihçisi

approached me and said,

benimle iletişime geçerek:

"Deborah, let's have coffee.

"Deborah, haydi bir kahve içelim.

We have a research idea that we think is perfect for you."

Tam senlik bir araştırma konumuz var."

Intrigued and flattered that they came to me with an idea

Bana bir fikirle gelmelerinin merakı ve gururumun okşanmasıyla,

and thought me worthy of it,

önemli bir şey olduğunu düşünerek

I asked, "What is it?"

"Nedir?" diye sordum

And they said, "Holocaust denial."

"Holokost inkarı" dediler.

And for the second time, I laughed.

Kahkaha attım, ikinci kez.

Holocaust denial?

Holokost inkarı?

The Flat Earth folks?

Dünya düzdür, diyenler gibi mi yani?

The Elvis-is-alive people?

Ya da Elvis hala hayatta, diyenler gibi mi?

I should study them?

Onlar üzerine mi çalışacağım?

And these two guys said,

Bu iki adam bana dediler ki:

"Yeah, we're intrigued.

"Evet, bu konuda ilgiliyiz.

What are they about?

Ne yapmaya çalışıyorlar?

What's their objective?

Amaçları ne?

How do they manage to get people to believe what they say?"

İnsanları bu dediklerine nasıl inandıracaklar?"

So thinking, if they thought it was worthwhile,

Bu çalışmanın önemine inanıyorlarsa, geçici olarak

I would take a momentary diversion --

görüşümden sapan, geçici bir çalışma yapabilirim diye düşündüm.

maybe a year, maybe two, three, maybe even four --

Bir, belki iki, üç, hatta dört sene

in academic terms, that's momentary.

bu süreler akademik alanda geçicidir.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

We work very slowly.

Çok yavaş çalışırız.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And I would look at them.

Yapabilirdim.

So I did.

Ben de yaptım.

I did my research, and I came up with a number of things,

Araştırmamı yaptım ve bazı sonuçlara ulaştım.

two of which I'd like to share with you today.

İkisini bugün sizinle paylaşmak istiyorum.

One:

Birincisi:

deniers are wolves in sheep's clothing.

İnkarcılar koyun kılığındaki kurtlardır.

They are the same: Nazis, neo-Nazis --

Nazi olsun Neo-Nazi olsun hepsi aynı

you can decide whether you want to put a "neo" there or not.

önüne "neo" eki koyup koymamak size kalmış.

But when I looked at them,

Ancak onlara baktığımda

I didn't see any SS-like uniforms,

üzerlerinde SS subayı üniformaları,

swastika-like symbols on the wall,

duvarda swastika benzeri semboller,

Sieg Heil salutes --

Heil Hitler selamları,

none of that.

bunlardan hiçbirini görmedim.

What I found instead

Bunların yerine, insanlar gördüm

were people parading as respectable academics.

muteber akademisyenler gibi gururla yürüyen insanlar...

What did they have?

Neleri vardı peki?

They had an institute.

Bir enstitüleri vardı:

An "Institute for Historical Review."

"Tarih Araştırmaları Enstitüsü"

They had a journal -- a slick journal --

Bilimsel yayınları vardı. Havalı bir yayın:

a "Journal of Historical Review."

"Tarihi Araştırmalar (Bilimsel) Dergisi"

One filled with papers --

Dipnot dolu sayfaları olan

footnote-laden papers.

And they had a new name.

Dahası, yeni bir isimleri vardı,

Not neo-Nazis,

Neo-Nazi değil.

not anti-Semites --

Anti-Semitistler de değil.

revisionists.

Revizyonistler!

They said, "We are revisionists.

"Biz revizyonistiz." dediler.

We are out to do one thing:

"Tek bir amacımız var:

to revise mistakes in history."

Tarihteki yanlışları düzeltmek."

But all you had to do was go one inch below the surface,

Tüm yapmanız gereken yüzeyden 1 cm derine inmekti

and what did you find there?

ve orada bulduğunuz şey:

The same adulation of Hitler,

Aynı Hitler hayranlığı,

praise of the Third Reich,

Üçüncü Reich'a övgüler,

anti-Semitism, racism, prejudice.

anti-Semitizm, ırkçılık, önyargı.

This is what intrigued me.

Bu ilgimi çekti. Gördüğüm şey

It was anti-Semitism, racism, prejudice, parading as rational discourse.

mantıki bir çerçeveye oturtulmuş anti-Semitizm, ırkçılık ve önyargı idi.

The other thing I found --

Ayrıca, çoğumuza sadece gerçekler

many of us have been taught to think there are facts and there are opinions --

ve fikirler olduğunun öğretildiğini gördüm.

after studying deniers,

İnkarcıları çalıştıktan sonra

I think differently.

artık farklı düşünüyorum.

There are facts,

Gerçekler var,

there are opinions,

fikirler var,

and there are lies.

ve bir de yalanlar var.

And what deniers want to do is take their lies,

İnkarcıların yapmak istediği, yalanlarını alıp

dress them up as opinions --

onları fikir şeklinde büründürmek,

maybe edgy opinions,

ki bunlar iddialı fikirler de olabilir,

maybe sort of out-of-the-box opinions --

daha önce düşünülmemiş türden fikirler de olabilir,

but then if they're opinions,

ama bunlar gerçekten fikirse

they should be part of the conversation.

bir diyalogun parçaları olmaları gerekir.

And then they encroach on the facts.

Fakat, (bu yalanlarla) gerçekleri bulandırmaya başlıyorlar.

I published my work --

Çalışmamı yayınladım,

the book was published,

kitap çıktı:

"Denying the Holocaust: The Growing Assault on Truth and Memory,"

"Holokostu İnkar Etmek: Gerçek ve Hafızaya

Yönelik Giderek Büyüyen Saldırı". Penguen İngiltere

it came out in many different countries,

including here in Penguin UK,

dahil olmak üzere pek çok ülkede yayınlandı.

and I was done with those folks and ready to move on.

İnkarcılar hakkındaki çalışmam tamamdı ve başka konular için hazırdım.

Then came the letter from Penguin UK.

Bu esnada Penguen İngiltere'nin mektubunu aldım.

And for the third time, I laughed ...

Üçüncü kez kahkahayla güldüm,

mistakenly.

ama yanlışlıkla.

I opened the letter,

Mektupta, David Irving'in, kendisini

and it informed me that David Irving was bringing a libel suit against me

Holokost inkarcısı olarak nitelediğim için

in the United Kingdom

beni İngiliz mahkemeleri önünde

for calling him a Holocaust denier.

dava edeceği yazıyordu.

David Irving suing me?

David Irving beni dava mı edecek?

Who was David Irving?

David Irving de kim?

David Irving was a writer of historical works,

2. Dünya Savaşı başta olmak üzere tarihi konuları

most of them about World War II,

yazan ve görünüşe göre

and virtually all of those works took the position

Nazilerin o kadar da kötü olmadığını,

that the Nazis were really not so bad,

dahası İtilaf devletlerinin ise o kadar iyi olmadığını

and the Allies were really not so good.

savunan bir yazar.

And the Jews, whatever happened to them,

Yahudilerse başlarına gelen ne olursa olsun

they sort of deserved it.

mutlaka hak etmişlerdir.

He knew the documents,

Belgeleri biliyor,

he knew the facts,

gerçekleri biliyor,

but he somehow twisted them to get this opinion.

fakat bu sonuca ulaşmak için onları eğip büküyor.

He hadn't always been a Holocaust denier,

Başından beri Holokost inkarcısı değildi,

but in the late '80s,

ama 1980'lerin sonuna doğru

he embraced it with great vigor.

bu görüşü büyük bir heyecanla kabullenmiş.

The reason I laughed also was this was a man

Beni güldüren, bu adamın Holokost inkarcısı

olmakla kalmayıp bir de bundan gurur

who not only was a Holocaust denier,

but seemed quite proud of it.

duyar durumda olmasıydı.

Here was a man -- and I quote --

"Auschwitz savaş gemisini batıracağım." diyen

who said, "I'm going to sink the battleship Auschwitz."

bir adamdan bahsediyorum.

Here was a man

Holokosttan kurtulan

who pointed to the number tattooed on a survivor's arm and said,

birinin kolundaki dövmeyi işaret ederek

"How much money have you made

"Bu dövme sana ne kadar

from having that number tattooed on your arm?"

kazandırdı?" diye soran bir adamdan bahsediyorum.

Here was a man who said,

"Senatör Kennedy'nin Chappaquiddick'teki

"More people died in Senator Kennedy's car

arabasında, Auschwitz'deki gaz odalarından

at Chappaquiddick

daha çok insan öldü."

than died in gas chambers at Auschwitz."

diyen bir adamdan bahsediyorum.

That's an American reference, but you can look it up.

Bu, Amerikalılara yapılan bir atıf ama bakabilirsiniz.

This was not a man who seemed at all ashamed or reticent

Bu adam (söylediklerinden) utanan ya da Holokost inkarcısı

about being a Holocaust denier.

olması konusunda ketum davranan birisi değil.

Now, lots of my academic colleagues counseled me --

Pek çok akademisyen meslektaşım, "Boşver Deborah!" diyerek

"Eh, Deborah, just ignore it."

bana nasihatte bulundu.

When I explained you can't just ignore a libel suit,

Onlara iftira niteliğindeki bir davayı görmezden gelemezsiniz dediğimde

they said, "Who's going to believe him anyway?"

"Sanki ona kim inanacak?" dediler.

But here was the problem:

Fakat sorun burada:

British law put the onus, put the burden of proof on me

İngiliz hukuku, söylediğimin doğruluğunu ispatlama

to prove the truth of what I said,

görevini bana yüklüyor.

in contrast to as it would have been in the United States

ABD'de ve birçok başka ülkede ise

and in many other countries:

Irving'in söylediklerimin yanlış

on him to prove the falsehood.

olduğunu ispatlaması gerekecekti.

What did that mean?

Peki bu ne anlama geliyor?

That meant if I didn't fight,

Yani ben hakkımı savunmazsam

he would win by default.

o doğrudan kazanacak.

And if he won by default,

Ve doğrudan kazanması halinde

he could then legitimately say,

"Holokostun doğru versiyonu David Irving'in anlattığıdır.

"My David Irving version of the Holocaust is a legitimate version.

Deborah Lipstadt bana Holokost inkarcısı derken

iftira ediyordu. Görüldüğü üzere

Deborah Lipstadt was found to have libeled me

when she called me a Holocaust denier.

David Irving, Holokost inkarcısı değil."

Ipso facto, I, David Irving, am not a Holocaust denier."

deme meşruiyetine sahip olacak.

And what is that version?

Peki Irving versiyonu ne?

There was no plan to murder the Jews,

Yahudileri öldürme planı yoktu,

there were no gas chambers,

gaz odaları yoktu,

there were no mass shootings,

toplu kurşuna dizmeler yoktu,

Hitler had nothing to do with any suffering that went on,

yaşanan acılarla Hitler'in alakası yoktu,

and the Jews have made this all up

ve bunları Almanlardan para koparmak,

to get money from Germany

bir devlet sahibi olmak amacıyla

and to get a state,

bunları Yahudiler uydurdu

and they've done it with the aid and abettance of the Allies --

ve İtilaf devletlerinin yardımıyla

they've planted the documents and planted the evidence.

belgeler icat edip, delil oluşturdular.

I couldn't let that stand

Bunun olmasına ve Holoksttan kurtulan bir kişinin

and ever face a survivor

veya onların çocuklarından birinin

or a child of survivors.

bunlarla karşılaşmasına izin veremezdim.

I couldn't let that stand

Kendimi sorumlu bir tarihçi olarak görüyorsam

and consider myself a responsible historian.

bunun olmasına izin veremezdim.

So we fought.

Sonuçta kapıştık.

And for those of you who haven't seen "Denial,"

Bugüne kadar "inkar" ile karşılaşmayanlar

spoiler alert:

için süprizbozan olacak:

we won.

Kazandık.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

(Applause)

(Alkış)

The judge found David Irving

Hakim, David Irving'in

to be a liar,

bir yalancı,

bir ırkçı ve bir anti-Semitist

a racist,

an anti-Semite.

olduğuna hükmetti.

His view of history was tendentious,

Onun tarihe bakışı taraflıydı,

he lied, he distorted --

yalan söylüyor, gerçekleri çarpıtıyordu.

and most importantly,

ve en önemlisi

he did it deliberately.

bunu kasıtlı olarak yapıyordu.

We showed a pattern, in over 25 different major instances.

25'ten fazla büyük örnek üzerinden model çıkardık.

Not small things -- many of us in this audience write books,

Öyle küçük şeyler değil. Burada bulunanlardan çoğumuz

are writing books;

kitap yazıyoruz; hepimiz

we always make mistakes, that's why we're glad to have second editions:

hata yapabiliriz, bu nedenle ikinci baskıların varlığından memnunuz:

correct the mistakes.

Hataları düzeltmek için.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

But these always moved in the same direction:

Fakat tespit ettiğimiz model hep aynı yöne devam ediyor:

blame the Jews,

Yahudileri suçla,

exonerate the Nazis.

Nazileri akla.

But how did we win?

Peki nasıl kazandık?

What we did is follow his footnotes back to his sources.

Yaptığımızı şey kitaplarındaki dipnotları takip etmek oldu.

And what did we find?

Ne bulduk?

Not in most cases,

Her yerde değil,

and not in the preponderance of cases,

özellikle, öne çıkan konularda değil,

but in every single instance where he made some reference to the Holocaust,

ama Holokosta atıf yaptığı her örnekte

that his supposed evidence was distorted,

kanıt olarak sunduğu şeyler çarpıtılmıştı,

half-truth,

yarı doğru bilgiler vardı,

date-changed,

tarihiyle oynanmıştı,

sequence-changed,

sonuçları değiştirilmişti orada olmayan birinin

someone put at a meeting who wasn't there.

bir toplantı yaptığını söylemesi gibi.

In other words, he didn't have the evidence.

Diğer bir ifadeyle, Kanıtı yoktu.

His evidence didn't prove it.

Kanıtı söylediklerini ispatlamıyordu.

We didn't prove what happened.

Ne olduğunu tam olarak ispatlayamadık.

We proved that what he said happened --

Onların argümanlarını kullandığı veya

and by extension, all deniers, because he either quotes them

onlardan alıntı yaptığından tüm inkarcıları kapsayacak

or they get their arguments from him --

şekilde diyebiliriz ki gerçekleştiğini söyledikleri

is not true.

doğru değil.

What they claim --

İspat için kanıtları

they don't have the evidence to prove it.

olmadığını iddia ediyorlar.

So why is my story more than just the story

Peki benim hikayem neden,

of a quirky, long, six-year, difficult lawsuit,

sonunda neo-Nazi olduğuna savunucusu olduğuna hükmedilen bir adamın

an American professor being dragged into a courtroom

Amerikalı bir profesörü bir mahkeme salonuna sürüklediği

by a man that the court declared in its judgment

garip, dolambaçlı, altı yıllık zor bir davanın

was a neo-Nazi polemicist?

hikayesinin ötesine geçiyor?

What message does it have?

İçinde barındırdığı mesaj ne?

I think in the context of the question of truth,

Bence gerçeğin sorgulanması bakımından

it has a very significant message.

çok önemli bir mesajı var.

Because today,

Çünkü bugün,

as we well know,

hepimizin bildiği gibi,

truth and facts are under assault.

doğruluk ve gerçekler saldırı altında.

Social media, for all the gifts it has given us,

Bize sağladığı tüm kolaylıklara rağmen, sosyal medya,

has also allowed the difference between facts -- established facts --

gerçekler, icat edilmiş gerçekler ile

and lies

yalanlar arasındaki farkın

to be flattened.

kapatılmasına imkan tanıyor.

Third of all:

Üçüncüsü ise:

extremism.

Aşırıcılık.

You may not see Ku Klux Klan robes,

Belki Ku Klux Klan kıyafetleri görmüyorsunuz

you may not see burning crosses,

belki alevli haçlar görmüyorsunuz,

you may not even hear outright white supremacist language.

belki doğrudan beyaz ırkın üstünlüğünü savunan söylemleri işitmiyorsunuz.

It may go by names: "alt-right," "National Front" -- pick your names.

"Alt-right", "Ulusal Cephe" gibi isimler olabilir. Birisini seçin.

But underneath, it's that same extremism that I found in Holocaust denial

Tüm bunların altında, Holokost inkarında gördüğüm aynı aşırıcılık

parading as rational discourse.

bir mantık silsilesi içerisinde arzı endam ediyor.

We live in an age where truth is on the defensive.

Hakikatin savunmada olduğu bir zamanda yaşıyoruz.

I'm reminded of a New Yorker cartoon.

Bir New Yorker karikatürünün bana hatırlattığı gibi.

A quiz show recently appeared in "The New Yorker"

The New Yorker'da yayınlanan bir bilgi yarışmasında

where the host of the quiz show is saying to one of the contestants,

sunucu yarışmacılardan birisine

"Yes, ma'am, you had the right answer.

"Evet hanımefendi, doğru cevabı bildiniz. Fakat,

But your opponent yelled more loudly than you did,

Karşınızdakinin sesi sizden yüksek çıktığından

so he gets the point."

puanları o alıyor." diyor.

What can we do?

Peki ne yapabiliriz?

First of all,

Her şeyden önce,

we cannot be beguiled by rational appearances.

Mantıklı gözüken şeylerin bizi yanlış yönlendirmesine müsaade etmemeliyiz.

We've got to look underneath,

(Söylenenin) arkasına bakmalıyız ki

and we will find there the extremism.

orada aşırıcılığı görebilelim.

Second of all,

İkinci olarak,

we must understand that truth is not relative.

hakikatin kişiden kişiye değişmediğini anlamalıyız.

Number three,

Üçüncüsü,

we must go on the offensive,

hücum eden biz olmalıyız,

not the defensive.

savunma yapan değil.

When someone makes an outrageous claim,

Bir kimse saçma bir iddiada bulununca,

even though they may hold one of the highest offices in the land,

ülkedeki en üst makamı işgal etse bile

if not the world --

dünya da olabilir

we must say to them,

onlara "Kanıtın ne?"

"Where's the proof?

"Kanıtın nerede?" demeliyiz.

Where's the evidence?"

We must hold their feet to the fire.

Sorgulanan onlar olmalı.

We must not treat it as if their lies are the same as the facts.

Yalanlarını gerçekmiş gibi kabul etmemeliyiz.

And as I said earlier, truth is not relative.

Dediğim gibi, gerçek kişiden kişiye değişmez.

Many of us have grown up in the world of the academy

Pek çoğumuz akademik camiada, her şeyin sorgulanabilir

and enlightened liberal thought,

olduğunu öğretildiğimiz yerde

where we're taught everything is open to debate.

yetiştik ve özgürlükçü düşünceyi aydınlattık.

But that's not the case.

Fakat durum bu değil.

There are certain things that are true.

Gerçek olan belli şeyler var.

There are indisputable facts --

Tartışmaya açık olmayan gerçekler var,

objective truths.

nesnel doğrular.

Galileo taught it to us centuries ago.

Galileo bize bunu asırlar önce öğretti.

Even after being forced to recant by the Vatican

Vatikan tarafından, dünyanın güneşin etrafında döndüğü yönündeki

that the Earth moved around the Sun,

fikrini değiştirmeye zorlandıktan sonra bile

he came out,

and what is he reported to have said?

ne dediği söylenir?

"And yet, it still moves."

"Yine de dönmeye devam ediyor."

The Earth is not flat.

Dünya düz değil.

The climate is changing.

İklim değişiyor.

Elvis is not alive.

Elvis hayatta değil.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

(Applause)

(Alkış)

And most importantly,

Ve en önemlisi,

truth and fact are under assault.

doğruluk ve gerçekler saldırı altında.

The job ahead of us,

Bizi bekleyen iş,

the task ahead of us,

görev,

the challenge ahead of us

önümüzdeki sınama

is great.

çok büyük.

The time to fight is short.

Mücadeleye vakit az.

We must act now.

Şimdi harekete geçmeliyiz.

Later will be too late.

Daha sonra geç olabilir.

Thank you very much.

Çok teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)