Auret van Heerden: Making global labor fair

Translator: Sarinee Achavanuntakul Reviewer: Heartfelt Grace

This cell phone

โทรศัพท์มือถือเครื่องนี้

started its trajectory

เริ่มชีวิตของมัน

in an artisanal mine

ในเหมืองพื้นบ้าน

in the Eastern Congo.

ทางภาคตะวันออกของประเทศคองโก

It's mined by armed gangs

แร่ถูกขุดด้วยแก๊งติดอาวุธ

using slaves, child slaves,

ที่ใช้เด็กเป็นทาส

what the U.N. Security Council

เป็นแร่ที่คณะมนตรีความมั่นคงของสหประชาชาติ

calls "blood minerals,"

เรียกว่า "แร่เลือด"

then traveled into some components

ต่อมามันเดินทางมาอยู่ในชิ้นส่วนประกอบ

and ended up in a factory

และลงเอยในโรงงานแห่งหนึ่ง

in Shinjin in China.

ในเมืองเฉินจิ้น ประเทศจีน

That factory -- over a dozen people have committed suicide

ลูกจ้างในโรงงานนี้กว่า 12 คนฆ่าตัวตายไปแล้ว

already this year.

เฉพาะปีนี้ปีเดียว

One man died after working a 36-hour shift.

ชายคนหนึ่งตายหลังจากทำงานไม่หยุด 36 ชั่วโมง

We all love chocolate.

เราทุกคนชอบช็อกโกแลต

We buy it for our kids.

เราซื้อมันให้ลูกๆ

Eighty percent of the cocoa comes from Cote d'Ivoire and Ghana

ร้อยละ 80 ของโกโก้ทั่วโลกมาจากโคตดิวัวร์ (Cote d'Ivoire) และกานา

and it's harvested by children.

เก็บเกี่ยวโดยเด็กๆ

Cote d'Ivoire, we have a huge problem of child slaves.

โคตดิวัวร์มีปัญหาใช้เด็กเป็นทาสเยอะมาก

Children have been trafficked from other conflict zones

เด็กๆ มักจะถูกส่งตัวมาจากพื้นที่อื่นที่มีเหตุการณ์ความขัดแย้ง

to come and work on the coffee plantations.

ถูกใช้ทำงานในไร่กาแฟ

Heparin -- a blood thinner,

เฮปาริน (Heparin) น้ำยาเจือจางเลือด

a pharmaceutical product --

ผลิตภัณฑ์เภสัชกรรมตัวหนึ่ง

starts out in artisanal workshops

กำเนิดในร้านช่างท้องถิ่น

like this in China,

แบบนี้ในประเทศจีน

because the active ingredient

เพราะส่วนประกอบที่สำคัญ

comes from pigs' intestines.

มาจากไส้หมู

Your diamond -- you've all heard, probably seen the movie "Blood Diamond."

เพชรของคุณ - ทุกท่านคงเคยได้ยินหรือได้ดูหนังเรื่อง "เพชรเลือด (Blood Diamond)" แล้ว

This is a mine in Zimbabwe

นี่คือเหมืองเพชรในซิมบับเว

right now.

ตอนนี้

Cotton: Uzbekistan is the second biggest

ฝ้าย - อุซเบกิสถานคือผู้ส่งออกฝ้าย

exporter of cotton on Earth.

อันดับสองของโลก

Every year when it comes to the cotton harvest,

ทุกปีเมื่อมาถึงฤดูเก็บเกี่ยวฝ้าย

the government shuts down the schools,

รัฐบาลจะปิดโรงเรียน

puts the kids in buses, buses them to the cotton fields

ไล่เด็กขึ้นรถเมล์ ส่งพวกเขาไปที่ไร่ฝ้าย

to spend three weeks harvesting the cotton.

บังคับให้เก็บฝ้ายตลอดเวลาสามสัปดาห์

It's forced child labor

นี่คือการใช้แรงงานเด็ก

on an institutional scale.

ในระดับสถาบัน

And all of those products probably end their lives

และผลิตภัณฑ์ทั้งหมดนี้อาจจะจบสิ้นวงจรชีวิต

in a dump like this one in Manila.

ในกองขยะหน้าตาแบบนี้ในมะนิลา

These places, these origins,

เมืองเหล่านี้ ที่มาทั้งหมดนี้

represent governance gaps.

สะท้อนช่องว่างของธรรมาภิบาล

That's the politest description

นี่คือคำอธิบายที่นิ่มนวลที่สุด

I have for them.

ที่ผมคิดได้เกี่ยวกับเรื่องนี้

These are the dark pools

นี่คือทะเลมืด

where global supply chains begin --

ที่ห่วงโซ่อุปทานโลกเริ่มต้น

the global supply chains,

ห่วงโซ่อุปทานโลก

which bring us our favorite brand name products.

ที่นำส่งสินค้าหลากยี่ห้อที่เราโปรดปราน

Some of these governance gaps

ช่องว่างธรรมาภิบาลบางช่อง

are run by rogue states.

บริหารจัดการโดยรัฐเถื่อน

Some of them are not states anymore at all.

บางรัฐไม่ใช่รัฐอีกต่อไปแล้วด้วย

They're failed states.

แต่เป็นรัฐล้มเหลว

Some of them

บางประเทศ

are just countries who believe that deregulation or no regulation

เป็นแค่ประเทศที่เชื่อว่าการผ่อนปรนกฏเกณฑ์หรือการไร้ซึ่งกฏเกณฑ์ใดๆ

is the best way to attract investment,

คือวิธีที่ดีที่สุดในการดึงดูดเงินลงทุน

promote trade.

และส่งเสริมการค้า

Either way, they present us

รัฐทั้งสองแบบนี้ทำให้เราเผชิญกับ

with a huge moral and ethical dilemma.

ภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกทางศีลธรรมและจริยธรรมขนาดใหญ่

I know that none of us want to be accessories

ผมรู้ว่าไม่มีใครหรอกที่อยากเป็นคนสมรู้ร่วมคิด

after the fact

หลังจากที่รู้แล้ว

of a human rights abuse

ว่าเกิดการละเมิดสิทธิมนุษยชน

in a global supply chain.

ในห่วงโซ่อุปทานโลก

But right now,

แต่ ณ ขณะนี้

most of the companies involved in these supply chains

บริษัทส่วนใหญ่ที่มีส่วนในห่วงโซ่อุปทานที่ว่า

don't have any way

ไม่มีวิธีอะไรเลย

of assuring us

ที่จะทำให้เรามั่นใจว่า

that nobody had to mortgage their future,

ไม่มีใครต้องจำนองอนาคตของตัวเอง

nobody had to sacrifice their rights

ไม่มีใครต้องเสียสละสิทธิของพวกเขา

to bring us our favorite

ในการนำส่งสินค้า

brand name product.

ยี่ห้อต่างๆ ที่เราโปรดปราน

Now, I didn't come here to depress you

ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อทำให้คุณหดหู่

about the state of the global supply chain.

เกี่ยวกับสถานการณ์ของห่วงโซ่อุปทานโลก

We need a reality check.

แต่เราต้องเผชิญหน้ากับความจริง

We need to recognize just how serious

เราต้องตระหนักว่านี่คือปัญหาร้ายแรง

a deficit of rights we have.

ปัญหาการด้อยสิทธิ

This is an independent republic,

นี่คือสาธารณรัฐที่เป็นอิสระ

probably a failed state.

อาจเข้าข่ายรัฐล้มเหลว

It's definitely not a democratic state.

ไม่ใช่รัฐประชาธิปไตยแน่ๆ

And right now,

และตอนนี้

that independent republic of the supply chain

สาธารณรัฐห่วงโซ่อุปทานที่เป็นอิสระนี้

is not being governed

ไม่มีใครกำกับดูแล

in a way that would satisfy us,

ในทางที่จะทำให้เรามั่นใจว่า

that we can engage in ethical trade or ethical consumption.

เราจะสามารถค้าขายหรือบริโภคอย่างมีศีลธรรม

Now, that's not a new story.

โอเค เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่

You've seen the documentaries

คุณเคยเห็นภาพยนตร์สารคดีหลายเรื่อง

of sweatshops making garments

เกี่ยวกับโรงงานนรกในอุตสาหกรรมสิ่งทอ

all over the world, even in developed countries.

ทั่วโลก แม้แต่ในประเทศพัฒนาแล้ว

You want to see the classic sweatshop,

ถ้าคุณอยากเห็นโรงงานนรกแบบคลาสสิก

meet me at Madison Square Garden,

ก็ไปเจอผมได้ครับที่ แมดิสัน สแควร์ การ์เด้น (Madison Square Garden)

I'll take you down the street, and I'll show you a Chinese sweatshop.

ผมจะพาคุณเดินไปดูโรงงานนรกของคนจีน

But take the example of heparin.

ลองดูเฮปารินเป็นตัวอย่าง

It's a pharmaceutical product.

นี่คือผลิตภัณฑ์เภสัชกรรม

You expect that the supply chain that gets it to the hospital,

คุณคงคาดว่าห่วงโซ่อุปทานที่นำส่งมันไปยังโรงพยาบาล

probably squeaky clean.

จะสะอาดเอี่ยมไร้มลทิน

The problem is that the active ingredient in there --

ปัญหาคือส่วนประกอบหลักในผลิตภัณฑ์ตัวนี้

as I mentioned earlier --

อย่างที่ผมพูดไปแล้ว

comes from pigs.

มาจากหมู

The main American manufacturer

ผู้ผลิตรายใหญ่ในอเมริกา

of that active ingredient

ที่ทำส่วนประกอบชนิดนี้

decided a few years ago to relocate to China

ตัดสินใจเมื่อไม่กี่ปีก่อนว่าจะย้ายโรงงานไปที่จีน

because it's the world's biggest supplier of pigs.

เพราะจีนเป็นประเทศที่เลี้ยงหมูมากที่สุดในโลก

And their factory in China --

ตอนที่โรงงานของพวกเขาในจีน

which probably is pretty clean --

ซึ่งก็คงจะสะอาดมากๆ

is getting all of the ingredients

รับซื้อส่วนประกอบทั้งหมด

from backyard abattoirs,

มาจากโรงฆ่าสัตว์หลังบ้านของคนจีน

where families slaughter pigs

ที่ครอบครัวเชือดหมู

and extract the ingredient.

และสกัดเอาส่วนผสมนี้ออกมา

So a couple of years ago, we had a scandal

เมื่อสองสามปีก่อน เกิดกรณีอื้อฉาว

which killed about 80 people around the world,

มีคนตายประมาณ 80 คนทั่วโลก

because of contaminants

จากสารปนเปื้อน

that crept into the heparin supply chain.

ที่ซึมเข้าไปอยู่ในห่วงโซ่อุปทานของเฮปาริน

Worse, some of the suppliers

ที่แย่กว่านั้นคือ ซัพพลายเออร์ (supplier) บางราย

realized that they could substitute a product

ตระหนักว่าพวกเขาสามารถทดแทนผลิตภัณฑ์

which mimicked heparin in tests.

ด้วยตัวอื่นที่สร้างผลเหมือนกับเฮปารินในการทดสอบ

This substitute cost nine dollars a pound,

ผลิตภัณฑ์ตัวแทนนี้มีราคาเพียง 9 ดอลลาร์ต่อปอนด์ (ประมาณ 600 บาท/ก.ก.)

whereas real heparin, the real ingredient,

ขณะที่เฮปาริน ส่วนประกอบที่แท้จริง

cost 900 dollars a pound.

มีราคา 900 ดอลลาร์ต่อปอนด์ (ประมาณ 6 หมื่นบาท/ก.ก.)

A no-brainer.

เรื่องนี้ไม่ต้องคิดเลย

The problem was that it killed more people.

ปัญหาคือมันฆ่าคนมากกว่าเดิม

And so you're asking yourself,

ทีนี้คุณจะถามตัวเองว่า

"How come the U.S. Food and Drug Administration

"ทำไมองค์การอาหารและยาของสหรัฐฯ (U.S.FDA)

allowed this to happen?

ถึงปล่อยให้เกิดเรื่องอย่างนี้?"

How did the Chinese State Agency for Food and Drugs

องค์การอาหารและยาของจีน

allow this to happen?"

ปล่อยเรื่องอย่างนี้ได้อย่างไร?"

And the answer is quite simple:

คำตอบนั้นเรียบง่ายมาก

the Chinese define these facilities

จีนได้ระบุประเภทโรงงานที่ผลิต

as chemical facilities, not pharmaceutical facilities,

ว่าเป็นโรงงานเคมี ไม่ใช่โรงงานเภสัชกรรม

so they don't audit them.

รัฐก็เลยไม่ตรวจสอบโรงงานเหล่านี้

And the USFDA

ส่วนองค์การอาหารและยาของสหรัฐฯ

has a jurisdictional problem.

ก็เจอปัญหาขอบเขตการกำกับดูแล

This is offshore.

เพราะโรงงานอยู่ในจีน

They actually do conduct a few investigations overseas --

ที่จริง องค์การอาหารและยาของสหรัฐฯ สอบสวนกรณีที่เกิดนอกประเทศ

about a dozen a year -- maybe 20 in a good year.

ประมาณ 12 เรื่องต่อปี อาจจะถึง 20 ในปีที่ดี

There are 500

มีโรงงานแบบนี้ 500 แห่ง

of these facilities

ที่ผลิตสารทดแทนเฮปาริน

producing active ingredients in China alone.

เฉพาะในจีนเพียงประเทศเดียว

In fact, about 80 percent

อันที่จริง ประมาณร้อยละ 80

of the active ingredients in medicines now

ของสารประกอบหลักในยา

come from offshore,

ตอนนี้มาจากต่างประเทศ

particularly China and India,

โดยเฉพาะจีนและอินเดีย

and we don't have a governance system.

และเราก็ไม่มีระบบธรรมาภิบาล

We don't have a regulatory system

เราไม่มีระบบกำกับดูแล

able to ensure

ที่จะทำให้มั่นใจว่า

that that production is safe.

การผลิตยานั้นปลอดภัย

We don't have a system to ensure

เราไม่มีระบบที่จะมั่นใจว่า

that human rights, basic dignity,

สิทธิมนุษยชน ศักดิ์ศรีขั้นพื้นฐาน

are ensured.

จะได้รับการคุ้มครอง

So at a national level --

ดังนั้น ในระดับชาติ

and we work in about 60 different countries --

และเราก็ทำงานในประมาณ 60 ประเทศ

at a national level

ในระดับชาติ

we've got a serious breakdown in the ability of governments

เราเห็นการพังทลายย่อยยับของความสามารถของรัฐบาล

to regulate production

ที่จะกำกับดูแลการผลิต

on their own soil.

บนแผ่นดินของตัวเอง

And the real problem with the global supply chain

ปัญหาที่แท้จริงของห่วงโซ่อุปทานโลก

is that it's supranational.

ก็คือมันเป็นห่วงโซ่ข้ามชาติ

So governments who are failing,

รัฐบาลที่กำลังเข้าสู่ภาวะล้มเหลว

who are dropping the ball

ที่กำลังปล่อยปละละเลย

at a national level,

ในระดับประเทศ

have even less ability to get their arms around the problem

ยิ่งไม่สามารถรับมือกับปัญหา

at an international level.

ระดับนานาชาติได้

And you can just look at the headlines.

ดูจากพาดหัวข่าวก็ได้ครับ

Take Copenhagen last year --

อย่างที่โคเปนเฮเกน ปีที่แล้ว

complete failure of governments

รัฐบาลต่างๆ ล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง

to do the right thing

ในการทำสิ่งที่ถูกต้อง

in the face of an international challenge.

เมื่อเผชิญหน้ากับความท้าทายระดับสากล

Take the G20 meeting a couple of weeks ago --

หรือลองดูการประชุมจี 20 (G20) เมื่อสองสัปดาห์ก่อนก็ได้

stepped back from its commitments of just a few months ago.

ถดถอยจากพันธกรณีที่ประกาศเพียงเมื่อไม่กี่เดือนก่อน

You can take any one

คุณจะเลือกประเด็น

of the major global challenges we've discussed this week

ความท้าทายขนาดใหญ่ระดับโลก ประเด็นไหนก็ได้ที่เราคุยกันสัปดาห์นี้

and ask yourself, where is the leadership from governments

และถามตัวเองว่า ไหนล่ะภาวะผู้นำจากรัฐบาล

to step up and come up with solutions,

ที่จะก้าวออกมาและประกาศวิธีแก้ไข

responses,

มาตรการรับมือ

to those international problems?

กับปัญหาสากลเหล่านี้?

And the simple answer is they can't. They're national.

คำตอบสั้นๆ คือ พวกเขาทำไม่ได้ พวกเขาอยู่ระดับชาติ

Their voters are local.

ผู้มีสิทธิออกเสียงเลือกตั้งอยู่ในประเทศ

They have parochial interests.

พวกเขามีผลประโยชน์เฉพาะเขตแดน

They can't subordinate those interests

พวกเขาตั้งผลประโยชน์เหล่านั้นเป็นรอง

to the greater global public good.

เอาสินค้าสาธารณะระดับนานาชาติเป็นหลักไม่ได้

So, if we're going to ensure the delivery

ดังนั้น ถ้าเราจะมั่นใจได้ว่าจะมี

of the key public goods

สินค้าสาธารณะสำคัญๆ

at an international level --

ในระดับนานาชาติ

in this case, in the global supply chain --

ในกรณีนี้คือ ห่วงโซ่อุปทานโลก

we have to come up with a different mechanism.

เราก็จะต้องมองหากลไกอื่น

We need a different machine.

ต้องใช้เครื่องจักรตัวอื่น

Fortunately, we have some examples.

โชคดีที่เรามีตัวอย่างบางกรณีแล้ว

In the 1990s,

ในทศวรรษ 1990

there were a whole series of scandals

มีเรื่องอื้อฉาวเกิดขึ้นหลายเรื่อง

concerning the production of brand name goods in the U.S. --

เกี่ยวกับการผลิตสินค้ามียี่ห้อในอเมริกา

child labor, forced labor,

ประเด็นการใช้แรงงานเด็ก แรงงานบังคับ

serious health and safety abuses.

การบั่นทอนสุขภาพและความปลอดภัยขั้นรุนแรง

And eventually President Clinton, in 1996,

ในที่สุด ในปี 1996 (พ.ศ.2539) ประธานาธิบดีคลินตัน

convened a meeting at the White House,

ก็เรียกประชุมที่ทำเนียบขาว

invited industry, human rights NGOs,

เชิญนักอุตสาหกรรม นักสิทธิมนุษยชน เอ็นจีโอ

trade unions, the Department of Labor,

สหภาพแรงงาน กระทรวงแรงงาน

got them all in a room

เชิญฝ่ายเหล่านี้มาอยู่ในห้อง

and said, "Look,

แล้วบอกว่า "เอาล่ะ

I don't want globalization to be a race to the bottom.

ผมไม่อยากให้โลกาภิวัตน์เป็นการวิ่งแข่งไปสู่จุดเสื่อม

I don't know how to prevent that,

ผมไม่รู้ว่าจะป้องกันมันได้อย่างไร

but I'm at least going to use my good offices

แต่อย่างน้อยผมก็จะเปิดห้องทำงานของผม

to get you folks together

ให้พวกคุณทุกคนมารวมตัวกัน

to come up with a response."

หาหนทางแก้ปัญหา"

So they formed a White House task force,

คนกลุ่มนี้ก็เลยจัดตั้งคณะทำงานเฉพาะกิจแห่งทำเนียบขาวขึ้นมา

and they spent about three years arguing

ใช้เวลาประมาณสามปีถกเถียงกัน

about who takes how much responsibility

ว่าใครควรจะมีความรับผิดชอบอะไรบ้าง

in the global supply chain.

ในห่วงโซ่อุปทานโลก

Companies didn't feel it was their responsibility.

บริษัทไม่รู้สึกว่าเป็นความรับผิดชอบของพวกเขา

They don't own those facilities.

เพราะพวกเขาไม่ได้เป็นเจ้าของโรงงาน

They don't employ those workers.

ไม่ได้เป็นนายจ้างของแรงงานเหล่านั้น

They're not legally liable.

ไม่มีความรับผิดชอบทางกฎหมาย

Everybody else at the table

คนที่เหลือรอบโต๊ะประชุม

said, "Folks, that doesn't cut it.

บอกว่า "โทษนะ พูดอย่างนั้นไม่ได้หรอก

You have a custodial duty, a duty of care,

คุณมีพันธะที่จะต้องดูแล มีพันธกิจ

to make sure that that product

ที่จะให้เรามั่นใจว่าผลิตภัณฑ์

gets from wherever to the store

จะเดินทางจากที่ไหนก็แล้วแต่ ไปยังร้านค้า

in a way that allows us to consume it,

ในทางที่ทำให้เราบริโภคมันได้

without fear of our safety,

โดยไม่ต้องห่วงความปลอดภัยของเรา

or without having to sacrifice our conscience

หรือไม่ต้องเสียสละมโนธรรมของเรา

to consume that product."

เวลาบริโภคสินค้าตัวนั้น"

So they agreed, "Okay, what we'll do

พวกเขาเลยตกลงกันว่า "โอเค สิ่งที่เราจะทำ

is we agree on a common set of standards,

คือเราจะตกลงร่วมใช้มาตรฐานเดียวกัน

code of conduct.

ร่วมใช้จรรยาบรรณแบบเดียวกัน

We'll apply that throughout

และประกาศใช้มันตลอดสาย

our global supply chain

ห่วงโซ่อุปทานโลกของเรา

regardless of ownership or control.

ไม่ว่าใครจะเป็นเจ้าของหรือผู้ควบคุม

We'll make it part of the contract."

เราจะทำให้เป็นส่วนหนึ่งของพันธสัญญานี้"

And that was a stroke of absolute genius,

นั่นคือวาบแห่งอัจฉริยะ

because what they did

เพราะสิ่งที่พวกเขาทำ

was they harnessed the power of the contract,

คือการใช้พลังของพันธสัญญา

private power,

พลังของภาคเอกชน

to deliver public goods.

ในการนำส่งสินค้าสาธารณะ

And let's face it,

ความเป็นจริงก็คือ

the contract from a major multinational brand

สัญญาจ้างที่บริษัทยี่ห้อชั้นนำข้ามชาติยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง

to a supplier in India or China

ทำกับซัพพลายเออร์ในอินเดียหรือจีน

has much more persuasive value

มีพลังการหว่านล้อม

than the local labor law,

สูงกว่ากฎหมายแรงงานในประเทศมาก

the local environmental regulations,

กฏระเบียบด้านสิ่งแวดล้อมในประเทศ

the local human rights standards.

มาตรฐานสิทธิมนุษยชนในประเทศ

Those factories will probably never see an inspector.

โรงงานเหล่านี้คงไม่มีวันเจอใครไปตรวจสอบเลย

If the inspector did come along,

และถ้ามีเจ้าหน้าที่ไปตรวจสอบ

it would be amazing if they were able

ก็จะเป็นเรื่องน่าทึ่งมากถ้าเจ้าหน้าที่

to resist the bribe.

ปฏิเสธไม่รับสินบน

Even if they did their jobs,

แม้ในกรณีที่เจ้าหน้าที่ทำงานเต็มที่

and they cited those facilities for their violations,

รายงานว่าโรงงานเหล่านี้ละเมิดกฎระเบียบ

the fine would be derisory.

ค่าปรับก็จะเล็กน้อยจนน่าขัน

But you lose that contract

แต่ถ้าคุณถูกบอกเลิกสัญญา

for a major brand name,

จากบริษัทยี่ห้อดัง

that's the difference

มันจะเป็นความแตกต่าง

between staying in business or going bankrupt.

ระหว่างการอยู่รอดของธุรกิจ หรือล้มละลาย

That makes a difference.

นี่คือความแตกต่าง

So what we've been able to do

ดังนั้นสิ่งที่เราทำได้

is we've been able to harness

ที่ผ่านมาคือเราได้ใช้

the power and the influence

พลังและอิทธิพล

of the only truly transnational institution

ของสถาบันเพียงแห่งเดียวที่เป็นสถาบันข้ามชาติ

in the global supply chain,

ในห่วงโซ่อุปทานโลก

that of the multinational company,

นั่นคือ บริษัทข้ามชาติ

and get them to do the right thing,

ผลักดันให้พวกเขาทำสิ่งที่ถูกต้อง

get them to use that power for good,

ใช้พลังเพื่อความดี

to deliver the key public goods.

ในการนำส่งสินค้าสาธารณะสำคัญๆ

Now of course, this doesn't come naturally

แน่นอน เรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติ

to multinational companies.

ของบริษัทข้ามชาติ

They weren't set up to do this. They're set up to make money.

องค์กรของพวกเขาไม่ได้ถูกก่อตั้งมาทำเรื่องนี้ แต่ถูกก่อตั้งมาทำกำไร

But they are extremely efficient organizations.

แต่พวกเขาเป็นองค์กรที่มีประสิทธิภาพสูงมาก

They have resources,

พวกเขามีทรัพยากร

and if we can add the will, the commitment,

และถ้าเราสามารถเพิ่มเจตจำนง ความทุ่มเท

they know how to deliver that product.

พวกเขาก็รู้ว่าจะต้องนำส่งสินค้าอย่างไร

Now, getting there is not easy.

ทีนี้ การจะบรรลุเป้านี้ไม่ใช่เรื่องง่าย

Those supply chains I put up on the screen earlier,

ห่วงโซ่อุปทานที่ผมฉายให้ดูก่อนหน้านี้

they're not there.

มันไม่มีอยู่จริง

You need a safe space.

คุณต้องมีพื้นที่ปลอดภัย

You need a place where people can come together,

พื้นที่ที่คนจะมารวมตัวกัน

sit down without fear of judgment,

นั่งลงโดยไม่ต้องกลัวว่าจะถูกใครตัดสิน

without recrimination,

ไม่กลัวว่าใครจะกล่าวหา

to actually face the problem,

จะได้เผชิญกับปัญหาจริงๆ

agree on the problem and come up with solutions.

ตกลงกันว่าปัญหาคืออะไร และร่วมกันหาวิธีแก้ไข

We can do it. The technical solutions are there.

เราทำเรื่องนี้ได้ วิธีแก้ไขทางเทคนิคมีอยู่แล้ว

The problem is the lack of trust, the lack of confidence,

ปัญหาอยู่ที่การขาดความไว้วางใจกัน ขาดความมั่นใจ

the lack of partnership

ขาดความเป็นแนวร่วม

between NGOs, campaign groups,

ระหว่างเอ็นจีโอ กลุ่มรณรงค์

civil society organizations

องค์กรภาคประชาสังคม

and multinational companies.

และบริษัทข้ามชาติ

If we can put those two together in a safe space,

ถ้าเราสามารถนำกลุ่มทั้งสองฝั่งนี้มาอยู่ในพื้นที่ปลอดภัย

get them to work together,

ทำให้พวกเขาทำงานร่วมกัน

we can deliver public goods right now,

เราก็จะสามารถนำส่งสินค้าสาธารณะได้เลย

or in extremely short supply.

หรือภายในเวลาไม่นาน

This is a radical proposition,

นี่คือข้อเสนอที่สุดโต่ง

and it's crazy to think

และก็บ้ามากถ้าคิดว่า

that if you're a 15-year-old Bangladeshi girl

ถ้าคุณเป็นเด็กสาวอายุ 15 ชาวบังกลาเทศ

leaving your rural village

ออกจากหมู่บ้านในชนบท

to go and work in a factory in Dhaka --

ไปทำงานในโรงงานในเมืองดาก้า

22, 23, 24 dollars a month --

และค่าแรง 22, 23, 24 ดอลลาร์ต่อเดือน (ประมาณ 700 บาท)

your best chance of enjoying rights at work

โอกาสที่ดีที่สุดของคุณที่จะมีสิทธิในที่ทำงาน

is if that factory is producing

คือถ้าโรงงานนั้นกำลังผลิต

for a brand name company

ให้กับบริษัทยี่ห้อดัง

which has got a code of conduct

ที่มีจรรยาบรรณเป็นลายลักษณ์อักษร

and made that code of conduct part of the contract.

และบรรจุจรรยาบรรณนั้นเป็นส่วนหนึ่งของสัญญาจ้างกับโรงงาน

It's crazy.

เป็นเรื่องบ้า

Multinationals are protecting human rights.

ที่คิดว่าบริษัทข้ามชาติกำลังพิทักษ์สิทธิมนุษยชน

I know there's going to be disbelief.

ผมรู้ว่าคุณคงไม่เชื่อหูตัวเอง

You'll say, "How can we trust them?"

คุณจะบอกว่า "เราจะไว้ใจพวกเขาได้ยังไง?"

Well, we don't.

ที่จริงเราไม่ไว้ใจครับ

It's the old arms control phrase:

เราใช้กฏจากยุคควบคุมขีปนาวุธ

"Trust, but verify."

"ไว้ใจ แต่ตรวจสอบ"

So we audit.

เราจึงไปตรวจสอบ

We take their supply chain, we take all the factory names,

เราหาข้อมูลเรื่องห่วงโซ่อุปทาน จดชื่อโรงงานทั้งหมด

we do a random sample,

เราสุ่มเลือกบางโรงงาน

we send inspectors on an unannounced basis

ส่งนักตรวจสอบเข้าไป โดยไม่แจ้งก่อนล่วงหน้า

to inspect those facilities,

เพื่อตรวจสอบสถานการณ์ในโรงงาน

and then we publish the results.

เสร็จแล้วเราก็ตีพิมพ์ผลการตรวจสอบ

Transparency is absolutely critical to this.

ความโปร่งใสคือหัวใจของเรื่องนี้

You can call yourself responsible,

คุณอ้างได้ว่าคุณรับผิดชอบ

but responsibility without accountability

แต่ความรับผิดชอบที่ปราศจากการตรวจสอบ

often doesn't work.

มักจะใช้ไม่ได้

So what we're doing is, we're not only enlisting the multinationals,

ดังนั้นสิ่งที่เรากำลังทำคือ ไม่เพียงแต่ชักจูงบริษัทข้ามชาติ

we're giving them the tools to deliver this public good --

แต่เรากำลังมอบเครื่องมือให้พวกเขานำส่งสินค้าสาธารณะ

respect for human rights --

ที่เรียกว่า ความเคารพในสิทธิมนุษยชน

and we're checking.

และเราก็กำลังตรวจสอบ

You don't need to believe me. You shouldn't believe me.

คุณไม่ต้องเชื่อผมนะครับ และคุณก็ไม่ควรเชื่อผมด้วย

Go to the website. Look at the audit results.

แต่ไปที่เว็บไซต์ ดูผลการตรวจสอบ

Ask yourself, is this company behaving

และถามตัวเองว่า บริษัทนี้กำลังทำตัว

in a socially responsible way?

ในทางที่รับผิดชอบต่อสังคมหรือเปล่า?

Can I buy that product

ฉันจะซื้อผลิตภัณฑ์นี้ได้หรือไม่

without compromising my ethics?

โดยไม่ต้องอ่อนข้อจุดยืนทางศีลธรรม?

That's the way the system works.

นี่คือวิธีที่ระบบนี้ทำงาน

I hate the idea

ผมเกลียดความคิด

that governments are not protecting human rights around the world.

ที่ว่ารัฐบาลไม่ได้ปกป้องสิทธิมนุษยชนทั่วโลก

I hate the idea

ผมเกลียดความคิด

that governments have dropped this ball

ที่ว่ารัฐบาลได้ปล่อยปละละเลย

and I can't get used to the idea

และผมก็ทำใจยอมรับไม่ได้

that somehow we can't get them to do their jobs.

กับความคิดที่่ว่าเราทำให้รัฐบาลทำหน้าที่ไม่ได้

I've been at this for 30 years,

ผมทำเรื่องนี้มา 30 ปีแล้ว

and in that time I've seen

ตลอดเวลานั้นผมได้เห็น

the ability, the commitment, the will of government

ความสามารถ ความทุ่มเท และเจตจำนงของรัฐบาล

to do this decline,

ที่ทำให้เรื่องนี้เสื่อมถอย

and I don't see them making a comeback right now.

และผมก็ไม่เห็นว่าพวกเขาจะทำตัวดีขึ้น

So we started out thinking

ตอนนั้นเราเริ่มจากความคิด

this was a stopgap measure.

ที่ว่านี่คือมาตรการชั่วคราว

We're now thinking that, in fact,

แต่ตอนนี้เรากำลังคิดว่า ที่จริงแล้ว

this is probably the start

นี่น่าจะเป็นจุดเริ่มต้น

of a new way of regulating and addressing

ของการกำกับดูแลแบบใหม่ และการรับมือ

international challenges.

กับความท้าทายสากล

Call it network governance. Call it what you will.

คุณอาจเรียกมันว่า ธรรมาภิบาลแบบเครือข่าย เรียกว่าอะไรก็ได้

The private actors,

ผู้มีส่วนร่วมจากภาคเอกชน

companies and NGOs,

บริษัทและเอ็นจีโอทั้งหลาย

are going to have to get together

จะต้องมาช่วยกันคิด

to face the major challenges we are going to face.

เพื่อรับมือกับความท้าทายหลักๆ ที่เรากำลังจะเผชิญ

Just look at pandemics --

แค่ดูเรื่องโรคระบาดก็ได้

swine flu, bird flu, H1N1.

โรคไข้หวัดหมู ไข้หวัดนก H1N1

Look at the health systems in so many countries.

ดูระบบสุขภาพในหลายๆประเทศ

Do they have the resources

พวกเขามีทรัพยากรพอไหม

to face up to a serious pandemic?

ที่จะรับมือกับโรคระบาดรุนแรง?

No.

ไม่เลย

Could the private sector and NGOs

ภาคเอกชนกับเอ็นจีโอ

get together and marshal a response?

จะมาร่วมกันแก้ไขได้หรือเปล่า?

Absolutely.

ได้แน่นอน

What they lack is that safe space

สิ่งที่พวกเขาขาด คือพื้นที่ปลอดภัย

to come together, agree

ที่จะมาร่วมกันหาข้อตกลง

and move to action.

และลงมือปฏิบัติ

That's what we're trying to provide.

นี่คือสิ่งที่เราพยายามจะสร้าง

I know as well

ผมรู้ดีว่า

that this often seems

เรื่องนี้มักจะดูเหมือน

like an overwhelming level of responsibility

ความรับผิดชอบที่ใหญ่โตเกินไป

for people to assume.

สำหรับบริษัทใดบริษัทหนึ่ง

"You want me to deliver human rights

"คุณอยากให้ผมคุ้มครองสิทธิมนุษยชน

throughout my global supply chain.

ตลอดห่วงโซ่อุปทานโลกของผม

There are thousands of suppliers in there."

ที่มีซัพพลายเออร์หลายพันเจ้า

It seems too daunting, too dangerous,

มันดูยากเกินไป อันตรายเกินไป

for any company to take on.

สำหรับบริษัทใดบริษัทหนึ่ง"

But there are companies.

แต่แล้วเราก็มีสมาชิก

We have 4,000 companies who are members.

มีบริษัท 4,000 แห่งมาเป็นสมาชิกเรา

Some of them are very, very large companies.

บางแห่งเป็นบริษัทใหญ่ยักษ์มาก

The sporting goods industry, in particular,

โดยเฉพาะอุตสาหกรรมเครื่องกีฬา

stepped up to the plate and have done it.

พวกเขาตอบรับความท้าทายและทำสำเร็จ

The example, the role model, is there.

เรามีตัวอย่าง มีต้นแบบ

And whenever we discuss

และเมื่อไรก็ตามที่เราถกเถียง

one of these problems that we have to address --

ปัญหาหนึ่งที่เราต้องรับมือ

child labor in cottonseed farms in India --

นั่นคือ แรงงานเด็กในไร่เมล็ดฝ้ายในอินเดีย

this year we will monitor 50,000 cottonseed farms in India.

ปีนี้เราจะติดตามสถานการณ์ในไร่เมล็ดฝ้าย 50,000 แห่งในอินเดีย

It seems overwhelming.

เป็นตัวเลขที่ดูเยอะมาก

The numbers just make you want to zone out.

ตัวเลขขนาดนี้ทำให้คุณอยากปิดหูไม่รับรู้

But we break it down to some basic realities.

แต่เราย่อยมันลงถึงระดับความเป็นจริงพื้นฐาน

And human rights

และที่จริง สิทธิมนุษยชน

comes down to a very simple proposition:

ก็ย่อยลงมาเหลือเพียงคำถามเดียว

can I give this person their dignity back?

คือ เราจะมอบศักดิ์ศรีคืนให้แก่คนคนนี้หรือเปล่า?

Poor people,

คนจน

people whose human rights have been violated --

คนที่สิทธิมนุษยชนถูกละเมิด

the crux of that

แก่นสารของปัญหานี้

is the loss of dignity,

คือการสูญเสียศักดิ์ศรี

the lack of dignity.

การขาดศักดิ์ศรี

It starts with just giving people back their dignity.

เรื่องนี้เริ่มจากการคืนศักดิ์ศรีให้กับผู้คน แค่นั้นเอง

I was sitting in a slum outside Gurgaon

ผมเคยไปเยือนสลัมนอกเมืองเกอร์กาอัน (Gurgaon)

just next to Delhi,

ติดกับเดลี

one of the flashiest, brightest new cities

เมืองใหม่เมืองหนึ่งที่กำลังพุ่งแรง

popping up in India right now,

ในอินเดียตอนนี้

and I was talking to workers

ผมไปคุยกับคนงาน

who worked in garment sweatshops down the road,

ที่ทำงานในโรงงานสิ่งทอ

and I asked them what message they would like me to take to the brands.

ผมถามว่า พวกเขาอยากส่งสารอะไรไปถึงบริษัทยี่ห้อดัง

They didn't say money.

พวกเขาไม่ได้ตอบว่าเงิน

They said, "The people who employ us

พวกเขาตอบว่า "คนที่จ้างพวกเรา

treat us like we are less than human,

ทำกับเรายังกับไม่ใช่มนุษย์

like we don't exist.

ราวกับว่าเราไม่มีตัวตน

Please ask them to treat us like human beings."

ขอให้ไปบอกพวกเขาว่า ช่วยทำกับเราเหมือนเป็นมนุษย์ด้วย"

That's my simple understanding of human rights.

นี่คือความเข้าใจพื้นๆ ของผมเรื่องสิทธิมนุษยชน

That's my simple proposition to you,

นี่คือข้อเสนอง่ายๆ ของผมต่อคุณ

my simple plea to every decision-maker

ข้อเสนอง่ายๆ ต่อผู้มีอำนาจตัดสินใจ

in this room, everybody out there.

ทุกคนในห้องนี้ และทุกคนนอกห้อง

We can all make a decision

พวกเราสามารถตัดสินใจได้

to come together

ว่าจะมารวมตัวกัน

and pick up the balls and run with the balls

รับมือกับปัญหา หยิบยกมันขึ้นมา

that governments have dropped.

ปัญหาที่รัฐบาลปล่อยมือไปแล้ว

If we don't do it,

ถ้าเราไม่ทำ

we're abandoning hope,

ก็เท่ากับว่าเราละทิ้งความหวัง

we're abandoning our essential humanity,

ละทิ้งความเป็นมนุษย์ขั้นพื้นฐานของเรา

and I know that's not a place we want to be,

ซึ่งผมก็รู้ว่าไม่ใช่จุดที่เราอยากยืน

and we don't have to be there.

และเราก็ไม่จำเป็นต้องยืน

So I appeal to you.

ผมจึงขอวิงวอนตรงนี้

Join us, come into that safe space,

ขอเชิญให้มาร่วมกับเรา เข้ามาอยู่ในพื้นที่ปลอดภัย

and let's start to make this happen.

และเริ่มลงมือให้เกิดผล

Thank you very much.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)