Ray Anderson: The business logic of sustainability

Translator: Sarinee Achavanuntakul Reviewer: Korawan Kitsommart

Believe me or not, I come offering a solution

เชื่อไหมครับว่า ผมมาเสนอวิธีแก้ปัญหา

to a very important part of this larger problem,

ปัญหาที่สำคัญมากข้อหนึ่งในปัญหาที่ใหญ่กว่า

with the requisite focus on climate.

แน่นอนว่าต้องรวมเรื่องสภาพภูมิอากาศ

And the solution I offer

วิธีแก้ที่ผมมาเสนอนั้น

is to the biggest culprit

พุ่งเป้าไปที่ตัวการที่ใหญ่ที่สุด

in this massive mistreatment of the earth

ในการปฏิบัติต่อโลกเราอย่างเลวร้ายมหาศาล

by humankind,

ด้วยน้ำมือมนุษย์

and the resulting decline of the biosphere.

ซึ่งทำให้โลกชีวมณฑลเสื่อมโทรม

That culprit is business and industry,

ตัวการที่ว่านั้นคือธุรกิจและอุตสาหกรรมครับ

which happens to be where I have spent the last 52 years

ซึ่งก็บังเอิญเป็นโลกที่ผมใช้ชีวิต 52 ปีที่ผ่านมา

since my graduation from Georgia Tech in 1956.

ตั้งแต่จบปริญญาจากจอร์เจีย เทค ในปี 1956

As an industrial engineer,

ในฐานะวิศวกรอุตสาหการ

cum aspiring and then successful entrepreneur.

ที่อยากเป็นผู้ประกอบการ แล้วก็ประสบความสำเร็จ

After founding my company, Interface, from scratch

หลังจากที่ผมก่อตั้งบริษัท อินเทอร์เฟซ ขึ้นมาจากศูนย์

in 1973, 36 years ago,

ในปี 1973 ซึ่งก็คือ 36 ปีที่แล้ว

to produce carpet tiles in America

เพื่อผลิตพรมในอเมริกา

for the business and institution markets,

สำหรับตลาดธุรกิจและสถาบัน

and shepherding it through start-up and survival

ผมนำบริษัทนี้ผ่านช่วงตั้งไข่และเอาตัวรอด

to prosperity and global dominance in its field,

ทำให้มันรุ่งเรืองและเป็นผู้นำระดับโลก

I read Paul Hawken's book,

ผมอ่านหนังสือของ พอล ฮอว์เคน

"The Ecology of Commerce,"

ชื่อ นิเวศวิทยาของการพาณิชย์ (Ecology of Commerce)

the summer of 1994.

ในฤดูร้อนปี 1994

In his book, Paul charges business and industry

ในหนังสือของเขา พอล ฮอว์เคน บอกว่าธุรกิจกับอุตสาหกรรม

as, one, the major culprit

คือตัวการหมายเลขหนึ่ง

in causing the decline of the biosphere,

ที่ทำให้โลกชีวมณฑลเสื่อมโทรม

and, two, the only institution that is large enough,

และสอง เขาบอกว่ามันเป็นสถาบันเดียวที่ใหญ่พอ

and pervasive enough, and powerful enough,

แพร่หลายมากพอ และมีอิทธิพลมากพอ

to really lead humankind out of this mess.

ที่จะนำมนุษยชาติออกจากปัญหานี้จริงๆ

And by the way he convicted me

ระหว่างทางเขาก็ปรักปรำผม

as a plunderer of the earth.

ว่าเป็นโจรปล้นโลกธรรมชาติ

And I then challenged the people of Interface, my company,

ผมเลยไปท้าทายคนในอินเทอร์เฟซ บริษัทของผม

to lead our company and the entire industrial world to sustainability,

ให้นำบริษัทของเราและโลกอุตสาหกรรมทั้งใบไปสู่ความยั่งยืน

which we defined as eventually operating

ซึ่งเรานิยามว่า หมายถึงการดำเนินธุรกิจ

our petroleum-intensive company in such a way

ที่ใช้ปิโตรเลียมมหาศาลของเรา ในทางที่

as to take from the earth

ตักตวงจากธรรมชาติเฉพาะ

only what can be renewed by the earth, naturally and rapidly --

สิ่งที่ธรรมชาติฟื้นฟูเองได้อย่างรวดเร็ว

not another fresh drop of oil --

เราจะไม่ใช้น้ำมันอีกแม้แต่หยดเดียว

and to do no harm to the biosphere.

และไม่ทำร้ายโลกชีวมณฑล

Take nothing: do no harm.

ไม่ตักตวงอะไรเลย ไม่ทำร้ายโลก

I simply said, "If Hawken is right

ผมบอกแค่ว่า "ถ้าหากฮอว์เคนพูดถูก

and business and industry must lead,

และธุรกิจกับอุตสาหกรรมจะต้องนำจริงๆ

who will lead business and industry?

แล้วใครจะนำธุรกิจกับอุตสาหกรรมล่ะ?

Unless somebody leads, nobody will."

ถ้าไม่มีคนเริ่มก่อน ก็จะไม่มีใครทำ"

It's axiomatic. Why not us?

เป็นสัจพจน์เลยครับ แล้วทำไมเราไม่นำล่ะ?

And thanks to the people of Interface,

ผมต้องขอบคุณเพื่อนร่วมงานที่อินเทอร์เฟซ

I have become a recovering plunderer.

ที่ทำให้ผมกลายเป็นโจรที่ผ่านการบำบัด

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(Applause)

(ปรบมือ)

I once told a Fortune Magazine writer

ผมเคยบอกกับนักเขียนนิตยสารฟอร์จูนว่า

that someday people like me would go to jail.

วันหนึ่งคนอย่างผมจะต้องติดคุก

And that became the headline of a Fortune article.

ประโยคนั้นกลายเป็นพาดหัวบทความในฟอร์จูน

They went on to describe me as America's greenest CEO.

พวกเขาอธิบายว่าผมเป็นซีอีโอที่เขียวที่สุดของอเมริกา

From plunderer to recovering plunderer,

จากโจร เป็นโจรที่ผ่านการบำบัด

to America's greenest CEO in five years --

เป็นซีอีโอที่เขียวที่สุดของอเมริกา ในห้าปี

that, frankly, was a pretty sad commentary

ผมคิดว่านั่นคือคำวิจารณ์ซีอีโออเมริกันปี 1999

on American CEOs in 1999.

ที่เศร้าพอดู

Asked later in the Canadian documentary, "The Corporation,"

ต่อมาในหนังสารคดีแคนาดาเรื่อง เดอะ คอร์ปอเรชั่น

what I meant by the "go to jail" remark,

ผู้กำกับถามว่า "ติดคุก" ของผมหมายถึงอะไร

I offered that theft is a crime.

ผมอธิบายว่าการขโมยนั้นเป็นอาชญากรรม

And theft of our children's future would someday be a crime.

และการขโมยโลกอนาคตของเด็กๆ วันหนึ่งก็จะเป็นอาชญากรรม

But I realized, for that to be true --

แต่ผมตระหนักว่าถ้ามันจะเป็นจริงได้

for theft of our children's future to be a crime --

ก่อนที่การขโมยอนาคตของลูกหลานเราจะเป็นอาชญากรรมได้

there must be a clear, demonstrable alternative

คนก็จะต้องเห็นก่อนว่ามีทางเลือกที่สาธิตให้เห็นได้ชัดเจน

to the take-make-waste industrial system

ทางเลือกออกจากระบบอุตสาหกรรมแบบโกย-ทำ-ทิ้ง

that so dominates our civilization,

ซึ่งครอบงำอารยธรรมของเราอย่างราบคาบ

and is the major culprit, stealing our children's future,

ระบบนี้คือตัวการใหญ่ที่ขโมยอนาคตลูกหลานของเรา

by digging up the earth

ด้วยการตักตวงผืนดิน

and converting it to products that quickly become waste

แปลงมันเป็นผลิตภัณฑ์ที่ไม่นานก็กลายเป็นขยะ

in a landfill or an incinerator --

ในกองขยะหรือเตาเผาขยะ

in short, digging up the earth and converting it to pollution.

พูดง่ายๆ คือ มันตักตวงผืนดินและแปลงมันเป็นมลพิษ

According to Paul and Anne Ehrlich

ในคำพูดของ พอล กับ แอนน์ เออร์ลิช

and a well-known environmental impact equation,

ในสมการผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมที่คนรู้จักดี

impact -- a bad thing --

ผลกระทบ -- ผลเชิงลบ --

is the product of population, affluence and technology.

เกิดจากประชากร ความมั่งคั่ง และเทคโนโลยี

That is, impact is generated by people,

พูดอีกอย่างคือ ผลกระทบเกิดจากคน

what they consume in their affluence,

สิ่งที่พวกเขาบริโภคเมื่อมีความมั่งคั่ง

and how it is produced.

และวิธีที่เราผลิตสิ่งเหล่านั้นขึ้นมา

And though the equation is largely subjective,

และถึงแม้ว่าสมการนี้จะเป็นอัตวิสัยค่อนข้างมาก

you can perhaps quantify people, and perhaps quantify affluence,

คือคุณอาจนับจำนวนคนได้ บางทีอาจนับความมั่งคั่งได้

but technology is abusive in too many ways to quantify.

แต่เทคโนโลยีนั้นทำลายล้างหลายทางจนคำนวณไม่ได้

So the equation is conceptual.

ดังนั้นสมการนี้จึงเป็นแค่แนวคิด

Still it works to help us understand the problem.

แต่มันก็ใช้ได้ เพราะช่วยให้เราเข้าใจปัญหา

So we set out at Interface, in 1994,

ทีนี้ ในปี 1994 ที่อินเทอร์เฟซ เราเริ่มออกเดินทาง

to create an example:

เพื่อสร้างตัวอย่าง

to transform the way we made carpet,

เพื่อปฏิรูปวิธีที่เราผลิตพรม

a petroleum-intensive product for materials as well as energy,

ผลิตภัณฑ์ที่ใช้ปิโตรเลียมและพลังงานมหาศาลในวัตถุดิบ

and to transform our technologies

และเพื่อปฏิรูปเทคโนโลยีของเรา

so they diminished environmental impact,

ให้มันสร้างผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมน้อยลง

rather than multiplied it.

ไม่ใช่มากขึ้น

Paul and Anne Ehrlich's environmental impact equation:

สมการผลกระทบทางสิ่งแวดล้อมของ พอล กับ แอนน์ เออร์ลิช

I is equal to P times A times T:

คือ I (impact /ผลกระทบ) = P (people /คน) คูณ A (affluence /ความมั่งคั่ง) คูณ T (technology /เทคโนโลยี)

population, affluence and technology.

ประชากร ความมั่งคั่ง และเทคโนโลยี

I wanted Interface to rewrite that equation so that it read

ผมอยากให้อินเทอร์เฟซเขียนสมการนี้ใหม่ ให้มันกลายเป็น

I equals P times A divided by T.

I (impact /ผลกระทบ) = P (people /คน) คูณ A (affluence /ความมั่งคั่ง) แล้วหารด้วย T (technology /เทคโนโลยี)

Now, the mathematically-minded will see immediately

ใครที่เก่งเลขคงเห็นทันทีนะครับว่า

that T in the numerator increases impact -- a bad thing --

ถ้าเทคโนโลยีเป็นตัวคูณ มันจะเพิ่มผลกระทบ -- ซึ่งแย่

but T in the denominator decreases impact.

แต่ถ้าเทคโนโลยีเป็นตัวหาร มันจะช่วยลดผลกระทบ

So I ask, "What would move T, technology,

ผมจึงถามว่า "อะไรกันที่จะย้าย T, เทคโนโลยี

from the numerator -- call it T1 --

จากตัวบน ซึ่งเราเรียกมันว่า T1

where it increases impact,

ซึ่งเป็นตัวเพิ่มผลกระทบ

to the denominator -- call it T2 --

ไปเป็นตัวหาร ซึ่งเราเรียกมันว่า T2

where it reduces impact?

ซึ่งจะลดผลกระทบ?

I thought about the characteristics

ผมคิดถึงลักษณะสำคัญๆ

of first industrial revolution,

ของการปฏิวัติอุตสาหกรรมยุคแรก

T1, as we practiced it at Interface,

นั่นคือ T1 ที่เราใช้ในอินเทอร์เฟซ

and it had the following characteristics.

มันมีลักษณะดังต่อไปนี้ครับ

Extractive: taking raw materials from the earth.

ตักตวง - กอบโกยวัตถุดิบจากโลกธรรมชาติ

Linear: take, make, waste.

เส้นตรง - โกย, ทำ, ทิ้ง

Powered by fossil fuel-derived energy.

ใช้พลังงานจากเชื้อเพลิงฟอสซิล

Wasteful: abusive and focused on labor productivity.

สิ้นเปลือง - กดขี่คนและเน้นผลิตภาพของแรงงาน

More carpet per man-hour.

ผลิตพรมต่อชั่วโมงแรงงานให้ได้มากที่สุด

Thinking it through, I realized that all those attributes

เมื่อคิดตลอดแล้ว ผมก็ตระหนักว่าเราต้องเปลี่ยนลักษณะเหล่านี้

must be changed to move T to the denominator.

เพื่อย้ายเทคโนโลยีจากตัวคูณไปเป็นตัวหาร

In the new industrial revolution extractive must be replaced by renewable;

ในการปฏิวัติอุตสาหกรรมครั้งใหม่ เราต้องแทนที่การตักตวงด้วยการทดแทน

linear by cyclical;

วงกลมแทนที่เส้นตรง

fossil fuel energy by renewable energy, sunlight;

พลังงานหมุนเวียน แสงอาทิตย์ แทนที่พลังงานฟอสซิล

wasteful by waste-free;

ปลอดของเสียแทนที่สิ้นเปลือง

and abusive by benign;

และอ่อนโยนแทนที่กดขี่

and labor productivity by resource productivity.

ผลิตภาพทรัพยากรแทนที่ผลิตภาพแรงงาน

And I reasoned that if we could make those transformative changes,

ผมให้เหตุผลว่า ถ้าหากเราเปลี่ยนเชิงปฏิรูปทั้งหมดนี้ได้

and get rid of T1 altogether,

กำจัด T1 ไปเลย

we could reduce our impact to zero,

เราก็จะสามารถลดผลกระทบของเราลงเหลือศูนย์

including our impact on the climate.

รวมทั้งผลกระทบของเราต่อสภาพภูมิอากาศด้วย

And that became the Interface plan in 1995,

นั่นกลายเป็นแผนของอินเทอร์เฟซในปี 1995

and has been the plan ever since.

และก็เป็นแผนของเราตลอดมา

We have measured our progress very rigorously.

เราได้วัดความคืบหน้าของเราอย่างเคร่งครัด

So I can tell you how far we have come in the ensuing 12 years.

ผมก็เลยบอกคุณได้ว่า ในช่วงเวลา 12 ปีที่ผ่านมา

Net greenhouse gas emissions

เราลดปริมาณก๊าซเรือนกระจกที่ปล่อย

down 82 percent in absolute tonnage.

ลดปริมาณรวม ลงได้ร้อยละ 82

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Over the same span of time

ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น

sales have increased by two-thirds and profits have doubled.

ยอดขายของเราเพิ่มขึ้นสองในสาม และกำไรสุทธิเพิ่มขึ้นสองเท่า

So an 82 percent absolute reduction

ดังนั้นการลดก๊าซเรือนกระจกลงร้อยละ 82

translates into a 90 percent reduction

จึงเท่ากับลดความเข้มข้นของก๊าซเรือนกระจก

in greenhouse gas intensity relative to sales.

ลงได้ถึงร้อยละ 90 เทียบกับยอดขาย

This is the magnitude

นี่คือระดับที่

of the reduction the entire global technosphere

โลกธุรกิจทั้งใบจะต้องลดให้ได้

must realize by 2050

ภายในปี 2050

to avoid catastrophic climate disruption --

เพื่อหลีกเลี่ยงหายนะรุนแรงทางสภาพภูมิอากาศ

so the scientists are telling us.

นี่คือสิ่งที่นักวิทยาศาสตร์กำลังบอกเรา

Fossil fuel usage is down 60 percent per unit of production,

ในขณะเดียวกัน อินเทอร์เฟซใช้พลังงานฟอสซิลน้อยลงร้อยละ 60 ต่อการผลิตหนึ่งหน่วย

due to efficiencies in renewables.

เนื่องมาจากประสิทธิภาพของพลังงานหมุนเวียน

The cheapest, most secure barrel of oil there is

น้ำมันถังที่ถูกที่สุดและมั่นคงที่สุดในโลก

is the one not used through efficiencies.

คือถังที่เราไม่ต้องใช้เพราะมีประสิทธิภาพดีมาก

Water usage is down 75 percent

เราลดปริมาณการใช้น้ำลงได้ร้อยละ 75

in our worldwide carpet tile business.

ในธุรกิจพรมแผ่นทั่วโลกของเรา

Down 40 percent in our broadloom carpet business,

ลดได้ร้อยละ 40 ในธุรกิจพรมทอของเรา

which we acquired in 1993

ที่เราซื้อกิจการมาในปี 1993

right here in California, City of Industry,

ลดได้ในรัฐแคลิฟอร์เนียนี่เลยครับ ในเมืองแห่งอุตสาหกรรม

where water is so precious.

ซึ่งน้ำมีค่าเหลือคณานับ

Renewable or recyclable materials are 25 percent of the total, and growing rapidly.

วัสดุที่นำกลับมาใช้ใหม่ได้มีสัดส่วนร้อยละ 25 และเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

Renewable energy is 27 percent of our total,

เราใช้พลังงานหมุนเวียนร้อยละ 27 ของพลังงานทั้งหมด

going for 100 percent.

ตั้งเป้าจะไปให้ถึงร้อยละ 100

We have diverted 148 million pounds --

เราได้กู้คืนพรมใช้แล้วกว่า 148 ล้านปอนด์ --

that's 74,000 tons --

นั่นคือเท่ากับ 74,000 ตัน ---

of used carpet from landfills,

เก็บมาจากกองขยะ

closing the loop on material flows

ปิดวงจรไหลเวียนของวัสดุให้เป็นวงกลม

through reverse logistics

ผ่านการใช้โลจิสติกส์มุมย้อน (reverse logistics)

and post-consumer recycling technologies

และเทคโนโลยีรีไซเคิลหลังการบริโภค

that did not exist when we started 14 years ago.

ซึ่งตอนที่เราเริ่มเมื่อ 14 ปีก่อนยังไม่มีเลย

Those new cyclical technologies

เทคโนโลยีวงกลมใหม่ๆ เหล่านี้

have contributed mightily to the fact that we have produced and sold

มีส่วนอย่างมากในการทำให้เราสามารถผลิตและขาย

85 million square yards of climate-neutral carpet

พรมที่ปล่อยคาร์บอนสุทธิเท่ากับศูนย์ 85 ล้านตารางหลา

since 2004,

ตั้งแต่ปี 2004

meaning no net contribution to global climate disruption

นั่นแปลว่าเราไม่ได้ก่อผลกระทบต่อสภาพภูมิอากาศโลกเลย

in producing the carpet throughout the supply chain,

เวลาที่เราผลิตพรม ตลอดทั้งห่วงโซ่อุปทานของเรา

from mine and well head clear to end-of-life reclamation --

ตั้งแต่เหมืองและแท่นหลุมผลิต ไปจนถึงการกู้คืน ณ จุดจบวงจรชีวิตผลิตภัณฑ์

independent third-party certified.

กระบวนการทั้งหมดนี้มีผู้ตรวจสอบอิสระรับรอง

We call it Cool Carpet.

เราเรียกมันว่า คูล คาร์เพ็ท

And it has been a powerful marketplace differentiator,

ซึ่งมันก็สร้างความแตกต่างอันทรงพลังให้กับเราในตลาด

increasing sales and profits.

ช่วยเพิ่มยอดขายและผลกำไร

Three years ago we launched carpet tile for the home,

เมื่อสามปีก่อน เราออกผลิตภัณฑ์พรมแผ่นสำหรับบ้าน

under the brand Flor,

ภายใต้ยี่ห้อ Flor

misspelled F-L-O-R.

ตั้งใจสะกดผิดว่า F-L-O-R (แทนที่ Floor ซึ่งแปลว่า พื้น-ผู้แปล)

You can point and click today at Flor.com

วันนี้คุณเข้าไปดูได้ครับที่เว็บไซต์ Flor.com

and have Cool Carpet delivered to your front door in five days.

แล้วเราจะส่ง คูล คาร์เพ็ท ถึงประตูบ้านคุณภายในห้าวัน

It is practical, and pretty too.

มันใช้ได้ดี แล้วก็ดูดีด้วยครับ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(Applause)

(ปรบมือ)

We reckon that we are a bit over halfway

ตอนนี้เรามองว่าเรามาถึงครึ่งทางแล้ว

to our goal: zero impact, zero footprint.

ครึ่งทางสู่จุดหมาย -- ผลกระทบเหลือศูนย์ รอยเท้าเหลือศูนย์

We've set 2020 as our target year for zero,

เราตั้งเป้าว่าจะทำให้ถึงศูนย์ภายในปี 2020

for reaching the top, the summit of Mount Sustainability.

นั่นคือเป้าหมายสูงสุด ยอดเขาความยั่งยืน

We call this Mission Zero.

เราเรียกพันธกิจนี้ว่า ปฏิบัติการศูนย์ (Mission Zero)

And this is perhaps the most important facet:

ทีนี้ผมอยากพูดถึงมิติที่อาจจะสำคัญที่สุด

we have found Mission Zero to be incredibly good for business.

คือเราพบว่า ปฏิบัติการศูนย์นี้ดีมากๆ เลยสำหรับธุรกิจเรา

A better business model,

มันเป็นโมเดลธุรกิจที่ดีกว่าเดิม

a better way to bigger profits.

เป็นวิธีเพิ่มกำไรที่ดีกว่าเดิม

Here is the business case for sustainability.

ต่อไปนี้เป็นเหตุผลทางธุรกิจของความยั่งยืนครับ --

From real life experience, costs are down, not up,

จากประสบการณ์จริงของผม พบว่าต้นทุนเราลดลง ไม่ได้เพิ่มขึ้น

reflecting some 400 million dollars

เราประหยัดเงินได้ประมาณ 400 ล้านเหรียญ

of avoided costs in pursuit of zero waste --

ประหยัดค่าใช้จ่าย ระหว่างการพยายามลดของเสียจนเหลือศูนย์

the first face of Mount Sustainability.

ซึ่งเป็นชะง่อนแรกของภูเขาความยั่งยืน

This has paid all the costs for the transformation of Interface.

เงินจำนวนนี้จ่ายค่าใช้จ่ายที่เราใช้ปฏิรูปอินเทอร์เฟซได้ทั้งหมด

And this dispels a myth too,

และมันก็กำจัดมายาคติด้วย

this false choice between the environment and the economy.

ที่บอกว่าเราต้องเลือกระหว่างสิ่งแวดล้อมกับเศรษฐกิจ

Our products are the best they've ever been,

ผลิตภัณฑ์ของเราดีที่สุดเท่าที่เคยเป็นมา

inspired by design for sustainability,

ได้รับแรงบันดาลใจจากการออกแบบเพื่อความยั่งยืน

an unexpected wellspring of innovation.

อันเป็นบ่อเกิดนวัตกรรมที่เราไม่คาดคิด

Our people are galvanized around this shared higher purpose.

พนักงานของเราร่วมแรงร่วมใจกันรอบๆ เป้าหมายสูงส่งกว่าเดิมข้อนี้

You cannot beat it for attracting the best people

ไม่มีอะไรสู้เป้าแบบนี้ได้หรอกครับ ในการดึงดูดคนที่เก่งที่สุด

and bringing them together.

สร้างแรงบันดาลใจให้พวกเขาร่วมงานกัน

And the goodwill of the marketplace is astonishing.

และไมตรีจิตที่เราได้รับจากตลาดนี้ก็น่าทึ่งมาก

No amount of advertising, no clever marketing campaign,

จะโฆษณาขนาดไหน ไม่ว่าแคมเปญโฆษณาจะฉลาดแค่ไหน

at any price, could have produced or created

ไม่ว่าจะแพงแค่ไหน ก็ไม่มีทางผลิตหรือสร้าง

this much goodwill.

ไมตรีจิตมหาศาลที่เราได้รับ

Costs, products, people, marketplaces --

ต้นทุน ผลิตภัณฑ์ พนักงาน ตลาด

what else is there?

มีอะไรอีกล่ะครับ?

It is a better business model.

นี่คือโมเดลธุรกิจที่ดีกว่าเก่า

And here is our 14-year record of sales and profits.

และนี่ก็คือสถิติยอดขายและผลกำไร 14 ปีของเรา

There is a dip there, from 2001 to 2003:

ตรงนี้ยุบลงไปนิดนะครับ ระหว่างปี 2001-2003

a dip when our sales, over a three-year period,

ตรงที่ยุบนี่ยอดขายของเราช่วง 3 ปีนั้น

were down 17 percent.

ตกลงไปร้อยละ 17

But the marketplace was down 36 percent.

แต่ตอนนั้นตลาดหดลงร้อยละ 36

We literally gained market share.

เท่ากับว่าเราได้ส่วนแบ่งตลาดเพิ่มขึ้น

We might not have survived that recession

เราอาจจะรอดพ้นช่วงเศรษฐกิจถดถอยตอนนั้นมาไม่ได้

but for the advantages of sustainability.

ถ้าหากว่าไม่มีข้อได้เปรียบจากความยั่งยืน

If every business were pursuing Interface plans,

ถ้าหากธุรกิจทุกแห่งทำตามแผนของอินเทอร์เฟซ

would that solve all our problems?

มันจะกำจัดปัญหาทั้งหมดของเราได้หรือไม่?

I don't think so.

ผมไม่คิดว่าได้

I remain troubled by the revised Ehrlich equation,

ผมยังรู้สึกไม่สบายใจกับสมการเออร์ลิชที่แก้ใหม่

I equals P times A divided by T2.

I เท่ากับ P คูณ A หารด้วย T2

That A is a capital A,

เจ้า A (Affluence) ในนี้คือ A ตัวใหญ่ครับ

suggesting that affluence is an end in itself.

มันเสนอว่าความมั่งคั่งคือเป้าหมายในตัวมันเอง

But what if we reframed Ehrlich further?

แต่ถ้าหากเราปรับสมการเออร์ลิชอีกหน่อยล่ะ?

And what if we made A a lowercase 'a,'

สมมุติว่าเราทำให้ A กลายเป็น a ตัวเล็ก

suggesting that it is a means to an end,

เพื่อเสนอว่ามันเป็นเพียงวิถีทางสู่เป้าหมาย

and that end is happiness --

และเป้าหมายนั้นก็คือ ความสุข

more happiness with less stuff.

มีความสุขมากขึ้นด้วยข้าวของที่น้อยลง

You know that would reframe civilization itself --

คุณรู้ครับว่าถ้าทำอย่างนั้น มันก็จะเปลี่ยนอารยธรรม --

(Applause) --

(ปรบมือ)

and our whole system of economics,

และเปลี่ยนระบบเศรษฐศาสตร์ทั้งหมดของเรา

if not for our species, then perhaps for the one that succeeds us:

บางทีถ้าไม่เปลี่ยนเพื่อมนุษย์ ก็อาจเปลี่ยนเพื่อเผ่าพันธุ์ในอนาคต

the sustainable species, living on a finite earth,

เผ่าพันธุ์ที่ยั่งยืน ที่จะใช้ชีวิตอยู่บนโลกที่มีจำกัด

ethically, happily and ecologically

ใช้ชีวิตอย่างมีศีลธรรม อย่างมีความสุข และเป็นมิตรต่อระบบนิเวศ

in balance with nature

อยู่อย่างสมดุลกับธรรมชาติ

and all her natural systems for a thousand generations,

และระบบธรรมชาติทั้งหมดของเธอ อยู่ไปอีกหลายพันชั่วคน

or 10,000 generations --

หรือ 10,000 ชั่วคน

that is to say, into the indefinite future.

นั่นคือ อยู่ไปตราบนานเท่านาน

But does the earth have to wait for our extinction as a species?

แต่โลกธรรมชาติจะต้องรอให้มนุษย์เราสูญพันธุ์ก่อนหรือเปล่า?

Well maybe so. But I don't think so.

บางทีอาจเป็นอย่างนั้น แต่ผมไม่คิดเช่นนั้น

At Interface we really intend to bring this prototypical

ที่อินเทอร์เฟซ เราพยายามจริงๆ ครับที่จะนำบริษัทต้นแบบ

sustainable, zero-footprint industrial company

บริษัทอุตสาหกรรมที่ยั่งยืน มีรอยเท้าเท่ากับศูนย์

fully into existence by 2020.

ให้มันเกิดขึ้นจริงภายในปี 2020

We can see our way now,

เรามองเห็นเส้นทางของเราแล้วครับ

clear to the top of that mountain.

มองเห็นชัดไปถึงยอดเขาลูกนั้น

And now the challenge is in execution.

ตอนนี้ความท้าทายอยู่ในการลงมือทำ

And as my good friend and adviser Amory Lovins says,

อย่างที่ เอมอรี ลอวินส์ เพื่อนและที่ปรึกษาของผม พูดว่า

"If something exists, it must be possible."

"ถ้าอะไรมีอยู่จริง มันก็ต้องเป็นไปได้จริง"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

If we can actually do it, it must be possible.

ถ้าเราทำได้จริงๆ มันก็ย่อมเป็นไปได้

If we, a petro-intensive company can do it, anybody can.

ถ้าเรา บริษัทที่ใช้ปิโตรเลียมมหาศาล ทำได้ ใครคนอื่นก็ทำได้

And if anybody can, it follows that everybody can.

และถ้าใครคนอื่นทำได้ ก็แปลว่าทุกคนต้องทำได้

Hawken fulfilled business and industry,

ฮอว์เคนช่วยเติมเต็มธุรกิจและอุตสาหกรรม

leading humankind away from the abyss

นำมนุษยชาติถอยห่างมาจากปากเหว

because, with continued unchecked decline of the biosphere,

เพราะการที่โลกชีวมณฑลเสื่อมโทรมลงเรื่อยๆ อย่างไร้การควบคุม

a very dear person is at risk here --

ทำให้คนที่เรารักมากตกอยู่ในความเสี่ยง

frankly, an unacceptable risk.

ความเสี่ยงที่เรารับไม่ได้ครับ

Who is that person?

คนคนนั้นคือใคร?

Not you. Not I.

ไม่ใช่คุณ ไม่ใช่ผม

But let me introduce you to the one who is most at risk here.

ผมขอแนะนำให้คุณรู้จักกับคนที่ตกอยู่ในความเสี่ยงที่สุด

And I myself met this person in the early days of this mountain climb.

ผมเองได้พบกับเขาตอนที่เราเริ่มปีนเขาความยั่งยืนไม่นาน

On a Tuesday morning in March of 1996,

พบกันในเช้าวันอังคารวันหนึ่ง เดือนมีนาคม ปี 1996

I was talking to people, as I did at every opportunity back then,

ผมกำลังคุยกับคน ซึ่งก็เป็นสิ่งที่ผมทำทุกโอกาสที่ตอนนั้นมี

bringing them along and often not knowing whether I was connecting.

พยายามชักนำผู้คนมาทำเรื่องนี้ ส่วนใหญ่ผมไม่รู้หรอกว่าเข้าถึงเขาหรือเปล่า

But about five days later back in Atlanta,

แต่ประมาณห้าวันหลังจากนั้น เมื่อผมกลับถึงแอตแลนตาแล้ว

I received an email from Glenn Thomas,

ผมก็ได้รับอีเมลจาก เกล็น ธอมัส

one of my people in the California meeting.

พนักงานของผมคนหนึ่งที่อยู่ในที่ประชุมแคลิฟอร์เนีย

He was sending me an original poem

เขาส่งบทกวีมาให้ผมชิ้นหนึ่ง

that he had composed after our Tuesday morning together.

แต่งเองหลังเช้าวันอังคารที่เราคุยกัน

And when I read it it was one of the most uplifting moments of my life.

ตอนที่ผมอ่านบทกวีชิ้นนั้น ผมรู้สึกอิ่มเอมใจที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิต

Because it told me, by God, one person got it.

เพราะมันบอกผมว่า ให้ตายเถอะ มีคนหนึ่งคนที่เข้าใจ

Here is what Glenn wrote. And here is that person, most at risk.

เกล็นแต่งว่าอย่างนี้ครับ และนี่ก็คือคนที่พบกับความเสี่ยงสูงสุด

Please meet "Tomorrow's Child."

ขอเชิญพบกับ "เด็กแห่งวันพรุ่ง"

"Without a name, an unseen face, and knowing not your time or place,

"เจ้าคือผู้ไร้หน้าและไร้นาม ไร้โมงยามปราศที่ทางที่วางแผน

Tomorrow's child, though yet unborn,

เป็นเด็กของวันพรุ่งในดินแดน ทว่า-แม้นเจ้ายังไม่เกิดมา

I met you first last Tuesday morn.

ข้าพบเจ้าเช้าอังคารที่ผ่านพ้น

A wise friend introduced us two.

มิตรผู้ดลจิตใจใฝ่ปัญหา

And through his sobering point of view

พาให้เราพบกันผ่านปัญญา

I saw a day that you would see, a day for you but not for me.

ให้ข้าเห็นวันของเจ้า-จึงเข้าใจ

Knowing you has changed my thinking.

เมื่อพบเจ้าข้าครั่นคร้าม เปลี่ยนความคิด

For I never had an inkling

ทีละนิดได้ตระหนักปนสงสัย

that perhaps the things I do might someday,

ว่าบางทีสิ่งที่ข้าทำลงไป

somehow threaten you.

อาจทำให้เจ้าเสี่ยงภัยพ้นวัยเยาว์

Tomorrow's child, my daughter, son,

เด็กน้อยของวันพรุ่ง ลูกชาย-หญิง

I'm afraid I've just begun to think of you and of your good,

ข้ากริ่งเกรงว่าเพิ่งคิดประโยชน์เจ้า

though always having known I should.

ทั้งที่รู้-ที่เคยทำเพียงทำเนา

Begin, I will.

จะเลิกดูลาดเลาเริ่มเอาจริง

The way the cost of what I squander, what is lost,

คิดต้นทุนของสิ่งที่ข้าปล้น ที่ทุกคนถลุงสิ้นสรรพสิ่ง

if ever I forget that you

ไม่ลืมว่าวันหนึ่งเจ้าจะชิง

will someday come and live here too."

เกิดมาพักพึ่งพิงโลกเดียวกัน"

Well, every day of my life since,

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ทุกวันของชีวิตผม

"Tomorrow's Child" has spoken to me

"เด็กของวันพรุ่ง" ก็ได้พูดกับผม

with one simple but profound message,

สื่อสารที่เรียบง่ายแต่ลึกซึ้งสารเดียว

which I presume to share with you.

ที่ผมอยากแบ่งปันให้กับทุกคนในที่นี้

We are, each and every one,

พวกเราทุกคน แต่ละคน

a part of the web of life.

เป็นส่วนหนึ่งของสายใยชีวิต

The continuum of humanity, sure, but in a larger sense, the web of life itself.

สายธารแห่งมนุษยชาติ แต่สายใยของชีวิตในความหมายที่ใหญ่กว่าด้วย

And we have a choice to make

และเราก็ต้องตัดสินใจ

during our brief, brief visit

ระหว่างที่ใช้ชีวิตอันแสนสั้น

to this beautiful blue and green living planet:

เป็นผู้มาเยือนโลกสีฟ้าและเขียว โลกอันสวยงามและมีชีวิต

to hurt it or to help it.

ว่าเราจะทำร้ายมัน หรือจะช่วยเหลือมัน

For you, it's your call.

เป็นเรื่องที่คุณต้องตัดสินใจ

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(ปรบมือ)