Fred Jansen: How to land on a comet

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Kanawat Senanan

I'd like to take you on the epic quest of the Rosetta spacecraft.

ผมอยากจะนำคุณไปกับการเดินทางที่สุดยอด ของยานอวกาศ โรเซตตา (Rosetta spacecraft)

To escort and land the probe on a comet,

เพื่อที่จะขนส่ง และนำยานสำรวจลงจอดบนดาวหาง

this has been my passion for the past two years.

มันเป็นความปรารถนาของผม มาตลอดสองปี

In order to do that,

เพื่อที่จะทำอย่างนั้น

I need to explain to you something about the origin of the solar system.

ผมต้องอธิบายให้คุณทราบถึงจุดเริ่มต้น ของระบบสุริยจักรวาล

When we go back four and a half billion years,

เมื่อเราย้อนกลับไป 4.5 พันล้านปีก่อน

there was a cloud of gas and dust.

มันมีเมฆก๊าซและฝุ่น

In the center of this cloud, our sun formed and ignited.

และศูนย์กลางของเมฆนี้ ดวงอาทิตย์ของเราก็เกิดขึ้นและเปล่งแสง

Along with that, what we now know as planets, comets and asteroids formed.

สิ่งที่เกิดขึ้นด้วยเช่นกันก็คือดาวเคราะห์ ดาวหาง และดาวเคราะห์น้อยที่เรารู้จัก

What then happened, according to theory,

สิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนั้น ตามทฤษฎี

is that when the Earth had cooled down a bit after its formation,

ก็คือเมื่อโลกเย็นตัวลง

comets massively impacted the Earth and delivered water to Earth.

ดาวหางมากมายก็เข้าชนโลก และนำน้ำมายังโลก

They probably also delivered complex organic material to Earth,

มันอาจจะนำสารอินทรีย์ที่ซับซ้อน มายังโลกด้วย

and that may have bootstrapped the emergence of life.

และนั่นอาจเป็นจุดเริ่มต้น การเกิดของสิ่งมีชีวิต

You can compare this to having to solve a 250-piece puzzle

คุณสามารถเปรียบเทียบสิ่งนี้ กับการที่จะต้องต่อจิ๊กซอว์ 250 ชิ้น

and not a 2,000-piece puzzle.

แทนที่จะเป็น 2,000 ชิ้น

Afterwards, the big planets like Jupiter and Saturn,

หลังจากนั้น ดาวเคราะห์ขนาดใหญ่ อย่างดาวพฤหัสบดี และดาวเสาร์

they were not in their place where they are now,

พวกมันไม่ได้อยู่ในที่ของมันอย่างที่เป็นในตอนนี้

and they interacted gravitationally,

และพวกมันก็มีปฏิสัมพันธ์กันทางแรงโน้มถ่วง

and they swept the whole interior of the solar system clean,

และพวกมันก็เก็บกวาดส่วนใน ของระบบสุริยจักรวาลซะราบ

and what we now know as comets

และสิ่งที่เรารู้ เมื่อดาวหาง

ended up in something called the Kuiper Belt,

เข้าไปอยู่ในอะไรบางอย่างที่เรียกว่า ไคเปอร์ เบลท์ (Kuiper Belt)

which is a belt of objects beyond the orbit of Neptune.

ซึ่งเป็นทางของวัตถุนอกวงโคจรของดาวเนปจูน

And sometimes these objects run into each other,

และบางครั้ง สิ่งต่างๆ เหล่านี้เข้าชนกัน

and they gravitationally deflect,

และพวกมันเบนไปด้วยแรงโน้มถ่วง

and then the gravity of Jupiter pulls them back into the solar system.

และจากนั้นแรงโน้มถ่วงของดาวพฤหัสฯ ก็ดึงพวกมันกลับเข้ามายังระบบสุริยจักรวาล

And they then become the comets as we see them in the sky.

และพวกมันก็กลายเป็นดาวหาง อย่างที่พวกเราเห็นบนฟากฟ้า

The important thing here to note is that in the meantime,

สิ่งสำคัญก็คือว่า ในช่วงนี้

the four and a half billion years,

ในสี่จุดห้าพันล้านปี

these comets have been sitting on the outside of the solar system,

ดาวหางเหล่านี้ได้อยู่ในส่วนนอก ของระบบสุริยจักรวาล

and haven't changed --

และไม่เคยเปลี่ยนแปลง

deep, frozen versions of our solar system.

ประหนึ่งเป็นระบบสุริยจักรวาลแบบที่แช่แข็งไว้

In the sky, they look like this.

ในท้องฟ้า เรามองสิ่งเหล่านี้

We know them for their tails.

เรารู้จักพวกมันจากหาง

There are actually two tails.

จริงๆ แล้วพวกมันมีสองหาง

One is a dust tail, which is blown away by the solar wind.

หางหนึ่งเป็นฝุ่น ซึ่งถูกเป่าออกมาโดยลมสุริยะ

The other one is an ion tail, which is charged particles,

อีกหางหนึ่งคือ หางไอออน ซึ่งเป็นอนุภาคที่มีประจุ

and they follow the magnetic field in the solar system.

และพวกมันเคลื่อนตามสนามแม่เหล็ก ในระบบสุริยจักรวาล

There's the coma,

มันมีโคม่า

and then there is the nucleus, which here is too small to see,

และจากนั้นก็มีนิวเคลียส ซึ่งตรงนี้ มันเล็กเกินกว่าจะเห็นได้

and you have to remember that in the case of Rosetta,

และคุณจะต้องจำไว้ว่า ในกรณีของโรเซตตา (Rosetta)

the spacecraft is in that center pixel.

ยานอวกาศอยู่ตรงใจกลางพิกเซลนั้น

We are only 20, 30, 40 kilometers away from the comet.

เราอยู่ห่างไป 20, 30, 40 กิโลเมตร จากดาวหางนั้น

So what's important to remember?

แล้วมีอะไรที่สำคัญอีก

Comets contain the original material from which our solar system was formed,

ดาวหางมีสสารดั้งเดิม ที่ให้กำเนิดระบบสุริยจักรวาลของเรา

so they're ideal to study the components

ดังนั้น พวกมันน่าศึกษา ถึงองค์ประกอบ

that were present at the time when Earth, and life, started.

ที่มีอยู่ในเวลานั้น เมื่อโลก และชีวิต เริ่มต้นขึ้น

Comets are also suspected

นักวิทยาศาสตร์ยังตั้งสมมติฐานว่า

of having brought the elements which may have bootstrapped life.

ดาวหางได้นำสารตั้งต้นที่เริ่มต้นกระบวนการ กำเนิดสิ่งมีชีวิตมาสู่โลก

In 1983, ESA set up its long-term Horizon 2000 program,

ในปีค.ศ. 1983 ESA จัดตั้งโครงการระยะยาว ชื่อ ฮอไรซอน 2000 (Horizon 2000)

which contained one cornerstone, which would be a mission to a comet.

ซึ่งมีก้าวสำคัญขั้นหนึ่ง นั่นคือปฏิบัติการไปดาวหาง

In parallel, a small mission to a comet, what you see here, Giotto, was launched,

ในขณะเดียวกัน ปฏิบัติการเล็กๆ ไปยังดาวหาง นี่คือ จิออตโต (Giotto) ก็ถูกปล่อยออกไป

and in 1986, flew by the comet of Halley with an armada of other spacecraft.

และในปี ค.ศ. 1986 มันบินผ่านดาวหางฮัลเลย์ พร้อมกับขบวนยานอวกาศอื่นๆ

From the results of that mission, it became immediately clear

จากผลของปฏิบัติการ มันเป็นที่ชัดเจนในทันทีว่า

that comets were ideal bodies to study to understand our solar system.

ดาวหางนั้นเหมาะสมที่สุดสำหรับการศึกษา เพื่อทำความเข้าใจระบบสุริยจักรวาลของเรา

And thus, the Rosetta mission was approved in 1993,

และดังนั้น ปฏิบัติการณ์โรเซตตา ได้รับการอนุมัติในปี ค.ศ. 1993

and originally it was supposed to be launched in 2003,

เดิมที มันควรจะถูกปล่อยตัว ในปี ค.ศ. 2003

but a problem arose with an Ariane rocket.

แต่ก็เกิดปัญหาขึ้นกับ จรวดอาเรียน (Ariane)

However, our P.R. department, in its enthusiasm,

อย่างไรก็ดี ด้วยความกระตือรือล้นจัด หน่วยประชาสัมพันธ์ของเรา

had already made 1,000 Delft Blue plates

ได้ผลิตจานกระเบื้องที่ระลึก 1,000 ชิ้น

with the name of the wrong comets.

ที่มีชื่อดาวหางผิดดวง

So I've never had to buy any china since. That's the positive part.

ผมเลยไม่เคยต้องซื้อเครื่องกระเบื้องอีกเลย นั่นเป็นข้อดีนะครับ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Once the whole problem was solved,

เมื่อปัญหาทั้งหมดได้รับการแก้ไข

we left Earth in 2004

เราออกจากโลกในปี ค.ศ. 2004

to the newly selected comet, Churyumov-Gerasimenko.

ไปยังดาวหางที่ถูกเลือกใหม่ เชอยูมอฟ-เจราซิเมนโค (Churyumov-Gerasimenko)

This comet had to be specially selected

ดาวหางดวงนี้ถูกเลือกอย่างพิถีพิถัน

because A, you have to be able to get to it,

เพราะว่า หนึ่ง คุณจะต้องสามารถไปถึงมันได้

and B, it shouldn't have been in the solar system too long.

และสอง มันไม่ควรจะอยู่ในระบบสุริยจักรวาลมานานเกินไป

This particular comet has been in the solar system since 1959.

ดาวหางนี้อยู่ในระบบสุริยจักรวาลมาตั้งแต่ ปี ค.ศ. 1959

That's the first time when it was deflected by Jupiter,

นั่นเป็นครั้งแรก ที่มันถูกเบนออกโดยดาวพฤหัสฯ

and it got close enough to the sun to start changing.

และมันเข้าใกล้ดวงอาทิตย์พอที่จะเริ่มเปสี่ยนแปลง

So it's a very fresh comet.

มันเป็นดาวหางใหม่

Rosetta made a few historic firsts.

โรเซตตาได้สร้างประวัติศาสตร์ ในการทำหลายๆ สิ่งเป็นครั้งแรก

It's the first satellite to orbit a comet,

มันเป็นดาวเทียมแรกที่โคจรรอบดาวหาง

and to escort it throughout its whole tour through the solar system --

และติดตามมันไปตลอดทั้งการเดินทาง ข้ามระบบสุริยจักรวาล --

closest approach to the sun, as we will see in August,

เข้าใกล้ดวงอาทิตย์มากที่สุด อย่างที่เราจะได้เห็นในเดือนสิงหาคม

and then away again to the exterior.

และจากนั้นออกห่างไป สู่ระบบสุริยจักรวาลส่วนนอกอีกครั้ง

It's the first ever landing on a comet.

มันเป็นยานลำแรกที่ลงจอดบนดาวหาง

We actually orbit the comet using something which is not

เราโคจรรอบดาวหาง โดยใช้อะไรบางอย่าง

normally done with spacecraft.

ที่ปกติเขาไม่ใช้กันในยานอวกาศ

Normally, you look at the sky and you know where you point and where you are.

ปกติแล้วคุณมองไปบนท้องฟ้า และคุณจะรู้ว่าคุณมองไปทางไหน คุณอยู่ตรงไหน

In this case, that's not enough.

ในกรณีนี้ นั่นไม่พอครับ

We navigated by looking at landmarks on the comet.

เรานำร่อง โดยใช้จุดสังเกตบนดาวหาง

We recognized features -- boulders, craters --

เราจดจำรูปร่าง -- หินก้อนใหญ่ แอ่ง

and that's how we know where we are respective to the comet.

และนั่นทำให้เรารู้ว่าอยู่ตรงไหน เมื่อเทียบกับดาวหาง

And, of course, it's the first satellite to go beyond the orbit of Jupiter

และ แน่นอน มันเป็นดาวเทียมดวงแรก ที่ไปไกลกว่าวงโคจรของดาวพฤหัสฯ

on solar cells.

ด้วยพลังงานจากแผงโซลาร์เซลล์

Now, this sounds more heroic than it actually is,

ทีนี้ มันฟังดูยิ่งใหญ่กว่าที่มันเป็น

because the technology to use radio isotope thermal generators

เพราะว่าเทคโนโลยีที่ใช้ ตัวก่อกำเนิดความร้อนรังสีไอโซโทป

wasn't available in Europe at that time, so there was no choice.

ไม่ได้มีอยู่ในยุโรปในตอนนั้น ฉะนั้น เราไม่มีทางเลือกอื่น

But these solar arrays are big.

แต่แผงโซลาร์เซลล์มีขนาดใหญ่

This is one wing, and these are not specially selected small people.

นี่คือปีกหนึ่ง และนี่คือคน ที่ไม่ใช่คนแคระ

They're just like you and me.

พวกเขาก็เหมือนผมกับคุณนี่แหละครับ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

We have two of these wings, 65 square meters.

เรามีสองปีกที่มีขนาด 65 ตารางเมตร

Now later on, of course, when we got to the comet,

ต่อมา แน่ล่ะว่า เมื่อเราเข้าใกล้ดาวหาง

you find out that 65 square meters of sail

เราพบว่าปีกโซลาเซลล์ขนาด 65 ตารางเมตร

close to a body which is outgassing is not always a very handy choice.

เมื่อเข้าใกล้กับดาวหางที่ปล่อยก๊าซออกมา ไม่ได้เป็นตัวเลือกที่ดีเสมอไป

Now, how did we get to the comet?

ทีนี้ เราจะไปถึงดาวหางได้อย่างไร

Because we had to go there for the Rosetta scientific objectives

เพราะว่าเราจะต้องไปตรงนั้น เพื่อเป้าหมายทางวิทยาศาสตร์ของโรเซตตา

very far away -- four times the distance of the Earth to the sun --

ห่างไกลออกไป สี่เท่าของระยะทาง จากโลกไปดวงอาทิตย์

and also at a much higher velocity than we could achieve with fuel,

และยังใช้ความเร็วสูงกว่าอีกด้วย

because we'd have to take six times as much fuel as the whole spacecraft weighed.

เพราะว่าเราต้องใช้พลังงานมากเป็นหกเท่า ของน้ำหนักยานอวกาศ

So what do you do?

แล้วเราทำอย่างไรน่ะหรือครับ

You use gravitational flybys, slingshots,

เราใช้การบินเฉียดแรงโน้มถ่วง เหมือนใช้หนังสติ๊ก

where you pass by a planet at very low altitude,

บินเฉียดดาวเคราะห์ที่ระดับต่ำๆ

a few thousand kilometers,

ห่างจากดาวเคราะห์ไม่กี่พันกิโลเมตร

and then you get the velocity of that planet around the sun for free.

และจากนั้นคุณได้ความเร็วจากดาวเคราะห์นั้น ช่วยส่งให้เคลื่อนไปรอบดวงอาทิตย์ได้ฟรีๆ

We did that a few times.

เราทำอย่างนั้นสองสามหน

We did Earth, we did Mars, we did twice Earth again,

เราเคลื่อนไปรอบโลก ดาวอังคาร และอีกสองหนรอบโลก

and we also flew by two asteroids, Lutetia and Steins.

และเราบินผ่านอุกาบาตสองดวง ลูเทเชีย (Lutetia) และ สไตนส์ (Steins)

Then in 2011, we got so far from the sun that if the spacecraft got into trouble,

จากนั้นในปี ค.ศ. 2011 เราออกไปห่างดวงอาทิตย์ จนถ้าหากยานมีปัญหา

we couldn't actually save the spacecraft anymore,

เราจะไม่สามารถรักษายานไว้ได้อีกแล้ว

so we went into hibernation.

ฉะนั้น เราเลยให้มันจำศีล

Everything was switched off except for one clock.

ทุกอย่างดับหมดยกเว้นนาฬิกาเรือนเดียว

Here you see in white the trajectory, and the way this works.

คุณจะเห็นเส้นโคจรสีขาวว่ามันเป็นไปอย่างไร

You see that from the circle where we started,

คุณเห็นมันจากวงกลมที่เราเริ่ม

the white line, actually you get more and more and more elliptical,

เส้นสีขาว ที่จริงแล้วมันเป็นวงรีมากขึ้นมากขึ้น

and then finally we approached the comet

และสุดท้ายแล้ว เราเข้าใกล้ดาวหาง

in May 2014, and we had to start doing the rendezvous maneuvers.

ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2014 เราต้องเริ่ม ควบคุมยานเพื่อลงจอด ณ จุดนัดพบ

On the way there, we flew by Earth and we took a few pictures to test our cameras.

ระหว่างทาง เราบินผ่านโลก และเราถ่ายภาพไว้บ้างเพื่อทดสอบกล้อง

This is the moon rising over Earth,

นี่คือดวงจันทร์ที่ขึ้นเหนือโลก

and this is what we now call a selfie,

และนี่คือสิ่งที่เราเรียกว่า เซลฟี่

which at that time, by the way, that word didn't exist. (Laughter)

ซึ่งในเวลานั้น คำนี้คงยังไม่เกิดขึ้น (เสียงหัวเราะ)

It's at Mars. It was taken by the CIVA camera.

มันอยู่ที่ดาวอังคาร มันถูกถ่ายด้วยกล้อง CIVA

That's one of the cameras on the lander,

นั่นคือกล้องตัวหนึ่งบนตัวลงจอด

and it just looks under the solar arrays,

ที่มองลงไปใต้แผงโซลาร์เซลล์

and you see the planet Mars and the solar array in the distance.

และคุณเห็นดาวเคราะห์ซึ่งคือดาวอังคาร และแผงโซลาร์เซลล์ในระยะไกล

Now, when we got out of hibernation in January 2014,

ทีนี้ เมื่อเราออกจากจำศีล ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2014

we started arriving at a distance

เราเริ่มเข้าใกล้ ในระยะ

of two million kilometers from the comet in May.

สองพันกิโลเมตร จากดาวหาง ในเดือนพฤษภาคม

However, the velocity the spacecraft had was much too fast.

อย่างไรก็ดี ความเร็วของยานอวกาศนั้นเร็วเกินไปมาก

We were going 2,800 kilometers an hour faster than the comet, so we had to brake.

เราบินด้วยความเร็วกว่าดาวหาง 2,800 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ฉะนั้นเราต้องเบรก

We had to do eight maneuvers,

เราต้องทำการเบรกหกครั้ง

and you see here, some of them were really big.

และตามที่คุณเห็น บางครั้งเป็นการเบรกครั้งใหญ่

We had to brake the first one by a few hundred kilometers per hour,

เราเบรกครั้งแรก โดยลดความเร็วลง สองสามร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมง

and actually, the duration of that was seven hours,

และอันที่จริง ระยะเวลาของช่วงนั้นคือเจ็ดชั่วโมง

and it used 218 kilos of fuel,

และใช้เชื้อเพลิง 218 กิโลกรัม

and those were seven nerve-wracking hours, because in 2007,

และนั่นเป็นเจ็ดชั่วโมงที่ชวนเขย่าขวัญ เพราะในปี ค.ศ. 2007

there was a leak in the system of the propulsion of Rosetta,

มีการรั่วไหลในระบบการขับเคลื่อนของโรเซตต้า

and we had to close off a branch,

และเราก็ต้องปิดส่วนหนึ่งของมันไป

so the system was actually operating at a pressure

ฉะนั้น จริงๆ แล้วระบบทำงานที่ความดัน

which it was never designed or qualified for.

ซึ่งมันไม่เคยถูกออกแบบหรือผ่านการรับรองมาเลย

Then we got in the vicinity of the comet, and these were the first pictures we saw.

จากนั้นเราเข้าไปยังบริเวณใกล้ๆ ดาวหาง และนี่คือภาพแรกๆ ที่เราได้เห็น

The true comet rotation period is 12 and a half hours,

รอบการหมุนของดาวหางจริงๆ คือ 12 ชั่วโมงครึ่ง

so this is accelerated,

นี่คือภาพเร่งเวลา

but you will understand that our flight dynamics engineers thought,

แต่คุณจะเข้าใจ เช่นเดียวกับที่ วิศวกรด้านการบินของเราคิด

this is not going to be an easy thing to land on.

ว่ามันไม่ง่ายเลยที่จะลงจอดบนสิ่งนั้น

We had hoped for some kind of spud-like thing

เราหวังเอาไว้ว่ามันจะเป็นอะไรที่แบนๆ

where you could easily land.

จะได้ลงจอดได้ง่ายๆ

But we had one hope: maybe it was smooth.

แต่เรายังมีอีกความหวัง บางทีมันอาจจะเรียบก็ได้

No. That didn't work either. (Laughter)

ไม่เลยครับ นั่นก็ไม่จริงอีกเช่นกัน (เสียงหัวเราะ)

So at that point in time, it was clearly unavoidable:

ฉะนั้น ณ ตอนนั้น มันชัดเจนว่าหลีกเลี่ยงไม่ได้

we had to map this body in all the detail you could get,

เราต้องทำแผนที่พื้นผิวของเจ้าสิ่งนี้ ในทุกรายละเอียดเท่าที่เราทำได้

because we had to find an area which is 500 meters in diameter and flat.

เพราะว่าเราต้องหาบริเวณ ซึ่งมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 500 เมตร และแบน

Why 500 meters? That's the error we have on landing the probe.

ทำไม 500 เมตรน่ะหรือครับ มันคือ ค่าความคลาดเคลื่อนของตัวโพรบการลงจอด

So we went through this process, and we mapped the comet.

ฉะนั้นเราทำตามกระบวนการเหล่านี้ และติดตามดาวหางนี้

We used a technique called photoclinometry.

เราใช้เทคนิคที่เรียกว่า โฟโตคลิโนเมทรี (photoclinometry)

You use shadows thrown by the sun.

คุณใช้เงาที่ทอดมาจากดวงอาทิตย์

What you see here is a rock sitting on the surface of the comet,

ที่คุณเห็นตรงนี้คือหิน ที่ตั้งอยู่บนผิวของดาวหาง

and the sun shines from above.

และดวงอาทิตย์ส่องแสงมาจากข้างบน

From the shadow, we, with our brain,

จากเงา และด้วยสมองของเรา

can immediately determine roughly what the shape of that rock is.

เราสามารถบ่งชี้ได้อย่างคร่าวๆ ในทันที ว่ารูปร่างของหินเป็นอย่างไร

You can program that in a computer,

คุณสามารถใส่ข้อมูลนั่นในคอมพิวเตอร์

you then cover the whole comet, and you can map the comet.

จากนั้นทำทั้งดาวหาง และคุณก็จะได้แผนที่ดาวหาง

For that, we flew special trajectories starting in August.

เพื่อการนี้ เราบินในเส้นวงโคจรพิเศษ ตั้งแต่เดือนสิงหาคม

First, a triangle of 100 kilometers on a side

เส้นการโคจรแรก เป็นสามเหลี่ยม ด้านกว้าง 100 กิโลเมตร

at 100 kilometers' distance,

ห่างจากดาวหาง 100 กิโลเมตร

and we repeated the whole thing at 50 kilometers.

และเราทำซ้ำทั้งหมดนั่นที่ 50 กิโลเมตร

At that time, we had seen the comet at all kinds of angles,

ในเวลานั้น เราได้เห็นดาวหางในทุกมุม

and we could use this technique to map the whole thing.

และเราสามารถใช้เทคนิคนี้ เพื่อทำแผนที่พื้นผิวของดาวหางทั้งดวงได้

Now, this led to a selection of landing sites.

ทีนี้ ขั้นต่อไปคือการเลือกพื้นที่ลงจอด

This whole process we had to do, to go from the mapping of the comet

กระบวนการทั้งหมดที่เราต้องทำ จากการทำแผนที่ดาวหาง

to actually finding the final landing site, was 60 days.

ไปถึงการหาพื้นที่ลงจอดสุดท้ายจริงๆ กินเวลา 60 วัน

We didn't have more.

เราไม่มีเวลามากกว่านั้น

To give you an idea, the average Mars mission

เพื่อที่จะให้คุณเห็นภาพ ปฏิบัติการไปดาวอังคารส่วนใหญ่

takes hundreds of scientists for years to meet

นักวิทยาศาสตร์เป็นร้อยๆ ต้องใช้เวลาประชุมกันหลายปี

about where shall we go?

เพื่อตกลงว่าเราจะไปลงตรงจุดไหน

We had 60 days, and that was it.

แต่เรามีแค่ 60 วัน เท่านั้นแหละครับ

We finally selected the final landing site

ในที่สุดเราเลือกที่ลงจอดสุดท้าย

and the commands were prepared for Rosetta to launch Philae.

และชุดคำสั่งก็ได้ถูกตระเตรียมไว้ ให้โรเซตตาปล่อยยานฟิเลย์ (Philae)

The way this works is that Rosetta has to be at the right point in space,

แผนก็คือ โรเซตตาจะต้องอยู่ ณ จุดที่ถูกต้องในอวกาศ

and aiming towards the comet, because the lander is passive.

และหันเข้าหาดาวหาง เพราะว่ายานลงจอดนั้นขยับเองไม่ได้

The lander is then pushed out and moves towards the comet.

จากนั้นยานลงจอดก็ถูกดันออกมา และเคลื่อนไปหาดาวหาง

Rosetta had to turn around

โรเซตต้าจะต้องหมุนตัว

to get its cameras to actually look at Philae while it was departing

ให้กล้องของมัน จับไปยังฟิเลย์ ในขณะที่มันแยกออกจากกัน

and to be able to communicate with it.

และเพื่อที่จะสื่อสารกับมันได้

Now, the landing duration of the whole trajectory was seven hours.

ทีนี้ ช่วงการลงจอด ของวิถีโคจรทั้งหมดคือเจ็ดชั่วโมง

Now do a simple calculation:

ตอนนี้ลองมาคิดเลขง่ายๆ กันนะครับ

if the velocity of Rosetta is off by one centimeter per second,

ถ้าความเร็วของโรเซตตาคลาดไป หนึ่งเซนติเมตรต่อวินาที

seven hours is 25,000 seconds.

เจ็ดชั่วโมงมี 25,000 วินาที

That means 252 meters wrong on the comet.

นั่นหมายถึงการลงจอดจะ ผิดไป 252 เมตร บนดาวหาง

So we had to know the velocity of Rosetta

ฉะนั้น เราต้องรู้ระดับความเร็วของโรเซตต้า

much better than one centimeter per second,

ละเอียดมากกว่าหนึ่งเซนติเมตรต่อวินาที

and its location in space better than 100 meters

และรู้ตำแหน่งในอวกาศละเอียดกว่า 100 เมตร

at 500 million kilometers from Earth.

ณ 500 ล้านกิโลเมตรจากโลก

That's no mean feat.

นั่นไม่ง่ายเลยนะครับ

Let me quickly take you through some of the science and the instruments.

ผมจะแสดงให้คุณเห็นคร่าวๆ ถึงศาสตร์เบื้องหลังและเครื่องมือบางส่วน

I won't bore you with all the details of all the instruments,

ผมจะไม่ทำให้คุณเบื่อด้วยรายละเอียด ของเครื่องมือทั้งหมดหรอกนะครับ

but it's got everything.

แต่มันมีทุกอย่างเลย

We can sniff gas, we can measure dust particles,

มีเครื่องมือที่ดมกลิ่นก๊าซได้ สามารถวัดอนุภาคฝุ่นได้

the shape of them, the composition,

วิเคราะห์รูปทรง และองค์ประกอบของมัน

there are magnetometers, everything.

มีเครื่องวัดแม่เหล็ก ทุกอย่างเลยครับ

This is one of the results from an instrument which measures gas density

นี่เป็นหนึ่งในผลที่ได้จากเครื่องมือ ซึ่งวัดความหนาแน่นก๊าซ

at the position of Rosetta,

ในตำแหน่งของโรเซตตา

so it's gas which has left the comet.

ดังนั้น มันคือก๊าซซี่งออกมาจากดาวหาง

The bottom graph is September of last year.

กราฟล่างคือเดือนกันยายนปีที่แล้ว

There is a long-term variation, which in itself is not surprising,

มันมีความแตกต่างในระยะยาว ซึ่งโดยตัวมันเองนั้นไม่น่าแปลกใจเท่าไร

but you see the sharp peaks.

แต่คุณจะเห็นยอดแหลม

This is a comet day.

นี่คือวันดาวหาง

You can see the effect of the sun on the evaporation of gas

คุณเห็นผลจากดวงอาทิตย์ ที่มีต่อการระเหยของก๊าซ

and the fact that the comet is rotating.

และข้อเท็จจริงที่ดาวหางหมุนรอบตัวเอง

So there is one spot, apparently,

ดังนั้นมันจึงมีจุดหนึ่ง

where there is a lot of stuff coming from,

ซึ่งมีอะไรเกิดขึ้นมากมาย

it gets heated in the Sun, and then cools down on the back side.

มันได้รับความร้อนจากดวงอาทิตย์ และจากนั้นก็เย็นลงในทางด้านหลัง

And we can see the density variations of this.

และเราสามารถเห็น การเปลี่ยนแปลงความหนาแน่นได้

These are the gases and the organic compounds

นี่คือก๊าซ และองค์ประกอบชีวภาพ

that we already have measured.

ที่เราได้เคยตรวจวัดแล้ว

You will see it's an impressive list,

คุณจะเห็นว่ามันเป็นรายการที่น่าสนใจทีเดียว

and there is much, much, much more to come,

และก็จะยังมีอีกมากที่ตามมา

because there are more measurements.

เพราะว่ายังมีการตรวจวัดอีก

Actually, there is a conference going on in Houston at the moment

อันที่จริง ตอนนี้มีงานสัมมนาที่ฮูสตัน

where many of these results are presented.

ซึ่งผลการสำรวจเหล่านี้ถูกนำไปแสดง

Also, we measured dust particles.

นอกจากนั้น เรายังวัดอนุภาคฝุ่น

Now, for you, this will not look very impressive,

ทีนี้ สำหรับคุณ อันนี้อาจดูไม่น่าประทับใจนัก

but the scientists were thrilled when they saw this.

แต่นักวิทยาศาสตร์ตื่นเต้นเมื่อได้เห็นสิ่งนี้

Two dust particles:

อนุภาคฝุ่นสองตัวอย่าง

the right one they call Boris, and they shot it with tantalum

อันขวาเรียกว่า บอริส และพวกเขายิงมันด้วยแทนทาลัม

in order to be able to analyze it.

เพื่อที่จะวิเคราะห์มัน

Now, we found sodium and magnesium.

พวกเขาพบโซเดียมและแมกนีเซียม

What this tells you is this is the concentration of these two materials

สิ่งที่มันบอกคุณคือ ความเข้มข้นในธาตุทั้งสอง

at the time the solar system was formed,

ในขณะที่ระบบสุริยจักรวาลก่อกำเนิด

so we learned things about which materials were there

ฉะนั้น เราได้เรียนรู้เกี่ยวกับว่า ตอนนั้นมีธาตุอะไรบ้าง

when the planet was made.

เมื่อดาวเคราะห์เกิดขึ้น

Of course, one of the important elements is the imaging.

แน่ล่ะ หนึ่งในส่วนประกอบสำคัญ คือการถ่ายภาพ

This is one of the cameras of Rosetta, the OSIRIS camera,

นี่คือกล้องตัวหนึ่งของโรเซตตา กล้องโอซิริส (OSIRIS)

and this actually was the cover of Science magazine

และนี่คือหน้าปกนิยสารไซน์ (Science)

on January 23 of this year.

ฉบับวันที่ 23 มกราคม ปีนี้

Nobody had expected this body to look like this.

ไม่มีใครคาดคิดว่ามันจะหน้าตาแบบนี้

Boulders, rocks -- if anything, it looks more like the Half Dome in Yosemite

หินก้อนใหญ่ -- ซึ่งดูคล้ายยอดเขา ฮาล์ฟโดม ในอุทยานแห่งชาติโยซีเมติ

than anything else.

มากกว่าอะไรอย่างอื่น

We also saw things like this:

เรายังเห็นสิ่งเหล่านี้:

dunes, and what look to be, on the righthand side, wind-blown shadows.

สันทราย และสิ่งที่อยู่ทางขวา ที่เหมือนกับร่องรอยจากลมพัด

Now we know these from Mars, but this comet doesn't have an atmosphere,

ตอนนี้เรารู้จักสิ่งเหล่านี้จากดาวอังคาร แต่ดาวหางนี้ไม่มีชั้นบรรยากาศ

so it's a bit difficult to create a wind-blown shadow.

ดังนั้นมันค่อนข้างยาก ที่จะมีร่องรอยจากลมพัด

It may be local outgassing,

มันอาจเป็นการปลดปล่อย ก๊าซบางอย่างในพื้นที่นั้น

stuff which goes up and comes back.

เป็นสิ่งที่พุ่งขึ้นไปและกลับลงมา

We don't know, so there is a lot to investigate.

เราไม่รู้ ฉะนั้นยังมีอะไรอีกมากให้เราสำรวจ

Here, you see the same image twice.

ตรงนี้ คุณเห็นภาพเดียวกันสองครั้ง

On the left-hand side, you see in the middle a pit.

ทางซ้าย คุณเห็นในหลุมตรงกลาง

On the right-hand side, if you carefully look,

ทางขวามือ ถ้าคุณมองดีๆ

there are three jets coming out of the bottom of that pit.

จะเห็นไอก๊าซ 3 ลำ พุ่งออกมาจากส่วนก้นหลุม

So this is the activity of the comet.

นี่คือกิจกรรมที่เกิดขึ้นบนดาวหาง

Apparently, at the bottom of these pits is where the active regions are,

เป็นที่แน่ชัดว่าที่ก้นหลุมเหล่านี้ เป็นแหล่งที่มีความเคลื่อนไหวรุนแรง

and where the material evaporates into space.

และเป็นที่ที่สสารระเหยออกมาสู่อวกาศ

There is a very intriguing crack in the neck of the comet.

มีรอยแตกที่น่าสนใจ ตรงช่วงคอคอดของดาวหาง

You see it on the right-hand side.

คุณจะเห็นมันทางขวามือ

It's a kilometer long, and it's two and a half meters wide.

มันยาวประมาณหนึ่งกิโลเมตร และมันกว้างสองเมตรครึ่ง

Some people suggest that actually,

บางคนเสนอว่า

when we get close to the sun,

เมื่อเราเข้าใกล้ดวงอาทิตย์มากๆ

the comet may split in two,

ดาวหางอาจจะแยกเป็นสองส่วน

and then we'll have to choose,

และจากนั้นเราต้องเลือก

which comet do we go for?

ว่าเราจะตามดาวหางดวงไหน

The lander -- again, lots of instruments,

ตัวลงจอด -- มีอุปกรณ์มากมาย

mostly comparable except for the things which hammer in the ground and drill, etc.

ส่วนใหญ่แล้วดูใกล้เคียงกัน โดยเพิ่มอุปกรณ์ขุดเจาะเข้ามา

But much the same as Rosetta, and that is because you want to compare

นอกนั้นก็คล้ายกับโรเซตตามาก และเป็นเพราะว่าเราต้องการจะเปรียบเทียบ

what you find in space with what you find on the comet.

สิ่งที่คุณเจอในอวกาศ กับสิ่งที่เจอบนดาวหาง

These are called ground truth measurements.

สิ่งเหล่านี้เรียกว่า การวัดความจริงระดับพื้น

These are the landing descent images

นี่คือภาพการเคลื่อนลงจอด

that were taken by the OSIRIS camera.

ที่ถ่ายโดยกล้องโอซิริส

You see the lander getting further and further away from Rosetta.

คุณเห็นตัวลงจอดห่างออกไปจากโรเซตตา

On the top right, you see an image taken at 60 meters by the lander,

บนมุมขวา คุณเห็นภาพที่ถ่ายจากตัวลงจอด ที่ตำแหน่ง 60 เมตร

60 meters above the surface of the comet.

60 เมตรเหนือพื้นผิวดาวหาง

The boulder there is some 10 meters.

ก้อนหินบนนั้นมีขนาดประมาณ 10 เมตร

So this is one of the last images we took before we landed on the comet.

และนี่คือภาพท้ายๆ ที่เราถ่ายได้ ก่อนที่จะลงจอดบนดาวหาง

Here, you see the whole sequence again, but from a different perspective,

ตรงนี้คุณเห็นลำดับทั้งหมดอีกครั้ง แต่จากอีกมุมหนึ่ง

and you see three blown-ups from the bottom-left to the middle

และคุณจะเห็นภาพขยาย 3 ภาพ จากด้านล่างซ้ายขึ้นมาถึงตรงกลาง

of the lander traveling over the surface of the comet.

ซึ่งเป็นภาพของยานลงจอด ที่อยู่เหนือพื้นผิวของดาวหาง

Then, at the top, there is a before and an after image of the landing.

จากนั้น ตรงกลาง เป็นภาพก่อนและหลังการลงจอด

The only problem with the after image is, there is no lander.

ปัญหาเดียวของรูปหลัง คือมันไม่มีตัวลงจอด

But if you carefully look at the right-hand side of this image,

แต่ถ้าคุณดูดีๆ ที่ทางขวามือของภาพ

we saw the lander still there, but it had bounced.

คุณจะเห็นว่าตัวลงจอดยังอยู่ตรงนั้น แต่มันกระดอนไป

It had departed again.

มันแยกออกจากกันอีกครั้ง

Now, on a bit of a comical note here

ทีนี้ ขอแทรกเรื่องตลกนิดหนึ่งว่า

is that originally Rosetta was designed to have a lander which would bounce.

โรเซตตาถูกออกแบบมาแต่แรก ให้มียานลงจอดที่กระดอนได้

That was discarded because it was way too expensive.

มันถูกเอาออกไปเพราะว่า มันแพงเกินไป

Now, we forgot, but the lander knew.

ทีนี้ พวกเราลืม แต่ยานลงจอดมันรู้

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

During the first bounce, in the magnetometers,

ระหว่างการกระดอนครั้งแรก ในเครื่องวัดแม่เหล็ก

you see here the data from them, from the three axes, x, y and z.

เห็นได้จากข้อมูลจากพวกมันได้ จากสามแกน x, y และ z

Halfway through, you see a red line.

ผ่านไปครึ่งหนึ่ง คุณเห็นเส้นสีแดง

At that red line, there is a change.

ที่เส้นแดงนั้น มันมีการเปลี่ยนแปลง

What happened, apparently, is during the first bounce,

สิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ คือ ระหว่างการกระดอนแรก

somewhere, we hit the edge of a crater with one of the legs of the lander,

ที่ไหนสักแห่ง เราชนขอบปล่องภูเขาไฟ ด้วยขาหนึ่งของตัวลงจอด

and the rotation velocity of the lander changed.

และความเร็วการหมุนของตัวลงจอดเปลี่ยนไป

So we've been rather lucky

ฉะนั้น เราค่อนข้างโชคดี

that we are where we are.

ที่เราอยู่ตรงจุดที่เราอยู่นี้

This is one of the iconic images of Rosetta.

นี่คือหนึ่งในภาพที่เป็นเอกลักษณ์ของโรเซตต้า

It's a man-made object, a leg of the lander,

มันเป็นสิ่งประดิษฐ์จากน้ำมือมนุษย์ ขาของยานลงจอด

standing on a comet.

ยืนอยู่บนดาวหาง

This, for me, is one of the very best images of space science I have ever seen.

สิ่งนี้ สำหรับผม คือเป็นภาพที่ดีที่สุด ของวิทยาศาสตร์อวกาศที่ผมเคยได้ชมมา

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

One of the things we still have to do is to actually find the lander.

สิ่งหนึ่งที่เรายังต้องทำ คือหายานลงจอด ว่าอยู่ที่ไหน

The blue area here is where we know it must be.

บริเวณสีฟ้าตรงนี้ คือบริเวณที่เราเชื่อว่ามันอยู่ตรงนั้น

We haven't been able to find it yet, but the search is continuing,

เรายังไม่สามารถหามันพบ แต่การค้นหายังดำเนินต่อไป

as are our efforts to start getting the lander to work again.

เช่นเดียวกับความพยายามของเรา ที่จะทำให้ยานลงจอดทำงานได้อีกครั้ง

We listen every day,

เราเฝ้าฟังทุกวัน

and we hope that between now and somewhere in April,

และเราก็หวังว่า ระหว่างตอนนี้ จนถึงประมาณเดือนเมษายน

the lander will wake up again.

ตัวยานลงจอดจะตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

The findings of what we found on the comet:

สิ่งที่เราได้ค้นพบบนดาวหางดวงนี้คือ

This thing would float in water.

สิ่งนี้อาจลอยน้ำได้

It's half the density of water.

มันมีความหนาแน่นครึ่งหนึ่งของน้ำ

So it looks like a very big rock, but it's not.

ดังนั้นมันเหมือนกับหินก้อนใหญ่มากๆ แต่มันไม่ใช่

The activity increase we saw in June, July, August last year

เราเห็นกิจกรรมเพิ่มมากขึ้น ในเดือนมิถุนายน, กรกฏาคม, สิงหาคม ปีที่แล้ว

was a four-fold activity increase.

มีการเพิ่มขึ้นสี่เท่า

By the time we will be at the sun,

เมื่อเราถึงไปถึงดวงอาทิตย์

there will be 100 kilos a second leaving this comet:

สิ่งเหล่านี้จะพุ่งออกจากดาวหาง ในอัตรา 100 กิโลกรัม ต่อวินาที

gas, dust, whatever.

ก๊าซ, ฝุ่น,หรืออะไรก็ตาม

That's 100 million kilos a day.

นั่นหมายถึง 100 ล้านกิโลกรัมต่อวัน

Then, finally, the landing day.

จากนั้น ในที่สุด ในวันลงจอด

I will never forget -- absolute madness, 250 TV crews in Germany.

ผมไม่เคยลืมเลยครับ -- มันบ้าที่สุดเลย มีคนจากสื่อโทรทัศน์ 250 ช่องในเยอรมัน

The BBC was interviewing me,

บีบีซีมาสัมภาษณ์ผม

and another TV crew who was following me all day

และนักข่าวทีวีอีกคนหนึ่งก็วิ่งตามผมทั้งวัน

were filming me being interviewed,

ถ่ายวีดีโอผมที่กำลังถูกสัมภาษณ์

and it went on like that for the whole day.

และมันก็เป็นอย่างนั้นทั้งวัน

The Discovery Channel crew

คนจากช่องดิสคัฟเวอรี

actually caught me when leaving the control room,

เข้ามาหาผมตอนที่ผมออกจากห้องควบคุม

and they asked the right question,

และถามคำถามที่จี้ใจผม

and man, I got into tears, and I still feel this.

และให้ตายเถอะครับ ผมน้ำตาซึม และยังคงคิดถึงมันอยู่เลย

For a month and a half,

เป็นเวลาเดือนครึ่ง

I couldn't think about landing day without crying,

ผมไม่เคยคิดถึงวันลงจอด โดยไม่อาจเสียน้ำตาได้เลย

and I still have the emotion in me.

และผมยังคงมีความรู้สึกนั้นอยู่

With this image of the comet, I would like to leave you.

ผมอยากจะทิ้งท้ายไว้กับคุณ ด้วยภาพของดาวหางนี้

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)