Fred Jansen: How to land on a comet

فرد یانسن: چگونگی فرود بر یک ستاره دنباله‌دار

Translator: soheila Jafari Reviewer: Leila Ataei

I'd like to take you on the epic quest of the Rosetta spacecraft.

می‌خواهم شما را به جستجوی حماسی به فضا پیمای روزتا ببرم.

To escort and land the probe on a comet,

برای همراهی و نشستن بر روی یک ستاره دنبالدار،

this has been my passion for the past two years.

که در دو سال گذشته تمامی شور و شوق من بوده است.

In order to do that,

برای انجام اینکار،

I need to explain to you something about the origin of the solar system.

باید کمی درباره منشاء منظومه شمسی صحبت کنم.

When we go back four and a half billion years,

هنگامی که برگردیم به ۴/۵ میلیارد سال پیش،

there was a cloud of gas and dust.

ابری از گرد و غبار و گاز وجود داشت.

In the center of this cloud, our sun formed and ignited.

در مرکز این ابر، خورشید ما شکل گرفت و مشتعل شد.

Along with that, what we now know as planets, comets and asteroids formed.

همراه با این، آنچه که ما به نام سیاره، ستاره دنباله‌دار و سیارک ها می نامیم شکل گرفتند.

What then happened, according to theory,

براساس تئوری، اتفاقی که پس از آن افتاد

is that when the Earth had cooled down a bit after its formation,

این بود که زمین پس از تشکیل شدن کمی سرد شد،

comets massively impacted the Earth and delivered water to Earth.

ستاده دنباله‌دار برخورد بسیار شدیدی با زمین کرد و آب را به زمین انتقال داد.

They probably also delivered complex organic material to Earth,

آنها احتمالا مواد اصلی پیچیده ای را نیز به زمین انتقال دادند،

and that may have bootstrapped the emergence of life.

و این احتمالا عامل محرکه خودراه اندازی برای زندگی در زمین بود.

You can compare this to having to solve a 250-piece puzzle

این را می‌توانید با حل یک پازل ۲۵۰ قطعه‌ای مقایسه کنید

and not a 2,000-piece puzzle.

نه با پازل ۲٫۰۰۰ تایی.

Afterwards, the big planets like Jupiter and Saturn,

بعد از آن، سیاره‌های بزرگ مانند مشتری و زحل

they were not in their place where they are now,

در مکانی که امروز هستند قرار نداشتند،

and they interacted gravitationally,

و آنها با هم برخورد و تعامل گرانشی داشتند،

and they swept the whole interior of the solar system clean,

و تمامی درون منظومه شمسی ر جارو و پاک کردند،

and what we now know as comets

و آنچه که ما امروز به عنوان ستاره‌های دنباله‌دار می‌شناسیم

ended up in something called the Kuiper Belt,

به چیزی نام کمربند گوپر ختم شد،

which is a belt of objects beyond the orbit of Neptune.

که کمربندی از اجرام بالاتر از مدار نپتون هست.

And sometimes these objects run into each other,

و گاهی این اجرام به یکدیگر برخورد می کنند،

and they gravitationally deflect,

و انحراف گرایشی اتفاق می‌افتد،

and then the gravity of Jupiter pulls them back into the solar system.

و سپس گرانش سیاره مشتری آنها را به منظومه شمسی بر‌می‌گرداند.

And they then become the comets as we see them in the sky.

و سپس آنها به ستاره‌های دنباله‌دار تبدیل شدند که ما آنها را در آسمان می‌بینیم.

The important thing here to note is that in the meantime,

نکته مهم در اینجا این است که دراین میان

the four and a half billion years,

چهار و نیم میلیارد سال،

these comets have been sitting on the outside of the solar system,

این ستاره‌های دنباله‌دار خارج از منظومه شمسی قرار گرفته اند،

and haven't changed --

و تغییری نکرده‌اند--

deep, frozen versions of our solar system.

نسخه ژرف و یخزده منظومه شمسی.

In the sky, they look like this.

در آسمان ، آنها این شکلی هستند.

We know them for their tails.

آنها را از طریق دنباله‌شان می‌شناسیم.

There are actually two tails.

در واقع در اینجا دو دونباله هست.

One is a dust tail, which is blown away by the solar wind.

یکی دنباله گرد و غبار هست، که با بادهای خورشیدی به کنار می روند.

The other one is an ion tail, which is charged particles,

و دیگری دنباله یونی هست، که از ذرات باردارمتشکلند،

and they follow the magnetic field in the solar system.

و آنها میدان مغناطیسی را در منظومه شمسی دنبال می کنند.

There's the coma,

این کما هست،( کما پوشش تیره‌ایست که هنگامی که دنباله‌داری نزدیک خورشید شود بوجود می اید)

and then there is the nucleus, which here is too small to see,

و سپس اینجا هسته هست که در اینجا برای دیدن خیلی کوچک است،

and you have to remember that in the case of Rosetta,

و باید به خاطر داشته باشید که در مورد پروژه روزتا،

the spacecraft is in that center pixel.

فضاپیما در مرکز پیکسل هست.

We are only 20, 30, 40 kilometers away from the comet.

ما تنها ۲۰، ۳۰، ۴۰ کیلومتر دورتر از ستاره دنباله‌دار هستیم.

So what's important to remember?

خب چه چیزی مهم هست که به خاطر بیاوریم؟

Comets contain the original material from which our solar system was formed,

ستاره‌های دنباله‌دارمحتوی مواد اصلی هستند که منضومه شمسی ما از آنها شکل گرفته،

so they're ideal to study the components

بنابراین آنها برای مطالعه پدیده‌هایی مناسب هستند

that were present at the time when Earth, and life, started.

که در سرآغاز زمین و زندگی حاضر بودند.

Comets are also suspected

همچنین ستاره های دنباله دار مشکوک به آوردن

of having brought the elements which may have bootstrapped life.

عناصری هستند که احتمالا زندگی خودراه‌انداز ایجاد می کند.

In 1983, ESA set up its long-term Horizon 2000 program,

در سال ۱۹۸۳، آژانس فضایی اروپا برنامه طولانی مدت هوریزون ۲۰۰۰ را شروع کرد

which contained one cornerstone, which would be a mission to a comet.

که شامل ماموریتی بزرگی به یک دنباله دار بود.

In parallel, a small mission to a comet, what you see here, Giotto, was launched,

همزمان، یک ماموریت کوچک به ستاره دنباله‌دار، چیزی را که در اینجا می بینید به نام گیوتو راه‌اندازی شده ،

and in 1986, flew by the comet of Halley with an armada of other spacecraft.

و در سال ۱۹۸۶،پرواز به دنباله دار هالی با ناوگان فضاپیمای دیگری راه‌اندازی شد.

From the results of that mission, it became immediately clear

از نتایج این ماموریت، بلافاصله این روشن شد

that comets were ideal bodies to study to understand our solar system.

که دنباله‌دارها اجرام مناسبی برای شناخت منظومه شمسی هستند.

And thus, the Rosetta mission was approved in 1993,

و بدین ترتیب، ماموریت روزتا در سال ۱۹۹۳ تائید شد،

and originally it was supposed to be launched in 2003,

در اصل می بایستی این در سال ۲۰۰۳ راه‌اندازی می شد،

but a problem arose with an Ariane rocket.

اما مشکلی برای موشک آریان اتفاق افتاد.

However, our P.R. department, in its enthusiasm,

به هر حال، دپارتمان پروژه روزتا با هیجان

had already made 1,000 Delft Blue plates

۱٫۰۰۰ بشقاب آبی رنگ

with the name of the wrong comets.

با نام یک ستاره‌دنباله دار اشتباهی آماده کرده بود.

So I've never had to buy any china since. That's the positive part.

و از آن به بعد من نیازی به خرید بشقاب جینی نداشتم. این هم بخش مثبت داشتان.

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

Once the whole problem was solved,

زمانی که تمامی مشکلات حل شدند،

we left Earth in 2004

ما در سال ۲۰۰۴ زمین را

to the newly selected comet, Churyumov-Gerasimenko.

به طرف دنباله‌دار جدیدی که انتخاب شده بود ترک کردیم. کریومو- جرسمنکو

This comet had to be specially selected

این دنباله‌دار می‌بایستی بطور خاص انتخاب می‌شد

because A, you have to be able to get to it,

زیرا الف، ما می بایستی بتوانیم به آن برسیم،

and B, it shouldn't have been in the solar system too long.

ب، این نباید برای مدت طولانی در منظومه شمسی بوده باشد.

This particular comet has been in the solar system since 1959.

این دنباله‌دار بخصوص از سال ۱۹۵۹ به منظومه شمسی وارد شده بود.

That's the first time when it was deflected by Jupiter,

این اولین بار بود که دنباله‌داری توسط سیاره مشتری منحرف شده بود،

and it got close enough to the sun to start changing.

و به اندازه کافی به خورشید نزدیک شده بود تا شروع به تغییر کند.

So it's a very fresh comet.

روزتا دنباله‌داری خیلی تازه ای بود.

Rosetta made a few historic firsts.

روزتا در چند مورد برای اولین بار تاریخ ساز شد.

It's the first satellite to orbit a comet,

اولین ماهواره ای بود که در مدار یک دنبال‌دار قرار می‌گرفت،

and to escort it throughout its whole tour through the solar system --

و در طول مسیر با تمامی منظومه شمسی حرکت می کرد--

closest approach to the sun, as we will see in August,

نزدیک‌ترین فاصله به خورشید، آنطور که در ماه آگوست آن را می‌بینیم،

and then away again to the exterior.

و سپس دوباره به قسمت بیرونی می رود.

It's the first ever landing on a comet.

و برای اولین بار بر یک دنباله دار فرود آمد.

We actually orbit the comet using something which is not

ما در واقع در مدار دنباله‌دار قرار گرفتیم و از چیزی استفاده کردیم

normally done with spacecraft.

که معمولا توسط فضاپیماها انجام نمی شود.

Normally, you look at the sky and you know where you point and where you are.

معمولا، شما به اسمان نگاه می‌کنید و می‌دانید که به کجا اشاره می کنید و در کجا هستید.

In this case, that's not enough.

در این مورد، این کافی نیست.

We navigated by looking at landmarks on the comet.

ما با نگاه کردن به راهنماها در دنباله دار جهت یابی کردیم.

We recognized features -- boulders, craters --

ما ویژگیها را تشخیص می‌دهیم-- تخته سنگ‌ها، چاله‌ها -

and that's how we know where we are respective to the comet.

و اینگونه ما بطور نسبی می دانیم که در کجای دنباله‌دار هستیم.

And, of course, it's the first satellite to go beyond the orbit of Jupiter

و البته، این اولین ماهواره‌ای بود که فراتر از مدار مشتری

on solar cells.

در سلول خورشیدی رفت.

Now, this sounds more heroic than it actually is,

حالا، بیشتر حماسی به نظر می رسد تا واقعی،

because the technology to use radio isotope thermal generators

زیرا تکنولوژی برای استفاده از ژنراتور حرارتی ایزوتوپ رادیویی

wasn't available in Europe at that time, so there was no choice.

در آن زمان در اروپا در دسترس نبود، بنابراین هیچ امکانی نبود.

But these solar arrays are big.

اما نظم و آرایه های خورشیدی بزرگ هست.

This is one wing, and these are not specially selected small people.

این یک بال آن هست، و افراد کوچک جثه به عمد انتخاب نشده اند .

They're just like you and me.

اینها‌ مثل من و شما هستند.

(Laughter)

( خنده)

We have two of these wings, 65 square meters.

شما دو تا از این بال‌ها را دارید، ۵۶ مترمربع.

Now later on, of course, when we got to the comet,

البته، بعدا که به دنبال‌دار برسیم،

you find out that 65 square meters of sail

شما خواهید فهمید این بادبان۶۵ متر مربعی

close to a body which is outgassing is not always a very handy choice.

نزدیک به بدنه ایست که گازها متصاعد می شوند که همیشه انتخاب خیلی راحتی هم نیست.

Now, how did we get to the comet?

حُب، ما چطور به دنباله‌دار رسیدیم؟

Because we had to go there for the Rosetta scientific objectives

زیرا ما می‌بایست برای اهداف علمی روزتا به آنجا می رفتیم

very far away -- four times the distance of the Earth to the sun --

راه بسیار طولانی-- چهار برابر فاصله بین خورشید تا زمین--

and also at a much higher velocity than we could achieve with fuel,

و همچنین با سرعت بسیار بیشتری که می توانستیم با این سوخت بدست آوریم،

because we'd have to take six times as much fuel as the whole spacecraft weighed.

زیرا ما می بایست شش برابر وزن فضاپیما سوخت برداریم.

So what do you do?

خُب چکار کنیم؟

You use gravitational flybys, slingshots,

شما از کمکهای گرانشی و تیروکمان استفاده می کنید،

where you pass by a planet at very low altitude,

جایی که از سیاره عبور می کنید ارتفاع بسیار پائین هست،

a few thousand kilometers,

و چند هزار کیلومتر،

and then you get the velocity of that planet around the sun for free.

و سپس دوباره با سرعت برابر سیاره به دور خورشید بدون سوخت می گردید.

We did that a few times.

ما این کار را چندین بار انجام دادیم.

We did Earth, we did Mars, we did twice Earth again,

ما اینکار را بر روی زمین، مریخ و دوباره برای زمین دوبار انجام دادیم.

and we also flew by two asteroids, Lutetia and Steins.

ما همچنین با با دو سیارک لاتیتا و ستاینز نیز پرواز کردیم.

Then in 2011, we got so far from the sun that if the spacecraft got into trouble,

سپس در سال ۲۰۱۱، ما اطلاعاتی را از خورشید دریافت کردیم که اگر برای فضاپیما مشکلی پیش بیاید،

we couldn't actually save the spacecraft anymore,

ما واقعا نمی‌توانی فضاپیما را نجات دهیم،

so we went into hibernation.

بنابراین ما به خواب زمستانی فرو رفتیم.

Everything was switched off except for one clock.

همه چیز خاموش شد الی یک ساعت.

Here you see in white the trajectory, and the way this works.

در اینجا شما خط سیر سفید رنگ را می‌ببینید، و این روش جواب می‌دهد.

You see that from the circle where we started,

شما آن را از حلقه ای که شروع کردیم می‌بینید،

the white line, actually you get more and more and more elliptical,

خط سفید، در واقع بیشتر و بیشتر بیضوی می‌شود،

and then finally we approached the comet

و نهایتا ما در ماه می سال ۲۰۱۴

in May 2014, and we had to start doing the rendezvous maneuvers.

به دنباله‌دار رسیدیم، می بایستی به محل قرار می‌رسیدم.

On the way there, we flew by Earth and we took a few pictures to test our cameras.

در این مسیر، ما با زمین حرکت کردیم و چند تصویر برای آزمایش دوربین‌ها گرفتیم.

This is the moon rising over Earth,

این ماه هست که از زمین طلوع می کند،

and this is what we now call a selfie,

و این کاری‌است که همه ما برای عکس های سلفی انجام می دهیم،

which at that time, by the way, that word didn't exist. (Laughter)

که در آن زمان این واژه وجود نداشت.( خنده تماشاگران)

It's at Mars. It was taken by the CIVA camera.

این در مریخ هست. این با دوربین کاوشگر فیله( کاوشگری که از روزتا جدا شد و به روی دنباله‌دار نشیت) گرفته شده است.

That's one of the cameras on the lander,

این یکی از این دوربین‌های نصب شده بر روی کاوشگر است

and it just looks under the solar arrays,

و این تنها از آرایه‌های خورشیدی تصویر می گیرد،

and you see the planet Mars and the solar array in the distance.

و شما سیاره مریخ و آرایه خورشیدی را با فاصله در اینجا می‌بینید.

Now, when we got out of hibernation in January 2014,

حالا،هنگامی که در ماه ژانویه ۲۰۱۴ از خواب زمستانی بیرون آمدیم،

we started arriving at a distance

شروع به نزدیک شدن به مقصد کردیم،

of two million kilometers from the comet in May.

در ماه می ما هنوز ۲ میلیون کیلومتر به دنباله‌دار فاصله داشتیم.

However, the velocity the spacecraft had was much too fast.

با این حال هنوز سرعت فضاپیما خیلی زیاد بود.

We were going 2,800 kilometers an hour faster than the comet, so we had to brake.

ما ۲٫۸۰۰ کیلومتر بر ساعت سریعتر از دنباله‌دار حرکت می کردیم، پس باید ترمز می گرفتیم.

We had to do eight maneuvers,

باید هشت مانور را انجام می‌دادیم،

and you see here, some of them were really big.

و شما اینجا می‌بینید، برخی از آنها واقعا بزرگ هستند.

We had to brake the first one by a few hundred kilometers per hour,

می‌بایست اولین ترمز را در حدود چند صد کیلومتر در ساعت می گرفتیم.

and actually, the duration of that was seven hours,

و در واقع، مدت این انجام این ترمز هفت ساعت بود،

and it used 218 kilos of fuel,

و ۲۱۸ کیلوگرم از سوخت را استفاده کرد،

and those were seven nerve-wracking hours, because in 2007,

و این هفت ساعت اعصاب خورد کن بود، زیرا در سال ۲۰۰۷،

there was a leak in the system of the propulsion of Rosetta,

در سیستم محرکه روزتا نشتی بود،

and we had to close off a branch,

و می‌بایست یکی از شاخه ها را می بستیم،

so the system was actually operating at a pressure

خُب سیستم در واقع تحت فشار کار می‌کرد

which it was never designed or qualified for.

که هرگز برای این طراحی و تائید نشده بود.

Then we got in the vicinity of the comet, and these were the first pictures we saw.

سپس در مجاورت دنباله‌دار قرار گرفتیم، و این اولین تصویری بود که دیدیم.

The true comet rotation period is 12 and a half hours,

زمان دقیق گردش دنباله‌دار ۱۲ ساعت و نیم هست،

so this is accelerated,

پس این شتاب گرفت،

but you will understand that our flight dynamics engineers thought,

اما شما درک خواهید کرد که مهندسان دینامیک پرواز ما فکر می‌کردند

this is not going to be an easy thing to land on.

که این فرود آسانی نخواهد بود.

We had hoped for some kind of spud-like thing

و ما امید داشتیم چیزی شبیه سیب زمینی نرم آنجا باشد

where you could easily land.

که بتوانیم روی آن فرود بیاییم.

But we had one hope: maybe it was smooth.

اما یک امید داشتیم: شاید سطح آنجا صاف باشد.

No. That didn't work either. (Laughter)

نه. این حتی باز هم کمکی نمی‌کرد.( خنده تماشاگران)

So at that point in time, it was clearly unavoidable:

خُب در آن زمان، به وضوح غیرقابل اجتناب بود:

we had to map this body in all the detail you could get,

باید تمامی سطحی را که می‌توانستیم روی آن فرود اییم را نقشه برداری می‌کردیم،

because we had to find an area which is 500 meters in diameter and flat.

زیرا می‌بایست منطقه‌‌ای که مسطح و با قطر ۵۰۰ متر بود را پیدا می کردیم.

Why 500 meters? That's the error we have on landing the probe.

چرا قطر۵۰۰ متری؟ این خطایی بود که ما از فرود کاوشگر داشتیم.

So we went through this process, and we mapped the comet.

پس وارد این فرایند شدیم، و دنباله دار را نقشه‌برداری کردیم.

We used a technique called photoclinometry.

از تکنیکی به نام فتوکولینومتری( روشی که عکس دوبعدی را به نقشه سه بعدی تبدیل می کند) استفاده کردیم.

You use shadows thrown by the sun.

شما از سایه‌های ایجاد شده توسط خورشید استفاده می کنید.

What you see here is a rock sitting on the surface of the comet,

چیزی را که می بینید سنگی هست که بر سطح دنباله‌دار قرار دارد،

and the sun shines from above.

و نور خورشید از بالا می‌تابد.

From the shadow, we, with our brain,

از سایه‌ها، با مغزمان

can immediately determine roughly what the shape of that rock is.

بلاقاصله می‌توانیم بطور تقریبی شکل سنگ را تشخیص دهیم.

You can program that in a computer,

می‌توانید این را با کامپیوتر برنامه ریزی کنید،

you then cover the whole comet, and you can map the comet.

می‌توانید تمامی دنباله‌دار را پوشش دهید، و آن را نقشه برداری‌ کنید.

For that, we flew special trajectories starting in August.

برای این، ما در ماه آگوست پروازی ویژه ای برای این داشتیم.

First, a triangle of 100 kilometers on a side

اول، یک مثلث ۱۰۰ کیلومتری در یک طرف

at 100 kilometers' distance,

با فاصله ۱۰۰ کیلومتر،

and we repeated the whole thing at 50 kilometers.

ما این را برای تمامی ۵۰ کیلومتر تکرار کردیم.

At that time, we had seen the comet at all kinds of angles,

در آن زمان، دنباله‌دار را از تمامی زوایه‌ها می‌توانستیم ببینیم،

and we could use this technique to map the whole thing.

و می‌توانیم این تکنیک را برای همه چیز بکار گیریم.

Now, this led to a selection of landing sites.

این منجر به مجموعه‌ای برای محل فرود شد.

This whole process we had to do, to go from the mapping of the comet

تمامی این فرآیند که در واقع ما می‌بایستی برای تهیه نقشه از دنباله‌دار انجام دهیم ،

to actually finding the final landing site, was 60 days.

تا محل فرود مناسبی بیابیم، که ۶۰ روز طول کشید.

We didn't have more.

چیز دیگری نداشتیم.

To give you an idea, the average Mars mission

برای اینکه به شما ایده‌ای بدهم، متوسط ماموریت‌های مریخ

takes hundreds of scientists for years to meet

برای اینکه بدانند که به کجا می روند،

about where shall we go?

چند صد دانشمند را برای سالها درگیر می کند؟

We had 60 days, and that was it.

ما روز وقت داشتیم، و همه اش همین بود.

We finally selected the final landing site

نهایتا آخرین محل فرود را انتخاب کردیم

and the commands were prepared for Rosetta to launch Philae.

و دستورات برای روزتا برای راه اندازی کاوشگر فیله آماده بود.

The way this works is that Rosetta has to be at the right point in space,

روشی که اینکار می‌کند اینطور است که روزتا باید در سمت راست فضا قرار گیرد،

and aiming towards the comet, because the lander is passive.

و به طرف دنباله‌دار هدف بگیرد، زیرا کاوشگر انفعالی و کنش گر هست.

The lander is then pushed out and moves towards the comet.

سپس کاوشگرفیله پرتاب شد و به طرف دنباله‌دار حرکت کرد.

Rosetta had to turn around

روزتا در اطراف بچرخد

to get its cameras to actually look at Philae while it was departing

تا دوربین‌ها به کاوشگر فیله نگاه کنند هنگامی که آن از روزتا خارج می شود

and to be able to communicate with it.

و قادر به برقرای ارتباط با آن شود.

Now, the landing duration of the whole trajectory was seven hours.

مدت زمان فرود در کل مسیر هفت ساعت بود.

Now do a simple calculation:

اکنون یک محاسبه ساده انجام دهید:

if the velocity of Rosetta is off by one centimeter per second,

اگر سرعت روزتا یک سانتیمتر بر ثانیه کاهش یابد،

seven hours is 25,000 seconds.

هفت ساعت ۲۵٫۰۰۰ ثانیه است.

That means 252 meters wrong on the comet.

یعنی با۲۵۲ متر خطا به دنباله دار می رسد.

So we had to know the velocity of Rosetta

می‌بایستی سرعت روزتا را می دانستیم

much better than one centimeter per second,

خیلی بهتر از یک سانتیمتر بر ثانیه،

and its location in space better than 100 meters

و مکان آن را در فضا باید دقیق‌تر از ۱۰۰ متر

at 500 million kilometers from Earth.

از فاصله ۵۰۰ میلیون کیلومتری از زمین می دانستیم.

That's no mean feat.

این به معنی شاهکار نیست.

Let me quickly take you through some of the science and the instruments.

اجازه دهید که شما را خیلی درگیر برخی از اصطلاحات علمی و ابزارها نکنم.

I won't bore you with all the details of all the instruments,

نمی‌خواهم شما را با جزئیات تمامی این ابزارها خسته کنم،

but it's got everything.

اما این همه چیز را دربر می‌گیرد.

We can sniff gas, we can measure dust particles,

ما می‌توانیم گاز را بو کنیم، می توانید بطور خاص گرد و غبار

the shape of them, the composition,

و شکل و ترکیب آنها را بسنجیم،

there are magnetometers, everything.

آیا در آنجا مغناطیسی وجود دارد و همه چیز را اندازه گیری کنیم.

This is one of the results from an instrument which measures gas density

این یکی از نتایج بدست آمده از ابزاریست که تراکم گاز را

at the position of Rosetta,

در موقیتی که روزتا هست اندازه گیری کرده،

so it's gas which has left the comet.

پس گاز دنباله‌دار را ترک کرده.

The bottom graph is September of last year.

نمودار پایینی سپتامبر سال گذشته هست.

There is a long-term variation, which in itself is not surprising,

یک تنوع طولانی مدت است، که در نوع خودش تعجب‌اور نیست،

but you see the sharp peaks.

اما شکل نوک تیز را می‌بینید.

This is a comet day.

این یک روز دنباله‌دار است.

You can see the effect of the sun on the evaporation of gas

شما می‌توانید تاثیر خورشید را روی تبخیر گاز ببینید

and the fact that the comet is rotating.

و حقیقت اینکه دنباله‌دار در حال چرخیدن است.

So there is one spot, apparently,

خب این یک نقطه هست، مسلما،

where there is a lot of stuff coming from,

که مسائل زیادی را نشان خواهد داد،

it gets heated in the Sun, and then cools down on the back side.

این گرما را از خورشید می‌گیرد، و سپس در سمت عقب سرد می‌شود.

And we can see the density variations of this.

ما می‌توانیم تغییرات چگالی را می‌بینیم.

These are the gases and the organic compounds

اینها گازها و ترکیب‌های اصلی هستند

that we already have measured.

که از قبل آنها را اندازه‌گیری کرده بودیم.

You will see it's an impressive list,

شما لیست قابل توجه‌ای را خواهید دید،

and there is much, much, much more to come,

چیزهای خیلی، خیلی زیاد دیگری هم هست که خواهند آمد،

because there are more measurements.

زیرا اندازگیری‌های بیشتری خواهیم داشت.

Actually, there is a conference going on in Houston at the moment

در واقع، کنفرانسی در همین زمان در هیستون برگزار می‌شود

where many of these results are presented.

که خیلی از این نتایج در آن ارائه می شود.

Also, we measured dust particles.

همچنین، ما ذرات گردو غبار را هم اندازه گیری کردیم.

Now, for you, this will not look very impressive,

خب شاید گیرایی زیادی برای شما نداشته باشد،

but the scientists were thrilled when they saw this.

اما دانشمندان هنگامی که این را دیدند بسیار هیجان زده شدند.

Two dust particles:

دو نوع درات گرد و غبار:

the right one they call Boris, and they shot it with tantalum

سمت راست به نام بُریس، آنها این را با عُنصر تانتالیوم گرفتند

in order to be able to analyze it.

برای اینکه بتوانند آن را آنالیز کنند.

Now, we found sodium and magnesium.

ما عناصر سدیم و منیزیم را نیز یافتیم.

What this tells you is this is the concentration of these two materials

و آنچه که اینها به ما می‌گویند این است

at the time the solar system was formed,

در زمانی که منظومه شمسی شکل می‌گرفت این دو ماده بسیار فراوان بودند.

so we learned things about which materials were there

چیزهایی آموختیم راجع به مواد

when the planet was made.

در زمانی که سیاره شکل گرفتند.

Of course, one of the important elements is the imaging.

البته، یکی از مهم‌ترین عناصر خود این تصویر است.

This is one of the cameras of Rosetta, the OSIRIS camera,

این تصویر از یکی از دوربین های روزتا است، دوربین OSIRIS است،

and this actually was the cover of Science magazine

در واقع این عکس روی جلد مجله ساینس Science

on January 23 of this year.

در مجله در ۲۳ ژانویه امسال بود.

Nobody had expected this body to look like this.

کسی انتظار نداشت که که این شئ این شکلی باشد.

Boulders, rocks -- if anything, it looks more like the Half Dome in Yosemite

بُلدرز، سنگ-- بیشتر شبیه قله «هف دام»

than anything else.

کوه یوسمی می ماند ( کوهی در کالیفرنیا).

We also saw things like this:

ما چیزهایی دیگری شبیه این را دیدم:

dunes, and what look to be, on the righthand side, wind-blown shadows.

تپه‌های شنی و آنچه که در سمت راست هست، باد در سمت سایه می‌وزد.

Now we know these from Mars, but this comet doesn't have an atmosphere,

ما این را از مریخ می‌دانیم، اما این دنباله‌دار اتمسفری ندارد،

so it's a bit difficult to create a wind-blown shadow.

و این کمی مشکل است که باد در سایه ایجاد شود.

It may be local outgassing,

شاید این در اثرتصاعد گازهای محلی باشد،

stuff which goes up and comes back.

چیزی‌هایی که بالا می ایند و دوباره بر‌می‌گردند.

We don't know, so there is a lot to investigate.

ما نمی‌دانیم، خُب تحقیقات زیادی هستند.

Here, you see the same image twice.

این تصویر را شما دوبار می بینید.

On the left-hand side, you see in the middle a pit.

در سمت چپ، در وسط تصویر یک گودال رامی‌بینید.

On the right-hand side, if you carefully look,

و در سمت راست اگر بادقت نگاه کنید،

there are three jets coming out of the bottom of that pit.

سه دهانه برآمدگی از ته گودال بالا آمده است.

So this is the activity of the comet.

خُب این فعالیتی در دنباله‌دار هست.

Apparently, at the bottom of these pits is where the active regions are,

ظاهراً در پائین این گودال‌ها مناطق فعال هستند،

and where the material evaporates into space.

جایی که مواد به فضا متصاعد می شوند.

There is a very intriguing crack in the neck of the comet.

یک شکاف بسیار جذابی در نوک دنباله‌دار هست.

You see it on the right-hand side.

آن را در سمت راست می بینید.

It's a kilometer long, and it's two and a half meters wide.

این یک کیلومتر طول دارد، و دونیم متر غرض.

Some people suggest that actually,

برحی از افراد گفتند که در واقع،

when we get close to the sun,

هنگامی که به خورشید نزدیک می‌شود،

the comet may split in two,

دنباله‌دار شاید به دو تکه تقسیم شود،

and then we'll have to choose,

و سپس باید انتخاب کنیم که

which comet do we go for?

دنباله‌دار چه می‌کند که ما به دنبالش رویم؟

The lander -- again, lots of instruments,

دوباره کاوشگر- ابزارهای بسیار زیادی به همراه دارد،

mostly comparable except for the things which hammer in the ground and drill, etc.

بیشتر چیزهایی که قابل مقایسه با روزتا هستند به جزء چکش و مته، و غیره .

But much the same as Rosetta, and that is because you want to compare

اما بیشترشان شبیه ابزارهای روزتا بودند، زیرا می خواستیم

what you find in space with what you find on the comet.

با چیزهایی که در فضا پیدا می کنیم را با دنباله دار مقایسه کنیم.

These are called ground truth measurements.

به این می‌گویند اندازگیری دقیق اساسی.

These are the landing descent images

اینها تصاویر فرود آمدن هستند

that were taken by the OSIRIS camera.

که با دوربین OSIRIS گرفته شدند.

You see the lander getting further and further away from Rosetta.

شما کاوشگر را می بینید که از روزتا دورتر و دورتر می‌شود.

On the top right, you see an image taken at 60 meters by the lander,

در بالای سمت راست، تصویری از ۶۰ متری دنباله‌دار می بینید،

60 meters above the surface of the comet.

۶۰ متر بالای سطح دنباله‌دار.

The boulder there is some 10 meters.

این تخته سنگ در ۱۰ متری هست.

So this is one of the last images we took before we landed on the comet.

و این یکی از آخرین تصاویریست که ما قبل از فرود آمدن گرفتیم.

Here, you see the whole sequence again, but from a different perspective,

اینجا، شما دوباره تمامی مراحل را از چشم انداز دیگری می بینید،

and you see three blown-ups from the bottom-left to the middle

و سه برآمدگی را در سمت چپ به طرف وسط می بینید

of the lander traveling over the surface of the comet.

که کاوشگر از بالای دنباله حرکت می کند آن را گرفته.

Then, at the top, there is a before and an after image of the landing.

سپس در بالا، اینها تصاویر قبل و بعد فرود آمدن هستند.

The only problem with the after image is, there is no lander.

و تنها مشکل با این تصویر این است که کاوشگری وجود ندارد.

But if you carefully look at the right-hand side of this image,

اما اگر با دقت به سمت راست تصویر نگاه کنید،

we saw the lander still there, but it had bounced.

می‌بینید که کاوشگر هنوز در آنجاست، اما پرتاب شده.

It had departed again.

دوباره به حرکت در آمد.

Now, on a bit of a comical note here

خُب، نکته خنده‌دار این هست که

is that originally Rosetta was designed to have a lander which would bounce.

اساسا روزتا طوری طراحی شده بود که گاوشگری داشته باشد که بتواند پرتاب شود.

That was discarded because it was way too expensive.

اما بخاطر خیلی گران تمام شدنش کنار گذاشته شده بود.

Now, we forgot, but the lander knew.

ما آن را فراموش کرده بودیم ولی کاوشگر یادش بود.

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

During the first bounce, in the magnetometers,

در طول اولین پرتاب، در میدان مغناطیسی،

you see here the data from them, from the three axes, x, y and z.

شما داده هایی را می بینید بر محورهای X و Y

Halfway through, you see a red line.

نیمه راه، خط قرمز را می بینید.

At that red line, there is a change.

در خط قرمز، تغییر هست.

What happened, apparently, is during the first bounce,

چه اتفاقی افتاد، در طول اولین پرتاب

somewhere, we hit the edge of a crater with one of the legs of the lander,

یک جایی، یکی از پایه های کاوشگر به لبه دهانه کوه برخورد کرد،

and the rotation velocity of the lander changed.

و سرعت چرخش کاوشگر را تغییر داد.

So we've been rather lucky

ما خیلی خوش شناس بودیم

that we are where we are.

برای جایی که هستیم.

This is one of the iconic images of Rosetta.

یکی از تصاویر نمادین روزتا هست.

It's a man-made object, a leg of the lander,

این یک شی دست‌سازبشر است، یکی از پایه های کاوشگر،

standing on a comet.

که مقابل یک دنباله‌دار ایستاده است.

This, for me, is one of the very best images of space science I have ever seen.

برای من این بهترین تصویر از علوم فضاییست که تاکنون دیدم.

(Applause)

( تشویق تماشاگران)

One of the things we still have to do is to actually find the lander.

یکی دیگر از کارهایی که ما باید انجام دهیم پیدا کردن کاوشگر هست.

The blue area here is where we know it must be.

منطقه ابی رنگ جایی هست که ما می دانید باید باشد.

We haven't been able to find it yet, but the search is continuing,

ما هنوز قادر به پیدا کردن آن نبودیم، اما جستجو هنوز ادامه دارد،

as are our efforts to start getting the lander to work again.

و تلاش خواهیم کرد که دوباره کاوشگر شروع بکار کند.

We listen every day,

هر روز به امواج گوش می‌دهیم،

and we hope that between now and somewhere in April,

و امیدوارم که از حالا تا ماه آوریل،

the lander will wake up again.

کاوشگر دوباره بیدار شود.

The findings of what we found on the comet:

یفته‌هایی که ما در دنباله‌دار پیدا کردیم:

This thing would float in water.

در آب شناور می‌ماند.

It's half the density of water.

چگالی نصف آب دارد.

So it looks like a very big rock, but it's not.

مثل یک سنگ بزرگ می ‌ماند، اما اینطور نیست.

The activity increase we saw in June, July, August last year

فعالیتهای آن هنگامی که ما آن را در ماه ژوئن، ژوئیه و آگوست سال گذشته دیدیم افزایش

was a four-fold activity increase.

۴ برابری داشته است.

By the time we will be at the sun,

در زمانی که ما با خورشید باشیم، ( دنباله دار نزدیک خورشید باشد)

there will be 100 kilos a second leaving this comet:

۱۰۰ کیلوگرم از وزن آن در یک ثانیه کم می‌شود:

gas, dust, whatever.

به شکل گاز، گرد و غبار و هر چیز دیگری.

That's 100 million kilos a day.

این چیزی برای ۱۰۰ میلیون کیلو در روز است.

Then, finally, the landing day.

وسپس در نهایت، روز فرود.

I will never forget -- absolute madness, 250 TV crews in Germany.

من هرگز فراموش نخواهم کرد- دیوانگی مطلق، ۲۵۰ نفر از کارکنان تلویزیون آلمان آنجا بودند.

The BBC was interviewing me,

بی بی سی با من مصاحبه می‌کرد،

and another TV crew who was following me all day

و خدمه تلویزیون دیگری تمام مدت مرا دنبال می کرد

were filming me being interviewed,

و از من فیلم می‌گرفتند و مصاحبه می‌کردند،

and it went on like that for the whole day.

مثل این بود که همه روز اینطور گذشت.

The Discovery Channel crew

خدمه کانال دیسکاوری

actually caught me when leaving the control room,

هنگامی که من از اتاق کنترل بیرون آمدم،

and they asked the right question,

و از من سوال مناسب را پرسیدند،

and man, I got into tears, and I still feel this.

و اشکهای من سرازیر شد، هنوز آن را احساس می‌کنم.

For a month and a half,

برای یکماه و نیم،

I couldn't think about landing day without crying,

نمی توانستم برای فرود به دنباله‌دار فکر کنم بدون اینکه گریه کنم،

and I still have the emotion in me.

و هنوز من در این مورد احساساتی هستم.

With this image of the comet, I would like to leave you.

با این تصویر از دنباله دار، شما را ترک می‌کنم.

Thank you.

بسیار سپاسگزارم.

(Applause)

( تشویق تماشاگران)