We need nuclear power to solve climate change | Joe Lassiter

Translator: Purich Worawarachai Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

It's easy to forget that last night,

เราอาจลืมกันไปได้ง่าย ๆ ว่าเมื่อคืนนี้

one billion people went to sleep without access to electricity.

คนกว่าหนึ่งพันล้านคน เข้านอนโดยที่ไม่มีไฟฟ้าใช้

หนึ่งพันล้านคน

One billion people.

Two and a half billion people did not have access to clean cooking fuels

คนอีกกว่าสองพันห้าร้อยล้านคน ไม่มีเชื้อเพลิงสะอาดในการทำอาหาร

or clean heating fuels.

หรือสร้างความอบอุ่น

Those are the problems in the developing world.

ปัญหาเหล่านั้นเป็นปัญหาของประเทศโลกที่สาม

And it's easy for us not to be empathetic

และมันก็เป็นเรื่องง่ายสำหรับเรา ที่จะเพิกเฉย

with those people who seem so distanced from us.

ต่อคนเหล่านั้น ที่ดูเหมือนอยู่ห่างไกลจากเรา

But even in our own world, the developed world,

แต่ถึงอย่างนั้น ในโลกของเรา ในโลกที่พัฒนาแล้วนั้น

we see the tension of stagnant economies

เราก็จะเห็นความตึงเครียดจากเศรษฐกิจที่ซบเซา

impacting the lives of people around us.

ที่ส่งผลต่อชีวิตของผู้คนรอบตัวเรา

We see it in whole pieces of the economy,

เราเห็นมันอย่างชัดเจน ในระบบเศรษฐกิจทั้งระบบ

where the people involved have lost hope about the future

ที่ผู้เกี่ยวข้อง ต่างสูญเสียความหวังต่ออนาคต

and despair about the present.

และสิ้นหวังกับปัจจุบัน

We see that in the Brexit vote.

เราเห็นสิ่งนี้จากการโหวตเบร็กซิท (Brexit)

We see that in the Sanders/Trump campaigns in my own country.

เราเห็นสิ่งนี้จากการหาเสียง ของแซนเดอร์สและทรัมป์ในประเทศของผมเอง

But even in countries as recently turning the corner

ทว่า แม้แต่เป็นประเทศต่าง ๆ ที่เมื่อไม่นานมานี้

towards being in the developed world,

เพิ่งเลี้ยวเข้าสู่การเป็นประเทศโลกที่หนึ่ง

in China,

อย่างเช่น ประเทศจีน

we see the difficulty that President Xi has

เราจะเห็นอุปสรรค ที่ประธานาธิบดีสี (Xí) ต้องประสบ

as he begins to un-employ so many people in his coal and mining industries

เมื่อเขาเริ่มปลดผู้คนมากมายออกจาก ภาคอุตสาหกรรมถ่านหินและเหมืองแร่ของเขา

who see no future for themselves.

ผู้คนที่มองไม่เห็นอนาคตของตัวเอง

As we as a society figure out how to manage

ในขณะที่เราในฐานะสังคมหนึ่ง ที่กำลังหาทางในการจัดการ

the problems of the developed world

ปัญหาของโลกที่พัฒนาแล้ว

and the problems of the developing world,

และปัญหาของโลกที่กำลังพัฒนา

we have to look at how we move forward

เราจะต้องมองด้วยว่า เราจะก้าวไปข้างหน้าต่อไปอย่างไร

และจะจัดการกับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม ที่เกิดขึ้นจากการตัดสินใจเหล่านั้นได้อย่างไร

and manage the environmental impact of those decisions.

We've been working on this problem for 25 years, since Rio,

เราได้หาทางแก้ปัญหานี้มานานกว่า 25 ปีแล้ว ตั้งแต่การประชุมที่กรุงริโอ ฯ

the Kyoto Protocols.

พิธีสารเกียวโต

Our most recent move is the Paris treaty,

ความคืบหน้าล่าสุดของเรา ก็คือความตกลงปารีส

and the resulting climate agreements

และข้อตกลงด้านสภาพภูมิอากาศ ที่เกิดขึ้นจากข้อตกลงนั้น

ที่ประเทศต่าง ๆ ทั่วโลก กำลังทยอยให้สัตยาบัน

that are being ratified by nations around the world.

ผมคิดว่าเราสามารถตั้งความหวังได้เป็นอย่างดี

I think we can be very hopeful

that those agreements, which are bottom-up agreements,

ว่าข้อตกลงเหล่านั้น ซึ่งเป็นข้อตกลงจากระดับพื้นฐานขึ้นมา

where nations have said what they think they can do,

ที่ประเทศต่าง ๆ ประกาศว่า จะทำในสิ่งที่พวกเขาคิดว่าทำได้นั้น

are genuine and forthcoming for the vast majority of the parties.

เที่ยงแท้และพร้อมสรรพ สำหรับผู้มีส่วนเกี่ยวข้องโดยส่วนใหญ่

The unfortunate thing

ที่โชคร้าย

is that now, as we look at the independent analyses

ก็คือว่าในตอนนี้ เมื่อเรามอง ไปที่ผลการวิเคราะห์อิสระต่าง ๆ

of what those climate treaties are liable to yield,

ที่บอกว่าสนธิสัญญาเหล่านั้น อาจก่อให้เกิดอะไรขึ้นได้บ้าง

ความใหญ่โตรุนแรงของปัญหาตรงหน้าเรา ก็ปรากฏออกมาอย่างชัดเจน

the magnitude of the problem before us becomes clear.

This is the United States Energy Information Agency's assessment

นี่คือผลการประเมินขององค์การข้อมูลข่าวสาร ด้านพลังงานแห่งสหรัฐอเมริกา

of what will happen if the countries implement the climate commitments

ของสิ่งที่จะเกิดขึ้นหากประเทศต่าง ๆ ทำตามข้อตกลงด้านสภาพภูมิอากาศ

that they've made in Paris

ที่ได้ทำไว้ในปารีส

between now and 2040.

ระหว่างตอนนี้และปี ค.ศ. 2040

It shows basically CO2 emissions around the world

โดยพื้นฐานแล้ว มันแสดงระดับการปล่อย ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ (CO2) ทั่วโลก

over the next 30 years.

ตลอดระยะเวลา 30 ปีข้างหน้า

There are three things that you need to look at and appreciate.

มีสามสิ่งที่คุณควรจะต้องให้ความสนใจ และทำความเข้าใจ

อย่างแรก การปล่อย CO2 ถูกคาดการณ์ว่าจะยังเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

One, CO2 emissions are expected to continue to grow

for the next 30 years.

ตลอดระยะเวลา 30 ปีต่อจากนี้

In order to control climate,

เพื่อที่จะควบคุมสภาพภูมิอากาศให้ได้นั้น

การปล่อย CO2 ต้องลดลงไปอยู่ที่ศูนย์อย่างสมบูรณ์

CO2 emissions have to literally go to zero

because it's the cumulative emissions that drive heating on the planet.

เพราะว่าปริมาณการปล่อยก๊าซสะสมนั้น คือสิ่งที่ทำให้โลกร้อนขึ้น

This should tell you that we are losing the race to fossil fuels.

มันน่าจะบอกให้คุณรู้ว่า เรากำลังพ่ายแพ้ให้กับเชื้อเพลิงฟอสซิล

The second thing you should notice

สิ่งที่สองที่คุณควรให้ความสนใจ

is that the bulk of the growth comes from the developing countries,

ก็คือว่าปริมาณที่เพิ่มขึ้นส่วนใหญ่นั้น มาจากประเทศที่กำลังพัฒนา

from China, from India, from the rest of the world,

จากจีน จากอินเดีย จากประเทศอื่น ๆ ทั่วโลก

which includes South Africa and Indonesia and Brazil,

ซึ่งรวมไปถึง แอฟริกาใต้ อินโดนีเซีย และบราซิล

เมื่อประเทศเหล่านี้ทำให้ผู้คน

as most of these countries move their people

into the lower range of lifestyles

มีรูปแบบการใช้ชีวิตที่ต่ำลงมา

that we literally take for granted in the developed world.

ที่แท้จริงแล้วพวกเราเองในโลกที่พัฒนาแล้ว ต่างก็ใช้กันอยู่โดยไม่ตระหนักอะไร

The final thing that you should notice

สิ่งสุดท้ายที่คุณควรจะต้องให้ความสนใจ

is that each year,

ก็คือว่าในแต่ละปี

about 10 gigatons of carbon are getting added to the planet's atmosphere,

คาร์บอนประมาณ 10 กิกะตัน ถูกเพิ่มเข้าสู่ชั้นบรรยากาศของโลก

and then diffusing into the ocean and into the land.

แล้วจากนั้นก็แพร่กระจาย ลงไปในมหาสมุทรและผืนดิน

นั่นเป็นการเพิ่มเติมจาก 550 กิกะตัน ที่มีอยู่แต่เดิมแล้วในปัจจุบัน

That's on top of the 550 gigatons that are in place today.

เมื่อครบ 30 ปี

At the end of 30 years,

we will have put 850 gigatons of carbon into the air,

เราจะเพิ่มคาร์บอนทั้งหมด 850 กิกะตันเข้าไปในอากาศ

และท้ายที่สุดสิ่งนั้นอาจนำไป

and that probably goes a long way

towards locking in a 2-4 degree C increase in global mean surface temperatures,

สู่การเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิเฉลี่ย บนพื้นผิวโลกประมาณ 2-4 องศาเซลเซียส

นำไปสู่การเป็นกรดของมหาสมุทร

locking in ocean acidification

and locking in sea level rise.

และนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของระดับน้ำทะเล

Now, this is a projection made by men

ทีนี้ นี่เป็นเพียงการคาดการณ์โดยมนุษย์

by the actions of society,

โดยการกระทำต่าง ๆ ของสังคม

and it's ours to change, not to accept.

และมันเป็นหน้าที่ของเรา ที่จะเปลี่ยนแปลง ไม่ใช่ยอมรับ

But the magnitude of the problem is something we need to appreciate.

แต่ขนาดของปัญหานั้นคือสิ่งที่เรา ต้องทำความเข้าใจ

Different nations make different energy choices.

ประเทศต่าง ๆ ตัดสินใจเลือกใช้ พลังงานไม่เหมือนกัน

มันขึ้นอยู่กับ ทรัพยากรธรรมชาติที่พวกเขามี

It's a function of their natural resources.

It's a function of their climate.

มันขึ้นอยู่กับสภาพภูมิอากาศ ในประเทศของพวกเขา

It's a function of the development path that they've followed as a society.

มันขึ้นอยู่กับแนวทางการพัฒนาที่พวกเขา ปฏิบัติตามในฐานะสังคมหนึ่ง ๆ

It's a function of where on the surface of the planet they are.

มันขึ้นกับว่าพวกเขาอยู่ส่วนไหนบนพื้นโลก

Are they where it's dark a lot of the time,

พวกเขาอยู่ในบริเวณที่กลางคืนยาวนาน

or are they at the mid-latitudes?

หรือว่าพวกเขาอยู่ในเขตละติจูดกลางกันแน่

Many, many, many things go into the choices of countries,

หลายต่อหลายสิ่งล้วนส่งผล ต่อการตัดสินใจของประเทศต่าง ๆ

and they each make a different choice.

และพวกเขาต่างก็ตัดสินใจไม่เหมือนกัน

The overwhelming thing that we need to appreciate

สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนมากกว่าสิ่งอื่นใด ที่เราจำเป็นต้องทำความเข้าใจ

ก็คือการตัดสินใจของประเทศจีน

is the choice that China has made.

China has made the choice,

ประเทศจีนได้ตัดสินใจ

and will make the choice, to run on coal.

และเลือกที่จะพึ่งพาถ่านหินเป็นหลัก

The United States has an alternative.

สหรัฐอเมริกามีพลังงานทางเลือก

It can run on natural gas

พวกเขาสามารถพึ่งพาก๊าซธรรมชาติได้

as a result of the inventions of fracking and shale gas,

ซึ่งเป็นผลมาจากการคิดค้นเทคโนโลยีต่าง ๆ ในการขุดเจาะก๊าซธรรมชาติจากชั้นหินดินดาน

ซึ่งเราเองก็มีอยู่ที่นี่

which we have here.

They provide an alternative.

การคิดค้นเหล่านั้นก่อให้เกิดทางเลือก

The OECD Europe has a choice.

ประเทศสมาชิกโออีซีดีในยุโรปเอง ต่างก็มีทางเลือก

It has renewables that it can afford to deploy in Germany

เยอรมันมีพลังงานหมุนเวียนชนิดต่าง ๆ ที่สามารถใช้เป็นทางเลือกได้

because it's rich enough to afford to do it.

เพราะว่าพลังงานเหล่านั้นมีมากพอ ที่พวกเขาจะนำมาใช้ได้

The French and the British show interest in nuclear power.

ฝรั่งเศสและสหราชอาณาจักรเอง ต่างก็กำลังให้ความสนใจกับพลังงานนิวเคลียร์

Eastern Europe, still very heavily committed to natural gas and to coal,

ยุโรปตะวันออก ยังคงอาศัย ก๊าซธรรมชาติและถ่านหินอยู่มาก

and with natural gas that comes from Russia,

รวมถึงก๊าซธรรมชาติที่มาจากรัสเซีย

และแหล่งอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องอีกมากมาย

with all of its entanglements.

China has many fewer choices

ประเทศจีนมีทางเลือกน้อยกว่ามาก

และอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากมากกว่า

and a much harder row to hoe.

If you look at China, and you ask yourself

ถ้าคุณมองไปที่ประเทศจีน แล้วคุณถามกับตัวเองว่า

why has coal been important to it,

ทำไมถ่านหินถึงสำคัญกับพวกเขานัก

you have to remember what China's done.

คุณต้องนึกถึงสิ่งที่ประเทศจีนได้ทำไว้

China brought people to power, not power to people.

ประเทศจีนนำผู้คนไปหาพลังงาน ไม่ใช่กระจายพลังงานไปสู่ผู้คน

It didn't do rural electrification.

พวกเขาไม่มีการผลิตไฟฟ้าในชนบท

It urbanized.

พวกเขาเป็นชุมชนเมือง

It urbanized by taking low-cost labor and low-cost energy,

พวกเขาสร้างชุมชนเมือง ด้วยการใช้แรงงานและไฟฟ้าราคาถูก

creating export industries

เพื่อสร้างอุตสาหกรรมการส่งออก

ที่สามารถใช้เป็นรากฐานสนับสนุน การเติบโตอย่างก้าวกระโดดได้

that could fund a tremendous amount of growth.

If we look at China's path,

ถ้าเรามองไปยังเส้นทางของประเทศจีน

all of us know that prosperity in China has dramatically increased.

เราทุกคนต่างรู้ดีว่าความเฟื่องฟู ของประเทศจีนนั้นได้เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว

In 1980, 80 percent of China's population

ในปี ค.ศ. 1980 ประชากรจีนร้อยละ 80

lived below the extreme poverty level,

มีชีวิตอยู่ในระดับที่ย่ำแย่ยิ่งกว่า ความยากจนขีดสุด

below the level of having $1.90 per person per day.

โดยมีรายได้เฉลี่ยต่ำกว่า 1.90 ดอลลาร์ต่อคนต่อวัน

By the year 2000, only 20 percent of China's population

ภายในปี ค.ศ. 2000 ประชากรจีน เพียงแค่ร้อยละ 20

มีชีวิตอยู่ในระดับต่ำกว่า ความยากจนขั้นรุนแรงนั้น

lived below the extreme poverty level --

a remarkable feat,

ซึ่งเป็นความสำเร็จที่เยี่ยมยอด

admittedly, with some costs in civil liberties

แม้จะต้องยอมรับว่ามีผล ต่อเสรีภาพของพลเมืองบ้างก็ตาม

that would be tough to accept in the Western world.

ซึ่งเป็นเรื่องยาก ที่จะยอมรับในโลกตะวันตก

But the impact of all that wealth

แต่ผลจากความมั่งคั่งทั้งหมดนั้น

allowed people to get massively better nutrition.

ส่งผลให้ผู้คนได้รับโภชนาการ ที่ดีขึ้นอย่างล้นหลาม

It allowed water pipes to be placed.

ส่งผลให้สามารถติดตั้งท่อน้ำในที่ต่าง ๆ ได้

It allowed sewage pipes to be placed,

ส่งผลให้มีการกระจายของ ท่อระบายน้ำไปตามจุดต่าง ๆ

dramatic decrease in diarrheal diseases,

ส่งผลให้อัตราการเกิดโรคอุจจาระร่วง ลดต่ำลงอย่างรวดเร็ว

at the cost of some outdoor air pollution.

โดยแลกมากับมลพิษทางอากาศ ภายนอกอาคาร

แต่ในปี ค.ศ. 1980 หรือแม้กระทั่งทุกวันนี้

But in 1980, and even today,

the number one killer in China is indoor air pollution,

ฆาตกรเบอร์หนึ่งในประเทศจีน กลับเป็นมลพิษทางอากาศภายในอาคาร

because people do not have access to clean cooking and heating fuels.

เพราะว่าผู้คนไม่สามารถเข้าถึงเชื้อเพลิง สะอาดในการทำอาหารและสร้างความอบอุ่นได้

จริง ๆ แล้ว ในปี ค.ศ. 2040

In fact, in 2040,

it's still estimated that 200 million people in China

มีประมาณการว่าประชากร กว่า 200 ล้านคนในประเทศจีน

will not have access to clean cooking fuels.

จะไม่สามารถเข้าถึงเชื้อเพลิงสะอาด ในการทำอาหารได้

พวกเขามีเส้นทางความก้าวหน้าที่ไม่เหมือนใคร

They have a remarkable path to follow.

India also needs to meet the needs of its own people,

อินเดียเองก็จำเป็นที่จะต้องตอบสนอง ต่อความต้องการของประชากรในประเทศ

and it's going to do that by burning coal.

และพวกเขาจะทำเช่นนั้นโดยการใช้ถ่านหิน

When we look at the EIA's projections of coal burning in India,

เมื่อเรามองไปที่การคาดการณ์ด้านผลกระทบ ต่อสิ่งแวดล้อมของการเผาถ่านหินในอินเดีย

India will supply nearly four times as much of its energy from coal

อินเดียจะผลิตไฟฟ้าจากถ่านหิน เป็นปริมาณเกือบสี่เท่า

as it will from renewables.

ของไฟฟ้าที่ผลิตจากพลังงานหมุนเวียน

It's not because they don't know the alternatives;

นั่นไม่ใช่เพราะว่าพวกเขา ไม่รู้ว่ามีทางเลือกอื่น ๆ

it's because rich countries can do what they choose,

แต่เพราะว่าประเทศที่ร่ำรวยนั้น สามารถทำอะไรก็ได้ที่พวกเขาอยากทำ

ในขณะที่ประเทศยากจน ทำในสิ่งที่จำเป็นต้องทำ

poor countries do what they must.

So what can we do to stop coal's emissions in time?

ถ้าอย่างนั้น เราสามารถทำอะไรได้บ้างล่ะ เพื่อให้หยุดการปล่อยก๊าซจากถ่านหินได้ทัน

What can we do that changes this forecast that's in front of us?

เราสามารถทำอะไรเพื่อเปลี่ยน ผลการคาดการณ์ตรงหน้าของเราได้บ้าง

Because it's a forecast that we can change if we have the will to do it.

เพราะว่าผลการคาดการณ์นั้นคือสิ่งที่เรา เปลี่ยนแปลงได้ หากเรามีความมุ่งมั่นที่จะทำ

เหนือสิ่งอื่นใด เราจะต้องคิดถึง ขนาดของปัญหาก่อน

First of all, we have to think about the magnitude of the problem.

Between now and 2040,

ตั้งแต่ตอนนี้จนถึงปี ค.ศ. 2040

โรงไฟฟ้าถ่านหินประมาณ 800 ถึง 1,600 แห่งจะถูกสร้างขึ้นทั่วโลก

800 to 1,600 new coal plants are going to be built around the world.

ในสัปดาห์นี้ โรงไฟฟ้าถ่านหิน ขนาด 1 กิกะวัตต์ ตั้งแต่หนึ่งถึงสามแห่ง

This week, between one and three one-gigawatt coal plants

are being turned on around the world.

กำลังเปิดทำการขึ้นทั่วโลก

That's happening regardless of what we want,

สิ่งนั้นกำลังเกิดขึ้น ไม่ว่าเราจะต้องการอะไรก็ตาม

because the people that rule their countries,

เพราะว่าผู้คนที่ปกครองประเทศเหล่านั้น

assessing the interests of their citizens,

หลังจากที่ได้ประเมินผลประโยชน์ ของประชากรของพวกเขาแล้ว

have decided it's in the interest of their citizens to do that.

ได้ตัดสินใจที่จะใช้ผลประโยชน์ดังกล่าว มาเป็นเหตุผลในการทำเช่นนั้น

And that's going to happen unless they have a better alternative.

และสิ่งนี้จะยังคงเกิดขึ้นต่อไป เว้นเสียแต่ว่าพวกเขามีทางเลือกที่ดีกว่า

And every 100 of those plants will use up

และโรงไฟฟ้าแบบนั้นทุก ๆ 100 แห่ง

จะใช้งบประมาณทางสภาพภูมิอากาศของโลก

between one percent and three percent

of the Earth's climate budget.

ตั้งแต่หนึ่งถึงสามเปอร์เซ็นต์

So every day that you go home thinking that you should do something

ดังนั้น ในทุก ๆ วันที่คุณเดินทางกลับบ้าน และคิดว่าคุณควรจะลงมือทำอะไรสักอย่าง

about global warming,

เกี่ยวกับภาวะโลกร้อน

at the end of that week, remember:

ในตอนจบของสัปดาห์นั้น ให้คุณจำไว้ว่า

somebody fired up a coal plant that's going to run for 50 years

ใครสักคนได้เปิดทำการโรงไฟฟ้าถ่านหิน ขึ้นอีกแห่งหนึ่งซึ่งจะถูกใช้การไปอีก 50 ปี

and take away your ability to change it.

และปล้นความสามารถ ในการเปลี่ยนแปลงของคุณไป

What we've forgotten is something that Vinod Khosla used to talk about,

สิ่งที่เราต่างลืมกันไปก็คือสิ่งหนึ่งที่ วินอด โคสลา (Vinod Khosla) เคยพูดเอาไว้

a man of Indian ethnicity but an American venture capitalist.

เขาเป็นชายเชื้อสายอินเดีย ที่เป็นนักร่วมลงทุนสัญชาติอเมริกัน

And he said, back in the early 2000s,

และเขากล่าวไว้ในช่วงต้นทศวรรษที่ 2000

that if you needed to get China and India off of fossil fuels,

ว่าถ้าหากคุณต้องการที่จะกำจัดเชื้อเพลิงฟอสซิล ออกไปจากประเทศจีนและอินเดีย

you had to create a technology that passed the "Chindia test,"

คุณจะต้องสร้างเทคโนโลยีที่สอบผ่าน "มาตรฐานจีนเดีย (Chindia test)"

"Chindia" being the appending of the two words.

"จีนเดีย" คือคำประสม ที่เกิดจากการรวมกันของสองคำนั้น

It had to be first of all viable,

ประการแรก คือ มันต้องใช้การได้

meaning that technically, they could implement it in their country,

หมายความว่า โดยหลักการแล้ว พวกเขา จะต้องนำมันไปใช้ในประเทศของพวกเขาได้

and that it would be accepted by the people in the country.

และหมายความว่า มันจะต้องเป็นที่ยอมรับ ในหมู่ประชากรภายในประเทศ

Two, it had to be a technology that was scalable,

ประการที่สอง มันจะต้องเป็นเทคโนโลยี ที่รองรับการเพิ่มขยายได้

that it could deliver the same benefits

ที่สามารถก่อให้เกิดผลประโยชน์ในแบบเดียวกัน

on the same timetable as fossil fuels,

โดยใช้เวลาเท่ากับเชื้อเพลิงฟอสซิล

so that they can enjoy the kind of life, again, that we take for granted.

เพื่อที่พวกเขาจะได้สามารถใช้ชีวิต ในแบบที่พูดไปแล้วว่า เราต่างใช้กันอยู่

And third, it had to be cost-effective

และประการที่สาม มันจะต้องคุ้มค่า

without subsidy or without mandate.

โดยปราศจากการอุดหนุนทางการเงิน และการสั่งการ

It had to stand on its own two feet;

มันจะต้องยืนได้ด้วยลำแข้งของตัวเอง

ประเทศเหล่านั้นจะไม่สามารถรักษามันไว้ เพื่อคนจำนวนมากขนาดนั้นได้

it could not be maintained for that many people

ถ้าหากว่า เมื่อถึงเวลาจริงแล้ว พวกเขาจะต้องคอยร้องขอเงิน

if in fact, those countries had to go begging

หรือพบเจอกับคำพูดของประเทศอื่น ๆ บางประเทศ ที่พูดว่า "เราจะไม่ทำการค้ากับคุณ"

or had some foreign country say, "I won't trade with you,"

in order to get the technology shift to occur.

เพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี

ถ้าเรามองไปที่ "มาตรฐานจีนเดีย"

If you look at the Chindia test,

we simply have not come up with alternatives that meet that test.

เราจะเห็นได้ชัดว่าเรายังไม่สามารถคิดค้น พลังงานทดแทนที่ผ่านมาตรฐานนั้นได้

That's what the EIA forecast tells us.

นั่นคือสิ่งที่การประเมิน ผลกระทบสิ่งแวดล้อมบอกกับเรา

China's building 800 gigawatts of coal,

ประเทศจีนผลิตไฟฟ้า 800 กิกะวัตต์จากถ่านหิน

400 gigawatts of hydro,

400 กิกะวัตต์จากพลังน้ำ

about 200 gigawatts of nuclear,

200 กิกะวัตต์โดยประมาณจากนิวเคลียร์

and on an energy-equivalent basis, adjusting for intermittency,

และด้วยหลักการการผลิตพลังงาน ในปริมาณที่เท่ากัน เพื่อสลับใช้ในบางครั้ง

about 100 gigawatts of renewables.

ผลิตอีก 100 กิกะวัตต์โดยประมาณ จากพลังงานหมุนเวียน

800 gigawatts of coal.

800 กิกะวัตต์จากถ่านหิน

They're doing that, knowing the costs better than any other country,

พวกเขาทำแบบนั้นอยู่ โดยที่รู้ถึงผลที่ตามมาดีกว่าประเทศใด ๆ

knowing the need better than any other country.

และรู้ถึงความจำเป็นนั้นมากกว่าประเทศไหน ๆ

But that's what they're aiming for in 2040

แต่นั่นคือสิ่งที่พวกเขา กำลังมุ่งไปหาในปี ค.ศ. 2040

เว้นเสียแต่ว่า เราจะหยิบยื่นทางเลือกที่ดีกว่าให้

unless we give them a better choice.

To give them a better choice,

เพื่อให้ทางเลือกที่ดีกว่ากับพวกเขา

it's going to have to meet the Chindia test.

ทางเลือกนั้นจะต้องผ่านมาตรฐานจีนเดีย

If you look at all the alternatives that are out there,

ถ้าคุณมองไปที่พลังงานทางเลือก ทั้งหมดที่มีอยู่บนโลก

there are really two that come near to meeting it.

มีเพียงแค่สองอย่างเท่านั้น ที่เกือบผ่านมาตรฐานดังกล่าว

First is this area of new nuclear that I'll talk about in just a second.

อย่างแรกก็คือนิวเคลียร์แบบใหม่ ที่ผมจะพูดต่อจากนี้

มันคือโรงไฟฟ้านิวเคลียร์รุ่นใหม่ ที่กำลังอยู่ในขั้นพิจารณา

It's a new generation of nuclear plants that are on the drawing boards

around the world,

ทั่วโลก

and the people who are developing these say

และผู้ที่พัฒนาโรงไฟฟ้าเหล่านี้ ต่างกล่าวกันว่า

พวกเขาสามารถทำให้โรงไฟฟ้าเหล่านี้ เข้าสู่ขั้นทดลองใช้ได้ภายในปี ค.ศ. 2025

we can get them in position to demo by 2025

and to scale by 2030, if you will just let us.

และเข้าสู่ขั้นการจริงภายในปี ค.ศ. 2030 หากพวกคุณยอมให้เราทำ

The second alternative that could be there in time

พลังงานทางเลือกอย่างที่สอง ที่อาจมาได้ทันเวลา

is utility-scale solar backed up with natural gas,

ก็คือพลังงานแสงอาทิตย์ที่ใช้การได้จริง ที่หนุนด้วยก๊าซธรรมชาติ

which we can use today,

ที่เราสามารถใช้ได้ในปัจจุบันนี้

versus the batteries which are still under development.

เทียบกับที่หนุนด้วยแบตเตอรี่ ที่ยังคงอยู่ในช่วงของการพัฒนา

So what's holding new nuclear back?

แล้วอะไรกันล่ะ ที่รั้งการพัฒนานิวเคลียร์รุ่นใหม่เอาไว้

Outdated regulations and yesterday's mindsets.

กฎระเบียบอันคร่ำครึ และทัศนคติในแบบเก่า ๆ

We have not used our latest scientific thinking on radiological health

เรายังไม่ได้ใช้แนวคิดทางวิทยาศาสตร์ล่าสุด ในเรื่องของรังสีวิทยาด้านสุขภาพ

to think how we communicate with the public

ในการคิดว่าเราจะสื่อสารกับสาธารณะ

and govern the testing of new nuclear reactors.

และควบคุมการทดสอบเตาปฏิกรณ์ นิวเคลียร์ใหม่ได้อย่างไร

We have new scientific knowledge that we need to use

เรามีความรู้ทางวิทยาศาสตร์ใหม่ ๆ ที่เราจำเป็นต้องใช้

in order to improve the way we regulate nuclear industry.

ในการพัฒนาปรับปรุง วิธีการควบคุมอุตสาหกรรมนิวเคลียร์

The second thing is we've got a mindset

สิ่งที่สองก็คือว่า เรามีทัศนคติ

that it takes 25 years and 2 to 5 billion dollars

ที่ใช้เวลา 25 ปี และเงิน 2 ถึง 5 พันล้านดอลล่าร์

ในการพัฒนาโรงไฟฟ้านิวเคลียร์

to develop a nuclear power plant.

That comes from the historical, military mindset

นั่นมาจากทัศนคติโบราณแบบทหาร

of the places nuclear power came from.

ที่มองไปยังแหล่งกำเนิด ของการพัฒนาพลังงานนิวเคลียร์

These new nuclear ventures are saying

ธุรกิจนิวเคลียร์ใหม่ ๆ เหล่านี้กำลังบอกว่า

that they can deliver power for 5 cents a kilowatt hour;

พวกเขาสามารถผลิตไฟฟ้า ในราคา 5 เซนต์ต่อหนึ่งกิโลวัตต์-ชั่วโมง

they can deliver it for 100 gigawatts a year;

พวกเขาสามารถผลิตไฟฟ้าได้ 100 กิกะวัตต์ต่อหนึ่งปี

they can demo it by 2025;

พวกเขาสามารถเริ่มรุ่นทดลอง ได้ภายในปี ค.ศ. 2025

และพวกเขาสามารถนำมาใช้จริง ได้ภายในปี ค.ศ. 2030

and they can deliver it in scale by 2030,

if only we give them a chance.

ขอแค่เราให้โอกาสกับพวกเขา

ในตอนนี้ โดยรวมแล้ว เรากำลังนั่งรอปาฏิหาริย์

Right now, we're basically waiting for a miracle.

What we need is a choice.

แต่สิ่งที่เราต้องการคือทางเลือก

If they can't make it safe, if they can't make it cheap,

ถ้าพวกเขาไม่สามารถทำให้มันปลอดภัยได้ ถ้าพวกเขาไม่สามารถทำให้มันถูกได้

it should not be deployed.

มันก็ไม่ควรถูกใช้

But what I want you to do is not carry an idea forward,

แต่สิ่งที่ผมอยากให้คุณทำนั้นไม่ใช่ การส่งต่อความคิดสักอย่างหนึ่งไปเรื่อย ๆ

but write your leaders,

แต่ให้คุณเขียนไปหาเหล่าผู้นำของคุณ

write the head of the NGOs you support,

เขียนไปหาประธานองค์กรนอกภาครัฐต่าง ๆ ที่คุณสนับสนุนอยู่

and tell them to give you the choice,

และบอกพวกเขาว่า ให้มอบทางเลือกให้กับคุณ

not the past.

ไม่ใช่อดีต

Thank you very much.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)