Catarina Mota: Play with smart materials

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Pansak Thaveesangpanich Reviewer: Pim Arkkarayut

I have a friend in Portugal

ฉันมีเพื่อนคนหนึ่งในโปรตุเกส

whose grandfather built a vehicle out of a bicycle

คุณตาของเค้าเอารถจักรยานและเครื่องซักผ้า

and a washing machine so he could transport his family.

มาสร้างเป็นรถเพื่อใช้รับส่งคนในครอบครัว

He did it because he couldn't afford a car,

เขาทำเช่นนี้ เพราะเขาไม่มีเงินพอที่จะซื้อรถจริงๆได้

but also because he knew how to build one.

และพอดีว่าเขาก็รู้วิธีการสร้างรถเอง

There was a time when we understood how things worked

ในสมัยก่อน คนเราเข้าใจวิธีการทำงานของสิ่งต่าง ๆ

and how they were made, so we could build and repair them,

รวมถึงวิธีการสร้างสิ่งเหล่านั้น เราจึงสามารถสร้าง และซ่อมแซมเองได้

or at the very least

หรืออย่างน้อยที่สุด

make informed decisions about what to buy.

ก็ใช้เป็นข้อมูลในการตัดสินใจซื้อ

Many of these do-it-yourself practices

การลงมือทำด้วยตัวเองเอง (do-it-yourself) เหล่านี้

were lost in the second half of the 20th century.

ได้หายไปในครึ่งหลังของคริสต์ศตวรรษที่ 20

But now, the maker community and the open-source model

แต่ตอนนี้ สังคมของนักประดิษฐ์นั้น ได้กลับมาใหม่ในรูปแบบ ”โอเพนซอร์ส”

are bringing this kind of knowledge about how things work

ที่นำความรู้ว่าสิ่งต่างๆ นั้นทำงานอย่างไร

and what they're made of back into our lives,

และมันทำด้วยอะไร ออกมาเผยแพร่

and I believe we need to take them to the next level,

และฉันคิดว่าเราจำเป็นต้องคุยให้ลึกขึ้นไปอีกระดับ

to the components things are made of.

คือข้อมูลว่าส่วนประกอบหรือวัสดุต่างๆ นั้นทำด้วยอะไร

For the most part, we still know

ซึ่งโดยส่วนใหญ่แล้ว เรารู้กันดีอยู่แล้วว่า

what traditional materials like paper and textiles are made of

วัสดุดั้งเดิมทั่วไปเช่นกระดาษและผ้าทำมาจากอะไร

and how they are produced.

รวมไปถึงวิธีที่จะผลิตมันขึ้นมา

But now we have these amazing, futuristic composites --

แต่ตอนนี้ เรามีวัสดุใหม่ๆ ที่น่าพิศวง

plastics that change shape,

เช่น พลาสติกที่เปลี่ยนรูปร่างได้เอง

paints that conduct electricity,

สีที่สามารถใช้เป็นสื่อนำกระแสไฟฟ้า

pigments that change color, fabrics that light up.

เม็ดสีที่เปลี่ยนสีเองได้ เนื้อผ้าที่เปล่งแสงได้

Let me show you some examples.

ให้ฉันโชว์ตัวอย่างให้คุณดู

So conductive ink allows us to paint circuits

นี่คือหมึกนำไฟฟ้าที่เราสามารถใช้ระบายสีวงจรพิมพ์

instead of using the traditional

แทนที่จะใช้วิธีแบบดั้งเดิม

printed circuit boards or wires.

เพื่อสร้างวงจรพิมพ์ หรือการเชื่อมด้วยสายไฟ

In the case of this little example I'm holding,

สำหรับตัวอย่างชิ้นเล็กๆ นี้

we used it to create a touch sensor that reacts to my skin

เราใช้มันสร้างเซ็นเซอร์สัมผัสที่ เมื่อแตะกับผิวหนัง

by turning on this little light.

จะทำให้ไฟดวงเล็กๆนี้ติด

Conductive ink has been used by artists,

ศิลปินบางกลุ่มได้นำหมึกนำไฟฟ้านี้ไปใช้บ้างแล้ว

but recent developments indicate that we will soon be able

แต่การพัฒนาล่าสุดบ่งชี้ว่า ในไม่ช้าเราจะสามารถ

to use it in laser printers and pens.

ใช้งานมันในเครื่องพิมพ์เลเซอร์และในปากกา

And this is a sheet of acrylic infused

และนี่คือแผ่นอะคริลิคเรืองแสง

with colorless light-diffusing particles.

ที่มีการผสมสารเรืองแสงไว้ข้างใน

What this means is that, while regular acrylic

ซึ่งในขณะที่อะคริลิคปกติ

only diffuses light around the edges,

จะเรืองแสงหรือกระจายแสงเฉพาะรอบ ๆ ขอบ

this one illuminates across the entire surface

แต่อะคริลิคใหม่นี้เรืองแสงทั่วทั้งพื้นผิว

when I turn on the lights around it.

เมื่อฉันเปิดไฟรอบๆ มัน

Two of the known applications for this material

เท่าที่ทราบมีการประยุกต์ใช้อยู่สองรูปแบบสำหรับวัสดุนี้

include interior design and multi-touch systems.

คือใช้ในการออกแบบตกแต่งภายในและในระบบ มัลติ-ทัช

And thermochromic pigments

ตัวอย่างต่อไปคือ เม็ดสีที่เปลี่ยนสีได้

change color at a given temperature.

ตามอุณหภูมิที่กำหนด

So I'm going to place this on a hot plate

ทีนี้ ฉันจะวางของชิ้นนี้บนจานร้อน

that is set to a temperature only slightly higher than ambient

ที่ถูกตั้งค่าเป็นอุณหภูมิที่สูงกว่าอุณหภูมิห้องเพียงเล็กน้อย

and you can see what happens.

แล้วคุณจะเห็นว่าอะไรเกิดขึ้น

So one of the principle applications for this material

หนึ่งในการประยุกต์ใช้วัสดุชนิดนี้

is, amongst other things, in baby bottles,

คือการใช้ในขวดนมสำหรับเด็กทารก

so it indicates when the contents are cool enough to drink.

เพื่อบ่งชี้ว่านมเย็นพอดื่มได้หรือยัง

So these are just a few of what are commonly known

และนี่เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของวัสดุที่รู้จักกันทั่วไป

as smart materials.

ที่นับว่าเป็นวัสดุอัจฉริยะ

In a few years, they will be in many of the objects

ไม่อีกกี่ปี่ข้างหน้า วัสดุพวกนี้ก็จะอยู่ในสินค้า

and technologies we use on a daily basis.

และเทคโนโลยีที่เราใช้ในชีวิตประจำวัน

We may not yet have the flying cars science fiction promised us,

เราอาจไม่ได้มีรถที่บินได้เหมือนในหนังไซ-ไฟ (ภาพยนต์บันเทิงคดีแนววิทยาศาสตร์)

but we can have walls that change color

แต่เราอาจมีกำแพงที่เปลี่ยนสีได้

depending on temperature,

ตามอุณหภูมิห้อง

keyboards that roll up,

แป้นพิมพ์ที่ม้วนเก็บได้

and windows that become opaque at the flick of a switch.

และ หน้าต่างที่เปลี่ยนเป็นสีทึบเมื่อเปิดสวิตช์

So I'm a social scientist by training,

ฉันเองถูกอบรมมาให้เป็นนักวิทยาศาสตร์เพื่อสังคม

so why am I here today talking about smart materials?

แล้ววันนี้ฉันมาพูดเกี่ยวกับวัสดุอัจฉริยะเพื่ออะไรนะ?

Well first of all, because I am a maker.

ก่อนอื่นเลย ต้องบอกว่าฉันเองเป็นนักประดิษฐ์

I'm curious about how things work

ฉันอยากรู้เสมอว่าสิ่งของต่างๆ ทำงานอย่างไร

and how they are made,

และถูกสร้างขึ้นมาอย่างไร

but also because I believe we should have a deeper understanding

แต่เนื่องจากฉันคิดว่า เราควรมีความเข้าใจที่ลึกเข้าไปอีก

of the components that make up our world,

เกี่ยวกับวัสดุต่างๆ ที่ประกอบขึ้นเป็นโลกของเรา

and right now, we don't know enough about

ซึ่งตอนนี้ เรายังไม่รู้ว่า

these high-tech composites our future will be made of.

ในอนาคตโลกเราจะมีวัสดุไฮ–เทคอะไรบ้าง

Smart materials are hard to obtain in small quantities.

วัสดอัจฉริยะเหล่านี้เองก็ยากที่จะได้ผลิตได้ในปริมาณน้อยๆ

There's barely any information available on how to use them,

และยังไม่มีข้อมูลใดๆ ที่ยืนยันว่ามันจะถูกใช้งานจริง

and very little is said about how they are produced.

และข้อมูลเกี่ยวกับการผลิตมันก็ยิ่งน้อยๆ เข้าไปอีก

So for now, they exist mostly in this realm

ดังนั้นตอนนี้ วัสดุอัจฉริยะเหล่านี้จึงถูกจำกัดวง

of trade secrets and patents

ในวงความลับทางการค้าและสิทธิบัตร

only universities and corporations have access to.

ที่เฉพาะมหาวิทยาลัยและองค์กรที่ร่วมมือถึงสามารถเข้าถึงได้

So a little over three years ago, Kirsty Boyle and I

ดังนั้นเมื่อสามปีกว่าที่แล้ว เคิร์สตี้ บอยล์ และฉัน

started a project we called Open Materials.

เริ่มต้นโครงการที่เราเรียกว่า ”โอเพนแมททีเรียล” (Open Materials)

It's a website where we,

ซึ่งเป็นเว็บไซต์ที่เรา

and anyone else who wants to join us,

หรือใครก็ตามที่อยากร่วมงานกับเรา

share experiments, publish information,

ร่วมแชร์การทดลอง และเผยแพร่ข้อมูล

encourage others to contribute whenever they can,

กระตุ้นให้เกิดการสนับสนุนเมื่อสามารถทำได้

and aggregate resources such as research papers

และรวบรวมทรัพยากรต่างๆ เช่นเอกสารการวิจัย

and tutorials by other makers like ourselves.

และบทช่วยสอนจากนักประดิษฐ์เหมือนพวกเรา

We would like it to become a large,

เราอยากให้เว็บนี้เติบใหญ่

collectively generated database

เกิดเป็นการร่วมสร้างฐานข้อมูล

of do-it-yourself information on smart materials.

ข้อมูลที่เกี่ยวกับการสร้างวัสดุอัจริยะเอง (do-it-yourself)

But why should we care

แต่เหตุใดเราถึงต้องสนใจด้วยว่า

how smart materials work and what they are made of?

วัสดุอัจฉริยะเหล่านี้ทำงาน หรือถูกสร้างขึ้นอย่างไร

First of all, because we can't shape what we don't understand,

ก่อนอื่นคือ เราไม่สามารถสร้างอะไรเราที่ไม่เข้าใจ

and what we don't understand and use

และถ้าเราใช้ในสิ่งที่เราไม่เข้าใจ

ends up shaping us.

ในที่สุดจะกลายเป็นมันสร้างตัวตนของเรา

The objects we use, the clothes we wear,

วัตถุเราใช้ เช่นเสื้อผ้าที่เราสวม

the houses we live in, all have a profound impact

บ้านที่เราอยู่ ทั้งหมดมีผลกระทบอย่างมากต่อ

on our behavior, health and quality of life.

ลักษณะนิสัย สุขภาพ และคุณภาพชีวิต

So if we are to live in a world made of smart materials,

ดังนั้นถ้าเราอยู่ใน โลกที่ทำจากวัสดุอัจริยะ

we should know and understand them.

เราควรรู้ และเข้ามัน

Secondly, and just as important,

สิ่งที่สองที่สำคัญพอกัน

innovation has always been fueled by tinkerers.

นวัตกรรมมักถูกค้นพบโดยไม่ได้ตั้งใจ

So many times, amateurs, not experts,

ดังนั้นในหลายๆ ครั้งนวัตกรรมถูกสร้างหรือปรับปรุง

have been the inventors and improvers

โดยมือสมัครเล่น ไม่ใช่โดยผู้เชี่ยวชาญ

of things ranging from mountain bikes

นับจากจักรยานภูเขา

to semiconductors, personal computers,

ถึงเซมิคอนดัคเตอร์ ถึงคอมพิวเตอร์

airplanes.

ไปจนถึงเครื่องบิน

The biggest challenge is that material science is complex

ที่ท้าทายที่สุดคือ วัสดุศาสตร์นั้นมีความซับซ้อน

and requires expensive equipment.

และส่วนใหญ่ต้องใช้อุปกรณ์ราคาสูง

But that's not always the case.

แต่นั่นไม่เสมอไปนะ

Two scientists at University of Illinois understood this

สองนักวิทยาศาสตร์ในมหาวิทยาลัยอิลลินอยส์เข้าใจข้อนี้ดี

when they published a paper on a simpler method

เมื่อพวกเขาเผยแพร่บทความเกี่ยวกับวิธีอย่างง่าย

for making conductive ink.

สำหรับทำหมึกนำไฟฟ้า

Jordan Bunker, who had had

จอร์แดน บังเกอร์ ผู้ซึ่งไม่มี

no experience with chemistry until then,

ประสบการณ์ด้านเคมีก่อนหน้านั้น

read this paper and reproduced the experiment

ได้อ่านบทความนั้น และทำการทดลองตาม

at his maker space using only off-the-shelf substances

ในสถานที่ของเขา ใช้เฉพาะวัสดุและเครื่องมือ

and tools.

ที่หาได้ทั่วไป

He used a toaster oven,

เขาใช้เตาอบขนมปัง

and he even made his own vortex mixer,

หรือแม้แต่เครื่องผสม vortex ที่ทำขึ้นเอง

based on a tutorial by another scientist/maker.

ตามคำแนะนำจากนักวิทยาศาสตร์อีกคนหนึ่ง

Jordan then published his results online,

แล้วจอร์แดนก็เผยแพร่ผลการทดลองของเขาออนไลน์

including all the things he had tried and didn't work,

รวมถึงสิ่งเขาได้พยายามแต่ไม่สำเร็จด้วย

so others could study and reproduce it.

เพื่อให้ผู้อื่นสามารถศึกษา และนำไปปรับปรุงต่อได้

So Jordan's main form of innovation

นวัตกรรมของ จอร์แดน เริ่มจาก

was to take an experiment created in a well-equipped lab

การใช้การทดลองที่สร้างขึ้นในแล็บขนาดใหญ่

at the university

ในมหาวิทยาลัย

and recreate it in a garage in Chicago

มาทำขึ้นในโรงเก็บรถเล็กๆ ในชิคาโก

using only cheap materials and tools he made himself.

และใช้เฉพาะ วัสดุราคาถูกและเครื่องมือที่เขาทำเอง

And now that he published this work,

เมื่อเขาเผยแพร่งานงานของเขาแล้ว

others can pick up where he left

คนอื่นๆ ก็สามารถรับปรับปรุงต่อได้

and devise even simpler processes and improvements.

และอาจประดิษฐ์กระบวนการที่ดีหรือง่ายขึ้นไปอีก

Another example I'd like to mention

อีกตัวอย่างที่ฉันอยากพูดถึงคือ

is Hannah Perner-Wilson's Kit-of-No-Parts.

แฮนน่าห์ เพอร์เนอร์-วิลสัน จาก คิด-ออฟ-โน-พาร์ท

Her project's goal is to highlight

เป้าหมายของโครงการของเธอคือการ

the expressive qualities of materials

การโชว์คุณสมบัติต่างๆ ของวัสดุ

while focusing on the creativity and skills of the builder.

ในขณะเดียวกันก็มุ่งเน้นเรื่องความคิดสร้างสรรค์ และทักษะของผู้สร้าง

Electronics kits are very powerful

ชุดทดลองอิเล็กทรอนิกส์นั้นมีประสิทธิภาพมาก

in that they teach us how things work,

เพราะมันช่วยสอนเรา ว่าสิ่งต่างๆ ทำงานอย่างไร

but the constraints inherent in their design

แต่ข้อจำกัดต่างๆ เนื่องจากการออกแบบชุดทดลองนั้น

influence the way we learn.

ก็มีผลต่อวิธีการเรียนรู้ของเราด้วย

So Hannah's approach, on the other hand,

ดังนั้นแฮนน่าห์จึงเสนอวิธีที่แตกต่างไป

is to formulate a series of techniques

โดยสร้างเทคนิคหลายๆ แบบ

for creating unusual objects

ที่จะสร้างวัสดุที่พิเศษ

that free us from pre-designed constraints

ที่ช่วยให้เราหลุดพ้นจากข้อจำกัด ของสิ่งที่ได้ถูกออกแบบไว้ล่วงหน้า

by teaching us about the materials themselves.

โดยเฉพาะการสอนเราเกี่ยวกับตัวของวัสดุเอง

So amongst Hannah's many impressive experiments,

หนึ่งในการทดลองที่น่าสนใจของแฮนน่าห์คือ

this is one of my favorites.

การทดลองนี้ซึ่งฉันชอบมาก

["Paper speakers"]

["ลำโพงกระดาษ"]

What we're seeing here is just a piece of paper

ที่เราเห็นนี่เป็นเพียงกระดาษหนึ่งแผ่น

with some copper tape on it connected to an mp3 player

และมีเทปทองแดงเชื่อมต่อกับเครื่องเล่น mp3

and a magnet.

และแม่เหล็ก

(Music: "Happy Together")

(เพลง: "มีความสุขร่วมกัน - Happy Together")

So based on the research by Marcelo Coelho from MIT,

โดยการอ้างถึงงานวิจัยโดย มาร์เชลโล โคเอลโฮ จากมหาวิทยาลัยเอ็มไอที (MIT)

Hannah created a series of paper speakers

แฮนน่าห์สร้างลำโพงกระดาษหลายแบบ

out of a wide range of materials

จากวัสดุที่หลากหลาย

from simple copper tape to conductive fabric and ink.

ตั้งแต่เทปทองแดง ถึงผ้าและหมึกที่นำไฟฟ้าได้

Just like Jordan and so many other makers,

เช่นเดียวกับจอร์แดนและนักประดิษฐ์อีกหลายๆ คน

Hannah published her recipes

แฮนน่าห์เผยแพร่ผลงานของเธอ

and allows anyone to copy and reproduce them.

และอนุญาตให้ คนอื่นสามารถคัดลอกหรือทำซ้ำได้

But paper electronics is one of the most promising branches

และการที่กระดาษอิเล็กทรอนิกส์นั้น เป็นเทคโนโลยี่ที่มีอนาคตมาก

of material science

โดยเฉพาะในวงการวัสดุศาสตร์

in that it allows us to create cheaper and flexible electronics.

มันทำให้เราสามารถสร้างอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ ที่มีความยืดหยุ่นสูงขึ้น ด้วยราคาที่ถูกลง

So Hannah's artisanal work,

งานทดลองของแฮนน่าห์

and the fact that she shared her findings,

และการที่เธอได้แชร์ผลงานของเธอกับคนอื่น

opens the doors to a series of new possibilities

ได้เปิดประตูให้กับโอกาสใหม่ๆ

that are both aesthetically appealing and innovative.

ที่มีทั้งความสร้างสรรค์ ความดึงดูดใจ และเป็นนวัตกรรม

So the interesting thing about makers

สิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับการเป็นนักประดิษฐ์

is that we create out of passion and curiosity,

คือการ ที่เราสร้างสิ่งต่างๆ จากความรัก และความอยากรู้อยากเห็น

and we are not afraid to fail.

เราจะไม่กลัวที่จะล้มเหลว

We often tackle problems from unconventional angles,

เรามักจะแก้ปัญหาจากมุมที่แปลกใหม่

and, in the process, end up discovering alternatives

และในกระบวนการนั้นเอง เรามักพบทางเลือกใหม่

or even better ways to do things.

หรือกระทั่งวิธีที่ดีกว่าการทำสิ่งต่าง ๆ

So the more people experiment with materials,

ดังนั้น เมื่อยิ่งมีคนทดลองวัสดุต่างๆ มากขึ้น

the more researchers are willing to share their research,

ก็จะมีนักวิจัยที่อยากแชร์งานวิจัยของพวกเขา

and manufacturers their knowledge,

และผู้ผลิตที่อยากแชร์ความรู้ของพวกเขา

the better chances we have to create technologies

และมันจะนำมาซึ่งโอกาสที่ดีขึ้นในการสร้างเทคโนโลยี

that truly serve us all.

ที่มีประโยชน์แก่ทุกคน

So I feel a bit as Ted Nelson must have

ดังนั้นฉันรู้สึกหมือนที่ เท็ด เนลสัน (Ted Nelson) เคยรู้สึก

when, in the early 1970s, he wrote,

ที่เขาได้เขียนไว้ในช่วงปี 1970 ว่า

"You must understand computers now."

"คุณต้องเข้าใจคอมพิวเตอร์เดี๋ยวนี้"

Back then, computers were these large mainframes

ซึ่งในขณะนั้น คอมพิวเตอร์มักจะเป็นเมนเฟรมขนาดใหญ่

only scientists cared about,

ที่เฉพาะนักวิทยาศาสตร์เท่านั้นจะให้ความสนใจ

and no one dreamed of even having one at home.

และไม่มีใครกล้าฝันว่าจะมีคอมพิวเตอร์ที่บ้าน

So it's a little strange that I'm standing here and saying,

ดังนั้นมันอาจดูแปลกหน่อยที่ฉันยืนอยู่ที่นี่ และบอกคุณว่า

"You must understand smart materials now."

"คุณต้องเข้าใจวัสดุอัจฉริยะตอนนี้"

Just keep in mind that acquiring preemptive knowledge

ขอเพียงให้คุณทราบว่า การหาความรู้เบื้องต้น

about emerging technologies

เกี่ยวกับเทคโนโลยีที่กำลังเติบโตนี้

is the best way to ensure that we have a say

เป็นวิธีที่ดีที่สุดเพื่อให้แน่ใจว่า เราจะได้ร่วม

in the making of our future.

ในการกำหนดอนาคตของเราเอง

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)