Catarina Mota: Play with smart materials

کاترینا موتا: بازی کردن با مواد هوشمند

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

I have a friend in Portugal

دوستی در کشور پرتقال دارم

whose grandfather built a vehicle out of a bicycle

که پدربزرگش از یک دوچرخه و ماشین لباس‌شویی

and a washing machine so he could transport his family.

خودروی ساخت تا بتواند خانوادش را جا به جا کند.

He did it because he couldn't afford a car,

او این کار را کرد چون توان خرید خودرو را نداشت

but also because he knew how to build one.

اما بلد بود که چطور یک خودرو بسازد.

There was a time when we understood how things worked

زمانی بود که می‌فهمیدیم هر چیزی چطور کار می‌کرد

and how they were made, so we could build and repair them,

و چطورساخته می‌شد، برای همین می‌توانستیم آنها را بسازیم‌ و تعمیرشان کنیم.

or at the very least

یا حداقل اینکه می‌توانستیم

make informed decisions about what to buy.

درباره اینکه آگاهانه چه چیزی بخریم تصمیم بگیریم.

Many of these do-it-yourself practices

بسیاری از این کار های" عادت کن خودت آن را انجام بده"

were lost in the second half of the 20th century.

از نیمه‌ی دوم قرن بیستم از بین رفتند.

But now, the maker community and the open-source model

اما حالا، جامعه سازندگان و الگوی منبع آزاد

are bringing this kind of knowledge about how things work

در حال بازگرداندن این نوع از دانش درباره نحوه کارکرد وسایل

and what they're made of back into our lives,

و مواد سازنده آنها به زندگی‌های ماست.

and I believe we need to take them to the next level,

و من معتقدم ما باید این آگاهی عمومی رو تا حد شناخت

to the components things are made of.

اجزای تشکیل دهنده‌ی اشیا پیش ببریم.

For the most part, we still know

حداکثر، ما هنوز هم می‌دانیم که مواد سنتی مثل کاغذ

what traditional materials like paper and textiles are made of

یا پارچه از چه موادی درست می‌شوند

and how they are produced.

و چطور تولید می‌شوند.

But now we have these amazing, futuristic composites --

ولی الان ما این مواد مرکب فوق پیشرو و شگفت انگیز را داریم --

plastics that change shape,

مثل پلاستیکهایی که شکل عوض می‌کنند،

paints that conduct electricity,

رنگهایی که رسانای الکتریسیته هستند،

pigments that change color, fabrics that light up.

رنگ دانه‌هایی که رنگ عوض می‌کنند، پارچه‌هایی که نور ساطع می‌کنند.

Let me show you some examples.

بگذارید چند نمونه نشانتان دهم.

So conductive ink allows us to paint circuits

جوهر رسانا به ما امکان رنگ کردن مدارها را می‌دهد

instead of using the traditional

بعوض استفاده کردن از

printed circuit boards or wires.

بردهای مداری چاپ شده یا سیم‌ها.

In the case of this little example I'm holding,

در این نمونه کوچکی که اینجا دارم

we used it to create a touch sensor that reacts to my skin

ما از آن برای ایجاد حسگر لمسی استفاده کردیم تا با روشن کردن این لامپ کوچک

by turning on this little light.

به پوست من واکنش نشان دهد.

Conductive ink has been used by artists,

جوهر رسانا قبلاً توسط هنرمندان استفاده شده است،

but recent developments indicate that we will soon be able

ولی پیشرفت‌های اخیر نشان از آن دارند که به زودی

to use it in laser printers and pens.

خواهیم توانست از آن در پرینترهای و خودکارهای لیزری استفاده کنیم.

And this is a sheet of acrylic infused

این یک ورقه‌ی اکریلیک است که با ذرات بی‌رنگ

with colorless light-diffusing particles.

پخش کننده نور فشرده شده است.

What this means is that, while regular acrylic

این يعنى در حالی که اکریلیک معمولی تنها نور را

only diffuses light around the edges,

در لبه‌ها پخش مى‌كند،

this one illuminates across the entire surface

این یکی وقتی من نور دورش را روشن می‌کنم

when I turn on the lights around it.

در تمام سطح نورافشانى مى‌كند.

Two of the known applications for this material

دو مورد از کاربردهای شناخته شده‌ی این ماده در

include interior design and multi-touch systems.

طراحی داخلی و سیستم‌های چند لمسى است.

And thermochromic pigments

و رنگدانه‌هاى ترموكروميك (گرمافامى)

change color at a given temperature.

طبق دمای که به آنها داده می‌شود رنگ عوض می‌کنند.

So I'm going to place this on a hot plate

پس من اين را روی این ورقه داغ که دمايش فقط کمی

that is set to a temperature only slightly higher than ambient

از محیط بالاتر است، قرار مى‌دهم

and you can see what happens.

و می‌بینید که چه اتفاقى مى‌افتد.

So one of the principle applications for this material

پس یکی از این کاربردهای اصلی این ماده،

is, amongst other things, in baby bottles,

علاوه بر دیگر کاربردها، در شیشه هاى شیر بچه است،

so it indicates when the contents are cool enough to drink.

تا وقتى محتویات آن بحد كافى براى نوشیدن خنك مى‌شود را نشان دهد.

So these are just a few of what are commonly known

بنابراين این‌ها فقط چند مورد از چيزهايى است که معمولاًً

as smart materials.

به عنوان مواد هوشمند شناخته می‌شوند.

In a few years, they will be in many of the objects

ظرف كمتر از چند سال، اين مواد در بسیاری از اشیا و فناورى‌هایی

and technologies we use on a daily basis.

که مصرف روزانه دارند، استفاده خواهند شد.

We may not yet have the flying cars science fiction promised us,

شايد هنوز ماشین‌های پرنده‌ای که در داستان‌های علمی تخیلی به ما وعده داده شده را نداشته باشیم،

but we can have walls that change color

ولی می‌توانيم دیوارهایی داشته باشیم که رنگشان بر اساس

depending on temperature,

دما تغيير مى‌كند،

keyboards that roll up,

کیبوردهایی که لوله می‌شوند،

and windows that become opaque at the flick of a switch.

و پنجره‌هایی که با زدن یک دکمه تیره می‌شوند.

So I'm a social scientist by training,

خب من با توجه به زمينه تحصيلاتم، دانشمند علوم اجتماعی هستم،

so why am I here today talking about smart materials?

پس چرا امروز در اینجا درباره مواد هوشمند حرف می‌زنم؟

Well first of all, because I am a maker.

خب اول از همه، چون من یک سازنده هستم.

I'm curious about how things work

کنجکاوم که بدانم چيزها چطور کار می‌کنند

and how they are made,

و اینکه چطور ساخته مى‌شوند،

but also because I believe we should have a deeper understanding

اما همچنین به این دلیل که معتقدم ما باید درک عمیق‌تری از

of the components that make up our world,

اجزای سازنده‌ی دنیای پیرامون خودمون داشته باشیم،

and right now, we don't know enough about

و در حال حاضر، ما در مورد این مركب هاى با فناورى عالى كه آینده‌ی ما را

these high-tech composites our future will be made of.

خواهند ساخت اطلاعات کافی نداریم.

Smart materials are hard to obtain in small quantities.

مواد هوشمند را به سختی می‌شود در مقادیر کوچک تهیه کرد.

There's barely any information available on how to use them,

بندرت اطلاعاتی درباره‌ی نحوه‌ی استفاده از آن‌ها وجود دارد،

and very little is said about how they are produced.

و در مورد نحوه‌ی تولید آن‌ها خیلی کم گفته شده است.

So for now, they exist mostly in this realm

پس فعلا، آنها بیشتر در قلمروی مبادله اسرار و حق ثبت اختراع هايي

of trade secrets and patents

قرار دارند كه

only universities and corporations have access to.

تنها در دسترس موسسات و دانشگاه هاست.

So a little over three years ago, Kirsty Boyle and I

بنابراين در حدود سه سال قبل، كريستى بويل و من

started a project we called Open Materials.

پروژه اى را تحت عنوان مواد آزاد شروع كرديم.

It's a website where we,

وب سايتى است كه در آن،

and anyone else who wants to join us,

ما و هركسى كه مايل به محلق شدن به ما باشد،

share experiments, publish information,

آزمايشها را به اشتراك مى‌گذاريم، اطلاعات را منتشر مى‌كنيم،

encourage others to contribute whenever they can,

ديگران را به همكارى در هر موقعى كه بتوانند، تشويق مى‌كنيم،

and aggregate resources such as research papers

و منابعى از قبيل مقاله هاى تحقيقى و خودآموزهايى كه توسط

and tutorials by other makers like ourselves.

ديگر سازنده هايى مثل ما ارائه شده ست را جمع آورى مى كنيم.

We would like it to become a large,

ما قصد داريم آن را تبديل به يك

collectively generated database

پايگاه داده هاى بزرگ گردآورى شده از

of do-it-yourself information on smart materials.

اطلاعات «خودت انجام بده» در زمينه مواد هوشمند انجام دهيم.

But why should we care

اما چرا باید اهمیت دهیم که

how smart materials work and what they are made of?

عملکرد مواد هوشمند چگونه است و از چه چیز ساخته می‌شوند؟

First of all, because we can't shape what we don't understand,

اول از همه، چون ما قادر به شکل دادن چیزی که نمی‌فهمیم نیستیم،

and what we don't understand and use

و چیزی را که نمی‌فهمیم و استفاده می‌کنیم

ends up shaping us.

به شکل دادن ما مى انجامد.

The objects we use, the clothes we wear,

لوازمی که استفاده می کنیم، لباسهایی که می‌پوشیم،

the houses we live in, all have a profound impact

خانه‌هایی که در آنها زندگی می‌کنیم، تماماً اثری عمیق

on our behavior, health and quality of life.

بر رفتار، سلامت و کیفیت زندگی دارند.

So if we are to live in a world made of smart materials,

بنابراین اگر قصد زندگی در جهانی ساخته شده از مصالح هوشمند را داریم،

we should know and understand them.

باید آنها را بشناسیم و بفهمیم.

Secondly, and just as important,

دوما اینکه، و با همان میزان اهمیت،

innovation has always been fueled by tinkerers.

نوآوری همواره از سوی سرهم‌بند کننده‌ها تغذیه می‌شود.

So many times, amateurs, not experts,

بنابراین بسیاری مواقع، آماتورها، غیرمختصصین،

have been the inventors and improvers

نوآوران و بهبوددهندگان اشیاء بوده‌اند

of things ranging from mountain bikes

از دوچرخه‌های کوهستان گرفته تا

to semiconductors, personal computers,

نیمه‌ رساناها، کامپیوترهای شخصی،

airplanes.

هواپیماها.

The biggest challenge is that material science is complex

بزرگترين چالش اين است كه علوم مواد پيچيده است

and requires expensive equipment.

و مستلزم تجهيزات گران است.

But that's not always the case.

اما اين هميشه دغدغه نيست.

Two scientists at University of Illinois understood this

دو دانشمند در دانشگاه ايلئنويز اين را زمانى فهميدند

when they published a paper on a simpler method

كه مقاله‌اى را درباره روشى ساده تر براى ايجاد

for making conductive ink.

جوهررسانه اى منتشر كردند.

Jordan Bunker, who had had

جوردن بانكر، كه تا آنموقع

no experience with chemistry until then,

هيچ تجربه اى در شيمى نداشت،

read this paper and reproduced the experiment

اين مقاله را خواند و آزمايش را تنها با استفاده

at his maker space using only off-the-shelf substances

از مواد و ابزار دم دستى در میکراسپیس

and tools.

دوباره تولید کرد.

He used a toaster oven,

از فر یک تُستر استفاده کرد،

and he even made his own vortex mixer,

و حتى میىكسر ورتكس خودش را

based on a tutorial by another scientist/maker.

طبق خودآموز سازنده/ دانشمند ديگرى ساخت.

Jordan then published his results online,

جردن سپس نتايجش را بصورت آن لاين منتشر كرد،

including all the things he had tried and didn't work,

از جمله همه چيزهايى كه تلاش كرده بود و جواب نداد،

so others could study and reproduce it.

بنابراين آنها مى توانستند آن را مطالعه و مجدداً توليد كنند.

So Jordan's main form of innovation

در نتيجه فرم اصلى نوآورى جردن اين بود

was to take an experiment created in a well-equipped lab

كه آزمايش خلق شده در يك دانشگاه مجهز را

at the university

بگيرد

and recreate it in a garage in Chicago

و مجدداً در گاراژى در شيكاگو با

using only cheap materials and tools he made himself.

تنها استفاده از مواد ارزان و ابزارى كه خودش ساخته بود، بسازد.

And now that he published this work,

و حالا كه كارش را منتشر كرده است

others can pick up where he left

ديگران مى‌توانند از جايى كه كار باقيمانده ادامه دهند

and devise even simpler processes and improvements.

و حتى اصلاحات و فرايندهاى ساده ترى را انجام دهند.

Another example I'd like to mention

مثال ديگرى كه دوست دارم ذكر كنم

is Hannah Perner-Wilson's Kit-of-No-Parts.

پروژه قطعه‌ای از چیزی kit- of- no- parts از هاناپرنر- ويلسون است.

Her project's goal is to highlight

هدف پروژه اش برجسته كردن

the expressive qualities of materials

ويژگيهاى گوياى مواد است

while focusing on the creativity and skills of the builder.

درحاليكه بر خلاقيت و مهارتهاى سازنده تمركز دارد.

Electronics kits are very powerful

كيت هاى برقى بسيار قوى هستند،

in that they teach us how things work,

با اين كه به ما نحوه كاركرد اشياء را آموزش مى‌دهند،

but the constraints inherent in their design

اما محدوديت هاى ذاتى در طرحشان

influence the way we learn.

بر نحوه يادگيرى ما اثر مى‌گذارد.

So Hannah's approach, on the other hand,

بنابراين روش هانا، از سوى ديگر،

is to formulate a series of techniques

فرمول بندى كردن مجموعه اى از تكنيك‌ها

for creating unusual objects

براى خلق اشياء غير معمولى است

that free us from pre-designed constraints

كه ما را بواسطه آموزشى كه درباره خود مواد مى‌دهد

by teaching us about the materials themselves.

از محدوديتهاى از قبل طراحى شده آزاد مى‌كند.

So amongst Hannah's many impressive experiments,

بنابراين در ميان بسيارى از آزمايشهاى تاثیرگذار هانا

this is one of my favorites.

اين يكى از محبوبترین‌های مناست.

["Paper speakers"]

[« بلندگوهاى كاغذى»]

What we're seeing here is just a piece of paper

چيزى كه اينجا مى‌بينيم فقط يك تكه كاغذ است

with some copper tape on it connected to an mp3 player

با کمی نوار مسى در رويش كه به يك پخش كننده موسیقی mp3 و آهن ربا

and a magnet.

متصل است.

(Music: "Happy Together")

(موسيقى: «با هم خوشحال»)

So based on the research by Marcelo Coelho from MIT,

در نتيجه بر پايه تحقيقى از مارسلو كوئلو از موسسه ُن آوری ماساچوست MIT است،

Hannah created a series of paper speakers

هانا مجموعه اى از بلندگوهاى كاغذى را

out of a wide range of materials

با استفاده از مجموعه گسترده اى از مواد ساخت،

from simple copper tape to conductive fabric and ink.

از نوار مسى ساده گرفته تا جوهر و پارچه رسانا.

Just like Jordan and so many other makers,

درست مثل جردن و بسيارى ديگر از سازنده ها،

Hannah published her recipes

هانا دستورالعمل هايش را منتشر كرد

and allows anyone to copy and reproduce them.

و به سايرين اجازه كپى كردن و توليد مجدد آنها را داد.

But paper electronics is one of the most promising branches

اما كاغذهاى الكترونيك يكى از مهمترين شاخه هاى آينده دار در

of material science

علوم مواد است

in that it allows us to create cheaper and flexible electronics.

بطوريكه به ما امكان خلق الكترونيكهاى ارزانتر و قابل انعطاف را مى‌دهد.

So Hannah's artisanal work,

بنابراين اثر صنعتگرانه هانا،

and the fact that she shared her findings,

و اين واقعيت كه او يافته هايش را قسمت كرد،

opens the doors to a series of new possibilities

درهايى را به مجموعه اى از احتمالات تازه باز مى كند

that are both aesthetically appealing and innovative.

كه از لحاظ زيباشناسى هم جذابند و هم خلاقانه.

So the interesting thing about makers

بنابراين نكته جالب درباره سازندگان

is that we create out of passion and curiosity,

اين است كه ما از روى كنجكاوى و علاقمندى خلق مى‌كنيم

and we are not afraid to fail.

و از شكست نمى‌هراسيم.

We often tackle problems from unconventional angles,

ما اغلب با مشكلات از زواياى غير معمول برخورد می‌کنیم،

and, in the process, end up discovering alternatives

و، در اين روند، سرآخر به كشف راه حل هاى جايگزين

or even better ways to do things.

يا حتى روشهاى بهترى را براى انجام كارها مى‌رسيم.

So the more people experiment with materials,

در نتيجه هر چه آدمهاى بيشترى با اين مواد آزمايش انجام دهند،

the more researchers are willing to share their research,

محققان بيشترى مايل به تقسيم كردن تحقيقات خواهند بود،

and manufacturers their knowledge,

و همينطور سازندگان درباره دانش‌شان،

the better chances we have to create technologies

شانس بهترى براى خلق فناوريهاى كه حقيقتاً

that truly serve us all.

به ما خدمت مى كنند، خواهيم داشت.

So I feel a bit as Ted Nelson must have

خُب کمی حس تد نلسون باید داشته باشم

when, in the early 1970s, he wrote,

هنگامی که، در اوائل دهه ۱۹۷۰، او نوشت،

"You must understand computers now."

«شما باید الان کامپیوتر ها را بفهمید.»

Back then, computers were these large mainframes

در آن موقع، کامپیوترها این پردازنده‌های مرکزی بزرگ بودند

only scientists cared about,

که تنها دانشمندان درباره‌شان اهمیت می‌دادند

and no one dreamed of even having one at home.

و هیچکس حتی خواب داشتن یکی از آنها را در خانه‌اش نمی‌دید.

So it's a little strange that I'm standing here and saying,

در نتیجه کمی عجیب است که من اینجا ایستاده‌ام و می‌گویم،

"You must understand smart materials now."

«شما باید الان مواد هوشمند را بفهمید.»

Just keep in mind that acquiring preemptive knowledge

فقط بخاطر داشته باشید که بدست آوردن دانش انحصاری

about emerging technologies

درباره پدیدار شدن فناوریها

is the best way to ensure that we have a say

بهترین روش برای تضمین آن است که ما برای ساختن آینده‌مان

in the making of our future.

حرفی برای گفتن داریم.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)