Reviving New York's rivers -- with oysters! | Kate Orff

Translator: yamela areesamarn Reviewer: Paded Chotikunchon

I am passionate about the American landscape

ฉันรักภาพภูมิประเทศของอเมริกามาก

and how the physical form of the land,

และสนใจเรื่องรูปแบบทางกายภาพของพื้นดิน,

from the great Central Valley of California

ตั้งแต่เซ็นทรัลแวลลี่อันยิ่งใหญ่ของแคลิฟอร์เนีย

to the bedrock of Manhattan,

จนถึงฐานหินแข็งใต้ดินของแมนฮัตตัน,

has really shaped our history and our character.

ว่ามีอิทธิพลอย่างไรต่อประวัติศาสตร์และลักษณะของพวกเรา

But one thing is clear.

แต่สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนก็คือ

In the last 100 years alone,

แค่เพียงร้อยปีที่ผ่านมา,

our country -- and this is a sprawl map of America --

ประเทศของเรา--และที่กางออกนี่คือแผนที่อเมริกา--

our country has systematically

อย่างเป็นระบบภูมิประเทศของเราได้

flattened and homogenized the landscape

แบนราบลงและดูเหมือนๆกันไปหมด

to the point where we've forgotten

จนถึงจุดที่เรานั้นได้ลืมไปแล้ว

our relationship with the plants and animals

เรื่องของความสัมพันธ์ของเรากับพืชและสัตว์

that live alongside us

ซึ่งดำเนินชีวิตไปพร้อมกับเรา

and the dirt beneath our feet.

และเศษดินที่ติดอยู่ใต้เท้าของเรา

And so, how I see my work contributing

เอาละฉันคิดว่างานที่ฉันทำช่วยได้อย่างไร

is sort of trying to literally re-imagine these connections

ประมาณว่า พยายามคิดใหม่อย่างแท้จริงถึงความเชื่อมโยงของสิ่งเหล่านี้

and physically rebuild them.

และสร้างขึ้นมาใหม่อย่างเป็นรูปธรรม

This graph represents what we're dealing with now

กราฟนี่แสดงสิ่งที่เรากำลังทำอยู่

in the built environment.

เรื่องสร้างสภาวะแวดล้อม

And it's really a conflux

และ จริงๆแล้วมันคือการบรรจบกัน

of urban population rising,

ของประชากรเมืองที่เพิ่มขึ้น,

biodiversity plummeting

ความหลากหลายทางชีวภาพที่ดิ่งลง

and also, of course, sea levels rising

และแน่นอน รวมทั้งระดับนํ้าทะเลที่สูงขึ้น

and climate changing.

และสภาพภูมิอากาศที่กำลังเปลี่ยนไป

So when I also think about design,

ดังนั้นเมื่อฉันคิดถึงเรื่องการออกแบบ,

I think about

ฉันคิดถึง

trying to rework and re-engage

ความพยายามที่จะเข้าไปทำและมีส่วนร่วมอีกครั้งหนึ่ง

the lines on this graph

ตามเส้นบนกราฟนี้

in a more productive way.

ในแบบที่จะทำให้เกิดผลได้มากกว่า

And you can see from the arrow here

คุณเห็นจากลูกศรตรงนี้

indicating "you are here,"

ระบุว่าคุณอยู่ตรงนี้,

I'm trying to sort of blend and meld

ฉันกำลังพยายาม แบบว่าหลอมรวม

these two very divergent fields

สองสาขาวิชาที่ต่างกันมาก

of urbanism and ecology,

ซึ่งก็คือ วิทยาการปรับปรุงเมืองและนิเวศวิทยา

and sort of bring them together in an exciting new way.

และแบบว่านำทั้งสองมารวมกันในแนวทางใหม่ที่น่าตื่นเต้น

So the era of big infrastructure is over.

ยุคของโครงสร้างพื้นฐานขนาดใหญ่ได้สิ้นสุดลงแล้ว

I mean, these sort of top-down,

ฉันหมายถึง วิธีการแก้ไขพวกนี้ ที่เป็นแบบบนลงล่าง

mono-functional, capital-intensive solutions

ได้เพียงหนึ่งอย่างประโยชน์และเน้นการใช้ทุน

are really not going to cut it.

จะใช้ไม่ได้ผลอย่างจริงจัง

We need new tools and new approaches.

เราจำต้องใช้เครื่องมือใหม่และวิธีการใหม่

Similarly, the idea of architecture

เช่นเดียวกัน, แนวคิดสถาปัตยกรรม

as this sort of object in the field,

สิ่งที่ศึกษาในสาขานี้,

devoid of context,

ถ้าปราศจากบริบท

is really not the --

ก็จะไม่ใช่--

excuse me, it's fairly blatant --

ขอโทษค่ะ, ออกจะโจ่งแจ้งไปหน่อย

is really not the approach

ไม่ใช่วิธีการ

that we need to take.

ที่เราจำเป็นต้องใช้

So we need new stories,

ดังนั้นเราจำเป็นต้องใช้เรื่องใหม่,

new heroes and new tools.

วีรบุรุษคนใหม่และเครื่องมือใหม่

So now I want to introduce you to my new hero

เอาละ ขอแนะนำให้คุณรู้จักวีรบุรุษคนใหม่ของฉัน

in the global climate change war,

ในสงครามต่อต้านเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลก

and that is the eastern oyster.

เขาก็คือหอยนางรม

So, albeit a very small creature

แม้จะเป็นสัตว์เล็กมาก

and very modest,

และถ่อมตัวอย่างมาก

this creature is incredible,

แต่สิ่งมีชีวิตชนิดนี้ก็น่าเหลือเชื่อ

because it can agglomerate

เพราะว่ามันสามารถเกาะตัวกัน

into these mega-reef structures.

เป็นโครงสร้างพืดหินใต้น้ำขนาดใหญ่

It can grow; you can grow it;

มันเติบโตได้ คุณทำให้มันโตขึ้นได้ และ

and -- did I mention? -- it's quite tasty.

นี่ฉันพูดหรือยัง ว่าหอยนารมก็ค่อนข้างอร่อยนะ

So the oyster was the basis

ดังนั้นหอยนางรมเป็นพื้นฐานของ

for a manifesto-like urban design project

โครงการที่คล้ายกับการแถลงการณ์การออกแบบเมือง

that I did about the New York Harbor

ที่ฉันทำขึ้นเกี่ยวกับนิวยอร์กฮาร์เบอร์

called "oyster-tecture."

เรียกว่า "ออยส์เตอร์-เทคเจอร์"

And the core idea of oyster-tecture is to harness the biological power

แนวคิดหลักของออยส์เตอร์-เทคเจอร์คือการใช้พลังทางชีวภาพ

of mussels, eelgrass and oysters --

ของหอยแมลงภู่,พืชใต้นํ้า และหอยนางรม--

species that live in the harbor --

สายพันธุ์ที่อาศัยบริเวณท่าเรือ

and, at the same time,

และในเวลาเดียวกัน,

harness the power of people

ก็ใช้พลังของผู้คน

who live in the community

ที่อาศัยอยู่ในชุมชน

towards making change now.

สู่การเปลี่ยนแปลงในปัจจุบัน

Here's a map of my city, New York City,

นี่เป็นแผนที่ของเมืองของฉัน, กรุงนิวยอร์ค,

showing inundation in red.

ที่แสดงนํ้าท่วมเป็นสีแดง

And what's circled is the site that I'm going to talk about,

ที่วงกลมไว้เป็นบริเวณที่ฉันกำลังจะพูดถึง,

the Gowanus Canal and Governors Island.

โกวานัสคาแนล และกัฟเวอร์เนอร์ไอแลนด์

If you look here at this map,

ถ้าคุณดูตรงนี้ในแผนที่,

showing everything in blue

แสดงทุกอย่างเป็นสีฟ้า

is out in the water,

คือออกไปในนํ้า,

and everything in yellow is upland.

และที่เป็นสีเหลืองทั้งหมดคือพื้นดิน

But you can see, even just intuit, from this map,

แต่คุณสามารถเห็นได้จากแผนที่,เพียงความรู้สึกของเรา

that the harbor has dredged and flattened,

ว่าอ่าวได้ถูกขุดลอกและถูกทำให้แบนราบไป,

and went from a rich, three-dimensional mosaic to flat muck

จากความหลากหลายเชิงสามมิติที่งดงามกลายเป็นที่แบนราบไม่น่าดู

in really a matter of years.

ในเวลาเพียงแค่ไม่กี่ปี

Another set of views of actually the Gowanus Canal itself.

ภาพอีกชุดหนึ่งเป็นของโกวานัสคาแนลเอง

Now the Gowanus is particularly smelly -- I will admit it.

เดี๋ยวนี้โกวานัสมีกลิ่นเหม็นมากกว่าปกติ--ฉันต้องยอมรับ

There are problems of sewage overflow

มีปัญหาเรื่องท่อระบายนํ้าเสียล้น

and contamination,

และการปนเปื้อน

but I would also argue that almost every city

แต่ก็สามารถแย้งได้ว่าเกือบทุกเมือง

has this exact condition,

ก็มีสภาพแบบเดียวกันนี้,

and it's a condition that we're all facing.

เป็นสภาพที่เราทุกคนกำลังเผชิญอยู่

And here's a map of that condition,

และนี่คือแผนที่ๆแสดงสภาพนั้น,

showing the contaminants in yellow and green,

สีเหลืองและสีเขียวแสดงการปนเปื้อน,

exacerbated by this new flow of

ปัญหารุนแรงขึ้นเมื่อมีคลื่นพายุลูกใหม่

storm-surge and sea-level rise.

พัดเข้ามาและระดับนํ้าทะเลสูงขึ้น

So we really had a lot to deal with.

จะเห็นได้ว่าเรามีเรื่องที่ต้องจัดการมาก

When we started this project,

เมื่อเราเริ่มโครงการนี้,

one of the core ideas was to look back in history

แนวคิดที่สำคัญอย่างหนึ่งคือการมองย้อนหลังไปในอดีต

and try to understand what was there.

และพยายามเข้าใจว่ามันมีอะไรบ้าง

And you can see from this map,

คุณเห็นได้จากแผนที่นี้,

there's this incredible geographical signature

ลักษณะทางภูมิศาสตร์ที่สวยงามอย่างไม่น่าเชื่อนี้

of a series of islands

เป็นแนวต่อเนื่องของเกาะต่างๆ

that were out in the harbor

ที่อยู่บริเวณท่าเรือ

and a matrix of salt marshes and beaches

และโครงข่ายของที่ลุ่มน้ำเค็มและหาดทราย

that served as natural wave attenuation

ที่ลดความรุนแรงของคลื่นทะเลได้ตามธรรมชาติ

for the upland settlement.

เอื้อกับการตั้งถิ่นฐานบนฝั่ง

We also learned at this time

เรายังได้เรียนรู้ในช่วงนั้นว่า

that you could eat an oyster about the size of a dinner plate

คุณกินหอยนางรมขนาดเท่ากับจานอาหาร

in the Gowanus Canal itself.

ที่คลองโกวานัสนั่นแหละ

So our concept is really this back-to-the-future concept,

จริงๆแล้วหลักการของเราก็คือเอาอดีตกลับมาเป็นอนาคต,

harnessing the intelligence of that land settlement pattern.

ใช้ความฉลาดตามแบบของการตั้งถิ่นฐานบนฝั่งแบบนั้น

And the idea has two core stages.

แนวคิดนี้มีขั้นตอนหลักสองขั้นตอน

One is to develop a new artificial ecology,

ขั้นตอนหนึ่งคือพัฒนาระบบนิเวศเทียมขึ้นมาใหม่

a reef out in the harbor,

เป็นพืดหินใต้น้ำบริเวณท่าเรือ

that would then protect new settlement patterns

ซึ่งจะปกป้องรูปแบบของการตั้งถิ่นฐานแนวใหม่

inland and the Gowanus.

บนฝั่งและในคลองโกวานัส

Because if you have cleaner water and slower water,

เพราะว่าถ้าเรามีนํ้าที่สะอาดขึ้นและนํ้าที่ไหลช้าลง,

you can imagine a new way of living with that water.

เราก็พอจะจินตนาการการดำเนินชีวิตแบบใหม่กับนํ้านั่น

So the project really addresses these three core issues

โครงการนี้จึงคิดหาวิธีการแก้ปัญหาหลักทั้งสามนี้ได้จริง

in a new and exciting way, I think.

ใช้วิธีการที่ใหม่และน่าตื่นเต้น, ฉันคิดอย่างนั้น

Here we are, back to our hero, the oyster.

เอาละ,กลับไปหาหอยนางรมวีรบุรุษของเรา

And again, it's this incredibly exciting animal.

ยํ้าอีกครั้ง, มันเป็นสัตว์ที่น่าตื่นเต้นอย่างเหลือเชื่อ

It accepts algae and detritus in one end,

มันกินสาหร่ายและของเสียเข้าทางด้านหนึ่ง,

and through this beautiful, glamorous

ผ่านไปทางอวัยวะในช่องท้อง

set of stomach organs,

ที่สวยงามและชวนมองนี้

out the other end comes cleaner water.

นํ้าที่สะอาดก็ออกมาทางอีกด้านหนึ่ง

And one oyster can filter up to 50 gallons of water a day.

หอยนางรมหนึ่งตัวจะกรองนํ้าได้ถึง 50 แกลลอนต่อหนึ่งวัน

Oyster reefs also covered

แนวหอยนางรมนั้นยังได้ปกคลุมพื้นที่

about a quarter of our harbor

มีประมานหนึ่งในสี่ของเขตนิวยอร์กฮาร์เบอร์

and were capable of filtering water in the harbor in a matter of days.

ดังนั้นจึงสามารถกรองนํ้าในอ่าวได้ในเวลาไม่กี่วัน

They were key in our culture and our economy.

มันเป็นกุญแจสำคัญของวัฒนธรรมและเศรษฐกิจของเรา

Basically, New York was built

ที่สำคัญ, นิวยอร์คถูกสร้างขึ้นมา

on the backs of oystermen,

จากผลสำเร็จของคนหาหอยนางรม,

and our streets were literally built over oyster shells.

และจริงๆ ถนนของพวกเราก็ถูกสร้างทับเปลือกหอยนางรม

This image

ภาพนี้

is an image of an oyster cart,

เป็นภาพของเกวียนลากหอยนางรม,

which is now as ubiquitous as the hotdog cart is today.

ซึ่งมีอยู่ทุกหนทุกแห่งหมือนกับรถเข็นขายฮอทดอกในปัจจุบัน

So again, we got the short end of the deal there.

เช่นกัน, เราเสียเปรียบตรงนั้น

(Laughter)

(หัวเราะ)

Finally, oysters can attenuate

สุดท้าย, หอยนางรมจะลดลง

and agglomerate onto each other

และเกาะตัวกัน

and form these amazing natural reef structures.

ก่อตัวเป็นโครงสร้างกลุ่มพืดหินใต้น้ำตามธรรมชาติที่น่าทึ่งนี้

They really become nature's wave attenuators.

จริงๆแล้วพวกมันเป็นกลายตัวลดขนาดคลื่นในธรรมชาติ

And they become the bedrock

และมันกลายเป็นฐานหินแข็งใต้ดิน

of any harbor ecosystem.

ของระบบนิเวศอ่าวใดๆ ของตาม

Many, many species depend on them.

มีสิ่งมีชีวิตหลายสายพันธุ์มากที่ต้องพึ่งพาพวกมัน

So we were inspired by the oyster,

เราจึงได้รับแรงบันดาลใจจากหอยนางรม,

but I was also inspired by the life cycle of the oyster.

ฉันก็ได้รับแรงบันดาลใจจากวงจรชีวิตของหอยนางรมด้วย

It can move from a fertilized egg

มันสามารถเคลื่อนตัวจากไข่ที่ได้ผสมแล้ว

to a spat, which is when they're floating through the water,

ไปเป็นตัวอ่อน,ซึ่งก็คือเมื่อมันลอยไปตามนํ้า,

and when they're ready to attach onto another oyster,

และเมื่อมันพร้อมจะเกาะตัวกับหอยนางรมอึกตัวหนึ่ง,

to an adult male oyster or female oyster,

กับตัวผู้หรือตัวเมียที่โตเต็มที่แล้ว

in a number of weeks.

เป็นเวลาหลายสัปดาห์

We reinterpreted this life cycle

เราเอาวงจรชีวิตนี้มาตีความใหม่

on the scale of our sight

ตามแนวที่เราคิด

and took the Gowanus

และให้โกวานัส

as a giant oyster nursery

เป็นที่เพาะเลี้ยงหอยนางรมที่กว้างใหญ่

where oysters would be grown up in the Gowanus,

ที่ซึ่งหอยสามารถเจริญเติบโตขึ้นในโกวานัส,

then paraded down in their spat stage

แล้วนำหอยในระยะตัวอ่อนลงไว้ในคลอง

and seeded out on the Bayridge Reef.

มันก็จะฝังตัวที่พืดหินใต้น้ำเบริดจ์ รีฟ

And so the core idea here

ดังนั้นความคิดสำคัญตรงนี้

was to hit the reset button

คือกดปุ่มตั้งเครื่องใหม่

and regenerate an ecology over time

แล้วพัฒนานิเวศขึ้นมาใหม่ตามกาลเวลา

that was regenerative and cleaning

นั่นเป็นสิ่งที่ช่วยเปลี่ยนแปลง และช่วยทำความสะอาด

and productive.

และผลิตให้ได้มาก

How does the reef work? Well, it's very, very simple.

พืดหินใต้น้ำนี้ทำงานได้อย่างไร? เป็นเรื่องง่ายมากๆ

A core concept here

ความรู้หลักตรงนี้

is that climate change

ก็คือการเปลี่ยนแปลงของภูมิอากาศ

isn't something that --

ไม่ใช่สิ่งที่--

the answers won't land down from the Moon.

คำตอบของมันไม่ใช่ลอยลงมาจากพระจันทร์

And with a $20 billion price tag,

และมาพร้อมกับป้ายราคาสองหมื่นล้าน

we should simply start and get to work with what we have now

เราควรจะเริ่มอย่างง่ายๆและทำงานด้วยสิ่งที่เรามีในขณะนี้

and what's in front of us.

และสิ่งที่อยู่ตรงข้างหน้าเรา

So this image is simply showing --

ภาพนี้จึงแค่เพียงแสดง,

it's a field of marine piles

เป็นวิชาการปักเสาในทะเล

interconnected with this woven fuzzy rope.

เชื่อมโยงกับเชื่อกฝอยที่นำมาทอ

What is fuzzy rope, you ask?

คุณถามว่าเชือกฝอยคืออะไรหน่ะเหรอ?

It's just that; it's this very inexpensive thing,

มันก็แค่; เป็นสิ่งที่ราคาถูกมากๆ,

available practically at your hardware store, and it's very cheap.

สามารถนำมาใช้ได้จากร้านขายเครื่องเหล็กใกล้บ้าน, และถูกมาก

So we imagine that we would actually

ดังนั้นเราพอนึกออกได้ว่าจริงๆแล้ว

potentially even host a bake sale

เป็นไปได้ว่าเราแค่อบขนมขาย

to start our new project.

เพื่อเริ่มโครงการใหม่ของเรานี้

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

So in the studio, rather than drawing,

ดังนั้นในสติวดิโอ, แทนที่จะวาดภาพ,

we began to learn how to knit.

เราได้เริ่มต้นเรียนการถัก

The concept was to really knit this rope together

หลักการก็คือถักเชือกเส้นนี้เข้าด้วยกัน

and develop this new soft infrastructure

และพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานที่อ่อนนุ่มนี้ขึ้น

for the oysters to grow on.

เพื่อให้หอยนางรมได้โตขึ้นในนี้

You can see in the diagram how it grows over time

คุณสามารถเห็นได้ในแผนภาพนี้ว่ามันโตขึ้นตามกาลเวลา

from an infrastructural space

จากที่อยู่ในโครงพื้นฐาน

into a new public urban space.

ไปสู่ที่สาธารณะที่ใหม่ในเมือง

And that grows over time dynamically

และโตขึ้นเรื่อยๆเปลี่ยนไปพร้อมกับ

with the threat of climate change.

ภัยคุกคามจากการเปลี่ยนแปลงของภูมิอากาศ

It also creates this incredibly interesting, I think,

ฉันคิดว่า,มันยังสร้างสิ่งที่น่าสนใจอย่างเหลือเชื่อ

new amphibious public space,

พื้นที่สาธารณะสะเทิ้นนํ้าสะเทิ้นบกแห่งใหม่,

where you can imagine working,

ที่ที่คุณสามารถจินตนาการการทำงาน,

you can imagine recreating in a new way.

ที่ที่คุณสามารถจินตนาการสร้างแนวทางใหม่

In the end, what we realized we were making

สุดท้าย, สิ่งที่เราตระหนักว่าเรากำลังทำอยู่

was a new blue-green watery park

ก็คือสวนนํ้าสีนํ้าเงินเขียวแห่งใหม่

for the next watery century --

สำหรับศตวรรษต่อไปของนํ้า--

an amphibious park, if you will.

เราเรียกมันว่าสวนครึ่งบกครึ่งนํ้าแล้วกัน

So get your Tevas on.

ไปหารองเท้าสะเทินน้ำสะเทินบกมาใส่ซะ

So you can imagine scuba diving here.

หรือไม่คุณก็สามารถจินตนาการลงดำนํ้าได้ที่นี่

This is an image of high school students,

นี่เป็นภาพนักเรียนมัธยม

scuba divers that we worked with on our team.

นักประดานํ้าที่ร่วมทำงานกับทีมของเรา

So you can imagine a sort of new manner of living

ดังนั้นคุณก็สามารถจินตนาการดำเนินชีวิตที่หลากหลาย

with a new relationship with the water,

พร้อมกับความสัมพันธ์อย่างใหม่กับนํ้า,

and also a hybridizing of recreational and science programs

และโครงการที่นำเอาการพักผ่อนหย่อนใจกับวิทยาศาสตร์มาผสมกัน

in terms of monitoring.

ในเรื่องของการตรวจเช็ค

Another new vocabulary word for the brave new world:

คำศัพท์ใหม่อีกคำสำหรับโลกใหม่ที่กล้าแกร่ง:

this is the word "flupsy" --

ก็คือคำว่า flupsy

it's short for "floating upwelling system."

เป็นคำย่อของ floating upwelling system

And this glorious, readily available device

สิ่งประดิษฐ์ที่สวยงามมีพร้อมไว้ใช้การได้

is basically a floating raft

คือแพที่ลอยอยู่เป็นสำคัญ

with an oyster nursery below.

กับกระชังเพาะหอยนางรมซึ่งอยู่ข้างใต้

So the water is churned through this raft.

นํ้าจะถูกตีวนผ่านแพนี้

You can see the eight chambers on the side

คุณสามารถเห็นช่องทั้งแปดด้านข้าง

host little baby oysters and essentially force-feed them.

ที่เลี้ยงลูกหอยนางรมและที่สำคัญก็คือกรอกอาหารให้มัน

So rather than having 10 oysters,

ดังนั้นแทนที่จะมีหอยนางรม 10 ตัว,

you have 10,000 oysters.

ก็เป็นมีหอย10,000 ตัว

And then those spat are then seeded.

แล้วพวกตัวอ่อนเหล่านั้นก็จะฝังตัวโตขึ้น

Here's the Gowanus future

นี่เป็นโกวานัสในอนาคต

with the oyster rafts on the shorelines --

มีแพหอยนางรมตามชายฝั่ง--

the flupsification of the Gowanus.

เปลี่ยนโกวานัสให้เป็นที่ของ flupsy

New word.

คำศัพท์ใหม่

And also showing oyster gardening for the community

และยังแสดงการทำสวนหอยนางรมให้แก่ชุมชน

along its edges.

ตามแนวขอบชุมชน

And finally, how much fun it would be

และสุดท้าย, มันจะสนุกแค่ไหน

to watch the flupsy parade

ที่เห็นริ้วขบวนฟลัพซี่

and cheer on the oyster spats

และคอยลุ้นตัวอ่อนหอยนางรม

as they go down to the reef.

ขณะที่มันเคลื่อนไปตามหินโสโครก

I get asked two questions about this project.

มีสองคำถามเกี่ยวกับโครงการนี้

One is: why isn't it happening now?

ทำไมมันถึงไม่เกิดขึ้นในขณะนี้?

And the second one is: when can we eat the oysters?

และคำถามที่สองก็คือ,เมื่อใดที่เราจะได้กินหอยนางรม?

And the answer is: not yet, they're working.

คำตอบก็คือ,ยังไม่ได้,พวกเขากำลังทำงานกันอยู่

But we imagine, with our calculations,

แต่เราจินตนาการได้,จากการคำนวณของเรา,

that by 2050,

ว่าก่อนปี 2050,

you might be able to sink your teeth into a Gowanus oyster.

คุณอาจจะได้ใช้ฟันกัดลงในเนื้อหอยนางรมของโกวานัส

To conclude, this is just one cross-section

สรุปได้ว่า, นี่เป็นแค่การชำแหละให้เห็นเนื้อใน

of one piece of city,

ของส่วนหนึ่งของเมืองใหญ่เท่านั้น,

but my dream is, my hope is,

แต่ความฝัน, ความหวังของฉัน,

that when you all go back to your own cities

คือเมื่อคุณทั้งหลายกลับไปยังเมืองของคุณ

that we can start to work together and collaborate

เราคงได้เริ่มทำงานด้วยกันและร่วมมือกัน

on remaking and reforming

ในการทำใหม่และเปลี่ยนแปลงใหม่ให้ดีขึ้น

a new urban landscape

ของภูมิทัศน์ของเมืองแบบใหม่

towards a more sustainable, a more livable

ที่ยั่งยืนมากขึ้น น่าอยู่มากขึ้น

and a more delicious future.

และเอร็ดอร่อยมากขึ้นในอนาคต

Thank you.

ขอบคุณ

(Applause)

เสียงปรบมือ