Parag Khanna maps the future of countries

Translator: weeraboon wisartsakul Reviewer: Thanee Chaiwat

Do we live in a borderless world?

พวกเราอาศัยอยู่ในโลกที่ไร้พรมแดนอย่างนั้นหรือ?

Before you answer that, have a look at this map.

ก่อนที่ท่านจะตอบคำถามนี้ ขอให้ดูแผนที่นี้ก่อน

Contemporary political map shows

แผนที่ทางการเมืองปัจจุบันได้แสดงให้เห็น

that we have over 200 countries in the world today.

ว่าทุกวันนี้โลกของเรามีประเทศอยู่มากกว่า 200 ประเทศ

That's probably more than at any time in centuries.

ซึ่งอาจมากกว่าครั้งไหนๆ ในศตวรรษ

Now, many of you will object.

ถึงตอนนี้ หลายๆ ท่านอาจจะคัดค้าน

For you this would be a more appropriate map.

สำหรับท่าน นี่อาจเป็นแผนที่ที่มีความเหมาะสมมากกว่า

You could call it TEDistan.

ท่านสามารถเรียกมันว่า TEDistan

In TEDistan, there are no borders,

ใน TEDistan จะไม่มีเขตแดนประเทศ

just connected spaces and unconnected spaces.

เพียงแต่เชื่อมต่อหรือไม่เชื่อมต่อกันด้วยพื้นที่

Most of you probably reside in one of the 40 dots

พวกเราส่วนใหญ่น่าจะอาศัยอยู่หนึ่งใน 40 จุด

on this screen, of the many more

บนหน้าจอนี้

that represent 90 percent of the world economy.

ซึ่งเป็นตัวแทนถึง 90% ของเศรษฐกิจโลก

But let's talk about the 90 percent of the world population

แต่เมื่อกลับมาพูดถึง ประชากรโลกอีก 90%

that will never leave the place in which they were born.

ที่ไม่เคยออกไปจากสถานที่ที่เขาเกิด

For them, nations, countries, boundaries, borders still matter a great deal,

สำหรับเขาแล้ว ความเป็นชาติ ประเทศ ขอบเขต เขตแแดน ยังคงเป็นเรื่องสำคัญ

and often violently.

และกลายเป็นเหตรุนแรงอยู่บ่อยครั้ง

Now here at TED, we're solving some of the great

ที่ TED นี้ พวกเรากำลังแก้ไขปัญหาใหญ่บางอย่าง

riddles of science and mysteries of the universe.

ที่เป็นปริศนาทางวิทยาศาสตร์และเรื่องลึกลักของจักรวาล

Well here is a fundamental problem we have not solved:

แต่นี่เป็นปัญหารากฐาน ที่เรากลับยังแก้ไม่ได้

our basic political geography.

นั่นคือเรื่อง ภูมิศาสตร์ทางการเมือง

How do we distribute ourselves around the world?

แล้วพวกเราจะทำอย่างไรจึงจะแยกย้ายตัวเองไปที่ไหนในโลกก็ได้?

Now this is important, because border conflicts

นี่เป็นเรื่องสำคัญ เพราะว่า ความขัดแย้งเรื่องเขตแดน

justify so much of the world's military-industrial complex.

ถูกพ่วงมาด้วยความซับซ้อนของอุตสาหกรรมทางการทหาร

Border conflicts can derail

ความขัดแย้งเรื่องเขตแดนสามารถหยุดได้

so much of the progress that we hope to achieve here.

ด้วยการพัฒนาที่พวกเราหวังว่าจะประสบความสำเร็จ

So I think we need a deeper understanding

ดังนั้น ผมคิดว่า พวกเราต้องการความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

of how people, money, power,

ว่า ประชาชน เงิน อำนาจ

religion, culture, technology

ศาสนา วัฒนธรรม เทคโนโลยี

interact to change the map of the world.

มีปฏิสัมพันธ์กันอย่างไรในการเปลี่ยนแผนที่ของโลกใบนี้

And we can try to anticipate those changes,

และพวกเราสามารถคาดการณ์ล่วงหน้าของการเปลี่ยนแปลงเหล่านั้น

and shape them in a more constructive direction.

และทำให้มันกลายเป็นเรื่องที่สร้างสรรค์

So we're going to look at some maps of the past,

ดังนั้น พวกเราจะพิจารณาบางแผนที่ในอดีต

the present and some maps you haven't seen

ปัจจุบัน และบางแผนที่ที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

in order to get a sense of where things are going.

เพื่อที่จะเข้าใจถึงการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว

Let's start with the world of 1945.

ผมขอเริ่มจากโลกในปี 1945

1945 there were just 100 countries in the world.

ในปี 1945 เรามีอยู่ 100 ประเทศในโลกนี้

After World War II, Europe was devastated,

หลังจากสงครามโลกครั้งที่ 2 ยุโรปก็แตกออก

but still held large overseas colonies:

แต่ก็ยังยึดครองอาณานิคมไปทั่วโลก

French West Africa, British East Africa, South Asia, and so forth.

แอฟิกาตะวันตกเป็นของฝรั่งเศส, แอฟริกาตะวันออก เอเซียใต้เป็นของอังกฤษ และอื่นๆ อีก

Then over the late '40s,

หลังจากนั้น ช่วงยุคปลาย 40

'50s, '60s, '70s and '80s,

50, 60 70 และ 80

waves of decolonization took place.

คลื่นของการได้รับเอกราชก็เกิดขึ้น

Over 50 new countries were born.

ประเทศมากกว่า 50 ประเทศเกิดขึ้นใหม่

You can see that Africa has been fragmented.

คุณจะเห็นว่า แอฟริกาก็แตกออก

India, Pakistan, Bangladesh, South East Asian nations created.

อินเดีย ปากีสถาน บังคลาเทศ ชาติในเอเซียตะวันออกเฉียงใต้ถูกสร้างขึ้นใหม่

Then came the end of the Cold War.

จนมาถึงยุคสิ้นสุดยุคสงครามเย็น

The end of the Cold War and the disintegration of the Soviet Union.

การสิ้นสุดสงครามเย็นและการล่มสลายของสหภาพโซเวียต

You had the creation of new states in Eastern Europe,

ก่อให้เกิดรัฐใหม่ๆ ขึ้นในยุโรปตะวันออก

the former Yugoslav republics and the Balkans,

สาธารณรัฐยูโกสลาเวียเดิมและกลุ่มประเทศบอลข่าน

and the 'stans of central Asia.

และชาติที่ลงท้ายด้วย "สถาน" ในเอเซียกลาง

Today we have 200 countries in the world.

ทุกวันนี้ เรามี 200 ประเทศในโลก

The entire planet is covered

โลกทั้งเต็มไปด้วย

by sovereign, independent nation-states.

รัฐชาติที่เป็นอิสระและมีเอกราช

Does that mean that someone's gain has to be someone else's loss?

นั่นหมายถึงว่า มีบางคนที่ได้ประโยชน์จากบางคนที่เสียปะระโยชน์ใช่หรือไม่?

Let's zoom in on one of the most strategic areas of the world,

ลองมาพิจารณากันที่พื้นที่ยุทธศาสตร์หนึ่งของโลกใบนี้ดู

Eastern Eurasia.

นี่คือ ยูเรเซียตะวันออก

As you can see on this map,

ซึ่งคุณจะเห็นจากแผนที่นี้

Russia is still the largest country in the world.

รัสเซียยังคงเป็นประเทศที่ใหญ่ที่สุดในโลกนี้

And as you know, China is the most populous.

และคุณคงทราบดีว่า จีนเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุด

And they share a lengthy land border.

และทั้งสองประเทศมีชายแดนที่ติดกันยาวมาก

What you don't see on this map

อะไรคือสิ่งที่คุณไม่เห็นจากแผนที่นี้

is that most of Russia's 150 million people

นั่นคือชาวรัสเซียส่วนใหญ่ 150 ล้านคน

are concentrated in its western provinces

อาศัยอยู่ในจังหวัดทางตะวันตก

and areas that are close to Europe.

และพื้นที่นั่นก็อยู่ใกล้กับยุโรป

And only 30 million people are in its eastern areas.

และมีประชากรแค่ 30 ล้านคนเท่านั้น ที่อาศัยอยู่ทางตะวันออก

In fact, the World Bank predicts

ในความจริงแล้ว ธนาคารโลกคาดการณ์ว่า

that Russia's population is declining

ประชากรของรัสเซียจะลดลง

towards about 120 million people

เหลือประมาณ 120 ล้านคน

And there is another thing that you don't see on this map.

และ ยังมีอีกอย่างที่คุณจะไม่เห็นในแผนที่

Stalin, Khrushchev and other Soviet leaders

สตาลิน ครูสเชฟ และผู้นำโซเวียตคนอื่นๆ

forced Russians out to the far east

บังคับให้คนรัสเซียออกไปอยู่ทางตะวันออกไกล

to be in gulags, labor camps,

ในคุก ในค่ายแรงงาน

nuclear cities, whatever the case was.

พื้นที่ตั้งโรงงานนิเวคลียร์ และอื่นๆ

But as oil prices rose,

แต่เนื่องจากราคาน้ำมันเพิ่มสูงขึ้น

Russian governments have invested in infrastructure

รัฐบาลรัสเซียได้ลงทุนในโครงสร้างพื้นฐาน

to unite the country, east and west.

เพื่อสร้างความเป็นเอกภาพของประเทศ โดยการเชื่อมตะวันออกและตะวันตก

But nothing has more perversely impacted

แต่กลับไม่มีผลกระทบอะไรที่น่าประหลาดใจ

Russia's demographic distribution,

ต่อการกระจายของประชากรรัสเซีย

because the people in the east, who never wanted to be there anyway,

เพราะว่าประชาชนทางตะวันออก ใครละที่ไม่ต้องการ

have gotten on those trains and roads

ขึ้นรถไฟหรือใช้ถนน

and gone back to the west.

เพื่อกลับไปยังฝั่งตะวันตก

As a result, in the Russian far east today,

ผลก็คือ ทุกวันนี้ชาวรัสเซียตะวันออกไกล

which is twice the size of India,

ซึ่งอยู่ในพื้นที่ที่ใหญ่เป็น 2 เท่าของอินเดีย

you have exactly six million Russians.

มีชาวรัสเซียอยู่ 6 ล้านคน

So let's get a sense of what is happening in this part of the world.

ดังนั้นลองจับความรู้สึกดูว่าเกิดอะไรขึ้นในส่วนนี้ของโลก

We can start with Mongolia, or as some call it, Mine-golia.

พวกเราสามารถเริ่มที่มองโกเลีย หรือ บางคนเรียกว่า มาย-โกเลีย

Why do they call it that?

ทำไมพวกเขาจึงเรียกอย่างนั้น?

Because in Mine-golia, Chinese firms operate

เพราะว่า ใน มาย-โกเลีย มีบริษัทคนจีนดำเนินธุรกิจอยู่

and own most of the mines -- copper, zinc, gold --

และเป็นเจ้าของเหมืองโดยส่วนใหญ่ - ทองแดง สังกะสี และทองคำ

and they truck the resources south and east into mainland China.

และพวกเขาขนส่งทรัพยากรจากทางใต้และตะวันออกไปยังจีนแผ่นดินใหญ่

China isn't conquering Mongolia.

ประเทศจีน ไม่ได้กำลังรุกรานมองโกเลีย

It's buying it.

มันเป็นแค่การซื้อขายสินค้ากัน

Colonies were once conquered. Today countries are bought.

อาณานิคมที่ครั้งหนึ่งเคยถูกรุกราน แต่วันนี้ ประเทศเหล่านั้นกลับถูกซื้อ

So let's apply this principle to Siberia.

ลองเอาหลักการเดียวกันนี้ไปใช้กับไซบีเรีย

Siberia most of you probably think of

ไซบีเรีย พวกคุณส่วนใหญ่คงคิดถึง

as a cold, desolate, unlivable place.

ที่ที่หนาวเย็น หดหู่ และไม่น่าจะอยู่ได้

But in fact, with global warming and rising temperatures,

แต่ในความเป็นจริง ภาวะโลกร้อนและการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิ

all of a sudden you have vast wheat fields

ทำให้มีทุ่งข้าวสาลีที่กว้างใหญ่ไพศาล

and agribusiness, and grain being produced in Siberia.

และธุรกิจการเกษตร, และผลผลิตธัญพืชกำลังถูกผลิตขึ้นในไซบีเรีย

But who is it going to feed?

แต่ ใครล่ะคือผู้บริโภค?

Well, just on the other side of the Amo River,

อีกฟากหนึ่งของแม่น้ำ Amo

in the Heilongjiang and Harbin provinces of China,

ในจังหวัดเฮหลงเจียง และฮาร์บิน ของจีน

you have over 100 million people.

มีประชากรอยู่มากกว่า 100 ล้านคน

That's larger than the entire population of Russia.

นั่นมากกว่าประชากรทั้งประเทศของรัสเซียเสียอีก

Every single year, for at least a decade or more,

ทุกๆ ปี อย่างน้อยก็ 1 ทศวรรษหรือมากกว่า,

[60,000] of them have been voting with their feet,

ผู้คนราวๆ 60,000 คนจะอพยพเดินทาง

crossing, moving north and inhabiting this desolate terrain.

ข้ามมา เคลื่อนย้ายมาจากทางเหนือ และมาอยู่อาศัยในแผ่นดินที่อ้างว้างนี้

They set up their own bazaars and medical clinics.

พวกเขาจัดตั้งตลาดการค้า และคลินิคทางการแพทย์

They've taken over the timber industry

พวกเขาเข้าซื้อกิจการอุตสาหกรรมทำไม้

and been shipping the lumber east, back into China.

และส่งเป็นท่อนไม้ไปทางตะวันออก และกลับไปยังเมืองจีน

Again, like Mongolia,

กลับมาที่มองโกเลีย

China isn't conquering Russia. It's just leasing it.

จีนไม่ได้รุกรานรัสเซีย มันแค่การเช่าชื้อ

That's what I call globalization Chinese style.

นั่นแหละ ที่ผมเรียกว่า โลกาภิวัตน์แบบจีน

Now maybe this is what the map of the region

ปัจจุบัน นี่อาจจะเป็นแผนที่ของภูมิภาคนี้

might look like in 10 to 20 years.

อาจดูคล้ายในอีก 10 ถึง 20 ปี

But hold on. This map is 700 years old.

แต่เดี๋ยวก่อน นี่คือ แผนที่ 700 ปีก่อน

This is the map of the Yuan Dynasty,

นี่คือแผนที่ของราชวงศ์หยวน

led by Kublai Khan, the grandson of Genghis Khan.

ที่นำโดย กุบลา ข่าน หลานของ เจงกิส ข่าน

So history doesn't necessarily repeat itself,

ประวัติศาสตร์ไม่ได้จำเป็นต้องเกิดซ้ำตัวมันเอง

but it does rhyme.

แต่มันเป็นความเผอิญที่สอดคล้องกัน

This is just to give you a taste of what's happening in this part of the world.

นี่เป็นเพียงตัวอย่างหนึ่งของสิ่งที่เกิดขึ้นในภูมิภาคนี้ของโลก

Again, globalization Chinese style.

ย้ำอีกครั้ง โลกาภิวัตน์แบบจีน

Because globalization opens up all kinds of ways for us to

เพราะว่า โลกาภิวัตน์เปิดกว้างต้อนรับทุกแนวทางสำหรับพวกเราเพื่อ

undermine and change the way we think about political geography.

กัดกร่อนและเปลี่ยนแปลงวิธีคิดของพวกเราเกี่ยวกับภูมิศาสตร์การเมือง

So, the history of East Asia in fact,

ดังนั้น ในความจริงแล้ว ประวัติศาสตร์ของเอเซียตะวันออก

people don't think about nations and borders.

ประชาชนไม่ได้คิดเกี่ยวกับความเป็นชาติและเขตแดนเลย

They think more in terms of empires and hierarchies,

พวกเขาคิดมากในเรื่องอาณาจักรและโครงสร้างตามลำดับชั้น

usually Chinese or Japanese.

ตามปกติที่คนจีนหรือคนญี่ปุ่นคิดกัน

Well it's China's turn again.

กลับมาที่ เมืองจีนอีกครั้ง

So let's look at how China is re-establishing

ลองดูสิว่า วิธีที่จีนกำลังสร้างขึ้น

that hierarchy in the far East.

ก็คือการลำดับชั้นในตะวันออกไกล

It starts with the global hubs.

มันเริ่มด้วยศูนย์กลางโลกหลายศูนย์

Remember the 40 dots on the nighttime map

ลองจำจุด 40 จุดบนแผนที่ยามค่ำคืน

that show the hubs of the global economy?

ที่แสดงศูนย์กลางต่างๆ ของเศรษฐกิจโลก

East Asia today has more of those global hubs

ปัจจุบันเอเซียตะวันออก มีศูนย์กลางเหล่านี้จำนวนมาก

than any other region in the world.

และมากกว่าภูมิภาคใดๆ ในโลกใบนี้

Tokyo, Seoul, Beijing, Shanghai,

โตเกียว, โซล, ปักกิ่ง, เซียงไฮ้

Hong Kong, Singapore and Sidney.

ฮ่องกง, สิงคโปร์ และ ซิดนีย์

These are the filters and funnels of global capital.

นี่คือ เครื่องกรองและกรวยสะสมเงินทุนของโลก

Trillions of dollars a year are being brought into the region,

เงินล้านล้านเหรียญดอลล่าร์ต่อปีถูกนำมาสู่ภูมิภาคนี้

so much of it being invested into China.

และส่วนใหญ่ลงทุนในประเทศจีน

Then there is trade.

ซึ่งเป็นการค้าขาย

These vectors and arrows represent ever stronger

นี่คือ เส้นสมมติและลูกศร ที่แสดงถึง ความเข้มแข็ง

trade relationships that China has

ของความสัมพันธ์ทางการค้า ที่ประเทศจีนมี

with every country in the region.

ต่อประเทศต่างๆ ในภูมิภาคนี้

Specifically, it targets Japan

โดยเฉพาะกับ ญี่ปุ่น

and Korea and Australia,

เกาหลี และ ออสเตรเลีย

countries that are strong allies of the United States.

ซึ่งเป็นประเทศที่เป็นพันธมิตรที่เข้มแข็งของสหรัฐ

Australia, for example, is heavily dependent

ตัวอย่างเช่น ออสเตรเลียต้องพึ่งพาอย่างมาก

on exporting iron ore and natural gas to China.

กับการส่งออกแร่เหล็ก ก๊าซธรรมชาติ ไปเมืองจีน

For poorer countries, China reduces tariffs

สำหรับประเทศที่ยากจน ประเทศจีนก็ลดกำแพงภาษี

so that Laos and Cambodia can sell their goods more cheaply

ดังนั้น ลาว และเขมร ก็สามารถขายสินค้าได้ในราคาถูกลง

and become dependent on exporting to China as well.

และกลายมาเป็นประเทศที่ต้องพึงพิงการส่งออกมาเมืองจีน เช่นกัน

And now many of you have been reading in the news

และ พวกคุณหลายคนที่อ่านข่าวคงจะรู้ว่า

how people are looking to China

ประชาชนมองเมืองจีนว่า

to lead the rebound, the economic rebound, not just in Asia, but potentially for the world.

เป็นตัวนำที่ทำให้เศรษฐกิจฟื้นตัว ไม่เฉพาะในเอเซีย แต่มีศักยภาพสำหรับทั้งโลก

The Asian free trade zone, almost free trade zone, that's emerging

เขตการค้าเสรีของเอเซีย, จริงๆ คือเกือบจะเสรี ซึ่งกำลังขยายตัว

now has a greater trade volume than trade across the Pacific.

ในปัจจุบัน มีปริมาณการค้ามากกว่า การค้ากับฝั่งแปซิฟิค

So China is becoming the anchor of the economy in the region.

ดังนั้น ประเทศจีนกำลังกลายเป็นหลักยึดเหนี่ยวของเศรษฐกิจในภูมิภาคนี้

Another pillar of this strategy is diplomacy.

เสาหลักอีกอย่างของยุทธศาสตร์นี้ ก็คือ การฑูต

China has signed military agreements with many countries in the region.

จีนได้ลงนามความร่วมมือทางการทหารกับหลายประเทศในภูมิภาคนี้

It has become the hub of diplomatic institutions

นั่นทำให้เกิดศูนย์กลางสถาบันการฑูต

such as the East Asian Community.

เช่น ประชาคมเอเชียตะวันออก

Some of these organizations don't even have

บางองค์กรเหล่านี้ไม่มีแม้กระทั่ง

the United States as a member.

สหรัฐฯ มาเป็นสมาชิกด้วยซ้ำ

There is a treaty of nonaggression between countries,

มีสนธิสัญญาที่จะไม่ก้าวก่ายระหว่างกันระหว่างประเทศ

such that if there were a conflict between China and the United States,

ดังนั้น ถ้ามีความขัดแย้งระหว่างจีนกับสหรัฐฯ

most countries vow to just sit it out,

ประเทศส่วนใหญ่ในภูมิภาคนี้ที่ให้คำปฏิญาณไว้ ก็จะแค่นั่งดู

including American allies like Korea and Australia.

รวมไปถึงประเทศที่เป็นพันธมิตรของสหรัฐฯ อย่างเกาหลีและออสเตรเลียด้วย

Another pillar of the strategy,

อีกหนึ่งเสาหลักของยุทธศาสตร์

like Russia, is demographic.

เช่นเดียวกับรัสเซีย ก็คือ โครงสร้างประชากร

China exports business people, nannies, students,

จีนส่งออก นักธุรกิจ พี่เลี้ยงเด็ก นักเรียน นักศึกษา

teachers to teach Chinese around the region,

ครู ไปสอนภาษาจีนไปทั่วภูมิภาค

to intermarry and to occupy ever greater

ทั้งเพื่อการแต่งงานกับคนชาติอื่นและเพื่อทำงานในตำแหน่งที่ดีขึ้น

commanding heights of the economies.

จนสามารถสั่งการได้ในระดับสูงของระบบเศรษฐกิจ

Already ethnic Chinese people

ขณะที่ประชาชนเชื้อสายจีน

in Malaysia, Thailand and Indonesia

ที่มีอยู่แล้วในมาเลเซีย ไทยและอินโดนีเซีย

are the real key factors and drivers

ก็เป็นปัจจัยและตัวผลักดันที่แท้จริง

in the economies there.

ในระบบเศรษฐกิจของประเทศนั้นๆ

Chinese pride is resurgent in the region

ความภาคภูมิใจที่เป็นคนจีน คือ พลังพลิกฟื้นของภูมิภาคนี้

as a result.

ผลที่เกิดขึ้นก็คือ

Singapore, for example, used to ban Chinese language education.

ตัวอย่างเช่น สิงคโปร์ เคยต่อต้านการศึกษาภาษาจีน

Now it encourages it.

แต่ปัจจุบันกลับมาสนับสนุน

If you add it all up what do you get?

ถ้าคุณเอาทุกเรื่องที่ว่ามามารวมกัน คุณจะได้อะไร?

Well, if you remember before World War II,

ดีล่ะ ถ้าคุณยังจำว่าก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง

Japan had a vision

ญี่ปุ่นมีวิสัยทัศน์

for a greater Japanese co-prosperity sphere.

ว่าจะเป็นศูนย์กลางความรุ่งเรืองที่ยิ่งใหญ่

What's emerging today is what you might call

สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ก็คือ สิ่งที่คุณอาจเรียกได้ว่า

a greater Chinese co-prosperity sphere.

เป็นโลกแห่งความรุ่งเรืองของคนจีนผู้ยิ่งใหญ่

So no matter what the lines on the map tell you

ดังนั้นไม่ว่าเส้นในแผนที่จะบอกอะไรกับคุณ

in terms of nations and borders,

ในความหมายของชาติและเขตแดน

what you really have emerging in the far east

สิ่งที่คุณจะสังเกตเห็นได้ในตะวันออกไกล

are national cultures,

ก็คือ วัฒนธรรมของแต่ละชาติ,

but in a much more fluid, imperial zone.

ที่เลื่อนไหล ถ่ายเทไปมาในพื้นที่

All of this is happening without firing a shot.

ทั้งหมดนี้กำลังเกิดขึ้นโดยไม่ได้ใช้ความรุนแรง

That's most certainly not the case in the Middle East

แต่ก็แน่นอนว่าส่วนใหญ่ก็ไม่ได้เกิดขึ้นในตะวันออกกลาง

where countries are still very uncomfortable

ที่ซึ่งประเทศต่างๆ ยังคงอึดอัดใจ

in the borders left behind by European colonialists.

ในเขตแดนที่ยังเหลืออยู่ของอาณานิคมของยุโรป

So what can we do to think about borders differently in this part of the world?

ดังนั้น อะไรที่เราสามารถทำได้เพื่อที่จะคิดเกี่ยวกับชายแดนให้แตกต่างกันในแต่ละส่วนของโลก

What lines on the map should we focus on?

แล้วเส้นไหนในแผนที่ที่เราควรให้ความสนใจ?

What I want to present to you is what I call

สิ่งที่ผมต้องการจะนำเสนอต่อคุณ คือสิ่งที่ผมเรียกว่า

state building, day by day.

การสร้างรัฐ แบบวันต่อวัน

Let's start with Iraq.

ขอเริ่มจาก อิรัค

Six years after the U.S. invasion of Iraq,

หกปีหลังจากสหรัฐฯ เข้ารุกราน อิรัค

the country still exists more on a map than it does in reality.

ประเทศก็ยังคงอยู่ในแผนที่ มากกว่า ที่เป็นจริง

Oil used to be one of the forces holding Iraq together;

น้ำมันถูกใช้เป็นเครื่องมือชิ้นหนึ่งที่ทำให้อิริคยังคงรวมประเทศอยู่ได้

now it is the most significant cause of the country's disintegration.

ปัจจุบัน มีสาเหตุสำคัญที่สุดของการแยกประเทศ

The reason is Kurdistan.

เหตุผลก็คือ เคอร์ดิสถาน

The Kurds for 3,000 years

กว่า 3000 ปี ที่ผ่านมา ชาวเคิร์ด

have been waging a struggle for independence,

ดิ้นรนต่อสู้เพื่ออิสรภาพ

and now is their chance to finally have it.

และปัจจุบันก็คือโอกาสของพวกเขาที่อาจจะมีได้

These are pipeline routes, which emerge from Kurdistan,

เหล่านี้คือ เส้นทางของท่อส่งน้ำมัน ที่เกิดขึ้นจากเคอร์ดิสถาน

which is an oil-rich region.

ซึ่งเป็นภูมิภาคที่ร่ำรวยน้ำมัน

And today, if you go to Kurdistan,

และทุกวันนี้ ถ้าคุณไปเคอร์ดิสถาน

you'll see that Kurdish Peshmerga guerillas

คุณจะเห็นว่า กองโจรติดอาวุธชาวเคิร์ด

are squaring off against the Sunni Iraqi army.

กำลังเตรียมต่อสู้กับทหารของอิรัค

But what are they guarding?

แต่เขากำลังปกป้องอะไร?

Is it really a border on the map?

มีเขตแดนจริงๆ หรือในแผนที่?

No. It's the pipelines.

ไม่มี มีแต่ท่อส่งน้ำมัน

If the Kurds can control their pipelines, they can set the terms

ถ้าชาวเคิร์ดสามารถควบคุมท่อส่งน้ำมันของเขาได้ พวกเขาก็สามารถจัดตั้ง

of their own statehood.

มลรัฐของตัวเองได้

Now should we be upset about this, about the potential disintegration of Iraq?

ปัจจุบัน พวกเราควรจะหัวเสียกับความแตกแยกของอิรัคไหม?

I don't believe we should.

ผมไม่เชื่อว่า ควร

Iraq will still be the second largest oil producer in the world,

อิรัคจะยังคงเป็นผู้ผลิตน้ำมันรายใหญ่ที่สุดอันดับที่สองในโลก

behind Saudi Arabia.

รองจากซาอุดิอาระเบีย

And we'll have a chance to solve a 3,000 year old dispute.

และพวกเรามีโอกาสที่จะแก้ไขปัญหาความขัดแย้งที่มีมากว่า 3,000 ปี

Now remember Kurdistan is landlocked.

ปัจจุบัน เคอร์ดิสถานเป็นแผ่นดินที่ไม่ติดทะเล

It has no choice but to behave.

ไม่มีทางเลือก มีแต่ต้องปฏิบัติการ

In order to profit from its oil

เพื่อที่จะได้กำไรจากการค้าน้ำมัน

it has to export it through Turkey or Syria,

โดยการส่งออกน้ำมันไปยังตุรกี หรือ ซีเรีย

and other countries, and Iraq itself.

และประเทศอื่นๆ และก็ในอิรัคเอง

And therefore it has to have amicable relations with them.

ดังนั้น จึงต้องมีความสัมพันธ์แบบเพื่อนกับประเทศเหล่านี้

Now lets look at a perennial conflict in the region.

ลองมองดูความขัดแย้งที่ต่อเนื่องยาวนานในภูมิภาคนี้

That is, of course, in Palestine.

แน่นอนว่า นั่นคือในปาเลสไตน์

Palestine is something of a cartographic anomaly

ปาเลสไตน์เป็นความผิดปกติของการเขียนแผนที่

because it's two parts Palestinian, one part Israel.

เพราะว่า สองส่วนคือปาเลสไตน์ อีกส่วนเป็นอิสราเอล

30 years of rose garden diplomacy

30 ปีของการฑูตที่ดูงดงาม

have not delivered us peace in this conflict.

ไม่สามารถส่งมอบสันติภาพให้แก่พวกเราได้

What might? I believe that what might

อะไรที่อาจจะแก้ได้? ผมเชื่อว่า สิ่งที่อาจจะ

solve the problem is infrastructure.

แก้ปัญหาได้ คือ โครงสร้างพื้นฐาน

Today donors are spending billions of dollars on this.

ทุกวันนี้เงินบริจาคจำนวนหลายพันล้านเหรียญสหรัฐฯ ใช้ไปเพื่อสิ่งนี้

These two arrows are an arc,

นี่คือ ลูกศร 2 เส้น ที่เป็นหลักยึด

an arc of commuter railroads and other infrastructure

หลักยึดหนึ่งคือ ระบบทางรถไฟ และ โครงสร้างพื้นฐานอย่างอื่น

that link the West Bank and Gaza.

ซึ่งเขื่อมโยง เวสท์แบงค์ และ กาซ่า

If Gaza can have a functioning port

ถ้า กาซ่า สามารถที่จะมี ท่าเรือที่ใช้การได้

and be linked to the West Bank, you can have a viable Palestinian state,

และเป็นที่เชื่อมต่อไปยัง เวสท์แบงค์ คุณสามารถทำให้รัฐปาเลสไตย์กลับมามีชีวิต

Palestinian economy.

ซึ่งคือ เศรษฐกิจของชาวปาเลสไตน์

That, I believe, is going to bring peace to this particular conflict.

ผมเชื่อว่า นั่นคือ สิ่งที่จะนำสันติภาพมาสู่ความขัดแย้งนี้

The lesson from Kurdistan and from Palestine

บทเรียนจาก เคอร์ดิสถาน และ ปาเลสไตน์

is that independence alone, without infrastructure,

คือ การได้อิสรภาพอย่างเดียว โดยไม่มี โครงสร้างพื้นฐาน

is futile.

จะไม่มีประโยชน์อะไร

Now what might this entire region look like

แล้ว ภูมิภาคนี้ก็จะดูเหมือนว่า

if in fact we focus on other lines on the map besides borders,

ถ้าในความจริงแล้ว พวกเราสนใจเส้นอื่นๆ บนแผนที่นอกจากเส้นเขตแดน,

when the insecurities might abate?

เมื่อนั้นเรื่องความไม่มั่นคงอาจไม่ใช่ประเด็นอีกต่อไป?

The last time that was the case was actually

ครั้งสุดท้าย ก็คือ กรณีที่เกิดขึ้นจริงๆ

a century ago, during the Ottoman Empire.

เมื่อศตวรรษก่อน ในช่วงจักรวรรดิออตโตมัน

This is the Hejaz Railway.

นี่คือ เส้นทางรถไฟสายเฮจาซ

The Hejaz Railway ran from Istanbul to Medina via Damascus.

วิ่งจาก อิสตัลบูล ถึง เมดิน่า ผ่านทาง ดามัสกัส

It even had an offshoot running to Haifa

และมีสายที่วิ่งไปไฮฟา

in what is today Israel, on the Mediterranean Sea.

นี่คืออิสราเอลทุกวันนี้ บนทะเลเมดิเตอร์เรเนียน

But today the Hejaz Railway lies in tatters, ruins.

แต่เดี๋ยวนี้ เส้นทางรถไฟสายเฮจาซ ขาดและพังทลาย

If we were to focus on reconstructing these curvy lines on the map,

ถ้าพวกเราต่างสนใจที่การสร้างเส้นโค้งๆ บนแผนที่ขึ้นมาใหม่,

infrastructure, that cross the straight lines, the borders,

โครงสร้างพื้นฐาน, ซึ่งควรลากเป็นเส้นตรง, เป็นเขตแดน

I believe the Middle East would be a far more peaceful region.

ผมเชื่อว่า ตะวันออกกลางจะเป็นภูมิภาคที่มีสันติภาพอย่างมาก

Now let's look at another part of the world,

เราลองไปดูส่วนอื่นๆ ของโลกกันครับ

the former Soviet Republics of Central Asia, the 'stans.

อดีตสาธารณรัฐโซเวียติของเอเซียกลาง ที่ลงท้ายด้วย 'สถาน

These countries' borders originate from Stalin's decrees.

ชายแดนประเทศเหล่านี้เริ่มจากคำสั่งของ สตาลิน

He purposely did not want these countries to make sense.

เขาไม่ได้มีเจตนาต้องการให้ประเทศเหล่านี้เชื่อมต่อกัน....

He wanted ethnicities to mingle

เขาต้องการให้เชื้อชาติต่างๆ ประสานเข้าด้วยกัน

in ways that would allow him to divide and rule.

ภายใต้การปกครองของเขา

Fortunately for them, most of their oil and gas resources

โชคดีสำหรับพวกเขา น้ำมันและก๊าซจำนวนมากเป็นของพวกเขา

were discovered after the Soviet Union collapsed.

ถูกค้นพบหลังจากสหภาพโซเวียตล่มสลาย

Now I know some of you may be thinking, "Oil, oil, oil.

ผมรู้ว่าพวกคุณบางคุณอาจคิดถึง น้ำมัน น้ำมัน น้ำมัน

Why is it all he's talking about is oil?"

ทำไมเขาจึงพูดถึงแต่ น้ำมัน?

Well, there is a big difference in the way we used to talk about oil

มันมีความแตกต่างกัน เวลาเราพูดถึงน้ำมัน เมื่อสมัยก่อน

and the way we're talking about it now.

กับปัจจุบัน

Before it was, how do we control their oil?

ก่อนนี้ พวกเราควบคุมน้ำมันของเขาอย่างไร?

Now it's their oil for their own purposes.

ปัจจุบันมันเป็นน้ำมันของเขา เพื่อประโยชน์ของเขา

And I assure you it's every bit as important to them

และ ผมรับประกันกับคุณได้ว่า น้ำมันทุกๆ หยดมีความสำคัญต่อพวกเขา

as it might have been to colonizers and imperialists.

มันเหมือนกับว่ามันอาจเป็นผู้ล่าอาณานิคมและนักจักรวรรดินิยม

Here are just some of the pipeline projections

นี่เป็น แผนผังของท่อส่งน้ำมันบางส่วน

and possibilities and scenarios

และ ความเป็นไปได้ และภาพอนาคต

and routes that are being mapped out for the next several decades.

และเส้นทางที่ปรากฎบนแผนที่สำหรับหลายทศวรรษข้างหน้า

A great deal of them.

นั่นมีจำนวนมหาศาล

For a number of countries in this part of the world,

สำหรับประเทศจำนวนไม่มากในส่วนนี้ของแผนที่

having pipelines is the ticket to becoming part of the global economy

การมีท่อส่งน้ำมัน คือ บัตรผ่านของการเป็นส่วนหนึ่งของเศรษฐกิจโลก

and for having some meaning

และสำหรับนัยยะบางอย่าง

besides the borders that they are not loyal to themselves.

นอกเหนือจาก เขตแดนที่พวกเขาไม่ได้ให้ความสำคัญกับมัน

Just take Azerbaijan.

ลองดู อาเซอร์ไบจัน

Azerbaijan was a forgotten corner of the Caucuses,

อาเซอร์ไบจันเคยถูกลืมไปแล้วว่าเป็น ส่วนหนึ่งของการประชุม Caucuses

but now with the Baku-Tbilisi-Ceyhan pipeline into Turkey,

แต่เดี๋ยวนี้ ด้วยท่อน้ำมัน บากู -บิลิสิ - เชนาย ที่ไปยังตุรกี

it has rebranded itself as the frontier of the west.

มันถูกขนานนามใหม่ในฐานะที่เป็น แนวพรมแดนของตะวันตก

Then there is Turkmenistan, which most people think of

ซึ่งมี เติร์กเมนิสถาน ที่คนส่วนใหญ่คิดว่า

as a frozen basket case.

เป็นประเทศที่มีฐานะทางเศรษฐกิจตกต่ำมาก

But now it's contributing gas across the Caspian Sea

แต่ปัจจุบัน เติร์กเมนิสถานได้กระจายก๊าซผ่านไปยัง ทะเลแคสเปียน

to provide for Europe,

เพื่อจัดส่งไปยุโรป

and even a potentially Turkmen-

และยิ่งกว่านั้น ยังมีท่อส่งที่มีศักยภาพส่ง เติร์กเมน -

Afghan-Pakistan-India pipeline as well.

อาฟกัน - ปากีสถาน - อินเดีย อีกด้วย

Then there is Kazakhstan, which didn't even have a name before.

มี คาซัคสถาน ซึ่งไม่เคยปรากฏชื่อมาก่อน

It was more considered South Siberia during the Soviet Union.

ถูกจัดให้อยู่ในไซบีเรียในช่วงสหภาพโซเวียต

Today most people recognize Kazakhstan

ปัจจุบัน คนส่วนใหญ่รู้จัก คาซัคสถาน

as an emerging geopolitical player. Why?

ในฐานะ ผู้มีบทบาทใหม่ในทางการเมืองของภูมิภาค ทำไมน่ะหรือ?

Because it has shrewdly designed pipelines to flow across the Caspian,

เพราะว่า มีการออกแบบท่อส่งน้ำมันที่หลักแหลม ผ่านแคสเปียน

north through Russia, and even east to China.

ขึ้นเหนือไปยังรัสเซีย และ ตะวันออกไปยังประเทศจีน

More pipelines means more silk roads, instead of the Great Game.

ท่อส่งน้ำมันที่มากมาย หมายถึง เส้นทางการค้าที่มากมายด้วย แทนที่จะเป็น ยุทธศาสตร์เพื่อการต่อสู้หรือขัดแย้ง

The Great Game connotes dominance of one over the other.

ยุทธศาสตร์เพื่อการต่อสู้ชิงหรือขัดแย้ง หมายความว่า การมีอำนาจเหนือคนอื่นๆ

Silk road connotes independence and mutual trust.

เส้นทางการค้า หมายความว่า อิสรภาพและความไว้วางใจต่อกัน

The more pipelines we have, the more silk roads we'll have,

ยิ่งเรามีท่อน้ำมันมาก เรายิ่งมีเส้นทางการค้ามากขึ้น

and the less of a dominant Great Game competition

และการแข่งขันเพื่อเป็นใหญ่ในยุทธศาสตร์การต่อสู้ก็จะลดลง

we'll have in the 21st century.

เราจะมีสิ่งเหล่านี้ในศตวรรษที่ 21

Now let's look at the only part of the world that really has brought down its borders,

ลองมาดูบางส่วนของโลก ที่เส้นชายแดนถูกลดความสำคัญลง

and how that has enhanced its strength.

แแต่กลับมีความเข้มแข็งมากขึ้น

And that is, of course, Europe.

นั่นคือ ยุโรป

The European Union began as just the coal and steel community of six countries,

สหภาพยุโรปเริ่มต้นจากการจัดตั้งชุมชนถ่านหินและเหล็กของสมาชิก 6 ประเทศ

and their main purpose was really to keep the rehabilitation of Germany

และเป้าหมายหลักของสิ่งเหล่านั้น จริงๆ แล้ว ก็คือ การฟื้นฟูเยอรมนี

to happen in a peaceful way.

ให้เป็นไปด้วยสันติภาพ

But then eventually it grew into 12 countries,

ต่อมาก็ขยายออกไปเป็น 12 ประเทศ

and those are the 12 stars on the European flag.

และนั่นทำให้มีดาว 12 ดวงบนธงชาติยุโรป

The E.U. also became a currency block,

สหภาพยุโรปยังกลายเป็นเขตที่มีการปกป้องทางการเงิน.....

and is now the most powerful trade block in the entire world.

และเป็นเขตการค้าที่ทรงอิทธิพลในโลกใบนี้

On average, the E.U. has grown by one country per year

โดยเฉลี่ย ทุกๆ ปี จะมีสหภาพยุโรปจะมีสมาชิกใหม่เพิ่มขึ้น 1 ประเทศ

since the end of the Cold War.

นับตั้งแต่สิ้นสุดสงครามเย็น

In fact most of that happened on just one day.

แต่ข้อเท็จจริงก็คือ โดยส่วนใหญ่เกิดขึ้นจากวันเดียวเท่านั้น

In 2004, 15 new countries joined the E.U.

ในปี 2004 มี 15 ประเทศใหม่สมัครเข้าเป็นสมาชิกสภหาพยุโรป

and now you have what most people consider

และปัจจุบันคุณจะเห็นว่า สิ่งที่ผู้คนส่วนใหญ่ให้ความสนใจ

a zone of peace spanning 27 countries

คือ พื้นที่สันติภาพที่ขยายออกไป 27 ประเทศ

and 450 million people.

ครอบคลุมผู้คนกว่า 450 ล้านคน

So what is next? What is the future of the European Union?

แล้วจะอย่างไรต่อ? อะไรคือ อนาคตของสหภาพยุโรป

Well in light blue, you see the zones

ไฟสีน้ำเงิน คุณจะเห็นพื้นที่

or the regions that are at least two-thirds

หรือภูมิภาค อย่างน้อย 2 ใน 3

or more dependent on the European Union

หรือมากกว่า ขึ้นอยู่กับสหภาพยุโรป

for trade and investment.

เพื่อค้าขายและลงทุน

What does that tell us? Trade and investment tell us

นั่นบอกอะไรกับเรา? การค้าขายและการลงทุนนั้น บอกเราว่า

that Europe is putting its money where its mouth is.

ยุโรปกำลังทำในสิ่งที่ยุโรปเชื่อมั่น

Even if these regions aren't part of the E.U.,

แม้ว่า ภูมิภาคแห่งนี้จะไม่ใช่ส่วนหนึ่งของสหภาพยุโรป

they are becoming part of its sphere of influence.

แต่ก็กำลังกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของขอบเขตอิทธิพลของยุโรป

Just take the Balkans. Croatia, Serbia

ลองดู กลุ่มประเทศบอลข่าน โคเอเชีย เซอร์เบีย

Bosnia, they're not members of the E.U. yet.

บอสเนีย ประเทศเหล่านี้ไม่ได้เป็นสมาชิกของสหภาพยุโรป

But you can get on a German ICE train

แต่คุณสามารถขึ้นรถไฟด่วนระหว่างเมืองจากเยอรมัน

and make it almost to Albania.

ก็เกือบจะไปถึงแอลบาเนีย

In Bosnia you use the Euro currency already,

ใน บอสเนีย คุณใช้เงินสกุลยุโรปได้แล้ว

and that's the only currency they're probably ever going to have.

และเป็นสกุลเงินเดียวที่พวกเขาอยากได้

So, looking at other parts of Europe's periphery, such as North Africa.

ดังนั้น เมื่อมองไปยังส่วนอื่นนอกยุโรป อย่าง แอฟริกาเหนือ

On average, every year or two,

โดยเฉลี่ย ทุกๆ ปี หรือสองปี

a new oil or gas pipeline opens up under the Mediterranean,

จะมีท่อส่งน้ำมัน หรือก๊าซผุดขึ้นใต้ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน

connecting North Africa to Europe.

เชื่อมต่อระหว่างแอฟริกาเหนือกับยุโรป

That not only helps Europe diminish its reliance

นั่นไม่ใช่แค่ช่วยให้ยุโรปลดความพึ่งพิง

on Russia for energy,

ต่อรัสเซียในด้านพลังงาน

but if you travel to North Africa today, you'll hear more and more people saying

แต่ถ้าวันนี้คุณเดินทางไปแอฟริการเหนือ คุณจะได้ยินประชาชนพูดกันว่า

that they don't really think of their region as the Middle East.

พวกเขาไม่ได้คิดเลยว่าภูมิภาคของเขาเป็นตะวันออกกลาง

So in other words, I believe that President Sarkozy of France

หรืออาจกล่าวได้อีกอย่าง ผมเชื่อว่า ประธานาธิบดีซาโกซี แห่งฝรั่งเศส

is right when he talks about a Mediterranean union.

พูดถูก เมื่อเขาพูดถึงสหภาพเมดิเตอร์เรเนียน

Now let's look at Turkey and the Caucasus.

ลองมาดูตุรกี และ คอเคซัส

I mentioned Azerbaijan before.

ผมกล่าวถึง อาเซอร์ไปจัน ไปก่อนหน้านี้

That corridor of Turkey and the Caucasus

ซึ่งแนวติดต่อของตุรกีและคอเคซัส

has become the conduit for 20 percent

ได้กลายมาเป็นท่อส่งสำหรับ 20%

of Europe's energy supply.

ของปริมาณพลังงานของยุโรป

So does Turkey really have to be a member of the European Union?

และ จริงๆ แล้ว ตุรกีเป็นสมาชิกของสหภาพยุโรปหรือเปล่า?

I don't think it does. I think it's already part of

ผมไม่คิดว่าตุรกีเป็นสมาชิกนะครับ ผมคิดว่า ตุรกีเป็นส่วนหนึ่งของ

a Euro-Turkish superpower.

ของมหาอำนาจยูโร-เตอกิซ

So what's next? Where are we going to see borders change

แล้วอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป? พวกเรากำลังเห็นการเปลี่ยนแปลงของเขตแดน

and new countries born?

และประเทศเกิดใหม่ล่ะ?

Well, South Central Asia, South West Asia

อย่าง เอเซียกลางใต้, เอเซียตะวันตกใต้

is a very good place to start.

คือจุดเริ่มต้นที่ดี

Eight years after the U.S. invaded Afghanistan

8 ปีหลังจาก ที่สหรัฐฯ รุกราน อาฟกานิสถาน

there is still a tremendous amount of instability.

ยังคงมีความไม่มั่นคงอยู่มากมาย

Pakistan and Afghanistan are still so fragile

ปากีสถาน และ อาฟกานิสถาน ยังคงเปราะบาง

that neither of them have dealt constructively

ซึ่งทั้ง 2 สองประเทศยังต้องจัดการอย่างสร้างสรรค์

with the problem of Pashtun nationalism.

กับปัญหาเรื่องเชื้อชาติ Pashtun

This is the flag that flies in the minds

นี่คือ ธง ซึ่งโบกสะบัดในใจ

of 20 million Pashtuns

ของชาว Pashtuns 20 ล้านคน

who live on both sides of the Afghan and Pakistan border.

ที่อาศัยอยู่ทั้ง 2 ฝั่งของชายแดนอาฟกันและปากีสถาน

Let's not neglect the insurgency just to the south,

แต่อย่าได้ละเลย เรื่องการจราจลในตอนใต้

Balochistan. Two weeks ago,

ที่ Baluchistan เมื่อ 2 อาทิตย์ก่อน

Balochi rebels attacked a Pakistani military garrison,

กบฎชาวบาลูชิ โจมตี กองทหารรักษาการณ์ชาวปากีสถาน

and this was the flag that they raised over it.

และนี่เคยเป็นธงที่พวกเขาชักขึ้นเหนือแผ่นดิน

The post-colonial entropy

ความไร้ระเบียบของโลกหลังอาณานิคม

that is happening around the world is accelerating,

ที่กำลังเกิดขึ้นทั่วโลก เป็๋นไปอย่างรวดเร็ว

and I expect more such changes to occur in the map

และผมคาดหวังว่าการเปลี่ยนแปลงที่มากขึ้นนี้จะปรากฏบนแผนที่

as the states fragment.

เหมือนกับรัฐที่แตกออก

Of course, we can't forget Africa.

แน่นอน เราไม่สามารถลืมแอฟริกาได้

53 countries, and by far the most number

53 ประเทศ และอีกจำนวนมาก

of suspiciously straight lines on the map.

ของเส้นที่ลากต่อเนื่องทะแม่งๆ บนแผนที่

If we were to look at all of Africa

ถ้าพวกคุณมองไปยังแอฟริกาทั้งหมด

we could most certainly acknowledge far more,

แน่นอนที่สุดพวกเราสามารถยอมรับได้อย่างมาก

tribal divisions and so forth.

เกี่ยวกับการจำแนกชนเผ่า

But let's just look at Sudan, the second-largest country in Africa.

แต่สำหรับซูดาน ประเทศที่ใหญ่เป็นอันดับสองในแอฟริกา

It has three ongoing civil wars,

มีสงครามกลางเมืองเกิดขึ้น 3 จุด

the genocide in Darfur, which you all know about,

การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในดาร์เฟอร์ ซึ่งคุณรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว

the civil war in the east of the country,

สงครามกลางเมืองในตะวันออกของประเทศ

and south Sudan.

และทางใต้ของซูดาน

South Sudan is going to be having a referendum in 2011

ทางใต้ของซูดานกำลังจะดำเนินการทำประชามติในปี 2011

in which it is very likely to vote itself independence.

ซึ่งคล้ายๆ กับการลงคะแนนเพื่อประกาศตัวเป็นอิสรภาพ

Now let's go up to the Arctic Circle.

ที่นี้ ขึ้นไปยังเส้นขนานกับเส้นของขั้วโลกเหนือ

There is a great race on for energy resources

มีการแข่งขันที่ยิ่งใหญ่ในเรื่องทรัพยากรพลังงาน

under the Arctic seabed.

ใต้ทะเลอาร์กติก

Who will win? Canada? Russia? The United States?

ใครจะชนะ? แคนนาดา? รัสเซีย? สหรัฐ?

Actually Greenland.

จริงๆ แล้ว เป็น กรีนแลนด์

Several weeks ago Greenland's [60,000] people

หลายสัปดาห์ก่อน ชาวกรีนแลนด์ประมาณ 60,000 คน

voted themselves self-governance rights

ลงคะแนนเสียงที่จะขอสิทธิในการปกครองตนเอง

from Denmark.

จากเดนมาร์ก

So Denmark is about to get a whole lot smaller.

ดังนั้น เดนมาร์กจะมีขนาดเล็กลง

What is the lesson from all of this?

อะไรคือบทเรียนจากทั้งหมดนี้?

Geopolitics is a very unsentimental discipline.

ภูมิศาสตร์การเมืองเป็นสาขาที่ต้องเผชิญหน้ากับความจริงเป็นอย่างมาก

It's constantly morphing and changing the world,

มันเปลี่ยนรูปอย่างต่อเนื่องและกำลังเปลี่ยนโลก

like climate change.

คล้ายๆ การเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศ

And like our relationship with the ecosystem

และคล้ายๆ กับความสัมพันธ์ของพวกเรากับระบบนิเวศวิทยา

we're always searching for equilibrium

พวกเรายังคงค้นหาความสมดุล

in how we divide ourselves across the planet.

ในการแบ่งพวกเราอย่างไรทั่วทั้งโลกใบนี้

Now we fear changes on the map.

เรากลัวการเปลี่ยนแปลงบนแผนที่

We fear civil wars, death tolls,

เรากลัวสงครามกลางเมือง, การสูญเสีย

having to learn the names of new countries.

ขณะที่ต้องต้องเรียนรู้ชื่อของประเทศที่เกิดใหม่

But I believe that the inertia of the existing borders that we have today

แต่ผมเชื่อว่า ชายแดนที่นิ่งสงบที่เรามีทุกวันนี้

is far worse and far more violent.

ยังห่างไกลความเลวร้ายและความรุนแรง

The question is how do we change those borders,

คำถามก็คือ เราจะเปลี่ยนแปลงเขตแดนเหล่านั้นอย่างไร

and what lines do we focus on?

และเส้นไหนที่เราควรให้ความสำคัญ?

I believe we focus on the lines that cross borders,

ผมเชื่อว่า พวกเราจะให้ความสำคัญที่เส้นข้ามเขตแดน,

the infrastructure lines.

นั่นคือ เส้นโครงสร้างพื้นฐาน

Then we'll wind up with the world we want, a borderless one.

ในที่สุด พวกเราจะได้โลกอย่างที่เราต้องการ ที่ไม่มีพรมแดน

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)