Timothy Prestero: Design for people, not awards

Translator: Timothy Covell Reviewer: Morton Bast

Translator: Tanakorn Numrubporn Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

I've got a great idea that's going to change the world.

ผมเพิ่งได้รับไอเดียที่กำลังจะเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้มา

มันสุดยอดมาก สุดยอดจนคุณต้องอึ้งไปเลยล่ะ

It's fantastic, it's going to blow your mind.

และสิ่งนี้ก็คือ ลูกที่แสนน่ารักของผมเองครับ

It's my beautiful baby.

Here's the thing: everybody loves a beautiful baby.

ประเด็นก็คือ ทุกๆ คนก็ชอบเด็กน่ารัก

I mean, I was a beautiful baby.

คือจริงๆ แล้ว ผมก็เคยเป็นเด็กน่ารักมาก่อน

นี่คือ ผม และพ่อของผม ซึ่งตอนนั้นผมมีอายุแค่ 2 วันเท่านั้น

Here's me and my dad a couple days after I was born.

So in the world of product design,

และนี่แหละคือโลกของการออกแบบผลิตภัณฑ์

เด็กน่ารักๆ ก็เหมือนกับรถต้นแบบ

the beautiful baby's like the concept car.

It's the knockout.

มันจะน๊อคคุณให้ลงไปกองได้เลย

You see it and you go, "Oh, my God. I'd buy that in a second!"

เมื่อคุณเห็นมัน คุณก็ต้องคิดว่า "พระเจ้า ผมต้องซื้อมันให้ได้"

So why is it that this year's new cars

และนั่นเป็นสาเหตุที่ว่า ทำไมรถรุ่นใหม่ที่ออกปีนี้

look pretty much exactly like last year's new cars?

ถึงดูแทบไม่ต่างจากรุ่นที่ออกในปีที่แล้วเลย

(Laughter)

(หัวเราะ)

What went wrong between the design studio and the factory?

ระหว่างสตูดิโอออกแบบ กับโรงงานผลิต มันมีปัญหาอะไรกันแน่

วันนี้ผมไม่ได้ต้องการจะพูดเรื่องเด็กน่ารัก

Today, I don't want to talk about beautiful babies,

I want to talk about the awkward adolescence of design --

ผมอยากจะพูดถึงกระบวนการออกแบบที่มันยังวัยรุ่น

those sort of dorky teenage years

ณ ห้วงเวลาของวันวานแห่งความเขลา

เป็นช่วงที่คุณรู้สึกแสนจะสงสัยใคร่รู้เกี่ยวกับโลกใบนี้

where you're trying to figure out how the world works.

ผมจะเริ่มจากตัวอย่างของผลงานบางส่วนที่พวกเราได้ทำไว้สำหรับดูแลทารกเกิดใหม่

I'm going to start with an example

from some work that we did on newborn health.

So here's a problem:

ปัญหาก็คือ

four million babies around the world, mostly in developing countries,

เด็กทารกสี่ล้านคนทั่วโลก

ซึ่งส่วนใหญ่จะอยู่ในประเทศที่กำลังพัฒนา

ในทุกๆ ปี จะมีเด็กทารกที่ตายโดยที่ยังมีอายุไม่ถึงปี

die every year before their first birthday,

even before their first month of life.

หรือบางครั้งก็เสียชีวิตตั้งแต่เดือนแรก

It turns out half of those kids,

ในความเป็นจริงแล้ว กว่าครึ่งของเด็กทารกเหล่านั้น หรือประมาณ 1.8 ล้านคนทั่วโลก

or about 1.8 million newborns around the world,

would make it if you could just keep them warm

จะรอดชีวิตได้ถ้าคุณให้ความอบอุ่นแก่พวกเขา

ในช่วงสามวันแรก หรืออาจจะสัปดาห์แรก

for the first three days, maybe the first week.

นี่คือหน่วยงานที่คอยดูแลทารกแรกเกิดในกรุงกาฐมาณฑุ ประเทศเนปาล

So this is a newborn intensive care unit in Kathmandu, Nepal.

All of these kids in blankets belong in incubators --

เด็กทั้งหมดนี้จะอยู่ใต้ผ้าห่มในลักษณะคล้ายๆ แบบนี้ ภายในเครื่องอบทารก

something like this.

และนี่ก็คือเครื่องอบทารกรุ่นอะตอม ซึ่งได้รับบริจาคมาจากญี่ปุ่น

This is a donated Japanese Atom incubator

that we found in a NICU in Kathmandu.

ที่เราค้นพบใน หน่วยดูแลเด็กแรกเกิดอย่างใกล้ชิด ณ กรุงกาฐมาณฑุ

นี่คือสิ่งที่เราต้องการ

This is what we want.

Probably what happened is a hospital in Japan upgraded their equipment

ซึ่งเราคิดว่าบางทีอาจจะเป็นเพราะโรงพยาบาลในญี่ปุ่น ได้เครื่องมือทางการแพทย์ให้ใหม่กว่าเดิม

and donated their old stuff to Nepal.

จึงได้บริจาคของเก่ามาที่เนปาล

ปัญหาก็คือ การที่ไม่มีผู้เชี่ยวชาญ และอะไหล่เตรียมไว้

The problem is, without technicians, without spare parts,

donations like this very quickly turn into junk.

ของบริจาคเหล่านี้ก็จะกลายเป็นขยะไปอย่างรวดเร็ว

So this seemed like a problem that we could do something about.

พวกเราคิดว่าควรจะทำอะไรบางอย่างกับปัญหาที่เกิดขึ้นนี้

ก็ในเมื่อการให้ความอบอุ่นแก่ทารกตลอดสัปดาห์

Keeping a baby warm for a week -- that's not rocket science.

มันไม่ใช่วิทยาศาสตร์ที่ล้ำยุคอะไรมากมาย

พวกเราจึงเริ่มงานกัน

So we got started.

We partnered with a leading medical research institution here in Boston.

พวกเราร่วมมือกับศูนย์วิจัยทางการแพทย์ในบอสตัน

พวกเราใช้เวลาเป็นเดือนๆ ในการวิจัยกลุ่มผู้ใช้งานต่างชาติ

We conducted months of user research overseas,

trying to think like designers, human-centered design --

พยายามที่จะคิดให้เหมือนกับนักออกแบบที่เน้นมนุษย์เป็นศูนย์กลาง

"Let's figure out what people want."

เพื่อจะค้นหาว่ามนุษย์ต้องการอะไร

We killed thousands of Post-it notes.

พวกเราผลาญกระดาษโน้ต 'โพสอิท" ไปเป็นพันๆ แผ่น

We made dozens of prototypes to get to this.

สร้างต้นแบบเป็นโหลๆ เพื่อจะเข้าใจมัน

และนี่คือ เครื่องอบทารกรุ่น NeoNurture

So this is the NeoNurture infant incubator,

มีของเจ๋งๆ ในตัวมันอยู่เพียบเลย และเราก็ภูมิใจมันมาก

and this has a lot of smarts built into it, and we felt great.

So the idea here is, unlike the concept car,

พวกเราคิดอย่างนี้ว่า

we want to marry something beautiful

พวกเราต้องการการรวมตัวกันของความสวยงาม

with something that actually works.

และสิ่งที่ทำงานได้จริง ซึ่งต่างไปจากรถต้นแบบ

And our idea is that this design

และพวกเรายังคิดต่อไปอีกว่า ด้วยการออกแบบนี้

would inspire manufacturers and other people of influence

จะกระตุ้นให้ผู้ผลิต หรือผู้มีอำนาจ

to take this model and run with it.

เล็งเห็นความสำคัญของมัน และผลิตมันออกมาเพื่อใช้งานจริง

แต่ข่าวร้ายก็คือ

Here's the bad news:

the only baby ever actually put inside the NeoNurture incubator

มีเพียงเด็กทารกคนเดียว ที่ถูกนำไปวางไว้ในเครื่องอบทารก NeoNurture

ก็คือเด็กที่ต้องนำมาถ่ายภาพคู่กับเครื่อง ตอนลงปกไทม์

was this kid during a Time magazine photo shoot.

แน่นอน ชื่อเสียง และการยอมรับเป็นอะไรที่น่าปลื้มใจ

So recognition is fantastic.

We want design to get out for people to see it.

พวกเราต้องการให้การออกแบบของเราได้ออกไปสู่สายตาคนทั่วไป

It won lots of awards.

มันได้รับรางวัลมากมาย

แต่มันก็เหมือนกับรางวัลบู้บี้

But it felt like a booby prize.

พวกเราเพียงต้องการสร้างสิ่งสวยงาม ที่จะทำให้โลกของเราน่าอยู่ขึ้น

We wanted to make beautiful things

that are going to make the world a better place,

and I don't think this kid was even in it long enough to get warm.

แต่ผมไม่คิดว่าเด็กคนนี้จะอยู่ในเครื่องได้นานพอที่จะรู้สึกอบอุ่น

So it turns out that design for inspiration doesn't really ...

มันเหมือนกับว่าการออกแบบเพื่อสร้างแรงบันดาลใจนี้

มันไม่ค่อยจะ --

ผมจะพูดยังไงดีล่ะว่า สำหรับพวกเรา และสำหรับสิ่งที่ผมต้องการแล้ว

I guess what I would say is, for us, for what I want to do,

ทั้งหมดมันช้าเกินไป หรือไม่ก็ใช้งานไม่ได้จริง มันก็ไร้ประสิทธิภาพ

it's either too slow or it just doesn't work, it's ineffective.

So, really, I want to design for outcomes.

ดังนั้น ผมจึงต้องมาออกแบบเพื่อผลลัพธ์

I don't want to make beautiful stuff; I want to make the world a better place.

ไม่ใช่แค่ความสวยงาม

ผมต้องการทำให้โลกใบนี้น่าอยู่ยิ่งขึ้น

นั่นจึงทำให้ในช่วงเวลาที่เรากำลังออกแบบ NeoNurture อยู่นั้น

So when we were designing NeoNurture,

เราจะพุ่งความสนใจไปที่ผู้คนที่จะกลายมาเป็นผู้ใช้งาน

we paid a lot of attention to the people who are going to use this thing,

อย่างพวกครอบครัวยากจน แพทย์ในถิ่นทุรกันดาร

for example, poor families, rural doctors,

พยาบาลที่มีงานล้นมือ หรือแม้แต่ช่างซ่อมเครื่อง

overloaded nurses, even repair technicians.

พวกเราหลงคิดไปว่า เราออกแบบไว้ครอบคลุมแล้ว เราทำทุกอย่างถูกต้องแล้ว

We thought we had all our bases covered, we'd done everything right.

แต่มันกลับกลายเป็นว่า ทุกๆ คนในกลุ่มทั้งหมด

Well, it turns out there's this whole constellation of people

ที่เกี่ยวข้องกับผลิตภัณฑ์ เพื่อทำให้มันประสบความสำเร็จ ทั้งในเรื่อง

who have to be involved in a product for it to be successful:

การผลิต การเงิน การกระจายสินค้า และควบคุม

manufacturing, financing, distribution, regulation.

ไมเคิล ฟรี แห่ง PATH ได้พูดไว้ว่า คุณต้องหาให้ได้ว่าใครกันที่จะ "เลือก ใช้งาน และซื้อ

Michael Free at PATH says you have to figure out

who will "choose, use and pay the dues"

for a product like this.

สินค้าแบบนี้"

And I have to ask the question that VCs always ask:

และผมก็อยากจะถามว่า

"Sir, what is your business, and who is your customer?"

ผู้ให้ทุนมันจะถามว่า "คุณทำธุรกิจอะไร และใครคือลูกค้าของคุณครับ"

Who is our customer?

ใครคือลูกค้าของเราเหรอ อืม... ผมมีตัวอย่าง

Well, here's an example.

This is a Bangladeshi hospital director outside his facility.

นี่คือผอ. ของโรงพยาบาลในบังคลาเทศ ซึ่งตอนนี้กำลังอยู่นอกพื้นที่ทำงานของเขา

It turns out he doesn't buy any of his equipment.

เขาไม่ซื้อเครื่องมือทางการแพทย์อะไรเลย

Those decisions are made by the Ministry of Health

นั่นเพราะทุกอย่างๆ จะถูกตัดสินจากกระทรวงสาธารณสุข

หรือผู้บริจาคจากต่างประเทศ

or by foreign donors,

and it just kind of shows up.

มันก็เลยเหมือนกับเขาแค่มาโชว์ตัวเท่านั้น

Similarly, here's a multinational medical-device manufacturer.

และที่คล้ายกันก็คือ โรงงานผู้ผลิตเครื่องมือทางการแพทย์นานาชาติ

โรงงงานนี้เหมือนกำลังตกปลาในบ่อที่มีปลาอยู่ชุกชุม

It turns out they've got to fish where the fish are.

เพราะในกลุ่มเป้าหมายทางการตลาดของพวกเขาคือ

So it turns out that in emerging markets -- where the fish are --

ครอบครัวชนชั้นกลางที่กำลังเพิ่มขึ้นในประเทศเหล่านี้

are the emerging middle class of these countries --

diseases of affluence: heart disease, infertility.

ที่เป็นโรคคนรวยเช่น เป็นโรคหัวใจ หรือภาวะมีบุตรยาก ค่อนข้างมาก

ซึ่งก็ส่งผลต่อหลักการออกแบบเพื่อผลลัพธ์ในแง่หนึ่งว่า

So it turns out that design for outcomes in one aspect

really means thinking about design for manufacture and distribution.

หมายถึงการออกแบบเพื่อการผลิต และการจัดจำหน่าย

โอเค และนั่นก็คือบทเรียนที่สำคัญ

OK, that was an important lesson.

ข้อที่สอง พวกเราได้นำบทเรียนนี้มาใช้ในโครงการต่อไป

Second, we took that lesson and tried to push it into our next project.

So we started by finding a manufacturer,

ดังนั้น พวกเราจึงเริ่มต้นโดยการค้นหาผู้ผลิต

an organization called MTTS in Vietnam,

ซึ่งก็คือ MTTs จากเวียดนาม

ซึ่งเป็นผู้ผลิตผลิตภัณฑ์ในกลุ่มเทคโนโลยีสำหรับดูแลทารกแรกเกิด จากเอเซียตะวันออกเฉียงใต้

that manufactures newborn-care technologies for Southeast Asia.

Our other partner is East Meets West,

ผู้ร่วมงานอีกรายของเราก็คือ East Meet West

an American foundation that distributes that technology

เป็นองค์กรจากอเมริกาที่เผยแพร่เทคโนโลยีดังกล่าว

to poor hospitals around that region.

สู่โรงพยาบาลที่ยากจนในอาณาเขตใกล้เคียง

So we started with them, saying, "Well, what do you want?

เราเริ่มจากการพูดว่า "คุณอยากได้อะไรครับ

What's a problem you want to solve?"

มีปัญหาอะไรที่คุณอยากจะแก้บ้าง"

And they said, "Let's work on newborn jaundice."

แล้วพวกเขาก็บอกว่า "ดีเลย เริ่มจากโรคดีซ่านในเด็กเกิดใหม่เลยละกัน"

So this is another one of these mind-boggling global problems.

และนี่ก็คืออีกหนึ่งปัญหาหนักอกระดับโลก

เพราะโรคดีซ่านนั้นส่งผลกระทบต่อเด็กเกิดใหม่ถึง 2 ใน 3

Jaundice affects two-thirds of newborns around the world.

Of those newborns, one in 10 roughly,

ของทารกเกิดใหม่ทั่วโลกเลยทีเดียว ประมาณทุกๆ1ใน10 คน

if it's not treated, the jaundice gets so severe

โรคนี้จะมีอาการหนักขึ้น ถ้าไม่ได้รับการรักษา

that it leads to either a life-long disability,

นำไปสู่ภาวะพิการ

or the kids could even die.

หรือก็อาจจะเสียชีวิตได้

วิธีเดียวที่จะรักษาโรคดีซ่าน

There's one way to treat jaundice,

คือการใช้วิธีที่เรียกว่า การเปลี่ยนถ่ายเลือด

and that's what's called an exchange transfusion.

So as you can imagine, that's expensive and a little bit dangerous.

ค่าใช้จ่าย และความอันตรายของวิธีนี้ คุณน่าจะจินตนาการออกนะครับ

ยังมีวิธีการรักษาอีกหนึ่งอย่าง

There is another cure.

It's very technological, it's very complex, a little daunting.

มันเป็นอะไรที่แบบว่าล้ำยุค ซับซ้อน และน่ากลัวซะหน่อย

เพราะเราต้องฉายแสงสีฟ้าให้เด็ก --

You've got to shine blue light on the kid.

(Laughter)

ให้คลุมผิวหนังของเด็กให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้

Bright blue light on as much of the skin as you can cover.

แล้วปัญหานี้มันแก้ยากตรงไหน

How is this a hard problem?

I went to MIT. OK, we'll figure that out.

ผมเลยไปที่ MIT

โอเค เป็นไงเป็นกัน (หัวเราะ)

(Laughter)

นี่คือตัวอย่าง เป็นเครื่องฉายแสงบำบัดครอบศีรษะ

So here's an example.

This is an overhead phototherapy device that's designed for American hospitals,

ที่ออกแบบมาเพื่อใช้ในโรงพยาบาลในอเมริกา

and here's how it's supposed to be used.

มันใช้งานอย่างนี้

It's over the baby, illuminating a single patient.

มันต้องฉายอยู่เหนือคนไข้ทารกเพียงคนเดียวเท่านั้น

เมื่อมันเดินทางออกจากอเมริกา

Take it out of an American hospital,

ข้ามน้ำข้ามทะเลมาสู่ดินแดนที่ผู้คนคับคั่งอย่างเอเซีย

send it overseas to a crowded facility in Asia,

เพื่อนำมาใช้งานแบบนี้

here's how it's actually used.

The effectiveness of phototherapy is a function of light intensity.

ประสิทธิภาพของการฉายแสงจะขึ้นอยู่กับความเข้มแสง

ดังนั้น ภายในกรอบสี่เหลี่ยมสีน้ำเงินเข้มที่แสดงให้คุณดู เป็นบริเวณที่มีประสิทธิภาพสูงสุด

These dark blue squares show you where it's effective phototherapy.

แต่นี่คือภาพที่เกิดขึ้นจากการใช้งานจริง

Here's what it looks like under actual use.

So those kids on the edges aren't actually receiving effective phototherapy.

เด็กพวกนั้นที่อยู่ตรงกรอบแสง

จะได้รับการฉายแสงที่มีประสิทธิภาพ

But without training, without some kind of light meter,

แต่เพราะปราศจากการอบรม และเครื่องวัดแสง

how would you know?

แล้วคุณจะไปตรัสรู้ได้ยังไงล่ะครับ

We see other examples of problems like this.

พวกเราเห็นตัวอย่างของปัญหาเหล่านี้

และนี่คือหน่วยอภิบาลผู้ป่วยแรกเกิด

Here's a neonatal intensive care unit,

ซึ่งเป็นที่ แม่สามารถมาเยี่ยมลูกๆ ของเธอได้

where moms come in to visit their babies.

And keep in mind that Mom maybe just had a C-section,

และโปรดระลึกไว้ว่า คุณแม่คนนั้นอาจจะคลอดโดยการผ่าท้อง

ซึ่งก็เป็นอะไรที่มันกดดันมากๆ อยู่แล้ว

so that's already kind of a bummer.

Mom's visiting her kid.

แม่มาเยี่ยมลูก

เธอเห็นเขาเปลือยเปล่า นอนอยู่ใต้แสงสีฟ้า

She sees her baby naked, lying under some blue lights,

looking kind of vulnerable.

ช่างดูบอบบางเหลือเกิน

It's not uncommon for Mom to put a blanket over the baby.

การที่แม่จะเอาผ้าห่มมาห่มเด็กไว้นั้น ก็มีโอกาสเกิดขึ้นได้

จากจุดยืนของศาสตร์การบำบัดด้วยแสงนั้น นั่นไม่ใช่วิธีที่ดีเลย

From a phototherapy standpoint, maybe not the best behavior.

คือจริงๆ แล้วมันเป็นวิธีที่โง่เลยล่ะ

In fact, that sounds kind of dumb.

Except, what we've learned is that there's no such thing as a dumb user --

แต่จากสิ่งที่พวกเราเคยร่ำเรียนมาว่า

มันไม่เคยมีหรอกผู้ใช้โง่ๆ น่ะ เพราะจากสิ่งที่เราเคยเรียนมาบอกไว้ว่า

there are only dumb products.

มันมีแต่ผลิตภัณฑ์โง่ๆ มากกว่า

We have to think like existentialists:

พวกเราต้องคิดให้เหมือนนักอัตถิภาวะนิยม

it's not the painting we would have painted,

ที่ว่า ภาพที่เราเคยคิดจะวาดนั้น

มันไม่สำคัญเท่ากับภาพที่เราวาดไปแล้วจริงๆ หรอก

it's the painting that we actually painted.

ความหมายก็คือ-- จงออกแบบเพื่อนำไปใช้งานได้จริง

It's the use -- designed for actual use.

How are people actually going to use this?

ผู้คนจะใช้งานมันอย่างไร

เมื่อพวกเราคิดถึง MTTs ซึ่งเป็นผู้ร่วมงานของเรานั้น

So, similarly, when we think about our partner MTTS,

they've made some amazing technologies for treating newborn illnesses.

พวกเขาได้สร้างสรรค์เทคโนโลยีอันน่าทึ่งในการดูแลอาการเจ็บป่วยของทารกแรกเกิด

So here's an overhead warmer and a CPAP.

และนี่ก็คือเครื่องฉายความร้อนเหนือศีรษะ และ CPAP

They're inexpensive, really rugged.

ซึ่งมีราคาไม่แพง และงานค่อนข้างหยาบ

They've treated 50,000 kids in Vietnam with this technology.

พวกเขานำเทคโนโลยีนี้ไปใช้รักษาเด็กเวียดนามได้ถึง 50,000 คน

But here's the problem:

แต่มันก็ยังมีปัญหา

Every doctor in the world, every hospital administrator,

คุณหมอ และผู้บริหารโรงพยาบาลทุกๆ คนในโลกนี้

เคยดู E.R. กันทั้งนั้น และก็ติดภาพบางอย่างมา

has seen TV -- curse those "ER" reruns!

ว่าอุปกรณ์ทางการแพทย์ทุกอย่างควรจะดูเหมือนในซีรีย์เรื่องนี้

Turns out they all know what a medical device is supposed to look like.

They want Buck Rogers, they don't want effective.

พวกเขาต้องการเพียง บัค โรเจอร์ ไม่ได้ต้องการประสิทธิภาพ

มันฟังดูบ้า และงี่เง่า

It sounds crazy, it sounds dumb,

but there are actually hospitals who would rather have no equipment

แต่ในความเป็นจริงนั้น มีโรงพยาบาลบางแห่งที่ยอมไม่มีอุปกรณ์ซะยังดีกว่า

ที่จะมีอะไรที่มันดูไม่ดี และราคาถูก

than something that looks cheap and crummy.

ถ้าพวกเราต้องการให้ผู้คนเชื่อถืออุปกรณ์

So again, if we want people to trust a device,

it has to look trustworthy.

พวกมันต้องดูน่าเชื่อถือ

So thinking about outcomes,

ดังนั้น เมื่อการคิดถึงผลลัพธ์

it turns out appearances matter.

จะมีผลต่อภาพลักษณ์

We took all that information together.

พวกเราจึงนำข้อมูลทั้งหมดที่เราได้รับมา

We tried, this time, to get it right.

และครั้งนี้ พวกเราพยายามที่จะทำให้มันไปถูกทาง

And here's what we developed.

และนี่คือสิ่งที่พวกเราพัฒนา

This is the Firefly phototherapy device,

และนี่คืออุปกรณ์ฉายแสงบำบัดรุ่น "หิ่งห้อย"

except this time, we didn't stop at the concept car.

โดยครั้งนี้เราไม่ได้หยุดอยู่แค่รถต้นแบบ

From the very beginning, we started by talking to manufacturers.

เพราะพวกเราเริ่มต้นโดยการไปคุยกับผู้ผลิตจริงๆ

เป้าหมายของพวกเราคือผลิตภัณฑ์เต็มไปด้วยศาสตร์และศิลป์

Our goal is to make a state-of-the-art product

ที่ MTTs จะสามารถผลิตมันออกมาได้

that our partner MTTS can actually manufacture.

เป้าหมายของพวกเราคือศึกษาให้รู้อย่างถ่องแท้ว่ามันทำงานอย่างไร ต้องใช้ทรัพยากรเท่าไหร่

Our goal is to study how they work, the resources they have access to,

จึงจะสามารถสร้างผลิตภัณฑ์ตัวนี้ออกมาได้

so that they can make this product.

So that's the design for manufacture question.

ดังนั้น นี่จึงเป็นที่มาของการออกแบบเพื่อต้องโจทย์ของผู้ผลิต

When we think about actual use,

เมื่อพวกเราคิดถึงการใช้งานจริง

คุณคงสังเกตเห็นว่า เครื่องหิ่งห้อยนี้เป็นเปลเดี่ยว

you'll notice that Firefly has a single bassinet.

It only fits a single baby,

ที่มีที่พอให้เด็กทารกนอนได้คนเดียว

and the idea here is it's obvious how you ought to use this device.

เมื่อคุณเห็นมันคุณจะรู้วิธีใช้งานมันทันที

If you try to put more than one kid in,

ถ้าคุณพยายามวางเด็กลงไปมากกว่าหนึ่งคน

คุณต้องวางคนที่สองทับคนแรก

you're stacking them on top of each other.

(หัวเราะ)

(Laughter)

แนวความคิดในที่นี้ก็คือ คุณจะใช้งานมันผิดวิธีได้ยากมาก

So the idea here is you want to make it hard to use wrong.

In other words, you want to make the right way to use it

หรือพูดง่ายๆ ก็คือ คุณจะอยากใช้มันอย่างถูกวิธี

ซึ่งนั่นเป็นวิธีใช้ที่ง่ายที่สุดแล้ว

the easiest way to use it.

Another example -- again, silly Mom.

ตัวอย่างอีกอันหนึ่ง คุณแม่ผู้ฉลาดน้อยคนเดิม

Silly Mom thinks her baby looks cold, wants to put a blanket over the baby.

คุณแม่คิดว่าลูกของเธอคงหนาวแน่ๆ เลยอยากจะห่มผ้าให้ลูกน้อย

และนั่นแหละจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเราจึงต้องติดไฟทั้งเหนือ และใต้เครื่องหิ่งห้อยนี้

That's why we have lights above and below the baby in Firefly,

ก็ถ้าแม่ห่มผ้าเด็ก

so if Mom does put a blanket over the baby,

เด็กก็ยังจะได้รับแสงอย่างเพียงพอจากข้างล่าง

it's still receiving effective phototherapy from below.

ยังเหลือเรื่องสุดท้ายอีกเรื่องครับ

Last story here:

ผมมีเพื่อนคนหนึ่งในอินเดีย เขาเคยบอกผมว่า

I've got a friend in India who told me

คุณจะไม่เคยได้ทดสอบอุปกรณ์อิเล็คทรอนิกส์

that you haven't really tested a piece of electronic technology

ที่จัดจำหน่ายในเอเซียเลยแม้แต่ชิ้นเดียว

for distribution in Asia,

ยกเว้นแต่ว่า คุณจะสามารถฝึกแมลงสาปให้ปีนเข้าไปข้างใน

until you've trained a cockroach to climb in and pee

on every single little component on the inside.

และฉี่รดให้ทั่วทั้งภายในอุปกรณ์นั้นเสียก่อน

(หัวเราะ)

(Laughter)

You think it's funny.

คุณคิดว่ามันตลกสินะครับ

I had a laptop in the Peace Corps,

ผมเคยมีแลปท๊อปในองค์การสันติภาพ

หน้าจอก็เต็มไปด้วยจุดดำ

and the screen had all these dead pixels on it.

And one day I looked in -- they were all dead ants

และวันหนึ่งผมก็ลองแกะเครื่องเพื่อดูข้างใน ผลปรากฏว่า จุดดำพวกนั้นคือศพของมด

พวกมันได้ไต่เข้าไปในแลปท๊อปและก็สิ้นชีพในนั้น --

that had gotten into my laptop and perished.

Those poor ants.

มดที่น่าสงสาร

(Laughter)

ดังนั้น สิ่งที่พวกเราทำกับเจ้าเครื่องหิ่งห้อยก็คือ --

So with Firefly, what we did is -- the problem is electronics get hot,

ยามที่อุปกรณ์อิเล็คทรอนิกส์ร้อนขึ้นมา

และคุณต้องเอาไว้ที่ที่ระบายความร้อน หรือพัดลมเข้าไปติดตั้งข้างใน

and you have to put in vents or fans to keep them cool --

in most products.

ไว้สำหรับผลิตภัณฑ์ส่วนใหญ่เพื่อให้มันเย็นลง

พวกเราตัดสินใจติดป้าย "ห้ามเข้า" ไว้ข้างๆ ช่องระบายความร้อน

We decided we can't put a "Do not enter" sign next to the vent.

We actually got rid of all that stuff.

พวกเราก็สามารถกำจัดแมลงพวกนั้นทั้งหมดได้

So Firefly's totally sealed.

ดังนั้น เครื่องหิ้งห้อยก็ถูกห่อหุ้มไว้อย่างดี

ทั้งหมดนี้เป็นบทเรียน

These are the kinds of lessons --

ที่น่าอายพอๆ กับการเป็นวัยรุ่นสิ้นคิด

as awkward as it was to be a pretty goofy teenager,

much worse to be a frustrated designer.

และมันก็แย่มากๆ ที่ต้องกลายมาเป็นนักออกแบบขี้โมโห

So I was thinking, "What I really want to do is change the world.

ผมคิดว่า ผมต้องการที่จะเปลี่ยนโลกนี้จริงๆ

ผมต้องพุ่งความสนใจไปที่การผลิต และจัดจำหน่าย

I have to pay attention to manufacturing and distribution.

I have to pay attention to how people are actually going to use a device.

ผมต้องให้ความสำคัญกับเรื่องที่ว่า ผู้คนนั้นใช้งานอุปกรณ์ของผมอย่างไรในการใช้งานจริง

ผมต้องตั้งใจจริง เพราะไม่มีคำแก้ตัวสำหรับความผิดพลาด

I actually have to pay attention. There's no excuse for failure.

I have to think like an existentialist.

ผมต้องคิดแบบนักอัตถิภาวะนิยม

I have to accept that there are no dumb users, only dumb products."

ผมต้องยอมรับว่าไม่มีหรอก ผู้ใช้โง่ๆ

จะมีก็แต่ผลิตภัณฑ์ห่วยๆ เท่านั้นแหละ

We have to ask ourselves hard questions.

พวกเราต้องถามปัญหาหนักๆ กับตัวเอง

Are we designing for the world that we want?

ว่าพวกเรากำลังออกแบบเพื่อโลกที่เราอยากเห็นหรือเปล่า

Are we designing for the world that we have?

ว่าพวกเรากำลังออกแบบเพื่อโลกที่เรากำลังอาศัยอยู่หรือเปล่า

ว่าพวกเรากำลังออกแบบเพื่อโลกที่กำลังจะมาถึง

Are we designing for the world that's coming,

และพวกเราพร้อมหรือยัง

whether we're ready or not?

I got into this business designing products.

ผมเข้าสู่ธุรกิจการออกแบบผลิตภัณฑ์นี้

และผมได้เรียนรู้ว่า ถ้าคุณต้องการที่จะสร้างโลกที่แตกต่างอย่างจริงจัง

I've since learned that if you really want to make a difference in the world,

คุณต้องออกแบบเพื่อผลลัพธ์

you have to design outcomes.

และนั้นจึงจะเป็นการออกแบบที่มีผลกับโลก

And that's design that matters.

ขอบคุณครับ

Thank you.

(เสียงปรบมือ)

(Applause)