Timothy Prestero: Design for people, not awards

تیموتی پرس‌ترو: طراحی برای مردم، نه جایزه

Translator: Timothy Covell Reviewer: Morton Bast

Translator: soheila Jafari Reviewer: Mana Ahmady

I've got a great idea that's going to change the world.

یک فکر خیلی خوب دارم که قراره دنیا را عوض کنه.

خارق‌العاده و مهیج است.

It's fantastic, it's going to blow your mind.

این بچه خوشگل منه.

It's my beautiful baby.

Here's the thing: everybody loves a beautiful baby.

چیزی که هست اینه که همه یه بچه خوشگل رو دوست دارن.

I mean, I was a beautiful baby.

منظورم اینه که من هم یه بچه خوشگل بودم.

این من و بابام چند روز بعد از تولدم هستیم.

Here's me and my dad a couple days after I was born.

So in the world of product design,

خُب، در دنیای طراحی محصول،

یه بچه خوشگل مثل یه طرح انتزاعی ماشینه.

the beautiful baby's like the concept car.

It's the knockout.

ضربه فنی‌ات می‌کنه.

You see it and you go, "Oh, my God. I'd buy that in a second!"

تا می‌بینی‌اش می گی :«خدای من، همین الان می خرمش!»

So why is it that this year's new cars

اما چرا این طوریه که ماشین‌های مدل امسال

look pretty much exactly like last year's new cars?

تقریبا عین ماشین‌های مدل پارسال هستند؟

(Laughter)

(خنده)

What went wrong between the design studio and the factory?

چه چیزی بین کارگاه طراحی و کارخانه اشتباه پیش رفت؟

امروز من نمی‌خوام راجع به بچه‌های زیبا صحبت کنم،

Today, I don't want to talk about beautiful babies,

I want to talk about the awkward adolescence of design --

من می‌خوام درباره‌ی دوران بلوغ و رشد بی‌قواره‌ی طراحی حرف بزنم-

those sort of dorky teenage years

آن دوران خامی و حماقت نوجوانی

که در آن سعی می‌کنی سر در بیاری که دنیا دست کیه.

where you're trying to figure out how the world works.

می‌خوام با یک مثال از کاری که ما برای سلامت نوزادان کردیم شروع کنم.

I'm going to start with an example

from some work that we did on newborn health.

So here's a problem:

خب، مشکل این بود:

four million babies around the world, mostly in developing countries,

چهار میلیون نوزاد در سراسر دنیا،

بیشتر از همه در کشورهای در حال توسعه،

سالیانه قبل از اولین سال تولدشان می‌میرند،

die every year before their first birthday,

even before their first month of life.

حتی قبل از یک ماهگی‌شان.

It turns out half of those kids,

معلوم شده که نصف این بچه‌ها، یا حدود ۱/۸ میلیون نوزاد در سراسر جهان،

or about 1.8 million newborns around the world,

would make it if you could just keep them warm

اگر در سه روز اول یا هفته اول فقط گرم نگه داشته شن، می‌تونن دوام بیارن و زنده بمانند.

اگر در سه روز اول یا هفته اول فقط گرم نگه داشته شن، می‌تونن دوام بیارن و زنده بمانند.

for the first three days, maybe the first week.

خب این یک دستگاه مراقبت‌های ویژه نوزادان در کاتماندو در نپال هست.

So this is a newborn intensive care unit in Kathmandu, Nepal.

All of these kids in blankets belong in incubators --

تمام این بچه‌های زیر پتو، باید در انکوباتور (گرمخانه) نگهداری بشن -

something like this.

یکی مثل این. خُب، این یک انکوباتوراهدایی شرکت اتم ژاپن‌ست

This is a donated Japanese Atom incubator

that we found in a NICU in Kathmandu.

که ما در یک مرکز مراقبت‌های ویژه نوزادان (اِن آی سی یو) در کاتماندو پیدا کردیم.

این همان چیزی‌ست که ما می‌خوایم.

This is what we want.

Probably what happened is a hospital in Japan upgraded their equipment

احتمالا یه بیمارستان توی ژاپن تجهیزاتش را ارتقا داده بوده

and donated their old stuff to Nepal.

و وسایل قدیمی‌اش را به نپال اهدا کرده.

مشکل اینه که بدون تکنسین‌ها، بدون لوازم یدکی،

The problem is, without technicians, without spare parts,

donations like this very quickly turn into junk.

اقلام اهدایی مانند این خیلی زود بی‌مصرف می شن.

So this seemed like a problem that we could do something about.

پس به نظر میاد می‌شه برای این مشکل کاری کرد.

گرم نگه‌داشتن یک نوزاد برای یک هفته،

Keeping a baby warm for a week -- that's not rocket science.

موشک هوا کردن که نیست.

پس ما دست به کار شدیم.

So we got started.

We partnered with a leading medical research institution here in Boston.

ما با یک سازمان پیشرو در تحقیقات پزشکی، در بوستون، شروع به همکاری کردیم.

ما ماه‌ها درباره کاربران خارجی تحقیق کردیم،

We conducted months of user research overseas,

trying to think like designers, human-centered design --

سعی کردیم مثل طراحان فکر کنیم ، طراحیِ انسان-محور.

"Let's figure out what people want."

بگذارید ببینیم مردم چی می خوان.

We killed thousands of Post-it notes.

هزاران کاغذ یادداشت را نابود کردیم.

We made dozens of prototypes to get to this.

کلی نمونه اولیه ساختیم تا به این برسیم.

این انکوباتور نوزادان نئونورچر است،

So this is the NeoNurture infant incubator,

و قطعات هوشمند بسیاری درونش تعبیه شده. و از ساختش احساس فوق العاده‌ای داشتیم.

and this has a lot of smarts built into it, and we felt great.

So the idea here is, unlike the concept car,

خُب در اینجا نظر اینه که، که برخلاف ماشین انتزاعی،

we want to marry something beautiful

ما یک چیز قشنگ می خوایم که

with something that actually works.

واقعا کارایی داشته باشه.

And our idea is that this design

و اندیشه‌ی ما برای طراحی آن

would inspire manufacturers and other people of influence

الهام بخش سازندگان و بقیه ی افراد دست اندرکار باشه

to take this model and run with it.

تا ازش الگو بگیرن و آن را تکمیل کنند.

یه خبر بد هم هست:

Here's the bad news:

the only baby ever actually put inside the NeoNurture incubator

تنها بچه ای که واقعا دراین دستگاه انکیباتور قرار گرفت

این بچه‌ بود در زمان عکاسی مجله تایم.

was this kid during a Time magazine photo shoot.

پس استقبال فوق‌العاده است.

So recognition is fantastic.

We want design to get out for people to see it.

ما می‌خوایم طراحی‌مون آشکار بشه تا مردم آن را ببینند.

It won lots of awards.

کلی جایزه برنده شد.

اما حس یه جایزه‌ی مسخره رو می داد که برای تسلی باشه.

But it felt like a booby prize.

ما می‌خواستیم چیزهای قشنگی بسازیم که دنیا رو جای بهتری بکنه،

We wanted to make beautiful things

that are going to make the world a better place,

and I don't think this kid was even in it long enough to get warm.

اما حتی فکر نمی کنم به درد گرم کردن این بچه خورده باشه.

So it turns out that design for inspiration doesn't really ...

بالاخره معلوم شد که "طراحی برای الهام بخشیدن"

واقعا چیزی نیست که -

چیزی که می‌خوام بگم اینه که، برای ما، برای کاری که من می‌خوام انجام بدم،

I guess what I would say is, for us, for what I want to do,

خیلی کنده یا اصلا به درد نمی‌خوره، بی‌تاثیره.

it's either too slow or it just doesn't work, it's ineffective.

So, really, I want to design for outcomes.

پس من واقعا می‌خوام برای نتایج نهایی طراحی کنم.

I don't want to make beautiful stuff; I want to make the world a better place.

نمی‌خوام چیزهای قشنگ بسازم.

می خوام دنیا رو جای بهتری کنم.

وقتی ما داشتیم دستگاه نئونورچر رو طراحی می‌کردیم،

So when we were designing NeoNurture,

به مردمی که می‌خوان از این وسیله استفاده کنند، خیلی توجه کردیم -

we paid a lot of attention to the people who are going to use this thing,

برای مثال، خانواده‌های فقیر، دکترهای روستایی،

for example, poor families, rural doctors,

پرستاران پر مشغله، و حتی تکنسین‌های تعمیرات.

overloaded nurses, even repair technicians.

ما فکر کردیم که تمام بخش‌های اصلی را پوشش دادیم، تمام کارها را درست انجام داده بودیم.

We thought we had all our bases covered, we'd done everything right.

خب، معلوم شد که یک مجموعه‌ی منسجم از آدم‌ها باید با یک محصول درگیر بشن تا موفق بشه.

Well, it turns out there's this whole constellation of people

خب، معلوم شد که یک مجموعه‌ی منسجم از آدم‌ها باید با یک محصول درگیر بشن تا موفق بشه.

who have to be involved in a product for it to be successful:

ساخت، منابع مالی، توزیع، نظارت.

manufacturing, financing, distribution, regulation.

مایکل فری عضو برنامه فن‌آوری مناسب دربهداشت (پی اِی تی اِچ) می‌گه واسه چنین محصولی باید بدانید «انتخاب کننده، کاربر و پرداخت کننده» کیه.

Michael Free at PATH says you have to figure out

who will "choose, use and pay the dues"

for a product like this.

مایکل فری عضو برنامه فن‌آوری مناسب دربهداشت (پی اِی تی اِچ) می‌گه واسه چنین محصولی باید بدانید «انتخاب کننده، کاربر و پرداخت کننده» کیه.

And I have to ask the question that VCs always ask:

باید سوالی بپرسم -

"Sir, what is your business, and who is your customer?"

مشاورها همیشه می‌پرسند: «قربان، کسب‌وکار شما چیه و چه‌کسی مشتری شماست؟»

Who is our customer?

مشتری ما کیست؟ خوب یه مثال بزنم.

Well, here's an example.

This is a Bangladeshi hospital director outside his facility.

این مدیر یک بیمارستان بیرون ساختمان‌اش در بنگلادش‌ست.

It turns out he doesn't buy any of his equipment.

معلوم شد که خودش هیچ تجهیزاتی رو خریداری نمی‌کنه.

Those decisions are made by the Ministry of Health

این تصمیمات توسط وزارت بهداشت گرفته می شن

یا توسط اهدا کننده‌های خارجی،

or by foreign donors,

and it just kind of shows up.

این فقط یه نمایشه.

Similarly, here's a multinational medical-device manufacturer.

به صورت مشابه، اینجا یه کارخانه‌ی وسایل پزشکی چند ملیتی‌ست.

به نظر میاد که آنها به دنبال بازار خودشون هستند.

It turns out they've got to fish where the fish are.

خُب معلوم است که در بازارهای در حال توسعه، که بازارهای خوبی هستند،

So it turns out that in emerging markets -- where the fish are --

طبقه متوسط نوپای این کشورها حضور دارد -

are the emerging middle class of these countries --

diseases of affluence: heart disease, infertility.

بیماری‌های فراوان: بیماری قلبی، ناباروری وجود دارد.

بنابراین معلوم شد که طراحی نتیجه گرا، از یک جنبه

So it turns out that design for outcomes in one aspect

really means thinking about design for manufacture and distribution.

واقعا به معنای تفکر درباره‌ی طراحی ساخت و توزیع است.

باشه، این درس مهمی بود.

OK, that was an important lesson.

دوم، ما این درس رو یاد گرفتیم و سعی کردیم تو پروژه بعدی‌مان به کار ببریم.

Second, we took that lesson and tried to push it into our next project.

So we started by finding a manufacturer,

بنابراین شروع کردیم به پیدا کردن یه سازنده،

an organization called MTTS in Vietnam,

سازمانی به اسم (اِم تی تی اِس) در ویتنام،

که یک سازنده فن‌آوری نگهداری نوزادان در جنوب شرقی آسیا بود.

that manufactures newborn-care technologies for Southeast Asia.

Our other partner is East Meets West,

همکار دیگر ما سازمانی‌ست به نام (ایست میتس وِست)

an American foundation that distributes that technology

که یک بنیاد آمریکایی‌ست که توزیع کننده فن‌آوری

to poor hospitals around that region.

به بیمارستان های فقیر در آن منطقه‌ست.

So we started with them, saying, "Well, what do you want?

پس با آنها وارد گفتگو شدیم و گفتیم: «خب، شما چی می خواید؟

What's a problem you want to solve?"

چه مشکلی‌ست که می خواهید حل بشه؟»

And they said, "Let's work on newborn jaundice."

آنها گفتند: «خب، بیاین روی زردی نوزادان کار کنید.»

So this is another one of these mind-boggling global problems.

این هم یکی دیگه از مشکلات بغرنج جهانی‌ست.

بیماری زردی مشکل دو-سومِ نوزادان جهانه.

Jaundice affects two-thirds of newborns around the world.

Of those newborns, one in 10 roughly,

از این نوزادانِ بیمار، تقریبا یکی در هر ۱۰ نوزاد،

if it's not treated, the jaundice gets so severe

اگه بهش رسیدگی نشه، بیماری‌ زردی‌اش به حدی جدی می‌شه

that it leads to either a life-long disability,

که به معلولیت مادام‌العمر تبدیل می‌شه،

or the kids could even die.

یا حتی ممکنه کودک بمیره.

یه راه برای درمان بیماری زردی هست،

There's one way to treat jaundice,

چیزی‌ست که به آن تعویض خون می‌گن.

and that's what's called an exchange transfusion.

So as you can imagine, that's expensive and a little bit dangerous.

خُب همانطور که می‌تونید تصور کنید، این گران قیمت و کمی خطرناکه.

شیوه دیگری از درمان هم هست.

There is another cure.

It's very technological, it's very complex, a little daunting.

این نیاز به فن‌آوری بالایی دارد و کمی پیچیده و دلهره آوراست.

شما باید نور آبی رنگ به نوزاد بتابانید --

You've got to shine blue light on the kid.

(Laughter)

تابش نور آبی رنگ به پوست بدن تا جایی که بتوانید پوست نوزاد را پوشش دهید.

Bright blue light on as much of the skin as you can cover.

چرا این یه مشکل سخته؟

How is this a hard problem?

I went to MIT. OK, we'll figure that out.

خُب من به (اِم آی تی) رفتم،

خیلی خب، ته و توش را در خواهیم آورد. (خنده)

(Laughter)

اینجا یه نمونه هست. این دستگاه سقفی نوردرمانی‌ست

So here's an example.

This is an overhead phototherapy device that's designed for American hospitals,

که برای بیمارستانهای آمریکایی طراحی شده.

and here's how it's supposed to be used.

در اینجا شیوه استفاده از آن نشان داده شده.

It's over the baby, illuminating a single patient.

خُب این بالای بدن نوزادست، تابش نور به یک بیمار.

این را از بیمارستان آمریکایی بیرون بیارید،

Take it out of an American hospital,

بفرستیدش به آن طرف آب، به منطقه‌ای پرجمعیت در آسیا،

send it overseas to a crowded facility in Asia,

این روشی‌ست که واقعا مورد استفاده قرارمی‌گیره.

here's how it's actually used.

The effectiveness of phototherapy is a function of light intensity.

اثربخشی نوردرمانی، تابعی از شدت نور است.

خُب ، مربع های آبی تیره جاهایی که نوردرمانی موثرست را نشان می‌دهند.

These dark blue squares show you where it's effective phototherapy.

اینجا آنچه در استفاده واقعی صورت پذیرفته نشان داده شده.

Here's what it looks like under actual use.

So those kids on the edges aren't actually receiving effective phototherapy.

بنابراین کودکانی که در کناره دستگاه قرار دارند

در واقع نوردرمانی موثری دریافت نمی‌کنند.

But without training, without some kind of light meter,

اما بدون آموزش، بدون دستگاه نورسنج چطور می‌تونید این را بفهمید؟

how would you know?

اما بدون آموزش، بدون دستگاه نورسنج چطور می‌تونید این را بفهمید؟

We see other examples of problems like this.

ما مثال دیگری مشابه این داریم.

خُب اینجا واحد مراقبت‌های ویژه نوزادان است

Here's a neonatal intensive care unit,

که مادران برای دیدار نوزادان‌شان به اینجا میان.

where moms come in to visit their babies.

And keep in mind that Mom maybe just had a C-section,

و به خاطر داشته باشید، شاید این مادران اخیرا سزارین شدن،

که این یه نوع بدشانسی‌ست.

so that's already kind of a bummer.

Mom's visiting her kid.

مادر نوزادش را ملاقات می‌کنه.

نوزادش را برهنه زیر نور آبی رنگه می‌بینه،

She sees her baby naked, lying under some blue lights,

looking kind of vulnerable.

که به نظر خیلی آسیب پذیره.

It's not uncommon for Mom to put a blanket over the baby.

این خیلی غیر عادی نیست که مادر یه پتو روی نوزاد بکشه.

ولی از لحاظ نوردرمانی شاید بهترین عمل نباشه.

From a phototherapy standpoint, maybe not the best behavior.

به نظرمی‌رسه که بی معنی و بی‌خاصیته .

In fact, that sounds kind of dumb.

Except, what we've learned is that there's no such thing as a dumb user --

به جز اینکه چیزی که ما یاد گرفتیم

اینه که مصرف‌کننده خنگ وجود نداره-- این چیزیه که ما واقعا یاد گرفتیم.

there are only dumb products.

فقط تولیدات گنگ و بی خاصیت وجود دارند.

We have to think like existentialists:

ما باید مثل اگزیستانسیالیست‌ها فکر کنیم (عمل و تجربه فردی را هم مد نظر داشته باشیم).

it's not the painting we would have painted,

این نقاشی نیست که ما علاقه داشته باشیم که آن رنگ آمیزی کنیم،

این نقاشی‌ست که ما درواقع رنگ‌آ‌میزی کرده‌ایم.

it's the painting that we actually painted.

کاربرد اهمیت داره - طراحی برای مصرف واقعی.

It's the use -- designed for actual use.

How are people actually going to use this?

واقعا مردم چگونه از این استفاده خواهند کرد؟

بطور مشابه، وقتی ما درباره همکارمان (اِم تی تی اِس) فکر می‌کنیم،

So, similarly, when we think about our partner MTTS,

they've made some amazing technologies for treating newborn illnesses.

آنها فن‌آوری‌های شگفت‌انگیزی برای درمان بیماری‌های نوزادان ایجاد کرده‌اند.

So here's an overhead warmer and a CPAP.

خُب این یک گرم‌کننده سقفی و یک سی پی اِی پی (دستگاه تنفس مصنوعی) ست.

They're inexpensive, really rugged.

اینها خیلی ارزان قیمت و خیلی یغور هستند.

They've treated 50,000 kids in Vietnam with this technology.

با این تکنولوژی ۵۰,۰۰۰ نوزاد را در ویتنام درمان کردند.

But here's the problem:

اما اینجا یک مشکل هست:

Every doctor in the world, every hospital administrator,

هر پزشکی در دنیا، هر مدیر بیمارستان،

سریال تلوزیونی "ای. آر." را دیده - لعنت به این پخش مجددها.

has seen TV -- curse those "ER" reruns!

معلوم شد که همه آنها می دانند که دستگاهای پزشکی چه شکلی باید باشند.

Turns out they all know what a medical device is supposed to look like.

They want Buck Rogers, they don't want effective.

آنها باک راجرز می‌خوان، آنها دستگاه کارآمد نمی‌خوان.

به نظر دیوانگی میاد. به نظر بی معناست،

It sounds crazy, it sounds dumb,

but there are actually hospitals who would rather have no equipment

اما در واقع بیمارستانهایی هستند که ترجیح می‌دن تجهیزاتی نداشته باشند

تا اینکه ظاهر دستگاه ارزان قیمت و نکبتی باشد.

than something that looks cheap and crummy.

پس باز هم می‌گم، اگر ما می‌خوایم مردم به یک دستگاه اعتماد کنند

So again, if we want people to trust a device,

it has to look trustworthy.

آنها باید قابل اعتماد به نظر برسند.

So thinking about outcomes,

ما به نتایج نهایی فکر می‌کردیم،

it turns out appearances matter.

اما معلوم شد که ظاهر دستگاه‌ها مهم‌ست.

We took all that information together.

پس ما همه این اطلاعات را با هم جمع کردیم.

We tried, this time, to get it right.

و این بار سعی کردیم که این از کار درست دربیاد.

And here's what we developed.

و این چیزی‌ست که ما ساخیتم.

This is the Firefly phototherapy device,

و این دستگاه فتوتراپی فایرفلای‌ست،

except this time, we didn't stop at the concept car.

و فقط ما این بار در ماشین انتزاعی متوقف نشدیم.

From the very beginning, we started by talking to manufacturers.

خُب ما از ابتدای کار با تولیدکنندگان صحبت کردیم.

هدفمان ساخت یک محصول با‌ آخرین فن‌آوری روز بود

Our goal is to make a state-of-the-art product

که همکارانمان در (اِم تی تی اِس) بتوانند آن را تولید کنند.

that our partner MTTS can actually manufacture.

خُب هدف ما اینه که بررسی کنیم تولیدکنندگان چگونه با منابعی که دراختیار دارند، کار می‌کنند،

Our goal is to study how they work, the resources they have access to,

تا بتونن این محصول را تولید کنند.

so that they can make this product.

So that's the design for manufacture question.

پس این طراحی برای موضوع تولید است.

When we think about actual use,

وقتی ما درباره استفاده واقعی فکر می‌کنیم،

متوجه می‌شید که فایرفلای گهواره‌ی یک نفره‌ست.

you'll notice that Firefly has a single bassinet.

It only fits a single baby,

فقط یک نوزاد توش جا می‌شه.

and the idea here is it's obvious how you ought to use this device.

اینجا فرض بر اینه که، واضحه که چگونه باید مورد استفاده قرار بگیرد.

If you try to put more than one kid in,

اگر بخواین بیشتر از یک نوزاد در آن بگذارید، باید آنها را روی همدیگر بچینید.

اگر بخواین بیشتر از یک نوزاد در آن بگذارید، باید آنها را روی همدیگر بچینید.

you're stacking them on top of each other.

(خنده تماشاگران)

(Laughter)

پس ایده در اینجا اینه که ما می‌گیم، باید کاری کرد که استفاده‌ی غلط کار سختی بشه.

So the idea here is you want to make it hard to use wrong.

In other words, you want to make the right way to use it

به عبارت دیگر، باید کاری کنید که راه درست استفاده از آن

آسان‌ترین روش استفاده ازش باشه.

the easiest way to use it.

Another example -- again, silly Mom.

یک مثال دیگر: دوباره در مورد مادر نادان و کم تجربه .

Silly Mom thinks her baby looks cold, wants to put a blanket over the baby.

مادر کم تجربه فکر می‌کنه که نوزادش سردش‌ست و می‌خواد پتویی روی او بندازه.

خوب به همین دلیله که ما در فایرفلای چراغ را رو و زیر نوزاد قرار دادیم.

That's why we have lights above and below the baby in Firefly,

بنابراین اگر مادر پتویی روی نوزاد بکشد،

so if Mom does put a blanket over the baby,

هنوز نوزاد نوردرمانی کارآمدی از قسمت زیرین دریافت خواهد کرد.

it's still receiving effective phototherapy from below.

آخرین مورد:

Last story here:

دوستی در هند دارم که به من گفت

I've got a friend in India who told me

هیچ قطعه‌‌ی الکترونیکی برای توزیع در آسیا آزمونش را به درستی پس نداده

that you haven't really tested a piece of electronic technology

هیچ قطعه‌‌ی الکترونیکی برای توزیع در آسیا آزمونش را به درستی پس نداده

for distribution in Asia,

مگر تا زمانی‌که که به یک سوسک آموزش بدی تا از آن بالا بره

until you've trained a cockroach to climb in and pee

on every single little component on the inside.

و بر روی هرقطعه کوچک درون آن ادرار کند.

(خنده تماشاگران)

(Laughter)

You think it's funny.

فکر می‌کنید که این مسخره و خنده داره.

I had a laptop in the Peace Corps,

من یک لپ‌تاپ در سپاه صلح دارم،

و کلی پیکسلِ سوخته روی صفحه نمایش آن هست.

and the screen had all these dead pixels on it.

And one day I looked in -- they were all dead ants

یک روز توش را نگاه کردم، همه مورچه های مرده‌ای بودند،

که که وارد لپ‌تاپ من شده بودند و کشته شده بودند --

that had gotten into my laptop and perished.

Those poor ants.

مورچه های بیچاره!

(Laughter)

خُب با فایرفلای، کاری که ما کردیم اینه --

So with Firefly, what we did is -- the problem is electronics get hot,

مشکل اینجا بود قطعه‌های الترونیکی داغ می‌شن

و در بیشتر محصولات باید برای خنک کردن‌اش دریچه و یا پنکه‌هایی در آن تعبیه کنید.

and you have to put in vents or fans to keep them cool --

in most products.

و در بیشتر محصولات باید برای خنک کردن‌اش دریچه و یا پنکه‌هایی در آن تعبیه کنید.

ما نمی‌تونستیم که تابلوی «ورود ممنوع» جلو دریچه‌ها نصب کنیم.

We decided we can't put a "Do not enter" sign next to the vent.

We actually got rid of all that stuff.

در واقع ما خودمان را از تمامی این نوع وسایل خلاص کردیم.

So Firefly's totally sealed.

بنابر این فایرفلای کاملا بسته‌ست.

اینها نوعی درس هستند --

These are the kinds of lessons --

به همان اندازه ناخوشایند، که یک نوجوان دست و پاچلفتی می‌تونه باشه،

as awkward as it was to be a pretty goofy teenager,

much worse to be a frustrated designer.

این خیلی بدتر از اینه که یک طراح بی‌دست‌وپا و ناامید باشی.

So I was thinking, "What I really want to do is change the world.

خُب من فکر کردم، که چیزی که من واقعا می‌خوام انجام بدم تغییر دنیا است.

من باید به تولید و توزیع توجه کنم.

I have to pay attention to manufacturing and distribution.

I have to pay attention to how people are actually going to use a device.

من باید به مردمی که واقعا می‌خوان از این دستگاه استفاده کنند توجه کنم .

من واقعا باید به این نکته توجه کنم. واقعا، هیچ بهانه ای برای قصور نیست.

I actually have to pay attention. There's no excuse for failure.

I have to think like an existentialist.

من باید مانند یک اگزیستانسیالیست فکر کنم. ( به عمل و تجربه توجه داشته باشم)

I have to accept that there are no dumb users, only dumb products."

باید قبول کنم که مصرف کنندگان خنگ وجود ندارند.

و فقط تولیدات گنگ و مبهم هستند.

We have to ask ourselves hard questions.

ما باید از خودمان سوالات سختی را بکنیم.

Are we designing for the world that we want?

آیا برای دنیایی که آن را می‌خوایم طراحی می‌کنیم؟

Are we designing for the world that we have?

آیا برای دنیایی که داریم طراحی می‌کنیم؟

آیا برای دنیایی که میاد طراحی می‌کنیم،

Are we designing for the world that's coming,

چه برای آن جهان آماده باشیم یا نه؟

whether we're ready or not?

I got into this business designing products.

من وارد فضای طراحی تجاری محصولات شدم.

از آن زمان یاد گرفته‌ام که اگر واقعا بخواهید در دنیا تغییری را بوجود آورید،

I've since learned that if you really want to make a difference in the world,

باید برای نتایج نهایی طراحی کنید.

you have to design outcomes.

و این طراحی‌ست که می‌ارزد.

And that's design that matters.

سپاسگزارم.

Thank you.

(تشویق تماشاگران)

(Applause)