Bill Ford: A future beyond traffic gridlock

Translator: Krittika Wutthipat-arree Reviewer: Unnawut Leepaisalsuwanna

By birth and by choice,

ตั้งแต่เกิด และตั้งแต่ที่ผมตัดสินใจเลือกทางเดินชีวิตตนเองได้

I've been involved with the auto industry my entire life,

ผมก็อยู่ในแวดวงอุตสาหกรรมรถยนต์มาตลอดชีวิต

and for the past 30 years,

และสามสิบปีที่ผ่านมา

I've worked at Ford Motor Company.

ผมก็ทำงานที่บริษัทฟอร์ด มอเตอร์ (Ford Motor)

And for most of those years,

และช่วงเวลาส่วนใหญ่ที่ผมทำงานขณะนั้น

I worried about,

ผมกังวลอยู่แต่ว่า

how am I going to sell more cars and trucks?

ผมจะขายรถยนต์ รถกระบะ ให้มากขึ้นได้อย่างไร?

But today I worry about,

แต่ในวันนี้...สิ่งที่ผมกังวลคือ

what if all we do is sell more cars and trucks?

เราจะทำอย่างไรกันถ้าเราขายรถยนต์ รถกระบะ ได้มากขึ้น?

What happens

จะเกิดอะไรขึ้น

when the number of vehicles on the road doubles, triples,

ถ้าจำนวนรถบนท้องถนนเพิ่มขึ้นอีกสองเท่า สามเท่า

or even quadruples?

หรือ สี่เท่า

My life is guided by two great passions,

ในชีวิตของผม ผมมีความหลงใหลอยู่สองอย่างหลักๆ

and the first is automobiles.

อย่างแรกคือ รถยนต์

I literally grew up with the Ford Motor Company.

ผมเติบโตมากับบริษัทฟอร์ด มอเตอร์

I thought it was so cool as a little boy

สมัยเด็กผมว่ามันเท่สุดๆ เลย

when my dad would bring home the latest Ford or Lincoln

ตอนที่พ่อของผมเอารถฟอร์ดหรือลินคอล์นรุ่นใหม่ล่าสุดกลับมาที่บ้าน

and leave it in the driveway.

แล้วก็เอารถจอดไว้ตรงทางเข้าบ้าน

And I decided about that time, about age 10,

ตอนนั้นเองตัวผมซึ่งอายุ 10 ขวบก็ตัดสินใจว่า

that it would be really cool if I was a test driver.

มันคงจะเจ๋งมากแน่ๆ ถ้าผมได้เป็นคนทดลองขับรถ

So my parents would go to dinner.

ตอนพ่อแม่ผมไปทานข้าวเย็น

They'd sit down; I'd sneak out of the house.

พอพวกเขานั่งโต๊ะปุ๊บ ผมก็แอบย่องออกนอกบ้าน

I'd jump behind the wheel and take the new model around the driveway,

กระโดดขึ้นหลังพวงมาลัยแล้วขับรถวนอยู่ตรงทางหน้าบ้าน

and it was a blast.

รู้สึกเท่อย่าบอกใคร

And that went on for about two years,

ทำอยู่อย่างนี้ได้ราวๆ สองปี

until -- I think I was about 12 --

จนกระทั่งอายุ 12 ขวบ

my dad brought home

พ่อผมก็เอารถ

a Lincoln Mark III.

รุ่น ลินคอล์น มาร์ค ทรี กลับมาบ้าน

And it was snowing that day.

วันนั้นมีหิมะตกครับ

So he and mom went to dinner,

พอพ่อแม่ผมไปทานข้าวเย็น

and I snuck out

ผมก็ย่องออกมาอีก

and thought it'd be really cool to do donuts

คิดในใจว่าจะลองขับวนเป็นวงกลม

or even some figure-eights in the snow.

หรือไม่ก็วนเป็นเลขแปดบนหิมะดีหนอ?

My dad finished dinner early that evening.

วันนั้นพ่อผมทานข้าวเย็นเสร็จเร็ว

And he was walking to the front hall

ท่านก็เดินมาตรงโถงทางเดินหน้าบ้าน

and out the front door

แล้วก็ออกมาทางประตูหน้าบ้าน

just about the same time I hit some ice

จังหวะเดียวกันพอดี รถผมพุ่งชนน้ำแข็ง

and met him at the front door with the car --

แล้วรถไถลไปเกือบชนพ่อตรงประตูหน้า

and almost ended up in the front hall.

และเกือบพุ่งเข้าไปในโถงหน้าบ้าน

So it kind of cooled my test-driving for a little while.

ทำให้ผมหายซ่าเรื่องทดลองขับรถไปได้พักนึงเลย

But I really began to love cars then.

แต่ผมก็ตกหลุมรักรถยนต์ซะแล้ว

And my first car was a 1975 electric-green Mustang.

รถคันแรกของผมคือ มัสแตง ปี 1975 สีเขียวปี๋

And even though the color was pretty hideous,

แม้ว่าสีมันจะไม่น่าพิสมัยนัก

I did love the car,

แต่ผมก็รักรถไปซะแล้ว

and it really cemented my love affair with cars

รักอย่างจริงจังชนิดถอนตัวไม่ขึ้นเลย

that's continued on to this day.

และก็ยังเป็นอยู่จนถึงทุกวันนี้

But cars are really more than a passion of mine;

สำหรับผมแล้ว รถเป็นมากกว่าแค่ความหลงใหล

they're quite literally in my blood.

แต่มันอยู่ในสายเลือดของผมเลย

My great grandfather was Henry Ford,

ปู่ทวดของผมคือ เฮนรี ฟอร์ด (Henry Ford)

and on my mother's side,

และทางฝ่ายคุณแม่ของผม

my great grandfather was Harvey Firestone.

ปู่ทวดของผมอีกคนคือ ฮาร์วี ไฟร์สโตน (Harvey Firestone)

So when I was born,

ดังนั้น พอผมเกิดมา

I guess you could say expectations were kind of high for me.

คุณก็คงพอเดาได้ว่าความคาดหวังในตัวผมมันสูงขนาดไหน

But my great grandfather, Henry Ford,

แต่ เฮนรี ฟอร์ด ปู่ทวดของผม

really believed that the mission of the Ford Motor Company

มีความเชื่ออย่างแรงกล้าในพันธกิจของบริษัทฟอร์ด มอเตอร์

was to make people's lives better

ว่าสามารถทำให้ชีวิตของผู้คนดีขึ้นได้

and make cars affordable so that everyone could have them.

และสามารถผลิตรถในราคาย่อมเยาที่ทุกคนสามารถเป็นเจ้าของได้

Because he believed that with mobility

เพราะปู่ทวดผมเชื่อว่า การที่เราสามารถเดินทางไปไหนมาไหนได้

comes freedom and progress.

จะนำมาซึ่งอิสรภาพและความก้าวหน้า

And that's a belief that I share.

และผมก็เชื่อเช่นเดียวกันกับท่าน

My other great passion is the environment.

อีกหนึ่งความหลงใหลที่ผมมีคือ สิ่งแวดล้อม

And as a young boy, I used to go up to Northern Michigan

ตอนที่ผมเด็กๆ ผมเติบโตที่มิชิแกนเหนือ

and fish in the rivers that Hemingway fished in

เที่ยวเล่นตกปลาในแม่น้ำที่เฮมมิ่งเวย์ (Hemingway) เคยตก

and then later wrote about.

และเขียนถึงในนิยายของเขา

And it really struck me

ผมไม่เคยลืม

as the years went by,

ไม่ว่าผ่านไปกี่ปี

in a very negative way,

แม้ว่ามันจะไม่ค่อยน่ารื่นรมย์นัก

when I would go to some stream that I'd loved,

เมื่อคิดถึงลำธารที่ผมรัก

and was used to walking through this field

ทุ่งหญ้าที่ผมเคยเดินผ่าน

that was once filled with fireflies,

ซึ่งเคยมีหิ่งห้อยอาศัยอยู่มากมาย

and now had a strip mall or a bunch of condos on it.

ในวันนี้กลายเป็นห้างเป็นคอนโดไปหมดแล้ว

And so even at a young age,

แม้ว่าในตอนนั้นผมยังเด็กอยู่

that really resonated with me,

แต่ความรู้สึกนั้นมันฝังใจผมมาก

and the whole notion of environmental preservation,

และแนวคิดเรื่องการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม

at a very basic level, sunk in with me.

แม้ว่าจะเป็นขั้นพื้นฐานมากๆ ก็เข้ามาอยู่ในใจผม

As a high-schooler, I started to read

สมัยอยู่มัธยมปลาย ผมก็เริ่มอ่านหนังสือ

authors like Thoreau and Aldo Leopold

ของนักเขียนเช่น โทโร (Thoreau) และ อัลโด ลีโอโพลด์ (Aldo Leopold)

and Edward Abbey,

และ เอ็ดเวิร์ด แอบบี้ (Edward Abbey)

and I really began to develop

จุดนั้นเองก็เริ่มก่อเกิด

a deeper appreciation of the natural world.

ความชื่นชมในโลกแห่งธรรมชาติ

But it never really occurred to me

แต่ผมก็ไม่เคยคิดว่า

that my love of cars and trucks

ความรักรถของผม

would ever be in conflict with nature.

จะเป็นอริกับธรรมชาติ

And that was true

และผมก็ไม่เคยรู้เรื่องนี้เลย

until I got to college.

จนกระทั่งผมเข้ามหาวิทยาลัย

And when I got to college, you can imagine my surprise

ตอนผมเข้ามหาวิทยาลัย คุณคงเดาออกว่าผมแปลกใจแค่ไหน

when I would go to class

เวลาผมเข้าห้องเรียน

and a number of my professors would say

แล้วอาจารย์จำนวนมากพูดถึง

that Ford Motor Company and my family

บริษัทฟอร์ด มอเตอร์ และครอบครัวของผม

was everything that was wrong with our country.

ว่าเป็นผู้ที่ทำให้ประเทศชาติแย่ลง

They thought that we were more interested, as an industry,

พวกเขาเชื่อว่าบริษัทของเราในฐานะที่อยู่ในภาคอุตสาหกรรม

in profits, rather than progress,

สนใจแต่ผลกำไร แต่ไม่คิดถึงความก้าวหน้า

and that we filled the skies with smog --

เชื่อว่าพวกเราปล่อยควันพิษจนเต็มท้องฟ้า

and frankly, we were the enemy.

และเชื่อว่าพวกเราเป็นศัตรู

I joined Ford after college,

พอจบมหาวิทยาลัย ผมก็เข้าทำงานที่บริษัทฟอร์ด

after some soul searching

หลังจากที่ชั่งใจอยู่พักหนึ่ง

whether or not this is really the right thing to do.

ว่าการเข้าทำงานที่บริษัทเป็นสิ่งที่ถูกต้องสำหรับผมรึเปล่า

But I decided that I wanted to go

แต่ผมก็ตัดสินใจเข้าทำงาน

and see if I could affect change there.

เพราะผมอยากลองดูว่าผมจะสามารถสร้างการเปลี่ยนแปลงที่นั่นได้รึเปล่า

And as I look back over 30 years ago,

และตอนนี้ลองมองย้อนหลังไปสามสิบปี

it was a little naive to think at that age

ผมว่าผมออกจะไร้เดียงสาไปซักหน่อยตอนนั้น

that I could. But I wanted to.

ว่าผมจะสามารถทำอะไรได้ แต่ผมก็ยังอยากทำอยู่ดี

And I really discovered

และตอนนั้นเองผมก็ตระหนักว่า

that my professors weren't completely wrong.

อาจารย์ผมไม่ได้ผิดเลยทีเดียว

In fact, when I got back to Detroit,

ในตอนนั้นที่ผมไปทำงานที่ดีทรอยต์

my environmental leanings weren't exactly embraced

ความคิดเชิงอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของผมไม่ค่อยได้รับความนิยมนัก

by those in my own company,

จากหลายๆ คนในบริษัทของผม

and certainly by those in the industry.

และหลายๆ คนในวงการอุตสาหกรรม

I had some very interesting conversations,

ผมมีโอกาสได้ปะทะคารมอยู่หลายหน

as you can imagine.

คุณคงพอนึกออก

There were some within Ford

มีคนบางส่วนที่ฟอร์ด

who believed that all this ecological nonsense

เชื่อว่าระบบนิเวศน์นั้นเป็นเรื่องไร้สาระ

should just disappear

ที่ควรจะเลิกพูดถึงได้แล้ว

and that I needed to stop hanging out

และผมเองก็ควรจะเลิกคบค้าสมาคมกับ

with "environmental wackos."

พวก "บ้าสิ่งแวดล้อม" ได้แล้ว

I was considered a radical.

ผมถูกมองเป็นพวกหัวรุนแรง

And I'll never forget the day I was called in by a member of top management

และผมไม่เคยลืมเลยว่าวันหนึ่งผมถูกผู้บริหารระดับสูงเรียกพบ

and told to stop associating

เพื่อบอกให้ผมเลิกคบหาสมาคมกับ

with any known or suspected environmentalists.

ใครก็ตามที่ถูกสงสัยว่าเป็น นักสิ่งแวดล้อม

(Laughter)

(หัวเราะ)

Of course, I had no intention of doing that,

แต่แน่นอน ผมไม่ยอมทำตามหรอก

and I kept speaking out about the environment,

ผมยังคงคอยพูดเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม

and it really was the topic

ซึ่งสมัยนี้เราเรียกเรื่องนี้ว่า

that we now today call sustainability.

ความยั่งยืน (sustainability)

And in time, my views went from controversial

เมื่อเวลาผ่านไป แนวคิดเรื่องสิ่งแวดล้อมก็เริ่มเปลี่ยนจากเรื่องที่น่าโต้แย้ง

to more or less consensus today.

กลายเป็นเรื่องที่คนส่วนใหญ่เห็นพ้องด้วย

I mean, I think most people in the industry

ผมหมายถึง คนส่วนใหญ่ในภาคอุตสาหกรรม

understand that we've got to get on with it.

เริ่มมีความเข้าใจว่าเราต้องมาร่วมด้วยช่วยกัน

And the good news is today we are tackling the big issues,

และก็เป็นข่าวดีว่าในวันนี้เราพยายามแก้ไขปัญหาใหญ่ๆ

of cars and the environment --

ของรถและสิ่งแวดล้อม

not only at Ford, but really as an industry.

ไม่ใช่แค่ที่ฟอร์ด แต่ทำกันทั้งอุตสาหกรรม

We're pushing fuel efficiency to new heights.

เราสร้างรถที่ประหยัดเชื้อเพลิงได้มากอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

And with new technology,

และใช้เทคโนโลยีใหม่ๆ

we're reducing -- and I believe, someday we'll eliminate --

ทำให้เราสามารถลด และวันหนึ่งผมหวังว่าเราจะสามารถเลิก

CO2 emissions.

การปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ (ก๊าซเรือนกระจก)ได้

We're starting to sell electric cars, which is great.

เราเริ่มผลิตรถพลังงานไฟฟ้าออกมาขาย ซึ่งเยี่ยมมาก

We're developing alternative powertrains

เรากำลังพัฒนาตัวส่งกำลังเครื่องยนต์แบบใหม่

that are going to make cars affordable

ที่จะทำให้รถเป็นที่เข้าุึถึงง่ายขึ้น

in every sense of the word --

ในทุกๆแง่มุม

economically, socially

ทั้งด้านราคา ด้านสังคม

and environmentally.

และด้านสิ่งแวดล้อม

And actually, although we've got a long way to go

แม้ว่าหนทางยังอีกยาวไกล

and a lot of work to do,

และมีงานมากมายที่ต้องทำ

I can see the day where my two great passions --

ผมยังคงหวังจะเห็นวันที่ความหลงใหลสองอย่างของผม

cars and the environment --

รถและสิ่งแวดล้อม

actually come into harmony.

จะสามารถมาสอดประสานกันได้อย่างลงตัว

But unfortunately,

แต่โชคร้าย

as we're on our way to solving one monstrous problem --

ในขณะที่เราพยายามแก้ไขปัญหาใหญ่อันนี้

and as I said, we're not there yet; we've got a lot of work to do,

และอย่างที่ผมบอกไปแล้ว ยังมีงานที่ต้องทำอีกมากมาย

but I can see where we will --

แต่ผมก็ยังเชื่อว่าเราจะทำได้

but even as we're in the process of doing that,

และแม้ว่าเราจะพยายามทำเท่าไหร่

another huge problem is looming,

ก็ยังมีปัญหาใหญ่อีกอย่างที่ตั้งเค้ารอเราอยู่

and people aren't noticing.

และคนก็ไม่ค่อยนึกถึง

And that is the freedom of mobility

และนั่นคือเสรีภาพในการเดินทาง

that my great grandfather brought to people

ซึ่งปู่ทวดของผมนำมามอบให้ผู้คน

is now being threatened, just as the environment is.

ตอนนี้ก็ถูกคุกคาม ไม่ต่างอะไรจากสิ่งแวดล้อม

The problem, put in its simplest terms,

ง่ายๆ เลย

is one of mathematics.

เป็นปัญหาของตัวเลข

Today there are approximately 6.8 billion people in the world,

ทุกวันนี้เรามีประชากรประมาณหกพันแปดร้อยล้านคนบนโลก

and within our lifetime, that number's going to grow

และจำนวนประชากรก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ในช่วงชีวิตของเรา

to about nine billion.

จนถึงหลักเก้าพันล้านคน

And at that population level,

เมื่อโลกมีจำนวนประชากรในระดับนั้น

our planet will be dealing with the limits of growth.

โลกของเราก็จะเจอข้อจำกัดในการเติบโต

And with that growth

และการเติบโตนั้น

comes some severe practical problems,

ก็จะนำมาซึ่งปัญหาหนักเชิงปฏิบัติหลายประการ

one of which is our transportation system

ประการแรกคือระบบขนส่งของเรา

simply won't be able to deal with it.

คงจะรับไม่ไหว

When we look at the population growth in terms of cars,

และเมื่อเรามองการเติบโตนี้จากประเด็นของจำนวนรถ

it becomes even clearer.

มันยิ่งชัดเจนมากขึ้น

Today there are about 800 million cars on the road worldwide.

ทุกวันนี้เรามีรถวิ่งอยู่บนถนนทั่วโลกประมาณแปดร้อยล้านคัน

But with more people

แต่เมื่อมีคนเพิ่มขึ้น

and greater prosperity around the world,

และคนในโลกมีรายได้มากขึ้น

that number's going to grow

จำนวนรถก็จะเพิ่มขึ้นเป็นเงาตามตัว

to between two and four billion cars by mid century.

กลายเป็นสองพันถึงสี่พันล้านคันในอีกครึ่งศตวรรษหน้า

And this is going to create the kind of global gridlock

และนี่ก็จะทำให้เกิดการจราจรติดขัดทั่วโลก

that the world has never seen before.

ชนิดที่พวกเราไม่เคยเห็นกันมาก่อน

Now think about the impact

ตอนนี้ผมอยากจะให้เราเริ่มคิดถึงผลกระทบ

that this is going to have on our daily lives.

ที่จะเกิดขึ้นกับชีวิตประจำวันของพวกเรา

Today the average American

ทุกวันนี้โดยเฉลี่ยแล้วคนอเมริกัน

spends about a week a year

ใช้เวลาประมาณหนึ่งสัปดาห์ต่อหนึ่งปี

stuck in traffic jams,

ไปกับเวลารถติด

and that's a huge waste of time and resources.

ซึ่งนับว่าเป็นการสูญเสียเวลาและทรัพยากรมหาศาล

But that's nothing compared

แต่ก็ไม่มีอะไรเทียบได้กับ

to what's going on

สิ่งที่เกิดขึ้น

in the nations that are growing the fastest.

ในประเทศหนึ่งที่เติบโตรวดเร็วที่สุด

Today the average driver in Beijing

ทุกวันนี้ผู้ใช้รถในเมืองปักกิ่ง

has a five-hour commute.

ใช้เวลาในการเดินทางประมาณวันละห้าชั่วโมง

And last summer -- many of you probably saw this --

และเมื่อหน้าร้อนที่ผ่านมา ซึ่งผมเชื่อว่าทุกคนคงเคยเห็นเรื่องนี้

there was a hundred-mile traffic jam

ภาพรถติดหลายร้อยกิโล

that took 11 days to clear in China.

ที่ประเทศจีนต้องใช้เวลาแก้ไขถึงสิบเอ็ดวัน

In the decades to come,

ในอีกไม่กี่ทศวรรษข้างหน้า

75 percent of the world's population

ประชากรโลก 75 เปอร์เซ็นต์

will live in cities,

จะอาศัยอยู่ในเมือง

and 50 of those cities

และประมาณ 50 เมือง

will be of 10 million people or more.

จะมีประชากรเกินสิบล้านคนขึ้นไป

So you can see the size of the issue that we're facing.

ตอนนี้คุณคงพอเห็นขนาดของปัญหาที่เราจะต้องเจอแล้ว

When you factor in population growth,

เมื่อคุณคิดถึงปัจจัยการเติบโตของประชากร

it's clear that the mobility model that we have today

รูปแบบการเดินทางของเราในปัจจุบัน

simply will not work tomorrow.

จะไม่เหมาะกับโลกในอนาคต

Frankly, four billion clean cars on the road

พูดตรงๆ แม้ว่าเราจะมีรถไร้มลพิษสี่พันล้านคันบนถนน

are still four billion cars,

มันก็ยังแปลว่าเรามีรถสี่พันล้านคัน

and a traffic jam with no emissions

แม้ว่าเราจะไม่ปล่อยมลพิษระหว่างรถติด

is still a traffic jam.

มันก็ยังแปลว่ารถติดเหมือนเดิม

So, if we make no changes today,

งั้นเราจะเปลี่ยนอะไรได้ในปัจจุบัน

what does tomorrow look like?

แล้วในอนาคตจะเป็นอย่างไร

Well I think you probably already have the picture.

ผมคิดว่าทุกคนคงมองภาพออก

Traffic jams are just a symptom of this challenge,

รถติดเป็นแค่อาการของปัญหาที่เรามี

and they're really very, very inconvenient,

แม้ว่ามันจะทำให้เราลำบากลำบน

but that's all they are.

แต่มันก็เป็นแค่อาการเล็กน้อย

But the bigger issue

ประเด็นใหญ่กว่านั้น

is that global gridlock

คือเมื่อรถติดทั้งโลก

is going to stifle economic growth

มันจะฉุดรั้งการเติบโตทางเศรษฐกิจของเรา

and our ability to deliver

และจะทำให้เราไม่สามารถ

food and health care,

ส่งอาหารหรือให้บริการทางการแพทย์

particularly to people that live in city centers.

แก่คนที่อาศัยอยู่ใจกลางเมืองได้อย่างเพียงพอ

And our quality of life is going to be severely compromised.

และคุณภาพชีวิตของพวกเราก็จะตกต่ำลงอย่างหนัก

So what's going to solve this?

แล้วเราจะแก้ปัญหานี้อย่างไร?

Well the answer isn't going to be more of the same.

คำตอบไม่ได้อยู่ที่ "ทำให้มากขึ้น"

My great grandfather once said

ครั้งหนึ่งปู่ทวดผมกล่าวไว้ว่า

before he invented the Model T,

ก่อนที่ท่านจะสร้างรถรุ่น ที ขึ้นมานั้น

"If I had asked people then what they wanted,

"ถ้าปู่ถามคนใช้รถว่าอยากได้อะไร

they would have answered,

ทุกคนก็จะตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า

'We want faster horses.'"

เราต้องการแรงม้าที่แรงขึ้นอีก"

So the answer to more cars

ดังนั้นการหาคำตอบให้ปัญหารถที่มากขึ้น

is simply not to have more roads.

จึงไม่ได้อยู่ที่สร้างถนนมากขึ้น

When America began moving west,

ในสมัยที่คนอเมริกันบุกเบิกดินแดนทางตะวันตก

we didn't add more wagon trains,

เราไม่ได้สร้างรถไฟมากขึ้น

we built railroads.

แต่เราสร้างระบบโครงข่ายรถไฟ

And to connect our country after World War II,

และเพื่อเชื่อมต่อประเทศของเราเข้าด้วยกันหลังสงครามโลกครั้งที่สอง

we didn't build more two-lane highways,

เราไม่ได้สร้างทางหลวงสองเลนเพิ่มขึ้น

we built the interstate highway system.

แต่เราสร้างระบบทางหลวงระหว่างรัฐ

Today we need that same leap in thinking

วันนี้เราต้องคิดแบบก้าวกระโดด

for us to create a viable future.

เพื่อจะสร้างอนาคตที่อยู่รอดได้

We are going to build smart cars,

เราต้องสร้างรถอัจฉริยะ

but we also need to build

ในขณะเดียวกันเราก็ต้องสร้าง

smart roads, smart parking,

ถนนอัฉริยะ ที่จอดรถอัจฉริยะ

smart public transportation systems and more.

ระบบขนส่งมวลชนอัจฉริยะ และอื่นๆ อีกมากมาย

We don't want to waste our time

เราไม่ต้องการเสียเวลา

sitting in traffic, sitting at tollbooths

นั่งแช่ในรถติด นั่งรอจ่ายค่าทางด่วน

or looking for parking spots.

หรือวนหาที่จอดรถ

We need an integrated system

เราต้องการระบบที่บูรณาการเข้าด้วยกัน

that uses real time data

โดยใช้ข้อมูลตามเวลาจริง

to optimize personal mobility on a massive scale

เพื่อทำให้ผู้คนจำนวนมากเดินทางได้มีประสิทธิภาพมากขึ้น

without hassle or compromises for travelers.

โดยไม่ต้องเสียหัวหรือเสียอะไรแลกเปลี่ยน

And frankly, that's the kind of system

ระบบแบบนี้แหละ

that's going to make the future of personal mobility sustainable.

ที่จะทำให้การเดินทางของพวกเรายั่งยืนมากขึ้น

Now the good news is some of this work has already begun

ข่าวดีก็คือ มีคนเริ่มทำงานตรงนี้แล้ว

in different parts of the world.

ในหลายๆ ที่ทั่วโลก

The city of Masdar in Abu Dhabi

ที่เมืองมาสดาร์ในอาบูดาบี

uses driverless electric vehicles

มีการใช้รถไฟฟ้าไร้คนขับ

that can communicate with one another,

ที่สามารถสื่อสารระหว่างรถด้วยกันได้เอง

and they go underneath the city streets.

รถพวกนี้วิ่งอยู่ใต้พื้นถนน

And up above, you've got a series of pedestrian walkways.

เหนือถนนขึ้นไป ก็มีการสร้างทางคนเดินมากมาย

On New York City's 34th Street,

ที่ถนน 34 ของนิวยอร์ก

gridlock will soon be replaced

รถติดจะถูกแทนด้วย

with a connected system

ระบบเชื่อมต่อที่มี

of vehicle-specific corridors.

ช่องที่ให้รถเฉพาะแบบวิ่ง

Pedestrian zones and dedicated traffic lanes are going to be created,

เขตคนเดิน และเลนเฉพาะแบบต่างๆ

and all of this will cut down the average rush hour commute

สิ่งเหล่านี้จะช่วยลดระยะเวลาการเดินทางในชั่วโมงเร่งด่วนลง

to get across town in New York

จากที่เคยข้ามเมืองนิวยอร์กในช่วงเวลาเร่งด่วน

from about an hour today at rush hour

โดยใช้เวลาหนึ่งชั่วโมง

to about 20 minutes.

ก็จะลดเหลือยี่สิบนาที

Now if you look at Hong Kong,

ตอนนี้ลองมาดูที่ฮ่องกง

they have a very interesting system called Octopus there.

ที่นั่นมีระบบที่น่าสนใจมากเรียกว่าระบบ "ปลาหมึก"

It's a system that really ties together

ระบบนี้เชื่อมต่อสิ่งต่างๆ เข้าไว้ด้วยกัน

all the transportation assets

ขนส่งมวลชนทุกชนิด

into a single payment system.

ใช้ระบบจ่ายเงินเดียวกัน

So parking garages, buses, trains,

ไม่ว่าจะเป็นที่จอดรถ รถประจำทาง รถไฟ

they all operate within the same system.

ใช้ระบบเดียวกันหมด

Now shared car services

ตอนนี้ลองคิดถึงระบบการแบ่งกันใช้รถ

are also springing up around the world,

ซึ่งกำลังผุดเป็นดอกเห็ดทั่วโลก

and these efforts, I think, are great.

ผมคิดว่าความพยายามเหล่านี้เป็นเรื่องที่ดีมาก

They're relieving congestion,

เพราะมันช่วยลดการจราจรติดขัดได้

and they're frankly starting to save some fuel.

และก็น่าจะช่วยลดการใช้เชื้อเพลิงได้ด้วย

These are all really good ideas

เหล่านี้เป็นความคิดที่ยอดเยี่ยม

that will move us forward.

ที่จะทำให้เราก้าวไปข้างหน้าได้

But what really inspires me

แต่สิ่งที่เป็นแรงบันดาลใจอย่างแท้จริงให้กับผม

is what's going to be possible

นั่นคือสิ่งที่จะเกิดขึ้นได้

when our cars can begin talking to each other.

เมื่อรถของเราสามารถสื่อสารกันเองได้

Very soon, the same systems that we use today

ในไม่ช้า ด้วยระบบที่ทุกวันนี้เราใช้

to bring music and entertainment

เพื่อสร้างความบันเทิง

and GPS information into our vehicles

หรือนำทางภายในรถ

are going to be used to create

จะถูกนำมาพัฒนาเป็น

a smart vehicle network.

เครือข่ายรถอัจฉริยะ

Every morning I drive about 30 miles

ทุกๆ เช้า ผมขับรถประมาณ 48 กิโล

from my home in Ann Arbor to my office in Dearborn, Michigan.

จากบ้านที่แอน อาร์เบอร์ ไปที่ทำงานที่ เดียร์บอร์น มิชิแกน

And every night I go home,

และทุกคืนผมก็ขับรถกลับบ้าน

my commute is a total crapshoot.

การเดินทางของผมในแต่ละวันมันแย่สุดๆ

And I often have to leave the freeway

หลายครั้งผมต้องออกจากทางด่วน

and look for different ways

เพื่อหาทางอื่นไป

for me to try and make it home.

จะได้มาถึงบ้าน

But very soon we're going to see the days

แต่อีกไม่นานเราคงได้มีโอกาสเห็น

when cars are essentially talking to each other.

วันที่รถสามารถสื่อสารกันเองได้

So if the car ahead of me on I-94 hits traffic,

เช่น ถ้ารถคันหน้ารถผมเจอรถติดบนทางหลวงสาย I-94

it will immediately alert my car

รถคันนั้นก็จะแจ้งเตือนรถของผมทันที

and tell my car to reroute itself

แล้วบอกให้รถของผมเปลี่ยนเส้นทาง

to get me home in the best possible way.

เพื่อที่รถผมจะได้เลือกเส้นทางใหม่ที่ดีที่สุดในการกลับบ้าน

And these systems are being tested right now,

และระบบอันนี้ก็กำลังอยู่ในขั้นตอนการทดสอบแล้วด้วย

and frankly they're going to be ready for prime time pretty soon.

ซึ่งผมเชื่อว่าอีกไม่นานคงได้มีโอกาสเปิดตัว

But the potential of a connected car network

ศักยภาพของการเชื่อมต่อเครือข่ายของรถ

is almost limitless.

เกือบจะไม่มีที่สิ้นสุด

So just imagine:

ลองจินตนาการดูนะครับ

one day very soon,

วันหนึ่งและหวังว่าจะอีกไม่นาน

you're going to be able to plan a trip downtown

คุณจะสามารถวางแผนเดินทางเข้ามาในตัวเมือง

and your car will be connected to a smart parking system.

โดยรถของคุณก็จะเชื่อมต่อกับระบบที่จอดรถอัจฉริยะ

So you get in your car,

พอคุณขึ้นมาบนรถปุ๊บ

and as you get in your car,

ในเวลานั้น

your car will reserve you a parking spot before you arrive --

รถคุณก็จะจองที่จอดรถให้คุณได้ก่อนที่คุณจะไปถึง

no more driving around looking for one,

ไม่ต้องวนหาที่จอดรถอีกต่อไป

which frankly is one of the biggest users of fuel

เพราะการวนหาที่จอดรถเป็นหนึ่งในปัญหาหลักที่ทำให้สิ้นเปลืองเชื้อเพลิง

in today's cars in urban areas --

โดยเฉพาะในเขตตัวเมือง

is looking for parking spots.

ที่เรามักต้องเสียเวลาที่จอดรถ

Or think about being in New York City

หรือลองจินตนาการว่าเราอยู่ทีนิวยอร์ก

and tracking down an intelligent cab on your smart phone

ถ้าเราสามารถใช้มือถืออัจฉริยะของเราติดต่อกับรถแท๊กซี่อัจฉริยะได้

so you don't have to wait in the cold to hail one.

คุณก็ไม่ต้องไปรอโบกรถท่ามกลางอากาศหนาวเหน็บอีกต่อไป

Or being at a future TED Conference

หรือคิดถึงงานประชุมของ TED แบบนี้ในอนาคต

and having your car

โดยที่คุณสามารถใช้รถของตัวเอง

talk to the calendars of everybody here

ติดต่อกับตารางนัดหมายของทุกคนในห้องนี้

and telling you all the best route to take home

เพื่อดูว่าคุณควรจะใช้เส้นทางไหนที่ดีที่สุดในการกลับบ้าน

and when you should leave

และเมื่อไหร่ที่คุณควรจะออกจากที่นี่

so that you can all arrive at your next destination on time.

เพื่อที่คุณจะได้ไปถึงจุดหมายถัดไปได้ตรงเวลา

This is the kind of technology

เทคโนโลยีแบบนี้

that will merge millions of individual vehicles

จะช่วยให้รถนับล้านๆ คันทำงานร่วมกันได้

into a single system.

เป็นระบบเดียว

So I think it's clear we have the beginnings of a solution

ผมคิดว่าเรากำลังอยู่ที่จุดเริ่มต้นของการแก้ไข

to this enormous problem.

ปัญหาที่หนักหนานี้แล้ว

But as we found out with addressing CO2 issues,

แต่ในขณะที่เราเจอทางออกของปัญหาก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ (ก๊าซเรือนกระจก)

and also fossil fuels,

และเชื้อเพลิงฟอสซิล

there is no one silver bullet.

เราก็คงไม่มียาวิเศษอะไรที่แก้ปัญหาได้ทุกเรื่อง

The solution is not going to be

ที่แน่ๆ ทางแก้ปัญหา

more cars, more roads or a new rail system;

ไม่ใช่เพิ่มจำนวนรถ เพิ่มจำนวนถนน หรือเพิ่มระบบรถไฟ

it can only be found, I believe,

ผมเชื่อว่าสิ่งเดียวที่จะแก้ไขปัญหานี้ได้

in a global network

คือการสร้างเครือข่ายระดับโลก

of interconnected solutions.

ของระบบที่เชื่อมต่อกันเป็นอย่างดี

Now I know we can develop the technology

ผมเชื่อว่าเราจะสามารถพัฒนาเทคโนโลยีที่เหมาะสม

that's going to make this work,

เพื่อทำให้ความฝันเป็นความจริงขึ้นมาได้

but we've got to be willing to get out there

แต่เราจะต้องกล้าเสี่ยง

and seek out the solutions --

เพื่อค้นหาวิธีการแก้ปัญหาให้ได้

whether that means vehicle sharing or public transportation

ไม่ว่ามันจะหมายถึงการแบ่งรถกันใช้หรือระบบขนส่งมวลชน

or some other way we haven't even thought of yet;

หรือวิธีใดก็ตามที่ตอนนี้เราอาจจะยังนึกไม่ถึง

our overall transportation-mix and infrastructure

โครงสร้างระบบขนส่งมวลชนที่ครอบคลุมหลากหลายวิธีขนส่ง

must support all the future options.

ต้องรองรับทางเลือกในอนาคตเหล่านี้ได้

We need our best and our brightest

เราต้องการคนที่เยี่ยมและฉลาดที่สุด

to start entertaining this issue.

ที่จะเข้ามารับประเด็นปัญหานี้ไปคิดต่อ

Companies, entrepreneurs, venture capitalists,

บริษัท ผู้ประกอบการ นักลงทุน

they all need to understand

ทุกฝ่ายต้องทำความเข้าใจ

this is a huge business opportunity,

ว่ามีโอกาสทางธุรกิจมากมายเพียงใด

as well as an enormous social problem.

รวมทั้งเข้าใจว่านี่เป็นปัญหาใหญ่ในสังคม

And just as these groups

กลุ่มก้อนเหล่านี้

embrace the green energy challenge --

ได้เปิดรับความท้าทายในการค้นหาพลังงานสะอาด

and it's really been amazing to me to watch

ซึ่งผมรู้สึกทึ่งทุกครั้งที่เห็น

how much brain power, how much money

ทั้งพลังสมอง กำลังทรัพย์

and how much serious thought

ที่ทุ่มเทลงไปในเรื่องนี้

has, really over the last three years,

เราจึงเห็นว่าในสามปีหลังนี้

just poured into the green energy field.

เกิดกระแสเรื่องพลังงานสะอาดขึ้นอย่างชัดเจน

We need that same kind of passion and energy

เราต้องการพลังและความหลงใหลแบบเดียวกันนี่แหละ

to attack global gridlock.

เพื่อแก้ไขปัญหารถติดขัด

But we need people like all of you in this room,

เราต้องการแนวร่วมเช่นพวกคุณในห้องนี้

leading thinkers.

ผู้นำทางความคิดทั้งหลาย

I mean, frankly, I need all of you

ผมต้องการทุกๆ คน

to think about how

ช่วยกันคิดว่าจะทำอย่างไร

you can help solve this huge issue.

ในการแก้ปัญหาใหญ่นี้

And we need people from all walks of life;

พวกเราต้องการคนจากทุกสาขาอาชีพ

not just inventors, we need policymakers

ไม่ใช่แค่นักประดิษฐ์ หรือผู้กำหนดนโยบาย

and government officials

หรือเจ้าหน้าที่รัฐ

to also think about how they're going to respond to this challenge.

เพื่อที่จะได้ระดมสมองในการหาทางออก

This isn't going to be solved

แต่เราคงไม่สามรถแก้ปัญหานี้ได้

by any one person or one group.

โดยคนๆ เดียว หรือ กลุ่มๆ เดียว

It's going to really require a national energy policy,

เราจำเป็นต้องมีนโยบายพลังงานระดับชาติ

frankly for each country,

ในทุกประเทศ

because the solutions in each country are going to be different

เพราะวิธีการแก้ไขปัญหาที่เหมาะสมนั้นย่อมแตกต่างกันไปในแต่ละประเทศ

based upon income levels, traffic jams

ขึ้นอยู่กับระดับรายได้ของประชากร สภาพการจราจรที่ติดขัด

and also how integrated

และความสามารถในการเชื่อมโยง

the systems already are.

ระบบที่มีอยู่แล้วไว้ด้วยกัน

But we need to get going, and we need to get going today.

แต่เราต้องเริ่มทำได้แล้ว เริ่มตั้งแต่วันนี้

And we must have an infrastructure

และเราต้องมีโครงสร้างสาธารณูปโภค

that's designed to support

ที่ถูกออกแบบมาให้สนับสนุนแนวคิด

this flexible future.

เกี่ยวกับอนาคตที่เปลี่ยนไป

You know, we've come a long way.

พวกเรามากันไกลแล้ว

Since the Model T,

ตั้งแต่สมัยรถรุ่น ที

most people never traveled

ตอนนั้นคนส่วนใหญ่ไม่เคยเดินทาง

more than 25 miles from home in their entire lifetime.

ไกลกินกว่า 40 กิโลเมตรจากบ้านในชั่วในชีวิตของพวกเขา

And since then,

แต่หลังจากนั้น

the automobile has allowed us the freedom

รถยนต์ก็ให้อิสรภาพแก่เรา

to choose where we live, where we work,

ที่จะเลือกว่าเราจะอยู่ที่ไหน จะทำงานที่ไหน

where we play

จะไปเที่ยวที่ไหน

and frankly when we just go out and want to move around.

และเมื่อเราได้มีโอกาสลิ้มรสอิสรภาพในการไปไหนมาไหนก็ได้

We don't want to regress and lose that freedom.

เราก็ย่อมไม่อยากถอยหลังเข้าคลองและเสียอิสรภาพนั้นไป

We're on our way to solving --

เรากำลังหาทางแก้ปัญหา

and as I said earlier, I know we've got a long way to go --

อย่างที่ผมบอกไปแล้ว หนทางยังอีกยาวไกล

the one big issue that we're all focused on that threatens it,

ในการแก้ประเด็นที่เราทุกคนรู้ว่ากำลังถูกคุกคาม

and that's the environmental issue,

นั่นก็คือสิ่งแวดล้อม

but I believe we all must turn

ผมเชื่อว่าเราทุกคนต้อง

all of our effort and all of our ingenuity and determination

ระดมความพยายาม มันสมอง และความมุมานะของทุกคน

to help now solve this notion of global gridlock.

เพื่อแก้ไขปัญหารถติดระดับโลก

Because in doing so,

เพราะเมื่อเราทำแบบนั้น

we're going to preserve what we've really come to take for granted,

เราก็จะรู้สึกหวงแหนและเห็นคุณค่าของสิ่งที่เรามีอยู่มากขึ้น

which is the freedom to move

นั่นก็คือ อิสรภาพในการเดินทาง

and move very effortlessly around the world.

เดินทางไปได้ทั่วโลกอย่างง่ายดาย

And it frankly will enhance our quality of life

ซึ่งก็จะช่วยเพิ่มคุณภาพชีวิตให้กับพวกเรา

if we fix this.

ถ้าเราแก้เรื่องนี้ได้

Because, if you can envision, as I do,

ผมอยากให้คุณลองจินตนาการไปกับผม

a future of zero emissions

อนาคตที่ไม่มีการปล่อยมลพิษ

and freedom to move around the country and around the world

และอิสรภาพที่จะไปประเทศไหนก็ได้ทั่วโลก

like we take for granted today,

ซึ่งทุกวันนี้เราอาจจะยังไม่รู้ซึ้งถึงคุณค่า

that's worth the hard work today

เป็นสิ่งที่คุ้มค่ายิ่งที่เราจะลงมือช่วยกันในวันนี้

to preserve that for tomorrow.

เพื่อรักษาสิ่งเหล่านี้ไว้ในอนาคต

I believe we're at our best

ผมเชื่อว่าพวกเราจะแสดงศักยภาพได้ดีที่สุด

when we're confronted with big issues.

เมื่อเราต้องเผชิญหน้ากับปัญหาใหญ่

This is a big one, and it won't wait.

และนี่คือปัญหาใหญ่ที่เราไม่ควรรอช้า

So let's get started now.

ร่วมด้วยช่วยกันเสียตั้งแต่วันนี้

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)