Bill Ford: A future beyond traffic gridlock

بیل فورد : آینده‌ای عاري از گره ترافیکی

Translator: eagle sky Reviewer: Maral Salehi

By birth and by choice,

با تولد و با انتخاب،

I've been involved with the auto industry my entire life,

من در همه عمرم درگیر صنعت خودرو بوده ام ،

and for the past 30 years,

و از 30 سال گذشته ،

I've worked at Ford Motor Company.

من در شرکت فورد موتور کار کرده ام.

And for most of those years,

و در خلال اغلب آن سالها ،

I worried about,

نگران این بوده ام که ،

how am I going to sell more cars and trucks?

چگونه خودروها و کامیون های بیشتری بفروشم؟

But today I worry about,

اما امروز نگران این هستم ،

what if all we do is sell more cars and trucks?

چه خواهد شد اگر تمام کاری که می کنیم فروش بیشتر خودرو و کامیون باشد؟

What happens

چه اتفاقی می افتد؟

when the number of vehicles on the road doubles, triples,

وقتی که تعداد خودرو های درون جاده ها دو برابر می شود، سه برابر می شود،

or even quadruples?

و یاحتی چهار برابر می شود؟

My life is guided by two great passions,

زندگی من با دو عشق بزرگ رهبری می شود،

and the first is automobiles.

و اولی اتوموبیل است.

I literally grew up with the Ford Motor Company.

من در واقع با شرکت فورد موتور بزرگ شدم.

I thought it was so cool as a little boy

به عنوان یک پسر کوچولو فکر می کردم این خیلی باحال بود

when my dad would bring home the latest Ford or Lincoln

وقتی که پدرم آخرین مدل فورد یا لینکلن را می خواست به خانه بیاورد

and leave it in the driveway.

و آنرا در راه ورودی بگذارد.

And I decided about that time, about age 10,

و من در آن زمان ، در سن حدود 10 سالگی ، فكر كردم كه

that it would be really cool if I was a test driver.

خیلی جالب خواهد بود اگر من یک راننده آزمایشی باشم.

So my parents would go to dinner.

پس پدر و مادرم به شام خواهند رفت.

They'd sit down; I'd sneak out of the house.

آنها خواهند نشست، من دزدکی از خانه خارج خواهم شد.

I'd jump behind the wheel and take the new model around the driveway,

پشت فرمان خواهم پرید و این مدل جدید را به اطراف خیابان خواهم برد.

and it was a blast.

و آن یک باد بود.

And that went on for about two years,

و دو سال از آن موضوع گذشت،

until -- I think I was about 12 --

تا-- فکرکنم حدود 12 ساله بودم --

my dad brought home

و پدرم به خانه آورد

a Lincoln Mark III.

یک لینکلن مارک سه را.

And it was snowing that day.

آن روز برف می بارید.

So he and mom went to dinner,

سپس او و مادرم برای شام رفتند.

and I snuck out

و من دزدکی خارج شدم

and thought it'd be really cool to do donuts

و فکر کردم خیلی جالب خواهد بود که حلقه هایی درست کنم

or even some figure-eights in the snow.

و یا حتی چند شکل هشت در برف.

My dad finished dinner early that evening.

آن غروب پدرم شام را زودتر تمام کرد

And he was walking to the front hall

و در حال رفتن به سالن جلویی بود

and out the front door

و از درب جلو خارج شد

just about the same time I hit some ice

دقیقا درهمان لحظه که من به مقداری یخ برخورد کردم

and met him at the front door with the car --

و با او بهمراه آن خودرو در نزدیک درب جلویی تلاقی کردم --

and almost ended up in the front hall.

و این تقریبا در سالن جلویی خاتمه یافت.

So it kind of cooled my test-driving for a little while.

بله در مدت کوتاهی رانندگی آزمایشی من آن چنان هیجان انگیز بود.

But I really began to love cars then.

ولی من حقیقتا بعد از آن عشق به خودرو را آغاز کردم.

And my first car was a 1975 electric-green Mustang.

و اولین خودروی من یک ماستانگ برقی-سبز بود در سال 1975

And even though the color was pretty hideous,

و هر چند که رنگ خودرو خیلی زشت بود،

I did love the car,

من آن خودرو را خیلی دوست داشتم،

and it really cemented my love affair with cars

و آن واقعا مسائل عشقی من به خودرو را مستحکم کرد

that's continued on to this day.

که تا به امروز ادامه داشته است.

But cars are really more than a passion of mine;

اما خودروها در واقع چیزی فرای یک عشق برای من هستند:

they're quite literally in my blood.

در واقع امر آنها کاملا در خون من هستند.

My great grandfather was Henry Ford,

پدر پدربزرگم هنری فورد بود،

and on my mother's side,

و از طرف مادری ،

my great grandfather was Harvey Firestone.

پدر پدر بزرگم هاروی فایرستون بود.

So when I was born,

بنابراین وقتی به دنیا آمدم،

I guess you could say expectations were kind of high for me.

حدس می زنم شما می توانستید بگویید که انتظارات تا اندازه ای در مورد من بالا بود.

But my great grandfather, Henry Ford,

ولی پدر پدربزرگم ، هنری فورد،

really believed that the mission of the Ford Motor Company

واقعا باور داشت که ماموریت شرکت فورد موتور

was to make people's lives better

این بود تا زندگی مردم را بهتر سازد.

and make cars affordable so that everyone could have them.

و خودروها را به صرفه کند که هر کسی می توانست آنها را داشته باشد.

Because he believed that with mobility

چراکه او معتقد بود ، با حمل و نقل ،

comes freedom and progress.

آزادی و بهبود می آید.

And that's a belief that I share.

و آن باوری است که آنرا به اشتراک می گذارم.

My other great passion is the environment.

دیگر عشق بزرگ من محیط زیست است.

And as a young boy, I used to go up to Northern Michigan

و به عنوان یک پسر جوان ، من به میشیگان شمالی می رفتم

and fish in the rivers that Hemingway fished in

و در رودخانه هایی ماهیگیری کنم که همینگوی در آن ماهیگیری می کرد.

and then later wrote about.

و بعدا درباره آن نوشت.

And it really struck me

و حقیقتا این فکر به سرم زد

as the years went by,

همچنان که سالها،

in a very negative way,

به نحوي منفي سپري مي‌شد

when I would go to some stream that I'd loved,

وقتی به نهرهایی می خواستم بروم که عاشقشان بودم،

and was used to walking through this field

و عادت داشتم که از میان این دشتها قدم بزنم

that was once filled with fireflies,

که زمانی پر از کرم شبتاب بود،

and now had a strip mall or a bunch of condos on it.

و حالا سراسر فروشگاه ها و انبوه آپارتمان ها را در داخل داشت.

And so even at a young age,

و حتی در یک سن جوانی،

that really resonated with me,

حقیقتا در درونم طنین انداز شد.

and the whole notion of environmental preservation,

و تمام اندیشه حفاظت از محیط زیست،

at a very basic level, sunk in with me.

در یک سطح ابتدایی ، در من ریخته شد.

As a high-schooler, I started to read

بعنوان یک دانش آموز دبیرستان، شروع به خواندن کردم

authors like Thoreau and Aldo Leopold

از نویسندگانی مانند توریو و آلدو لیوپولد

and Edward Abbey,

و ادوارد ابی.

and I really began to develop

و بوضوح شروع کردم به گسترش

a deeper appreciation of the natural world.

یک احترام عمیق به دنیای طبیعت.

But it never really occurred to me

اما در حقیقت این در من اتفاق نیافتاد

that my love of cars and trucks

که عشق من به خودروها و کامیون ها

would ever be in conflict with nature.

هرگز در یک تضاد با طبیعت باشد.

And that was true

و این حقیقت داشت

until I got to college.

تا اینکه به دانشگاه رسیدم.

And when I got to college, you can imagine my surprise

و وقتی به دانشگاه رسیدم ، شما می توانید تعجبم را تصور کنید

when I would go to class

وقتیکه می خواستم به کلاس درس بروم

and a number of my professors would say

و تعدادی از استادانم می خواستند بگویند

that Ford Motor Company and my family

که شرکت فورد موتور و خانواده من

was everything that was wrong with our country.

چیزی بود که برای کشور ما غلط بود.

They thought that we were more interested, as an industry,

آنها فکر می کردند که ما ، بعنوان یک صنعت ، بیشترگرایش داشتیم

in profits, rather than progress,

به سود ، تا اینکه به بهبود،

and that we filled the skies with smog --

و اینکه ما آسمان را از دود پر کردیم --

and frankly, we were the enemy.

و صادقانه ، ما دشمن بودیم.

I joined Ford after college,

من بعد از دانشگاه به فورد پیوستم ،

after some soul searching

بعد از حلاجی مسئله

whether or not this is really the right thing to do.

آیا این حقیقتا کار درستی است یا نه.

But I decided that I wanted to go

اما تصمیم گرفته بودم و می خواستم بروم

and see if I could affect change there.

و ببینم آیا می توانم آنجا موجب تغییری باشم.

And as I look back over 30 years ago,

و همانطور که به سراسر 30 سال گذشته نگاه می کنم،

it was a little naive to think at that age

که در آن سن چنین فکر کمی خام بود

that I could. But I wanted to.

که من بتوانم ، اما من می خواستم.

And I really discovered

و واقعا کشف کردم

that my professors weren't completely wrong.

که استادان من چندان هم دراشتباه نبودند.

In fact, when I got back to Detroit,

درحقیقت ، وقتی من به دیترویت برگشتم،

my environmental leanings weren't exactly embraced

آموزه های زیست محیطی من آنچنان پذیرفته شده نبودند

by those in my own company,

توسط آنها که در شرکت خودم

and certainly by those in the industry.

و مسلما توسط آنها که در این صنعت بودند.

I had some very interesting conversations,

من چند گفتگوی خیلی جالب داشتم،

as you can imagine.

همانطور که می توانید تصور کنید.

There were some within Ford

بعضی از آنها در داخل فورد بودند

who believed that all this ecological nonsense

کسانیکه معتقد بودند همه این مزخرفات زیست محیطی

should just disappear

باید کاملا نابود شوند

and that I needed to stop hanging out

و اینکه لازم بود تا من همراهی کردن را متوقف کنم

with "environmental wackos."

با " خل و چل های محیط زیستی" .

I was considered a radical.

من یک تند رو در نظر گرفته می شدم.

And I'll never forget the day I was called in by a member of top management

و من روزی را که یکی از اعضای مدیریت ارشد با من تماس گرفت را هرگز فراموش نمی کنم

and told to stop associating

و گفت که ارتباط داشتن را قطع کنم

with any known or suspected environmentalists.

با هر کسی که شناخته شده و یا مشکوک هست به طرفداری از محیط زیست.

(Laughter)

(خنده حضار)

Of course, I had no intention of doing that,

البته، من قصد انجام آن را نداشتم.

and I kept speaking out about the environment,

و من صحبت کردن در مورد محیط زیست را ادامه دادم.

and it really was the topic

و آن در واقع موضوعی بود

that we now today call sustainability.

که امروز ما بعنوان پایداری محیط زیست می شناسیم.

And in time, my views went from controversial

و به مرور زمان ، نظراتم از حالت بحث برانگیز رفتند به

to more or less consensus today.

حالت کم و بیش اجماعي امروز.

I mean, I think most people in the industry

منظورم این است که ، فکر می کنم اغلب افراد در این صنعت

understand that we've got to get on with it.

می فهمند که باید در آن پیشرفتی داشته باشند.

And the good news is today we are tackling the big issues,

و خبرخوب امروز اینست که ما به مسائل بزرگ یورش می بریم

of cars and the environment --

خودروها و محیط زیست --

not only at Ford, but really as an industry.

نه تنها در فورد ، بلکه بعنوان یک صنعت.

We're pushing fuel efficiency to new heights.

ما داریم بهینه سازی سوخت را به سطوح بالاتری می کشانیم.

And with new technology,

و با فن آوری جدید،

we're reducing -- and I believe, someday we'll eliminate --

در حال کاهش دادن هستیم -- و من باور دارم ، روزی حذف خواهیم کرد --

CO2 emissions.

انتشار CO2 را.

We're starting to sell electric cars, which is great.

داریم فروش خودرورهای برقی را شروع می کنیم ، که فوق العاده است.

We're developing alternative powertrains

در حال ساخت جایگزین برای مجموعه قدرت هستیم

that are going to make cars affordable

که ساخت خودرو ها را مقرون به صرفه خواهد کرد

in every sense of the word --

به تمام معنی کلمه --

economically, socially

اقتصادی و اجتماعی

and environmentally.

و زیست محیطی.

And actually, although we've got a long way to go

و در حقیقت ، همچنان راه زیادی برای رفتن داریم

and a lot of work to do,

و کارهای زیادی برای انجام،

I can see the day where my two great passions --

می توانم روزی را ببینم که دو عشق بزرگ من --

cars and the environment --

خودروها و محیط زیست --

actually come into harmony.

بدرستی به هماهنگی می رسند.

But unfortunately,

اما متاسفانه ،

as we're on our way to solving one monstrous problem --

همانطور که ما در راه مان برای حل یکی از مشکلات وحشناک هستیم --

and as I said, we're not there yet; we've got a lot of work to do,

و همانطور که گفتم ، ما هنوز به جایی نرسیدیم: کار های زیادی داریم که باید انجام دهیم،

but I can see where we will --

اما من می بینیم که ما می خواهیم --

but even as we're in the process of doing that,

ولی حتی همچنانکه در مراحل انجام آن هستیم ،

another huge problem is looming,

یک مشکل عظیم دیگر از دور درحال نمایان شدن است،

and people aren't noticing.

و مردم به آن توجهی ندارند.

And that is the freedom of mobility

و آن آزادی جابجایی است

that my great grandfather brought to people

که پدر پدربزرگم برای مردم به ارمغان اورده است

is now being threatened, just as the environment is.

اکنون در معرض تهدید شدن است ، درست همانطور که محیط زیست می باشد.

The problem, put in its simplest terms,

این مشکل، در ساده ترین کلمه قراردهیم ،

is one of mathematics.

یکی از معادلات ریاضی است.

Today there are approximately 6.8 billion people in the world,

امروزه درحدود 6.8 میلیارد نفر در جهان هستند.

and within our lifetime, that number's going to grow

و در زمان زندگی ما ، این عدد درحال رشد است

to about nine billion.

تا حدود 9 میلیارد.

And at that population level,

و در جمعیتی به این اندازه ،

our planet will be dealing with the limits of growth.

سیاره ما با محدودیت های رشد مواجه خواهد شد.

And with that growth

و با این رشد

comes some severe practical problems,

چندین مشکل عملی شدید بوجود می آیند

one of which is our transportation system

یکی از آنها سازو کار حمل و نقل ماست

simply won't be able to deal with it.

بطور ساده قادر به مقابله با آن نیستیم.

When we look at the population growth in terms of cars,

وقتی به رشد جمعیت از نظر تعداد خودرو نگاه می کنیم،

it becomes even clearer.

این به مراتب واضحتر می شود.

Today there are about 800 million cars on the road worldwide.

امروزه در حدود 800 میلیون خودور در جادههای سراسر جهان وجود دارند.

But with more people

اما با مردم بیشتر

and greater prosperity around the world,

و پیشرفت بیشتر در جای جای این جهان ،

that number's going to grow

این عدد درحال رشد است

to between two and four billion cars by mid century.

تا بین دو تا چهار میلیارد خودرو تا اواسط این قرن

And this is going to create the kind of global gridlock

و این شکلی از گره ترافیکی جهانی را بوجود خواهد آورد

that the world has never seen before.

که دنیا تا کنون هرگز ندیده است.

Now think about the impact

اکنون درباره اثراتی فکر کنیم

that this is going to have on our daily lives.

که آن بر زندگی روزانه ما خواهد داشت.

Today the average American

امروزه بطور میانگین یک آمریکایی

spends about a week a year

تقریبا یک هفته در سال

stuck in traffic jams,

در راهبندان ها گیر کرده است.

and that's a huge waste of time and resources.

و این یک هدر دادن عظیم زمان و منابع است.

But that's nothing compared

اما این چیزی نیست در مقایسه با

to what's going on

آنچه دارد می گذرد در

in the nations that are growing the fastest.

جوامعی که با سریعترین نرخ درحال رشد هستند.

Today the average driver in Beijing

امروزه یک راننده بطور متوسط در پکن

has a five-hour commute.

یک مسافرت 5 ساعته دارد.

And last summer -- many of you probably saw this --

و تابستان گذشته -- بعضی از شما شاید دیدید این را --

there was a hundred-mile traffic jam

یک فشردگی ترافیک صد مایلی بوجود آمده بود

that took 11 days to clear in China.

در چین که 11 روز طول کشید تا صاف شود.

In the decades to come,

در دهه های پیش رو ،

75 percent of the world's population

75 درصد از جمعیت جهان

will live in cities,

در شهرها زندگی می کنند،

and 50 of those cities

و 50 درصد از آن شهرها

will be of 10 million people or more.

با جمعیتی 10 میلیونی یا بیشتر خواهد بود.

So you can see the size of the issue that we're facing.

پس شما می توانید ابعاد مسئله ای را که با آن مواجه هستیم را ملاحظه کنید.

When you factor in population growth,

وقتی که شما رشد جمعیت را لحاظ می کنید،

it's clear that the mobility model that we have today

واضح است که طرح حمل و نقلی که امروز داریم

simply will not work tomorrow.

خیلی راحت فردا پاسخگو نخواهد بود.

Frankly, four billion clean cars on the road

صادقانه ، چهار میلیاردخودرو پاک روی جاده

are still four billion cars,

هنوز چهار میلیون خودرو هستند.

and a traffic jam with no emissions

و یک راهبندان بدون آلاینده ها

is still a traffic jam.

هنوز یک راهبندان است.

So, if we make no changes today,

بنابراین، اگر امروز تغییراتی را بوجود نیاوریم،

what does tomorrow look like?

فردا چه شکلی خواهد بود؟

Well I think you probably already have the picture.

بسیارخوب، فکر می کنم که شاید اکنون تصویر را دارید.

Traffic jams are just a symptom of this challenge,

راهبندانها تنها یک نشانه از این مشکل هستند،

and they're really very, very inconvenient,

و حقیقتا خیلی خیلی موجب ناراحتی هستند ،

but that's all they are.

اما اینها همه آن چیزی هستند که هست.

But the bigger issue

اما معظل بزرگتر

is that global gridlock

گره ترافیکی سراسری است

is going to stifle economic growth

که در حال خفه کردن رشد اقتصادی است

and our ability to deliver

و توانایی ما در ارائه

food and health care,

غذا و خدمات بهداشتی ،

particularly to people that live in city centers.

بطور خاص برای افرادی است که در مراکز شهر زندگی می کنند.

And our quality of life is going to be severely compromised.

وکیفیت زندگی ما بطور نامطلبوبی در حال سازگار شدن است.

So what's going to solve this?

پس چه چیزی این را حل خواهد کرد؟

Well the answer isn't going to be more of the same.

بله ، پاسخ بیشتر از همان نخواهد بود.

My great grandfather once said

پدر پدربزرگم یکبار گفت

before he invented the Model T,

قبل از اینکه او مدل تی را اختراع کند،

"If I had asked people then what they wanted,

" اگر از مردم پرسیده بودم که چه می خواستند،

they would have answered,

آنها پاسخ می دادند،

'We want faster horses.'"

ما اسبهای سریعتر می خواهیم."

So the answer to more cars

پس پاسخ خودروهای بیشتر

is simply not to have more roads.

به عبارت ساده داشتن جاده های بیشتر نیست.

When America began moving west,

زمانیکه آمریکا بسوی غرب رفتن را شروع کرد،

we didn't add more wagon trains,

ما واگن های قطار بیشتری اضافه نکردیم،

we built railroads.

ما راه آهن ساختیم.

And to connect our country after World War II,

و برای اتصال کشورمان بعد از جنگ جهانی دوم،

we didn't build more two-lane highways,

ما بزرگراه های دو بانده بیشتری نساختیم،

we built the interstate highway system.

ما بزرگراه بین استانی ساختیم.

Today we need that same leap in thinking

امروزه ما به همان گریز در تفکراتمان نیازمندیم

for us to create a viable future.

تا آینده مطمئنی را بوجود بیاوریم.

We are going to build smart cars,

ما خودروهای هوشمند را خواهیم ساخت،

but we also need to build

اما ما نیازداریم که بسازیم

smart roads, smart parking,

جاده های هوشمند، پارکینگهای هوشمند،

smart public transportation systems and more.

سیستم های حمل و نقل عمومی هوشمند و بیشتر.

We don't want to waste our time

نمی خواهیم وقتمان را تلف کنیم

sitting in traffic, sitting at tollbooths

با نشستن پشت راهبندان ، نشستن پشت غرفه های عوارض

or looking for parking spots.

یا در جستجوی جاهای پارک.

We need an integrated system

به یک مجموعه یکپارچه نیازداریم

that uses real time data

که از اطلاعات در لحظه استفاده می کند

to optimize personal mobility on a massive scale

تا جابجایی شخصی را در یک حجم وسیع بهینه کند

without hassle or compromises for travelers.

بدون ایجاد دردسر یا سازش برای مسافران.

And frankly, that's the kind of system

و براستی ، این مجموعه ای است

that's going to make the future of personal mobility sustainable.

که اینده جابجایی شخصی را پایدار خواهد ساخت.

Now the good news is some of this work has already begun

حالا خبر خوش این است که برخی از این کارها هم اکنون آغاز شده است

in different parts of the world.

در نقاط مختلف دنیا.

The city of Masdar in Abu Dhabi

شهر مصدر در ابوظبی

uses driverless electric vehicles

از خودروهای الکتریکی بدون راننده استفاده می کند

that can communicate with one another,

که می توانند با یکدیگر ارتباط برقرارکنند،

and they go underneath the city streets.

و پایین خیابان های شهر می روند.

And up above, you've got a series of pedestrian walkways.

و در بالا، شما یک سری مسرهای پیاده رو دارید.

On New York City's 34th Street,

در نیویورک خیابان سی و چهارم،

gridlock will soon be replaced

گره ترافیکی بزودی جایگیزین خواهد شد

with a connected system

با یک سیستم بهم پیوسته

of vehicle-specific corridors.

از دالان های اختصاصی وسایط نقلیه.

Pedestrian zones and dedicated traffic lanes are going to be created,

مناطق پیاده رو و باندهای تردد اختصاصی بوجود خواهند آمد،

and all of this will cut down the average rush hour commute

و همه اینها میانگین سفردر زمان اوج را کوتاه می کند

to get across town in New York

برای رسیدن به مرکز شهر نیویورک

from about an hour today at rush hour

از زمان تقریبی یک ساعت در امروز

to about 20 minutes.

به حدود 20 دقیقه .

Now if you look at Hong Kong,

حالا اگر به هنگ کنک نگاه کنید،

they have a very interesting system called Octopus there.

آنها یک مجموعه خیلی جالب دارند که در آنجا اختاپوس نامیده می شود.

It's a system that really ties together

این یک مجموعه است که واقعا بیکدیگرگره زده است

all the transportation assets

همه متعلقات حمل ونقل را

into a single payment system.

به یک دستگاه پرداخت واحد.

So parking garages, buses, trains,

بنابراین فضای پارکینگ ، اتوبوسها ، قطارها ،

they all operate within the same system.

همه در داخل یک مجموعه عمل می کنند.

Now shared car services

اکنون خدمات خودرو اشتراکی

are also springing up around the world,

در سرتاسر دنیا در حال سرچشمه گرفتن است.

and these efforts, I think, are great.

و این فعالیتها ، به نظرمن، بسیار عالی است.

They're relieving congestion,

آنها گرفتگی را بهبود می بخشند،

and they're frankly starting to save some fuel.

و آنها براستی صرفه جویی مقداری سوخت را آغاز می کنند.

These are all really good ideas

آینها ایده های بسیار خوبی هستند

that will move us forward.

که ما را به جلو خواهد برد.

But what really inspires me

اما چیزی که در واقع الهامبخش من است

is what's going to be possible

اینست که چه چیزی امکان پذیر خواهد بود

when our cars can begin talking to each other.

چه زمانی خودروهایمان گفتگو با یکدیگر را آغاز خواهند کرد.

Very soon, the same systems that we use today

بزودی، همان مجموعه هایی که امروزه بکار می گیریم

to bring music and entertainment

تا موسیقی و سرگرمی را ارائه دهیم

and GPS information into our vehicles

و اطلاعات جی پی اس را برای وسایط نقلیه مان

are going to be used to create

بکار گرفته خواهند شد تا بوجود بیاورند

a smart vehicle network.

یک شبکه هوشمند وسایط نقلیه را.

Every morning I drive about 30 miles

هر روز صبح من تقریبا 30 مایل رانندگی می کنم

from my home in Ann Arbor to my office in Dearborn, Michigan.

از منزلم واقع در آن آربور تا دفترکارم در دیربورن ، میشیگان.

And every night I go home,

و هر شب به خانه می روم،

my commute is a total crapshoot.

مسافرت من یک خطر کردن کامل است.

And I often have to leave the freeway

و بعضی وقتها باید آزاد راه را ترک کنم

and look for different ways

و بدنبال راه های دیگر بگردم

for me to try and make it home.

برای خودم تا آنها را امتحان کنم و به خانه برسم.

But very soon we're going to see the days

اما بزودی شاهد روزهایی خواهیم بود

when cars are essentially talking to each other.

که خودروها بطور اساسی با یکدیگر گفتگو می کنند.

So if the car ahead of me on I-94 hits traffic,

بنابراین اگر خودرو جلویی من در مکان شماره آی 94 به راهبندان برخورد کرد،

it will immediately alert my car

فورا به خودرو من هشدار خواهد داد

and tell my car to reroute itself

و به خودرو من خواهد گفت که خودش را به مسیر دیگر برساند

to get me home in the best possible way.

تا مرا از طریق بهترین راه ممکن به خانه برساند.

And these systems are being tested right now,

و این سامانه هم اکنون در حال آزمایش است،

and frankly they're going to be ready for prime time pretty soon.

و براستی بزودی انها برای راه اندازی اولیه آماده خواهند شد.

But the potential of a connected car network

اما توانایی های شبکه خودورهای بهم پیوسته

is almost limitless.

تقریبا بدون محدودیت است.

So just imagine:

بنابراین تنها تصور کنید:

one day very soon,

بزودی یکروز ،

you're going to be able to plan a trip downtown

شما قادرخواهید بود که سفرتان را به مرکز شهر برنامه ریزی کنید

and your car will be connected to a smart parking system.

و خودور شما به سامانه هوشمند پارکینگ متصل می شود.

So you get in your car,

سپس شما در خودروتان دریافت می کنید،

and as you get in your car,

و همانطور که به داخل خودرو تان می روید،

your car will reserve you a parking spot before you arrive --

خودور شما یک جای پارک برای شما رزرو می کند قبل از اینکه شما برسید --

no more driving around looking for one,

نیاز به رانندگی در اطراف برای پیدا کردن یک جا نخواهد بود،

which frankly is one of the biggest users of fuel

که بدرستی یکی از بیشترین مصرف کننده های سوخت است

in today's cars in urban areas --

در خودروهای امروزی در نواحی شهری

is looking for parking spots.

گشتن برای جاهای پارک.

Or think about being in New York City

یا بودن در نیویورک را درنظر بگیرید

and tracking down an intelligent cab on your smart phone

و در حال ردیابی یک تاکسی هوشمند روی تلفن هوشمند تان هستید

so you don't have to wait in the cold to hail one.

بنابراین لازم نیست در سرما متظر بمانید تا برای یکی دست تکان دهید.

Or being at a future TED Conference

یا بودن در یک کنفرانس تد آینده

and having your car

و داشتن خودورتان

talk to the calendars of everybody here

که با تقویم های همه شرکت کنندگان اینجا گفتگو می کند

and telling you all the best route to take home

و همه بهترین راه هایی را که شما را به خانه می برد را به شما می گوید

and when you should leave

و زمانیکه شما باید ترک کنید،

so that you can all arrive at your next destination on time.

پس شما می توانید به مقصد بعدی تان سروقت برسید.

This is the kind of technology

این از انواع فن اوری است

that will merge millions of individual vehicles

که میلیونها وسایط نقلیه مستقل را گرد هم می آورد

into a single system.

در داخل یک سامانه واحد.

So I think it's clear we have the beginnings of a solution

بنابراین من فکر می کنم واضح هست که ما در ابتدای یک راه حل هستیم

to this enormous problem.

برای این مشکل عظیم.

But as we found out with addressing CO2 issues,

اما همانطور که ما با اشاره کردن به مسائل دی اکسید کربن دریافتیم،

and also fossil fuels,

و همچنین سوخت های فسیلی ،

there is no one silver bullet.

تنها یک راه چاره نیست.

The solution is not going to be

راه حل نمی تواند باشد

more cars, more roads or a new rail system;

خودروهای بیشتر، جاده های بیشتر یا یک مجموعه ریلی جدید:

it can only be found, I believe,

من معتقدم ، این تنها می تواند یافت شود،

in a global network

در یک شبکه جهانی

of interconnected solutions.

از راه حلهای مرتبط به هم.

Now I know we can develop the technology

حالا من می دانم ما می توانیم فن آوری را گسترش دهیم

that's going to make this work,

که این کار را میسر می کند،

but we've got to be willing to get out there

اما ما باید بخواهیم تا به آن برسیم

and seek out the solutions --

و راه حل ها را دنبال کنیم --

whether that means vehicle sharing or public transportation

خواه بمعنی اشتراک گذاری وسیله نقلیه یا حمل و نقل عمومی باشد

or some other way we haven't even thought of yet;

یا روش های دیگر که ما هنوز حتی به آن فکر هم نکرده ایم،

our overall transportation-mix and infrastructure

کل آمیزه و زیربنای حمل و نقل ما

must support all the future options.

باید انتخابهای آتی را پوشش دهد.

We need our best and our brightest

ما به بهترین ها و شفاف ترین ها یمان نیازمندیم

to start entertaining this issue.

تا ميزباني از این مهم را آغاز کنیم.

Companies, entrepreneurs, venture capitalists,

شرکت ها ، کارآفرینها ، سرمایه گذارهای ریسکی،

they all need to understand

همه نیازمند فهم این هستند

this is a huge business opportunity,

که این یک فرصت کسب و کار عظیم هست،

as well as an enormous social problem.

به همان اندازه که یک مشکل بزرگ اجتماعی است.

And just as these groups

و تنها بعنوان این گروه ها

embrace the green energy challenge --

که پذیرای درگیری های انرژی پاک هستند

and it's really been amazing to me to watch

و مشاهده این واقعا برای من شگفت انگیزاست

how much brain power, how much money

چقدر قدرت مغز ، چقدر پول

and how much serious thought

و چقدر تفکرات دشوار

has, really over the last three years,

به واقع در سه سال گذشته ،

just poured into the green energy field.

به حوزه انرژی های پاک داخل شد.

We need that same kind of passion and energy

ما همان نوع اشتیاق و انرژی را نیازداریم

to attack global gridlock.

تا به گره ترافیکی حمله کنیم.

But we need people like all of you in this room,

اما ما به افرادی نظیر همه شماها كه در این سالن هستيد نیاز داریم،

leading thinkers.

متفکران پیشاهنگ.

I mean, frankly, I need all of you

منظورم اینست ، صادقانه به همه شما نیاز دارم

to think about how

تا فکر کنیم که چگونه

you can help solve this huge issue.

می توانید به حل این معضل بزرگ کمک کنید.

And we need people from all walks of life;

و به افرادی از همه مشاغل نیازمندیم:

not just inventors, we need policymakers

نه فقط مخترعین، ما به سیاسیتگذاران ها هم نیاز داریم

and government officials

و مقامات رسمی دولتی

to also think about how they're going to respond to this challenge.

تا همچنین درباره این موضوع فکر کنند که چگونه می خواهند به این چالش واکنش نشان دهند.

This isn't going to be solved

این مشکل حل نخواهد شد

by any one person or one group.

توسط یک شخص یا یک گروه.

It's going to really require a national energy policy,

در واقع این سیاست های انرژی در سطح ملی رامی طلبد،

frankly for each country,

بدرستی برای هر کشور،

because the solutions in each country are going to be different

برای اینکه راه حل در هر کشوری متفاوت است

based upon income levels, traffic jams

بر اساس سطوح درآمد، راهبندان ها

and also how integrated

و همینطور چگونگی یکپارچگی

the systems already are.

مجموعه های حاضر.

But we need to get going, and we need to get going today.

اما لازم است که شروع به رفتن کنیم، و لازم است که همین امروز حرکت کنیم.

And we must have an infrastructure

و باید یک زیرساخت داشته باشیم

that's designed to support

که طراحی شده تا پوشش بدهد

this flexible future.

این آینده قابل انعطاف را.

You know, we've come a long way.

همانطور که می دانید، راه زیادی را آمده ایم.

Since the Model T,

از زمان مدل " تی"

most people never traveled

خیلی از مردم هرگز سفر نکردند

more than 25 miles from home in their entire lifetime.

بیشتر از 25 مایل از خانه شان در همه عمرشان .

And since then,

و از آن زمان ،

the automobile has allowed us the freedom

خودرور آزادی به ما اجازه داده است

to choose where we live, where we work,

تا انتخاب کنیم که کجا زندگی کنیم ، کجا کار کنیم،

where we play

کجا بازی کنیم

and frankly when we just go out and want to move around.

و صادقانه چه زمانی به بیرون برویم و بخواهیم که گردش کنیم.

We don't want to regress and lose that freedom.

نمی خواهیم که به عقب برگردیم و آزادی را از دست بدهیم.

We're on our way to solving --

ما در راه مان هستیم تا حل کنیم --

and as I said earlier, I know we've got a long way to go --

و همانطورکه قبلا گفتم ، می دانم که راه زیادی برای رفتن داریم --

the one big issue that we're all focused on that threatens it,

یک مشکل بزرگ که همه ما به آن متمرکز شدیم آنرا تهدید می کند،

and that's the environmental issue,

و آن مشکل محیط زیست است،

but I believe we all must turn

اما من معتقدم همه ما باید روشن کنیم

all of our effort and all of our ingenuity and determination

همه تلاشمان و تمام خلاقیت و عزممان را

to help now solve this notion of global gridlock.

تا کمک کنیم که این خیال گره ترافیکی جهانی را حل کنیم.

Because in doing so,

برای اینکه در صورت انجام دادن

we're going to preserve what we've really come to take for granted,

ما حفظ خواهیم کرد چیزی را که در واقع آمده ایم تا اهدا کنیم،

which is the freedom to move

که آزادی جابجایی است

and move very effortlessly around the world.

و جابجا شدن بدون درد سر در سراسر دنیا .

And it frankly will enhance our quality of life

و آن بدرستی کیفیت زندگی ما را بالا می برد

if we fix this.

اگر آنرا چاره کنیم.

Because, if you can envision, as I do,

چراکه ، اگر شما بتوانید آنرا مجسم کنید، همانطور که من می کنم،

a future of zero emissions

یک آینده با آلایندگی های صفر

and freedom to move around the country and around the world

و آزادی جابجا شدن در سراسر کشور و سراسر دنیا

like we take for granted today,

مشابه چیزی که امروز به ما رسیده ،

that's worth the hard work today

ارزشش را دارد که سخت برایش بکوشیم

to preserve that for tomorrow.

تا آنرا برای فردا حفظ کنیم.

I believe we're at our best

من معتقدم که ما در بهترینمان هستیم

when we're confronted with big issues.

زمانیکه ما با چالش های بزرگ روبرو می شویم.

This is a big one, and it won't wait.

این یکی بزرگ است ، و صبر نخواهد کرد.

So let's get started now.

بنابراین بیاید هم اکنون شروع کنیم.

Thank you.

با سپاس.

(Applause)

(تشویق حضار)