In the Internet age, dance evolves ... | The LXD

Translator: Phatra Sae-ting Reviewer: Sritala Dhanasarnsombut

(Music)

(ดนตรี) ♪♫

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

I'm Jon M. Chu. And I'm not a dancer,

ผมชื่อ "จอหน์ เอ็ม ชู" แต่ผมไม่ได้เป็นนักเต้นครับ

I'm not a choreographer -- I'm actually a filmmaker, a storyteller.

แล้วไม่ได้คิดถ้าเต้นด้วย ผมเป็นคนทำภาพยนตร์ เขียนบทภาพยนตร์

I directed a movie two years ago

เมื่อ 2 ปีที่แล้ว ผมกำกับหนังเรื่องหนึ่ง

called "Step Up 2: The Streets."

ชื่อว่า "เสต็ปโดนใจ หัวใจโดนเธอ ภาค 2" (Step Up 2: The street)

Anybody? Anybody? Yeah!

มีใครเคยดูกันมั้ยครับ? มีมั้ย? นั่นแหละครับ

During that movie I got to meet a ton of hip-hop dancers --

ตลอดการถ่ายทำ ผมได้พบเจอกับนักเต้นฮิพฮอพเยอะมาก

amazing, the best in the world --

พวกเขาสุดยอดมาก ระดับโลกทั้งนั้น

and they brought me into a society, the sort of underground

พวกเขานำผมเข้ามาในสังคม ที่จัดได้ว่าเป็นแบบใต้ดิน

street culture that blew my mind.

วัฒนธรรมสตรีท ที่ผมประหลาดใจสุดขีด

I mean, this is literally human beings

คนพวกนี้ดูเหมือนเป็นคนทั่วๆไปที่เราเห็นกัน

with super-human strength and abilities.

แต่ความเก่งและความสามารถนั้นเหนือมนุษย์

They could fly in the air. They could bend their elbow all the way back.

พวกเขาสามารถบินบนอากาศ สามารถม้วนศอกไปด้านหลัง

They could spin on their heads for 80 times in a row.

สามารถใช้ศีรษะหมุนตัวบนพื้นต่อเนื่อง 80 รอบ

I'd never seen anything like that.

ผมไม่เคยเห็นอะไรแบบนั้นมาก่อน

When I was growing up, my heroes were people like

ตอนผมยังเด็ก ฮีโร่ของผมเป็นคนจำพวก

Fred Astaire, Gene Kelly, Michael Jackson.

"เฟรด แอสแตร์", "จีน เคลลี่" "ไมเคิล แจ๊กสัน" อะไรประมาณนี้

I grew up in a musical family.

ผมเติบโตมาจากครอบครัวที่ชื่นชอบดนตรี

(Laughter)

(หัวเราะ)

And those guys, those were like, ultimate heroes.

นักเต้นเหล่านั้นเป็นเหมือนฮีโร่ที่เป็นที่สุดของที่สุด

Being a shy, little, skinny Asian kid growing up in the Silicon Valley

การที่ผมเป็นวัยรุ่นเอเชียรูปร่างผอม ขี้อาย ไม่มั่นใจในตัวเองที่

with low self-esteem, those guys made me believe in something bigger.

เติบโตในซิลลิคอนวัลเล่ย์ คนเหล่านั้นบรรดาลใจให้ผมเชื่อในสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม

Those guys made me want to, like, "I'm going to do that

พวกเขาทำให้ผม มีความคิดที่ว่า “คืนนี้ ฉันจะเต้นมูนว๊อก

moonwalk at that bar mitzvah tonight for that girl."

เพื่อผู้หญิงคนนั้น ในพิธีฉลองสู่วัยสาว” ให้ได้

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

And it seems like those dance heroes have disappeared,

เหมือนกับว่าเหล่าฮีโร่นักเต้นนี้ได้ถูกลบไปจากความทรงจำแล้ว

sort of relegated to the background of pop stars and music videos.

หลงเหลือก็เพียงภาพของตำนานเพลงป๊อปและมิวสิควีดีโอ

But after seeing what I've seen,

แต่เมื่อผมได้เห็นสิ่งเหล่านี้

the truth is, they have not disappeared at all.

กลับกลายเป็นว่า จริงๆแล้วพวกเขาไม่ได้หายไป

They're here, getting better and better every day.

พวกเขายังอยู่ และกำลังพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น ดีขึ้น

And dance has progressed.

และท่วงท่าการเต้นก็วิวัฒนาการไปด้วย

It is insane what dance is right now.

จนถึงวันนี้ วงการเต้นไปไกลถึงจุดทีไม่มีใครคาดคิดมาก่อน

Dance has never had a better friend than technology.

ไม่มีอะไรสามารถผลักดันการพัฒนาของการเต้นได้ดีกว่าเทคโนโลยีแล้ว

Online videos and social networking ...

วีดีโอออนไลน์ และเครือข่ายทางสังคมทั้งหลาย

dancers have created a whole global laboratory online

นักเต้นเหล่านี้ได้สร้างห้องแลบออนไลน์ที่เข้าถึงได้ทั่วทั้งโลก

for dance, where kids in Japan are taking moves

เพื่อการนี้ เด็กในญี่ปุ่นศึกษาท่าเต้นเจ๋งๆจนเป็น

from a YouTube video created in Detroit,

จากวีดีโอยูทูปที่ถ่ายทำ ณ เมืองดีทรอยท์

building on it within days and releasing a new video,

แล้วเพิ่มท่าเต้นใหม่เข้าไป แล้วอัพโหลดเข้าไปอีกที

while teenagers in California are taking the Japanese video and remixing it

จากนั้น วัยรุ่นในแคลิฟอร์เนียก็นำท่าเต้นของชาวญี่ปุ่นคนนั้นมารวมกับ

with a Philly flair to create a whole new dance style in itself.

แบบ Philly กลายเป็นท่าเต้นอีกแนวหนึ่งที่ไม่เคยมีมาก่อน

And this is happening every day.

สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นทุกๆวัน

And from these bedrooms and living rooms and garages,

จากในห้องนอนบ้างล่ะ ห้องรับแขกบ้างล่ะ หรือแม้กระทั่งในโรงจอดรถ

with cheap webcams,

ด้้วยกล้องถ่ายวีดีโอถูกๆ

lies the world's great dancers of tomorrow.

สร้างนักเต้นเก่งๆระดับแนวหน้าของวันรุ่งขึ้น

Our Fred Astaires, our Gene Kellys

“เฟรด แอสแตร์” “จีน เคลลี่”

our Michael Jacksons are right at our fingertips,

หรือ"ไมเคิล แจ๊กสัน"ของพวกเรา มาอยู่ตรงหน้าเรานี่เอง

and may not have that opportunity, except for us.

หากไม่มีเครือข่ายใดๆ ยอดคนเหล่านี้อาจเกิดได้ยาก

So, we created the LXD,

พวกเราก็เลยก่อตั้ง LXD ขึ้นมา

sort of a -- the Legion of Extraordinary Dancers,

หมายความถึง "รวมพลนักเต้นที่มีพรสวรรค์ติดตัวขั้นเทพ"

a justice league of dancers that believe

เป็นกลุ่มฮีโร่ยอดนักเต้นที่เชื่อว่า

that dance can have a transformative effect on the world.

ท่วงท่าเต้นทั้งหลายสามารถเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้ได้

A living, breathing comic book series,

เป็นเหมือนซีรีย์การ์ตูนที่มีอยู่ในชีวิตจริง

but unlike Spiderman and Iron Man,

สิ่งเดียวที่ไม่เหมือนกับ สไปเดอร์แมน หรือ ไอรอนแมน

these guys can actually do it.

ก็คือ คนเหล่านี้สามารถทำมันได้จริงๆ

And we're going to show you some today. So, let me introduce to you,

และในวันนี้ ส่วนหนึ่งของยอดนักเต้นก็มาด้วย

some of our heroes right now.

ผมขออนุญาติแนะนำฮีโร่ของพวกเรา

We got Madd Chadd,

“แมด แชด”

Lil' C, Kid David and J Smooth.

“ลิล ซี” “คิด เดวิด” และ “เจ สมูท”

Please be excited, have fun, yell, scream.

ขอให้สนุก ตื่นเต้น ปรบมือ และกรี๊ดต้อนรับได้เลย

Ladies and gentlemen: The LXD.

ทุกท่านครับ และนี่ก็คือ The LXD

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

(Video): Madd Chadd: When people first see me,

(วีดีโอ) แมด แชด: ตอนคนอื่นเห็นผมครั้งแรก

I get a lot of different reactions actually.

มีปฏิกิริยาตอบสนองหลายๆแบบที่ไม่เหมือนกัน

Sometimes you would think that maybe kids would enjoy it,

บางครั้งคุณอาจคิดว่าเด็กๆอาจจะชอบอะไรแบบนี้

but sometimes they get a little freaked out.

แต่บางทีพวกเขาก็ตกใจเตลิดไป

And, I don't know, I kind of get a kick out of that a little bit.

ไม่รู้สิ ผมว่ามันก็ตลกดีนะ

(Music)

(ดนตรี)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

J Smooth: When I'm in the zone -- I'm dancing and free styling it --

เจ สมูท : ตอนผมแสดงอยู่ ผมเต้นไปด้วย คิดท่าเต้นไปด้วยตามใจอยาก

I actually visually kind of picture

จริงๆแล้ว ผมจินตนาการออกมาเป็นภาพนะ

lines, and moving them.

เป็นวงจรสายไฟ ขับเคลื่อนมันออกไป

I think of like, Transformers,

คล้ายๆกับ หม้อแปลงไฟฟ้า

like how panels open and then they fold,

เหมือนตอนที่แผงควบคุมไฟเปิดแล้วหุบ

they fold in, and then you close that panel.

จากที่หุบอยู่ คุณก็ปิดแผงนั้นลง

And then another thing opens,

เสร็จปุ๊บ อันอื่นก็เปิดออกอีก

you close that.

แล้วคุณก็ปิดมัน

(Music)

(ดนตรี)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Kid David: It's kind of like, honestly a lot of times

คิด เดวิด: เอาจริงๆนะ หลายๆครั้งมันเหมือนกับ

I don't really know what's going on

ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นในหัวผม

when I'm dancing.

ตอนผมเต้นอยู่

Because at that point it's just really like, it's my body and the music.

มันเหมือนกับบนโลกนี้มีแต่ร่างกายและดนตรีของผม

It's not really a conscious decision,

มันเหมือนกับมาจากจิตใต้สำนึก

"I'm going to do this next, I'm going to do this."

ไม่ได้แพลนไว้ว่า “ต่อด้วยท่านี้ แล้วก็เป็นท่านั้น”

It's kind of like this other level

มันเหมือนกับมาถึงระดับที่

where you can't make choices anymore,

คุณไม่สามารถเลือกตัดสินใจได้

and it's just your body reacting to certain sounds in the music.

เหลือเพียงร่างกายของคุณที่ตอบสนองกับดนตรีนั้นๆ

I got my name just because I was so young.

ผมได้ชื่อนี้ เพราะว่าผมยังเด็ก

I was young when I started. I was younger than a lot of the people I was dancing with.

ผมเริ่มเต้นตอนอายุน้อยมาก น้อยกว่าหลายๆคนในวงการที่ผมเต้นด้วย

So, it was always like, they called me Kid David, because I was the kid.

เลยเป็นที่มาที่ทุกคนเรียกผมว่า “คิด เดวิด”(หนูเดวิด) เพราะผมยังเด็กอยู่

(Music)

(ดนตรี)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

L'il C: I tell them to create a ball,

ลิล ซี : ผมสั่งการให้สร้างลูกบอลขึ้นมา

and then you just use that ball of energy.

แล้วคุณก็ใช้บอลที่มาพร้อมกับพลังงานลูกนั้น

And instead of throwing it out, people would think

แทนที่จะโยนมันออกไป

that's a krump move, that's a krump move.

ผู้คนอาจจะคิดว่า นั่นเป็นเต้นครัมพ์

That's not a krump move. You're going to throw it out,

จริงๆแล้วไม่ใช่ คุณจะโยนมันออกไป

you throw it out, and you hold it.

โยนมันไปแล้ว แล้วคุณก็จับมันไว้

And you let it go, and then right when you see the tail,

ปล่อย และเมื่อคุณเห็นปลาย

you grab it by the tail, then you bring it back in.

คุณก็จับปลายนั้นไว้ แล้วคว้ามันกลับมา

And you just got this piece of energy

แล้วพลังงานก็กลับมาด้วย

and you just, you're manipulating it.

ทีนี้ คุณก็แค่ควบคุมมัน

You know, you create power, then you tame it.

คุณสร้างพลังขึ้น แล้วก็เลี้ยงมันไว้

(Music)

(ดนตรี)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

(Music)

(ดนตรี)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)