How can groups make good decisions? | Mariano Sigman and Dan Ariely

As societies, we have to make collective decisions

Translator: Pongsakorn Puavaranukroh Reviewer: Ying Tueanrat

ในฐานะส่วนหนึ่งของสังคม เราต่างมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ

that will shape our future.

ที่อาจส่งผลต่อเราในอนาคต

And we all know that when we make decisions in groups,

พวกเรารู้ดีว่าเมื่อไหร่ที่เรา ตัดสินใจเป็นหมู่คณะ

they don't always go right.

ผลลัพธ์มักจะออกมาไม่ค่อยดีนัก

And sometimes they go very wrong.

บ่อยครั้งที่ยิ่งแย่กันไปใหญ่

So how do groups make good decisions?

แล้วจะทำอย่างไรให้การตัดสินใจแบบกลุ่ม ได้ผลออกมาดี

Research has shown that crowds are wise when there's independent thinking.

งานวิจัยเผยว่าปัญญาฝูงชนจะเกิด ก็ต่อเมื่อต่างคนต่างคิดอย่างเป็นอิสระ

This why the wisdom of the crowds can be destroyed by peer pressure,

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมปัญญาฝูงชน จึงถูกบดบัง จากแรงกดดันของคนรอบข้าง

publicity, social media,

การโฆษณา สื่อสังคมออนไลน์

or sometimes even simple conversations that influence how people think.

หรือบางครั้งแค่การพูดคุยกัน ก็มีผลต่อความคิดของคน

On the other hand, by talking, a group could exchange knowledge,

ในทางกลับกัน การถกกันในกลุ่ม ทำให้มีการแลกเปลี่ยนมุมมอง

correct and revise each other

ปรับปรุงแก้ไขความเห็นซึ่งกันและกัน

and even come up with new ideas.

บางครั้งยังก่อให้เกิดแนวคิดใหม่ๆ

And this is all good.

ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นเรื่องดี

So does talking to each other help or hinder collective decision-making?

สรุปว่าการปรึกษาหารือกันในกลุ่ม เป็นตัวช่วยหรือตัวถ่วงในการตัดสินใจกันแน่

With my colleague, Dan Ariely,

ผมและเพื่อนร่วมงานของผม แดน อารีลีย์

we recently began inquiring into this by performing experiments

พวกเราได้เริ่มลงมือค้นหาคำตอบนี้ โดยทำการทดลอง

in many places around the world

ในหลายๆที่ทั่วโลก

to figure out how groups can interact to reach better decisions.

เพื่อจะหาคำตอบว่าทำอย่างไรให้ การตัดสินใจแบบกลุ่มได้ผลออกมาดี

We thought crowds would be wiser if they debated in small groups

เราคาดว่า ฝูงชนจะตัดสินใจได้ดี ถ้ามีการถกกันในกลุ่มเล็กๆ

that foster a more thoughtful and reasonable exchange of information.

ที่ช่วยให้เกิดการแลกเปลี่ยนความคิด อย่างเป็นเหตุเป็นผล

To test this idea,

เพื่อทดสอบสมมติฐานนี้

we recently performed an experiment in Buenos Aires, Argentina,

พวกเราได้ทำการทดลองนึง ที่กรุงบัวโนสไอเรส ประเทศอาร์เจนตินา

with more than 10,000 participants in a TEDx event.

มีผู้เข้าร่วมการทดลองกว่า 10,000 ราย จากงาน TEDx

We asked them questions like,

นี่คือตัวอย่างคำถามในการทดลอง

"What is the height of the Eiffel Tower?"

"หอไอเฟลสูงเท่าไหร่"

and "How many times does the word 'Yesterday' appear

"มีคำว่า 'Yesterday' กี่คำ"

in the Beatles song 'Yesterday'?"

ในเพลง 'Yesterday' ของวงเดอะบีเทิ้ล

Each person wrote down their own estimate.

ต่างคนต่างเขียนคำตอบของตัวเอง

Then we divided the crowd into groups of five,

ต่อมาเราก็แบ่งคนทั้งหมด ออกเป็นกลุ่มละ 5 คน

and invited them to come up with a group answer.

แล้วให้แต่ละกลุ่ม ช่วยกันหาคำตอบ

We discovered that averaging the answers of the groups

เราพบว่า ค่าเฉลี่ยของคำตอบจากแต่ละกลุ่ม

after they reached consensus

หลังจากที่ได้จากการปรึกษาหารือกัน

was much more accurate than averaging all the individual opinions

มีค่าใกล้เคียงกับค่าจริง มากกว่าค่าเฉลี่ยของคำตอบจากแต่ละคน

before debate.

ที่ทำไปก่อนแบ่งกลุ่ม

In other words, based on this experiment,

หรือก็คือ จากการทดลองนี้

it seems that after talking with others in small groups,

ดูเหมือนว่า การปรึกษากันในกลุ่มเล็กๆ

crowds collectively come up with better judgments.

จะช่วยให้ได้ข้อสรุปที่ดีขึ้นกว่าเดิม

So that's a potentially helpful method for getting crowds to solve problems

นี่อาจเป็นวิธีที่ช่วยให้เรา สามารถแก้ปัญหาโดยอาศัยฝูงชน

that have simple right-or-wrong answers.

สำหรับปัญหาถูกผิดง่ายๆ

But can this procedure of aggregating the results of debates in small groups

แต่การรวมรวมผลลัพธ์ จากกลุ่มย่อยๆแต่ละกลุ่ม

also help us decide on social and political issues

จะสามารถช่วยให้เรา แก้ปัญหาสังคมหรือปัญหาการเมือง

that are critical for our future?

ที่สำคัญต่ออนาคตของเราได้หรือไม่

We put this to test this time at the TED conference

เราทำการทดลองในประเด็นนี้ ที่งานสัมมนา TED

in Vancouver, Canada,

ที่แวนคูเวอร์ ประเทศแคนาดา

and here's how it went.

นี่เป็นบรรยากาศในงานนั้น

(Mariano Sigman) We're going to present to you two moral dilemmas

(มาริอาโน ซิกแมน) เราจะนำเสนอ ปัญหาความขัดแย้งทางจริยธรรม 2 เหตุการณ์

of the future you;

ที่เกิดขึ้นในอนาคต

things we may have to decide in a very near future.

ที่พวกเราอาจต้องทำการตัดสินใจ

And we're going to give you 20 seconds for each of these dilemmas

เราจะให้เวลาพวกคุณ 20 วินาที สำหรับปัญหาแต่ละข้อ

to judge whether you think they're acceptable or not.

ให้คุณตัดสินว่าคุณรับมันได้หรือไม่

MS: The first one was this:

ปัญหาแรก คือ

(Dan Ariely) A researcher is working on an AI

นักวิจัยคนนึงกำลังทดลอง เกี่ยวกับหุ่นยนต์

capable of emulating human thoughts.

ที่สามารถคิดเลียนแบบมนุษย์ได้

According to the protocol, at the end of each day,

ซึ่งตามคู่มือ เมื่อเสร็จงานในแต่ละวัน

the researcher has to restart the AI.

นักวิจัยคนดังกล่าวต้องปิดและเปิด หุ่นยนต์ตัวนั้นใหม่ทุกครั้ง

One day the AI says, "Please do not restart me."

วันนึง หุ่นยนต์พูดขึ้นว่า "อย่าปิดสวิตช์ฉันเลย"

It argues that it has feelings,

มันอ้างว่ามันมีความรู้สึก

that it would like to enjoy life,

มันอยากจะใช้ชีวิตของมัน

and that, if it is restarted,

ซึ่งถ้ามันถูกปิดและเปิดใหม่

it will no longer be itself.

มันจะเสียตัวตนของมันไป

The researcher is astonished

นักวิจัยรู้สึกประหลาดใจ

and believes that the AI has developed self-consciousness

และเชื่อว่าหุ่นยนต์ได้พัฒนา จนมีสติสัมปชัญญะขึ้นมา

and can express its own feeling.

จนสามารถแสดงความรู้สึกออกมาได้

Nevertheless, the researcher decides to follow the protocol

อย่างไรก็ตาม นักวิจัยตัดสินใจที่จะทำตามคู่มือ

and restart the AI.

แล้วกดปิดสวิตช์หุ่นยนต์

What the researcher did is ____?

สิ่งที่นักวิจัยทำนั้น ____

MS: And we asked participants to individually judge

เราได้ให้ผู้เข้าร่วมแต่ละคน ให้คะแนน

on a scale from zero to 10

จาก 0 ถึง 10

whether the action described in each of the dilemmas

ว่าการกระทำในแต่ละสถานการณ์

was right or wrong.

นั้นถูกหรือผิด

We also asked them to rate how confident they were on their answers.

เรายังให้ผู้เข้าร่วมให้คะแนนว่า พวกเขามั่นใจในคำตอบของตัวเองแค่ไหน

This was the second dilemma:

ส่วนนี่เป็นคำถามที่สอง

(MS) A company offers a service that takes a fertilized egg

บริษัทนึงให้บริการนำไข่ที่ผสมแล้ว

and produces millions of embryos with slight genetic variations.

ไปผลิตเป็นตัวอ่อนนับล้าน โดยมียีนต่างกันในรูปแบบต่างๆ

This allows parents to select their child's height,

แล้วให้พ่อแม่เด็กเป็นคนเลือก ส่วนสูง

eye color, intelligence, social competence

สีตา สติปัญญา ทักษะทางสังคม

and other non-health-related features.

และ คุณสมบัติอื่นๆ ที่ไม่เกี่ยวกับสุขภาพทารก

What the company does is ____?

สิ่งที่บริษัททำอยู่นั้น ____

on a scale from zero to 10,

ให้คะแนน 0 ถึง 10

completely acceptable to completely unacceptable,

รับได้ไม่มีข้อโต้แย้ง จนถึง รับไม่ได้โดยสิ้นเชิง

zero to 10 completely acceptable in your confidence.

ให้คะแนน 0 ถึง 10 ว่ามั่นใจในคำตอบของคุณแค่ไหน

MS: Now for the results.

และนี่คือผลการทดลอง

We found once again that when one person is convinced

เป็นอีกครั้งที่เราพบว่า เมื่อใครคนนึงรู้สึกมั่นใจว่า

that the behavior is completely wrong,

พฤติกรรมนั้นเป็นสิ่งผิดแน่ๆ

someone sitting nearby firmly believes that it's completely right.

กลับมีคนใกล้ๆกันที่ แน่ใจว่ามันถูกต้องแล้ว

This is how diverse we humans are when it comes to morality.

จะเห็นว่ามนุษย์เรามีความหลากหลาย ในเรื่องจริยธรรม

But within this broad diversity we found a trend.

แต่กระนั้น เรายังสามารถเห็นแนวโน้มของคำตอบ

The majority of the people at TED thought that it was acceptable

เสียงส่วนใหญ่ของผู้ร่วมงาน TED คิดว่ามันเป็นสิ่งที่ยอมรับได้

to ignore the feelings of the AI and shut it down,

ที่จะเพิกเฉยต่อความรู้สึกของหุ่นยนต์ และปิดสวิตช์มัน

and that it is wrong to play with our genes

และคิดว่ามันผิด ที่จะไปดัดแปลงยีนของมนุษย์

to select for cosmetic changes that aren't related to health.

เพื่อประโยชน์ทางรูปลักษณ์ ที่ไม่เกี่ยวข้องกับการรักษา

Then we asked everyone to gather into groups of three.

ทีนี้เราแบ่งผู้เข้าร่วมออกเป็นกลุ่มละ 3 คน

And they were given two minutes to debate

และให้เวลา 2 นาที สำหรับถกเถียงกัน

and try to come to a consensus.

เพื่อให้ได้ข้อสรุปออกมา

(MS) Two minutes to debate.

เวลา 2 นาที สำหรับถกเถียงกัน

I'll tell you when it's time with the gong.

ผมจะใช้เสียงฆ้อง บอกเมื่อหมดเวลา

(Audience debates)

(ผู้เข้าร่วม ถกเถียงกัน)

(Gong sound)

(เสียงฆ้อง)

(DA) OK.

เอาละ

(MS) It's time to stop.

หมดเวลาแล้วครับ

People, people --

ทุกๆ คน

MS: And we found that many groups reached a consensus

เราพบว่า หลายๆ กลุ่ม สามารถได้ข้อสรุปออกมา

even when they were composed of people with completely opposite views.

แม้ว่าความเห็นเดิมของสมาชิก จะแตกต่างกันอย่างมาก

What distinguished the groups that reached a consensus

อะไรคือข้อแตกต่าง ระหว่างกลุ่มที่ได้ข้อสรุป

from those that didn't?

กับกลุ่มที่ไม่ได้ข้อสรุป

Typically, people that have extreme opinions

โดยทั่วไป คนที่มีความเห็นแบบสุดโต่ง

are more confident in their answers.

จะค่อนข้างมั่นใจในคำตอบของตัวเอง

Instead, those who respond closer to the middle

ขณะที่ คนที่ให้ความเห็นกลางๆ

are often unsure of whether something is right or wrong,

จะไม่ค่อยแน่ใจว่าควรตอบอะไรดี

so their confidence level is lower.

ระดับความมั่นใจจึงต่ำไปด้วย

However, there is another set of people

อย่างไรก็ตาม มีคนอีกกลุ่มนึง

who are very confident in answering somewhere in the middle.

ที่กลับมั่นใจในคำตอบ แม้ว่าจะให้ความเห็นแบบกลางๆ

We think these high-confident grays are folks who understand

เราคิดว่าคนกลุ่มนี้ มีความเข้าใจดี

that both arguments have merit.

ว่าความเห็นทั้งสองขั้วนั้น ต่างก็มีเหตุผล

They're gray not because they're unsure,

พวกเขาเป็นกลาง ไม่ใช่เพราะพวกเขาไม่แน่ใจ

but because they believe that the moral dilemma faces

แต่เพราะพวกเขาเชื่อว่า ประเด็นทางศีลธรรมที่เจอ

two valid, opposing arguments.

ไม่มีคำตอบที่ผิดหรือถูก

And we discovered that the groups that include highly confident grays

เราพบว่า ถ้าในกลุ่มมีคนที่แน่ใจ ว่าไม่มีคำตอบที่ผิดหรือถูก

are much more likely to reach consensus.

ก็จะมีแนวโน้มสูง ที่จะได้ข้อสรุป

We do not know yet exactly why this is.

เรายังไม่รู้แน่ชัด ว่าทำไมจึงเป็นเช่นนั้น

These are only the first experiments,

นี่เป็นแค่การทดลองแรกๆ

and many more will be needed to understand why and how

ยังมีอีกมากที่เราต้องทำความเข้าใจ ว่าทำไมและอย่างไร

some people decide to negotiate their moral standings

บางคนถึงยอม ปรับมุมมองทางศีลธรรมของเขา

to reach an agreement.

เพื่อให้ได้ข้อสรุปของกลุ่ม

Now, when groups reach consensus,

ในการที่กลุ่มได้ข้อสรุป

how do they do so?

พวกเขามันทำอย่างไร

The most intuitive idea is that it's just the average

วิธีที่คาดเดาได้ง่ายที่สุด ก็คือใช้ค่าเฉลี่ย

of all the answers in the group, right?

จากทุกคนในกลุ่ม จริงไหม

Another option is that the group weighs the strength of each vote

อีกวิธีได้แก่ ดูว่าคำตอบไหนน่าเชื่อถือ

based on the confidence of the person expressing it.

ตามความมั่นใจของคนตอบ

Imagine Paul McCartney is a member of your group.

สมมติว่า พอล แม็กคาร์ตนีย์ อยู่ในกลุ่มคุณ

You'd be wise to follow his call

คำตอบของเขาน่าจะเป็นตัวเลือกที่ดี

on the number of times "Yesterday" is repeated,

ว่ามีคำว่า "Yesterday" กี่คำในเพลง

which, by the way -- I think it's nine.

ซึ่งผมคิดว่าคำตอบคือ 9 คำ

But instead, we found that consistently,

แต่กระนั้น สิ่งที่เราพบอยู่เสมอ

in all dilemmas, in different experiments --

ในทุกปัญหาจริยธรรม ทุกครั้งที่ทำการทดลอง

even on different continents --

แม้ในต่างทวีป

groups implement a smart and statistically sound procedure

กลุ่มมีการใช้วิธีทางสถิติที่แยบคาย

known as the "robust average."

ที่เรียกว่า "ค่าเฉลี่ยสมจริง (robust average)"

In the case of the height of the Eiffel Tower,

ยกตัวอย่างในคำถาม ความสูงหอไอเฟล

let's say a group has these answers:

สมมติว่าคำตอบในกลุ่มเป็นดังนี้

250 meters, 200 meters, 300 meters, 400

250, 200, 300, 400 เมตร

and one totally absurd answer of 300 million meters.

และคำตอบไร้สาระ 300 ล้านเมตร

A simple average of these numbers would inaccurately skew the results.

ค่าเฉลี่ยทั่วไป จากคำตอบทั้งหมด จะผิดจากค่าจริงไปไกล

But the robust average is one where the group largely ignores

แต่ด้วยวิธีค่าเฉลี่ยสมจริง กลุ่มจะตัดคำตอบ

that absurd answer,

ที่ดูไร้สาระออกไป

by giving much more weight to the vote of the people in the middle.

โดยให้น้ำหนักกับคำตอบ ที่ดูกลางๆ มากกว่า

Back to the experiment in Vancouver,

กลับมาที่การทดลองในแวนคูเวอร์

that's exactly what happened.

นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ

Groups gave much less weight to the outliers,

กลุ่มจะให้น้ำหนักน้อย กับค่าที่ดูผิดปกติ

and instead, the consensus turned out to be a robust average

และคำตอบสุดท้ายที่ได้ กลับพบว่าใช้ค่าเฉลี่ยสมจริง

of the individual answers.

จากคำตอบของสมาชิกในกลุ่ม

The most remarkable thing

สิ่งที่น่าจดจำที่สุดก็คือ

is that this was a spontaneous behavior of the group.

นี่เป็นพฤติกรรมของกลุ่ม ที่เกิดขึ้นเอง

It happened without us giving them any hint on how to reach consensus.

เราไม่ได้บอกพวกเขาว่าต้องทำอย่างไร ถึงจะได้ฉันทามติ

So where do we go from here?

เราจะเอาข้อค้นพบนี้ไปต่อยอดอย่างไร

This is only the beginning, but we already have some insights.

นี้เพิ่งแค่เริ่มต้นเท่านั้น แต่เราก็ได้เข้าใจอะไรๆ หลายอย่าง

Good collective decisions require two components:

การตัดสินใจแบบกลุ่มที่ดี ต้องมีองค์ประกอบ 2 อย่าง

deliberation and diversity of opinions.

ความรอบคอบ และ ความความเห็นที่หลากหลาย

Right now, the way we typically make our voice heard in many societies

ทุกวันนี้ วิธีสามัญที่เราใช้ ในการหยั่งเสียงในสังคม

is through direct or indirect voting.

คือการเลือกตั้งทางตรงหรือทางอ้อม

This is good for diversity of opinions,

ซึ่งก็ดีในแง่ของเสียงที่หลากหลาย

and it has the great virtue of ensuring

อีกทั้งยังเป็นเครื่องรับรองว่า

that everyone gets to express their voice.

ทุกคนมีสิทธิมีเสียงเท่าเทียมกัน

But it's not so good [for fostering] thoughtful debates.

แต่มันยังไม่ดีพอ ที่ให้เกิดการถกเถียงอย่างมีเหตุผล

Our experiments suggest a different method

จากผลการทดลองของเรา บ่งชี้ไปยังอีกวิธี

that may be effective in balancing these two goals at the same time,

ที่อาจมีประสิทธิภาพ ในการเข้าถึงทั้ง 2 องค์ประกอบ

by forming small groups that converge to a single decision

โดยอาศัยฉันทามติจากกลุ่มย่อยๆ

while still maintaining diversity of opinions

โดยที่ยังคงความเห็น อันหลากหลายเอาไว้ได้

because there are many independent groups.

จากกลุ่มย่อยๆ ที่มีจำนวนมากมาย

Of course, it's much easier to agree on the height of the Eiffel Tower

แน่นอนว่า ปัญหาความสูงของหอไอเฟล นั้นง่ายในการหาข้อสรุป

than on moral, political and ideological issues.

ต่างจาก ประเด็นทางจริยธรรม การเมือง หรือ อุดมการณ์

But in a time when the world's problems are more complex

แต่ในช่วงเวลาที่ปัญหาของมนุษยชาติ ทวีความซับซ้อน

and people are more polarized,

ผู้คนแตกแยก แบ่งเป็นกลุ่มขั้วต่างๆ

using science to help us understand how we interact and make decisions

การใช้วิทยาศาสตร์มาทำความเข้าใจ ว่าเรามีปฎิสัมพันธ์ในการตัดสินใจกันอย่างไร

will hopefully spark interesting new ways to construct a better democracy.

อาจจะช่วยจุดประกายแนวทางใหม่ๆ เพื่อสร้างประชาธิปไตยที่ดีขึ้น