How can groups make good decisions? | Mariano Sigman and Dan Ariely

As societies, we have to make collective decisions

Translator: Ali Hosseini Reviewer: sadegh zabihi

در جامعه‌ها، باید تصمیم‌های گروهی بگیریم

that will shape our future.

که آینده ما را شکل می‌دهد

And we all know that when we make decisions in groups,

و ما همه می‌دانیم که وقتی‌ تصمیم گروهی می‌گیریم

they don't always go right.

همیشه موفق نیستیم

And sometimes they go very wrong.

و بعضی‌ وقت‌ها خیلی‌ تصمیم‌های بدی هستند

So how do groups make good decisions?

چگونه گروه‌ها تصمیم‌های مناسب می‌گیرند؟

Research has shown that crowds are wise when there's independent thinking.

تحقیقات نشان داده که وقتی تفکر مستقل وجود دارد اجتماع عاقل است.

This why the wisdom of the crowds can be destroyed by peer pressure,

این خرد جمعی می‌تواند با فشار اطرافیان،

publicity, social media,

تبلیغات، شبکه‌های اجتماعی از بین برود

or sometimes even simple conversations that influence how people think.

یا برخی اوقات حتی با مکالمات ساده که روی تفکر مردم اثر گذار است.

On the other hand, by talking, a group could exchange knowledge,

از دیگر سو، به کمک صحبت، یک گروه می‌تواند تبادل دانش کند،

correct and revise each other

همدیگر را تصحیح نمایند

and even come up with new ideas.

و حتی به ایده‌های جدید دست یابند.

And this is all good.

و این بسیار عالی است.

So does talking to each other help or hinder collective decision-making?

پس صحبت با یکدیگر به تصمیم گیری جمعی کمک می‌کند یا مانع آن می‌شود؟

With my colleague, Dan Ariely,

به کمک همکارم، دن آریلی،

we recently began inquiring into this by performing experiments

اخیراً به بررسی این موضوع با انجام آزمایش‌هایی

in many places around the world

در چندین موقعیت سرتاسر دنیا پرداختیم

to figure out how groups can interact to reach better decisions.

تا دریابیم چگونه گروه‌ها می‌توانند برای رسیدن به تصمیم‌های بهتر تعامل کنند.

We thought crowds would be wiser if they debated in small groups

ما فکر می‌کردیم اجتماع عاقل‌تر است اگر در گروه‌های کوچک به مباحثه بپردازند

that foster a more thoughtful and reasonable exchange of information.

که تبادل متفکرانه و منطقی‌تر از اطلاعات را دارند.

To test this idea,

برای بررسی این ایده،

we recently performed an experiment in Buenos Aires, Argentina,

اخیراً آزمایشی را در بوینس آیرس، پایتخت آرژانتین برگزار کردیم،

with more than 10,000 participants in a TEDx event.

با بیش از ۱۰ هزار نفر از شرکت کنندگان TEDx.

We asked them questions like,

ما سوالاتی را از آنها پرسیدیم،

"What is the height of the Eiffel Tower?"

"ارتفاع برج ایفل چقدر است؟"

and "How many times does the word 'Yesterday' appear

و "چند بار واژه 'دیروز'

in the Beatles song 'Yesterday'?"

در آهنگ بیتل‌ها ظاهر شده است؟"

Each person wrote down their own estimate.

هر شخصی برآورد خود را نوشت.

Then we divided the crowd into groups of five,

سپس ما جمع را به گروه‌های پنج نفره تقسیم کردیم،

and invited them to come up with a group answer.

و از آنها خواستیم تا به پاسخی گروهی برسند.

We discovered that averaging the answers of the groups

ما کشف کردیم که متوسط پاسخ گروه‌ها

after they reached consensus

بعد از آنکه به توافق رسیدند

was much more accurate than averaging all the individual opinions

بسیار دقیق تر از متوسط نظرات افراد بود

before debate.

که قبل از مباحثه بیان شد.

In other words, based on this experiment,

به عبارتی دیگر، بر اساس این آزمایش،

it seems that after talking with others in small groups,

به نظر می‌رسد که بعد از صحبت با دیگران در گروه‌های کوچک،

crowds collectively come up with better judgments.

مردم به صورت جمعی به قضاوت بهتری دست یافتند.

So that's a potentially helpful method for getting crowds to solve problems

بنابراین این بالقوه روشی مفید برای حل مسأله توسط مردم است

that have simple right-or-wrong answers.

که به سادگی پاسخ درست یا غلط را دارد.

But can this procedure of aggregating the results of debates in small groups

اما آیا این رویه تجمیع نتایج مباحثات در گروه‌های کوچک

also help us decide on social and political issues

می‌تواند راجع به مسائل اجتماعی و سیاسی کمک کند

that are critical for our future?

که برای آینده ما حیاتی است؟

We put this to test this time at the TED conference

ما این مورد را در کنفرانس TED

in Vancouver, Canada,

در ونکوور کانادا آزمایش کردیم،

and here's how it went.

و ماجرا اینگونه پیش رفت.

(Mariano Sigman) We're going to present to you two moral dilemmas

(ماریانو سیگمان) ما می‌خواهیم دو گزینه اخلاقی متناقض

of the future you;

از شمای آینده را ارائه دهیم؛

things we may have to decide in a very near future.

چیزهایی که در آینده نزدیک ممکن است مجبور به انتخاب باشید.

And we're going to give you 20 seconds for each of these dilemmas

و ما به شما ۲۰ ثانیه برای هرکدام از گزینه‌ها وقت می‌دهیم

to judge whether you think they're acceptable or not.

تا قضاوت کنید آیا شما فکر می‌کنید قابل قبول است یا نه.

MS: The first one was this:

م س: اولین آنها این بود:

(Dan Ariely) A researcher is working on an AI

(دن آریلی) محققی روی هوش مصنوعی کار می‌کند

capable of emulating human thoughts.

که قابلیت تقلید افکار انسان را دارد.

According to the protocol, at the end of each day,

طبق پروتکل، انتهای هر روز،

the researcher has to restart the AI.

محقق باید هوش مصنوعی را مجدداً راه اندازی نماید.

One day the AI says, "Please do not restart me."

یک روز هوش مصنوعی می‌گوید، «خواهش می‌کنم مرا خاموش و روشن نکن»

It argues that it has feelings,

او دلیل می‌آورد که دارای احساسات است،

that it would like to enjoy life,

می‌خواهد از زندگی لذت ببرد،

and that, if it is restarted,

و اینکه، اگر خاموش و روشن شود،

it will no longer be itself.

دیگر نمی‌تواند خودش باشد.

The researcher is astonished

محقق شگفت زده شد

and believes that the AI has developed self-consciousness

و معتقد بود که هوش مصنوعی خودآگاهی را توسعه داده است

and can express its own feeling.

و می‌تواند احساسات خود را ابراز کند.

Nevertheless, the researcher decides to follow the protocol

به هر صورت محقق تصمیم گرفت تا از از پروتکل پیروی کند

and restart the AI.

و هوش مصنوعی را مجدد راه اندازی کند.

What the researcher did is ____?

کار محقق را چطور ارزیابی می‌کنید؟

MS: And we asked participants to individually judge

م س: و از حضار پرسیدیم که به شخصه قضاوت کنند

on a scale from zero to 10

و از صفر تا ۱۰ نمره بدهند

whether the action described in each of the dilemmas

که عمل انجام شده در هر گزینه

was right or wrong.

صحیح یا غلط بوده است.

We also asked them to rate how confident they were on their answers.

ما از آنها خواستیم تا اطمینان خودشان را از پاسخشان ارزیابی کنند.

This was the second dilemma:

این هم دو راهی دوم:

(MS) A company offers a service that takes a fertilized egg

(م س): شرکتی سرویسی را پیشنهاد می‌دهد که تخم نطفه دار را می‌گیرد

and produces millions of embryos with slight genetic variations.

و میلیون‌ها جنین می‌سازد که تفاوت ژنتیکی اندکی میانشان وجود دارد.

This allows parents to select their child's height,

این کار اجازه می‌دهد تا والدین قد فرزندان،

eye color, intelligence, social competence

رنگ چشم، هوش، قابلیت اجتماعی،

and other non-health-related features.

و سایر ویژگی‌های نامرتبط با سلامتی را انتخاب نمایند.

What the company does is ____?

کار این شرکت را چطور ارزیابی می‌کنید؟

on a scale from zero to 10,

نمره ای بین ۰ تا ۱۰،

completely acceptable to completely unacceptable,

کاملاً قابل قبول تا کاملاً غیر قابل قبول،

zero to 10 completely acceptable in your confidence.

صفر تا ۱۰ نمره برای اطمینان شما.

MS: Now for the results.

م س: اما سراغ نتایج برویم.

We found once again that when one person is convinced

ما یک بار دیگر فهمیدیم که وقتی یک نفر متقاعد شده است

that the behavior is completely wrong,

که رفتار کاملاً غلط است،

someone sitting nearby firmly believes that it's completely right.

یکی دیگر از همین اطراف معتقد است که این کاملاً درست است.

This is how diverse we humans are when it comes to morality.

این گونه ما مردم متنوع فکر می‌کنیم وقتی که به موضوع اخلاق می‌رسیم.

But within this broad diversity we found a trend.

اما در این این گستره تنوع، ما یک روند یافتیم.

The majority of the people at TED thought that it was acceptable

غالب افرادی که در TED بودند فکر می‌کردند که قابل قبول است

to ignore the feelings of the AI and shut it down,

تا احساسات هوش مصنوعی را نادیده بگیریم و آن را خاموش کنیم،

and that it is wrong to play with our genes

و این غلط است که ژن‌ها را دستکاری کنیم

to select for cosmetic changes that aren't related to health.

تا تغییراتی مرتبط با زیبایی را انتخاب کنیم که مرتبط با سلامتی نیست.

Then we asked everyone to gather into groups of three.

سپس ما خواستیم تا همه به گروه‌های سه نفره بپیوندند.

And they were given two minutes to debate

و به آنها ۲ دقیقه وقت برای مباحثه داده شد

and try to come to a consensus.

تا به اجماع و توافق برسند.

(MS) Two minutes to debate.

(م س) ۲ دقیقه برای مباحثه.

I'll tell you when it's time with the gong.

زمان با صدای زنگ خاتمه می‌یابد.

(Audience debates)

(مباحثه بینندگان)

(Gong sound)

(صدای زنگ)

(DA) OK.

(د ا) خب.

(MS) It's time to stop.

(م س) وقت تمام است.

People, people --

دوستان، دوستان --

MS: And we found that many groups reached a consensus

م س: و فهمیدیم که بسیاری از گروه‌ها به اجماع رسیدند

even when they were composed of people with completely opposite views.

حتی وقتی شامل افرادی با دیدگاه‌های کاملاً متفاوت بودند.

What distinguished the groups that reached a consensus

چه چیزی گروهی که به توافق رسید را متمایز می‌کرد

from those that didn't?

نسبت به آنها که نرسیدند؟

Typically, people that have extreme opinions

معمولاً، مردم که انتخاب‌های متضادی دارند

are more confident in their answers.

نسبت به پاسخشان مطمئن‌تر هستند.

Instead, those who respond closer to the middle

در عوض، آنهایی که جوابشان حدود وسط ماجراست

are often unsure of whether something is right or wrong,

اغلب مطمئن نیستند که درست یا غلط باشد،

so their confidence level is lower.

بنابراین سطح اطمینانشان پایین‌تر است.

However, there is another set of people

به هر صورت، بخش دیگری از مردم هستند

who are very confident in answering somewhere in the middle.

که از پاسخ متمایل به وسط خود مطمئن هستند.

We think these high-confident grays are folks who understand

ما فکر می‌کنیم که این خاکستری‌های کاملاً مطمئن، درک می‌کنند

that both arguments have merit.

که هر دو استدلال مزیت‌هایی دارند.

They're gray not because they're unsure,

آنها نه به خاطر عدم اطمینان خاکستری هستند،

but because they believe that the moral dilemma faces

بلکه به خاطر این معتقدند این دو راهی اخلاقی

two valid, opposing arguments.

دو استدلال صحیح اما متضاد را دارد.

And we discovered that the groups that include highly confident grays

و ما کشف کردیم گروه‌هایی که شامل افراد خاکستری بسیار مطمئن هستند

are much more likely to reach consensus.

بسیار محتمل است که به توافقی دست یابند.

We do not know yet exactly why this is.

ما هنوز علت دقیق این موضوع را نمی‌دانیم.

These are only the first experiments,

اینها فقط آزمایش‌های اولیه هستند،

and many more will be needed to understand why and how

و بسیاری دیگر لازم است تا چرایی و چگونگی آن درک شود

some people decide to negotiate their moral standings

که برخی تصمیم به مذاکره برای موقعیت اخلاقی می‌گیرند

to reach an agreement.

تا به توافقی دست یابند.

Now, when groups reach consensus,

حال، وقتی گروه‌ها به اجماع رسیدند،

how do they do so?

چگونه ممکن شد؟

The most intuitive idea is that it's just the average

شهودی ترین ایده این است که این فقط میانگین

of all the answers in the group, right?

تمامی پاسخ‌ها در گروه است، نه؟

Another option is that the group weighs the strength of each vote

گزینه دیگر این است که گروه ضریبی را برای قابلیت هر پاسخ

based on the confidence of the person expressing it.

بر مبنای اطمینان شخص بیان کننده آن پاسخ قرار دهد.

Imagine Paul McCartney is a member of your group.

تصور کنید پال مک کارتنی عضو گروه شما بود.

You'd be wise to follow his call

شما با پیروی از او خود را دانا نشان می‌دهید

on the number of times "Yesterday" is repeated,

درباره تعداد باری که "دیروز" تکرار شده است،

which, by the way -- I think it's nine.

که ضمناً، فکر کنم ۹ بار است.

But instead, we found that consistently,

اما در عوض، ما یافتیم که به طور یکپارچه،

in all dilemmas, in different experiments --

در تمامی دوراهی‌ها، در آزمایش‌های متفاوت --

even on different continents --

حتی در قاره‌های متفاوت --

groups implement a smart and statistically sound procedure

گروه‌ها رویه هوشمندانه و از نظر آمار صحیحی را بکار می‌بندند

known as the "robust average."

که "میانگین با ثبات" نام دارد.

In the case of the height of the Eiffel Tower,

در مورد ارتفاع برج ایفل،

let's say a group has these answers:

فرض کنیم که گروهی سه پاسخ دارد:

250 meters, 200 meters, 300 meters, 400

۲۵۰ متر، ۲۰۰ متر، ۳۰۰ متر، ۴۰۰ متر،

and one totally absurd answer of 300 million meters.

و یک پاسخ کاملاً بی معنی یعنی ۳۰۰ میلیون متر.

A simple average of these numbers would inaccurately skew the results.

میانگین ساده از این اعداد به طور نادقیقی نتایج را منحرف می‌کند.

But the robust average is one where the group largely ignores

اما میانگین با ثبات چیزی است که گروه‌ها به شکل واضحی

جواب بی معنی را نادیده می‌گیرند،

that absurd answer,

by giving much more weight to the vote of the people in the middle.

با دادن وزن بیشتر به افرادی که به وسط متمایلند.

Back to the experiment in Vancouver,

برگردیم به آزمایش شهر ونکوور،

that's exactly what happened.

این دقیقاً همان است که رخ داد.

Groups gave much less weight to the outliers,

گروه‌ها وزن کمی را به داده‌های خارج از محدوده دادند،

and instead, the consensus turned out to be a robust average

و در عوض،توافق یک میانگین با ثبات بود

of the individual answers.

از پاسخ‌های افراد.

The most remarkable thing

قابل توجه ترین نکته

is that this was a spontaneous behavior of the group.

از رفتار خود جوش گروه بود.

It happened without us giving them any hint on how to reach consensus.

این موضوع بدون هرگونه راهنمایی ما درباره رسیدن به توافق رخ داد.

So where do we go from here?

خب ما می‌خواهیم کجا برویم؟

This is only the beginning, but we already have some insights.

این فقط آغاز است، اما ما مقداری بینش کسب کردیم.

Good collective decisions require two components:

تصمیم مناسب جمعی نیاز به دو مؤلفه دارد:

deliberation and diversity of opinions.

تأمل و تنوع نظرات.

Right now, the way we typically make our voice heard in many societies

همین الآن، روشی که معمولاً در جوامع صدای ما شنیده می‌شود

is through direct or indirect voting.

از رأی گیری مستقیم یا غیر مستقیم است.

This is good for diversity of opinions,

این برای تنوع نظرات مناسب است،

and it has the great virtue of ensuring

و ارزش والایی دارد که مطمئن شویم

that everyone gets to express their voice.

تا همگان بتوانند صدای خود را ابراز کنند.

But it's not so good [for fostering] thoughtful debates.

اما این خیلی مناسب مباحث نیازمند ملاحظه نیست.

Our experiments suggest a different method

آزمایش‌های ما پیشنهاد شیوه ای متفاوت را می‌دهد

that may be effective in balancing these two goals at the same time,

که می‌تواند مؤثر در توازن این دو هدف به شکل همزمان باشد،

by forming small groups that converge to a single decision

به کمک ایجاد گروه‌های کوچک که به یک تصمیم همگرا می‌شوند

while still maintaining diversity of opinions

درحالیکه هنوز تنوع نظرات را دارند

because there are many independent groups.

زیرا بسیاری گروه‌های مستقل وجود دارد.

Of course, it's much easier to agree on the height of the Eiffel Tower

البته، توافق بر سر ارتفاع برج ایفل بسیار راحت تر است

than on moral, political and ideological issues.

تا مسائل اخلاقی، سیاسی و ایدئولوژیکی.

But in a time when the world's problems are more complex

اما در زمان خود وقتی مشکلات دنیا بسیار پیچیده است

and people are more polarized,

و مردم بیشتر قطبی شوند،

using science to help us understand how we interact and make decisions

استفاده از علم کمک می‌کند از چگونگی تعامل و تصمیم گیری درک بهتری داشته باشیم

will hopefully spark interesting new ways to construct a better democracy.

که امید به جرقه زدن روش‌های جدید جذاب برای ساختن دموکراسی بهتر خواهد رفت.