Chris Anderson (TED): A vision for TED

Translator: Thipnapa Huansuriya Reviewer: Thanee Chaiwat

This is your conference,

นี่เป็นงานประชุมสัมมนาของพวกคุณ

and I think you have a right to know a little bit right now, in this transition period,

และผมคิดว่าตอนนี้ ระหว่างช่วงเปลี่ยนผ่านนี้ คุณมีสิทธิที่จะรู้ข้อมูล

about this guy who's going to be looking after it for you for a bit.

เกี่ยวกับผู้ชายคนนี้ ที่กำลังจะมาดูแลงานประชุมนี้ให้คุณสักหน่อย

So, I'm just going to grab a chair here.

เอาล่ะ ผมขอไปลากเก้าอี้มาหน่อย

Two years ago at TED, I think --

สองปีที่แล้ว ที่ TED ผมคิด--

I've come to this conclusion --

ผมได้ข้อสรุปว่า--

I think I may have been suffering from a strange delusion.

ผมคิดว่าผมคงหลงละเมอไปกับภาพลวงตา

I think that I may have believed unconsciously,

ผมคิดว่า ผมคงเชื่อลึกๆ ในจิตใต้สำนึก

then, that I was kind of a business hero.

ว่าผมเป็นวีรบุรุษทางธุรกิจ

I had this company that I'd spent 15 years building. It's called Future;

ผมมีบริษัทที่ผมสร้างมากับมือ โดยใช้เวลา 15 ปี ชื่อบริษัท Future

it was a magazine publishing company.

เป็นบริษัทที่ตีพิมพ์นิตยสาร

It had recently gone public

ตอนที่มันเพิ่งจะเข้าตลาดหลักทรัพย์ไป

and the market said that it was apparently worth two billion dollars,

มันมีมูลค่าในตลาดราวสองพันล้านดอลล่าร์

a number I didn't really understand.

ซึ่งเป็นตัวเลขที่ผมไม่ค่อยจะเข้าใจเท่าไหร่

A magazine I'd recently launched called Business 2.0

ตอนนั้นนิตยสารเล่มล่าสุดที่ผมตีพิมพ์ออกมา มีชื่อว่า Business 2.0

was fatter than a telephone directory,

หนายิ่งกว่าสมุดโทรศัพท์อีก

busy pumping hot air into the bubble.

ซึ่งก็ยุ่งอยู่กับการตีพิมพ์เรื่องไร้สาระไปวันๆ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And I was the 40 percent owner of a dotcom

และผมก็เป็นเจ้าของหุ้น 40 เปอร์เซ็นต์ใ นบริษัทที่ทำธุรกิจบนเว็บไซต์แห่งหนึ่ง

that was about to go public and no doubt be worth billions more.

ซึ่งกำลังจะเข้าตลาดหลักทรัพย์ และแน่นอนว่ามันจะมีมูลค่ามากขึ้นเป็นพันล้าน

And all this had come from nothing.

ทุกอย่างที่ว่ามานี้เริ่มจากศูนย์

Fifteen years earlier, I was a science journalist who people just laughed at

15 ปีที่แล้ว ผมเป็นผู้สื่อข่าวสายวิทยาศาสตร์ ที่ผู้คนหัวเราะเยาะ

when I said, "I really would like to start my own computer magazine."

เมื่อผมพูดว่า "ผมอยากทำนิตยสารคอมพิวเตอร์เองสักฉบับ"

And 15 years later, there are 100 of them

แต่ 15 ปีต่อมา ผมก็มีนิตยสาร 100 ฉบับ

and 2,000 people on staff and it was just such heady times.

มีพนักงาน 2,000 คน เป็นช่วงเวลาที่กำลังรุ่งเลย

The date was February 2000.

นั่นคือเดือนกุมภาพันธ์ ปี 2000

I thought the little graph of my business life

ผมคิดว่าเส้นกราฟชีวิตทางธุรกิจของผม

that kind of looked a bit like Moore's Law --

มันดูเหมือนเส้นกราฟตามกฎของมัวร์

ever upward and to the right -- it was going to go on forever.

วิ่งขึ้นไปทางขวาแบบไม่มีที่สิ้นสุด

I mean, it had to. Right? I was in for quite a surprise.

คือ มันต้องเป็นอย่างนั้น ใช่ไหมครับ? แต่แล้วผมก็ได้ประหลาดใจ

The dotcom, ironically called Snowball,

ตอนนั้น ผมมีบริษัทธุรกิจออนไลน์ ซึ่งบังเอิญดันชื่อ Snowball

was the very last consumer web company to go public

เป็นบริษัทเว็บไซต์สำหรับผู้บริโภคบริษัทสุดท้าย ที่เข้าตลาดหลักทรัพย์

the next month before NASDAQ exploded, and I entered 18 months of business hell.

หนึ่งเดือนก่อนที่ตลาดหลักทรัพย์ NASDAQ จะล้ม และผมต้องตกนรกทางธุรกิจอยู่ 18 เดือน

I watched everything that I'd built crumbling,

ผมเห็น ผมมองดูทุกสิ่งทุกอย่าง ที่ผมสร้างมากับมือพังทลายลง

and it looked like all this stuff was going to die

เหมือนกับทุกสิ่งทุกอย่างกำลังจะตาย

and 15 years work would have come for nothing.

และ 15 ปีที่ทุ่มเททำงานมา สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไรเลย

And it was gut wrenching.

มันบีบคั้นจิตใจมาก

It took eight years of blood, sweat and tears to reach 350 employees,

แปดปีแรก ผมทุ่มเททั้งเลือด เหงื่อ และน้ำตา จนมีพนักงาน 350 คน

something which I was very proud of in the business.

ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมภาคภูมิใจมากในการทำธุรกิจ

February 2001 -- in one day we laid off 350 people,

เดือนกุมภาพันธ์ปี 2001 ภายในวันเดียว เราเลิกจ้างพนักงาน 350 คน

and before the bloodshed was finished, 1,000 people had lost their jobs

และกว่าสถานการณ์จะเริ่มสงบ คน 1,000 คนก็ต้องตกงาน

from my companies. I felt sick.

เพราะบริษัทของผมเลิกจ้าง ผมรู้สึกแย่สุดๆ

I watched my own net worth falling

ผมนั่งมองดูมูลค่าทรัพย์สินของผมตกลง

by about a million dollars a day, every day, for 18 months.

วันละประมาณหนึ่งล้านดอลล่าร์ ทุกวัน เป็นเวลา 18 เดือน

And worse than that, far worse than that,

และที่แย่กว่านั้น แย่กว่านั้นอีกเยอะ

my sense of self-worth was kind of evaporating.

ความรู้สึกภูมิใจในตัวเองของผมหายไปหมด

I was going around with this big sign on my forehead: "LOSER."

ผมเดินไปไหนมาไหนพร้อมป้ายติดหน้าผากตัวโตๆ ว่า "ไอ้ขี้แพ้"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And I think what disgusts me more than anything, looking back,

ผมว่า สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกขยะแขยงมากที่สุด เมื่อมองย้อนกลับไป

is how the hell did I let my personal happiness

ก็คือ ทำไมผมถึงเอาความสุขของผม

get so tied up with this business thing?

ไปผูกติดอยู่กับธุรกิจอย่างนั้น?

Well, in the end, we were able to save Future and Snowball,

คือ สุดท้ายเราก็สามารถรักษา บริษัท Future และ Snowball ไว้ได้

but I was, at that point, ready to move on.

แต่ ณ จุดนั้น ผมพร้อมที่จะเดินหน้าไปสู่สิ่งอื่นแล้ว

And to cut a long story short, here's where I came to.

และเพื่อย่อเรื่องให้สั้นลง ที่นี่แหละคือที่ที่ผมมุ่งหน้ามา

And the reason I'm telling this story is that I believe, from many conversations,

เหตุผลที่ผมเล่าเรื่องนี้ก็เพราะ ผมเชื่อครับ จากการสนทนาหลายครั้งหลายหน

that a lot of people in this room have been through a similar kind of rollercoaster --

ว่าคนจำนวนมากในห้องนี้ ได้ผ่านช่วงเวลาดีและร้าย แบบเดียวกันนี้มาแล้ว

emotional rollercoaster -- in the last couple years.

ได้สัมผัสการเหวี่ยงขึ้นลงของอารมณ์ ในรอบสองสามปีที่ผ่านมา

This has been a big, big transition time,

นี่เป็นช่วงเปลี่ยนผ่านครั้งใหญ่ ครั้งใหญ่มาก

and I believe that this conference can play a big part for all of us

และผมเชื่อว่า งานประชุมนี้จะมีบทบาทสำคัญกับเราทุกคน

in taking us forward to the next stage to whatever's next.

โดยช่วยพาเราไปสู่ขั้นต่อไป ไปสู่อะไรก็ตามที่อยู่เบื้องหน้า

The theme next year is re-birth.

หัวข้อของปีหน้า คือการเกิดใหม่

It was at the same TED two years ago

เมื่อสองปีก่อน ที่ TED นี่เอง

when Richard and I reached an agreement on the future of TED.

ริชาร์ดกับผมได้ตกลงกันเกี่ยวกับอนาคตของ TED

And at about the same time, and I think partly because of that,

และในช่วงเวลาเดียวกันนั้นเอง ผมว่าส่วนหนึ่งเป็นเพราะข้อตกลงของผมกับริชาร์ดนั่นแหละ

I started doing something that I'd forgotten about in my business focus:

ผมจึงได้เริ่มทำอะไรที่ผมลืมไปเลย ในระหว่างที่มุ่งความสนใจไปที่ธุรกิจ

I started to read again.

นั่นคือ ผมเริ่มอ่านหนังสืออีกครั้ง

And I discovered that while I'd been busy playing business games,

และผมก็ค้นพบว่า ระหว่างที่ผมวุ่นวายอยู่กับการเล่นเกมส์ธุรกิจ

there'd been this incredible revolution in so many areas of interest:

มีวิวัฒนาการมากมายเหลือเชื่อเกิดขึ้นในหลายๆ สาขาวิชา

cosmology to psychology to evolutionary psychology to anthropology

จักรวาลวิทยา จิตวิทยา จิตวิทยาวิวัฒนาการ และมานุษยวิทยา

to ... all this stuff had changed.

คุณเห็นใช่ไหม ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดเลย

And the way in which you could think about us as a species

และวิธีมองมนุษย์ในฐานะที่เป็นสปีชีส์หนึ่ง

and us as a planet had just changed so much, and it was incredibly exciting.

และในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของดาวเคราะห์ดวงนี้ มันได้เปลี่ยนไปมาก มันน่าตื่นเต้นเหลือเชื่อ

And what was really most exciting --

และที่น่าตื่นเต้นที่สุด

and I think Richard Wurman discovered this at least 20 years before I did --

ซึ่งผมคิดว่าริชาร์ด เวอร์แมน ค้นพบเรื่องนี้ก่อนผมมาตั้ง 20 ปีแล้ว

was that all this stuff is connected.

ก็คือ ทั้งหมดนี้มันเชื่อมโยงกันหมดเลย

It's connected; it all hooks into each other.

มันเชื่อมโยงกัน มันเกี่ยวเนื่องถึงกันและกันไปหมด

We talk about this a lot,

เราพูดเรื่องนี้กันเยอะมาก

and I thought about trying to give an example of this. So, just one example:

ผมว่าผมจะยกตัวอย่างให้ฟังสักเรื่องหนึ่ง

Madame de Gaulle, the wife of the French president,

มาดาม เดอโกล ภรรยาของท่านอดีตประธานาธิบดีฝรั่งเศส

was famously asked once, "What do you most desire?"

เคยให้คำตอบที่โด่งดังไปทั่ว เมื่อถูกถามว่า "คุณมีความปรารถนาในอะไรมากที่สุด?"

And she answered, "A penis."

และท่านตอบว่า "องคชาติ"

And when you think about it, it's very true:

ลองคิดดูสิครับ มันก็จริงทีเดียวนะ

what we all most desire is a penis --

สิ่งที่เราทุกคนต้องการมากที่สุดก็คือองคชาติ

or "happiness" as we say in English.

หรือ ที่แปลเป็นภาษาอังกฤษว่า "ความสุข" นั่นเอง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And something ... good luck with that one in the Japanese translation room.

และบางอย่าง -- โอเคครับ ห้องแปลภาษาญี่ปุ่น ขอให้โชคดีกับการแปลคำนั้นนะครับ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

But something as basic as happiness,

แต่อะไรบางอย่างที่เรียบง่ายอย่างความสุข

which 20 years ago would have been just something for discussion

ซึ่งเมื่อ 20 ปีก่อนเคยเป็นเรื่องที่คุยกัน

in the church or mosque or synagogue,

เฉพาะในโบสถ์ หรือมัสยิด หรือสุเหร่า

today it turns out that there's dozens of TED-like questions

แต่วันนี้ มีคำถามใน TED จำนวนมาก

that you can ask about it, which are really interesting.

ที่เกี่ยวกับความสุข ซึ่งมันน่าสนใจมากเลย

You can ask about what causes it biochemically:

คุณอาจจะถามว่าอะไรเป็นสาเหตุของความสุข ทั้งในระดับชีวเคมี

neuroscience, serotonin, all that stuff.

ประสาทวิทยา เซโรโทนิน อะไรพวกนั้น

You can ask what are the psychological causes of it:

คุณอาจจะถามว่ากลไกทางจิตวิทยา อะไรเป็นสาเหตุของความสุข?

nature? Nurture? Current circumstance?

ธรรมชาติ การเลี้ยงดู หรือสถานการณ์ในขณะปัจจุบัน?

Turns out that the research done on that is absolutely mind-blowing.

งานวิจัยในเรื่องเหล่านี้มันน่าตื่นตาตื่นใจมาก

You can view it as a computing problem, an artificial intelligence problem:

คุณสามารถมองมันเป็นโจทย์ในการคำนวณ เป็นคำถามด้านปัญญาประดิษฐ์

do you need to incorporate

ทำไมน่ะเหรอ -- คุณอยากจะผสมผสานหลักการบางอย่าง

some sort of analog of happiness into a computer brain to make it work properly?

ของความสุขแบบอนาล็อกของมนุษย์เข้าไปในสมองกล เพื่อให้มันทำงานดีขึ้นไหมล่ะ?

You can view it in sort of geopolitical terms

คุณอาจจะมองมันจากมุมของภูมิรัฐศาสตร์

and say, why is it that a billion people on this planet

แล้วบอกว่า ทำไมคนพันล้านคนบนดาวเคราะห์ดวงนี้

are so desperately needy that they have no possibility of happiness,

ถึงได้ยากจนข้นแค้นแสนสาหัส จนเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีความสุข

and whereas almost all the rest of them,

ในขณะที่คนอีกส่วนหนึ่งที่เหลือ

regardless of how much money they have -- whether it's two dollars a day or whatever --

ไม่ว่าจะมีเงินเท่าไหร่ จะหาเงินได้แค่วันละสองดอลล่าร์ หรือเท่าไหร่ก็ตาม

are almost equally happy on average?

ก็ยังมีความสุขได้พอๆ กับคนทั่วไปโดยเฉลี่ย

Or you can view it as an evolutionary psychology kind of thing:

หรือคุณอาจจะมองมันในแง่ของจิตวิทยาวิวัฒนาการ

did our genes invent this as a kind of trick

ว่าทำไมยีนของเราถึงสร้างกลอุบายต่างๆ

to get us to behave in certain ways? The ant's brain, parasitized,

ทำให้เรามีพฤติกรรมอย่างนั้นอย่างนี้? แล้วสมองของมด ของปรสิตล่ะ

to make us behave in certain ways so that our genes would propagate?

ทำไมยีนกำหนดให้เราทำพฤติกรรมบางอย่าง เพื่อให้ยีนของเราได้แพร่พันธุ์ต่อไป

Are we the victims of a mass delusion?

พวกเราเป็นเหยื่อของอุปาทานหมู่หรือเปล่า?

And so on, and so on.

และคำถามอื่นๆ อีกมากมาย

To understand even something as important to us as happiness,

เพื่อตอบคำถามบางอย่างที่สำคัญกับเราอย่างความสุข

you kind of have to branch off in all these different directions,

คุณต้องเรียนรู้ศาสตร์สาขาต่างๆ ทั้งหมดที่ว่ามา

and there's nowhere that I've discovered -- other than TED --

และผมพบว่าไม่มีที่ไหน นอกจาก TED

where you can ask that many questions in that many different directions.

ที่คุณจะสามารถถามคำถามมากมาย ในศาสตร์หลากหลายสาขาได้ขนาดนั้น

And so, it's the profound thing that Richard talks about:

ดังนั้น สิ่งที่ริชาร์ดพูดนั้นลึกซึ้งมาก ที่เขาบอกว่า

to understand anything, you just need to understand the little bits;

การที่จะเข้าใจอะไรก็ตาม คุณต้องเข้าใจส่วนปลีกย่อยของมัน

a little bit about everything that surrounds it.

เกร็ดเล็กๆ น้อยๆ ทุกอย่างที่ล้อมรอบสิ่งนั้น

And so, gradually over these three days,

ทีละเล็กทีละน้อย ตลอดเวลาสามวันนี้

you start off kind of trying to figure out,

แล้วคุณก็จะเริ่มพยายามปะติดปะต่อ

"Why am I listening to all this irrelevant stuff?"

ว่าทำไมฉันถึงมานั่งฟังสิ่งที่ไม่ค่อยจะเกี่ยวกันเลย

And at the end of the four days,

แล้วพอจบวันที่สี่

your brain is humming and you feel energized, alive and excited,

สมองของคุณก็จะฮัมเพลง และคุณก็รู้สึกมีพลัง มีชีวิตชีวา ตื่นเต้น

and it's because all these different bits have been put together.

เพราะชิ้นส่วนเล็กๆ ที่แตกต่างกันทั้งหมดนี้ ได้ถูกประกอบเข้าด้วยกัน

It's the total brain experience, we're going to ...

เป็นประสบการณ์ที่เป็นของสมองทั้งก้อน

it's the mental equivalent of the full body massage.

เปรียบไปก็เหมือนกับการเข้าคอร์สนวดทั้งตัว

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Every mental organ addressed. It really is.

อวัยวะทุกส่วนที่เกี่ยวข้องกับการคิดได้ทำงานหมดเลย จริงๆ นะ

Enough of the theory, Chris. Tell us what you're actually going to do, all right?

พูดเรื่องทฤษฎีพอแล้ว คริส บอกเรามาเลยดีกว่าว่านายจะทำอะไร ตกลงไหม?

So, I will. Here's the vision for TED.

โอเค ได้ นี่คือวิสัยทัศน์ของผมเกี่ยวกับ TED

Number one: do nothing. This thing ain't broke, so I ain't gonna fix it.

ข้อหนึ่ง: ไม่ทำอะไรเลย งานประชุมนี้มันไม่เจ๊งหรอก ดังนั้นผมก็จะไม่แก้อะไร

Jeff Bezos kindly remarked to me,

เจฟ บีซอสบอกผมว่า

"Chris, TED is a really great conference.

"คริส TED นี่เป็นงานประชุมที่ยอดเยี่ยมมากนะ

You're going to have to fuck up really badly to make it bad."

นายต้องห่วยสุดๆ เลยล่ะ นายถึงจะทำให้มันแย่ลงได้"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

So, I gave myself the job title of TED Custodian for a reason,

ที่ผมแต่งตั้งตัวเองเป็นผู้ดูแล TED นั้น ผมมีเหตุผลในใจ

and I will promise you right here and now

และผมขอสัญญากับคุณไว้ตรงนี้ เดี๋ยวนี้เลยว่า

that the core values that make TED special are not going to be interfered with.

ค่านิยมที่เป็นหัวใจที่ทำให้ TED เป็นงานประชุมที่พิเศษ จะไม่ถูกแทรกแซงเด็ดขาด

Truth, curiosity, diversity, no selling, no corporate bullshit,

ความจริง ความใฝ่รู้ ความหลากหลาย ไม่มีการขายของ ไม่มีถ้อยคำหรูหราที่ไร้สาระ

no bandwagoning, no platforms.

ไม่เห่อตามกระแส ไม่มีเรื่องการเมือง

Just the pursuit of interest, wherever it lies,

มีแต่การแสวงหาไปตามความสนใจใคร่รู้ ไม่ว่ามันจะอยู่ตรงไหน

across all the disciplines that are represented here.

ในสาขาวิชาที่มีคนมานำเสนอบนเวทีนี้

That's not going to be changed at all.

นั่นจะไม่ถูกเปลี่ยนเลย

Number two: I am going to put together

ข้อสอง: ผมกำลังจะรวบรวม

an incredible line up of speakers for next year.

รายชื่อผู้พูดสำหรับงานประชุมปีหน้า

The time scale on which TED operates is just fantastic

ตารางเวลาของ TED นี่เยี่ยมมากเลยครับ

after coming out of a magazine business with monthly deadlines.

หลังจากที่ออกมาจากวงการนิตยสาร ซึ่งมีเส้นตายเป็นรายเดือน

There's a year to do this, and already --

แต่ที่ TED นี่ ผมมีเวลาเตรียมงานเป็นปีเลย

I hope to show you a bit later --

อีกเดี๋ยว ผมอยากจะให้คุณดู

there's 25 or so terrific speakers signed up for next year.

ว่าตอนนี้ มีผู้พูดที่สุดยอดประมาณ 25 คนแล้ว ที่ตอบรับคำเชิญว่าจะมาปีหน้า

And I'm getting fantastic help from the community;

และผมก็ได้รับความช่วยเหลือที่พิเศษสุดๆ จากชุมชนชาว TED

this is just such a great community. And combined, our contacts

นี่เป็นชุมชนที่ยอดเยี่ยมมาก ซึ่งเมื่อรวมเข้าด้วยกัน เราก็สามารถติดต่อเชิญ

reach pretty much everyone who's interesting in the country, if not the planet.

เรียกได้ว่าทุกคนที่น่าสนใจในประเทศ หรือไม่ก็ในโลกนี้

It's true.

จริงๆ นะ

Number three: I do want to, if I can, find a way

ข้อสาม: ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากจะหาทาง

of extending the TED experience throughout the year a little bit.

ขยายประสบการณ์ TED ให้ต่อเนื่องในระหว่างปีสักหน่อย

And one key way that we're going to do this is to introduce this book club.

วิธีหนึ่งที่เรากำลังจะทำคือ เราจะเปิดตัวชุมนุมคนรักหนังสือ

Books kind of saved me in the last couple years,

หนังสือช่วยผมได้มากในสองสามปีที่ผ่านมา

and that's a gift that I would like to pass on.

และนั่นเป็นของขวัญที่ผมอยากส่งต่อ

So, when you sign up for TED2003, every six weeks you'll get a care package

ฉะนั้น เมื่อคุณสมัครเข้าร่วมการประชุม TED2003 ทุกๆ หกสัปดาห์คุณจะได้รับพัสดุ

with a book or two and a reason why they're linked to TED.

เป็นหนังสือเล่มหรือสองเล่ม พร้อมคำอธิบายว่ามันเกี่ยวข้องกับ TED ยังไง

They may well be by a TED speaker,

อาจจะมีหนังสือที่เขียนโดยผู้พูดใน TED ด้วย

and so we can get the conversation going during the year

เราจะได้สนทนากันอย่างต่อเนื่องในระหว่างปี

and come back next year having had the same intellectual, emotional journey.

แล้วกลับมาเจอกันปีหน้า โดยมีประสบการณ์ทางปัญญา และอารมณ์แบบเดียวกัน

I think it will be great.

ผมว่ามันจะต้องดีมากๆ เลย

And then, fourthly: I want to mention the Sapling Foundation,

และข้อสี่: ผมอยากพูดถึงมูลนิธิแซปลิง (Sapling Foundation)

which is the new owner of TED.

ซึ่งตอนนี้เป็นเจ้าของรายใหม่ของ TED

What Sapling's ownership means is that all of the proceeds of TED

การที่แซปลิงเป็นเจ้าของ TED หมายความว่า รายได้หลังหักค่าใช้จ่ายจาก TED

will go towards the causes that Sapling stands for.

จะถูกนำไปใช้สนับสนุนประเด็นทางสังคมต่างๆ ที่แซปลิงยืนหยัดต่อสู้อยู่

And more important, I think, the ideas that are exhibited and realized here

และผมว่า ที่สำคัญที่สุด คือความคิดที่ถูกนำเสนอและเราได้เรียนรู้กันที่นี่

are ideas that the foundation can use, because there's fantastic synergy.

เป็นความคิดที่มูลนิธิสามารถนำไปใช้ได้ เพราะมันผสานเข้าด้วยกันอย่างยอดเยี่ยม

Already, just in the last few days,

แค่ในสองสามวันที่ผ่านมานี้เอง

we've had so many people talking about stuff that they care about,

เราได้ฟังผู้พูดจำนวนมากพูดถึงสิ่งที่เขาห่วงใยใส่ใจมากๆ

that they're passionate about, that can make a difference in the world,

สิ่งที่เขาหลงใหล และสามารถสร้างความเปลี่ยนแปลงในโลกได้

and the idea of getting this group of people together --

และความคิดที่จะนำกลุ่มคนเหล่านี้มาเจอกัน

some of the causes that we believe in,

บวกกับสิ่งที่เราเชื่อและใส่ใจ

the money that this conference can raise and the ideas --

เงินและความคิดที่ได้จากการประชุมนี้

I really believe that that combination will, over time, make a difference.

ผมเชื่อว่าส่วนผสมเช่นนี้ จะสร้างความเปลี่ยนแปลงได้ ในอนาคตข้างหน้า

I'm incredibly excited about that.

ผมตื่นเต้นบอกไม่ถูกเลยครับ

In fact, I don't think, overall, that I've been as excited by anything ever in my life.

ที่จริง ผมว่า ไม่เคยมีอะไรทำให้ผมตื่นเต้นได้เลยนะ ตลอดชีวิตที่ผ่านมานี่

I'm in this for the long run,

ผมตั้งใจจะอยู่ทำหน้าที่นี้ในระยะยาว

and I would be greatly honored and excited

และผมจะรู้สึกเป็นเกียรติ และตื่นเต้นอย่างยิ่ง

if you'll come on this journey with me.

ถ้าคุณจะมาร่วมเดินทางไปกับผม