Eva Vertes: My dream about the future of medicine

Vertaald door: Els De Keyser Nagekeken door: Roel Verbunt

Thank you. It's really an honor and a privilege to be here

Dank je wel! Het is echt een eer en een voorrecht om hier te zijn,

spending my last day as a teenager.

op mijn laatste dag als tiener.

Today I want to talk to you about the future, but

Vandaag wil ik met jullie over de toekomst praten,

first I'm going to tell you a bit about the past.

maar eerst ga ik een beetje over het verleden vertellen.

My story starts way before I was born.

Mijn verhaal begint voor ik werd geboren.

My grandmother was on a train to Auschwitz, the death camp.

Mijn grootmoeder zat op een trein naar Auschwitz, het dodenkamp.

And she was going along the tracks, and the tracks split.

Ze volgde de sporen, en de sporen splitsten.

And somehow -- we don't really know exactly the whole story -- but

Op één of andere manier -- we weten het niet helemaal precies --

the train took the wrong track and went to a work camp rather than the death camp.

koos de trein het verkeerde spoor en ging naar een werkkamp in plaats van het dodenkamp.

My grandmother survived and married my grandfather.

Mijn grootmoeder overleefde en trouwde met mijn grootvader.

They were living in Hungary, and my mother was born.

Ze leefden in Hongarije, en mijn moeder werd geboren.

And when my mother was two years old,

Toen mijn moeder twee was,

the Hungarian revolution was raging, and they decided to escape Hungary.

woedde de Hongaarse revolutie. Ze besloten Hongarije te ontvluchten.

They got on a boat, and yet another divergence --

Ze namen de boot, en andermaal was er een splitsing --

the boat was either going to Canada or to Australia.

de boot ging ofwel naar Canada, ofwel naar Australië.

They got on and didn't know where they were going, and ended up in Canada.

Ze stapten in zonder te weten waar ze heengingen, en kwamen in Canada terecht.

So, to make a long story short, they came to Canada.

Om een lang verhaal kort te maken, ze kwamen naar Canada.

My grandmother was a chemist. She worked at the Banting Institute in Toronto,

Mijn oma was scheikundige. Ze werkte voor het Banting Institute in Toronto.

and at 44 she died of stomach cancer. I never met my grandmother,

Toen ze 44 was, stierf ze aan maagkanker. Ik heb mijn oma nooit gezien,

but I carry on her name -- her exact name, Eva Vertes --

maar ik draag haar naam -- helemaal dezelfde naam, Eva Vertes --

and I like to think I carry on her scientific passion, too.

en ik denk graag dat ik mijn passie voor de wetenschap ook van haar heb.

I found this passion not far from here, actually, when I was nine years old.

Ik ontdekte die passie niet ver hiervandaan, toen ik negen was.

My family was on a road trip and we were in the Grand Canyon.

Mijn familie was op reis, en we waren in de Grand Canyon.

And I had never been a reader when I was young --

Ik was nooit echt een lezer geweest toen ik jong was.

my dad had tried me with the Hardy Boys; I tried Nancy Drew;

Mijn papa had de Hardy Boys bij me geprobeerd, ik probeerde Nancy Drew,

I tried all that -- and I just didn't like reading books.

maar ik las gewoon niet graag boeken.

And my mother bought this book when we were at the Grand Canyon

Mijn mama kocht dit boek toen we in de Grand Canyon waren:

called "The Hot Zone." It was all about the outbreak of the Ebola virus.

"The Hot Zone". Het ging over het uitbreken van het ebolavirus.

And something about it just kind of drew me towards it.

Het had iets dat me gewoon aantrok.

There was this big sort of bumpy-looking virus on the cover,

Er stond een groot hobbelachtig virus op de voorkant.

and I just wanted to read it. I picked up that book,

Ik wilde het gewoon lezen. Ik nam het boek op,

and as we drove from the edge of the Grand Canyon

en terwijl we van de rand van de Grand Canyon

to Big Sur, and to, actually, here where we are today, in Monterey,

naar Big Sur reden, hierheen -- waar we vandaag zijn, in Monterey --

I read that book, and from when I was reading that book,

las ik dat boek. En sinds ik dat boek aan het lezen was,

I knew that I wanted to have a life in medicine.

wist ik dat ik mijn leven aan de geneeskunde wilde wijden.

I wanted to be like the explorers I'd read about in the book,

Ik wilde zijn zoals de ontdekkers waarover ik las in het boek,

who went into the jungles of Africa,

die naar de Afrikaanse jungle gingen,

went into the research labs and just tried to figure out

naar het onderzoekslab, om te proberen uit te vissen

what this deadly virus was. So from that moment on, I read every medical book

wat dit dodelijke virus was. Sindsdien las ik elk medisch boek

I could get my hands on, and I just loved it so much.

waar ik de hand op kon leggen. Ik was er zo dol op.

I was a passive observer of the medical world.

Ik was een passieve observator van de medische wereld.

It wasn't until I entered high school that I thought,

Pas toen ik naar de middelbare school ging, dacht ik:

"Maybe now, you know -- being a big high school kid --

"Misschien kan ik nu, nu ik een grote middelbare scholier ben,

I can maybe become an active part of this big medical world."

actief deel worden van deze grote medische wereld."

I was 14, and I emailed professors at the local university

Ik was 14, en ik mailde met professoren van de locale universiteit

to see if maybe I could go work in their lab. And hardly anyone responded.

om te vragen of ik in hun lab mocht werken. Ik kreeg nauwelijks antwoord.

But I mean, why would they respond to a 14-year-old, anyway?

Tja, wie antwoordt er ook aan een 14-jarige?

And I got to go talk to one professor, Dr. Jacobs,

Ik kon met één professor gaan praten, Dr. Jacobs,

who accepted me into the lab.

die mij toeliet tot zijn lab.

At that time, I was really interested in neuroscience

Toentertijd had ik veel belangstelling voor neurowetenschap.

and wanted to do a research project in neurology --

Ik wilde een onderzoeksproject doen in de neurologie --

specifically looking at the effects of heavy metals on the developing nervous system.

meer bepaald over het effect van zware metalen op de ontwikkeling van het zenuwstelsel.

So I started that, and worked in his lab for a year,

Daar begon ik dus mee, en ik werkte een jaar lang in zijn lab.

and found the results that I guess you'd expect to find

Ik kreeg de resultaten die je kan verwachten

when you feed fruit flies heavy metals -- that it really, really impaired the nervous system.

als je fruitvliegjes met zware metalen voedt -- zware schade aan het zenuwstelsel.

The spinal cord had breaks. The neurons were crossing in every which way.

Het ruggenmerg vertoonde breuken. De neuronen kruisten op alle mogelijke manieren.

And from then I wanted to look not at impairment, but at prevention of impairment.

Sindsdien wilde ik niet naar beschadiging, maar naar de preventie van beschadiging kijken.

So that's what led me to Alzheimer's. I started reading about Alzheimer's

Dat bracht me tot Alzheimer. Ik begon te lezen over Alzheimer

and tried to familiarize myself with the research,

en probeerde vertrouwd te geraken met het onderzoek.

and at the same time when I was in the --

Tegelijk, terwijl ik in de --

I was reading in the medical library one day, and I read this article

op een dag zat ik in de geneeskundebibliotheek te lezen in een artikel

about something called "purine derivatives."

over zogenaamde purinederivaten.

And they seemed to have cell growth-promoting properties.

Die leken de eigenschap te hebben dat ze de groei van de cel bevorderden.

And being naive about the whole field, I kind of thought,

Niet gehinderd door enige kennis van het vakgebied, dacht ik:

"Oh, you have cell death in Alzheimer's

"Oh, je hebt dus het afsterven van een cel, bij Alzheimer,

which is causing the memory deficit, and then you have this compound --

met geheugenverlies tot gevolg, en dan is er die verbinding --

purine derivatives -- that are promoting cell growth."

purinederivaten -- die de groei van cellen bevordert."

And so I thought, "Maybe if it can promote cell growth,

Ik dacht dus: "Als die celgroei kan bevorderen,

it can inhibit cell death, too."

dan kan die ook het afsterven van cellen verhinderen."

And so that's the project that I pursued for that year,

Dat project deed ik gedurende dat jaar,

and it's continuing now as well,

en het gaat nu nog door,

and found that a specific purine derivative called "guanidine"

en ik ontdekte dat een specifiek purinederivaat, guanidine,

had inhibited the cell growth by approximately 60 percent.

de celgroei verminderde met ongeveer 60 procent.

So I presented those results at the International Science Fair,

Ik stelde mijn bevindingen voor op de Internationale Wetenschapsbeurs,

which was just one of the most amazing experiences of my life.

wat één van de meest fantastische ervaringen van mijn leven was.

And there I was awarded "Best in the World in Medicine,"

Daar won ik als "Beste ter Wereld in Geneeskunde",

which allowed me to get in, or at least get a foot in the door of the big medical world.

waardoor ik een voet tussen de deur van de grote medische wereld kreeg.

And from then on, since I was now in this huge exciting world,

Sindsdien bevond ik me in die grote, spannende wereld,

I wanted to explore it all. I wanted it all at once, but knew I couldn't really get that.

die ik helemaal wilde verkennen. Ik wilde alles tegelijk, maar wist dat dat niet kon.

And I stumbled across something called "cancer stem cells."

Ik kwam toevallig terecht bij kankerstamcellen.

And this is really what I want to talk to you about today -- about cancer.

En dat is waar ik jullie vandaag over wil spreken -- over kanker.

At first when I heard of cancer stem cells,

Toen ik voor het eerst over kankerstamcellen hoorde,

I didn't really know how to put the two together. I'd heard of stem cells,

wist ik niet hoe ik die moest rijmen. Ik kende stamcellen,

and I'd heard of them as the panacea of the future --

ik had erover gehoord als dé oplossing van de toekomst --

the therapy of many diseases to come in the future, perhaps.

de behandeling van vele ziekten in de toekomst, wellicht.

But I'd heard of cancer as the most feared disease of our time,

Maar ik kende kanker als de meest gevreesde ziekte van vandaag,

so how did the good and bad go together?

dus hoe konden goed en kwaad samengaan?

Last summer I worked at Stanford University, doing some research on cancer stem cells.

Vorige zomer deed ik wat onderzoek naar kankerstamcellen aan de Stanford Universiteit.

And while I was doing this, I was reading the cancer literature,

Ik las de vakliteratuur over kanker,

trying to -- again -- familiarize myself with this new medical field.

in een poging om dit nieuwe medische domein onder de knie te krijgen.

And it seemed that tumors actually begin from a stem cell.

Het bleek dat tumoren ontstaan uit stamcellen.

This fascinated me. The more I read, the more I looked at cancer differently

Dat fascineerde me. Hoe meer ik las, hoe meer ik anders naar kanker keek

and almost became less fearful of it.

en er bijna minder bang van werd.

It seems that cancer is a direct result to injury.

Kanker blijkt een rechtstreeks gevolg van een letsel te zijn.

If you smoke, you damage your lung tissue, and then lung cancer arises.

Als je rookt, beschadig je je longweefsel, met longkanker tot gevolg.

If you drink, you damage your liver, and then liver cancer occurs.

Als je drinkt, beschadig je je lever, met leverkanker tot gevolg.

And it was really interesting -- there were articles correlating

Dat was echt interessant. Sommige artikels legden een verband

if you have a bone fracture, and then bone cancer arises.

tussen botbreuken en botkanker.

Because what stem cells are -- they're these

Want stamcellen zijn

phenomenal cells that really have the ability to differentiate

ongelooflijke cellen die kunnen uitgroeien

into any type of tissue.

tot elke soort weefsel.

So, if the body is sensing that you have damage to an organ

Als het lichaam merkt dat een orgaan beschadigd is,

and then it's initiating cancer, it's almost as if this is a repair response.

initieert het een kanker, bijna als een herstelrespons.

And the cancer, the body is saying the lung tissue is damaged,

De kanker, het lichaam, zegt: "Het longweefsel is beschadigd,

we need to repair the lung. And cancer is originating in the lung

we moeten de long herstellen." De kanker ontstaat in de long

trying to repair -- because you have this excessive proliferation

bij de herstelpoging, door een excessieve groei

of these remarkable cells that really have the potential to become lung tissue.

van die merkwaardige cellen die potentieel uitgroeien tot longweefsel.

But it's almost as if the body has originated this ingenious response,

Maar het is alsof het lichaam dit ingenieuze antwoord heeft bedacht,

but can't quite control it.

maar er geen controle over heeft.

It hasn't yet become fine-tuned enough to finish what has been initiated.

Het is nog niet voldoende afgestemd om te voltooien wat het is begonnen.

So this really, really fascinated me.

Dat vond ik heel erg fascinerend.

And I really think that we can't think about cancer --

Ik denk dat we niet kunnen nadenken over kanker --

let alone any disease -- in such black-and-white terms.

of een andere ziekte -- in deze zwart-wit-termen.

If we eliminate cancer the way we're trying to do now, with chemotherapy and radiation,

Als we kanker uitschakelen op de huidige manier, met chemotherapie en bestraling,

we're bombarding the body or the cancer with toxins, or with radiation, trying to kill it.

bombarderen we het lichaam en de kanker met toxines of met straling, om hem te doden.

It's almost as if we're getting back to this starting point.

Zo keren we haast terug naar het startpunt.

We're removing the cancer cells, but we're revealing the previous damage

We verwijderen de kankercellen, maar we leggen de eerdere schade bloot

that the body has tried to fix.

die het lichaam probeerde te herstellen.

Shouldn't we think about manipulation, rather than elimination?

Moeten we niet eerder aan manipulatie dan aan eliminatie denken?

If somehow we can cause these cells to differentiate --

Als we deze cellen kunnen doen differentiëren --

to become bone tissue, lung tissue, liver tissue,

ze botweefsel, longweefsel, leverweefsel doen worden,

whatever that cancer has been put there to do --

of wat die kanker daar ook aan het doen was --

it would be a repair process. We'd end up better than we were before cancer.

dan zou het een herstelproces zijn. We zouden beter af zijn dan voor de kanker.

So, this really changed my view of looking at cancer.

Dit veranderde mijn visie op kanker echt.

And while I was reading all these articles about cancer,

Terwijl ik deze artikels over kanker las,

it seemed that the articles -- a lot of them -- focused on, you know,

leek het me dat ze veelal focusten op

the genetics of breast cancer, and the genesis

de genetica van borstkanker, het onstaan

and the progression of breast cancer --

en de progressie van borstkanker --

tracking the cancer through the body, tracing where it is, where it goes.

de kanker volgen doorheen het lichaam, zijn locatie, zijn bestemming.

But it struck me that I'd never heard of cancer of the heart,

Het viel me op dat ik nooit had gehoord van hartkanker,

or cancer of any skeletal muscle for that matter.

of van kanker van een skeletspier.

And skeletal muscle constitutes 50 percent of our body,

50 procent van ons lichaam bestaat uit skeletspieren,

or over 50 percent of our body. And so at first I kind of thought,

of nog meer. Eerst dacht ik dus:

"Well, maybe there's some obvious explanation

"Misschien is er een evidente uitleg waarom

why skeletal muscle doesn't get cancer -- at least not that I know of."

skeletspieren geen kanker krijgen -- niet bij mijn weten."

So, I looked further into it, found as many articles as I could,

Ik ging er dieper op in, vond zoveel mogelijk artikels,

and it was amazing -- because it turned out that it was very rare.

en het was verbluffend -- want blijkbaar was dit erg zeldzaam.

Some articles even went as far as to say that skeletal muscle tissue

Sommige artikels beweerden zelfs dat skeletspierweefsel

is resistant to cancer, and furthermore, not only to cancer,

resistent is voor kanker, en overigens niet alleen voor kanker,

but of metastases going to skeletal muscle.

maar ook voor uitzaaiingen naar de skeletspieren.

And what metastases are is when the tumor --

Uitzaaiien zijn er als de tumor,

when a piece -- breaks off and travels through the blood stream

of een deel ervan, afbreekt en door de bloedbaan reist

and goes to a different organ. That's what a metastasis is.

naar een ander orgaan. Dat noemen we een uitzaaiing.

It's the part of cancer that is the most dangerous.

Het is het gevaarlijkste deel van kanker.

If cancer was localized, we could likely remove it,

Als de kanker op één plaats zat, konden we hem waarschijnlijk verwijderen.

or somehow -- you know, it's contained. It's very contained.

Dan is hij ingeperkt, helemaal.

But once it starts moving throughout the body, that's when it becomes deadly.

Maar zodra hij op reis gaat door het lichaam, wordt hij dodelijk.

So the fact that not only did cancer not seem to originate in skeletal muscles,

Dat kanker niet alleen niet ontstond in skeletspieren,

but cancer didn't seem to go to skeletal muscle --

maar er ook niet naartoe ging --

there seemed to be something here.

daar leek wel iets in te zitten.

So these articles were saying, you know, "Skeletal --

Deze artikels zeiden:

metastasis to skeletal muscle -- is very rare."

"Uitzaaiing naar skeletspieren is zeer zeldzaam."

But it was left at that. No one seemed to be asking why.

Daar bleef het bij. Niemand leek zich af te vragen waarom.

So I decided to ask why. At first -- the first thing I did

Dat besloot ik dus te doen. Het eerste wat ik deed,

was I emailed some professors who

was een paar professoren emailen die

specialized in skeletal muscle physiology, and pretty much said,

gespecialiseerd waren in de fysiologie van de skeletspieren, en ik zei:

"Hey, it seems like cancer doesn't really go to skeletal muscle.

"Hey, het lijkt alsof kanker niet naar skeletspieren trekt,

Is there a reason for this?" And a lot of the replies I got were that

is daar een reden voor?" Vaak kreeg ik het antwoord

muscle is terminally differentiated tissue.

dat spieren terminaal gedifferentieerd weefsel zijn.

Meaning that you have muscle cells, but they're not dividing,

Dat betekent dat je spiercellen hebt, maar dat die zich niet delen,

so it doesn't seem like a good target for cancer to hijack.

en bijgevolg geen goed doelwit zijn voor kanker om te gaan kapen.

But then again, this fact that the metastases

Maar het feit dat de uitzaaiingen

didn't go to skeletal muscle made that seem unlikely.

niet naar skeletspieren gingen, maakte dat onwaarschijnlijk.

And furthermore, that nervous tissue -- brain -- gets cancer,

Bovendien krijgt zenuwweefsel -- de hersenen -- wel kanker,

and brain cells are also terminally differentiated.

en hersencellen zijn ook terminaal gedifferentieerd.

So I decided to ask why. And here's some of, I guess, my hypotheses

Dus besloot ik te vragen waarom. Hier zijn een paar van mijn hypothesen

that I'll be starting to investigate this May at the Sylvester Cancer Institute in Miami.

die ik in mei ga onderzoeken in het Sylvester Cancer Institute in Miami.

And I guess I'll keep investigating until I get the answers.

Ik denk dat ik zal blijven zoeken tot ik antwoorden krijg.

But I know that in science, once you get the answers,

Maar ik weet dat je in de wetenschap bij elk antwoord

inevitably you're going to have more questions.

onvermijdelijk nieuwe vragen krijgt.

So I guess you could say that I'll probably be doing this for the rest of my life.

Dus lijkt het erop dat ik dit voor de rest van mijn leven zal blijven doen.

Some of my hypotheses are that

Ik maak onder andere de veronderstelling dat

when you first think about skeletal muscle,

als je je skeletspieren voorstelt,

there's a lot of blood vessels going to skeletal muscle.

er veel bloedvaten richting skeletspieren gaan.

And the first thing that makes me think is that

Waar ik bedenkingen bij heb, is dat

blood vessels are like highways for the tumor cells.

bloedvaten als snelwegen zijn voor de tumorcellen.

Tumor cells can travel through the blood vessels.

Tumorcellen kunnen reizen door de bloedvaten.

And you think, the more highways there are in a tissue,

Je zou denken: hoe meer snelwegen in het weefsel,

the more likely it is to get cancer or to get metastases.

hoe waarschijnlijker het voorkomen van kanker of uitzaaiingen.

So first of all I thought, you know, "Wouldn't it be favorable

Eerst dacht ik dus: "Zou het niet voordelig zijn

to cancer getting to skeletal muscle?" And as well,

voor kanker om naar skeletspieren te gaan?"

cancer tumors require a process called angiogenesis,

Bovendien hebben kankertumoren nood aan een proces dat angiogenese heet,

which is really, the tumor recruits the blood vessels to itself

waarbij de tumor de bloedvaten recruteert voor zichzelf,

to supply itself with nutrients so it can grow.

om hem van voedsel te voorzien, zodat hij kan groeien.

Without angiogenesis, the tumor remains the size of a pinpoint and it's not harmful.

Zonder angiogenese blijft de tumor een speldenknop die geen kwaad kan.

So angiogenesis is really a central process to the pathogenesis of cancer.

Angiogenese is een centraal proces bij het ontstaan van kanker.

And one article that really stood out to me

Eén artikel viel me echt op,

when I was just reading about this, trying to figure out why cancer doesn't go to skeletal

toen ik pas begon te lezen over waarom kanker niet naar skeletspieren gaat.

muscle, was that it had reported 16 percent of micro-metastases

Het deed verslag over 16 procent micro-uitzaaiingen

to skeletal muscle upon autopsy.

in skeletspieren bij een autopsie.

16 percent! Meaning that there were these pinpoint tumors in skeletal muscle,

16 procent! Dat betekent dat er speldenknoptumoren waren in skeletspieren,

but only .16 percent of actual metastases --

maar slechts 0,16 procent eigenlijke uitzaaiingen.

suggesting that maybe skeletal muscle is able to control the angiogenesis,

Dat suggereerde dat skeletspieren misschien de angiogenese controleren,

is able to control the tumors recruiting these blood vessels.

en de tumoren controleert die bloedvaten recruteren.

We use skeletal muscles so much. It's the one portion of our body --

We gebruiken skeletspieren zo vaak. Het is een deel van ons lichaam --

our heart's always beating. We're always moving our muscles.

ons hart klopt altijd. We bewegen onze spieren altijd.

Is it possible that muscle somehow intuitively knows

Is het mogelijk dat een spier intuïtief weet

that it needs this blood supply? It needs to be constantly contracting,

dat het de bloedtoevoer nodig heeft? Ze moet constant samentrekken,

so therefore it's almost selfish. It's grabbing its blood vessels for itself.

en is daardoor haast egoïstisch. Ze eist haar bloedvaten zelf op.

Therefore, when a tumor comes into skeletal muscle tissue,

Als er dus een tumor binnendringt in skeletspierweefsel,

it can't get a blood supply, and can't grow.

dan krijgt die geen bloedtoevoer en kan hij niet groeien.

So this suggests that maybe if there is an anti-angiogenic factor

Dit suggereert dat er misschien een anti-angiogenetische factor zit

in skeletal muscle -- or perhaps even more,

in skeletspieren -- of misschien nog meer:

an angiogenic routing factor, so it can actually direct where the blood vessels grow --

een angiogenetische richtinggever, die kan bepalen waar de bloedvaten groeien.

this could be a potential future therapy for cancer.

Dat zou misschien een nieuwe kankertherapie kunnen opleveren.

And another thing that's really interesting is that

Wat ook erg interessant is:

there's this whole -- the way tumors move throughout the body,

de manier waarop tumoren door het lichaam bewegen

it's a very complex system -- and there's something called the chemokine network.

is erg complex, en er bestaat iets dat het chemokinenetwerk heet.

And chemokines are essentially chemical attractants,

Chemokines zijn chemische lokstoffen,

and they're the stop and go signals for cancer.

die stoplichten voor kanker zijn.

So a tumor expresses chemokine receptors,

Een tumor ontwikkelt chemokinereceptoren,

and another organ -- a distant organ somewhere in the body --

en een ander orgaan -- een afgelegen orgaan ergens in het lichaam --

will have the corresponding chemokines,

heeft de overeenstemmende chemokines,

and the tumor will see these chemokines and migrate towards it.

de tumor ziet die chemokines en migreert er naartoe.

Is it possible that skeletal muscle doesn't express this type of molecules?

Is het niet mogelijk dat skeletspieren dit type moleculen niet ontwikkelen?

And the other really interesting thing is that

Een andere erg interessante kwestie is deze:

when skeletal muscle -- there's been several reports that when skeletal

er zijn verschillende meldingen dat schade aan skeletspieren

muscle is injured, that's what correlates with metastases going to skeletal muscle.

overeenstemt met uitzaaiingen naar skeletspieren.

And, furthermore, when skeletal muscle is injured,

Bovendien is het zo dat als skeletspieren beschadigd zijn,

that's what causes chemokines -- these signals saying,

dit leidt tot chemokines, signalen die zeggen:

"Cancer, you can come to me," the "go signs" for the tumors --

"Kom maar hierheen, kanker", de "go"-signalen voor de tumoren.

it causes them to highly express these chemokines.

Het leidt ertoe dat ze veel chemokines ontwikkelen.

So, there's so much interplay here.

Dit hangt dus allemaal erg samen,

I mean, there are so many possibilities

er zijn zovele mogelijke redenen

for why tumors don't go to skeletal muscle.

waarom tumoren niet naar skeletspieren gaan.

But it seems like by investigating, by attacking cancer,

Het lijkt erop dat door te onderzoeken, door kanker aan te vallen,

by searching where cancer is not, there has got to be something --

door te zoeken waar kanker niet is --

there's got to be something -- that's making this tissue resistant to tumors.

er iets moet zijn dat dit weefsel resistent maakt tegen tumoren.

And can we utilize -- can we take this property,

Kunnen we dit gebruiken, deze eigenschap,

this compound, this receptor, whatever it is that's controlling these

deze verbinding, deze receptor, wat het ook is dat deze anti-tumor-eigenschappen

anti-tumor properties and apply it to cancer therapy in general?

controleert, en het toepassen op kankertherapie in het algemeen?

Now, one thing that kind of ties the resistance of skeletal muscle to cancer --

Wat de weerstand van skeletspieren tegen kanker samenhoudt --

to the cancer as a repair response gone out of control in the body --

tegen kanker als een ongecontroleerde herstelrespons --

is that skeletal muscle has a factor in it called "MyoD."

is dat skeletspieren een factor genaamd MyoD hebben.

And what MyoD essentially does is, it causes cells to differentiate

De functie van MyoD is dat het cellen doet differentiëren

into muscle cells. So this compound, MyoD,

tot spiercellen. Deze verbinding, MyoD,

has been tested on a lot of different cell types and been shown to

is getest op vele verschillende celtypes, en blijkt

actually convert this variety of cell types into skeletal muscle cells.

deze verschillende celtypes tot skeletspiercellen te converteren.

So, is it possible that the tumor cells are going to the skeletal muscle tissue,

Is het mogelijk dat tumorcellen naar het skeletspierweefsel gaan,

but once in contact inside the skeletal muscle tissue,

maar dat als ze in contact zijn met het skeletspierweefsel,

MyoD acts upon these tumor cells and causes them

MyoD inwerkt op deze tumorcellen en zorgt dat ze

to become skeletal muscle cells?

skeletspiercellen worden?

Maybe tumor cells are being disguised as skeletal muscle cells,

Misschien zijn tumorcellen vermomd als skeletspiercellen

and this is why it seems as if it is so rare.

en lijken ze daarom zo zeldzaam.

It's not harmful; it has just repaired the muscle.

Het is niet schadelijk, het heeft zojuist de spier hersteld.

Muscle is constantly being used -- constantly being damaged.

Spieren worden constant gebruikt, constant beschadigd.

If every time we tore a muscle

Als we elke keer als we een spier scheuren

or every time we stretched a muscle or moved in a wrong way,

of een spier verrekken of verkeerd bewegen,

cancer occurred -- I mean, everybody would have cancer almost.

kanker zouden krijgen, dan zou zowat iedereen kanker krijgen.

And I hate to say that. But it seems as though muscle cell,

Ik zeg het niet graag. Maar het ziet ernaar uit dat spiercellen,

possibly because of all its use, has adapted

misschien door hoe ze gebruikt worden, zich sneller dan

faster than other body tissues to respond to injury,

andere lichaamsweefsels hebben aangepast om te reageren op een letsel,

to fine-tune this repair response and actually be able to finish the process

om deze herstelrespons te verfijnen en het proces af te werken

which the body wants to finish. I really believe that the human body is very,

dat het lichaam wil afwerken. Ik geloof echt dat het menselijk lichaam

very smart, and we can't counteract something the body is saying to do.

erg slim is, en we kunnen niet tegengaan wat het lichaam wil doen.

It's different when a bacteria comes into the body --

Het is anders als een bacterie het lichaam binnendringt,

that's a foreign object -- we want that out.

dat is een vreemd lichaam -- dat willen we eruit.

But when the body is actually initiating a process

Maar als het lichaam een proces opstart,

and we're calling it a disease, it doesn't seem as though elimination is

en wij noemen het een ziekte, dan lijkt het dat eliminatie

the right solution. So even to go from there, it's possible, although far-fetched,

niet het juiste antwoord is. Meer nog, het is mogelijk -- hoewel vergezocht --

that in the future we could almost think of cancer being used as a therapy.

dat we kanker in de toekomst misschien als therapie zullen gebruiken.

If those diseases where tissues are deteriorating --

Als de ziekten waarbij weefsel degenereert --

for example Alzheimer's, where the brain, the brain cells, die

zoals Alzheimer's, waarbij de hersencellen sterven,

and we need to restore new brain cells, new functional brain cells --

en wij moeten nieuwe, werkende hersencellen aanmaken,

what if we could, in the future, use cancer? A tumor --

als we daar nu eens kanker bij konden gebruiken?

put it in the brain and cause it to differentiate into brain cells?

Een tumor die in de hersenen wordt gezet en die we doen differentiëren tot hersencellen?

That's a very far-fetched idea, but I really believe that it may be possible.

Dat is een erg vergezochte idee, maar ik geloof echt dat het mogelijk is.

These cells are so versatile, these cancer cells are so versatile --

Deze kankercellen zijn zo wendbaar,

we just have to manipulate them in the right way.

we moeten ze alleen in de juiste richting manipuleren.

And again, some of these may be far-fetched, but

Nogmaals, dit is misschien vergezocht, maar ik dacht dat

I figured if there's anywhere to present far-fetched ideas, it's here at TED, so

als er één plek was om vergezochte ideeën voor te stellen, het hier op TED was,

thank you very much.

dus hartelijk dank.

(Applause)

(Applaus)