The power of women's anger | Soraya Chemaly

Translator: Ellen Maloney

Vertaald door: marianne rieuwers Nagekeken door: Axel Saffran

So sometimes I get angry,

Soms word ik boos,

and it took me many years to be able to say just those words.

en het kostte me vele jaren om dát alleen al te kunnen zeggen.

In my work,

In mijn werk

sometimes my body thrums, I'm so enraged.

trilt mijn lijf soms helemaal, zo boos ben ik.

But no matter how justified my anger has been,

Maar ongeacht hoe terecht mijn woede ook was,

throughout my life,

mij is mijn hele leven lang geleerd

I've always been led to understand that my anger is an exaggeration,

dat mijn boosheid overdreven is,

a misrepresentation,

een onjuiste reactie,

that it will make me rude and unlikable.

die me grof en onaantrekkelijk maakt.

Mainly as a girl, I learned, as a girl, that anger is an emotion

Voornamelijk als meisje heb ik geleerd dat boosheid een emotie is,

better left entirely unvoiced.

die je maar beter helemaal niet moet uiten.

Think about my mother for a minute.

Stel je mijn moeder eens voor.

When I was 15, I came home from school one day,

Toen ik 15 jaar was, kwam ik op een dag van school

and she was standing on a long veranda outside of our kitchen,

en zij stond op de lange veranda buiten voor de keuken

holding a giant stack of plates.

met een grote stapel borden.

Imagine how dumbfounded I was when she started to throw them like Frisbees...

Ik was compleet sprakeloos toen ze ermee begon te gooien als frisbees...

(Laughter)

(Gelach)

into the hot, humid air.

in de hete, vochtige lucht.

When every single plate had shattered into thousands of pieces

Toen ieder bord in duizend stukjes was gevallen

on the hill below,

op de heuvel onder ons,

she walked back in and she said to me, cheerfully, "How was your day?"

liep ze weer naar binnen en vroeg ze vrolijk: "Hoe was je dag?"

(Laughter)

(Gelach)

Now you can see how a child would look at an incident like this

Je ziet wel in hoe een kind een dergelijk incident zou bekijken

and think that anger is silent, isolating, destructive, even frightening.

en denken dat boosheid: stil, isolerend, destructief en zelfs beangstigend is.

Especially though when the person who's angry is a girl or a woman.

Met name wanneer deze boze persoon een meisje of een vrouw is.

The question is why.

De vraag is waarom.

Anger is a human emotion, neither good nor bad.

Boosheid is een menselijke emotie, noch goed noch slecht.

It is actually a signal emotion.

Het is feitelijk een signaalemotie.

It warns us of indignity, threat, insult and harm.

Het waarschuwt ons voor vernedering, dreiging, belediging en letsel.

And yet, in culture after culture, anger is reserved as the moral property

En toch, in zovele culturen, wordt boosheid geacht

het morele eigendom te zijn van jongens en mannen.

of boys and men.

Now, to be sure, there are differences.

Er zijn natuurlijk verschillen.

So in the United States, for example,

In de Verenigde Staten, bijvoorbeeld,

an angry black man is viewed as a criminal,

wordt een boze zwarte man gezien als een crimineel,

but an angry white man has civic virtue.

maar een boze blanke man is een waardevolle burger.

Regardless of where we are, however, the emotion is gendered.

Waar we echter ook zijn, die emotie is met name van mannen.

And so we teach children to disdain anger in girls and women,

En dus leren we kinderen om boosheid bij meisjes en vrouwen af te keuren,

and we grow up to be adults that penalize it.

en worden we volwassenen die het bestraffen.

So what if we didn't do that?

Wat als we dat nu eens niet zouden doen?

What if we didn't sever anger from femininity?

Wat als we boosheid niet scheiden van vrouwelijkheid?

Because severing anger from femininity means we sever girls and women

Want boosheid scheiden van vrouwelijkheid betekent dat we meisjes en vrouwen

from the emotion that best protects us from injustice.

de emotie onthouden die hen het beste beschermt tegen onrecht.

What if instead we thought about developing emotional competence

Wat als we in plaats daarvan deze emotionele vaardigheid zouden ontwikkelen

for boys and girls?

voor jongens én meisjes?

The fact is we still remarkably socialize children

Het feit is dat we kinderen nog steeds sociaal gedrag aanleren

in very binary and oppositional ways.

op een binaire en verschillende wijze.

Boys are held to absurd, rigid norms of masculinity --

Jongens worden gehouden aan absurde, rigide normen van mannelijkheid

told to renounce the feminine emotionality of sadness or fear

die horen geen vrouwelijke emoties als droefheid of angst te kennen,

and to embrace aggression and anger as markers of real manhood.

maar moeten agressie en woede omarmen als echte mannelijke eigenschappen.

Daar staat tegenover

On the other hand, girls learn to be deferential,

dat we meisjes leren voorkomend te zijn

and anger is incompatible with deference.

en woede gaat daar niet mee samen.

In the same way that we learned to cross our legs and tame our hair,

Net zoals ons is geleerd onze benen te kruisen en ons haar te doen,

we learned to bite our tongues and swallow our pride.

is ons verteld ons in te houden en onze trots in te slikken.

What happens too often is that for all of us,

Wat maar al te vaak gebeurt, en dat geldt voor ons allemaal, is dat

indignity becomes imminent in our notions of femininity.

vernedering onderdeel blijft van ons denkbeeld over vrouwelijkheid.

There's a long personal and political tale to that bifurcation.

Er zit een heel persoonlijk en politiek verhaal achter deze splitsing.

In anger, we go from being spoiled princesses and hormonal teens,

In woede gaan we van verwende prinsessen en opstandige pubers,

to high maintenance women and shrill, ugly nags.

naar bewerkelijke vrouwen en krijsende, lelijke zeuren.

We have flavors, though; pick your flavor.

We zijn er in alle smaken, kies maar uit.

Are you a spicy hot Latina when you're mad?

Ben jij een pittige hete Latina als je boos bent?

Or a sad Asian girl? An angry black woman? Or a crazy white one?

Of een triest Aziatisch meisje? Een boze zwarte vrouw?

Of een gekke witte?

You can pick.

Je kan kiezen.

But in fact, the effect is that when we say what's important to us,

Maar het resultaat is, dat wanneer we zeggen wat belangrijk is voor ons --

which is what anger is conveying,

want dat is wat boosheid overbrengt --

people are more likely to get angry at us for being angry.

mensen boos op ons worden omdat we boos zijn.

Whether we're at home or in school or at work or in a political arena,

Waar we ook zijn, thuis of op school of op werk of in de politieke arena,

anger confirms masculinity, and it confounds femininity.

boosheid bevestigt mannelijkheid en het frustreert vrouwelijkheid.

So men are rewarded for displaying it,

Dus mannen worden beloond voor dat gedrag,

and women are penalized for doing the same.

en vrouwen worden gestraft voor hetzelfde gedrag.

This puts us at an enormous disadvantage,

Dit zet ons op een enorme achterstand,

particularly when we have to defend ourselves and our own interests.

zeker als we onszelf en onze belangen moeten beschermen.

If we're faced with a threatening street harasser, predatory employer,

Wanneer we te maken hebben met een bedreigende straatovervaller,

een roofzuchtige collega,

a sexist, racist classmate,

een seksist, racistische klasgenoot,

our brains are screaming, "Are you kidding me?"

schreeuwt ons brein: "Ben je nou helemaal gek geworden?"

And our mouths say, "I'm sorry, what?"

En onze monden zeggen: "Het spijt me, wat?"

(Laughter)

(Gelach)

Right?

Toch?

And it's conflicting because the anger gets all tangled up

En het botst met elkaar want de boosheid raakt vermengd

with the anxiety and the fear and the risk and retaliation.

met spanning en de angst voor het risico op vergelding.

If you ask women what they fear the most in response to their anger,

Als je vrouwen vraagt waar ze het bangst voor zijn als reactie op hun boosheid,

they don't say violence.

zeggen ze niet geweld.

They say mockery.

Zij zeggen spot.

Think about what that means.

Denk er eens over wat dat wil zeggen.

If you have multiple marginalized identities, it's not just mockery.

Heb je meerdere gemarginaliseerde identiteiten, dan is het niet alleen spot.

If you defend yourself, if you put a stake in the ground,

Wanneer je jezelf beschermt, wanneer je je grenzen aangeeft,

there can be dire consequences.

want daar kunnen ernstige consequenties aan verbonden zijn.

Now we reproduce these patterns not in big, bold and blunt ways,

Nu herhalen we deze patronen niet op een opzichtige en duidelijke wijze,

but in the everyday banality of life.

maar door dagelijkse banaliteiten in het leven.

When my daughter was in preschool, every single morning

Toen mijn dochter op de kleuterschool zat, ging ze iedere ochtend

she built an elaborate castle -- ribbons and blocks --

een prachtig kasteel bouwen van linten en blokken,

and every single morning the same boy knocked it down gleefully.

en iedere ochtend kwam dezelfde jongen die het met veel plezier omschopte.

His parents were there, but they never intervened before the fact.

Zijn ouders waren daar, maar ze grepen nooit in voordat het gebeurde.

They were happy to provide platitudes afterwards:

Ze waren blij te voorzien in clichés achteraf:

"Boys will be boys."

"Jongens zullen altijd jongens zijn."

"It's so tempting, he just couldn't help himself."

"Het is zo verleidelijk, hij kon het niet laten."

I did what many girls and women learn to do.

Ik deed wat veel meisjes en vrouwen hebben geleerd te doen:

I preemptively kept the peace,

op voorhand bewaarde ik de vrede

and I taught my daughter to do the same thing.

en leerde mijn dochter hetzelfde te doen.

She used her words.

Ze gebruikte haar woorden.

She tried to gently body block him.

Ze probeerde hem vriendelijk tegen te houden.

She moved where she was building in the classroom, to no effect.

Ze verplaatste van plek waar ze bouwde in de klas, maar geen effect.

So I and the other adults mutually constructed a particular male entitlement.

Dus ik en andere volwassenen construeerden gezamenlijk een typisch mannelijk recht.

He could run rampant and control the environment,

Hij kon ongeremd tekeergaan en zijn omgeving domineren,

and she kept her feelings to herself and worked around his needs.

en zij hield haar behoeften voor zichzelf en werkt om zijn behoeften heen.

We failed both of them by not giving her anger the uptake

We stelden ze beiden teleur door haar boosheid niet te erkennen

and resolution that it deserved.

en de oplossing te geven die ze verdiende.

Now that's a microcosm of a much bigger problem.

Nou is dit een kleine weergave van een veel groter probleem.

Because culturally, worldwide,

Want cultureel, wereldwijd gezien,

we preference the performance of masculinity --

geven we de voorkeur aan deze uiting van mannelijkheid

and the power and privilege that come with that performance --

en het gezag en voorrecht dat daarmee samengaat,

over the rights and needs and words of children and women.

boven de rechten en behoeften en woorden van kinderen en vrouwen.

So it will come as absolutely no surprise, probably, to the people in this room

Dus het zal waarschijnlijk geen verrassing zijn voor de mensen hier,

that women report being angrier in more sustained ways and with more intensity

dat vrouwen zeggen bozer te zijn,

op een volhardendere manier en en met meer intensiteit dan mannen.

than men do.

Some of that comes from the fact that we're socialized to ruminate,

Dat komt deels door het feit dat we gesocialiseerd zijn om te herkauwen,

to keep it to ourselves and mull it over.

om het voor onszelf te houden en erin te wentelen.

But we also have to find socially palatable ways

Maar wij moeten op zoek naar sociaal geaccepteerde manieren

to express the intensity of emotion that we have

om de intensiteit van onze emoties die we voelen te uiten

and the awareness that it brings of our precarity.

en het bewustzijn dat het ons brengt over onze kwetsbaarheid.

So we do several things.

Dus doen we verschillende dingen.

If men knew how often women were filled with white hot rage when we cried,

Als mannen eens wisten hoe vaak vrouwen vervuld zijn van pure woede als we huilen,

they would be staggered.

zouden ze stijl achteroverslaan.

(Laughter)

(Gelach)

We use minimizing language.

We gebruiken verzachtende taal.

"We're frustrated. No, really, it's OK."

We zijn gefrustreerd. "Nee hoor, het is goed."

(Laughter)

(Gelach)

We self-objectify and lose the ability

We maken van onszelf een object en verliezen de vaardigheid

to even recognize the physiological changes that indicate anger.

om zelfs de psychologische veranderingen te herkennen die woede veroorzaakt.

Mainly, though, we get sick.

Voornamelijk worden we echter ziek.

Anger has now been implicated in a whole array of illnesses

Boosheid wordt nu in verband gebracht met een heel scala aan ziektes

that are casually dismissed as "women's illnesses."

die makkelijk terzijde worden geschoven als 'vrouwenkwaaltjes'.

Higher rates of chronic pain, autoimmune disorders, disordered eating,

Meer chronische pijn, auto-immuunziekten, eetstoornissen,

mental distress, anxiety, self harm, depression.

geestelijke stress, angst en zelfbeschadiging, depressie.

Anger affects our immune systems, our cardiovascular systems.

Woede heeft invloed op ons immuunsysteem, ons cardiovasculair systeem.

Some studies even indicate that it affects mortality rates,

Sommige studies geven zelfs aan dat het de sterftecijfers beïnvloedt,

particularly in black women with cancer.

met name voor zwarte vrouwen met kanker.

I am sick and tired of the women I know being sick and tired.

Ik heb schoon genoeg van die vrouwen die er ook schoon genoeg van hebben.

Our anger brings great discomfort,

Onze boosheid brengt veel ongemak.

and the conflict comes because it's our role to bring comfort.

En het conflict komt doordat het onze rol is om de vrede te bewaren.

There is anger that's acceptable.

Er is woede die geaccepteerd wordt.

We can be angry when we stay in our lanes and buttress the status quo.

Wij mogen boos zijn als we

in de gebaande paden blijven

en de status-quo bewaren.

As mothers or teachers,

Als moeders of onderwijzers

we can be mad, but we can't be angry about the tremendous costs of nurturing.

mogen we boos zijn, maar niet boos zijn over de hoge prijs van verzorgen.

We can be angry at our mothers.

We kunnen boos zijn op onze moeders.

Let's say, as teenagers -- patriarchal rules and regulations --

Bijvoorbeeld als pubers -- de ouderlijke regels en beperkingen --

we don't blame systems, we blame them.

we verwijten niet het systeem we verwijten het hen.

We can be angry at other women, because who doesn't love a good catfight?

We kunnen boos zijn op andere vrouwen want wie houdt er niet van een meidengevecht.

And we can be angry at men with lower status in an expressive hierarchy

En we mogen boos zijn op mannen met een lagere status in een duidelijke hiërarchie

that supports racism or xenophobia.

die racisme of xenofobie ondersteunt.

But we have an enormous power in this.

Maar we hebben een enorme potentie hierin.

Because feelings are the purview of our authority,

Omdat gevoelens de reikwijdte aangeven van óns gezag

and people are uncomfortable with our anger.

en mensen zich ongemakkelijk voelen door onze boosheid.

We should be making people comfortable with the discomfort they feel

We zouden dus mensen moeten leren zich gemakkelijk te voelen met hun ongemak

when women say no, unapologetically.

als vrouwen nee zeggen zonder excuses te maken.

We can take emotions and think in terms of competence and not gender.

We kunnen emoties bekijken in termen van competentie in plaats van gender.

People who are able to process their anger and make meaning from it

Mensen die hun woede doorleven en er vorm aangeven,

are more creative, more optimistic,

zijn creatiever en optimistischer,

they have more intimacy,

ervaren meer intimiteit,

they're better problem solvers,

zijn betere probleemoplossers

they have greater political efficacy.

en zijn in politiek opzicht effectiever.

Now I am a woman writing about women and feelings,

Wel, ik ben een vrouw die schrijft over vrouwen en gevoelens,

so very few men with power

dus weinig mannen met macht

zullen, uit politieke overwegingen, serieus nemen wat ik zeg.

are going to take what I'm saying seriously, as a matter of politics.

We think of politics and anger in terms of the contempt and disdain and fury

Wij brengen beleid en woede in verband met de minachting en razernij

die bijdragen aan de opkomst van macho-fascisme in de wereld.

that are feeding a rise of macho-fascism in the world.

But if it's that poison, it's also the antidote.

Maar als dát het gif is, kan het ook een tegengif zijn.

We have an anger of hope, and we see it every single day

Er bestaat een boosheid vanuit hoop die we iedere dag zien

in the resistant anger of women and marginalized people.

in de aanhoudende boosheid van vrouwen en gemarginaliseerde mensen.

It's related to compassion and empathy and love,

Ze staat in verband met compassie en empathie en liefde

and we should recognize that anger as well.

en we zouden die boosheid eveneens moeten erkennen.

De kwestie is dat samenlevingen die de boosheid van vrouwen niet respecteren,

The issue is that societies that don't respect women's anger don't respect women.

vrouwen niet respecteren.

The real danger of our anger isn't that it will break bonds or plates.

Het echte gevaar van onze woede zit niet in het breken van banden... of borden.

It's that it exactly shows how seriously we take ourselves,

Het zit in het laten zien dat we onszelf serieus nemen

and we expect other people to take us seriously as well.

en dat we van andere mensen ook verwachten dat ze ons serieus nemen.

When that happens, chances are very good

Als dat gebeurt, is de kans groot

that women will be able to smile when they want to.

dat vrouwen kunnen glimlachen ... wanneer ze dat willen.

(Applaus)

(Applause)

Thank you.

Dank je.

(Applause) (Cheers)

(Applaus)