The nit-picking glory of The New Yorker's Comma Queen | Mary Norris

Vertaald door: Saskia O'Neill Nagekeken door: Axel Saffran

I have spent the past 38 years trying to be invisible.

Ik heb de afgelopen 38 jaar geprobeerd om onzichtbaar te zijn.

I'm a copy editor.

Ik ben bureauredacteur.

I work at The New Yorker,

Ik werk bij The New Yorker

and copyediting for The New Yorker is like playing shortstop

en redigeren voor The New Yorker is net als korte stop zijn

for a Major League Baseball team:

bij een honkbalteam in de Major League:

every little movement gets picked over by the critics --

de recensenten analyseren elk miniem gebaar;

God forbid you should commit an error.

o wee, als je een fout maakt!

Just to clarify: copy editors don't choose what goes into the magazine.

Voor de duidelijkheid: bureauredacteuren gaan niet over de inhoud.

We work at the level of the sentence,

Wij werken op zinsniveau,

maybe the paragraph,

een alinea misschien,

the words, the punctuation.

de woorden, de interpunctie.

Our business is in the details.

Ons werk gaat over de details.

We put the diaeresis, the double dot, over the "i" in "naïve."

We zetten het trema, de twee puntjes, op de i in 'naïve'.

We impose house style.

Wij leggen de huisstijl op.

Every publication has a house style.

Iedere publicatie heeft een huisstijl.

The New Yorker's is particularly distinctive.

Die van The New Yorker is heel herkenbaar.

We sometimes get teased for our style.

We worden wel eens gepest om onze stijl.

Imagine -- we still spell "teen-ager" with a hyphen,

Stel je voor -- we spellen 'teen-ager' nog met een koppelteken,

as if that word had just been coined.

alsof het woord pas is uitgevonden.

But you see that hyphen in "teen-age"

Maar aan dat koppelteken in 'teen-age'

and that diaeresis over "coöperate,"

en het trema in 'coöperate',

and you know you're reading The New Yorker.

zie je meteen dat je The New Yorker leest.

Copyediting at The New Yorker is a mechanical process.

Redigeren bij The New Yorker is een mechanisch proces.

There is a related role called query proofreading,

Er is een vergelijkbare functie, die van de proeflezen of corrigeren.

or page-OK'ing.

Whereas copyediting is mechanical,

Redigeren is mechanisch,

query proofreading is interpretive.

terwijl proeflezen interpretatief is.

We make suggestions to the author through the editor

We geven de auteur suggesties, via de redacteur,

to improve the emphasis of a sentence

om de nadruk van een zin te verbeteren

or point out unintentional repetitions

of om op onbedoelde herhalingen te wijzen

and supply compelling alternatives.

en 'aantrekkelijke alternatieven' voor te stellen.

Our purpose is to make the author look good.

Onze rol is om de auteur in een goed daglicht te plaatsen.

Note that we give our proofs not directly to the author,

We geven ons werk echter niet rechtstreeks aan de auteur,

but to the editor.

maar aan de redacteur.

This often creates a good cop/bad cop dynamic

Dit leidt vaak tot een sfeer van vriend-vijand

in which the copy editor -- I'll use that as an umbrella term --

waarbij de bureauredacteur, ik gebruik dit even als overkoepelende term,

is invariably the bad cop.

altijd de vijand is.

If we do our job well, we're invisible,

Als we ons werk goed doen, zijn we onzichtbaar,

but as soon as we make a mistake,

maar zodra we een fout maken,

we copy editors become glaringly visible.

zijn wij bureauredacteuren ineens overduidelijk aanwezig.

Here is the most recent mistake that was laid at my door.

Dit is de meest recente fout waarop ik werd aangesproken.

[Last Tuesday, Sarah Palin, the pre-Trump embodiment

[Last Tuesday, Sarah Palin, the pre-Trump embodiment

of populist no-nothingism in the Republican Party,

of populist no-nothingism in the Republican Party,

endorsed Trump.]

endorsed Trump.]

"Where were The New Yorker's fabled copy editors?" a reader wrote.

"Waar zijn die geweldige bureauredacteuren van The New Yorker?" schreef een lezer.

"Didn't the writer mean 'know-nothingism'?"

"Bedoelde de schrijver niet 'know-nothingism'?

Ouch.

Au!

There's no excuse for this mistake.

Er is geen enkel excuus voor deze fout.

But I like it: "no-nothingism."

Maar ik vind hem leuk: 'no-nothingism'.

It might be American vernacular for "nihilism."

Het zou de Amerikaanse term voor 'nihilisme' kunnen zijn.

(Laughter)

(Gelach)

Here, another reader quotes a passage from the magazine:

Een andere lezer citeert dit stukje uit het tijdschrift:

[Ruby was seventy-six, but she retained her authoritative bearing;

[Ruby was seventy-six, but she retained her authoritative bearing;

only her unsteady gait belied her age.]

only her unsteady gait belied her age.]

He added:

Hij voegde eraan toe:

"Surely, someone at The New Yorker knows the meaning of 'belied,'

"Iemand van The New Yorker weet toch wel wat 'belied' betekent

and that it is the opposite of how it is used in this sentence.

en dat het het tegenovergestelde is van wat hier staat.

Come on! Get it together."

Doe eens wat beter je best, zeg!"

Belie: to give a false impression.

'Belie' is een valse indruk geven.

It should have been "betrayed."

Het had 'betrayed' (verraadde) moeten zijn.

E.B. White once wrote of commas in The New Yorker:

E.B. White schreef eens over de komma's in The New Yorker:

"They fall with the precision of knives outlining a body."

"Ze vallen secuur als messen rond de contouren van een lichaam."

(Laughter)

(Gelach)

And it's true -- we get a lot of complaints about commas.

En inderdaad, we krijgen veel klachten over komma's.

"Are there really two commas in 'Martin Luther King, Jr., Boulevard'?"

"Zitten er echt twee komma's in 'Martin Luther King, Jr., Boulevard'?"

There may not be on the sign, but yes, that is New Yorker style for "Jr."

Op een bordje niet, maar zo wordt 'Jr.' wel geschreven in The New Yorker.

One wag wrote:

Een grapjas schreef:

["Please, could you expel, or, at least, restrain,

["Please, could you expel, or, at least, restrain,

the comma-maniac, on your editorial staff?"]

the comma-maniac, on your editorial staff?"]

(Laughter)

(Gelach)

Ah, well.

Nou ja.

In this case, those commas are well-placed,

De komma's staan hier wel goed,

except that there should not be one

behalve die tussen

between "maniac" and "on."

'maniac' en 'on'.

(Laughter)

(Gelach)

Also, if we must have commas around "at least,"

En als er dan toch komma's rond 'at least' moeten staan,

we might change it up by using dashes around that phrase:

kunnen we nog wel een stapje verder gaan en streepjes om de uitdrukking zetten:

"... -- or, at least, restrain --"

"... -- or, at least, restrain --"

Perfect.

Perfect.

(Applause)

(Applaus)

Then there's this:

Wat denk je hiervan:

"Love you, love your magazine,

"Ik ben een groot fan,

but can you please stop writing massive numbers as text?"

maar willen jullie alsjeblieft ophouden met het uitschrijven van grote getallen?"

[two and a half million ...]

[twee en een half miljoen ...]

No.

Nee.

(Laughter)

(Gelach)

One last cri de coeur from a spelling stickler:

Nog een laatste hartenkreet van een spellingfanaat:

["Those long stringy things are vocal cords, not chords."]

["Die lange, draderige dingen zijn stembanden, geen stem-accoorden."]

The outraged reader added,

De woedende lezer voegde eraan toe:

"I'm sure I'm not the first to write

"Ik ben vast niet de eerste

regarding this egregious proofreading error,

die u schrijft over deze flagrante fout van de proeflezer,

but I'm equally sure I won't be the last.

en vast ook niet de laatste.

Fie!"

Foei!"

(Laughter)

(Gelach)

I used to like getting mail.

Vroeger vond ik het leuk om post te ontvangen.

There is a pact between writers and editors.

Er is een verbond tussen schrijvers en redacteuren.

The editor never sells out the writer,

De redacteur verraadt de schrijver niet,

never goes public about bad jokes that had to be cut

verklapt niet aan iedereen welke slechte grappen er werden geschrapt

or stories that went on too long.

of dat verhalen veel te lang doordreven.

A great editor saves a writer from her excesses.

Een goede redacteur behoedt een schrijver voor excessen.

Copy editors, too, have a code;

Bureauredacteuren hebben ook een code:

we don't advertise our oversights.

we lopen niet te koop met onze fouten.

I feel disloyal divulging them here,

Ik voel me een afvallige, dat ik ze hier bekendmaak,

so let's have look at what we do right.

dus laten we liever kijken naar wat we goed doen.

Somehow, I've gotten a reputation for sternness.

Op een of andere manier sta ik bekend als streng.

But I work with writers who know how to have their way with me.

Maar ik werk met schrijvers die weten hoe ze met me om moeten gaan.

I've known Ian Frazier, or "Sandy," since the early 80s.

Ian Frazier, of 'Sandy', ken ik sinds de vroege jaren tachtig.

And he's one of my favorites,

Hij is een van mijn favorieten,

even though he sometimes writes a sentence

ook al schrijft hij soms zinnen

that gives a copy editor pause.

waar de bureauredacteur flink over na moet denken.

Here is one from a story about Staten Island

Deze komt uit een verhaal over Staten Island na orkaan Sandy:

after Hurricane Sandy:

[A dock that had been broken in the middle and lost its other half

[A dock that had been broken in the middle and lost its other half

sloped down toward the water,

sloped down toward the water,

its support pipes and wires leaning forward

its support pipes and wires leaning forward

like when you open a box of linguine and it slides out.]

like when you open a box of linguine and it slides out.]

(Laughter)

(Gelach)

This would never have got past the grammarian in the days of yore.

Dit zou een grammaticus van weleer nooit hebben geaccepteerd.

But what could I do?

Wat moest ik ermee?

Technically, the "like" should be an "as,"

Technisch gezien zou 'like' 'as' moeten zijn,

but it sounds ridiculous,

maar dat klinkt belachelijk,

as if the author were about to embark on an extended Homeric simile --

alsof de schrijver een of andere Homerische vergelijking begint --

"as when you open a box of linguine."

"as when you open a box of linguine."

(Laughter)

(Gelach)

I decided that the hurricane conferred poetic justice on Sandy

Ik besloot dat de orkaan Sandy's taalgebruik rechtvaardigde

and let the sentence stand.

en liet de zin voor wat hij was.

(Laughter)

(Gelach)

Generally, if I think something is wrong,

Als ik denk dat iets fout is,

I query it three times.

lees ik het drie keer na.

I told Sandy that not long ago in a moment of indiscretion and he said,

Ik vertelde Sandy dat op een onbewaakt moment en hij zei:

"Only three?"

"Drie keer maar?"

So, he has learned to hold out.

Hij heeft het dus leren verduren.

Recently, he wrote a story for "Talk of the Town,"

Laatst had hij een verhaal voor 'Talk of the Town',

that's the section at the front of the magazine

dat zijn korte stukjes voorin het tijdschrift

with short pieces on subjects ranging from Ricky Jay's exhibit

over allerlei onderwerpen, van de tentoonstelling van Ricky Jay

at the Metropolitan Museum

in het Metropolitan Museum,

to the introduction of doggie bags in France.

tot de introductie van doggybags in Frankrijk.

Sandy's story was about the return to the Bronx

Sandy's verhaal ging over de Bronx

of Supreme Court Justice Sonia Sotomayor.

en Sonia Sotomayor, rechter bij het Hooggerechtshof.

There were three things in it that I had to challenge.

Ik kwam drie uitdagingen tegen.

First, a grammar query.

De eerste, van gramaticale aard.

The justice was wearing black and Sandy wrote,

De rechter droeg zwarte kleding en Sandy schreef:

[Her face and hands stood out like in an old, mostly dark painting.]

[Her face and hands stood out like in an old, mostly dark painting.]

Now, unlike with the hurricane,

Anders dan bij het orkaanverhaal had de schrijver hier niet het excuus

with this "like," the author didn't have the excuse

of describing hurricane damage.

dat hij orkaanschade beschreef.

"Like" in this sense is a preposition, and a preposition takes an object,

'Like' is in deze betekenis een voorzetsel en bij een voorzetsel hoort een object,

which is a noun.

een zelfstandig naamwoord.

This "like" had to be an "as."

Het 'like' in deze zin, moest 'as' zijn.

"As in an old, mostly dark painting."

"As in an old, mostly dark painting."

Second, a spelling issue.

De tweede was een spelfout.

The author was quoting someone who was assisting the justice:

De auteur citeerde iemand die de rechter assisteerde:

["It will be just a minute.

["It will be just a minute.

We are getting the justice mic'ed,"]

We are getting the justice mic'ed,"]

Mic'ed?

'Mic'ed?' [gemuisd?]

The music industry spells it "mic"

In de muziekindustrie is de spelling 'mic'

because that's how it's spelled on the equipment.

omdat het zo geschreven staat op de apparatuur.

I'd never seen it used as a verb with this spelling,

Ik had die spelling nooit als een werkwoord gezien

and I was distraught to think that "mic'ed"

en het verontrustte me dat het woord 'mic'ed'

would get into the magazine on my watch.

in het tijdschrift kwam onder mijn supervisie.

(Laughter)

(Gelach)

New Yorker style for "microphone" in its abbreviated form is "mike."

De afkorting voor 'microphone' is volgens The New Yorker 'mike'.

Finally, there was a sticky grammar and usage issue

Ten slotte was er nog een grammaticaal probleem

in which the pronoun has to have the same grammatical number

betreffende een bezittelijk voornaamwoord dat niet congrueerde met het antecedent.

as its antecedent.

[everyone in the vicinity held their breath]

[everyone in the vicinity held their breath]

"Their" is plural and "everyone," its antecedent, is singular.

'Their' is meervoud, terwijl 'everyone', het antecedent, enkelvoud is.

You would never say, "Everyone were there."

Niemand zegt: "Everyone were there".

Everyone was there. Everyone is here.

Everyone was there. Everyone is here.

But people say things like, "Everyone held their breath" all the time.

Maar mensen zeggen voortdurend dingen als: "Everyone held their breath".

To give it legitimacy,

Om dat te rechtvaardigen

copy editors call it "the singular 'their,'"

noemen bureauredacteuren dit 'het enkelvoudige their';

as if calling it singular makes it no longer plural.

alsof zeggen dat het enkelvoud is, het niet langer meervoud doet zijn.

(Laughter)

(Gelach)

It is my job when I see it in print to do my best to eliminate it.

Het is mijn taak om te proberen zo'n vorm eruit te halen wanneer ik hem tegenkom.

I couldn't make it, "Everyone held her breath,"

Ik kon niet schrijven 'Everyone held her breath',

or "Everyone held his breath,"

of 'Everyone held his breath',

or "Everyone held his or her breath."

of 'Everyone held his or her breath'.

Whatever I suggested had to blend in.

Mijn wijziging moest passen in het stuk.

I asked, through the editor,

Ik vroeg, via de redacteur,

if the author would consider changing it

of de schrijver het kon veranderen in:

to "All in the vicinity held their breath,"

'All in the vicinity held their breath',

because "all" is plural.

want 'all' is meervoud.

Nope.

Nee.

I tried again: "All those present held their breath?"

Toen probeerde ik: 'All those present held their breath',

I thought this sounded vaguely judicial.

dat vond ik wel aardig juridisch klinken.

But the editor pointed out

Maar de redacteur zei

that we could not have "present" and "presence"

dat 'present' en 'presence'

in the same sentence.

niet samen in één zin konden.

When the final proof came back,

Toen ik de laatste versie ontving,

the author had accepted "as" for "like,"

zag ik dat de schrijver 'as' voor 'like' en 'miked' voor 'mic'ed' had geaccepteerd.

and "miked" for "mic'ed."

But on "Everyone held their breath," he stood his ground.

Maar 'Everyone held their breath' wilde hij niet veranderen.

Two out of three isn't bad.

Twee van de drie is niet slecht.

In the same issue,

In datzelfde nummer, in het artikel over doggybags in Frankrijk,

in that piece on doggie bags in France,

there was the gratuitous use of the f-word by a Frenchman.

gebruikte een fransoos geheel onnodig het 'F-word'.

I wonder, when the mail comes in,

Ik ben benieuwd naar de brieven

which will have offended the readers more.

en waar de lezers zich méér aan storen.

(Laughter)

(Gelach)

Thank you.

Bedankt.

(Applause)

(Applaus)