Rick Smolan: A girl, a photograph, a homecoming

Vertaald door: Axel Saffran Nagekeken door: Christel Foncke

Some of you have heard the story before,

Sommigen van jullie hebben dit verhaal

but, in fact, there's somebody in the audience

wel eens gehoord, maar één persoon

who's never heard this story in front of an audience before,

heeft het nog nooit voor publiek gehoord,

dus ik ben wat nerveuzer dan anders, als ik het vertel.

so I'm a little more nervous than I normally am telling this story.

I used to be a photographer for many years.

Ik ben vele jaren fotograaf geweest.

In 1978, I was working for "TIME Magazine"

In 1978 werkte ik voor het tijdschrift Time.

and I was given a three-day assignment to photograph Amerasian children,

Ik kreeg een driedaagse opdracht

om Ameraziatische kinderen te fotograferen.

children who had been fathered by American GIs all over Southeast Asia,

Kinderen die verwekt waren door Amerikaanse soldaten,

overal in Zuidoost-Azië, en dan achtergelaten --

and then abandoned -- 40,000 children all over Asia.

40.000 kinderen door heel Azië.

I had never heard the word Amerasian before.

Ik had het woord 'Ameraziatisch' nog nooit gehoord.

I spent a few days photographing children in different countries,

Ik fotografeerde enkele dagen kinderen in verschillende landen.

and like a lot of photographers and a lot of journalists,

Zoals vele fotografen en journalisten hoop ik altijd

I always hoped that when my pictures are published,

dat als mijn foto's gepubliceerd worden,

ze daadwerkelijk invloed hebben op de situatie,

they might actually have an effect on a situation,

in plaats van slechts te documenteren.

instead of just documenting it.

So, I was so disturbed by what I saw

Ik werd zo geraakt door wat ik zag,

and I was so unhappy with the article that ran afterwards,

en ik was zo ontevreden met het artikel dat volgde,

that I decided I would take six months off.

dat ik besloot om 6 maanden vrijaf te nemen.

I was 28 years old.

Ik was 28 jaar.

I decided I would find six children in different countries,

Ik besloot om met 6 kinderen in verschillende landen

wat tijd door te brengen om te proberen

and actually go spend some time with the kids,

hun verhaal wat beter te vertellen

and try to tell their story a little bit better

dan ik dacht voor Time te hebben gedaan.

than I thought I had done for Time magazine.

Ik zocht naar kinderen

In the course of doing the story,

I was looking for children who hadn't been photographed before,

die nog niet waren gefotografeerd.

and the Pearl Buck Foundation told me that they worked with a lot of Americans

De Pearl Buck Foundation vertelde mij

dat ze met veel Amerikanen werkten die

who were donating money to help some of these kids.

geld doneerden om deze kinderen te helpen.

And a man told me,

De man die de stichting runde in Korea, vertelde me over een 11-jarig meisje,

who ran the Pearl Buck Foundation in Korea,

that there was a young girl, who was 11 years old,

dat door haar grootmoeder werd opgevoed.

being raised by her grandmother.

Deze oma had nooit toegestaan dat westerlingen haar zagen.

And the grandmother had never let any Westerners see her.

Every time any Westerners came to the village, she hid the girl.

Telkens als er westerlingen in het dorp waren, verstopte ze haar.

Of course, I was immediately intrigued.

Uiteraard was ik meteen gefascineerd.

I saw photographs of her and I thought I wanted to go.

Ik zag foto's van haar en wilde haar bezoeken.

And the guy just told me,

De man verzekerde me: "Dat gaat je nooit lukken. De oma zal nooit

"This grandmother -- there's no way she's ever going to let you

toelaten dat je dit meisje ook maar ziet.

meet this girl that's she's raising."

Ik nam een tolk mee en ging naar het dorp,

I took a translator with me and went to this village,

vond de grootmoeder, ging bij haar zitten.

found the grandmother, sat down with her.

Tot mijn verbijstering kreeg ik toestemming van haar

And to my astonishment, she agreed to let me photograph her granddaughter.

om haar kleindochter te fotograferen.

And I was paying for this myself, so I asked the translator

Ik betaalde dit zelf, dus ik vroeg aan de tolk

if it would be OK if I stayed for the week.

of ik een week ter plekke mocht logeren.

I had a sleeping bag.

Ik had een slaapzak.

The family had a small shed on the side of the house,

De familie had een klein schuurtje naast het huis,

so I said, "Could I sleep in my sleeping bag in the evenings?"

dus ik vroeg: "Kan ik daar 's nachts in mijn slaapzak slapen?"

And I just told the little girl, whose name was Eun-Sook Lee,

Ik vertelde het meisje, dat Hyun-Soek Lie heette,

that if I ever did anything to embarrass her --

dat als ik haar ooit in verlegenheid bracht --

she didn't speak a word of English, although she looked very American --

ze sprak geen woord Engels, hoewel ze er Amerikaans uitzag --

ze haar hand kon opsteken en zeggen: "Stop".

she could put up her hand and say, "Stop," and I would stop taking pictures.

Dan zou ik stoppen met het nemen van foto's.

Toen vertrok mijn tolk.

Then my translator left. I couldn't speak a word of Korean.

Daar zat ik dan, ik sprak geen woord Koreaans.

Dit is op de avond dat ik Hyun-Soek ontmoette.

This is the first night I met Eun-Sook.

Haar moeder leefde nog.

Her mother was still alive.

She was not raising her, her grandmother was raising her.

Haar moeder voedde haar niet op, dat deed haar oma.

Wat me onmiddellijk opviel, was hoezeer

And what struck me immediately

was how in love the two of these people were.

deze twee mensen van elkaar hielden.

The grandmother was incredibly fond, deeply in love with this little girl.

De oma was ongelofelijk gesteld op het meisje.

Ze sliepen 's nachts op de grond.

They slept on the floor at night.

The way they heat their homes in Korea is to put bricks under the floors,

In Korea verwarmen ze hun huizen met bakstenen onder de vloer,

dus de warmte komt door de vloer heen.

so the heat radiates from underneath the floor.

Hyun-Soek was 11 jaar.

Eun-Sook was 11 years old.

I had photographed, as I said, a lot of these kids.

Ik had, zoals gezegd, veel van deze kinderen gefotografeerd.

Hyun-Soek was het vijfde kind dat ik vond om te fotograferen.

Eun-Sook was the fifth child that I found to photograph.

And almost universally, amongst all the kids,

Bijna al deze kinderen waren

they were really psychologically damaged

psychologisch echt beschadigd

by having been made fun of, ridiculed, picked on and been rejected.

door geplaag, getreiter en het afgewezen worden.

And Korea was probably the place I found to be the worst for these kids.

In Korea was dit waarschijnlijk

het ergst voor die kinderen.

And what struck me immediately in meeting Eun-Sook

Wat me meteen opviel toen ik Hyun-Soek ontmoette,

was how confident she appeared to be,

was hoe zelfverzekerd ze leek,

how happy she seemed to be in her own skin.

en hoe lekker ze in haar vel leek te zitten.

And remember this picture,

Onthoud deze foto,

because I'm going to show you another picture later.

want ik laat jullie later een andere foto zien,

maar je kan zien hoezeer ze op haar oma lijkt,

She looks much like her grandmother, although she looks so Western.

ook al ziet ze er zo westers uit.

I decided to follow her to school.

Ik besloot haar te volgen naar school.

Dit is de eerste ochtend dat ik bij haar was.

This is the first morning I stayed with her.

Dit is op weg naar school.

This is on the way to school.

This is the morning assembly outside her school.

Dit is de verzameling buiten haar school.

And I noticed that she was clowning around.

Ik zag dat ze lol aan het trappen was.

When the teachers would ask questions,

Als de leraren vragen stelden,

she'd be the first person to raise her hand.

was zij de eerste die haar hand opstak.

Again, not at all shy or withdrawn,

Helemaal niet verlegen of teruggetrokken.

or anything like the other children that I'd photographed.

zoals de andere kinderen die ik gefotografeerd had.

The first one to go to the blackboard to answer questions.

Alweer de eerste om vragen te beantwoorden bij het bord.

Zitten te fluisteren met haar beste vriendin,

Getting in trouble for whispering into her best friend's ears.

midden in de les.

And one of the other things I said to her through the translator --

Een van de andere dingen die ik haar zei via de tolk --

net als "stop" -- was om geen aandacht aan me te besteden.

again, this thing about saying stop -- was to not pay attention to me.

So she really just completely ignored me most of the time.

En ze negeerde me daadwerkelijk grotendeels.

I noticed that at recess,

Ik zag dat zij in de pauze het meisje was

she was the girl who picked the other girls to be on her team.

dat de andere meisjes koos in haar team.

It was very obvious, from the beginning, that she was a leader.

Het was meteen heel duidelijk dat ze een leider was.

Dit is op weg naar huis.

This is on the way home. And that's North Korea up along the hill.

Dat is Noord-Korea op die heuvel.

Dit langs de gedemilitariseerde zone.

This is up along the DMZ.

They would actually cover the windows every night,

Ze bedekten elke avond hun ramen om het licht af te schermen,

so that light couldn't be seen,

want de Zuid-Koreaanse regering had jarenlang gezegd

because the South Korean government has said for years

that the North Koreans may invade at any time.

dat de Noord-Koreanen elk moment konden binnenvallen.

Dus het was: hoe dichter bij Noord-Korea hoe beangstigender.

So the closer you were to North Korea, the more terrifying it was.

Very often at school, I'd be taking pictures,

Vaak op school, als ik foto's nam,

and she would whisper into her girlfriends' ears,

fluisterde ze iets naar haar vriendin,

and then look at me and say, "Stop."

keek me dan aan, en zei: "Stop".

And I would stand at attention, and all the girls would crack up,

Ik ging dan in de houding staan en alle meisjes lagen dubbel,

Dat was hun grap.

and it was sort of a little joke.

(Laughter)

(Gelach)

The end of the week came and my translator came back,

Aan het eind van de week kwam mijn tolk terug

omdat ik haar dat gevraagd had,

because I'd asked her to come back,

zodat ik de oma en Hyun-Soek formeel kon bedanken.

so I could formally thank the grandmother and Eun-Sook.

And in the course of the grandmother talking to the translator,

Terwijl de oma met de tolk sprak,

begon ze te huilen.

the grandmother started crying.

Ik vroeg mijn tolk: "Wat gebeurt er, waarom huilt ze?"

And I said to my translator, "What's going on, why is she crying?"

Ze sprak even met de oma

And she spoke to the grandmother for a moment,

en toen kreeg zij ook tranen in de ogen.

and then she started getting tears in her eyes.

Ik zei: "Oké, wat heb ik gedaan? Wat gebeurt er?

And I said, "What did I do? Why is everyone crying?"

Waarom huilt iedereen?"

And the translator said,

De tolk antwoordde: "De oma zegt dat ze denkt

"The grandmother says that she thinks she's dying,

dat ze gaat sterven,

and she wants to know if you would take Eun-Sook to America with you."

en ze wil weten of jij Hyun-Soek wil meenemen naar Amerika."

And I said, "I'm 28 years old and I live in hotels,

Ik zei: "Ik ben 28... ik leef in hotels,

en ik ben niet getrouwd."

and I'm not married."

I mean, I had fallen in love with this girl,

Ik bedoel, ik was gek op dat meisje,

but you know, emotionally I was about 12 years old.

maar ik was destijds emotioneel ongeveer een 12-jarige.

If you know of photographers,

Als je fotografen kent... de grap is dat het

the joke is it's the finest form of delayed adolescence ever invented.

de mooist mogelijke vorm van uitgestelde adolescentie is.

"Sorry, ik moet op reportage, tot later" --

"Sorry, I have to go on an assignment, I'll be back" --

en je komt nooit terug.

and then you never come back.

Dus ik vroeg aan de tolk waarom ze dacht dat ze doodging.

So I asked the translator why she thought she was dying.

Can I get her to a hospital? Could I pay to get her a doctor?

Kan ik een ziekenhuis regelen? Een dokter betalen?

Ze weigerde alle hulp.

And she refused any help at all.

Toen ik buiten stond

So when I got outside, I gave the translator some money and said,

gaf ik de tolk wat geld en zei:

"Go back and see if you can do something."

"Ga alsjeblieft terug en kijk of je iets kan doen."

And I gave the grandmother my business card.

Ik gaf de oma mijn visitekaartje.

And I said, "If you're serious, I will try to find a family for her."

En ik zei: "Als je het meent, zal ik proberen een gezin voor haar te vinden."

Ik schreef meteen een brief aan mijn beste vrienden

And I immediately wrote a letter to my best friends in Atlanta, Georgia,

in Atlanta, Georgia, die een 11-jarige zoon hadden.

who had an 11-year-old son.

Mijn beste vriend had ooit iets gezegd over

And my best friend had mistakenly one day said something

een wens dat hij nog een kind had.

about wishing he had another child.

So my friends Gene and Gayle had not heard from me in about a year,

Dus mijn vrienden Gene en Gail hadden een jaar niets van me gehoord,

and suddenly I was calling,

en opeens komt het bericht: "Ik zit in Korea,

saying "I'm in Korea and I've met this extraordinary girl."

en heb een heel bijzonder meisje ontmoet."

And I said, "The grandmother thinks she's sick,

Ik zei: "De oma denkt dat ze ziek is,

but I think maybe we would have to bring the grandmother over also."

maar ik denk dat we de oma ook moeten meenemen."

And I said, "I'll pay for the ... " I mean, I had this whole sort of picture.

Ik zei: "Ik betaal voor de ..." Ik bedoel, ik had het helemaal uitgestippeld.

So anyway, I left.

Toen ging ik weg.

And my friends actually said they were very interested in adopting her.

Mijn vrienden zeiden dat ze haar graag wilden adopteren.

And I said, "Look, I think I'll scare the grandmother to death,

Ik zei: "Luister, ik denk dat de oma zich doodschrikt

als ik haar schrijf om dit te vertellen.

if I tell her that you're willing to adopt her.

Ik ga terug om met haar te praten."

I want to go back and talk to her." But I was off on assignment.

Maar ik was op reportage.

Ik besloot een paar weken later met de oma te gaan praten.

I figured I'd come back in a couple of weeks

and talk to the grandmother.

Op Eerste Kerstdag

And on Christmas Day, I was in Bangkok with a group of photographers

was ik in Bangkok met een groep fotografen,

and got a telegram -- back in those days, you got telegrams --

en ik kreeg een telegram -- destijds kreeg je telegrammen --

from Time magazine saying someone in Korea had died

van Time waarin ze zeiden dat in Korea iemand was overleden

en een kind aan me had nagelaten.

and left their child in a will to me.

Did I know anything about this?

Wist ik daar iets van?

Because I hadn't told them what I was doing,

I had ze niet verteld wat ik aan het doen was,

because I was so upset with the story they'd run.

omdat hun verhaal me zo dwars zat.

So, I went back to Korea, and I went back to Eun-Sook's village,

Ik ging terug naar Korea, terug naar Hyun-Soeks dorp,

en ze was weg.

and she was gone.

And the house that I had spent time in was empty.

Het huis waar ik had gelogeerd was leeg.

Het was ongelofelijk koud.

It was incredibly cold.

No one in the village would tell me where Eun-Sook was,

Niemand in het dorp wilde zeggen waar Hyun-Soek was,

omdat de oma haar altijd had verborgen voor westerlingen.

because the grandmother had always hidden her from Westerners.

Ze wisten niets van haar verzoek aan mij.

And they had no idea about this request that she'd made of me.

Uiteindelijk vond ik Myung Soeng,

So I finally found Myung Sung,

her best friend that she used to play with after school every day.

haar beste vriendin met wie ze dagelijks na schooltijd speelde.

Myung Soeng gaf ons, onder enige druk van mij en de tolk,

And Myung Sung, under some pressure from me and the translator,

gave us an address on the outside of Seoul.

een adres in een buitenwijk van Seoul.

And I went to that address and knocked on the door,

Ik ging naar dat adres en klopte op de deur.

Een man deed open.

and a man answered the door.

It was not a very nice area of Seoul, there were mud streets outside of it.

Het was geen fijne buurt in Seoul,

met onverharde wegen.

And I knocked on the door and Eun-Sook answered the door,

Ik klopte op de deur en Hyun-Soek deed open.

and her eyes were bloodshot, and she seemed to be in shock.

Haar ogen waren bloeddoorlopen en ze leek in shock te zijn.

She didn't recognize me -- there was no recognition whatsoever.

Ze herkende me niet -- geen enkel teken van herkenning.

And this man came to the door and kind of barked something in Korean.

Toen kwam een man aan de deur, en blafte iets in Koreaans.

Ik vroeg de tolk wat hij zei.

And I said to the translator, "What did he say?"

And she said, "He wants to know who you are."

Ze zei: "Hij wil weten wie je bent."

Ik zei: "Vertel hem dat ik fotograaf ben."

And I said, "Tell him that I am a photographer."

Ik begon uit te leggen wie ik was, en hij onderbrak me.

I started explaining who I was, and he interrupted.

And she said, "He says he knows who you are, what do you want?"

Zij zei: "Hij zegt dat hij weet wie je bent, wat wil je?"

I said, "Well, tell him that I was asked by this little girl's grandmother

Ik zei: "Vertel hem dat me gevraagd is

door de oma van het meisje, om een gezin voor haar te vinden."

to find a family for her."

And he said, "I'm her uncle, she's fine, you can leave now."

Hij zei: "Ik ben haar oom, het is goed, je kunt nu weggaan."

So I was --

Dus ik was ... de deur werd hier in mijn gezicht gegooid,

The door was being slammed in my face,

it's incredibly cold, and I'm trying to think,

het was ongelofelijk koud en ik probeerde te denken:

"What would the hero do in a movie, if I was writing this as a movie script?"

"Wat zou de held doen in een film,

als ik dit zou schrijven als filmscript?"

So I said, "It's really cold, I've come a very long way,

Dus ik zei: "Luister, het is koud, ik ben al lange tijd onderweg,

kan ik misschien even binnenkomen? Ik ben verkleumd."

do you mind if I come in for a minute? I'm freezing."

Ietwat aarzelend liet de man ons binnen en we gingen op de grond zitten.

So the guy reluctantly let us in and we sat down on the floor.

Terwijl we een gesprek begonnen, schreeuwde hij iets,

And as we started talking, I saw him yell something,

en Hyun-Soek kwam ons iets te eten brengen.

and Eun-Sook came and brought us some food.

And I had this whole mental picture of -- sort of like Cinderella.

Ik kreeg een mentaal beeld van een soort Assepoester.

I sort of had this picture of this incredibly wonderful,

Ik had het beeld van dit ongelofelijk geweldig,

bright, happy little child,

pientere, blije kleine kind, dat nu heel teruggetrokken overkwam,

who now appeared to be very withdrawn, being enslaved by this family.

en slaaf van dit gezin leek te zijn.

And I was really appalled, and I couldn't figure out what to do.

Ik vond het weerzinwekkend en kon niet bedenken wat te doen.

And the more I tried talking to him, the less friendly he was getting.

Hoe meer ik met hem praatte, hoe norser hij werd.

Dus uiteindelijk zei ik: "Luister," --

So finally I said "Look," -- this is all through the translator,

dit is allemaal via de tolk, want

because, you know, I don't speak a word of Korean --

ik spreek geen woord Koreaans --

and I said, "Look, I'm really glad that Eun-Sook has a family to live with.

ik zei: "Ik ben echt blij dat Hyun-Soek een gezin heeft om bij te wonen.

Ik was erg bezorgd over haar.

I was very worried about her.

Ik heb haar oma, uw moeder, beloofd dat ik een gezin zou vinden

I made a promise to her grandmother, your mother, that I would find a family,

en in ben zo blij dat u voor haar gaat zorgen."

and I'm so happy that you're going to take care of her.

Ik zei: "Maar ik heb een vliegtuigticket gekocht,

But I bought an airline ticket and I'm stuck here for a week.

en ik zit hier voor een week vast."

Ik zei: "Ik zit in een hotel in het centrum.

I'm staying in a hotel downtown.

Zou u morgen willen komen lunchen?

Would you like to come and have lunch tomorrow?

U kunt uw Engels oefenen." Dat had hij me verteld --

And you can practice your English."

Ik probeerde hem vragen te stellen over hemzelf.

Because he told me -- I was trying to ask him questions about himself.

Dus ik ging naar het hotel en vond twee oudere Ameraziaten.

And so I went to the hotel, and I found two older Amerasians.

A girl whose mother had been a prostitute,

Een meisje wier moeder prostituee was geweest,

and she was a prostitute,

en zij was een prostituee,

and a boy who'd been in and out of jail.

en een jongen die vaak in de gevangenis had gezeten.

And I said to them, "Look, there's a little girl

Ik zei tegen ze: "Er is een klein meisje

who has a tiny chance of getting out of here

dat een kleine kans maakt om in Amerika te kunnen wonen."

and going to America.

I don't know if it's the right decision or not,

"Ik weet niet of het de juiste beslissing is,

but I would like you to come to lunch tomorrow

maar ik zou graag willen dat jullie morgen komen lunchen

and tell the uncle what it's like to walk down the street,

en de oom vertellen hoe het is om over straat te lopen,

wat mensen tegen je zeggen, wat je doet voor je geld.

what people say to you, what you do for a living.

I want him to understand what happens if she stays here.

Ik wil dat hij begrijpt wat er gebeurt als ze hier blijft.

And I could be wrong, I don't know, but I wish you would come tomorrow."

Ik zou het mis kunnen hebben, maar ik hoop dat jullie morgen komen."

Dus deze twee komen lunchen, en

So, these two came to lunch and we got thrown out of the restaurant.

we werden het restaurant uit gezet.

They were yelling at him, it got to be really ugly.

Ze schreeuwden tegen hem... een lelijk tafereel.

We went outside, and he was just furious.

We gingen naar buiten en hij was woedend.

And I knew I had totally blown this thing.

Ik wist dat ik de hele zaak had verpest.

Here I was again, trying to figure out what to do.

Weer probeerde ik te verzinnen wat ik kon doen.

And he started yelling at me, and I said to the translator,

Hij begon tegen me te schreeuwen en ik zei tegen de tolk:

"Oké, zeg hem dat hij moet kalmeren, wat zegt hij?"

"Tell him to calm down, what is he saying?"

Ze zei: "Nou, hij zegt,

And she said, "He's saying, 'Who the hell are you to walk into my house,

Wie denk je dat je bent om bij mij binnen te vallen,

als rijke Amerikaan met je camera's om je nek,

some rich American with your cameras around your neck,

accusing me of enslaving my niece?

en mij te beschuldigen dat ik mijn nichtje als slaaf houd?

This is my niece, I love her, she's my sister's daughter.

Dit is mijn nichtje, ik houd van haar, ze is de dochter van mijn zus.

Who the hell are you to accuse me of something like this?'"

Wie ben jij om mij

van zoiets te beschuldigen?"

And I said, you know, "Look, you're absolutely right.

Ik zei: "Luister... je hebt gelijk.

I don't pretend to understand what's going on here.

Ik pretendeer niet te begrijpen wat hier gebeurt.

All I know is, I've been photographing a lot of these children.

Maar ik heb een hoop van deze kinderen gefotografeerd.

Ik ben helemaal verliefd op uw nichtje,

I'm in love with your niece,

I think she's an incredibly special child."

ze is een ongelofelijk uitzonderlijk kind."

And I said, "Look, I will fly my friends over here from the United States

Ik zei: 'Ik zal mijn vrienden uit Amerika

hierheen laten komen als u ze wilt ontmoeten, zodat u ze kan goedkeuren.

if you want to meet them, to see if you approve of them.

Ik vind -- hoe weinig ik ook weet over de situatie,

I just think that -- what little I know about the situation,

she has very little chance here of having the kind of life

dat ze hier weinig kans heeft op het soort leven

that you probably would like her to have."

dat u haar waarschijnlijk toewenst."

So, everyone told me afterwards that inviting the prospective parents over

Iedereen vertelde me daarna dat het uitnodigen van de kandidaat-ouders

het stomste was, wat ik maar had kunnen doen,

was, again, the stupidest thing I could have possibly done,

want wie is er ooit goed genoeg voor je familielid?

because who's ever good enough for your relative?

But he invited me to come to a ceremony they were having that day

Maar hij nodigde me uit om naar een ceremonie te komen

die ze deze dag hadden voor de grootmoeder.

for her grandmother.

And they actually take items of clothing and photographs,

Ze nemen kledingstukken en foto's,

and they burn them as part of the ritual.

en verbranden die als deel van het ritueel.

And you can see how different she looks just in three months.

Je kan zien hoe anders ze eruitziet in slechts drie maanden.

Het was nu, denk ik, begin februari.

This was now, I think, early February.

And the pictures before were taken in September.

De eerdere beelden waren in september genomen.

Well, there was an American Maryknoll priest

Er was een Amerikaanse marine-priester die ik ontmoet had

that I had met in the course of doing the story,

tijdens de reportage.

who had 75 children living in his house.

Hij had 75 kinderen bij hem thuis.

He had three women helping him take care of these kids.

Drie vrouwen hielpen hem bij het verzorgen van deze kinderen.

Ik stelde voor aan de oom dat we Father Keene

And so I suggested to the uncle that we go down and meet Father Keane

gingen opzoeken om uit te vinden

to find out how the adoption process worked.

hoe het adoptieproces werkte.

Because I wanted him to feel

Ik wilde dat hij het gevoel had dat dit

like this was all being done very much above board.

allemaal openlijk gebeurde.

So, this is on the way down to the orphanage.

Dit is op weg naar het weeshuis.

This is Father Keane. He's just a wonderful guy.

Dit is Father Keene. Een geweldige kerel.

He had kids from all over Korea living there,

Hij had kinderen uit heel Korea daar wonen,

and he would find families for these kids.

en hij zocht gezinnen voor die kinderen.

This is a social worker interviewing Eun-Sook.

Dit is een sociaal werkster die Hyun-Soek interviewt.

Now, I had always thought she was completely untouched by all of this,

Ik had altijd het idee dat ze volstrekt onberoerd was

door dit alles, omdat de oma in mijn ogen

because the grandmother, to me,

een soort 'wijze vrouw' was in het dorp. Ik had gemerkt dat

appeared to be sort of the village wise woman --

throughout the day, I noticed people kept coming to visit her grandmother.

de hele dag door mensen haar kwamen opzoeken.

Ik had altijd het idee dat,

And I always had this mental picture

that even though they may have been one of the poorer families in the village,

ook al waren ze een van de armere families in het dorp,

they were one of the most respected.

ze toch een van de meest gerespecteerde families waren.

And I always felt that the grandmother had kind of demanded, and insisted,

Ik had altijd het gevoel dat de oma min of meer eiste

dat de dorpelingen Hyun-Soek evenveel respect gaven als haar.

that the villagers treat Eun-Sook with the same respect they treated her.

Eun-Sook stayed at Father Keane's,

Hyun-Soek logeerde bij Father Keene.

and her uncle agreed to let her stay there until the adoption went through.

Haar oom stond toe dat ze daar bleef tot de adoptie rond was.

Hij ging akkoord met de adoptie.

He actually agreed to the adoption.

And I went off on assignment and came back a week later,

Ik ging op reportage en bij terugkomst

and Father Keane said, "I've got to talk to you about Eun-Sook."

zegt Father Keene: "Ik moet met je praten over Hyun-Soek."

Ik zeg: "O nee, wat nou weer?"

I said, "Oh God, now what?"

Hij brengt me naar een kamer

And he takes me into this room, closes the door and says,

en zegt: "Ik heb 75 kinderen in het weeshuis, en het is een heksenketel."

"I have 75 children here in the orphanage, and it's total bedlam."

Overal kleren, en kinderen, nou ja, met

There's clothes, there's kids.

Three adults and 75 kids -- you can imagine.

drie volwassenen en 75 kinderen -- je kunt het je voorstellen.

And he said, "The second day she was here she made up a list

Hij zei: "De tweede dag dat ze er was, maakte ze een lijst

of all of the names of the older kids and the younger kids.

met alle namen van de oudere kinderen en de jongere.

And she assigned one of the older kids to each of the younger kids.

Ze koppelde elk van de oudere kinderen aan een van de jongere.

Ze maakte een poetslijst van

And then she set up a work detail list of who cleaned the orphanage on what day."

wie het weeshuis op welke dag schoonhield."

And he said, "She's telling me that I'm messy

Hij zei: "Ze vertelt me dat ik slordig ben, en dat ik mijn kamer moet opruimen."

and I have to clean up my room."

Hij zei: "Ik weet niet wie haar opgevoed heeft,

And he said, "I don't know who raised her, but she's running the orphanage,

maar ze runt het weeshuis,

en ze is nog maar drie dagen hier."

and she's been here three days."

(Laughter)

(Gelach)

This was movie day that she organized where all the kids went to the movies.

Dit was filmdag -- die zij organiseerde -- waarop alle kinderen naar de bioscoop gingen.

Veel van de kinderen die geadopteerd waren,

A lot of the kids who had been adopted wrote back to the other kids,

schreven naar de andere kinderen, en vertelden hen

telling them what their life was like with their new families.

hoe hun leven was in hun nieuwe families.

So it was a really big deal when the letters showed up.

Het was telkens een belangrijk moment als die brieven kwamen.

Dit is een vrouw die in het weeshuis werkt,

This is a woman who is now working at the orphanage,

wier zoon geadopteerd werd.

whose son had been adopted.

Gene and Gayle started studying Korean

Gene en Gail begonnen Koreaans te leren

the moment they had gotten my first letter.

zodra ze mijn eerste brief ontvingen.

They really wanted to be able to welcome Eun-Sook into their family.

Ze wilden haar echt welkom kunnen heten in hun gezin.

And one of the things Father Keane told me

Een van de dingen die Father Keene me vertelde toen ik terugkwam

when I came back from one of these trips --

van zo'n reis -- Hyun-Soek had de nam Natasha gekozen.

Eun-Sook had chosen the name Natasha,

which I understood was from her watching a "Rocky and Bullwinkle" cartoon

Ik heb begrepen dat ze die naam had van een

"Rocky and Bullwinkle"-tekenfilm op een kanaal van de Amerikaanse luchtmacht.

on the American Air Force station.

This may be one of those myth-buster things

Wellicht dat deze mythe zometeen wordt ontkracht.

that we'll have to clear up here, in a minute.

So, my friend Gene flew over with his son, Tim.

Mijn vriend Gene kwam over met zijn zoon Tim.

Gayle couldn't come.

Gail was verhinderd.

And they spent a lot of time huddled over a dictionary.

Ze brachten een hoop tijd door boven een woordenboek.

And this was Gene showing the uncle

Dit was Gene die de oom laat zien waar Atlanta ligt op de kaart.

where Atlanta was on the map, where he lived.

This is the uncle signing the adoption papers.

Hier tekent de oom de adoptiepapieren.

We gingen die avond uit eten om dit te vieren.

Now, we went out to dinner that night to celebrate.

De oom ging terug naar zijn familie,

The uncle went back to his family

en Natasha en Tim en Gene en ik gingen uit eten.

and Natasha and Tim and Gene and I went out to dinner.

And Gene was showing Natasha how to use a knife and fork,

Gene liet Natasha zien hoe je met vork en mes eet,

and then Natasha was returning the utensil lessons.

en dit is Natasha die de bestek-lessen omdraait.

We gingen terug naar onze hotelkamer,

We went back to our hotel room,

en Gene liet Natasha ook zien waar Atlanta was.

and Gene was showing Natasha also where Atlanta was.

Dit is de derde nacht dat we in Korea waren.

This is the third night we were in Korea.

De eerste nacht hadden we een kamer voor de kinderen naast de onze.

The first night we'd gotten a room for the kids right next to us.

I'd been staying in this room for about three months --

Ik had zo'n drie maanden in deze kamer gelogeerd --

in een klein Koreaans hotel van 15 verdiepingen.

it was a little 15-story Korean hotel.

The second night, we didn't keep the kids' room,

De tweede nacht hielden we de kinderkamer niet,

because we slept on the floor with all the kids at the orphanage.

omdat we in het weeshuis sliepen.

And the third night, we came back --

De derde nacht, na het eten,

kwamen we terug bij de balie

we'd just gone out to dinner, where you saw the pictures --

en de man zegt: "Op jullie verdieping

and we got to the front desk, and the guy said,

is vannacht geen kamer vrij.

"There's no other free rooms on your floor tonight,

De kinderen kunnen wel 5 verdiepingen lager slapen.

you can put the kids five floors below you."

And Gene and I looked at each other and said,

Gene en ik keken elkaar aan en zeiden:

"We don't want two 11-year-olds five floors away."

"Nee, niet vijf verdiepingen verderop."

Zijn zoon zei: "Pap, ik heb een slaapzak, ik kan op de grond slapen."

So his son said, "I have a sleeping bag, I'll sleep on the floor."

Ik zei: "Ja, ik heb er ook een."

And I said, "I have one too." So Tim and I slept on the floor,

Dus Tim en ik sliepen op de grond,

Natasha got one bed, Gene got the other -- kids pass out,

Natasha kreeg één bed en Gene het andere --

de kinderen vielen als een blok in slaap.

it's been very exciting for three days.

We liggen in bed en Gene en ik praten over hoe cool we zijn.

We're lying in bed, and Gene and I are talking about how cool we are.

We said, "That was so great, we saved this little girl's life."

"Geweldig, we hebben het leven van dit kleine meisje gered."

We were just like, you know, just full of ourselves.

We waren helemaal vol van onszelf.

And we fall asleep --

Toen vielen we in slaap -- en ik sliep

and I've been in this room for a couple of months now.

al maandenlang in die kamer.

And they always overheat the hotels in Korea terribly,

In Korea verwarmen ze de hotels altijd veel te veel,

so during the day I always left the window open.

dus gedurende de dag liet ik het raam open.

And then about midnight, they turn the heat off in the hotel.

Rond middernacht gaat de verwarming uit in het hotel.

Dus rond 1 uur was het zowat -20ºC in de kamer, en dan stond ik op.

So at 1am, the whole room would be like 20 below zero, and I'd get up.

I'd been doing this every night I'd been there.

Ik had dit elke nacht gedaan.

So, sure enough, it's one o'clock, room's freezing,

Dus om 1 uur... ijskoude kamer,

I go to close the window and I hear people shouting outside,

ik ga het raam dichtmaken en hoor buiten mensen schreeuwen,

and I thought, "Oh, the bars must have just gotten out."

en dacht: "O, de bars zullen net dicht zijn."

I don't speak Korean, but I'm hearing these voices,

Ik spreek geen Koreaans, maar deze stemmen

klinken niet boos, maar angstig.

and I'm not hearing anger, I'm hearing terror.

So I open the window and I look out,

Dus ik open het raam en kijk naar buiten.

and there's flames coming up the side of our hotel,

Er komen vlammen langs het gebouw omhoog.

Het hotel staat in brand.

and the hotel's on fire.

So I run over to Gene and I wake him up,

Ik ren naar Gene en wek hem.

and I say, "Don't freak out, I think the hotel's on fire."

Ik zeg: "Gene, niet in paniek raken, ik denk dat het hotel in brand staat."

And now there's smoke and flames coming by our windows --

Nu komen er rook en vlammen bij onze ramen op de elfde verdieping.

we're on the 11th floor.

So the two of us were just like, "Oh my God, oh my God."

Wij stonden daar allebei: "O, mijn God, O mijn God."

We proberen Natasha te wekken, ze is niet aanspreekbaar.

So we're trying to get Natasha up, and we can't talk to her.

You know what kids are like when they've been asleep for like an hour,

Je weet hoe het is als kinderen een uurtje hebben geslapen:

alsof ze vijf Valiums geslikt hebben -- geen land mee te bezeilen.

it's like they took five Valiums -- they're all over the place.

We kunnen dus niet met haar praten.

And we can't talk to her.

Ik herinner me dat zijn zoon hoge schoenen had,

His son had the L.L.Bean bootlaces, and we're trying to do up his laces.

en we probeerden zijn veters te strikken.

So we try to get to the door, we run to the door, we open the door,

We gaan naar de deur,

openen de deur. Het was alsof je een oven binnenliep.

and it's like walking into a blast furnace.

There's people screaming, the sound of glass breaking, weird thumps.

Schreeuwende mensen, brekend glas,

vreemde, stompende geluiden.

And the whole room filled with smoke in about two seconds.

De hele kamer was binnen enkele seconden vol met rook.

And Gene turns around and says, "We're not going to make it."

Gene draait zich om en zegt: "Dat gaat ons niet lukken."

Hij doet de deur dicht, de hele kamer is vol rook.

And he closes the door, and the whole room is now filled with smoke.

We're all choking, and there's smoke

We snakken naar adem, rook stroomt uit de roosters,

pouring through the vents, under the doors.

onder de deuren. Mensen schreeuwen.

There's people screaming.

Ik herinner me een ongelofelijke, vreselijke chaos.

I just remember this unbelievable -- just utter chaos.

I remember sitting near the bed, and I had two overwhelming feelings.

Ik zat bij het bed, en ik was zo --

Ik had twee overweldigende gevoelens.

One was absolute terror. "Oh, please God, I just want to wake up.

Eentje was absolute paniek: "Oh God, laat me alsjeblieft wakker worden.

This has got to be a nightmare, this can't be happening.

Dit moet een nachtmerrie zijn, dit kan niet echt zijn.

Ik wil wakker worden, het moet een nachtmerrie zijn."

Please, I just want to wake up."

Het andere was enorm schuldgevoel.

And the other is unbelievable guilt.

Here I've been playing God with my friends' lives,

Ik had God gespeeld met de levens van mijn vriend, zijn zoon en van Natasha.

my friends' son, with Natasha's life,

and this what you get when you try playing God, is you hurt people.

Dit gebeurt er als je probeert God te spelen: je doet mensen pijn.

I remember just being so frightened and terrified.

Ik herinner me dat ik zo vreselijk bang was.

And Gene, who's lying on the floor, says,

Gene, die op de grond ligt, zegt:

"We've got to soak towels." I said, "What?"

"Man, we moeten handdoeken natmaken." Ik zeg: "Wat?"

"Handdoeken natmaken. We gaan dood aan die rook."

"We've got to soak towels. We're going to die from the smoke."

Dus renden we naar de badkamer, pakten handdoeken,

So got towels and put them over our faces and the kids' faces.

en hielden ze over onze gezichten en dat van de kinderen.

Then he said, "Do you have gaffer's tape?"

Toen zei hij: "Heb je stoftape?"

"What?" "Do you have gaffer's tape?"

Ik zei: "Wat?" Hij zei: "Stoftape (gaffertape)?"

I said, "Somewhere in my Halliburton."

Ik zei: "Ja, ergens in mijn fotokoffer."

He says, "We've got to stop the smoke. That's all we can do."

Hij zegt: "We moeten de rook tegenhouden."

Hij zei: "Dat is alles wat we kunnen doen. De rook tegenhouden."

I mean, Gene -- thank God for Gene.

Ik bedoel, Gene -- God zij dank dat hij er was.

So we put the room service menus over the vents in the wall,

Dus we plakken roomservice-menu's over de roosters in de muur,

we put blankets at the bottom of the door,

we leggen dekens voor de deur,

we put the kids on the windowsill to try to get some air.

we zetten de kinderen op de vensterbank om lucht te krijgen.

And there was a new building, going up,

Er was een nieuw gebouw

that was being built right across the street from our hotel.

in aanbouw aan de overzijde van de straat.

And there, in the building, were photographers,

In dat gebouw waren fotografen

aan het wachten tot mensen zouden springen.

waiting for people to jump.

Elf mensen vonden de dood vanwege de brand.

Eleven people ended up dying in the fire.

Five people jumped and died, other people were killed by the smoke.

Vijf mensen sprongen en stierven, anderen stikten door de rook.

And there's this loud thumping on the door after about 45 minutes in all this,

Na zo'n 45 minuten werd er hard op de deur gebonsd

and people were shouting in Korean.

en mensen schreeuwden in het Koreaans.

And I remember --

Ik herinner me dat Natasha niet wilde dat we ... sorry

Natasha didn't want us opening the door --

sorry, I was trying not to open the door,

Ik probeerde de deur gesloten te houden,

because we'd spent so much time barricading the room.

na al die moeite om de kamer te barricaderen.

Ik wist niet wie het waren, wat ze wilden.

I didn't know who it was, I didn't know what they wanted,

Natasha kon horen dat het brandweermannen waren.

and Natasha could tell they were firemen trying to get us out.

Ik herinner me een korte worsteling bij de deur om ze te openen.

I remember a sort of a tussle at the door, trying to get the door open.

Hoe dan ook, ze brachten ons naar de lobby.

In any case, 12 hours later -- I mean, they put us in the lobby.

Gene ended up using his coat, and his fist in the coat,

Gene forceerde een drankenkabinet met een jas om zijn vuist gewikkeld.

to break open a liquor cabinet.

Mensen lagen op de grond.

People were lying on the floor.

It was one of just the most horrifying nights.

Het was een afschuwelijke nacht.

And then 12 hours later, we rented a car, as we had planned to,

Toen, 12 uur later, huurden we een auto, zoals gepland,

and drove back to Natasha's village.

en reden naar Natasha's dorp.

And we kept saying, "Do you realize we were dying in a hotel fire,

We realiseerden ons amper dat we acht uur geleden

bijna doodgingen in een brandend hotel.

like eight hours ago?"

It's so weird how life just goes on.

Zo vreemd hoe het leven gewoon doorgaat.

Natasha wanted to introduce her brother and father to all the villagers,

Natasha wilde haar broer en vader voorstellen aan alle dorpelingen.

Die dag vierde deze man zijn 60ste verjaardag.

and the day we showed up turned out to be a 60-year-old man's birthday.

This guy's 60 years old.

Deze man is 60 jaar.

So it turned into a dual celebration,

Het werd een dubbel feest: Natasha was de eerste persoon

because Natasha was the first person from this village

uit dit dorp, die ooit naar Amerika zou gaan.

ever to go to the United States.

Dit zijn de landbouwkassen.

So, these are the greenhouse tents.

Hier leren de ouderen Gene hun dansen.

This is the elders teaching Gene their dances.

We drank a lot of rice wine.

We dronken een hoop rijstwijn. We waren allebei zo dronken,

We were both so drunk, I couldn't believe it.

ik kon het niet geloven.

This is the last picture before Gene and Tim headed back.

Dit is de laatste foto voordat Gene en Tim terugvlogen.

The adoption people told us

De adoptieambtenaren zeiden ons dat het een jaar zou gaan duren.

it was going to take a year for the adoption to go through.

Like, what could you do for a year?

Waar kun je nou een jaar mee bezig zijn?

So I found out the name of every official on both the Korean and American side,

Ik zocht alle namen van alle Koreaanse en Amerikaanse ambtenaren

and I photographed them,

en fotografeerde ze. Ik vertelde ze

and told them how famous they were going to be when this book was done.

hoe beroemd ze zouden worden als dit boek uitkwam.

And four months later, the adoption papers came through.

Vier maanden later waren de adoptiepapieren er.

This is saying goodbye to everybody at the orphanage.

Dit is het afscheid van iedereen in het weeshuis.

This is Father Keane with Natasha at the bus stop.

Dit is Father Keene met Natasha bij de bushalte.

Her great aunt at the airport.

Haar oudtante bij het vliegveld.

I had a wonderful deal with Cathay Pacific airlines for many years,

Ik had jarenlang een geweldige deal met Cathay Pacific.

where they gave me free passes on all their airlines

Ze gaven me gratis tickets op al hun vluchten, in ruil voor foto's.

in return for photography.

It was like the ultimate perk.

Het was de ultieme bonus.

And the pilot, I actually knew --

Ik kende de piloot want ze lieten me meestal in de klapstoel zitten,

because they used to let me sit in the jump seat,

om aan te geven hoe lang het geleden is...

to tell you how long ago this was.

Dit is een Tri-Star, en ze lieten Natasha in de klapstoel zitten.

This is a TriStar, and so they let Natasha actually sit in the jump seat.

And the pilot, Jeff Cowley, actually went back

De piloot, Jeff Cowley, ging terug om

and adopted one of the other kids at the orphanage after meeting Natasha.

een kind uit het weeshuis te adopteren, nadat hij Natasha had ontmoet.

This is 28 hours later in Atlanta.

Dit is 28 uur later in Atlanta. Het is een lange vlucht.

It's a very long flight.

Just to make things even crazier, Gayle, Natasha's new mom,

Om de dingen nog gekker te maken,

schonk Gail, Natasha's nieuwe moeder,

was three days away from giving birth to her own daughter.

drie dagen later het leven aan haar eigen dochter.

You know, if you were writing this, you'd say,

Weet je, als je dit zou schrijven, zou je zeggen:

"No, we've got to write the script differently."

"Nee, we moeten het script anders schrijven."

This is the first night showing Natasha her new cousins and uncles and aunts.

Dit is de eerste avond waarop Natasha haar nieuwe familie leert kennen.

Gene and Gayle know everyone in Atlanta -- they're the most social couple imaginable.

Gene en Gail kennen iedereen in Atlanta --

ze zijn het meest sociale stel denkbaar.

So, at this point, Natasha doesn't speak a word of English,

Natasha sprak toen nog geen woord Engels,

behalve het beetje dat Father Keene haar leerde.

other than what little Father Keane taught her.

This is Kylie, her sister, who's now a doctor, on the right.

Haar zus Kylie, die nu arts is, aan de rechterkant.

This is a deal I had with Natasha, which is that when we got to Atlanta

Dit is een afspraak die ik met Natasha had: eenmaal in Atlanta

she could cut off my beard.

mocht ze mijn baard afknippen.

She never liked it very much.

Ze vond hem maar niks.

She learned English in three months.

Ze leerde Engels in drie maanden.

She entered seventh grade at her own age level.

Ze begon in de tweede klas, met haar eigen leeftijdgenoten.

Voor de eerste keer de Belofte van Trouw.

Pledge of Allegiance for the first time.

This is her cooking teacher.

Dit is haar kooklerares.

Natasha told me a lot of the kids thought she was stuck up,

Natasha vertelde me dat veel kinderen dachten dat ze arrogant was,

because they would talk to her and she wouldn't answer,

omdat ze niet antwoordde als ze tegen haar praatten.

Ze realiseerden zich niet dat ze niet zo goed Engels sprak.

and they didn't realize she didn't speak English very well.

Maar wat mij opviel, weer als waarnemer,

But what I noticed, again as an observer,

was dat zij haar teamleden uitkoos.

was she was choosing who was going to be on her team,

and seemed to be very popular very, very quickly.

Ze leek heel snel erg populair te zijn.

Now, remember the picture,

Herinner je je de foto met haar oma?

how much she looked like her grandmother, at the beginning?

Hoezeer ze op haar oma leek?

People were always telling Natasha how much she looks like her mother, Gayle.

Mensen vertelden Natasha steeds hoezeer ze op haar moeder, Gail, leek.

(Laughter)

This is a tense moment in the first football game, I think.

Dit is een gespannen moment in de eerste voetbalwedstrijd, denk ik.

And Kylie -- I mean, it was almost like Kylie was her own child.

En Kylie -- Ik bedoel, het was alsof Kylie haar eigen kind was.

She's being baptized.

Ze wordt gedoopt.

Veel ouders die adopteren,

Now, a lot of parents, when they adopt,

actually want to erase their children's history.

willen het verleden van hun kind uitvlakken.

Gail en Gene deden het tegenovergestelde.

And Gayle and Gene did the complete opposite.

Ze leerden Koreaans; ze kochten Koreaanse kleren.

They were studying Korean; they bought Korean clothes.

Gene even did a little tile work in the kitchen,

Gene maakte zelfs een tegelspreuk in de keuken:

which was that, "Once upon a time, there was a beautiful girl

Op een goede dag kwam een mooi meisje uit de heuvels

van Korea, om nog lang en gelukkig in Atlanta te wonen."

that came from the hills of Korea to live happily ever after in Atlanta."

She hates this picture -- it was her first job.

Ze haat deze foto -- haar eerste baantje.

She bought a bright red Karmann Ghia

Ze kocht een felrode Karmann Ghia

with the money she made working at Burger King.

met het geld dat ze verdiende bij Burger King.

The captain of the cheerleaders.

Captain van de cheerleaders.

Beauty pageant.

Schoonheidswedstrijd.

Used to do their Christmas card every year.

Deed elk jaar hun kerstkaart.

Gene's been restoring this car for a million years.

Gene was eeuwenlang bezig deze auto te restaureren.

Kodak hired Natasha to be a translator for them at the Olympics in Korea.

Kodak wierf Natasha aan om voor hen te vertalen op de Olympische Spelen.

Her future husband, Jeff, was working for Canon cameras,

Haar toekomstige man, Jeff, werkte voor Canon camera's,

en ontmoette Natasha in het Olympische dorp.

and met Natasha at the Olympic Village.

This is her first trip back to Korea. So there's her uncle.

Dit is haar eerste reis terug naar Korea. Daar is haar oom.

This is her half sister.

Dit is haar halfzus.

She went back to the village.

Ze ging terug naar het dorp. Dat is de moeder van haar beste vriendin.

That's her best friend's mother.

And I always thought that was a very Annie Hall kind of outfit.

Ik vond dit altijd echte 'Annie Hall'-kleding.

(Laughter)

It's just, you know, it was just so interesting, just to watch --

Het was altijd zo interessant om alleen maar te kijken --

this is her mother in the background there.

dit is haar moeder op de achtergrond.

This is Natasha's wedding day.

Dit is Natasha's trouwdag.

Gene is looking a little older.

Gene ziet er een stuk ouder uit.

This is Sydney, who's going to be three years old in a couple of days.

Dit is Sydney, die over enkele dagen drie jaar wordt.

And there's Evan.

En hier is Evan.

And Natasha, would you just come up, for a second,

Natasha, zou je even naar boven willen komen,

om even hallo te zeggen tegen iedereen?

just maybe to say hello to everybody?

(Applaus)

(Applause)

Natasha's actually never heard me tell the story.

Natasha heeft me nooit het verhaal horen vertellen.

Ik bedoel, ze -- we hebben samen naar de foto's gekeken.

You know, we've looked at the pictures together.

Natasha: I've seen pictures millions of times,

Natasha: Ik heb de foto's miljoenen keren gezien,

but today was the first time I'm actually seeing him give the whole presentation.

maar vandaag zie ik hem voor het eerst de hele presentatie geven.

Ik begon te huilen.

I started crying.

Rick Smolan: Ik weet zeker dat er 40 dingen zijn waarvan ze zegt:

Rick Smolan: There's about 40 things she's going to tell me,

"Dat was niet wat er gebeurde, dat zei je niet."

"That wasn't what happened." Natasha: I'll tell you that later.

Natasha: Later, dat doe ik later.

(Gelach)

RS: Anyway, thank you, Mike and Richard, so much for letting us tell the story.

RS: Oké, dank je wel, Mike en Richard,

dat we ons verhaal mochten vertellen.

Thank you, all of you.

Jullie allemaal bedankt.

(Applause)

(Applaus)