Rick Smolan: A girl, a photograph, a homecoming

Rick Smolan bir kız çocuğunun öyküsünü anlatıyor

Çeviri: Beril Devlet Gözden geçirme: osman oguz ahsen

Some of you have heard the story before,

Bazılarınız bu öyküyü biliyordur.

but, in fact, there's somebody in the audience

ama salonda biri var ki,

who's never heard this story in front of an audience before,

bu öyküyü bir dinleyici kitlesi önünde hiç dinlemedi

bu yüzden anlatması önceki defalardan daha fazla heyecan veriyor bana.

so I'm a little more nervous than I normally am telling this story.

I used to be a photographer for many years.

uzun yıllar fotoğrafçı olarak çalıştım

In 1978, I was working for "TIME Magazine"

1978'de Time dergisinde çalışıyordum

and I was given a three-day assignment to photograph Amerasian children,

üç günlük bir görevim vardı

Amerasyalı bir kızı fotograflama işi verilmişti

children who had been fathered by American GIs all over Southeast Asia,

babaları Amerikan askerleri olan bu çocuklar

güney doğu Asya'nın her yerindeydiler ve terk edilmişlerdi

and then abandoned -- 40,000 children all over Asia.

Asya kıtasında 40 bin çocuk

I had never heard the word Amerasian before.

o güne kadar Amerasyalı diye bir tabir duymamıştım

I spent a few days photographing children in different countries,

çeşitli ülkelerde bu çocukların fotograflarını çekerek birkaç gün geçirdim

and like a lot of photographers and a lot of journalists,

ve ben de habercilerin, foto muhabirlerinin çoğu gibi

I always hoped that when my pictures are published,

fotograflarımın yayınlanmasını umuyordum

çektiğim fotograflar olayın kendisi üzerinde bir etki yaratabilir

they might actually have an effect on a situation,

sırf belgelemekten öte geçebilirdi

instead of just documenting it.

So, I was so disturbed by what I saw

Sonuçta basılanı görünce o kadar rahatsız oldum,

and I was so unhappy with the article that ran afterwards,

ortaya çıkan haberden o kadar mutsuzluk duydum ki,

that I decided I would take six months off.

altı ay izin almaya karar verdim.

I was 28 years old.

o zaman 28 yaşındaydım.

I decided I would find six children in different countries,

Değişik ülkelerden 6 çocuk bulacak

ve onlarla biraz vakit geçirecek,

and actually go spend some time with the kids,

böylece başlarından geçenleri doğru düzgün anlatabilecektim.

and try to tell their story a little bit better

Time dergisindekinden daha iyi ve doğru bir şekilde..

than I thought I had done for Time magazine.

Hikayenin hazırlarken

In the course of doing the story,

I was looking for children who hadn't been photographed before,

daha önce fotografı çekilmemiş çocuklar aramaya karar vermiştim.

and the Pearl Buck Foundation told me that they worked with a lot of Americans

Pearl Buck vakfındakiler bana

birlikte çalıştıkları Amerikalıların çoğunun

who were donating money to help some of these kids.

bu çocuklar yararına maddi bağışta bulunduğunu söyledi.

And a man told me,

Kore'deki Pearl Buck vakfının yöneticisi bana

who ran the Pearl Buck Foundation in Korea,

that there was a young girl, who was 11 years old,

büyükannesi tarafından büyütülen, 11 yaşında bir kızdan bahsetti.

being raised by her grandmother.

Büyükanne, hiçbir Batılının onu görmesine izin vermemişti.

And the grandmother had never let any Westerners see her.

Every time any Westerners came to the village, she hid the girl.

ne zaman köye Batılı biri gelse kızı saklamıştı.

Of course, I was immediately intrigued.

Konu, elbette derhal ilgimi çekti.

I saw photographs of her and I thought I wanted to go.

Kızın fotograflarını görünce oraya gitmek istediğimi düşündüm.

And the guy just told me,

adam bana "imkansız" dedi, "büyükannesi asla -- anlarsın işte"

"This grandmother -- there's no way she's ever going to let you

torununu asla sana göstermez."

meet this girl that's she's raising."

Yanıma bir tercüman alıp köye gittim.

I took a translator with me and went to this village,

Büyükanneyi buldum, onunla oturup konuştum.

found the grandmother, sat down with her.

Şaşırmadım desem yalan olur çünkü

And to my astonishment, she agreed to let me photograph her granddaughter.

torunun fotograflarını çekmeme izin verdi.

And I was paying for this myself, so I asked the translator

masrafları cebimden karşıladığım için, tercümana rica ettim

if it would be OK if I stayed for the week.

yanlarında bir hafta kadar kalsam uygun olur mu diye sordurttum.

I had a sleeping bag.

bir uyku tulumum vardı.

The family had a small shed on the side of the house,

oturdukları evin bitişiğinde ufak bir kulübe bulunuyordu

so I said, "Could I sleep in my sleeping bag in the evenings?"

"geceleri uyku tulumumla burada kalabilir miyim?" dedim.

And I just told the little girl, whose name was Eun-Sook Lee,

sonra adının Hyun Sook Lee olduğunu öğrendiğim küçük kıza

that if I ever did anything to embarrass her --

onu utandıracak birşey yapacak olursam,

she didn't speak a word of English, although she looked very American --

(batılı görüntüsün tersine tek kelime İngilizce bilmiyordu)

hemen elini kaldırıp "Dur" diyebileceğini söyledim.

she could put up her hand and say, "Stop," and I would stop taking pictures.

böyle yaparsa fotograf çekmeyi bırakacaktım.

bu konuşmadan sonra tercüman ayrıldı.

Then my translator left. I couldn't speak a word of Korean.

tek kelime Korece bilmeyen ben,

işte burada Hyun Sook ile tanıştığımız akşam

This is the first night I met Eun-Sook.

Annesi hayattaydı

Her mother was still alive.

She was not raising her, her grandmother was raising her.

ama ona büyükannesi bakıyordu.

Beni ilk sarsan şey

And what struck me immediately

was how in love the two of these people were.

bu ikisi arasındaki güçlü sevgi oldu.

The grandmother was incredibly fond, deeply in love with this little girl.

Büyükanne kıza son derece derin ve güçlü bir sevgiyle bağlıydı.

geceleri yer yatağında uyuyorlardı

They slept on the floor at night.

The way they heat their homes in Korea is to put bricks under the floors,

Kore evlerinde ısıtma tertibatı döşeme altına dizilen tuğlalardan ibaretti.

böylece yerden gelen sıcaklıkla ısınıyorlardı

so the heat radiates from underneath the floor.

Hyun Sook 11 yaşındaydı.

Eun-Sook was 11 years old.

I had photographed, as I said, a lot of these kids.

dediğim gibi bu çocuklardan pek çoğunun fotografını çektim.

aslında Hyun Sook fotografladığım beşinci çocuktu.

Eun-Sook was the fifth child that I found to photograph.

And almost universally, amongst all the kids,

Ve esasen her yerde olduğu gibi burada da

they were really psychologically damaged

psikolojik açıdan en büyük yarayı

by having been made fun of, ridiculed, picked on and been rejected.

alan, alay konusu edilen, dışlanan, bu çocuklar oluyordu.

And Korea was probably the place I found to be the worst for these kids.

Ve muhtemelen Kore bu gibi çocuklar açısından

yaşanabilecek en kötü yerdi.

And what struck me immediately in meeting Eun-Sook

Hyun Sook'ta beni etkileyen

was how confident she appeared to be,

kendine olan güveni, emin duruşu oldu.

how happy she seemed to be in her own skin.

Kendiyle son derece barışıktı.

And remember this picture,

ve bu fotografa bakınca

because I'm going to show you another picture later.

gerçi size başka bir fotograf göstereceğim ama

büyükannesine ne kadar benzediğini görebilirsiniz

She looks much like her grandmother, although she looks so Western.

bir Batılı gibi görünmesine rağmen.

I decided to follow her to school.

Onunla birlikte okuluna gitmeye karar verdim.

İşte bu, orada kaldığım ilk gecenin ertesi sabah

This is the first morning I stayed with her.

Bu ise okul yolunda

This is on the way to school.

This is the morning assembly outside her school.

Bu, okul bahçesinde sabah töreninde çekildi

And I noticed that she was clowning around.

türlü maskaralıklar yaptığını

When the teachers would ask questions,

öğretmenin her sorusuna

she'd be the first person to raise her hand.

ilk parmak kaldıran olduğunu,

Again, not at all shy or withdrawn,

ve üstelik hiç de mahcup ya da sıkılgan olmadığını

or anything like the other children that I'd photographed.

bu yönüyle fotografını çektiğim diğer çocuklardan ayrıldığını gördüm.

The first one to go to the blackboard to answer questions.

Yine tahtaya kalkmaya gayet hevesli

arkadaşının kulağına birşey fısıldadığı için azar iştiyor,

Getting in trouble for whispering into her best friend's ears.

sınıfın ortasında.

And one of the other things I said to her through the translator --

Ve ona tercüman vasıtasıyla söylediğim

şu "dur" meselesi de umurunda değildi.

again, this thing about saying stop -- was to not pay attention to me.

So she really just completely ignored me most of the time.

çoğu zaman beni kaale almadı bile

I noticed that at recess,

Ayrıca teneffüste de

she was the girl who picked the other girls to be on her team.

diğer kızları oyun için takımına seçenin o olduğunu gördüm

It was very obvious, from the beginning, that she was a leader.

Lider olduğu o kadar belliydi ki.

Bu eve dönüş yolunda.

This is on the way home. And that's North Korea up along the hill.

İşte şu tepenin arkası Kuzey Kore

Askersiz bölgenin ardı.

This is up along the DMZ.

They would actually cover the windows every night,

Gece olunca evlerin pencerelerini iyice örtüp ışığın sızmasını önlüyorlardı

so that light couldn't be seen,

çünkü Güney Kore hükümeti yıllardır

because the South Korean government has said for years

that the North Koreans may invade at any time.

Kuey Korelilerin her an ülkeyi işgal edebileceğini söylüyordu.

Kısacası Kuzey Kore'ye ne kadar yakınsan o kadar korkmalısın durumu

So the closer you were to North Korea, the more terrifying it was.

Very often at school, I'd be taking pictures,

Okulda çoğu zaman ben fotograf çekerken

and she would whisper into her girlfriends' ears,

kız arkadaşının kulağına birşey fısıldayıp

and then look at me and say, "Stop."

bana döner ve "dur" derdi

And I would stand at attention, and all the girls would crack up,

ben dikkat kesilip durunca kızlar kahkahayı patlatırdı

benimle dalga geçiyordu, bu şekilde.

and it was sort of a little joke.

(Laughter)

(kahkahalar)

The end of the week came and my translator came back,

Haftanın sonunda tercümanım geri döndü

çünkü ondan bunu rica etmiştim

because I'd asked her to come back,

Artık Hyun Sook ve büyükannesine resmen teşekkür edebilecektim

so I could formally thank the grandmother and Eun-Sook.

And in the course of the grandmother talking to the translator,

büyükanne tercümanla konuşurken birden

ağlamaya başladı.

the grandmother started crying.

Tercümanıma, "ne oluyor, neden ağlıyor?" diye sordum

And I said to my translator, "What's going on, why is she crying?"

büyükanneyle bir süre konuştuktan sonra

And she spoke to the grandmother for a moment,

tercüman bayan da gözyaşlarına boğuldu.

and then she started getting tears in her eyes.

ben telaşlanıp "durun, n'oluyor,

And I said, "What did I do? Why is everyone crying?"

neden herkes ağlıyor?" deyince

And the translator said,

tercümanım büyükannenin

"The grandmother says that she thinks she's dying,

öleceğini hissettiğini söyledi.

and she wants to know if you would take Eun-Sook to America with you."

bu yüzden Hyun Sook'u yanımda Amerika'ya götürmemi istiyormuş.

And I said, "I'm 28 years old and I live in hotels,

ben ise "henüz 28 yaşındayım, ömrüm otel odalarında geçiyor,

evli değilim" dedim.

and I'm not married."

I mean, I had fallen in love with this girl,

Diyeceğim o ki, bu kızı ben de çok sevmiştim

but you know, emotionally I was about 12 years old.

gerçi, akıl yaşım 12 filandı

If you know of photographers,

fotografçılar nasıldır bilirsiniz işte, derler ki foto muhabiri

the joke is it's the finest form of delayed adolescence ever invented.

gecikmiş bir ergenliğin en rafine halidir

"pardon bir işim çıktı hemen döneceğim" der

"Sorry, I have to go on an assignment, I'll be back" --

ortadan kayboluverirler

and then you never come back.

Tercümana "sor bakalım neden öleceğini düşünüyormuş" dedim

So I asked the translator why she thought she was dying.

Can I get her to a hospital? Could I pay to get her a doctor?

onu bir hastaneye götürsem, doktor masrafını da öderim

Her türlü yardım teklifimi geri çevirdi.

And she refused any help at all.

Sonra dışarıda

So when I got outside, I gave the translator some money and said,

tercümana bir miktar para verip,

"Go back and see if you can do something."

"lütfen bir daha görüş, bak bakalım yapabileceğimiz birşey var mı" dedim.

And I gave the grandmother my business card.

büyükanneye kartvizitimi verdim.

And I said, "If you're serious, I will try to find a family for her."

ve dedim ki "ciddiysen kızı alacak bir aile arayayım."

ve derhal en yakın arkadaşıma bir maktup yazdım

And I immediately wrote a letter to my best friends in Atlanta, Georgia,

Atlanta'da yaşayan ve11 yaşında bir oğlan babası arkadaşım

who had an 11-year-old son.

bir defasında bana,

And my best friend had mistakenly one day said something

bir çocuk daha istediğini söyleme gafletinde bulunmuştu.

about wishing he had another child.

So my friends Gene and Gayle had not heard from me in about a year,

böylece 1 senedir haberleşemediğim dostlarım Gene ve Gail

and suddenly I was calling,

birden benden "Koredeyim,

saying "I'm in Korea and I've met this extraordinary girl."

çok enteresan bir kızla tanıştım." diyen bir telefon aldılar.

And I said, "The grandmother thinks she's sick,

"Büyükannesi de hasta galiba,

but I think maybe we would have to bring the grandmother over also."

belki onu da getirtsek fena olmaz."

And I said, "I'll pay for the ... " I mean, I had this whole sort of picture.

ve dedim ki "ben şeyi öderim..." yani, herşeyi planlamıştım sanki...

So anyway, I left.

Neyse, böylece oradan ayrıldım.

And my friends actually said they were very interested in adopting her.

Dostlarım bana kızı cidden evlat edinebileceklerini söylemez mi.

And I said, "Look, I think I'll scare the grandmother to death,

dedim ki "buradan mektup yazarsam

büyükannenin ödü kopar

if I tell her that you're willing to adopt her.

sizin kızı evlat edineceğinizi öğrendiğinde. İyisi mi gidip bizzat konuşayım."

I want to go back and talk to her." But I was off on assignment.

Ne var ki bir başka göreve gitmem gerekti.

Birkaç haftaya geri döner ve kendisiyle görüşürüm diye düşündüm.

I figured I'd come back in a couple of weeks

and talk to the grandmother.

Noel günü

And on Christmas Day, I was in Bangkok with a group of photographers

bir grup fotografçıyla Bangkoktaydım.

and got a telegram -- back in those days, you got telegrams --

bir telgraf aldım (o zamanlar telgraf vardı)

from Time magazine saying someone in Korea had died

Time dergisinden geliyordu ve Kore'de ölen birinin

bana bir çocuk miras bıraktığını söylüyordu.

and left their child in a will to me.

Did I know anything about this?

Bu hususta bilgim var mıyıdı?

Because I hadn't told them what I was doing,

Onlara burada ne için bulunduğumu bildirmemiştim

because I was so upset with the story they'd run.

çünkü yayınladıkları makaleye fena içerlemiştim.

So, I went back to Korea, and I went back to Eun-Sook's village,

Neyse Kore'ye, Hyun Sook'un köyüne geri döndüm.

Gitmişti.

and she was gone.

And the house that I had spent time in was empty.

Misafir olduğum ev bomboş ve

buz gibi soğuktu.

It was incredibly cold.

No one in the village would tell me where Eun-Sook was,

Köylülerden hiçbiri Hyun Sook'un yerini bana söylemedi

çünkü büyükanne onu Batılılardan hep saklamıştı ve

because the grandmother had always hidden her from Westerners.

aramızdaki görüşmeden de haberleri yoktu.

And they had no idea about this request that she'd made of me.

sonunda okuldan sonra her gün oynadığı en yakın arkadaşı

So I finally found Myung Sung,

her best friend that she used to play with after school every day.

Myung Sung'u buldum.

Tercümanla ikimizin baskısı sonunda

And Myung Sung, under some pressure from me and the translator,

gave us an address on the outside of Seoul.

nihayet bize Seul dışında bir yerin adresini verdi.

And I went to that address and knocked on the door,

Adrese gidip kapıyı çaldım.

Bir adam açtı.

and a man answered the door.

It was not a very nice area of Seoul, there were mud streets outside of it.

Seul'ün pek nezih bir bölgesi sayılmazdı.

sokaklar çamurluydu.

And I knocked on the door and Eun-Sook answered the door,

neyse kapıyı Hyun Sook açtı,

and her eyes were bloodshot, and she seemed to be in shock.

gözleri kan çanağına dönmüştü, şokta gibiydi

She didn't recognize me -- there was no recognition whatsoever.

beni tanımadı.

And this man came to the door and kind of barked something in Korean.

derken adam kapıya geldi, Korece bir şeyler söyledi, adeta kükredi.

tercümana "ne diyor?" dedim

And I said to the translator, "What did he say?"

And she said, "He wants to know who you are."

"kimsin diyor" dedi

ben de "fotografçı olduğumu söyle" dedim

And I said, "Tell him that I am a photographer."

kim olduğumu açıklarken adam sözümü kesti

I started explaining who I was, and he interrupted.

And she said, "He says he knows who you are, what do you want?"

tercüman "kim olduğunu biliyor, ne istediğini soruyor" dedi

I said, "Well, tell him that I was asked by this little girl's grandmother

"ona de ki

bu kızın büyükannesi ona bir aile bulmamı istemişti" dedim.

to find a family for her."

And he said, "I'm her uncle, she's fine, you can leave now."

adam "ben onun dayısıyım, kendisi burada iyi. sen artık gidebilirsin" dedi

So I was --

yani açıkçası kapıyı suratıma çarptı.

The door was being slammed in my face,

it's incredibly cold, and I'm trying to think,

Hava öyle soğuktu ki, anlatamam. Aklımdan

"What would the hero do in a movie, if I was writing this as a movie script?"

"filmlerdeki gibi bir kahraman olsa şimdi ne yapar" diye geçiriyordum

yani "senaryoyu ben yazsaydım?"

So I said, "It's really cold, I've come a very long way,

Neyse "Baksana, dışarısı çok soğuk ve çok yorgunum,

biraz içeri gelsem ne olur? Donuyorum" dedim.

do you mind if I come in for a minute? I'm freezing."

Adam isteksizce bizi içeri aldı, yere oturduk.

So the guy reluctantly let us in and we sat down on the floor.

Konuşmaya başladık. Adam bağırıp birşeyler söyleyince

And as we started talking, I saw him yell something,

Hyun Sook bize yiyecek getirdi.

and Eun-Sook came and brought us some food.

And I had this whole mental picture of -- sort of like Cinderella.

Gözlerinizin önüne geliyo mu? Siderella masalı gibi

I sort of had this picture of this incredibly wonderful,

Bu muhteşem, zeki,

bright, happy little child,

mutlu çocuğun içine kapanışı,

who now appeared to be very withdrawn, being enslaved by this family.

bu aile tarafından köleleştirilmesine dair görüntü zihnimden silinmiyor.

And I was really appalled, and I couldn't figure out what to do.

Afallamıştım. Ne yapacağımı bilemiyordum.

And the more I tried talking to him, the less friendly he was getting.

Ben sohbeti ilerlettikçe adam daha mesafeli bir tavır takınıyordu

Sonunda karar verip "bak" dedim

So finally I said "Look," -- this is all through the translator,

Bütün konuşma tercüman vasıtasıyla yapıldı çünkü

because, you know, I don't speak a word of Korean --

malum, ben tek kelime Korece bilmiyorum.

and I said, "Look, I'm really glad that Eun-Sook has a family to live with.

Dedim ki "bak, Hyun Sook'un yanında barınacağı bir ailesi olduğuna sevindim"

"onu çok merak etmiştim"

I was very worried about her.

"büyükannesine, yani senin annene, ona bir aile bulacağım sözünü vermiştim"

I made a promise to her grandmother, your mother, that I would find a family,

"görüyorum ki siz ona gayet güzel bakacaksınız"

and I'm so happy that you're going to take care of her.

"ama uçak biletimi önceden aldım,

But I bought an airline ticket and I'm stuck here for a week.

bir hafta daha mecburen buradayım"

"şehir merkezinde bir otelde kalıyorum,

I'm staying in a hotel downtown.

yarın gelip öğle yemeğinde misafirim olur musun?"

Would you like to come and have lunch tomorrow?

"hem böylece İngilizce pratik de yaparsın" çünkü bana öyle demişti

And you can practice your English."

Adama kendisi hakkında sorular sormaya çalışıyordum.

Because he told me -- I was trying to ask him questions about himself.

Otele döndüm, yaşı daha ileri iki Amerasyalı buldum.

And so I went to the hotel, and I found two older Amerasians.

A girl whose mother had been a prostitute,

Biri, annesi fahişelik yapan bir kızdı

and she was a prostitute,

kendisi de fahişe olmuştu.

and a boy who'd been in and out of jail.

Diğeri hapse girip çıkmış bir delikanlı.

And I said to them, "Look, there's a little girl

Onlara dedim ki "bakın, küçük bir kız var.

who has a tiny chance of getting out of here

burdan kurtulup Amerika'ya gitmek için ufacık bir şansı var"

and going to America.

I don't know if it's the right decision or not,

"doğru birşey yaptığımdan emin değilim"

but I would like you to come to lunch tomorrow

"ama lütfen yarın öğle yemeğine gelin de,"

and tell the uncle what it's like to walk down the street,

"dayısına sizler gibi yaşamanın"

"zorluklarından bahsedin."

what people say to you, what you do for a living.

I want him to understand what happens if she stays here.

"burda kalırsa kızın başına neler geleceğini anlasın istiyorum."

And I could be wrong, I don't know, but I wish you would come tomorrow."

bilmiyorum, belki hata ediyorum ama yarın öğlen gelmenizi rica ediyorum."

Neyse, bu ikisi ve dayı ertesi gün öğle yemeğine geldiler

So, these two came to lunch and we got thrown out of the restaurant.

ve hep birlikte restorandan atıldık.

They were yelling at him, it got to be really ugly.

Dayıya bağırıyorlardı ki sanırım epeyce küfür dolaşıyordu ortada.

We went outside, and he was just furious.

Neyse, dışarı çıktık. Dayı son derece öfkeliydi.

And I knew I had totally blown this thing.

Bir çuval inciri berbat etmiştim.

Here I was again, trying to figure out what to do.

Tekrar ne yapacağımı bulmaya çalışıyordum.

And he started yelling at me, and I said to the translator,

Bana bağırmaya başlayınca tercümana

"ona sakin olmasını söyle, ne diyor?" dedim.

"Tell him to calm down, what is he saying?"

"diyor ki,"

And she said, "He's saying, 'Who the hell are you to walk into my house,

"sen kendini ne zannediyorsun?"

"evime boynunda pahalı kameralarınla gelip,"

some rich American with your cameras around your neck,

accusing me of enslaving my niece?

"beni öz yeğenimi köle gibi kullanmakla suçluyorsun?"

This is my niece, I love her, she's my sister's daughter.

"o benim yeğenim, kardeşimin kızı, onu seviyorum"

Who the hell are you to accuse me of something like this?'"

"sen kimsin ki?"

"beni bunlarla suçlamaya kalkıyorsun?"

And I said, you know, "Look, you're absolutely right.

dedim ki, "bak, kesinlikle haklısın"

I don't pretend to understand what's going on here.

"burada olup biteni anlıyormuş gibi yapmayacağım"

All I know is, I've been photographing a lot of these children.

"ben sadece bu çocukların fotograflarını çektim"

"ama yeğenine hayran oldum"

I'm in love with your niece,

I think she's an incredibly special child."

"bence o son derece özel bir çocuk"

And I said, "Look, I will fly my friends over here from the United States

sonra "bak, eğer nasıl kimseler olduklarını görmek istersen"

"evlat edinmek isteyen arkadaşlarımı ABD'den buraya getirtirim."

if you want to meet them, to see if you approve of them.

"Tek bildiğim şu ki,"

I just think that -- what little I know about the situation,

she has very little chance here of having the kind of life

"sen de onun yaşamasını isteyeceğin hayatı"

that you probably would like her to have."

"burada elde etme şansının çok düşük olduğunu biliyorsun." dedim.

So, everyone told me afterwards that inviting the prospective parents over

Sonradan herkes bana müstakbel aileyi

buraya getirtmenin en aptalca iş olduğunu söyledi.

was, again, the stupidest thing I could have possibly done,

Kimin daha iyi ebeveyn olacağını nasıl belirleyecektik ki?

because who's ever good enough for your relative?

But he invited me to come to a ceremony they were having that day

Dayı beni bir törene davet etti,

büyükanneyi anma törenine.

for her grandmother.

And they actually take items of clothing and photographs,

Merhumeye ait giysi, fotograf gibi kişisel eşyaları

and they burn them as part of the ritual.

toparlayıp yaktıkları bir tören.

And you can see how different she looks just in three months.

Burada üç ay içinde nasıl değiştiğini görebilirsiniz.

Bu sanırım Şubattaydı, Şubat başında.

This was now, I think, early February.

And the pictures before were taken in September.

öncekiler ise Eylülde çekilmişti.

Well, there was an American Maryknoll priest

Bu haberi hazırlarken tanıştığım Amerikalı bir

that I had met in the course of doing the story,

donanma rahibi vardı.

who had 75 children living in his house.

Evinde 75 çocuğa bakıyor,

He had three women helping him take care of these kids.

bu iş için üç kadından yardım alıyordu.

Dayıya, rahip Keen'e gidip

And so I suggested to the uncle that we go down and meet Father Keane

evlat edinme işlemleri hakkında

to find out how the adoption process worked.

konuşmayı önerdim.

Because I wanted him to feel

İstiyordum ki,

like this was all being done very much above board.

herşeyin usulüne uygun yapıldığını görsün.

So, this is on the way down to the orphanage.

İşte bu yetimhaneye giderken.

This is Father Keane. He's just a wonderful guy.

Bu da rahip Keene. Harika bir adam.

He had kids from all over Korea living there,

Kore'nin her yerinden gelen çocuklar burada barınıyor,

and he would find families for these kids.

ve rahip onların uygun aileler bulmasını sağlıyordu.

This is a social worker interviewing Eun-Sook.

Burada bir sosyal görevli Hyun Sook ile görüşüyor.

Now, I had always thought she was completely untouched by all of this,

Hyun Sook'un tüm bu kötülüklerden nasıl da uzak

tutulduğunu düşünmüşümdür hep. Büyükannesi bence

because the grandmother, to me,

köyün bilge anası gibiydi. Evi her gün

appeared to be sort of the village wise woman --

throughout the day, I noticed people kept coming to visit her grandmother.

ziyaretçilerle dolup taşardı.

Bu görüntü zihnimde yer etmiş.

And I always had this mental picture

that even though they may have been one of the poorer families in the village,

Köyün en yoksul evlerinden biri olmasına rağmen

they were one of the most respected.

en çok saygı gören aile onlardı.

And I always felt that the grandmother had kind of demanded, and insisted,

ve büyükannenin köylülerden ısrarla

Hyun Sook'a da kendisine davrandıkları gibi davranmalarını talep ettiğini daima hissettim.

that the villagers treat Eun-Sook with the same respect they treated her.

Eun-Sook stayed at Father Keane's,

Hyun Sook rahip Keene'in yetimhanesinde kaldı ve

and her uncle agreed to let her stay there until the adoption went through.

dayısı da evlat edinilene kadar orada yaşamasına razı oldu.

Evlat edinmeye de rıza göstermişti.

He actually agreed to the adoption.

And I went off on assignment and came back a week later,

Bir göreve gidip ertesi hafta döndüğümde

and Father Keane said, "I've got to talk to you about Eun-Sook."

rahip Keene "Hyun Sook hakkında konuşmamız gerek" dedi.

"Tanrım, yine ne oldu?" diye düşündüm içimden.

I said, "Oh God, now what?"

Beni odasına götürüp kapıyı kapattı.

And he takes me into this room, closes the door and says,

"Burada 75 çocuk kalıyor ve ortalık tımarhane gibi."

"I have 75 children here in the orphanage, and it's total bedlam."

"Kıyafetler, çocuklar, malum kargaşa."

There's clothes, there's kids.

Three adults and 75 kids -- you can imagine.

"Üç yetişkin ve 75 çocuk. Durumu tahmin edersin."

And he said, "The second day she was here she made up a list

"Hyun Sook buraya geldiğinin ikinci günü bir liste yaptı"

of all of the names of the older kids and the younger kids.

"ve büyük çocuklarla bebekleri sıraladı."

And she assigned one of the older kids to each of the younger kids.

"Büyüklerin her birini bir bebeğin bakımıyla görevlendirdi."

"Sonra bir de görev dağılımı listesi yaptı."

And then she set up a work detail list of who cleaned the orphanage on what day."

"Kim, hangi gün yetimhaneyi temizleyecek diye."

And he said, "She's telling me that I'm messy

"Bana da çok dağınık olduğumu söylüyor ve odamı toplamam konusunda uyarıyor."

and I have to clean up my room."

ve devam etti "bu kızı kim yetiştirmiş bilmiyorum ama"

And he said, "I don't know who raised her, but she's running the orphanage,

"buraya geleli sadece üç gün oldu ve"

"bütün yetimhaneyi kendisi çekip çeviriyor."

and she's been here three days."

(Laughter)

(kahkahalar)

This was movie day that she organized where all the kids went to the movies.

Burada onun düzenlediği sinema günü. Bütün çocuklar sinemaya gidiyor.

Evlat edinilen çocukların çoğu

A lot of the kids who had been adopted wrote back to the other kids,

mektup yazarak

telling them what their life was like with their new families.

yeni hayatlarını ve ailelerini anlatıyorlar.

So it was a really big deal when the letters showed up.

Bu yüzden onlardan gelen mektuplar çok değerli.

Bu kadın, yetimhanede çalışıyor.

This is a woman who is now working at the orphanage,

Onun da oğlu evlat edinilmiş.

whose son had been adopted.

Gene and Gayle started studying Korean

Gene ile Gail benden ilk mektubu alır almaz

the moment they had gotten my first letter.

Korece öğrenmeye başladılar.

They really wanted to be able to welcome Eun-Sook into their family.

Hyun Sook'u ailelerine dahil etmek konusunda samimiydiler.

And one of the things Father Keane told me

Döndüğümde rahip Keene'in söylediğine göre

when I came back from one of these trips --

Hyun Sook sinema gezilerinden birinden dönünce kendine Natasha ismini seçmiş

Eun-Sook had chosen the name Natasha,

which I understood was from her watching a "Rocky and Bullwinkle" cartoon

anladığım kadarıyla

Amerikan Hava Üssü'nde seyrettiği bir çizgi filmden esinlenmiş.

on the American Air Force station.

This may be one of those myth-buster things

Bu da çözmemiz gereken muammalrdan biri.

that we'll have to clear up here, in a minute.

So, my friend Gene flew over with his son, Tim.

Derken arkadaşım Gene oğlu Tim ile birlikte geldi.

Gayle couldn't come.

Gail gelemedi.

And they spent a lot of time huddled over a dictionary.

ellerinde sözlükle iletişim kurmaya çalışıyorlardı

And this was Gene showing the uncle

Burada gene dayıya yaşadığı yer olan Atlanta'nın yerini haritada gösteriyor.

where Atlanta was on the map, where he lived.

This is the uncle signing the adoption papers.

Burada dayı evlat edinme evrakını imzalıyor.

Kutlama için hep birlikte yemeğe çıktık

Now, we went out to dinner that night to celebrate.

Dayı evine geri döndü

The uncle went back to his family

ve Natasha, Tim, Gene ve ben akşam yemeğine çıktık.

and Natasha and Tim and Gene and I went out to dinner.

And Gene was showing Natasha how to use a knife and fork,

Gene Natasha'ya çatal bıçak kullanmayı öğretiyor

and then Natasha was returning the utensil lessons.

ve Natasha bir başka alet kullanma dersi veriyor.

Otelimize döndük.

We went back to our hotel room,

Burada Gene Natasha'ya da Atlanta'nın yerini gösteriyor

and Gene was showing Natasha also where Atlanta was.

Bu Kore'deki üçüncü gecemiz.

This is the third night we were in Korea.

İlk gece çocuklara, bizimkine bitişik bir oda tuttuk.

The first night we'd gotten a room for the kids right next to us.

I'd been staying in this room for about three months --

O odada yaklaşık üç aydır kalıyordum.

15 katlı küçük bir Kore oteliydi.

it was a little 15-story Korean hotel.

The second night, we didn't keep the kids' room,

İkinci gece çocukların odasını boşalttık,

because we slept on the floor with all the kids at the orphanage.

çünkü yetimhaneye gidip tüm çocuklarla birlikte yer yatağında uyuduk.

And the third night, we came back --

Üçüncü gece yemekten sonra otele döndük

ki, fotograflarını az önce gördünüz;

we'd just gone out to dinner, where you saw the pictures --

resepsiyondaki adam

and we got to the front desk, and the guy said,

"sizin katta başka boş oda yok"

"There's no other free rooms on your floor tonight,

"isterseniz çocukları beş kat aşağıda bir odaya yerleştirelim" dedi.

you can put the kids five floors below you."

And Gene and I looked at each other and said,

Gene ile birbirimize bakıp

"We don't want two 11-year-olds five floors away."

"yok, iki tane 11 yaşında çocuğu 5 kat aşağı yollamayalım" dedik.

Oğlu, "baba, uyku tulumum var, ben yerde yatarım" dedi.

So his son said, "I have a sleeping bag, I'll sleep on the floor."

"benim de var" dedim.

And I said, "I have one too." So Tim and I slept on the floor,

Böylece Tim ile ben yerde yattık,

Natasha got one bed, Gene got the other -- kids pass out,

Natasha bir yatağa, Gene diğerine yattı.

Üç heycanlı günün sonunda çocuklar uykuya daldı.

it's been very exciting for three days.

Gene ile ne kadar harika olduğumuzu konuşuyorduk.

We're lying in bed, and Gene and I are talking about how cool we are.

We said, "That was so great, we saved this little girl's life."

dedik ki "bu kızın hayatını kurtarmak ne muhteşem"

We were just like, you know, just full of ourselves.

yani, bilirsiniz işte, kendimizle övünüyorduk.

And we fall asleep --

Derken uyuyakaldık. dürdümüz aynı odada.

and I've been in this room for a couple of months now.

Son birkaç aydır o odada kalıyordum.

And they always overheat the hotels in Korea terribly,

Kore'de otel odalarını aşırı ısıtırlar.

so during the day I always left the window open.

Gündüz mutlaka bir pencereyi açık bırakırdım

And then about midnight, they turn the heat off in the hotel.

ama geceyarısına doğru kalorifer kapanınca

sabaha karşı 01.00 gibi odanın içerisi eksi 20 derece falan olur ve uyanırdım

So at 1am, the whole room would be like 20 below zero, and I'd get up.

I'd been doing this every night I'd been there.

Bunu orada kaldığım her gece yaptım.

So, sure enough, it's one o'clock, room's freezing,

yani neredeyse her saat gece 1 ise oda buzhaneye dönmüş demetir

I go to close the window and I hear people shouting outside,

pencereyi kapatmaya gidince dışarıdan bağrışmalar duydum

and I thought, "Oh, the bars must have just gotten out."

ve "barlar boşalmış olmalı" diye düşündüm

I don't speak Korean, but I'm hearing these voices,

Korece bilmem ama

duyduğum öfkenin değil dehşetin sesleriydi.

and I'm not hearing anger, I'm hearing terror.

So I open the window and I look out,

Pencereyi açıp dışarı bakınca

and there's flames coming up the side of our hotel,

gördüm ki otelin yanından alevler yükseliyor

Otelde yangın çıkmıştı

and the hotel's on fire.

So I run over to Gene and I wake him up,

Gene'e koşup onu uyandırdım.

and I say, "Don't freak out, I think the hotel's on fire."

"Gene korkma ama otelde yangın var"

And now there's smoke and flames coming by our windows --

Derken duman ve alevler penceremize erişti ve biz 11. kattaydık.

we're on the 11th floor.

So the two of us were just like, "Oh my God, oh my God."

Gene ile ikimiz "aman yarabbi, aman yarabbi" olduk

Natasha'yı uyandırmaya gittik ama sesimizi duyuramıyorduk

So we're trying to get Natasha up, and we can't talk to her.

You know what kids are like when they've been asleep for like an hour,

1 saat kadar uyuyunca çocuklar nasıl olur, bilirsiniz

sanki beş müsakkin hapı almışlar gibi...

it's like they took five Valiums -- they're all over the place.

Onu uyandıramıyoruz

And we can't talk to her.

Oğlanın bağcıklı botları aklıma geldi

His son had the L.L.Bean bootlaces, and we're trying to do up his laces.

Bağcıkları bağlamaya çalışıyorduk

So we try to get to the door, we run to the door, we open the door,

kapıya koştuk

kapıyı açmamızla alevlerin yüzümüze çarpması bir oldu

and it's like walking into a blast furnace.

There's people screaming, the sound of glass breaking, weird thumps.

insanlar bağrışıyor, camlar şangırdıyordu

ve o tuhaf yumruklama sesi...

And the whole room filled with smoke in about two seconds.

İki saniye içinde duman odaya doldu

And Gene turns around and says, "We're not going to make it."

Gene bana dönüp "kurtulamayacağız" dedi

kapıyı kapadı. oda dumana boğulmuştu.

And he closes the door, and the whole room is now filled with smoke.

We're all choking, and there's smoke

hepimiz öksürüyorduk ve havalandırmadan çıkan duman odaya yayılıyordu.

pouring through the vents, under the doors.

kapıların altından çığlık sesleri duyuluyordu

There's people screaming.

bugün gibi aklımda, tam bir kargaşa

I just remember this unbelievable -- just utter chaos.

I remember sitting near the bed, and I had two overwhelming feelings.

yatağın kenarına oturduğumu hatırlıyorum

iki boğucu duygu içindeydim

One was absolute terror. "Oh, please God, I just want to wake up.

hissettiklerimden biri dehşetti "Tanrım ne olur"

This has got to be a nightmare, this can't be happening.

"uyanıp bunun bir kabus olduğunu göreyim"

"lütfen gözümü açıp hepsinin kötü bir rüya olduğunu göreyim"

Please, I just want to wake up."

Diğeri inanılmaz bir suçluluk duygusu.

And the other is unbelievable guilt.

Here I've been playing God with my friends' lives,

Arkadaşımın, onun oğlunun ve Nastasha'nın hayatıyla kumar oynamıştım.

my friends' son, with Natasha's life,

and this what you get when you try playing God, is you hurt people.

kendinizi tanrı yerine koyduğunuzda başınıza bu gelir işte: insanlara zarar verirsiniz.

I remember just being so frightened and terrified.

Çok korktuğumu, dehşete kapıldığımı hatırlıyorum.

And Gene, who's lying on the floor, says,

Yerde yatan Gene

"We've got to soak towels." I said, "What?"

"ahbap bize ıslak havlu lazım" dedi

"havluları ıslatalım, dumandan boğulacağız"

"We've got to soak towels. We're going to die from the smoke."

banyoya koştuk, havluları aldık

So got towels and put them over our faces and the kids' faces.

yüzlerimize kapadık

Then he said, "Do you have gaffer's tape?"

Gene "izolebant var mı?" diye sordu

"What?" "Do you have gaffer's tape?"

"ne?" dedim "izolenabt?"

I said, "Somewhere in my Halliburton."

"evet alet çantamda bir yerde" dedim

He says, "We've got to stop the smoke. That's all we can do."

"dumanı engellemeliyiz"

"tek yapabileceğimiz bu, dumanı durdurmak" dedi.

I mean, Gene -- thank God for Gene.

Gene, Tanrı'ya şükür Gene.

So we put the room service menus over the vents in the wall,

Oda servisi menülerini havalandırma mazgallarına kapadık

we put blankets at the bottom of the door,

kapının altına battaniye tıkadık

we put the kids on the windowsill to try to get some air.

biraz hava alabilsinler diye çocukları pencere önüne çıkardık.

And there was a new building, going up,

yeni bir bina inşaatı vardı

that was being built right across the street from our hotel.

yolun öbür tarafında, tam bizim otelin karşısında

And there, in the building, were photographers,

o binaya doluşan fotografçılar

atlayacak insanları bekliyorlardı.

waiting for people to jump.

yangında 11 kişi öldü.

Eleven people ended up dying in the fire.

Five people jumped and died, other people were killed by the smoke.

Beş kişi kendini camdan atarak, diğerleri dumandan boğularak.

And there's this loud thumping on the door after about 45 minutes in all this,

ve 45 dakika kadar sonra kapımızda o yumruklama sesi

and people were shouting in Korean.

tümü Korece haykırışlar.

And I remember --

Natasha kapıyı açmamızı istemememişti, hatırlıyorum.

Natasha didn't want us opening the door --

sorry, I was trying not to open the door,

kapıyı kapalı tutmaya çalıştığım için üzgünüm.

because we'd spent so much time barricading the room.

kendimizi dumandan korumak için çok fazla zaman harcamıştık.

kapıyı yumruklayanın kim olduğunu, ne istediğini bilmiyorum.

I didn't know who it was, I didn't know what they wanted,

Natasha bizi çıkarmaya çalışan itfaiyeci olduğunu anlamıştı

and Natasha could tell they were firemen trying to get us out.

bir müddet cebelleştikten sonra kapıyı açtığımzı hatırlıyorum.

I remember a sort of a tussle at the door, trying to get the door open.

Her ne hal ise 12 saat sonra bizi lobiye götürdüler

In any case, 12 hours later -- I mean, they put us in the lobby.

Gene ended up using his coat, and his fist in the coat,

Gene sonunda paltosunu yumruğuna sarıp içki dolabının camını kırdı

to break open a liquor cabinet.

insanlar yerde yatıyordu

People were lying on the floor.

It was one of just the most horrifying nights.

hayatımın en korkunç gecelerinden biriydi

And then 12 hours later, we rented a car, as we had planned to,

12 saat sonra planladığımız gibi bir araba kiraladık

and drove back to Natasha's village.

ve Natasha'nın köyüne gittik

And we kept saying, "Do you realize we were dying in a hotel fire,

durmadan "farkında mısın dün gece ölüyorduk" diyorduk birbirimize

"sekiz saat önce filan?"

like eight hours ago?"

It's so weird how life just goes on.

hayatın öylece sürmesi ne tuhaf.

Natasha wanted to introduce her brother and father to all the villagers,

Natasha köylülere yeni ağabeyini ve babasını tanıştırmak istiyordu

ve gitttiğimiz gün 60 yaşında bir adamın doğum günüydü

and the day we showed up turned out to be a 60-year-old man's birthday.

This guy's 60 years old.

bu adam 60 yaşında

So it turned into a dual celebration,

sonunda çifte kutlamaya dönüştü çünkü Natasha

because Natasha was the first person from this village

bu köyden ABD'ye giden ilk kişiydi.

ever to go to the United States.

Bunlar sera

So, these are the greenhouse tents.

yaşlılar Gene'e yöresel danslarını öğretiyor

This is the elders teaching Gene their dances.

We drank a lot of rice wine.

o kadar çok pirinç rakısı içtik ve ikimiz de öyle sarhoştuk ki

We were both so drunk, I couldn't believe it.

inanamadım.

This is the last picture before Gene and Tim headed back.

Bu Gene ve Tim dönmeden önceki son fotograf

The adoption people told us

Görevliler bize evlat edinme işlemlerinin bir yıl kadar süreceğini söyledi

it was going to take a year for the adoption to go through.

Like, what could you do for a year?

Bir yıl sürecek ne işlem olabilir ki?

So I found out the name of every official on both the Korean and American side,

Hem Kore hem ABD tarafında konuyla ilgili ne kadar yetkili varsa buldum

and I photographed them,

fotograflarını çektim ve onlara

and told them how famous they were going to be when this book was done.

bu kitap çıktığında ne kadar meşhur olacaklarını anlattım.

And four months later, the adoption papers came through.

Dört ay sonra evlatlık belgeleri geldi.

This is saying goodbye to everybody at the orphanage.

Burada yetimhanedekilere veda ediyor.

This is Father Keane with Natasha at the bus stop.

Rahip Keene ve Natasha otobüs durağında.

Her great aunt at the airport.

Büyük teyzesi ile havaalanında.

I had a wonderful deal with Cathay Pacific airlines for many years,

Cathay Pacific Havayolları ile aramızda harika bir anlaşma var

where they gave me free passes on all their airlines

bana fotograf karşılığında bedava bilet veriyorlar.

in return for photography.

It was like the ultimate perk.

en tatlı ikramiyem bu.

And the pilot, I actually knew --

Tanıdığım bir pilot açılır kapanır koltuğa oturmama izin verirdi

because they used to let me sit in the jump seat,

yolculuk o kadar uzun ki

to tell you how long ago this was.

Bu bir Tri-Star ve işte Natasha da açılır kapanır koltukta

This is a TriStar, and so they let Natasha actually sit in the jump seat.

And the pilot, Jeff Cowley, actually went back

ve pilot Jeff Cowley. O da Natasha ile tanıştıktan sonra

and adopted one of the other kids at the orphanage after meeting Natasha.

yetimhaneden bir çocuk evlat edindi.

This is 28 hours later in Atlanta.

28 saatlik yolculuktan sonra Atlanta

It's a very long flight.

Just to make things even crazier, Gayle, Natasha's new mom,

Gail, Natasha'nın yeni annesi,

sanki mevcut hale biraz daha çılgınlık eklemek istermişçesine

was three days away from giving birth to her own daughter.

öz kızının doğumuna üç gün kala.

You know, if you were writing this, you'd say,

Bunu yazan siz olsanız derdiniz ki,

"No, we've got to write the script differently."

"metni başka türlü kaleme almalı"

This is the first night showing Natasha her new cousins and uncles and aunts.

Natasha'ya yeni kuzenler, amca ve halalarını tanıtıyorlar

Gene and Gayle know everyone in Atlanta -- they're the most social couple imaginable.

Gene ile Gail Atlanta'da herkesi tanır

düşünebileceğiniz en sosyal çifttirler

So, at this point, Natasha doesn't speak a word of English,

Bu noktada Natasha tek kelime İngilizce bilmiyor

sadece rahip Keene'in ona öğrettiği kadar

other than what little Father Keane taught her.

This is Kylie, her sister, who's now a doctor, on the right.

Burada sağda kızkardeşi Kylie, şimdi doktor oldu.

This is a deal I had with Natasha, which is that when we got to Atlanta

bu Natasha ile aramızda bir anlaşma

she could cut off my beard.

Atlanta'ya gittiğimde sakalımı kesebiliyor.

She never liked it very much.

sakalımdan hiç hazetmedi zaten.

She learned English in three months.

Üç ayda İngilizce öğrendi.

She entered seventh grade at her own age level.

Okula, yaşıtlarıyla birlikte okumak üzere 7. sınıftan başladı.

ilk sadakat yemini

Pledge of Allegiance for the first time.

This is her cooking teacher.

aşçılık öğretmeni

Natasha told me a lot of the kids thought she was stuck up,

Natasha, bir çok çocuğun onu kibirli bulduğunu söyledi.

because they would talk to her and she wouldn't answer,

çünkü kendisine birşey söylediklerinde cevap alamıyorlardı.

Başlarda pek iyi İngilizce konuşamadığı anlamamışlardı.

and they didn't realize she didn't speak English very well.

ve yine bir gözlemci olarak fark ettim ki,

But what I noticed, again as an observer,

burada da kendi takımının üyelerini Natasha seçiyor.

was she was choosing who was going to be on her team,

and seemed to be very popular very, very quickly.

Kısa zamanda çok sevilen bir öğrenci oldu.

Now, remember the picture,

Baştaki fotografı hatırlarsanız,

how much she looked like her grandmother, at the beginning?

hani süyükannesine ne kadar benzediğini söylediğim,

People were always telling Natasha how much she looks like her mother, Gayle.

Şimdi herkes Natasha'ya annesi Gail'e ne kadar benzediğini söylüyor.

(Laughter)

This is a tense moment in the first football game, I think.

Bu, ilk futbol maçından sanırım; heyecanlı bir an.

And Kylie -- I mean, it was almost like Kylie was her own child.

ve Kylie. Sanki Kylie kendi çocuğuymuş gibi.

She's being baptized.

Vaftiz edilişi.

Evlat edinen birçok aile çocuğun geçmişini

Now, a lot of parents, when they adopt,

actually want to erase their children's history.

silmeye çalışır.

Gail ve Gene bunun tam tersini yaptı.

And Gayle and Gene did the complete opposite.

Korece öğrendiler, Kore giysileri aldılar.

They were studying Korean; they bought Korean clothes.

Gene even did a little tile work in the kitchen,

Hatta Gene mutfağa bir çini işi bile yaptı.

which was that, "Once upon a time, there was a beautiful girl

Çinilerdeki hikayede bir zamanlar Kore'nin dağlarından gelen

güzel bir kız varmış, Atlanta'da sonsuza dek mutlu yaşamış.

that came from the hills of Korea to live happily ever after in Atlanta."

She hates this picture -- it was her first job.

Bu resimden nefret ediyor, ilk işi.

She bought a bright red Karmann Ghia

Parlak kırmızı, Karmann Ghia marka bir otomobil aldı

with the money she made working at Burger King.

Burger King'deki ilk işinden kazandığı parayla.

The captain of the cheerleaders.

Amigo takımının kaptanı

Beauty pageant.

Güzellik yarışması

Used to do their Christmas card every year.

Her yıl kendi yılbaşı kartlarını hazırlarlar

Gene's been restoring this car for a million years.

Gene milyon yıldır bu arabayı onarıyor

Kodak hired Natasha to be a translator for them at the Olympics in Korea.

Kodak Natasha'yı Kore'deki olimpiyatlar için tercüman olarak işe aldı

Her future husband, Jeff, was working for Canon cameras,

müstakbel kocası Jeff, Canon'da çalışıyor

ve Natasha ile Olimpiyat köyünde tanışıyor

and met Natasha at the Olympic Village.

This is her first trip back to Korea. So there's her uncle.

Kore'ye ilk dönüşü, dayısıyla.

This is her half sister.

üvey kardeşi

She went back to the village.

köyüne döndü. bu en yakın arkadaşının annesi

That's her best friend's mother.

And I always thought that was a very Annie Hall kind of outfit.

Annie Hall tipi bir kıyafet ile.

(Laughter)

It's just, you know, it was just so interesting, just to watch --

yani, izlemesi o kadar ilginç ki,

this is her mother in the background there.

burada arkada annesi

This is Natasha's wedding day.

Natsha'nın düğünü.

Gene is looking a little older.

Gene biraz yaşlanmış

This is Sydney, who's going to be three years old in a couple of days.

Bu da birkaç gün sonra üç yaşına basacak olan Sydney

And there's Evan.

ve burada Evan

And Natasha, would you just come up, for a second,

Natasha, buraya gelir misin lütfen?

belki bir merhaba dersin?

just maybe to say hello to everybody?

(alkışlar)

(Applause)

Natasha's actually never heard me tell the story.

Natasha aslında benim bu hikayeyi anlattığımı hiç dinlememişti

Ben, yani o, biz birlikte fotograflara baktık.

You know, we've looked at the pictures together.

Natasha: I've seen pictures millions of times,

Natasha: milyon kere gördüm bu resimleri

but today was the first time I'm actually seeing him give the whole presentation.

ama bugün ilk kez hikayemi sunuşunu izlerken

ağlaymaya başladım.

I started crying.

Rick Smolan: eminim bana 40 türlü şey söyleyecek

Rick Smolan: There's about 40 things she's going to tell me,

"bu böyle olmadı, onu öyle demedin"

"That wasn't what happened." Natasha: I'll tell you that later.

Natasha: sonra, onu sonra yapacağım.

(kahkaha)

RS: Anyway, thank you, Mike and Richard, so much for letting us tell the story.

Rick Smolan: Neyse, teşekkürler Mike ve Richard,

bize bu öyküye anlatma fırsatı verdiğiniz için.

Thank you, all of you.

Hepinize teşekkürler.

(Applause)

(alkışlar)