Bob Mankoff: Anatomy of a New Yorker cartoon

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Vertaald door: Els De Keyser Nagekeken door: Christel Foncke

I'm going to be talking about designing humor,

Ik ga het hebben over humor ontwerpen,

which is sort of an interesting thing, but it goes

wat nogal interessant is.

to some of the discussions about constraints,

En over de discussie omtrent beperkingen,

and how in certain contexts, humor is right,

en hoe humor in een bepaalde context goed is

and in other contexts it's wrong.

en in een andere context fout.

Now, I'm from New York,

Ik kom uit New York,

so it's 100 percent satisfaction here.

en dus ben ik hier 100% tevreden.

Actually, that's ridiculous, because when it comes to humor,

Eerlijk gezegd is dit onzin want als het op humor aankomt,

75 percent is really absolutely the best you can hope for.

is 75% het beste waar je op kan hopen.

Nobody is ever satisfied 100 percent with humor

Niemand is ooit voor 100% tevreden over humor

except this woman.

behalve deze vrouw.

(Video) Woman: (Laughs)

(Video) Vrouw: (Lacht)

Bob Mankoff: That's my first wife.

BM: Dat is mijn eerste vrouw.

(Laughter)

(Gelach)

That part of the relationship went fine.

Dit gedeelte van de relatie liep goed.

(Laughter)

(Gelach)

Now let's look at this cartoon.

Laten we eens naar deze cartoon kijken,

One of the things I'm pointing out is that

Ik wijs er graag op

cartoons appear within the context

dat de cartoons verschijnen in de context

of The New Yorker magazine,

van het tijdschrift The New Yorker,

that lovely Caslon type, and it seems

dat prachtige Caslon-lettertype.

like a fairly benign cartoon within this context.

Het lijkt hier een vrij goedaardige cartoon.

It's making a little bit fun of getting older,

Het spot wat met het ouder worden.

and, you know, people might like it.

Misschien vinden mensen het wel leuk.

But like I said, you cannot satisfy everyone.

Maar ik zei het al, je kan niet iedereen plezieren.

You couldn't satisfy this guy.

Deze man kon je niet plezieren.

"Another joke on old white males. Ha ha. The wit.

"Nog een grap over oude blanke mannen. Haha. Hoe grappig.

It's nice, I'm sure to be young and rude,

Vast leuk, jong en onbeleefd zijn,

but some day you'll be old, unless you drop dead as I wish."

maar op een dag word jij oud, tenzij je doodvalt, wat ik je wens."

(Laughter)

(Gelach)

The New Yorker is rather a sensitive environment,

The New Yorker is een nogal gevoelige omgeving.

very easy for people to get their nose out of joint.

Mensen zijn nogal snel op hun tenen getrapt.

And one of the things that you realize

Je beseft al snel

is it's an unusual environment.

dat het een ongewone omgeving is.

Here I'm one person talking to you.

Ik praat hier alleen voor jullie.

You're all collective. You all hear each other laugh and know each other laugh.

Jullie zijn een groep, die elkaar hoort lachen en dat weet.

In The New Yorker, it goes out to a wide audience,

The New Yorker bereikt een breed publiek.

and when you actually look at that,

Als je dat bekijkt, zie je

and nobody knows what anybody else is laughing at,

dat niemand weet waar iemand anders om lacht.

and when you look at that the subjectivity involved in humor

Zo bekeken is de subjectiviteit van humor

is really interesting.

heel interessant.

Let's look at this cartoon.

Even kijken naar deze cartoon.

"Discouraging data on the antidepressant."

"Ontmoedigende gegevens op de antidepressiva."

(Laughter)

(Gelach)

Indeed, it is discouraging.

Ja, het is ontmoedigend.

Now, you would think, well, look,

Dus denk je, kijk, de meesten van jullie lachten hierom.

most of you laughed at that.

Niet? Jullie vonden het grappig.

Right? You thought it was funny.

In general, that seems like a funny cartoon,

Dit lijkt wel een grappige cartoon,

but let's look what online survey I did.

maar kijk eens naar mijn online-enquête.

Generally, about 85 percent of the people liked it.

Maar 85% van de mensen vond het grappig.

A hundred and nine voted it a 10, the highest. Ten voted it one.

109 gaven het een 10, de hoogste score. 10 mensen gaven het een 1.

But look at the individual responses.

Maar kijk naar de individuele antwoorden.

"I like animals!!!!!" Look how much they like them.

"Ik hou van dieren!!!!!" Kijk eens hoeveel.

(Laughter)

(Gelach)

"I don't want to hurt them. That doesn't seem very funny to me."

"Ik wil ze geen pijn doen. Dat lijkt me niet grappig."

This person rated it a two.

Deze persoon gaf een twee.

"I don't like to see animals suffer -- even in cartoons."

"Ik zie dieren niet graag lijden, zelfs niet in cartoons." (Gelach)

To people like this, I point out we use anesthetic ink.

Voor dit soort mensen zeg ik dat we verdovende inkt gebruiken. (Gelach)

Other people thought it was funny.

Andere mensen vonden het grappig.

That actually is the true nature of the distribution of humor

Zo is humor echt verdeeld

when you don't have the contagion of humor.

als de besmettingsfactor er niet is.

Humor is a type of entertainment.

Humor is een soort vermaak.

All entertainment contains a little frisson of danger,

Alle vermaak heeft iets van een koude rilling,

something that might happen wrong,

iets dat fout kan gaan,

and yet we like it when there's protection.

maar als we beschermd zijn, vinden we dat leuk.

That's what a zoo is. It's danger. The tiger is there.

Daar draait een zoo om. Gevaar. Daar is de tijger.

The bars protect us. That's sort of fun, right?

De tralies beschermen ons. Dat is leuk.

That's a bad zoo.

Dat is een slechte zoo.

(Laughter)

(Gelach)

It's a very politically correct zoo, but it's a bad zoo.

Een politiek correcte zoo, maar een slechte zoo.

But this is a worse one.

Maar deze is nog erger.

(Laughter)

(Gelach)

So in dealing with humor in the context of The New Yorker,

Als je met humor werkt in de context van The New Yorker,

you have to see, where is that tiger going to be?

moet je zien waar de tijger zal zitten.

Where is the danger going to exist?

Waar zal er gevaar zijn?

How are you going to manage it?

Hoe ga je daarmee om?

My job is to look at 1,000 cartoons a week.

Voor mijn werk bekijk ik 1.000 cartoons per week.

But The New Yorker only can take 16 or 17 cartoons,

The New Yorker kan er maar 16 of 17 plaatsen.

and we have 1,000 cartoons.

We hebben 1.000 cartoons.

Of course, many, many cartoons must be rejected.

Dus moeten vele cartoons afgewezen worden.

Now, we could fit more cartoons in the magazine

We zouden meer cartoons in het tijdschrift kunnen plaatsen,

if we removed the articles.

als we de artikels afschaften.

(Laughter)

(Gelach)

But I feel that would be a huge loss,

Maar dat zou een enorm verlies zijn -- (Gelach)

one I could live with, but still huge.

ik zou ermee kunnen leven, maar toch, enorm.

Cartoonists come in through the magazine every week.

Cartoonisten bereiken ons elke week via het tijdschrift.

The average cartoonist who stays with the magazine

De gemiddelde cartoonist die bij het tijdschrift blijft,

does 10 or 15 ideas every week.

doet elke week een idee of 10, 15.

But they mostly are going to be rejected.

De meeste worden afgewezen.

That's the nature of any creative activity.

Zo gaat dat met creatieve activiteit.

Many of them fade away. Some of them stay.

Velen vervagen. Sommigen blijven.

Matt Diffee is one of them.

Matt Diffee is zo iemand.

Here's one of his cartoons.

Hier is één van zijn cartoons.

(Laughter)

(Gelach)

Drew Dernavich. "Accounting night at the improv."

Drew Dernavich. "Boekhoudnacht bij het improv."

"Now is the part of the show when we ask the audience

"Nu komt het deel van de show waar we

to shout out some random numbers."

het publiek vragen willekeurige getallen te roepen."

Paul Noth. "He's all right. I just wish he were a little more pro-Israel."

Paul Noth: "Hij is oké. Maar ik wilde dat hij wat meer pro-Israël was."

(Laughter)

(Gelach)

Now I know all about rejection,

Ik weet alles over afwijzing.

because when I quit -- actually, I was booted out of -- psychology school

Toen ik afhaakte - ik werd eruit gezet - van mijn opleiding tot psycholoog

and decided to become a cartoonist, a natural segue,

en besliste om cartoonist te worden, een logische volgende stap,

from 1974 to 1977 I submitted 2,000 cartoons to The New Yorker,

legde ik tussen 1974 en 1977 2.000 cartoons voor aan The New Yorker.

and got 2,000 cartoons rejected by The New Yorker.

2.000 van mijn cartoons werden door The New Yorker geweigerd.

At a certain point, this rejection slip, in 1977 --

Op een bepaald punt werd dit afwijzingsbriefje, in 1977

[Helaas kunnen we dit niet gebruiken. Bedankt dat we het mochten bekijken.]

[We regret that we are unable to use the enclosed material. Thank you for giving us the opportunity to consider it.] —

magically changed to this.

magischerwijze omgetoverd in

[Hey! You sold one. No shit! You really sold a cartoon to the fucking New Yorker magazine.]

[Hey! Je hebt er één verkocht!

Je hebt echt een cartoon aan die verdomde New Yorker verkocht!]

(Laughter)

(Gelach)

Now of course that's not what happened,

Dat gebeurde natuurlijk niet echt,

but that's the emotional truth.

maar dat is de emotionele waarheid.

And of course, that is not New Yorker humor.

En dat is natuurlijk geen New Yorker-humor.

What is New Yorker humor?

Wat is New Yorker-humor?

Well, after 1977, I broke into The New Yorker and started selling cartoons.

Na 1977 had ik een voet binnen bij The New Yorker

en begon ik cartoons te verkopen.

Finally, in 1980, I received the revered

In 1980 kreeg ik het eerbiedwaardige

New Yorker contract,

New Yorker-contract,

which I blurred out parts because it's none of your business.

dat ik deels onleesbaar maak omdat het jullie zaken niet zijn.

From 1980. "Dear Mr. Mankoff, confirming the agreement

Vanaf 1980. "Mijnheer Mankoff, wij bevestigen de overeenkomst

there of -- " blah blah blah blah -- blur --

van" -- bla bla bla bla -- onleesbaar --

"for any idea drawings."

"voor ideetekeningen".

With respect to idea drawings, nowhere in the contract

Wat ideetekeningen betreft -- nergens in het contract

is the word "cartoon" mentioned.

wordt het woord 'cartoon' vermeld.

The word "idea drawings," and that's the sine qua non of New Yorker cartoons.

Het woord 'ideetekeningen' is het sine qua non

van New Yorker-cartoons.

So what is an idea drawing? An idea drawing is something

Wat is een ideetekening?

Een ideetekening is iets

that requires you to think.

dat denkwerk vereist.

Now that's not a cartoon. It requires thinking

Dat is geen cartoon: er is denkwerk vereist

on the part of the cartoonist and thinking on your part

vanwege de cartoonist en vanwege jouzelf

to make it into a cartoon.

om er een cartoon van te maken.

(Laughter)

(Gelach)

Here are some, generally you get my cast of cartoon mind.

Hier zijn er een paar, zodat je mijn idee van cartoons kan vatten.

"There is no justice in the world. There is some justice in the world. The world is just."

"Er is geen gerechtigheid in de wereld."

"Er is enige gerechtigheid op de wereld."

"De wereld is rechtvaardig."

This is What Lemmings Believe.

Hier geloven lemmingen in.

(Laughter)

(Gelach)

The New Yorker and I, when we made comments,

Als The New Yorker en ik commentaar gaven,

the cartoon carries a certain ambiguity about what it actually is.

dan is de cartoon ambigu over wat hij eigenlijk is.

What is it, the cartoon? Is it really about lemmings?

Wat is de cartoon? Gaat hij echt over lemmingen?

No. It's about us.

Nee, hij gaat over ons.

You know, it's my view basically about religion,

Mijn basisidee over godsdienst

that the real conflict and all the fights between religion

is dat het echte conflict en alle gevechten over godsdienst

is who has the best imaginary friend.

draaien om wie het beste imaginaire vriendje heeft.

(Laughter)

(Gelach)

And this is my most well-known cartoon.

Dit is mijn bekendste cartoon.

"No, Thursday's out. How about never — is never good for you?"

"Nee, donderdag lukt niet Nooit, misschien? Past nooit voor jou?"

It's been reprinted thousands of times, totally ripped off.

Hij is duizenden keren afgedrukt, volkomen versleten.

It's even on thongs,

Hij staat zelfs op thongs,

but compressed to "How about never — is never good for you?"

ingekort: "Nooit, misschien? Past nooit voor jou?"

Now these look like very different forms of humor

Dat lijken heel verschillende vormen van humor,

but actually they bear a great similarity.

maar ze lijken erg op elkaar.

In each instance, our expectations are defied.

Telkens worden onze verwachtingen op de proef gesteld.

In each instance, the narrative gets switched.

Telkens wordt het verhaal omgekeerd.

There's an incongruity and a contrast.

Er is ongerijmdheid en contrast.

In "No, Thursday's out. How about never — is never good for you?"

In "Nee, donderdag lukt niet. Nooit, misschien? Past nooit voor jou?"

what you have is the syntax of politeness

heb je de grammatica van de beleefdheid

and the message of being rude.

en een onbeleefde boodschap.

That really is how humor works. It's a cognitive synergy

Zo werkt humor: als cognitieve synergie,

where we mash up these two things which don't go together

waarbij we twee dingen samengooien die niet bij elkaar passen

and temporarily in our minds exist.

en tijdelijk bestaan, in onze geest.

He is both being polite and rude.

Hij is tegelijk beleefd en grof.

In here, you have the propriety of The New Yorker

Hier heb je de passendheid van The New Yorker

and the vulgarity of the language.

en de vulgariteit van de taal.

Basically, that's the way humor works.

Zo werkt humor.

So I'm a humor analyst, you would say.

Ik ben als het ware humoranalist.

Now E.B. White said, analyzing humor is like dissecting a frog.

E.B. White zei dat humor analyseren is als een kikker dissecteren.

Nobody is much interested, and the frog dies.

Niemand is geïnteresseerd, en de kikker gaat dood.

Well, I'm going to kill a few, but there won't be any genocide.

Ik ga er een paar doodmaken, maar het wordt geen genocide.

But really, it makes me —

Het maakt me echt --

Let's look at this picture. This is an interesting picture,

Even kijken naar dit beeld. Dit is een interessant beeld.

The Laughing Audience.

Het Lachende Publiek.

There are the people, fops up there,

Daar zijn de mensen, dandy's hier,

but everybody is laughing, everybody is laughing

maar iedereen lacht, iedereen,

except one guy.

behalve één man.

This guy. Who is he? He's the critic.

Deze man. Wie is hij? De criticus.

He's the critic of humor,

Hij is de humorcriticus.

and really I'm forced to be in that position,

Ik neem noodgedwongen die rol op mij,

when I'm at The New Yorker, and that's the danger

als ik bij The New Yorker ben, en dus loop ik gevaar

that I will become this guy.

om die man te worden.

Now here's a little video made by Matt Diffee, sort of

Hier is een filmpje van Matt Diffee,

how they imagine if we really exaggerated that.

hoe ze zich voorstellen dat we dat echt zouden overdrijven.

(Video) Bob Mankoff: "Oooh, no.

(Video) Bob Mankoff: "Ooooh nee.

Ehhh.

Ehhh.

Oooh. Hmm. Too funny.

Oooh.

Hmm. Te grappig.

Normaal zou ik wel, maar ik ben slecht gehumeurd.

Normally I would but I'm in a pissy mood.

I'll enjoy it on my own. Perhaps.

Die savoureer ik in m'n eentje. Misschien.

No. Nah. No.

Nee. Nah. Nee.

Overdrawn. Underdrawn.

Teveel getekend. Te weinig getekend.

Drawn just right, still not funny enough.

Net goed getekend, maar niet grappig genoeg.

No. No.

Nee. Nee.

For God's sake no, a thousand times no.

In godsnaam, nee, duizend keer nee.

(Music)

(Muziek)

No. No. No. No. No. [Four hours later]

Nee. Nee. Nee. Nee. Nee. (Vier uur later)

Hey, that's good, yeah, whatcha got there?

Hey, dat is goed, wat heb je daar?

Office worker: Got a ham and swiss on rye?BM: No.

Man: Ik heb ham-kaas-rogge? BM: Nee.

Office worker: Okay. Pastrami on sourdough?BM: No.

Man: Okay. Pastrami op zuurdesem? BM: Nee.

Office worker: Smoked turkey with bacon?BM: No.

Man: Gerookte kalkoen met spek? BM: Nee.

Office worker: Falafel?BM: Let me look at it.

Man: Falafel? BM: Even kijken.

Eh, no.

Nee.

Office worker: Grilled cheese?BM: No.

Man: Gegrilde kaas? BM: Nee.

Office worker: BLT?BM: No.

Man: ham-sla-tomaat? BM: Nee.

Office worker: Black forest ham and mozzarella with apple mustard?BM: No.

Man: Zwartewoudham-mozzarella- mosterd? BM: Nee.

Office worker: Green bean salad?BM: No.

Man: Groenebonensalade? BM: Nee.

(Music)

(Muziek)

No. No.

Nee. Nee.

Definitely no. [Several hours after lunch]

Helemaal niet. (Enkele uren na lunchtijd)

(Siren)

(Sirene)

No. Get out of here.

Nee. Scheer je weg.

(Laughter)

(Gelach)

That's sort of an exaggeration of what I do.

Dat soort overdrijving van wat ik doe.

Now, we do reject, many, many, many cartoons,

We wijzen heel veel cartoons af,

so many that there are many books called "The Rejection Collection."

zoveel dat er vele boeken 'De afwijzingscataloog' heten.

"The Rejection Collection" is not quite New Yorker kind of humor.

'De afwijzingscataloog' is niet echt New Yorker-humor.

And you might notice the bum on the sidewalk here

Merk de verlopen figuur op het voetpad op,

who is boozing and his ventriloquist dummy is puking.

die zuipt, terwijl zijn buikspreekpop kotst.

See, that's probably not going to be New Yorker humor.

Dat is waarschijnlijk geen New Yorker-humor.

It's actually put together by Matt Diffee, one of our cartoonists.

Het is samengesteld door Matt Diffee, een van onze cartoonisten.

So I'll give you some examples of rejection collection humor.

Hier zijn enkele voorbeelden van humor uit de afwijzingscataloog.

"I'm thinking about having a child."

"Ik zou graag aan kinderen beginnen."

(Laughter)

(Gelach)

There you have an interesting -- the guilty laugh,

Dat is interessant -- het schuldige lachje,

the laugh against your better judgment.

lachen tegen beter weten in.

(Laughter)

(Gelach)

"Ass-head. Please help."

"Zo dom als een achterste. Help."

(Laughter)

(Gelach)

Now, in fact, within a context of this book,

In de context van dit boek,

which says, "Cartoons you never saw and never will see

waarop staat 'Cartoons die je nooit zag en nooit zult zien in The New Yorker'

in The New Yorker," this humor is perfect.

is deze humor perfect.

I'm going to explain why.

Ik leg even uit waarom.

There's a concept about humor about it being

Van humor wordt gezegd dat het

a benign violation.

een goedaardige inbreuk is.

In other words, for something to be funny, we've got to think

Anders gezegd, om iets grappig te vinden,

it's both wrong and also okay at the same time.

moeten we het tegelijk fout en oké vinden.

If we think it's completely wrong, we say, "That's not funny."

Als het helemaal fout is, zeggen we: "Dat is niet grappig."

And if it's completely okay, what's the joke? Okay?

En als het helemaal oké is, zeggen we: wat is de grap?

And so, this benign, that's true of "No, Thursday's out. How about never — is never good for you?"

Dat klopt voor "Donderdag lukt niet, Nooit, misschien? Past nooit voor jou?"

It's rude. The world really shouldn't be that way.

Het is grof. De wereld hoort niet zo te zijn.

Within that context, we feel it's okay.

In die context vinden we het oké.

So within this context, "Asshead. Please help"

In deze context is "Zo dom als een achterste. Help."

is a benign violation.

een goedaardige inbreuk.

Within the context of The New Yorker magazine ...

In de context van het tijdschrift The New Yorker ...

"T-Cell Army: Can the body's immune response

"T-cellenleger: kan de immuniteitsreactie van het lichaam kanker genezen?"

help treat cancer?" Oh, goodness.

Help. (Gelach)

You're reading about this smart stuff,

Je leest over slimme dingen,

this intelligent dissection of the immune system.

over de intelligente dissectie van het immunsysteem.

You glance over at this, and it says,

Je werpt hier een blik op, en er staat:

"Asshead. Please help"? God.

"Zo dom als een achterste. Help." God.

So there the violation is malign. It doesn't work.

Deze inbreuk is kwaadaardig. Het werkt niet.

There is no such thing as funny in and of itself.

Er bestaat niet zoiets als 'inherent grappig'.

Everything will be within the context and our expectations.

Alles zit in een context en een verwachtingspatroon.

One way to look at it is this.

Eén manier om ernaar te kijken, is

It's sort of called a meta-motivational theory about how we look,

als een soort meta-motivationele theorie over hoe we kijken,

a theory about motivation and the mood we're in

een theorie over motivatie en ons humeur

and how the mood we're in determines the things we like

en hoe ons humeur bepaalt wat we leuk vinden,

or dislike.

of niet leuk.

When we're in a playful mood, we want excitement.

Als we ons speels voelen, willen we opwinding.

We want high arousal. We feel excited then.

We willen sterke prikkels. Dan voelen we ons opgewonden.

If we're in a purposeful mood, that makes us anxious.

Als we ons doelbewust voelen, worden we bang.

"The Rejection Collection" is absolutely in this field.

'De afwijzingscataloog' zit absoluut in dat domein.

You want to be stimulated. You want to be aroused.

Je wil gestimuleerd worden. Je wil geprikkeld worden.

You want to be transgressed.

Je wil dat er grenzen overschreden worden.

It's like this, like an amusement park.

Het is zoals dit hier, zoals een amusementspark.

Voice: Here we go. (Screams)

Stem: Daar gaan we. (Gegil)

He laughs. He is both in danger and safe,

Hij lacht. Hij is tegelijk in gevaar en veilig,

incredibly aroused. There's no joke. No joke needed.

ongelooflijk opgewonden. Er is geen grap. Dat is niet nodig.

If you arouse people enough and get them stimulated enough,

Als je mensen genoeg opwindt en stimuleert,

they will laugh at very, very little.

dan lachten ze echt met het minste.

This is another cartoon from "The Rejection Collection."

Nog een cartoon uit de 'Afwijzingscollectie'.

"Too snug?"

"Te strak?"

That's a cartoon about terrorism.

Dat is een cartoon over terrorisme.

The New Yorker occupies a very different space.

The New Yorker zit in een heel andere ruimte.

It's a space that is playful in its own way, and also purposeful,

Die ruimte is op haar eigen manier speels, en ook doelgericht.

and in that space, the cartoons are different.

In die ruimte zijn cartoons anders.

Now I'm going to show you cartoons The New Yorker did

Ik toon jullie de cartoons van The New Yorker

right after 9/11, a very, very sensitive area when humor could be used.

vlak na 9/11, een heel gevoelig domein waarin humor kon worden gebruikt.

How would The New Yorker attack it?

Hoe zou The New Yorker dat aanpakken?

It would not be with a guy with a bomb saying, "Too snug?"

Niet met een kerel met een bom, die zegt: "Te strak?"

Or there was another cartoon I didn't show because

Nog een cartoon die ik niet toonde

actually I thought maybe people would be offended.

omdat ik dacht dat mensen er aanstoot aan zouden nemen.

The great Sam Gross cartoon, this happened

De grootse cartoon van Sam Gross.

after the Muhammad controversy where it's Muhammad in heaven,

Dit was na de Mohammed-controverse. Het is Mohammed in de hemel.

the suicide bomber is all in little pieces,

De zelfmoordterrorist is in duizend stukjes,

and he's saying to the suicide bomber,

en hij zegt tegen de zelfmoordterrorist:

"You'll get the virgins when we find your penis."

"Je krijgt de maagden zodra we je penis vinden."

(Laughter)

(Gelach)

Better left undrawn.

Beter ongetekend laten.

The first week we did no cartoons.

De eerste week deden we geen cartoons.

That was a black hole for humor, and correctly so.

Dat was een zwart gat voor de humor, en zo hoorde het.

It's not always appropriate every time.

Humor is niet altijd gepast.

But the next week, this was the first cartoon.

Maar de week erna was dit de eerste cartoon.

"I thought I'd never laugh again. Then I saw your jacket."

"Ik dacht dat ik nooit meer zou lachen. Toen zag ik je jasje."

It basically was about, if we were alive,

Dit ging erom, dat als we in leven waren,

we were going to laugh. We were going to breathe.

we zouden lachen, we zouden ademen,

We were going to exist. Here's another one.

we zouden bestaan. Dit is er nog een.

"I figure if I don't have that third martini, then the terrorists win."

"Ik dacht: als ik geen derde martini neem, dan halen de terroristen het."

These cartoons are not about them. They're about us.

Deze cartoons gaan niet over hen. Ze gaan over ons.

The humor reflects back on us.

De humor straalt op ons af.

The easiest thing to do with humor, and it's perfectly legitimate,

Het makkelijkste wat je met humor kan doen, en het is perfect legitiem,

is a friend makes fun of an enemy.

is dat een vriend met een vijand lacht.

It's called dispositional humor.

Dat heet dispositionele humor.

It's 95 percent of the humor. It's not our humor.

95 procent van de humor is zo. Het is niet onze humor.

Here's another cartoon.

Hier is nog een cartoon.

"I wouldn't mind living in a fundamentalist Islamic state."

"Ik zou best willen leven in een islamitisch-fundamentalistische staat."

(Laughter)

(Gelach)

Humor does need a target.

Humor heeft een doelwit nodig.

But interestingly, in The New Yorker, the target is us.

Het interessante is dat in The New Yorker, wij het doelwit zijn.

The target is the readership and the people who do it.

Het doelwit zijn de lezers en de mensen die het doen.

The humor is self-reflective

De humor is zelfreflecterend

and makes us think about our assumptions.

en doet ons nadenken over onze aannames.

Look at this cartoon by Roz Chast, the guy reading the obituary.

Kijk naar deze cartoon van Roz Chast, de kerel die de overlijdensberichten leest.

"Two years younger than you, 12 years older than you,

"Twee jaar jonger dan jij, 12 jaar jonger dan jij,

three years your junior, your age on the dot,

3 jaar jonger dan jij, exact even oud als jij,

exactly your age."

exact jouw leeftijd."

That is a deeply profound cartoon.

Dat is een heel diepzinnige cartoon.

And so The New Yorker is also trying to, in some way,

The New Yorker probeert ook, op één of andere manier,

make cartoons say something besides funny

cartoons iets meer te doen zeggen dan gewoon grappig zijn,

and something about us. Here's another one.

iets over ons. Hier is er nog een.

"I started my vegetarianism for health reasons,

"Ik werd vegetariër om gezondheidsredenen.

Then it became a moral choice, and now it's just to annoy people."

Toen werd het een morele keuze. Nu wil ik mensen gewoon tot last zijn."

(Laughter)

(Gelach)

"Excuse me — I think there's something wrong with this

"Excuseer me -- volgens mij is hier iets mis mee

in a tiny way that no one other than me would ever be able to pinpoint."

dat zo subtiel is dat alleen ik er ooit de vinger op zou kunnen leggen."

So it focuses on our obsessions, our narcissism,

De klemtoon ligt op onze obsessies, ons narcisme,

our foils and our foibles, really not someone else's.

onze gekheden en zwakheden, niet die van iemand anders.

The New Yorker demands

The New Yorker vraagt

some cognitive work on your part,

cognitief werk van jouw kant.

and what it demands is what Arthur Koestler,

Het vraagt wat Arthur Koestler,

who wrote "The Act of Creation" about the relationship

schrijver van 'De daad van het scheppen', over de relatie

between humor, art and science,

tussen humor, kunst en wetenschap,

is what's called bisociation.

bisociatie noemde.

You have to bring together ideas from different frames of reference,

Je moet dingen samenbrengen uit verschillende referentiekaders.

and you have to do it quickly to understand the cartoon.

Je moet het snel doen om de cartoon te snappen.

If the different frames of reference don't come together

Als de verschillende referentiekaders niet samenkomen

in about .5 seconds, it's not funny,

in een halve seconde, is het niet grappig.

but I think they will for you here.

Maar dat zal hier wel lukken.

Different frames of reference.

Verschillende referentiekaders.

"You slept with her, didn't you?"

"Je hebt met haar geslapen, niet?"

(Laughter)

(Gelach)

"Lassie! Get help!!"

"Lassie! Hulp halen!"

(Laughter)

(Gelach)

It's called French Army Knife.

Dat heet een Frans zakmes.

(Laughter)

(Gelach)

And this is Einstein in bed. "To you it was fast."

Dit is Einstein in bed. "Voor jou leek het snel."

(Laughter)

(Gelach)

Now there are some cartoons that are puzzling.

Sommige cartoons zijn verwarrend.

Like, this cartoon would puzzle many people.

Deze is voor vele mensen verwarrend.

How many people know what this cartoon means?

Hoeveel mensen weten wat deze cartoon betekent?

The dog is signaling he wants to go for a walk.

De hond geeft aan dat hij wil gaan wandelen.

This is the signal for a catcher to walk the dog.

Dit is het signaal voor de vanger dat hij moet gaan lopen.

That's why we run a feature in the cartoon issue every year

Daarom hebben we elk jaar een rubriek in de cartoonaflevering:

called "I Don't Get It: The New Yorker Cartoon I.Q. Test."

"Ik snap hem niet: The New Yorker Cartoon IQ-test."

(Laughter)

(Gelach)

The other thing The New Yorker plays around with

Waar The New Yorker verder mee speelt,

is incongruity, and incongruity, I've shown you,

is ongerijmdheid. Ik toonde jullie al

is sort of the basis of humor.

dat dat de basis van humor is.

Something that's completely normal or logical isn't going to be funny.

Iets volstrekt normaals of logisch zal niet grappig zijn.

But the way incongruity works is, observational humor

Ongerijmdheid werkt zo: het is observatie-humor,

is humor within the realm of reality.

humor in het domein van de realiteit.

"My boss is always telling me what to do." Okay?

"Mijn baas zegt altijd wat ik moet doen."

That could happen. It's humor within the realm of reality.

Dat kan gebeuren. Het is humor in het domein van de realiteit.

Here, cowboy to a cow:

Cowboy aan koe:

"Very impressive. I'd like to find 5,000 more like you."

"Heel indrukwekkend. Zo wil ik er nog 5.000."

We understand that. It's absurd. But we're putting the two together.

We begrijpen dat. Het is absurd. Maar we brengen de dingen samen.

Here, in the nonsense range:

Hier, in de afdeling nonsens:

"Damn it, Hopkins, didn't you get yesterday's memo?"

"Verdomme, Hopkins, heb je de memo van gisteren niet gekregen?"

Now that's a little puzzling, right? It doesn't quite come together.

Dat is wat verwarrend. Het komt niet helemaal samen.

In general, people who enjoy more nonsense,

Meestal zijn mensen die van nonsens houden,

enjoy more abstract art,

ook meer tuk op abstracte kunst,

they tend to be liberal, less conservative, that type of stuff.

liberaler, minder conservatief en zo.

But for us, and for me, helping design the humor,

Maar voor ons -- en voor mij -- die humor helpen ontwerpen,

it doesn't make any sense to compare one to the other.

heeft het geen zin om die twee te vergelijken.

It's sort of a smorgasbord that's made all interesting.

Het is een soort smörgåsbord dat er helemaal interessant uitziet.

So I want to sum all this up with a caption to a cartoon,

Ik vat dit graag samen met een onderschrift bij een cartoon.

and I think this sums up the whole thing, really,

Volgens mij vat dat het hele ding samen,

about The New Yorker cartoons.

de cartoons van The New Yorker.

"It sort of makes you stop and think, doesn't it."

"Het doet je even stoppen en nadenken, niet?"

(Laughter)

(Gelach)

And now, when you look at New Yorker cartoons,

Als je nu naar de cartoons van The New Yorker kijkt,

I'd like you to stop and think a little bit more about them.

zou ik graag willen dat je even stopt en erover nadenkt.

Thank you.

Bedankt.

(Applause)

(Applaus)

Thank you. (Applause)

Bedankt. (Applaus)