Bob Mankoff: Anatomy of a New Yorker cartoon

Bob Mankoff: Bir New Yorker karikatürünün anatomisi

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Çeviri: Taner Tarlakazan Gözden geçirme: Enes Kutuk

I'm going to be talking about designing humor,

Mizahı tasarlamak adına konuşacağım,

which is sort of an interesting thing, but it goes

bu da biraz ilginç bir şey, ama sınırlamalar

to some of the discussions about constraints,

hakkındaki bazı tartışmalarla ilgili olacak,

and how in certain contexts, humor is right,

ve de nasıl da kesin içeriklere sahip olduğu ile, mizah doğrudur,

and in other contexts it's wrong.

ve diğer içerikler de yanlıştır.

Now, I'm from New York,

New York'luyum,

so it's 100 percent satisfaction here.

yani burada yüzde yüz tatmin var.

Actually, that's ridiculous, because when it comes to humor,

Gerçekte bu saçma, çünkü iş mizaha geldiğinde,

75 percent is really absolutely the best you can hope for.

yüzde yetmişbeş kesinlikle umabilieceğiniz en yüksek değer.

Nobody is ever satisfied 100 percent with humor

Kimse mizahla yüzde yüz tatmin olmadı

except this woman.

Bu kadın hariç.

(Video) Woman: (Laughs)

(Video) Kadın: (Gülüyor)

Bob Mankoff: That's my first wife.

Bob Mankoff: Bu benim ilk eşim.

(Laughter)

(Kahkahalar)

That part of the relationship went fine.

İlişkinin bu kısmı güzeldi.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Now let's look at this cartoon.

Şimdi de bu karikatüre bakalım.

One of the things I'm pointing out is that

New Yorker dergisinde

cartoons appear within the context

içeriğin içerisindeki karikatürle ilgili

of The New Yorker magazine,

vurgulamak istediğim şey,

that lovely Caslon type, and it seems

Caslon yazı tipinde, ve anlaşılıyor ki

like a fairly benign cartoon within this context.

içeriğin içerisinde oldukça iyi huylu bir karikatür.

It's making a little bit fun of getting older,

Yaşlanmaktan biraz eğlence çıkarıyor,

and, you know, people might like it.

ve, bilirsiniz, insanlar sevebilir bunu.

But like I said, you cannot satisfy everyone.

Ama dediğim gibi, herkesi tatmin edemezsiniz.

You couldn't satisfy this guy.

Bu adamı tatmin edemezdiniz.

"Another joke on old white males. Ha ha. The wit.

''Yaşlı beyazlar hakkında bir başka şaka daha.Ha ha.Kıvrak zeka.

It's nice, I'm sure to be young and rude,

Bu güzel, Genç ve kaba olmak güzeldir eminim,

but some day you'll be old, unless you drop dead as I wish."

ama bir gün yaşlı olacaksın, düşlediğim gibi geberene kadar tabi.''

(Laughter)

(Kahkahalar)

The New Yorker is rather a sensitive environment,

New Yorker oldukça hassas bir çevredir,

very easy for people to get their nose out of joint.

insanın çığrından çıkması çok kolay.

And one of the things that you realize

Ve farkedeceğiniz şeylerden birisi

is it's an unusual environment.

alışık olmadık bir çevre olduğu.

Here I'm one person talking to you.

İşte size karşı konuşan bir kişiyim.

You're all collective. You all hear each other laugh and know each other laugh.

Hepiniz biriktiriyorsunuz.Her biriniz diğerinin güldüğüne gülüyor ve güldüğünüzde de bunu biliyorsunuz.

In The New Yorker, it goes out to a wide audience,

New Yorker'da, bu çok geniş bir çevreye yayılıyor,

and when you actually look at that,

ve buna gerçekten baktığınız zaman,

and nobody knows what anybody else is laughing at,

ve başka kimsenin neye güldüğünü kimse bilmiyor,

and when you look at that the subjectivity involved in humor

ve mizahin içerdiği nesnelliğe baktığınız zaman

is really interesting.

bu gerçekten ilgi çekici.

Let's look at this cartoon.

Hadi bu karikatüre bakalım.

"Discouraging data on the antidepressant."

''Anti depresanın üzerinde cesaret kırıcı veri.''

(Laughter)

(Laughter)

Indeed, it is discouraging.

Aslında, bu cesaret kırıcı.

Now, you would think, well, look,

Şimdi düşünebilirsiniz ki, bakın,

most of you laughed at that.

buna çoğunuz güldünüz.

Right? You thought it was funny.

Değil mi?Komik olduğunu düşündünüz.

In general, that seems like a funny cartoon,

Genel olarak, bu komik bir karikatür gibi,

but let's look what online survey I did.

ama internet üzerinden yaptığım ankete bir bakalım.

Generally, about 85 percent of the people liked it.

Genel olarak, yüzde seksenbeş oranında insanlar bunu sevdi.

A hundred and nine voted it a 10, the highest. Ten voted it one.

yüz dokuz kişi 10 puan verdi, en yüksek puanı.On kişi 1 puan verdi.

But look at the individual responses.

Ama şahsi cevaplara bakın.

"I like animals!!!!!" Look how much they like them.

''Hayvanları seviyorum!!!!!'' Bakın ne kadar sevdiklerine.

(Laughter)

(Kahkahalar)

"I don't want to hurt them. That doesn't seem very funny to me."

''Onlara zarar vermek istemiyorum.Bana komik gelmiyor.''

This person rated it a two.

Bu kişi iki puan vermiş.

"I don't like to see animals suffer -- even in cartoons."

''Hayvanların acı çekmesini istemiyorum -- karikatürlerde bile.''

To people like this, I point out we use anesthetic ink.

Bu gibi insanlara, anestezik mürekkep kullandım derim.

Other people thought it was funny.

Diğer insanlar komik olduğunu düşündü.

That actually is the true nature of the distribution of humor

Bu aslında mizahın dağılımının gerçek doğası

when you don't have the contagion of humor.

mizahin bulaşıcılığı sizde olmadığında olanı.

Humor is a type of entertainment.

Mizah eğlenmenin bir çeşitidir.

All entertainment contains a little frisson of danger,

Tüm eğlenceler biraz ürpertici bir tehlike taşır,

something that might happen wrong,

kötü olabilecek bir şey,

and yet we like it when there's protection.

ve koruma olduğunda yine de bunu seviyoruz.

That's what a zoo is. It's danger. The tiger is there.

Hayvanat bahçesi de budur.Bu bir tehlike.Kaplan burada.

The bars protect us. That's sort of fun, right?

Parmaklıklar bizi korur.Bu bir çeşit eğlence değil mi?

That's a bad zoo.

Bu kötü bir hayvanat bahçesi.

(Laughter)

(Kahkahalar)

It's a very politically correct zoo, but it's a bad zoo.

Politik olarak oldukça doğru bir hayvanat bahçesi, ama kötü bir hayvanat bahçesi.

But this is a worse one.

Ama bu daha da kötüsü.

(Laughter)

(Kahkahalar)

So in dealing with humor in the context of The New Yorker,

New Yorker'ın içeriğindeki mizahı ele almak için,

you have to see, where is that tiger going to be?

bakmalısınız, o kaplan nereye gidecek?

Where is the danger going to exist?

Tehlike nerede açığa çıkacak?

How are you going to manage it?

Bunu nasıl yöneteceksiniz?

My job is to look at 1,000 cartoons a week.

Benim işim haftada bin tane karikatüre bakmak.

But The New Yorker only can take 16 or 17 cartoons,

Ama New Yorker sadece onaltı veya onyedi tane yayınlayabiliyor,

and we have 1,000 cartoons.

ve bizde bin tane karikatür var.

Of course, many, many cartoons must be rejected.

Tabi ki, çok çok fazla sayıda karikatür geri çevrilmek zorunda.

Now, we could fit more cartoons in the magazine

Şimdi, dergiye biraz daha çok karikatür sıkıştırabiliriz

if we removed the articles.

Eğer yazıları kaldırırsak.

(Laughter)

(Kahkahalar)

But I feel that would be a huge loss,

Ama bu büyük bir kayıp olabilirdi,

one I could live with, but still huge.

onunla yaşayabilirdim, ama yine de büyük bir kayıp olurdu.

Cartoonists come in through the magazine every week.

Karikatüristler dergiye her hafta geliyorlar.

The average cartoonist who stays with the magazine

Dergiyle çalışan ortalama bir karikatürist

does 10 or 15 ideas every week.

her hafta on veya onbeş fikir üretir.

But they mostly are going to be rejected.

Ama bunlar büyük ihtimalle reddedilecektir.

That's the nature of any creative activity.

Bu herhangi yaratıcı aktivitenin doğasıdır.

Many of them fade away. Some of them stay.

Çoğu gidicidir.Bazıları kalır.

Matt Diffee is one of them.

Matt Diffee kalanlardan.

Here's one of his cartoons.

Onun karikatürlerinden biri.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Drew Dernavich. "Accounting night at the improv."

Drew Dernavich.''Doğaçlamada muhasebe gecesi.''

"Now is the part of the show when we ask the audience

''şu anda izleyenlerden rastgele numaralar söylemelerini

to shout out some random numbers."

istediğimiz kısımdayız.''

Paul Noth. "He's all right. I just wish he were a little more pro-Israel."

Paul Noth.''O tamamen haklı.Sadece biraz daha pro-İsrailli olmasını isterdim.''

(Laughter)

(Kahkahalar)

Now I know all about rejection,

Geri çevirme hakkında her şeyi biliyorum,

because when I quit -- actually, I was booted out of -- psychology school

çünkü psikoloji okulunu bıraktığımda

and decided to become a cartoonist, a natural segue,

karikatürist olmaya karar verdiğimde, bu doğal bir durumdu,

from 1974 to 1977 I submitted 2,000 cartoons to The New Yorker,

yetmiş dörtten yetmiş yediye kadar New Yorker'a iki bin tane karikatür gönderdim,

and got 2,000 cartoons rejected by The New Yorker.

ve New Yorker'dan iki bin tane red cevabı aldım.

At a certain point, this rejection slip, in 1977 --

Belli bir noktada, bu geri çevrilme, yetmiş yedide

[We regret that we are unable to use the enclosed material. Thank you for giving us the opportunity to consider it.] —

[Ekteki materyali kullanamamaktan dolayı üzgünüz.Bize bunu değerlendirme fırsatı verdiğiniz için teşekkür ederiz]

magically changed to this.

sihirli bir biçimde buna dönüştü.

[Hey! You sold one. No shit! You really sold a cartoon to the fucking New Yorker magazine.]

[Hey! Bir tane sattın.Hadi be! Lanet olasıca New Yorker dergisine karikatür sattın.]

(Laughter)

(kahkahalar)

Now of course that's not what happened,

Tabi ki bu böyle olmadı,

but that's the emotional truth.

ama bu duygusal olarak doğruydu.

And of course, that is not New Yorker humor.

Ve tabi ki, bu New Yorker mizahı değildi.

What is New Yorker humor?

New Yorker mizahı nedir?

Well, after 1977, I broke into The New Yorker and started selling cartoons.

Yetmiş yediden sonra, New Yorker'a girdim ve karikatür satmaya başladım.

Finally, in 1980, I received the revered

En sonunda, seksende, saygı değer

New Yorker contract,

New Yorker kontratını aldım,

which I blurred out parts because it's none of your business.

bazı yerleri kapadım çünkü bu sizi ilgilendirmez.

From 1980. "Dear Mr. Mankoff, confirming the agreement

seksenden.''Sayın Mankoff, anlaşmayı doğrulamak için

there of -- " blah blah blah blah -- blur --

-- ''bla bla bla -- kapatılan alan --

"for any idea drawings."

''herhangi fikir çizimleri.''

With respect to idea drawings, nowhere in the contract

fikir çizimlerine saygı ile, sözleşmede ''karikatür'' kelimesi

is the word "cartoon" mentioned.

hiç bir yerde bahsedilmedi.

The word "idea drawings," and that's the sine qua non of New Yorker cartoons.

''fikir çizimi'' kelimesi, bu New Yorker karikatürlerinin olmazsa olmazıdır.

So what is an idea drawing? An idea drawing is something

Fikir çizimi nedir?Fikir çizimi

that requires you to think.

düşünmenizi gerektiren çizimlerdir.

Now that's not a cartoon. It requires thinking

Bu bir karikatür değildir.Karikatüristin bir parçasını

on the part of the cartoonist and thinking on your part

düşünmeyi ve bunu bir karikatüre dönüştürmek için

to make it into a cartoon.

sizin bir parçanızı düşünmenizi gerektirir.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Here are some, generally you get my cast of cartoon mind.

İşte bazıları, genelde benim nasıl düşündüğümü anlarsınız.

"There is no justice in the world. There is some justice in the world. The world is just."

''Dünyada adalet yoktur.Dünyada biraz adalet vardır.Dünya adildir.''

This is What Lemmings Believe.

Bu Lemmings'in inandığı.

(Laughter)

(Kahkahalar)

The New Yorker and I, when we made comments,

New Yorker ve ben, yorum yaparken,

the cartoon carries a certain ambiguity about what it actually is.

Karikatür aslında ne olduğu ile ilgili belli bir belirsizlik taşır.

What is it, the cartoon? Is it really about lemmings?

Bu nedir, karikatür nedir?Gerçekten Lemmings'ler ile mi ilgili?

No. It's about us.

Hayır.Bu bizim ile ilgili.

You know, it's my view basically about religion,

Bilirsiniz, Bu benim basitçe din ile ilgili fikrim,

that the real conflict and all the fights between religion

din ile ilgili bütün anlaşmazlıklar ve kavgalar

is who has the best imaginary friend.

en iyi hayali arkadaştır.

(Laughter)

(Kahkahalar)

And this is my most well-known cartoon.

Ve bu benim en iyi bilinen karikatürüm.

"No, Thursday's out. How about never — is never good for you?"

''Hayır, Perşembe olmaz.Hiç bir zaman nasıl? Hiçbir zaman sizin için uygun mu?

It's been reprinted thousands of times, totally ripped off.

Binlerce kez basıldı, tamamen çılgıncaydı.

It's even on thongs,

Hatta külotlarda bile vardı,

but compressed to "How about never — is never good for you?"

ama ''hiç bir zaman nasıl?Hiç bir zaman sizin için uygun mu?'' şeklinde sıkıştırınca.

Now these look like very different forms of humor

Bunlar mizahın çok farklı formları gibi

but actually they bear a great similarity.

ama aslında büyük oranda benzerlikleri var.

In each instance, our expectations are defied.

Her bir örnekte, beklentilerimize meydan okunuyor.

In each instance, the narrative gets switched.

Her bir örnekte, hikaye değişiyor.

There's an incongruity and a contrast.

Cesareti kırma ve kontrast var.

In "No, Thursday's out. How about never — is never good for you?"

''Hayır, perşembe olmaz.Hiç bir zamana ne dersiniz?Hiç bir zaman sizin için uygun mu?'' derken

what you have is the syntax of politeness

sahip olduğunuz şey aslında kibarlığın sözdizimi

and the message of being rude.

ve kaba olmanın bir mesajı var.

That really is how humor works. It's a cognitive synergy

Bu gerçekten mizahın nasıl işlediğini gösteriyor.Bu bilişsel bir sinerji

where we mash up these two things which don't go together

bu aslında birbiri ile gitmeyen iki şeyi karıştırmamızdır

and temporarily in our minds exist.

ve geçici olarak beynimiz içindeki varolanlarla.

He is both being polite and rude.

Hem nazik hem de kaba.

In here, you have the propriety of The New Yorker

Burada, New Yorker'ın yol yordamı ve

and the vulgarity of the language.

dilin edepsizliği var.

Basically, that's the way humor works.

Basit olarak, mizah böyle işler.

So I'm a humor analyst, you would say.

Yani ben bir mizah analistiyim diyebilirsiniz.

Now E.B. White said, analyzing humor is like dissecting a frog.

E.B.White diyor ki, mizahı analiz etmek kurbağayı parçalamak gibidir.

Nobody is much interested, and the frog dies.

Hiç kimse çok ilgili değildir, ve kurbağa ölür.

Well, I'm going to kill a few, but there won't be any genocide.

Bir kaç tanesini öldüreceğim, ama katliam olmayacak.

But really, it makes me —

Ama gerçekten, bu beni --

Let's look at this picture. This is an interesting picture,

Hadi buna bakalım.Bu çok ilginç bir görüntü,

The Laughing Audience.

Gülen izleyici kitlesi.

There are the people, fops up there,

Burada insanlar var,birden ortaya çıkıyorlar,

but everybody is laughing, everybody is laughing

ama herkes gülüyor, herkes gülüyor

except one guy.

bir kişi dışında.

This guy. Who is he? He's the critic.

Bu adam.Bu kim?Bu eleştiren.

He's the critic of humor,

Bu mizahın eleştirmeni,

and really I'm forced to be in that position,

ve gerçekten New Yorker'dayken bu

when I'm at The New Yorker, and that's the danger

pozisyonda olmak zorundayım, ve bu adam

that I will become this guy.

olmam bir tehlike.

Now here's a little video made by Matt Diffee, sort of

Matt Diffee'nin burada yaptığı bir video var

how they imagine if we really exaggerated that.

bunu abartmanın nasıl bir durum olduğunu hayal ediyorlar.

(Video) Bob Mankoff: "Oooh, no.

(Video) Bob Mankoff: ''Oooh, hayır.

Ehhh.

Ehhh.

Oooh. Hmm. Too funny.

Oooh.Hmm.Fazla komik.

Normally I would but I'm in a pissy mood.

Normalde olurdu ama sinirli bir haldeyim şu an.

I'll enjoy it on my own. Perhaps.

Belki de kendim eğlenirim.Belki de.

No. Nah. No.

Hayır.Olmaz.Hayır.

Overdrawn. Underdrawn.

Fazla karalanmış.Az karalanmış.

Drawn just right, still not funny enough.

Doğru oranda çizilmiş, ama yine de yeterince komik değil.

No. No.

Hayır.Hayır.

For God's sake no, a thousand times no.

Kesinlikle olmaz, bin defa hayır.

(Music)

(Müzik)

No. No. No. No. No. [Four hours later]

Hayır.Hayır.Hayır.Hayır.Hayır.[Dört saat sonra]

Hey, that's good, yeah, whatcha got there?

Hey, bu güzel, evet,neler var elinizde?

Office worker: Got a ham and swiss on rye?BM: No.

Ofis çalışanı:Domuz ve isviçre peyniri ile çavdar?BM:Hayır.

Office worker: Okay. Pastrami on sourdough?BM: No.

Ofis çalışanı: Tamam.Ekşi maya üstüne pastırma?BM: Hayır.

Office worker: Smoked turkey with bacon?BM: No.

Ofis çalışanı: Jambon ile beraber pişmiş hindi?BM: Hayır.

Office worker: Falafel?BM: Let me look at it.

Ofis çalışanı: Baharatlı nohut ezmesi?BM: Bi bakayım.

Eh, no.

Eeeh, hayır.

Office worker: Grilled cheese?BM: No.

Ofis Çalışanı: Yağda kızarmış peynir?BM: Hayır.

Office worker: BLT?BM: No.

Ofis çalışanı: BLT?BM: Hayır.

Office worker: Black forest ham and mozzarella with apple mustard?BM: No.

Ofis çalışanı: Kara orman domuzu ve elma havyarlı mozarella?BM: Hayır.

Office worker: Green bean salad?BM: No.

Ofis çalışanı: Yeşil fasulye salatası?BM: Hayır.

(Music)

(Muzik)

No. No.

Hayır.Hayır.

Definitely no. [Several hours after lunch]

Kesinlikle hayır.[Yemekten sonraki birkaç saat sonra]

(Siren)

(Siren)

No. Get out of here.

Hayır.Buradan git.

(Laughter)

(Kahkahalar)

That's sort of an exaggeration of what I do.

Bu yaptığım işin abartılmış hali.

Now, we do reject, many, many, many cartoons,

Çok çok sayıda karikatürü reddediyoruz,

so many that there are many books called "The Rejection Collection."

O kadar çok ki ''Reddedilenler Koleksiyonu'' adında bir çok kitap var.

"The Rejection Collection" is not quite New Yorker kind of humor.

''Reddedilenler Koleksiyonu'' New Yorker tipi bir mizah değil.

And you might notice the bum on the sidewalk here

Ve kaldırımdaki ayyaşı farkedebilirsiniz

who is boozing and his ventriloquist dummy is puking.

o içiyor ve karnından konuşan kuklası kusuyor.

See, that's probably not going to be New Yorker humor.

Görüyor musunuz, bu New Yorker'da olacak bir mizah değil.

It's actually put together by Matt Diffee, one of our cartoonists.

Bu aslında bizim karikatürstlerden biri olan Matt Diffee tarafından oluşturuldu.

So I'll give you some examples of rejection collection humor.

Reddedilenler Koleksiyonun'dan bazı örnekler göstereceğim size.

"I'm thinking about having a child."

''Çocuk sahibi olmayı düşünüyorum.''

(Laughter)

(Kahkahalar)

There you have an interesting -- the guilty laugh,

İlginç - suçlu bir kahkaha var,

the laugh against your better judgment.

yargı gücünüze karşı bir gülüş.

(Laughter)

(Kahkaha)

"Ass-head. Please help."

''Popo-baş.Lütfen yardım edin.''

(Laughter)

(Kahkahalar)

Now, in fact, within a context of this book,

Aslında, bu kitabın içeriği der ki,

which says, "Cartoons you never saw and never will see

New Yorker'da asla görmediğiniz ve göremeyeceğiniz

in The New Yorker," this humor is perfect.

karikatürler.''bu mizah mükemmel.

I'm going to explain why.

Neden olduğunu açıklayacağım.

There's a concept about humor about it being

Mizahın iyi huylu bir şiddet olması

a benign violation.

hakkında bir konsept vardır.

In other words, for something to be funny, we've got to think

Başka bir deyişle, komik bir şey olması için,

it's both wrong and also okay at the same time.

düşünmeliyiz, hem yanlış olmalı hem de kabul edilebilir olmalı.

If we think it's completely wrong, we say, "That's not funny."

Tamamen yanlış olduğunu düşünürsek, ''Bu komik değil.'' deriz.

And if it's completely okay, what's the joke? Okay?

Ve tamamen kabul edilebilir ise, ee tamam komik olan ne? deriz.

And so, this benign, that's true of "No, Thursday's out. How about never — is never good for you?"

Ve bu iyi huy, ''Hayır, perşembe olmaz.Hiçbir zamana ne dersiniz?Hiçbir zaman sizin için uygun mu?''

It's rude. The world really shouldn't be that way.

Bu kabadır.Dünya böyle olmamalıdır.

Within that context, we feel it's okay.

O içerikte, kabul edilebilir hissederiz.

So within this context, "Asshead. Please help"

Bu içerikte,''Popo-baş lütfen yardım edin''

is a benign violation.

bu iyi huylu şiddettir.

Within the context of The New Yorker magazine ...

New Yorker dergisinin içeriğinde ...

"T-Cell Army: Can the body's immune response

''T-hücresi ordusu: İnsanın bağışıklık sistemi

help treat cancer?" Oh, goodness.

kanserle mücadeleye yardım edebilir mi?''Oh, aman tanrım.

You're reading about this smart stuff,

Bu içi dolu yazıyı okuyorsunuz,

this intelligent dissection of the immune system.

bağışıklık sistemi ile ilgili bir inceleme.

You glance over at this, and it says,

Bir bakıyorsunuz, ve diyor ki,

"Asshead. Please help"? God.

''Popo-baş.Lütfen yardım edin'' Aman tanrım.

So there the violation is malign. It doesn't work.

Burada şiddet baskın geliyor.Yürümüyor.

There is no such thing as funny in and of itself.

Kendisi de komik değil.

Everything will be within the context and our expectations.

Her şey içeriğin ve beklentilerimizin içinde olacak.

One way to look at it is this.

Buna şu yönden bakılabilir.

It's sort of called a meta-motivational theory about how we look,

Nasıl baktığımızla ilgili meta motivasyonal bir teori olarak adlandırılır,

a theory about motivation and the mood we're in

İçinde olduğumuz motivasyon ve mod ile ilgili bir teoridir

and how the mood we're in determines the things we like

ve içinde olduğumuz mod ise sevdiğimiz ya da sevmediğimiz

or dislike.

şeyleri belirler.

When we're in a playful mood, we want excitement.

Oyuncu bir modda isek, heyecan isteriz.

We want high arousal. We feel excited then.

Yüksek bir uyarılma isteriz.O zaman heyecanlanmış hissederiz.

If we're in a purposeful mood, that makes us anxious.

Amaç doğrultusunda giden bir modda isek, bu bizi endişeli yapar.

"The Rejection Collection" is absolutely in this field.

''Reddediliş Koleksiyonu'' tamamen bu alanda.

You want to be stimulated. You want to be aroused.

Teşvik edilmek istersiniz.Uyarılmak istersiniz.

You want to be transgressed.

Haddi aşmak istersiniz.

It's like this, like an amusement park.

Bu bir eğlence parkı gibidir.

Voice: Here we go. (Screams)

Ses: Hadi başlayalım.(Çığlıklar)

He laughs. He is both in danger and safe,

Gülüyor.Hem tehlikede hem de güvende,

incredibly aroused. There's no joke. No joke needed.

oldukça uyarılmış.Şaka yok.Şakaya ihtiyaç da yok.

If you arouse people enough and get them stimulated enough,

Eğer insanları yeteri kadar uyarırsanız ve teşvik ederseniz,

they will laugh at very, very little.

Çok çok az gülerler.

This is another cartoon from "The Rejection Collection."

Reddediliş Koleksiyonu'ndan başka bir karikatür.

"Too snug?"

''Çok mu güvenli oldu?''

That's a cartoon about terrorism.

Terörizm ile ilgili bir karikatür.

The New Yorker occupies a very different space.

New Yorker çok farklı bir alanı dolduruyor.

It's a space that is playful in its own way, and also purposeful,

Kendi içinde neşeli ve aynı zamanda amaç uğruna koşan bir alan

and in that space, the cartoons are different.

ve o alandaki karikatürler farklıdır.

Now I'm going to show you cartoons The New Yorker did

Şimdi size 9/11 den sonra New Yorker'da çıkan karikatürleri göstereceğim

right after 9/11, a very, very sensitive area when humor could be used.

çok çok hassas olup da mizahın kullanılabileceği bir alan.

How would The New Yorker attack it?

New Yorker nasıl yapardı?

It would not be with a guy with a bomb saying, "Too snug?"

Elinde bomba olan adamın, ''Çok mu güvenli oldu?'' demesi gibi olmazdı.

Or there was another cartoon I didn't show because

Ya da insanlar tepki gösterebilir diye size göstermediğim

actually I thought maybe people would be offended.

bir karikatür gibi olmazdı.

The great Sam Gross cartoon, this happened

Büyük Sam Gross'un karikatüründe, bu oldu.Hz Muhammed'in

after the Muhammad controversy where it's Muhammad in heaven,

karikatürü tartışmalarında, kendisi cennette iken,

the suicide bomber is all in little pieces,

intihar bombacısı küçük parçalar halindedir,

and he's saying to the suicide bomber,

ve o suikaştçıya der ki,

"You'll get the virgins when we find your penis."

''Penisi bulduğumuz zaman hurileri alacaksın.''

(Laughter)

(Kahkalar)

Better left undrawn.

Çizmesek daha iyi.

The first week we did no cartoons.

İlk hafta hiç karikatür koymadık.

That was a black hole for humor, and correctly so.

Mizah için kara delikti,

It's not always appropriate every time.

Her zaman uygun olmaz.

But the next week, this was the first cartoon.

Ama bir sonraki hafta, bu ilk karikatürdü.

"I thought I'd never laugh again. Then I saw your jacket."

''Bir daha asla gülmem diyordum.Ceketini gördüm.''

It basically was about, if we were alive,

Eğer hayattaysak, gülmeliydik,

we were going to laugh. We were going to breathe.

Nefes almalıydık.

We were going to exist. Here's another one.

Var olmalıydık.Bir tane daha.

"I figure if I don't have that third martini, then the terrorists win."

''Farkettim ki üçüncü Martini'yi almazsam, teröristler kazanıyor.''

These cartoons are not about them. They're about us.

Bu karikatürler onlar ile ilgili değil.Bizle ilgili.

The humor reflects back on us.

Mizah bize doğru yansıyor.

The easiest thing to do with humor, and it's perfectly legitimate,

Mizah ile yapılabilecek en kolay şey, ve tamamen olması gereken bu,

is a friend makes fun of an enemy.

bir dostun düşman ile dalga geçmesidir.

It's called dispositional humor.

Pozisyonu belli olmayan mizahtır.

It's 95 percent of the humor. It's not our humor.

Mizahın yüzde 95i bu şekildedir.Bizim mizahımız değildir.

Here's another cartoon.

İşte başka bir karikatür.

"I wouldn't mind living in a fundamentalist Islamic state."

''Temel islami değerlerin olduğu yerde yaşamak problem olmazdı benim için.''

(Laughter)

(Kahkahalar)

Humor does need a target.

Mizah hedef arar.

But interestingly, in The New Yorker, the target is us.

Ama ilginç olarak, New Yorker'da hedef biziz.

The target is the readership and the people who do it.

Hedef okurluk ve bunu yapanlardır.

The humor is self-reflective

Mizah varsayımlarımız üzerine bizi düşündürür

and makes us think about our assumptions.

ve kendini yansıtır.

Look at this cartoon by Roz Chast, the guy reading the obituary.

Roz Chast'ın karikatürüne bakın, adam ölüm ilanını okuyor.

"Two years younger than you, 12 years older than you,

''Senden iki yaş genç, senden on iki yaş yaşlı,

three years your junior, your age on the dot,

çocuğunun üç yaşı, noktadaki yaşın,

exactly your age."

tam olarak şu andaki yaşın.''

That is a deeply profound cartoon.

Bu derine işleyen bir karikatür.

And so The New Yorker is also trying to, in some way,

Ve New Yorker bir şekilde, bizim ile ilgili ve komik olan

make cartoons say something besides funny

karikatürler yapmaya çabalıyor.

and something about us. Here's another one.

İşte bir tane daha.

"I started my vegetarianism for health reasons,

''Vejeteryanlığıma sağlık sebepleri yüzünden başladım,

Then it became a moral choice, and now it's just to annoy people."

Daha sonra ahlaki bir seçime dönüştü, şimdi ise sadece insanları rahatsız etmek için.''

(Laughter)

(Kahkahalar)

"Excuse me — I think there's something wrong with this

''Kusura bakmayın-bence benden başka kimsenin göremeyeceği

in a tiny way that no one other than me would ever be able to pinpoint."

yanlış giden bir şeyler var.''

So it focuses on our obsessions, our narcissism,

Yani takıntılarımızla ilgili, narsistliğimiz ile ilgili,

our foils and our foibles, really not someone else's.

kıyaslarımızla, zayıflıklarımızla ilgili, başkalarınınki ile değil.

The New Yorker demands

New Yorker sizin tarafınızla ilgili

some cognitive work on your part,

bilişsel işler bekliyor,

and what it demands is what Arthur Koestler,

ve beklenen şey ilişkiler ile ilgili

who wrote "The Act of Creation" about the relationship

''Yaratma davranışı'' adlı kitabın yazarı

between humor, art and science,

Arthur Koestler'e göre,mizah sanat ve bilim

is what's called bisociation.

arasında.Bisosyallik deniyor.

You have to bring together ideas from different frames of reference,

Farklı referanslara ait fikirleri bir araya getirmelisiniz

and you have to do it quickly to understand the cartoon.

ve karikatürü anlamak için bunu hızlı bir biçimde yapmalısınız.

If the different frames of reference don't come together

Yarım saniye içerisinde farklı referanslar bir araya

in about .5 seconds, it's not funny,

gelemezse, komik değildir,

but I think they will for you here.

ama bence onlar sizin için burada.

Different frames of reference.

Farklı çerçevelerden referanslar.

"You slept with her, didn't you?"

''Onunla yattın değil mi?''

(Laughter)

(Kahkahalar)

"Lassie! Get help!!"

''Lassie! Yardım getir!!''

(Laughter)

(Kahkahalar)

It's called French Army Knife.

Fransa ordu bıçağı.

(Laughter)

(Kahkahalar)

And this is Einstein in bed. "To you it was fast."

Ve bu Einstein'ın yatağı.''Senin için hızlıydı.''

(Laughter)

(Kahkahalar)

Now there are some cartoons that are puzzling.

Bazı karikatürler yapboz gibidir.

Like, this cartoon would puzzle many people.

Bunun gibi, bu karikatür birçok insanda kafa karıştırır.

How many people know what this cartoon means?

Kaç kişi bu karikatürün anlamını biliyor?

The dog is signaling he wants to go for a walk.

Köpek yürüyüşe gitmek istediğini anlatıyor.

This is the signal for a catcher to walk the dog.

Bu da yakalayıcının köpeği dolaştırması için bir sinyal.

That's why we run a feature in the cartoon issue every year

Bu sebepten hersene ''Anlamadım: New Yorker karikatür I.Q. testi.''

called "I Don't Get It: The New Yorker Cartoon I.Q. Test."

isimli karikatür sayısı çıkarıyoruz.

(Laughter)

(Kahkalar)

The other thing The New Yorker plays around with

New Yorker'ın oynadığı başka bir şey ise

is incongruity, and incongruity, I've shown you,

uyuşmazlık.Size göstermiştim,

is sort of the basis of humor.

Mizahın temeli gibi.

Something that's completely normal or logical isn't going to be funny.

Tamamen normal veya mantıklı olan komik olmayacaktır.

But the way incongruity works is, observational humor

Ama uyuşmazlığın çalışma şekli, gözleme dayalı

is humor within the realm of reality.

mizahtır.Gerçekliğin içindeki mizah.

"My boss is always telling me what to do." Okay?

''Patronum bana her zaman ne yapacağımı söylüyor.''Tamam mı?

That could happen. It's humor within the realm of reality.

Bu olabilir.Gerçekliğin içindeki mizah bu.

Here, cowboy to a cow:

İşte, kovboy ineğe sesleniyor.

"Very impressive. I'd like to find 5,000 more like you."

''Çok etkileyici.Senin gibi beş bin tane daha bulmak isterdim.''

We understand that. It's absurd. But we're putting the two together.

Bunu anlarız.Absürddür.Ama bu ikisini bir araya getiriyoruz.

Here, in the nonsense range:

İşte, mantıksızlık menzilinde bir örnek:

"Damn it, Hopkins, didn't you get yesterday's memo?"

''Lanet olsun Hopkins, dünün notlarını almadın mı?

Now that's a little puzzling, right? It doesn't quite come together.

Biraz kafa karıştırıcı, değil mi?Hemen anlaşılmıyor.

In general, people who enjoy more nonsense,

Genel olarak, mantıksızlıktan zevk alan,

enjoy more abstract art,

daha soyut sanattan zevk alan,

they tend to be liberal, less conservative, that type of stuff.

daha liberal, daha az tutucu, bu şekilde.

But for us, and for me, helping design the humor,

Ama bizim için, ve benim için, mizahı tasarlamaya yardım etmede,

it doesn't make any sense to compare one to the other.

Birini bir diğeri ile karşılaştırma mantıklı gelmiyor.

It's sort of a smorgasbord that's made all interesting.

Bu tamamen ilginç hale getiren bir açık büfe gibi geliyor.

So I want to sum all this up with a caption to a cartoon,

Bunların hepsini bir karikatür ile özetlemek istiyorum,

and I think this sums up the whole thing, really,

ve bu bence New Yorker'ın karikatürleri ile ilgili

about The New Yorker cartoons.

bütün olayı özetliyor gerçekten,

"It sort of makes you stop and think, doesn't it."

''İnsanı şöyle bir durup düşünmeye itiyor, değil mi.''

(Laughter)

(Kahkahalar)

And now, when you look at New Yorker cartoons,

Ve şimdi, New Yorker karikatürlerine baktığınız zamani

I'd like you to stop and think a little bit more about them.

Onlar hakkında durup düşünmenizi istiyorum.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)

Thank you. (Applause)

Teşekkürler.(Alkışlar)