How we could change the planet's climate future | David Wallace-Wells

Transcriber: Ivana Korom Reviewer: Krystian Aparta

Translator: Rozhina Taheri Reviewer: ‌Behdad Khazaeli

من اینجا هستم که در مورد تغییرات آب‌ و هوا حرف بزنم.

I'm here to talk about climate change,

but I'm not really an environmentalist.

اما من خیلی هم حامی محیط زیست نیستم.

در واقع، هیچ‌وقت به خودم به عنوان آدم طبیعت فکر نکردم.

In fact, I've never really thought of myself as a nature person.

I have never gone camping, never gone hiking,

تا حالا اردو نرفتم. تا حالا کوهنوردی نکردم.

حتی حیوان خانگی هم نداشتم.

never even owned a pet.

تمام عمرم داخل شهرها زندگی کردم،

I've lived my whole life in cities,

actually just one city.

واقعیت‌اش فقط در یک شهر.

و وقت‌هایی که برای دیدن طبیعت سفر می‌کنم،

And while I like to take trips to visit nature,

I always thought it was something that was happening elsewhere,

همیشه فکر می‌کردم که یک اتفاقی جای دیگری در حال رخ دادن است،

far away,

در آن دور‌دست‌ها،

with all of modern life a fortress against its forces.

با وجود همه‌ی این زندگی مدرن قلعه‌ای علیه نیروهایش هست.

به عبارت دیگر،

In other words,

like just about everybody I knew,

مثل هر کسی که می‌شناختم،

I lived my life complacent

من به طور خودجوش

and deluded

و فریب خورده‌ای

about the threat from global warming.

در مورد تهدید گرمایش کره‌ی زمین زندگی کردم.

که من فکر می‌کردم به آرامی،

Which I took to be happening slowly,

happening at a distance

در دوردست‌ها در حال اتفاق است

and representing only a modest threat to the way that I lived.

و یک تهدید نسبتا کوچکی برای زندگی‌ام به نظر می‌آید.

In each of these ways,

در هر کدام از این موارد،

I was very, very wrong.

خیلی، خیلی اشتباه فکر می‌کردم.

Now most people, if they were telling you about climate change,

حالا بیشتر مردم اگر در مورد گرمایش زمین به شما بگویند،

یک داستان از آینده برای شما تعریف می‌کنند.

will tell you a story about the future.

اگر جای آن‌ها بودم، می‌گفتم:

If I was doing that, I would say,

"According to the UN, if we don't change course,

«طبق گفته‌های سازمان ملل، اگر تغییری اعمال نکنیم،

تا آخر قرن ۲۱،

by the end of the century,

پیش‌بینی شده که ۴ درجه دمای هوا گرم‌تر می‌شود».

we're likely to get about four degrees Celsius of warming."

این به این معنی است که بعضی از دانشمندان معتقدند،

That would mean, some scientists believe,

twice as much war,

جنگ دو برابر،

half as much food,

و مقدار غذا به نصف می‌رسد.

a global GDP possibly 20 percent smaller than it would be without climate change.

تولید ناخالص ملی دنیا کاهش ۲۰ درصدی نسبت به نبود تغییرات آب‌ و هوا خواهد داشت.

تاثیر این مساله عمیق‌تر از رکود بزرگ است،

That's an impact that's deeper than the Great Depression,

and it would be permanent.

و این مساله دائمی خواهد بود.

But the impacts are actually happening a lot faster than 2100.

اما این اثرات خیلی سریع‌تر از ۲۱۰۰ در حال رخ‌دادن هستند.

By just 2050, it's estimated,

تا سال ۲۰۵۰، تخمین زده شده که

many of the biggest cities in South Asia and the Middle East

خیلی از شهرهای بزرگ جنوب آسیا و خاورمیانه،

will be almost literally unlivably hot in summer.

در تابستان تقریبا گرم و غیرقابل‌سکونت خواهند بود.

These are cities that today are home to 10, 12, 15 million people.

این شهرها امروزه محل سکونت ۱۰،۱۲،۱۵ میلیون نفر‌هستند.

And in just three decades,

و تنها در ۳ دهه،

you wouldn't be able to walk around outside in them

دیگر شما نمی‌توانید بیرون قدم بزنید

بدون این که خطر گرمازدگی و یا احتمالا مرگ شما را تهدید کند.

without risking heatstroke or possibly death.

The planet is now 1.1 degrees Celsius warmer

کره‌ی زمین الان ۱٫۱ درجه سانتی‌گراد

than it was before industrialization.

گرم‌تر از دوران قبل از انقلاب صنعتی است.

That may not sound like a lot,

شاید این خیلی زیاد به نظر نیاید.

but it actually puts us entirely outside the window of temperatures

اما در واقع این مساله، ما را کاملا از حوزه‌ی دما بیرون کرده،

that enclose all of human history.

که همه تاریخ بشر را در برمی‌گیرد.

That means that everything we have ever known as a species,

این به این معنی است که هرچه که ما به عنوان یک گونه می‌شناختیم،

the evolution of the human animal,

تکامل حیوان-انسان،

the development of agriculture,

توسعه کشاورزی،

the development of rudimentary civilization

توسعه تمدن ابتدایی،

and modern civilization and industrial civilization,

و تمدن مدرن و تمدن صنعتی،

everything we know about ourselves as biological creatures,

هر چه در مورد خودمان به عنوان موجودات بیولوژیکی می‌دانیم،

as social creatures, as political creatures,

به عنوان موجودات اجتماعی، به عنوان موجودات سیاسی،

all of it is the result of climate conditions

همه‌ی این‌ها نتیجه‌ی شرایط آب‌ و هوایی است

we have already left behind.

که پشت سر گذاشته‌ایم.

It's like we've landed on an entirely different planet,

مثل این است که ما روی یک سیاره‌ی کاملا متفاوت فرود آمده‌ایم،

with an entirely different climate.

که شرایط آب وهوایی کاملا متفاوتی دارد.

And we now have to figure out

و حالا باید بفهمیم که

what of the civilization that we've brought with us

چه چیزی از تمدنی که با خود آورده‌ایم

can endure these new conditions

می‌تواند این شرایط جدید را تحمل کند

and what can't.

و چه چیز‌هایی نمی‌توانند.

And things will get worse from here.

و شرایط از این‌جا به بعد بدتر می‌شود.

Now for a very long time,

برای یک مدت طولانی،

we were told that climate change was a slow saga.

به ما گفته شده بود که تغییرات آب‌ و هوایی یک حماسه و نبرد آرام است.

It started with the industrial revolution,

با انقلاب صنعتی شروع شده،

and it had fallen to us

و بر سر ما نازل شده

to clean up the mess left by our grandparents

که گندی که اجدادمان برایمان باقی گذاشتند را پاک کنیم

so our grandchildren wouldn't be dealing with the results.

تا نسل‌های بعد از ما با نتایجش درگیر نشوند.

این داستان قرن‌ها بود.

It was a story of centuries.

In fact, half of all of the emissions

در واقع، نیمی از آلاینده‌هایی که

that have ever been produced from the burning of fossil fuels

از مصرف سوخت‌های فسیلی تا الان تولید شده‌اند

in the entire history of humanity

در کل تاریخ بشریت

have been produced in just the last 30 years.

تنها در ۳۰ سال اخیر تولید شده.

That's since Al Gore published his first book on warming.

این از زمانی است که ال گور اولین کتابش در مورد گرمایش زمین را چاپ کرده است.

It's since the UN established its IPCC climate change body.

این از زمانی است که سازمان ملل هیئت بین‌دولتی تغییر اقلیم را تاسیس کرده است.

We've done more damage since then

ما در این زمان آسیب بیشتری وارد کرده ایم

than in all the centuries, all the millennia before.

تا به نسبت این همه قرن، حتی هزارها سال قبل تر از آن.

Now I'm 37 years old,

من الان ۳۷ ساله هستم،

which means my life contains this entire story.

که به این معنی است که زندگی‌ام، کل این داستان را در برگرفته است.

When I was born, the planet's climate seemed stable.

وقتی به دنیا آمدم، وضعیت آب‌وهوای زمین ثابت به نظر می‌رسید.

Today,

امروزه،

we are on the brink of catastrophe.

ما در آستانه‌ی فاجعه هستیم.

The climate crisis is not the legacy of our ancestors.

بحران آب و هوا میراث اجداد ما نیست.

It is the work of a single generation.

این کار فقط یک نسل است.

Ours.

نسل ما.

This may all sound like bad news.

این یک خبر بد به نظر می‌آید.

Which it is, really bad news.

که واقعا هم خبر بدی است.

But it also contains, I think,

اما به نظرم،

خبر‌های خوبی را هم شامل می‌شود. حداقل می‌شود این‌طور گفت.

some good news, at least relatively speaking.

These impacts are terrifyingly large.

این تأثیرات به طرز وحشتناکی بزرگ هستند.

But they are also, I think, exhilarating.

اما به نظرم، آن‌ها هیجان انگیز هم هستند.

Because they are ultimately a reflection

چون که آن‌ها در نهایت بازتابی از

of how much power we have over the climate.

این که ما چقدر قدرت و زور بر روی آب و هوا داریم، هستند.

If we get to those hellish scenarios,

اگر به آن سناریوهای جهنمی و وحشتناک برسیم،

به این دلیل است که ما باعث شدیم اتفاق بیفتند.

it will be because we have made them happen,

because we have chosen to make them happen.

به خاطر این است که ما انتخاب کردیم که اتفاق بیفتند.

Which means we can choose to make other scenarios happen, too.

که به این معنی است که ما می‌توانیم انتخاب کنیم که سناریو‌های دیگری هم اتقاق بیفتند.

Now that may seem too rosy to believe

حالا این به نظر خیلی خوش‌بینانه می‌آید.

and the political obstacles are in fact enormous.

و حقیقتا، موانع سیاسی خیلی بزرگ‌اند.

ولی این یک حقیقت ساده است.

But it is a simple fact --

the main driver of global warming is human action:

عامل اصلی گرمایش زمین، رفتار انسان است:

How much carbon we put into the atmosphere.

این که چقدر دی‌اکسید‌کربن وارد اتمسفر می‌کنیم.

Our hands are on those levers.

دست‌های ما روی آن اهرم‌هاست.

And we can write the story of the planet's climate future ourselves.

و می‌توانیم خودمان داستان آینده‌ی آب وهوای سیاره‌مان را بنویسیم.

Not just can -- but are.

نه که فقط بتوانیم. بلکه داریم این کار را می‌کنیم.

Since inaction is a kind of action,

از آنجا که عدم تحرک، نوعی عمل است،

we'll be writing that story ourselves whether we like it or not.

ما خودمان این داستان را خواهیم نوشت خواه دوستش داشته باشیم یا نه.

This is not just any story,

این هر داستانی نیست.

all of us holding the future of the planet in our hands.

همه‌ی ما آینده زمین را در دست خود داریم.

It's the kind of story we used to recognize only in mythology

این نوع داستانی است که ما فقط در اساطیر به رسمیت شناختیم.

and theology.

و در الهیات.

A single generation

یک نسل،

that has brought the future of humanity into doubt

که آینده بشریت را به شک و تردید آورده است

now tasked with securing a new future.

و حالا وظیفه تأمین آینده جدید را بر عهده دارد.

So what would that look like?

خب این چطور خواهد بود؟

It could mean solar arrays barnacling the planet,

می‌تواند به معنای اشعه‌های خورشیدی باشد که به سیاره زمین را می‌تابند،

really everywhere you looked.

عملا به هرجایی که نگاه کنید، هستند.

این می‌تواند به این معنا باشه که اگر ما تکنولوژی بهتری را توسعه بدهیم،

It could mean if we developed better technology,

we wouldn't even need to deploy them that broadly,

حتی لازم نیست آن‌ها را گسترش بدیم.

because it's been estimated that just a sliver of the Sahara desert

چون تخمین زده شده که فقط یک قسمت کوچک از صحرای بزرگ آفریقا

absorbs enough solar power to provide all the world's energy needs.

انرژی خورشیدی کافی برای تأمین تمام نیازهای انرژی جهان را جذب می‌کند.

اما احتمالاً به یک شبکه الکتریکی جدید نیاز داریم.

But we'd probably need a new electric grid,

one that doesn't lose two-thirds of its power to waste heat,

یک شبکه که ۲/۳ توانش به صورت گرما به هدر نرود.

as is today the case in the US.

مثل چیزی که در آمریکا در حال اتفاق است.

We could use some more nuclear power, perhaps,

ما شاید بتوانیم از انرژی هسته‌ای بیشتری استفاده کنیم.

although it would have to be an entirely different kind of nuclear power,

اگرچه این باید یک نوع انرژی هسته ای کاملاً متفاوتی باشد.

because today's technology simply isn't cost-competitive

زیرا تکنولوژی امروز عملا مقرون به صرفه نیست.

with renewable energy whose costs are falling so rapidly.

با انرژی تجدید پذیر، هزینه‌های آن خیلی سریع کاهش می‌یابد.

We'd need a new kind of plane,

ما به نوع جدیدی از هواپیما احتیاج داریم،

because I don't think it's particularly practical

چون که فکر نمی‌کنم عملی باشد

to ask the entire world to give up on air travel,

که از همه‌ی دنیا بخواهیم که قید سفر‌های هوایی را بزنند.

especially as so much of the global South

به خصوص در بسیاری از مناطق جنوبی زمین

is, for the very first time, able to afford it.

که برای اولین بار، قادر به پرداخت هزینه‌اش هستند.

We need planes that won't produce carbon.

ما به هواپیماهایی نیاز داریم که کربن تولید نمی‌کنند.

We need a new kind of agriculture.

ما به نوع جدیدی از کشاورزی نیاز داریم.

Because we probably can't ask people to entirely give up on meat and go vegan,

چون احتمالاً نمی‌توانیم از مردم بخواهیم که کلا گوشت نخورند و گیاه‌خوار شوند.

این به معنای یک روش جدید برای پرورش گوشت گاو است.

it would mean a new way of raising beef.

Or perhaps an old way,

یا شاید هم یک روش قدیمی

since we already know that traditional pasturing practices

همان‌طور که می‌دانیم شیوه‌های مراتع سنتی،

can turn cattle farms

می‌توانند مزارع گاوداری را

from what are called carbon sources, which produce CO2,

از چیزی که به آن منبع کربن می‌گویند، و کربن‌دی‌اکسید تولید می‌کند،

into carbon sinks, which absorb them.

به مخازن کربن تبدیل کند که آن‌ها را جذب می‌کند.

If you prefer a techno solution,

اگر شما راه حل فنی را ترجیح می‌دهید،

maybe we can grow some of that mean in the lab.

شاید بتوانیم مقداری از آن گوشت را در آزمایشگاه پرورش دهیم.

Probably, we could also feed some real cattle seaweed,

شاید به چند گاو واقعی، جلبک بدهیم بخورند.

because that cuts their methane emissions by as much as 95 or 99 percent.

چون که این باعث کاهش انتشار گاز متان تا ۹۵ یا ۹۹ درصد می‌شود.

Probably, we'd have to do all of these things,

شاید ما باید همه‌ی این کار‌ها را بکنیم.

because as with every aspect of this puzzle,

چون مثل هر جنبه‌ای از این معما،

the problem is simply too vast and complicated

مشکل عملا گسترده و پیچیده‌تر از آن است

to solve in any single silver-bullet way.

که بشود با هر راه حل ساده‌ای آن را حل کرد.

And no matter how many solutions we deploy,

و مهم نیست که چند تا راه حل ارائه می‌دهیم،

we probably won't be able to decarbonize in time.

احتمالا قادر نخواهیم بود که به موقع کربن زدایی کنیم.

That's the terrifying math that we face.

این همان مشکل وحشتناکی است که با آن روبرو هستیم.

We won't be able to beat climate change,

ما قادر به شکست تغییرات آب‌و هوایی نیستیم.

only live with it and limit it.

فقط می‌توانیم با آن زندگی کنیم و محدودش کنیم.

And that means we'd probably need

و این بدان معنی است که ما احتمالاً

some amount of what are called negative emissions,

به مقداری از چیزی که به آن انتشار منفی می‌گویند، نیازمندیم

which take carbon out of the atmosphere as well.

که کربن را به بیرون از اتمسفر هم ببرد.

Billions of new trees, maybe trillions of new trees.

میلیاردها درخت جدید، شاید هم تریلیون‌ها درخت جدید.

And whole plantations of carbon-capture machines.

و کلی دستگاه‌های گیرنده‌ی کربن.

Perhaps an industry twice or four times the size

شاید یک صنعت که دو و یا چهار برابر

of today's oil and gas business

تجارت نفت و گاز امروزه است،

to undo the damage that was done by those businesses in past decades.

که بتواند خسارات انجام شده توسط این مشاغل در دهه‌های گذشته را خنثی کند.

We would need a new kind of infrastructure,

ما به نوع جدیدی از زیرساخت نیاز داریم،

poured by a different kind of cement,

که با نوع متفاوتی از سیمان پایه‌ریزی شده باشد.

because today, if cement were a country,

چون که امروزه، اگر سیمان یک کشور بود،

it would be the world's third biggest emitter.

سومین آلوده‌کننده بزرگ دنیا می‌شد.

And China is pouring as much cement every three years

و چین هر سه سال، به همان مقدار سیمان استفاده می‌کند

as the US poured in the entire 20th century.

که امریکا در کل قرن بیستم استفاده کرده.

We would need to build seawalls and levees

ما نیاز به ساختن دیوار دریایی و خاکریز داریم

to protect those people living on the coast,

که از افرادی که در ساحل زندگی می‌کنند، محافظت کنیم.

many of whom are too poor to build them today,

بعضی از آن‌ها فقیر‌تر از آن هستند که الان آن را بسازند.

which is why it must mean an end to a narrowly nationalistic geopolitics

برای همین هم باید این به معنای پایان یک ژئوپلیتیک ناسیونالیستی باشد

that allows us to define the suffering of those living elsewhere in the world

که به ما اجازه می‌دهد رنج کسانی که در جاهای دیگر دنیا زندگی می کنند را

as insignificant,

ناچیز تعریف کنیم،

when we even acknowledge it.

وقتی که حتی از آن تقدیر می‌کنیم.

This better future won't be easy.

این آینده‌ی بهتر آسان نخواهد بود.

But the only obstacles are human ones.

اما تنها موانع، موانع انسانی هستند.

That may not be much of a comfort,

که ممکن است خیلی هم آسان نباشند،

if you know what I know about human brutality and indifference,

اگر شما هم آنچه‌ من در مورد بی‌رحمی و بی‌تفاوتی انسان می‌دانم را بدانید،

but I promise you, it is better than the alternative.

اما به شما قول می‌دهم. این بهتر از راه حل جایگزینی است.

Science isn't stopping us from taking action,

علم مانع از اقدام ما نمی‌شود.

and neither is technology.

تکنولوژی هم همین‌طور.

We have the tools we need today to begin.

ما ابزارهای لازم برای شروع از امروز را داریم.

Of course, we also have the tools we need to end global poverty,

البته ما ابزارهایی را که برای خاتمه دادن به فقر جهانی،

epidemic disease

بیماری‌های همه گیر،

and the abuse of women as well.

و همچنین سواستفاده از زنان لازم است را در اختیار داریم.

Which is why more than new tools, we need a new politics,

به همین دلیل است که بیشتر از ابزار جدید، به سیاست‌های جدید نیاز داریم.

a way of overcoming all those human obstacles --

راهی برای غلبه بر همه‌ی آن موانع انسانی.

our culture, our economics,

فرهنگ ما، اقتصاد ما،

our status quo bias,

سوگیری ما در وضع موجود،

our disinterest in taking seriously anything that really scares us.

عدم علاقه ما به جدی گرفتن هر چیزی که ما را به وحشت می‌اندازد،

Our shortsightedness.

کوتاه نظری ما،

Our sense of self-interest.

حس خودشیفتگی ما،

And the selfishness of the world's rich and powerful

و خودخواهی دنیای ثروتمندان و قدرتمندانی

who have the least incentive to change anything.

که کمترین انگیزه‌ای برای تغییر ندارند.

Now, they will suffer too,

حالا، آن‌ها هم رنج خواهند برد.

but not as much as those with the least,

اما نه به اندازه‌ی افرادی که کمترین را دارند.

who have done the least to produce warming

آن‌هایی کمترین نقشی در تولید گرمایش زمین داشتند

and have benefited the least

و کمترین سود را از روندی برده‌اند

from the processes that have brought us to this crisis point

که ما را به این نقطه‌ی بحرانی رسانده است.

but will be burdened most in the decades ahead.

اما بیشترین فشار را در دهه‌ی پیش رو را تحمل خواهند کرد.

A new politics

یک سیاست جدید،

would make the matter of managing that burden,

می‌تواند مشکل مدیریت آن فشار را،

where it falls and how heavily,

آنجا که اتفاق می‌افتد و سنگینی‌اش احساس می‌شود،

the top priority of our time.

اولویت زمانه‌ی ما بکند.

No matter what we do, climate change will transform modern life.

مهم نیست ما چه می‌کنیم، تغییرات آب و هوایی زندگی مدرن را دگرگون خواهد کرد‌

Some amount of warming is already baked in and is inevitable,

مقداری از گرمایش زمین به دمای آن اضافه کرده و این اجتناب ناپذیر است.

which means probably some amount of additional suffering is, too.

که به این معناست که احتمالا مقدار دیگری هم در حال اضافه شدن به آن است.

And even if we take dramatic action

و حتی اگر سریع اقدام کنیم

and avoid some of these truly terrifying worst-case scenarios,

و از وقوع برخی از این سناریوهای واقعاً وحشتناک جلوگیری کنیم،

it would mean living on an entirely different planet.

می‌تواند به معنای زندگی کردن در یک سیاره‌ی کاملا متفاوت باشد.

With a new politics, a new economics,

با سیاستی جدید، با اقتصادی جدید،

a new relationship to technology

با یک رابطه‌ی جدید با تکنولوژی

and a new relationship to nature --

و یک رابطه‌ی جدید با طبیعت،

a whole new world.

یک دنیای کاملا جدید.

But a relatively livable one.

اما یک دنیای نسبتا قابل سکونت.

Relatively prosperous.

نسبتا موفق.

And green.

و سبز.

Why not choose that one?

چرا آن را انتخاب نکنیم؟

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق)