Kevin Kelly: The next 5,000 days of the web

كوين كلي در مورد 5000 روز آينده وب سخن مي گويد

Translator: mojtaba Asgharnia Reviewer: ghasem vahedi

The Internet, the Web as we know it,

اينترنت يا همان وب همانگونه كه ما مي شناسيمش

the kind of Web -- the things we're all talking about --

آن چيزي كه الان در مورد آن صحبت مي كنيم

is already less than 5,000 days old.

تنها 5000 روز عمر دارد

So all of the things that we've seen come about,

اوكي؟ پس همه چيزهايي كه ما شاهد شكل گيري اش بوده ايم

starting, say, with satellite images of the whole Earth,

مثلا با تصاوير ماهواره اي از كل زمين شروع كنيم

which we couldn't even imagine happening before,

كه تا پيش از اين تصور نميکرديم اتفاق بيفتد,

all these things rolling into our lives,

همه اين چيزهايي كه وارد زندگي ما مي شوند،

just this abundance of things that are right before us,

اينهمه چيزهاي فراواني كه كنار دست ما هستند

sitting in front of our laptop, or our desktop.

كه درون كامپبوتر يا لپ تاپ ما وجود دارند

This kind of cornucopia of stuff

اين شاخه نعمت

just coming and never ending is amazing, and we're not amazed.

كه همينطور مي آيد و قطع نمي شود حيرت آور است و ما حيرت نمي كنيم

It's really amazing that all this stuff is here.

جالبه كه همه اين چيزها همين جاست

(Laughter)

(صداي خنده)

It's in 5,000 days, all this stuff has come.

همه اين چيزها فقط ظرف 5000 روز آمده اند.

And I know that 10 years ago,

و من مي دانم كه 10 سال پيش

if I had told you that this was all coming,

اگر من به شما ميگفتم كه همه اينها اتفاق مي افتد

you would have said that that's impossible.

شما مي گفتيد كه غير ممكن است.

There's simply no economic model that that would be possible.

به سادگي هيچ مدل اقتصادي وجود ندارد كه اين امر را ممكن سازد

And if I told you it was all coming for free,

و اگر مي گفتم كه همه اينها مجاني خواهد بود

you would say, this is simply -- you're dreaming.

به سادگي مي گفتيد كه "رويا پردازي مي كني

You're a Californian utopian. You're a wild-eyed optimist.

و اين يك اتوپياي كاليفرنيايي است، تو بيش از حد خوش بين هستي"

And yet it's here.

اما اين اتفاق رخ داده است.

The other thing that we know about it was that 10 years ago,

چيز ديگري كه ما مي دانيم اين است كه 10 سال پيش

as I looked at what even Wired was talking about,

همانگونه كه حتي شبكه هاي كابلي سخن مي گفتند

we thought it was going to be TV, but better.

يك تلويزيون پيشرفته تر را پيش بيني مي كرديم.

That was the model. That was what everybody was suggesting

اين مدلي بود كه وجود داشت و همه پيشنهاد مي كردند كه

was going to be coming.

در آينده خواهد آمد.

And it turns out that that's not what it was.

و الان معلوم شد كه اين آن چيز نيست.

First of all, it was impossible, and it's not what it was.

اولا اينكه غير ممكن بود و اينكه اين آن چيزي نيست كه انتظارش را داشتيم

And so one of the things that I think we're learning --

و يك موضوعي كه ما داريم ياد مي گيريم اين است كه

if you think about, like, Wikipedia,

اگر در موردش فكر كنيد، مثل ويكي پديا

it's something that was simply impossible.

كه به روشني غير ممكن بود

It's impossible in theory, but possible in practice.

چيزي كه در تئوري غير ممكن باشد در عمل ممكن است.

And if you take all these things that are impossible,

و اگر شما همه چيزهاي غير ممكن را در نظر بگيريد

I think one of the things that we're learning from this era,

چيزي كه به عقيده من ما از اين روزگار- دهه گذشته- ياد مي گيريم

from this last decade, is that we have to get good at believing in the impossible,

اين است كه ما بايد راحت تر غير ممكنها را باور كنيم،

because we're unprepared for it.

چون براي آنها آمادگي نداريم.

So, I'm curious about what's going to happen in the next 5,000 days.

به همين خاطر من در مورد آنچه ظرف 5000 روز آينده رخ خواهد داد كنجكاوم

But if that's happened in the last 5,000 days,

ولي اگر اين اتفاقات در 5000 روز گذشته رخ داده

what's going to happen in the next 5,000 days?

چه اتفاقاتي در 5000 روز بعد مي افتد؟

So, I have a kind of a simple story,

خب من يك داستان از نوع ساده دارم

and it suggests that what we want to think about is this thing that we're making,

كه پيشنهاد مي كند چيزي كه بايد درباره اش بايد فكر كنيم چيزي است كه مي خواهيم بسازيم

this thing that has happened in 5,000 days --

آنچيزي كه در 5000 روز اتفاق افتاد.

that's all these computers, all these handhelds,

كه همه اين كامپيوتر ها، ابزارهاي دستي

all these cell phones, all these laptops, all these servers --

موبايلها، لپ تاپها ، سرورها

basically what we're getting out of all these connections

به زبان ساده هر چيزي كه ما از اين ارتباطات به دست مي آوريم

is we're getting one machine.

اين است كه ما يك ماشين در اختيار داريم.

If there is only one machine, and our little handhelds and devices

اگر تنها يك ماشين باشد و ابزارها و چيزهايي كه در دست ماست

are actually just little windows into those machines,

در واقع صرفا دريچه هايي به آن ماشين باشند

but that we're basically constructing a single, global machine.

پس ما داريم اصولا يك ماشين جهاني يکتا مي سازيم.

And so I began to think about that.

بنابر اين شروع به انديشيدن در اين باره كردم

And it turned out that this machine happens to be

و به اينجا رسيدم كه اين ماشين

the most reliable machine that we've ever made.

قابل اتكاترين ماشيني است كه تابحال ساخته ايم.

It has not crashed; it's running uninterrupted.

تصادف نكرده، و بدون توقف در حال حركت است.

And there's almost no other machine that we've ever made

و هيچ ماشين ديگري كه ساخته ايم اينگونه نبوده است

that runs the number of hours, the number of days.

به تعداد ساعتها و روزها كار ميكند

5,000 days without interruption -- that's just unbelievable.

5000 روز بدون بازايستادن- باور كردني نيست!

And of course, the Internet is longer than just 5,000 days;

و طبيعتا اينترنت بيش از 5000 روز وجود داشته است

the Web is only 5,000 days.

ولي وب فقط 5000 روز عمر دارد

So, I was trying to basically make measurements.

پس من شروع كردم اندازه گيريهايي را انجام دهم.

What are the dimensions of this machine?

ابعاد اين ماشين چيست؟

And I started off by calculating how many billions of clicks there are

و شروع كردم تعداد بيليونها كليكي كه اتفاق ميافتد را بشمارم

all around the globe on all the computers.

در كل كامپيوترهاي دنيا

And there is a 100 billion clicks per day.

100 ميليارد كليك در روز انجام مي شود

And there's 55 trillion links between all the Web pages of the world.

و 50 تريليون (10 به توان 12) لينك بين صفحه هاي وب در جهان وجود دارد.

And so I began thinking more about other kinds of dimensions,

و بنابراين شروع كردم به انواع ديگر ابعاد فكر كنم،

and I made a quick list. Was it Chris Jordan, the photographer,

يك ليست سريع درست كردم- كريس جردن عكاس بود كه ميگفت:

talking about numbers being so large that they're meaningless?

"برخي اعداد آنقدر بزرگند كه بي معنا شده اند"

Well, here's a list of them. They're hard to tell,

خب، ليست آنها اينجاست. گفتنش سخته،

but there's one billion PC chips on the Internet,

ولي يك ميليارد تراشه كامپيوتر شخصي در اينترنت هست،

if you count all the chips in all the computers on the Internet.

اگر شما همه تراشه كامپيوترهاي روي اينترنت را بشماريد.

There's two million emails per second.

در هر ثانيه 2 ميليون ايميل فرستاده مي شود.

So it's a very big number.

اين عدد بسيار بزرگي است

It's just a huge machine,

اين يك ماشين عظيم است،

and it uses five percent of the global electricity on the planet.

و 5 درصد كل الكتريسيته جهان را استفاده مي كند.

So here's the specifications,

بنابراين مشخصات آن بدينگونه اند

just as if you were to make up a spec sheet for it:

البته اگر بخواهيد براي آن يك جدول مشخصات درست كنيد

170 quadrillion transistors, 55 trillion links,

170 كوادريليون (10به توان15)ترانزيستور، 55 تريليون لينك،

emails running at two megahertz itself,

ايميل هايي كه با تناوب 2 مگاهرتز (ميليون ايميل در ثانيه) فرستاده مي شوند،

31 kilohertz text messaging,

31 كيلوهرتز پيامك

246 exabyte storage. That's a big disk.

246 هگزا بايت حافظه. اين ديسك بزرگي است.

That's a lot of storage, memory. Nine exabyte RAM.

حافظه اي بسيار وسيع و 9 هگزابايت RAM

And the total traffic on this

و كل ترافيك آن

is running at seven terabytes per second.

داراي سرعت 7 ترابايت در ثانيه است

Brewster was saying the Library of Congress is about twenty terabytes.

Brewster مي گفت كه كل كتابخانه كنگره امريكا حدود 20 ترابايت است.

So every second, half of the Library of Congress

يعني هر ثانيه نصف كتابخانه كنگره

is swooshing around in this machine. It's a big machine.

شر شر درون اين ماشين ريخته مي شود. اين ماشين بزرگي است

So I did something else. I figured out 100 billion clicks per day,

من كار ديگري نيز انجام دادم. تعداد 100 ميليارد كليك در روز را شمردم

55 trillion links is almost the same

55 تريليون لينك، تقريبا معادل

as the number of synapses in your brain.

تعداد سيناپس هاي درون مغر شما.

A quadrillion transistors is almost the same

يك كوادريليون ترانزيستور معادل

as the number of neurons in your brain.

تعداد نورون هاي مغز شماست.

So to a first approximation, we have these things --

پس بر اساس تخمين اوليه، ما اين چيزها را داريم

twenty petahertz synapse firings.

20 پتاهرتز ارتباط سيسناپسي

Of course, the memory is really huge.

حافظه بسيار وسيعي است.

But to a first approximation, the size of this machine is the size --

اما بر اساس تخمين اوليه، اندازه اين ماشين معادل

and its complexity, kind of -- to your brain.

و پيچيدگي آن، مشابه مغز شماست

Because in fact, that's how your brain works -- in kind of the same way that the Web works.

چون در واقع ، كاركردي مشابه مغز شما دارد، مانند روشي كه وب كار ميكند.

However, your brain isn't doubling every two years.

با اين تفاوت كه مغز شما هر دو سال 2 برابر نمي شود.

So if we say this machine right now that we've made

لذا اگر بگوييم ماشيني كه همكنون ساخته ايم

is about one HB, one human brain,

معادل يك HB، يعني يك مغز انسان است،

if we look at the rate that this is increasing,

اگر به سرعت افزايش آن نگاه كنيم

30 years from now, there'll be six billion HBs.

در سي سال آينده، 6 ميليارد HB وجود خواهد داشت.

So by the year 2040, the total processing of this machine

يعني در 2040، كل پردازش اين ماشين

will exceed a total processing power of humanity,

از كل قدرت پردازش انسانها از نظر تعداد بيت ها و چيزهاي ديگر بيشتر خواهد شد.

in raw bits and stuff. And this is, I think, where

و من فكر ميكنم كه

Ray Kurzweil and others get this little chart saying that we're going to cross.

ری کورزویل و ديگران اين نمودار كوچك را ساخته اند و ميگويند ما بايد از آن عبور كنيم.

So, what about that? Well, here's a couple of things.

خب، چه بايد كرد؟ چيزهاي زيادي اينجا هست.

I have three kind of general things

من سه نوع شيئ عمومي دارم كه مي شود گفت

I would like to say, three consequences of this.

سه پيامد آن هستند.

First, that basically what this machine is doing is embodying.

اول، كاري كه اصولا اين ماشين انجام مي دهد مجسم كردن است،

We're giving it a body. And that's what we're going to do

ما داريم به آن جسميت مي دهيم. و كاري كه ظرف

in the next 5,000 days -- we're going to give this machine a body.

5000 روز آينده انجام خواهيم داد اين است كه به آن يك بدن بدهيم.

And the second thing is, we're going to restructure its architecture.

دومين چيز اصلاح ساختار معماري آن است.

And thirdly, we're going to become completely codependent upon it.

و سومين موضوع اين است كه ما كاملا به آن وابسته خواهيم شد.

So let me go through those three things.

خب بگذاريد بيشتر به اين 3 موضوع بپردازيم.

First of all, we have all these things in our hands.

اولا ما همه اين چيزها را در دستمانمان داريم.

We think they're all separate devices,

فكر مي كنيم هر كدام از آنها وسيله مجزايي است،

but in fact, every screen in the world

اما همه صفحه ها در جهان

is looking into the one machine.

به يك ماشين نگاه مي كنند.

These are all basically portals into that one machine.

همه اينها درگاههايي به همان ماشين است.

The second thing is that -- some people call this the cloud,

نكته دوم اين است كه بعضي به آن "ابر" مي گويند،

and you're kind of touching the cloud with this.

و اينكه شما داريد به گونه اي ابر را لمس مي كنيد.

And so in some ways, all you really need is a cloudbook.

و به زباني مي توان گفت آنچه شما مي خواهيد يك "کلود بوک" است.

And the cloudbook doesn't have any storage.

و اين"کلود بوک" نيازي به حافظه ندارد.

It's wireless. It's always connected.

بي سيم است و همواره متصل به شبكه.

There's many things about it. It becomes very simple,

نكات زيادي درباره آن وجود دارد و ساده تر مي شود.

and basically what you're doing is you're just touching the machine,

و صرفا تنها كاري كه شما بياد انجام دهيد فقط اين است كه آن ماشين را لمس كنيد.

you're touching the cloud and you're going to compute that way.

شما "ابر" را لمس مي كنيد و بدينگونه محاسبه مي كنيد.

So the machine is computing.

و ماشين محاسبات را انجام مي دهد.

And in some ways, it's sort of back

و از طريقي اين همان ايده قديمي

to the kind of old idea of centralized computing.

از نوع محاسبات مركزي است.

But everything, all the cameras, and the microphones,

اما همه چيز، همه دوربينها، ميكروفونها،

and the sensors in cars

سنسورها، خودرو ها

and everything is connected to this machine.

و همه چيز به اين ماشين متصل است.

And everything will go through the Web.

و همه چيز از طريق وب منتقل مي شود.

And we're seeing that already with, say, phones.

و ما مي بينيم كه مثلا در تلفنها،

Right now, phones don't go through the Web,

همكنون تلفنها از طريق وب كار نمي كنند،

but they are beginning to, and they will.

اما اين كار شروع شده و در آينده اينگونه خواهد بود.

And if you imagine what, say, just as an example, what Google Labs has

و اگر تصور كنيد به عنوان مثال تجربه اي كه آزمايشگاه گوگل

in terms of experiments with Google Docs, Google Spreadsheets, blah, blah, blah --

در مورد "مدارك گوگل"، "صفحات گسترده گوگل" و غيره داشته

all these things are going to become Web based.

همه چيز دارد "وب پايه" مي شود.

They're going through the machine.

همه چيز از ماشين مي گذرد

And I am suggesting that every bit will be owned by the Web.

و نظر من اين است كه هر بيت متعلق به وب خواهد بود.

Right now, it's not. If you do spreadsheets and things at work,

در حال حاضر اينگونه نيست. اگر شما از صفحات گسترده يا چيزهاي ديگر در محيط كار استفاده كنيد

a Word document, they aren't on the Web,

مثلا يك فايل Word ، آنها روي وب نيستند.

but they are going to be. They're going to be part of this machine.

اما اينطور خواهد شد. آنها اجزاي اين ماشين خواهند شد.

They're going to speak the Web language.

همه آنها به زبان وب سخن خواهند گفت

They're going to talk to the machine.

آنها با ماشين گفتگو خواهند كرد.

The Web, in some sense, is kind of like a black hole

وب، از نگاهي، يكجور سياهچاله است،

that's sucking up everything into it.

همه چيز را به درون خود مي مكد.

And so every thing will be part of the Web.

و همه چيز قسمتي از آن خواهند بود.

So every item, every artifact that we make, will have embedded in it

هر مطلب، هر اثر هنري كه مي سازيم، در آن نقش خواهد بست

some little sliver of Web-ness and connection,

با يک تکه کوچک وبي و اتصال،

and it will be part of this machine,

كه جزئي از اين ماشين مي شود.

so that our environment -- kind of in that ubiquitous computing sense --

بنابراين محيط ما - با نوعي احساس حسابگر همه جا حاضر-

our environment becomes the Web. Everything is connected.

اين محيط تبديل به وب مي شود. همه چيز به هم پيوسته است.

Now, with RFIDs and other things -- whatever technology it is,

حالا با RFID يا هر تكنولوژي ديگري،

it doesn't really matter. The point is that everything

مهم نيست كه چه باشد، موضوع اين است كه همه چيز

will have embedded in it some sensor connecting it to the machine,

به نوعي با نقش بستن در اين ماشين پيوستگي اش را با آن نشان مي دهد.

and so we have, basically, an Internet of things.

و سپس چيزي از جنس اينترنت خواهيم داشت.

So you begin to think of a shoe as a chip with heels,

بنابراين شما كفش را به عنوان يك "چيپ" با پاشنه،

and a car as a chip with wheels,

و خودرو را يك "چيپ" با چرخ خواهيد شناخت.

because basically most of the cost of manufacturing cars

چون عمده هزينه ساخت خودروها

is the embedded intelligence and electronics in it, and not the materials.

در هوشمندي و الكترونيك آن نهفته است نه مواد آن.

A lot of people think about the new economy

مردمان زيادي در مورد اقتصاد جديد مي انديشند

as something that was going to be a disembodied,

كه قرار است پوست بياندازد،

alternative, virtual existence,

و وجود مجازي ديگري داشته باشد،

and that we would have the old economy of atoms.

يعني ما اقتصاد قديمي اتم ها را خواهيم داشت.

But in fact, what the new economy really is

اما در واقع، ماهيت اقتصاد جديد،

is the marriage of those two, where we embed the information,

ازدواج آن دو است، جايي كه ما اطلاعات

and the digital nature of things into the material world.

و طبيعت ديجيتال اشيا را به دنياي مادي متصل مي كنيم.

That's what we're looking forward to. That is where we're going --

و اين چيزي است كه منتظرش هستيم. جايي است كه مي رويم

this union, this convergence of the atomic and the digital.

اين اتحاد، تلاقي اتمها و ديجيتال

And so one of the consequences of that, I believe,

و من معتقدم يكي از نتايج آن،

is that where we have this sort of spectrum of media right now --

اين است كه ما همكنون اين طيف از رسانه را داريم-

TV, film, video -- that basically becomes one media platform.

تلويزيون، فيلم، ويدئو كه نهايتا يك سكو (platform) واسط را شكل خواهد داد.

And while there's many differences in some senses,

اما همزمان با داشتن تفاوتهاي زياد در مشخصه ها

they will share more and more in common with each other.

مشتركات بيشتر و بيشتري با هم خواهند داشت.

So that the laws of media, such as the fact that copies have no value,

و در پي آن قوانين رسانه مي آيند، مثل اين حقيقت كه كپي ها ارزشي ندارند،

the value's in the uncopiable things,

"ارزش" قابل كپي برداري نيست.

the immediacy, the authentication, the personalization.

فوريت، اصالت ، شخصي شدن-

The media wants to be liquid.

رسانه مي خواهد كه سيال باشد؛

The reason why things are free is so that you can manipulate them,

علت آزاد بودن اين است كه مي توانيد در آن دستكاري كنيد،

not so that they are "free" as in "beer," but "free" as in "freedom."

آزاد نه به معني مجاني بودن ، بلكه به معني آزادي داشتن.

And the network effects rule,

و شبكه بر مقررات تاثير مي گذارد

meaning that the more you have, the more you get.

يعني هرچه بيشتر داشته باشيد بيشتر گيرتان مي آيد.

The first fax machine -- the person who bought the first fax machine

اولين دستگاه فكس- كسي كه اولين دستگاه فكس را خريد

was an idiot, because there was nobody to fax to.

احمق بود، چون كسي وجود نداشت كه به آن فكس بزند.

But here she became an evangelist, recruiting others

اما او يك مبلغ بود كه ديگران را تشويق مي كرد

to get the fax machines because it made their purchase more valuable.

كه دستگاههاي فكس بخرند چون او خريد آنها را پر ارزشتر مي كرد.

Those are the effects that we're going to see.

اينها واقعيتهايي است كه ما خواهيم ديد.

Attention is the currency.

توجه و تنبه ارز رايج است.

So those laws are going to kind of spread throughout all media.

لذا اين قوانين در كل رسانه پخش خواهند شد.

And the other thing about this embodiment

و چيزهاي ديگر در مورد اين تجسم،

is that there's kind of what I call the McLuhan reversal.

حقيقتي است كه من نام آن را وارونگي مك لوهان مي نامم.

McLuhan was saying, "Machines are the extensions of the human senses."

مك لوهان مي گفت"ماشينها ادامه احساسات انسان هستند"

And I'm saying, "Humans are now going to be

و من مي گويم از سويي " انسانها دارند به -

the extended senses of the machine," in a certain sense.

ادامه احساسات ماشينها تبديل مي شوند".

So we have a trillion eyes, and ears, and touches,

پس ما يك تريليون چشم، گوش و لامسه

through all our digital photographs and cameras.

از طريق دوربينها و عكسهاي ديجيتال داريم.

And we see that in things like Flickr,

و در سايتهايي مثل FLICKR

or Photosynth, this program from Microsoft

يا Photosynth از مايكروسافت

that will allow you to assemble a view of a touristy place

مي بينيم كه شما مي توانيد يك مكان توريستي را

from the thousands of tourist snapshots of it.

از روي عكسهايي كه هزاران توريست از آن گرفته اند بازسازي كنند.

In a certain sense, the machine is seeing through the pixels of individual cameras.

به زبان ديگر، اين ماشين از طريق پيكسلهايي هر دوربيني مي تواند ببيند.

Now, the second thing that I want to talk about was this idea of restructuring,

الان، موضوع دومي كه مي خواهم راجع به آن صحبت كنم، ايده بازسازي ساختاري است،

that what the Web is doing is restructuring.

كاري كه وب انجام مي دهد اصلاح ساختار است.

And I have to warn you, that what we'll talk about is --

و من بايد تذكر بدهم كه چيزي راجع به آن سخن خواهيم گفت

I'm going to give my explanation of a term you're hearing, which is a "semantic Web."

اين است كه من ميخواهم در مورد كلمه اي كه مي شنويد توضيح بدهم و آن "وب شناختي" است.

So first of all, the first stage that we've seen

پس اولا، اولين مرحله اي كه از اينترنت ديديم

of the Internet was that it was going to link computers.

ارتباط دادن كامپيوتر ها به يكديگر بود.

And that's what we called the Net; that was the Internet of nets.

و ما آن را تور (NET) ناميديم كه اينترنتي از نت ها بود.

And we saw that, where you have all the computers of the world.

و مي بينيم در جايي كه شما همه كامپيوترهاي دنيا را داشته باشيد--

And if you remember, it was a kind of green screen with cursors,

و اگر به ياد بياوريد، صفحه اي سبز با مكان نما ها،

and there was really not much to do, and if you wanted to connect it,

و كار زيادي نمي شد با آن كرد. اگر مي خواستيد به شبكه وصل شويد،

you connected it from one computer to another computer.

بايد يك كامپيوتر را به كامپيوتر ديگري وصل مي كرديد.

And what you had to do was -- if you wanted to participate in this,

و اگر مي خواستيد مشاركت داشته باشيد بايستي،

you had to share packets of information.

بسته هاي اطلاعات را به اشتراك مي گذاشتيد.

So you were forwarding on. You didn't have control.

شما هل داده مي شديد و كنترلي نداشتيد.

It wasn't like a telephone system where you had control of a line:

مثل يك سيستم تلفن نبود كه كه كنترل يك خط را داشته باشيد--

you had to share packets.

فقط بايستي بسته ها را به اشتراك بگذاريد.

The second stage that we're in now is the idea of linking pages.

دومين مرحله كه همكنون در آن هستيم ايده صفحات پيوند خورده است.

So in the old one, if I wanted to go on to an airline Web page,

در مدل قديمي، اگر مي خواستم به صفحه يك شركت هواپيمايي بروم،

I went from my computer, to an FTP site, to another airline computer.

بايد از كامپيوترم به يك سايت FTP مي رفتم و سپس به يك كامپيوتر ديگر هواپيمايي.

Now we have pages -- the unit has been resolved into pages,

اما الان صفحه هايي داريم ، واحد كامپيوتر ها به صفحه ها تغيير يافته .

so one page links to another page.

پس يك صفحه پيوند صفحه ديگري را در بر دارد.

And if I want to go in to book a flight,

و اگر بخواهم در يك پرواز جا رزرو كنم،

I go into the airline's flight page, the website of the airline,

به صفحه هواپيمايي مي روم،‌وبسايت هواپيمايي،

and I'm linking to that page.

و به آن صفحه متصل مي شوم.

And what we're sharing were links, so you had to be kind of open with links.

و چيزي كه ما به اشتراك مي گذاريم لينكها هستند، پس شما بايد پذيراي لينكها باشيد.

You couldn't deny -- if someone wanted to link to you,

نمي توانيد خودداري كنيد، اگر كسي بخواهد پيوندي به صفحه شما بدهد،

you couldn't stop them. You had to participate in this idea

نمي توانيد جلويش را بگيريد، بايد در اين ايده كه پذيرا بودن

of opening up your pages to be linked by anybody.

پيوند خوردن با هركس است، مشاركت داشته باشيد.

So that's what we were doing.

و اين كاري است كه انجام مي دهيم.

We're now entering to the third stage, which is what I'm talking about,

الان در حال وارد شدن به مرحله سوم هستيم، كه من در مورد آن صحبت مي كنم.

and that is where we link the data.

و آن جايي است كه داده ها را پيوند مي دهيم.

So, I don't know what the name of this thing is.

خب، نمي دانم اسم اين چيز چيست.

I'm calling it the one machine. But we're linking data.

من آن را "يك ماشين" صدا مي زنم. ما داريم داده ها را به هم پيوند مي دهيم.

So we're going from machine to machine,

پس از يك ماشين به ماشين ديگري مي رويم.

from page to page, and now data to data.

از صفحه اي به صفحه ديگر و الان از داده اي به داده ديگر.

So the difference is, is that rather than linking from page to page,

پس تفاوت اين است كه بجاي پيوند دادن دو صفحه،

we're actually going to link from one idea on a page

در واقع داريم پيوند يك ايده در يك صفحه را به

to another idea, rather than to the other page.

به ايده ديگري- به جاي يك صفحه ديگر- متصل مي كنيم.

So every idea is basically being supported --

پس هر ايده به سادگي مورد پشتيباني قرار ميگيرد--

or every item, or every noun -- is being supported by the entire Web.

يا حتي يك ايتم، هر اسم توسط كل وب پشتيباني مي شود.

It's being resolved at the level of items, or ideas, or words, if you want.

در سطوح ايتم ها، ايده ها ، كلمات گره گشايي مي شود.

So besides physically coming out again into this idea

پس در كنار بيرون آمدن فيزيكي به صورت يك ايده

that it's not just virtual, it's actually going out to things.

كه صرفا مجازي هم نيست، واقعا به اشيا مبدل مي شود.

So something will resolve down to the information

بعضي چيزها به صورت اطلاعات در مورد فرد خاصي گشوده مي شوند

about a particular person, so every person will have a unique ID.

و بنابراين هر فردي يك ID منحصر به فرد خواهد داشت.

Every person, every item will have a something

هر فرد، هر ايتم، چيزي خواهد داشت

that will be very specific, and will link

كه بسيار خاص است و او را به

to a specific representation of that idea or item.

بازنمايي خاص آن ايده يا ايتم پيوند مي دهد.

So now, in this new one, when I link to it,

پس در اين حالت جديد، وقتي من پيوندي به آن ايجاد مي كنم،

I would link to my particular flight, my particular seat.

به پرواز و صندلي مشخص خودم پيوند ايجاد كرده ام.

And so, giving an example of this thing,

و بنابراين- به عنوان مثال-

I live in Pacifica, rather than -- right now Pacifica

من در Pacifica زندگي مي كنم ، به جاي - الان Pacifica

is just sort of a name on the Web somewhere.

فقط يك اسم جايي روي يك وبسايت است.

The Web doesn't know that that is actually a town,

وب نمي داند كه اين واقعا يك شهر است،

and that it's a specific town that I live in,

و شهر خاصي است كه من در آن زندگي مي كنم،

but that's what we're going to be talking about.

اما اين چيزي است ما درباره اش صحبت مي كنيم.

It's going to link directly to --

اگر اين مستقيما به وب پيوند بخورد

it will know, the Web will be able to read itself

وب مي تواند آن را بخواند

and know that that actually is a place,

و بفهمد كه واقعا يك مكان است،

and that whenever it sees that word, "Pacifica,"

و هر گاه اين كلمه "Pacifica" را ببيند،

it knows that it actually has a place,

بفهمد كه واقعا يك مكان است.

latitude, longitude, a certain population.

عرض جغرافيايي،طول جغرافيايي ، جمعيت مشخص.

So here are some of the technical terms, all three-letter things,

اينجا برخي اصطلاحات فني وجود دارند، از آن سه حرفي ها،

that you'll see a lot more of.

كه از اين به بعد بيشتر خوايد ديد.

All these things are about enabling this idea of linking to the data.

همه اينها براي عملي كردن ايده پيوند دادن به داده ها است.

So I'll give you one kind of an example.

خب من براي شما يك مثال مي زنم.

There's like a billion social sites on the Web.

در وب ميلياردها سايت اجتماعي وجود دارد.

Each time you go into there, you have to tell it again who you are

هر بار كه وارد آنها مي شويد بايد بگوييد كه كي هستيد.

and all your friends are.

و دوستان شما چه كساني هستند.

Why should you be doing that? You should just do that once,

چرا بايد اين كار را انجام دهيد؟ يكبار انجام اين كار بايد كافي باشد،

and it should know who all your friends are.

و بايد بداند كه دوستان شما چه كساني هستند.

So that's what you want, is all your friends are identified,

خب اين چيزي است كه شما مي خواهيد، اينكه همه دوستانتان شناخته شده باشند،

and you should just carry these relationships around.

و شما صرفا اين ارتباطات را به جاهاي مختلف ببريد.

All this data about you should just be conveyed,

و اين داده ها در مورد شما فقط بايد منتقل شود.

and you should do it once and that's all that should happen.

و شما يك بار آنها را وارد كنيد و همه آنها اتفاق بيفتد.

And you should have all the networks

و شما بايد همه شبكه ها را داشته باشيد

of all the relationships between those pieces of data.

همه ارتباطات بين تكه هاي داده ها.

That's what we're moving into -- where it sort of knows these things down to that level.

اين چيزي است كه به سمت آن خواهيم رفت- جايي كه به نوعي چيزها را تا اين سطح بداند.

A semantic Web, Web 3.0, giant global graph --

يك وب شناختي،‌وب 3.0 ، نمودار عظيم جهاني-

we're kind of trying out what we want to call this thing.

در واقع داريم سعي مي كنيم اسم مناسبي براي اين پديده پيدا كنيم.

But what's it's doing is sharing data.

اما كاري كه انجام مي دهد تقسيم داده ها ست.

So you have to be open to having your data shared, which is a much bigger step

پس شما بايد نسبت به اينكه داده هاي شما توزيع شود انعطاف پذير باشيد ، كه اين گامي

than just sharing your Web page, or your computer.

بلندتر از اين است كه فقط صفحه وب خودتان را يا كامپيوترتان را به اشتراك بگذاريد.

And all these things that are going to be on this

و همه چيزهايي كه روي آن خواهند بود

are not just pages, they are things.

فقط صفحه ها نيستند، آنها اشياء هستند.

Everything we've described, every artifact or place,

هر چيزي كه توضيح داده ايم، هر مصنوع و هر مكان،

will be a specific representation,

به طور خاص بازنمايي مي شوند،

will have a specific character that can be linked to directly.

و كاراكتر خاصي دارند كه مستقيم مي توان به آن پيوند داد.

So we have this database of things.

پس ما پايگاه داده اي از اشياء خواهيم داشت.

And so there's actually a fourth thing that we have not get to,

و بنابراين چيز چهارمي كه هنوز به آن نرسيده ايم وجود دارد،

that we won't see in the next 10 years, or 5,000 days,

كه ما آن را ظرف 10 سال آينده يا 5000 روز نخواهيم ديد،

but I think that's where we're going to. And as the Internet of things --

اما من فكر مي كنم كه به سمت آن مي رويم. و به عنوان اينترنتي بين اشياء-

where I'm linking directly to the particular things of my seat on the plane --

موقعي كه من براي مشخص كردن جزييات صندلي ام در هواپيما به آن مستقيما پيوند مي دهيم-

that that physical thing becomes part of the Web.

همان شيئ فيزيكي جزئي از وب خواهد شد.

And so we are in the middle of this thing

و ما در ميانه اين راه هستيم

that's completely linked, down to every object

كه كاملا به همه اشياء پيوند خورده است

in the little sliver of a connection that it has.

درون جرقه نقره اي ارتباط ظريفي كه دارد.

So, the last thing I want to talk about is this idea

خب، آخرين چيزي كه مي خواهم درباره اين ايده بگويم

that we're going to be codependent.

اين است كه ما قرار است به هم وابسته شويم.

It's always going to be there, and the closer it is, the better.

آن قرار است هميشه آنجا باشد و هرچه نزديكتر بهتر.

If you allow Google to, it will tell you your search history.

اگر شما به Google اجازه دهيد، سابقه جستجوهاي شما را به شما مي دهد.

And I found out by looking at it

و من با نگاه به آن

that I search most at 11 o'clock in the morning.

فهميدم كه من بيشتر در ساعت 11 صبح جستجو انجام مي دهم.

So I am open, and being transparent to that.

بنابراين من پذيرا هستم و نسبت به آن شفاف.

And I think total personalization in this new world will require total transparency.

و فكر مي كنم كه شخصي سازي در دنياي جديد نيازمند شفافيت كامل است.

That is going to be the price.

اين هزينه است كه بايد پرداخت شود.

If you want to have total personalization,

اگر مي خواهيد شخصي سازي كامل داشته باشيد،

you have to be totally transparent.

بايد كاملا شفاف باشيد.

Google. I can't remember my phone number, I'll just ask Google.

Google! من شماره موبايلم را به ياد نمي آورم، فقط كافيست از Google بپرسم.

We're so dependent on this that I have now gotten to the point

ما آنقدر به آن وابسته شده ايم كه من همكنون به جايي رسيده ام

where I don't even try to remember things --

كه ديگر سعي نمي كنم موضوعات را به خاطر بسپرم-

I'll just Google it. It's easier to do that.

فقط آن را Google مي كنم.اين آسانتر است.

And we kind of object at first, saying, "Oh, that's awful."

ما در ابتدا با گفتن "اوه ، اين وحشتناك است" با آن مخالفت مي كرديم.

But if we think about the dependency that we have on this other technology,

اما اگر به ابن وابستگي كه به فناوريهاي ديگر داريم بينديشيم

called the alphabet, and writing,

مثل الفبا، و نوشتن

we're totally dependent on it, and it's transformed culture.

ما كاملا به آن وابسته ايم و اين تبديل به فرهنگ شده است.

We cannot imagine ourselves without the alphabet and writing.

ما نمي توانيم خودمان را بدون نوشتن و الفبا تصور كنيم.

And so in the same way, we're going to not imagine ourselves

و به همين صورت، ديگر نخواهيم توانست

without this other machine being there.

خودمان را بدون وجود اين ماشين تصور كنيم.

And what is happening with this is

و چيزي كه رخ مي دهد

some kind of AI, but it's not the AI in conscious AI,

نوعي ALاست،‌ نه يك AL بلكه يك AL هوشمند،

as being an expert, Larry Page told me

كه Larry Page به عنوان يك متخصص به من گفت ،

that that's what they're trying to do,

اين كاري است كه آنها مي خواهند انجام دهند،

and that's what they're trying to do.

و به همين دليل تلاش مي كنند.

But when six billion humans are Googling,

اما وقتي كه 6 ميليارد نفر در حال جستجو در گوگل هستند،

who's searching who? It goes both ways.

چه كسي كي را جستجو مي كند؟ اين دو طرفه است.

So we are the Web, that's what this thing is.

پس ما وب هستيم، اين همان چيزي است كه اين شئي را تشكيل مي دهد.

We are going to be the machine.

ما آن ماشين خواهيم بود.

So the next 5,000 days, it's not going to be the Web and only better.

پس 5000 روز بعدي- فقط "وب اما كمي بهتر" نيست.

Just like it wasn't TV and only better.

همانطور كه اين پيشرفت يك تلويزيون اما كمي بهتر نبود.

The next 5,000 days, it's not just going to be the Web

در 5000 روز بعد اين فقط بهتر شدن وب نيست،

but only better -- it's going to be something different.

بلكه شيئ متفاوتي است.

And I think it's going to be smarter.

و به نظر من شيئي باهوش تر خواهد بود.

It'll have an intelligence in there, that's not, again, conscious.

درون خود هوشمندي دارد كه مجددا خودآگاه نيست.

But it'll anticipate what we're doing, in a good sense.

اما به شكل خوبي كاري كه ما انجام مي دهيم را دنبال مي كند.

Secondly, it's become much more personalized.

ثانيا، بيشتر شخصي مي شود.

It will know us, and that's good.

ما را مي شناسد و اين خوب است.

And again, the price of that will be transparency.

مجددا اين به قيمت شفافيت است.

And thirdly, it's going to become more ubiquitous

و ثالثا ، بيشتر در دسترس خواهد بود

in terms of filling your entire environment, and we will be in the middle of it.

و از ديدگاه بايگاني كردن كل محيط، ما در ميانه راه خواهيم بود.

And all these devices will be portals into that.

و همه اين ابزارها درگاهي به آن خواهند بود.

So the single idea that I wanted to leave with you

پس ايده اي كه من مي خواستم با شما در ميان بگذارم

is that we have to begin to think about this as not just "the Web, only better,"

اين است كه فقط به "وب، فقط كمي بهتر" فكر نكنيد،

but a new kind of stage in this development.

بلكه مرحله جديدي در حال توسعه است.

It looks more global. If you take this whole thing,

جهانشمول تر به نظر مي رسد، و اگر تماميت آن را در نظر بگيريد

it is a very big machine, very reliable machine,

اين يك ماشين عظيم و قابل اتكا است،

more reliable than its parts.

قابل اتكا تر از اجزاي تشكيل دهنده آن.

But we can also think about it as kind of a large organism.

البته ما مي توانيم در مورد آن به عنوان نوعي موجود زنده فكر كنيم.

So we might respond to it more as if this was a whole system,

بنابراين وقتي بدان بهتر پاسخ مي دهيم كه آن را يك سيستم كامل بشماريم.

more as if this wasn't a large organism

بيشتر از موقعي كه تنها آن را يك موجود زنده بزرگ بدانيم

that we are going to be interacting with. It's a "One."

ما با آن در تعامل خواهيم بود. اين همان "يكي" است.

And I don't know what else to call it, than the One.

و نمي دانم آنرا چه چيز ديگري به غير از "يكي" بنامم.

We'll have a better word for it.

ما كلمه بهتري براي آن خواهيم داشت.

But there's a unity of some sort that's starting to emerge.

اما اين يگانگي است كه شروع به شكل گرفتن كرده.

And again, I don't want to talk about consciousness,

و مجددا نمي خواهم درباره خودآگاهي صحبت كنم،

I want to talk about it just as if it was a little bacteria,

مي خواهم درباره آن آنگونه كه درباره يك باكتري صحبت مي كنيم حرف بزنم،

or a volvox, which is what that organism is.

يا يك جلبك، كه چيزي است كه اين موجود زنده است.

So, to do, action, take-away. So, here's what I would say:

خوب، براي انجام دادن، براي به عمل درآوردن، من مي گويم:

there's only one machine, and the Web is its OS.

تنها يك ماشين وجود دارد و سيستم عامل آن وب است.

All screens look into the One. No bits will live outside the Web.

همه صفحه ها به "يكي " نگاه مي كنند. هيچ بايتي خارج از وب زندگي نخواهد كرد.

To share is to gain. Let the One read it.

تقسيم كردن به معني به دست آوردن است. بايد بگذاري "يكي" آن را بخواند.

It's going to be machine-readable.

بايد قابل خوانده شدن توسط ماشين باشد؛

You want to make something that the machine can read.

شما مي خواهيد چيزي بسازيد كه ماشين بتواند بخواند.

And the One is us. We are in the One.

و آن "يكي" ما هستيم، ما آن "يكي" هستيم

I appreciate your time.

از وقتي كه گذاشتيد متشكرم

(Applause)

(تشويق)