Inside the black hole image that made history | Sheperd Doeleman

Translator: Nima Pourreza Reviewer: Saba Rezaie

کریس آندرسن: شفرد، خیلی متشکریم که پیش ما آمدی.

Chris Anderson: Shep, thank you so much for coming.

I think your plane landed literally two hours ago in Vancouver.

فکرکنم پروازت دقیقاً دو ساعت پیش در ونکوور فرود آمد.

Such a treat to have you.

افتخار بزرگیه که تو را اینجا داریم.

So, talk us through how do you get from Einstein's equation to a black hole?

خب، در مورد استنتاج به سیاه‌چاله از معادله اینشتین به ما بگو.

Sheperd Doeleman: Over 100 years ago,

شِفرد دولِمان: بیش از یک قرن پیش بود

Einstein came up with this geometric theory of gravity

که اینشتین به نظریه‌ای هندسی برای گرانش(نسبیت عام) رسید

which deforms space-time.

که فضا-زمان را خم می‌کرد.

So, matter deforms space-time,

یعنی ماده ساختار فضا-زمان را انحنا می‌دهد

and then space-time tells matter in turn how to move around it.

و صفحه فضا-زمان به نوبه خود، مواد را به چرخیدن دورش دیکته می‌کند.

And you can get enough matter into a small enough region

و اگر به اندازه کافی ماده در فضای کوچکِ معینی فشرده کنید

that it punctures space-time,

ساختار فضا-زمان را سوراخ می‌کند،

بطوریکه حتی نور توانایی گریز از آن را ندارد،

and that even light can't escape,

the force of gravity keeps even light inside.

یعنی نیروی گرانشی حتی نور را درونش نگه می‌دارد.

CA: And so, before that, the reason the Earth moves around the Sun

کریس: قبل از رسیدن به آن قسمت، دلیل اصلی چرخش زمین به‌دور خورشید

is not because the Sun is pulling the Earth as we think,

نیرو وارد کردن خورشید به زمین آن‌طوری نیست که قبلاً تصورمی‌شد،

but it's literally changed the shape of space

بلکه تغییرشکل فضا است

که به بیانی باعث سقوط ما در اطراف خورشید می‌‌شود.

so that we just sort of fall around the Sun.

SD: Exactly, the geometry of space-time

شفرد: دقیقاً، هندسه فضا-زمان،

tells the Earth how to move around the Sun.

چگونگی گردش زمین به دور خورشید را تعیین می‌کند.

You're almost seeing a black hole puncture through space-time,

شما الان چگونگی سوراخ شدن فضا-زمان توسط سیاه‌چاله را می‌بینید،

and when it goes so deeply in,

و وقتی بسیار عمیق شود

then there's a point at which light orbits the black hole.

به جایی می‌رسد که نور به‌ دورسیاه‌چاله می‌چرخد.

CA: And so that's, I guess, is what's happening here.

کریس: پس فکر کنم این چیزی است که اتفاق می‌افتد:

This is not an image,

این یک عکس نیست،

this is a computer simulation of what we always thought,

بلکه شبیه‌سازی کامپیوتری از چیزیست که

like, the event horizon around the black hole.

همیشه در مورد افق رویداد اطراف سیاه‌چاله فکرش را می‌کردیم.

SD: Until last week, we had no idea what a black hole really looked like.

شفرد: تا هفته پیش هیچ ایده‌ای در مورد شکل یک سیاه‌چاله نداشتیم.

The best we could do were simulations like this in supercomputers,

نهایت تلاشمان معطوف به شبیه‌سازی‌هایی اینچنین در ابررایانه‌ها می‌شد،

but even here you see this ring of light,

اما حتی اینجا هم شما می‌توانید حلقه نور را ببینید

which is the orbit of photons.

که مدار فوتون ها است.

That's where photons literally move around the black hole,

یعنی محلی است که فوتون‌ها به‌ دور سیاه‌چاله درحرکت‌ هستند

and around that is this hot gas that's drawn to the black hole,

و در اطراف آن گازهای داغی است که به درون سیاه‌چاله کشیده می‌شوند

and it's hot because of friction.

و داغی آن‌ها بخاطر اصطکاک‌شان است.

All this gas is trying to get into a very small volume, so it heats up.

همه این گازها در حال فشرده شدن هستند پس گرم می‌شوند.

CA: A few years ago, you embarked on this mission

کریس: پس چند سال قبل، به این ماموریت ملحق شدی

to try and actually image one of these things.

تا تلاش کنی یکی از این‌ها را به تصویر بکشی.

And I guess you took --

و حدس می‌زنم تو --

you focused on this galaxy way out there.

روی این کهکشان که آنجاست تمرکز کردید.

Tell us about this galaxy.

در مورد این کهکشان برایمان بگو.

SD: This is the galaxy --

شفرد: این کهکشان --

we're going to zoom into the galaxy M87, it's 55 million light-years away.

ما در حال نزدیک شدن به کهکشان M87 هستیم که ۵۵ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد.

CA: Fifty-five million.

کریس: ۵۵ میلیون سال نوری!

SD: Which is a long way.

شفرد: که راه خیلی دوری است.

And at its heart,

و در قلب آن

there's a six-and-a-half-billion- solar-mass black hole.

سیاه‌چاله‌ای ۶.۵ میلیارد برابر جرم خورشید وجود دارد.

That's hard for us to really fathom, right?

برای ما درکش مشکل است، درسته؟

Six and a half billion suns compressed into a single point.

۶.۵ میلیارد خورشید درون نقطه‌ای فشرده شده است.

And it's governing some of the energetics of the center of this galaxy.

و بر روی انرژی‌های قسمتی از مرکز این کهکشان حکمرانی می‌کند.

CA: But even though that thing is so huge, because it's so far away,

کریس: با اینکه بسیار بزرگ است اما بدلیل دوری بسیار زیادش

to actually dream of getting an image of it,

عملاً رویای گرفتن عکسی از آن هم

that's incredibly hard.

بسیار مشکل است.

The resolution would be incredible that you need.

[برای اینکار تلسکوپ] بسیار تفکیک پذیری لازم است.

SD: Black holes are the smallest objects in the known universe.

شفرد: سیاه‌چاله‌ها کوچکترین اشیا در فضای شناخته شده هستند.

But they have these outsize effects on whole galaxies.

اما تاثیر بسیار عظیمی روی کل کهکشان ها دارند.

But to see one,

اما برای رصد یکیشان،

you would need to build a telescope as large as the Earth,

به تلسکوپی به بزرگی زمین احتیاج دارید

چون سیاه‌چاله‌ای که به آن نگاه می‌کنیم

because the black hole that we're looking at

کپی‌های زیادی از امواج رادیویی به ما می‌دهد.

gives off copious radio waves.

It's emitting all the time.

همیشه در حال تابش است.

کریس: و این دقیقاً کاریست که شما انجام دادید.

CA: And that's exactly what you did.

SD: Exactly. What you're seeing here

شفرد: چیزی که اینجا می‌بینید حاصل

is we used telescopes all around the world,

تلسکوپ‌هایی است که درسراسرزمین استفاده کردیم

we synchronized them perfectly with atomic clocks,

و آن‌ها را با ساعت‌های اتمی کاملاً هم‌گام کردیم

so they received the light waves from this black hole,

آن‌ها امواجی از این سیاه‌چاله را دریافت کردند

and then we stitched all of that data together to make an image.

و بعد ما همه داده‌ها را پردازش کردیم تا به شکل عکس درآیند.

CA: To do that

کریس: برای انجام آن

the weather had to be right

آب‌وهوا باید در تمامی مکان‌ها

in all of those locations at the same time,

بطور هم‌زمان صاف می‌بود

so you could actually get a clear view.

تا بتوانید دید واضح و شفافی داشته باشید.

SD: We had to get lucky in a lot of different ways.

شفرد: از جهات زیادی هم باید خوش شانس می‌بودیم.

And sometimes, it's better to be lucky than good.

بعضی وقت‌ها شانس بهتر از بی‌عیب بودن است.

In this case, we were both, I like to think.

در این مورد برای ما هر دوش بود. دوست دارم اینطوری فکر کنم.

But light had to come from the black hole.

اول نور باید از سیاه‌چاله بتابد.

It had to come through intergalactic space,

سپس باید از فضای بین کهکشانی

through the Earth's atmosphere, where water vapor can absorb it,

و جو زمینی رد شود که بخار آب می‌تواند جذبش کند،

and everything worked out perfectly,

و در صورتی که همه چیز بی نقص بود:

the size of the Earth at that wavelength of light,

اندازه زمین در آن طول موج نور،

one millimeter wavelength,

طول موج یک میلی‌متر،

was just right to resolve that black hole, 55 million light-years away.

دقیقاً قدری بود که می‌توانست سیاه‌چاله را در ۵۵ میلیون سال نوری به تصویر آورد.

The universe was telling us what to do.

جهان به ما داشت می‌گفت که چه بکنیم.

CA: So you started capturing huge amounts of data.

کریس: پس شما شروع به رصد حجم عظیمی از داده‌ها کردید.

I think this is like half the data from just one telescope.

و در تصویر فقط نصف داده‌های یک تلسکوپ هست.

SD: Yeah, this is one of the members of our team, Lindy Blackburn,

شفرد: بله، این یکی از اعضای تیم‌ ما، لیندی بلک برن، هست

and he's sitting with half the data

و با نصف داده‌های حاصل از

recorded at the Large Millimeter Telescope,

"تلسکوپ بزرگ میلیمتری، LMT" که بر روی کوهی

which is atop a 15,000-foot mountain in Mexico.

در ارتفاع ۴,۶۰۰ متری در مکزیک قرار دارد، ایستاده است.

And what he's holding there is about half a petabyte.

داده‌هایی که در دست دارد حدود نصف پتا بایت است.

Which, to put it in terms that we might understand,

که به زبان ساده

حدوداً حجمی برابر با سلفی‌های کل زندگی ۵,۰۰۰ نفر است.

it's about 5,000 people's lifetime selfie budget.

(Laughter)

(خنده)

CA: It's a lot of data.

کریس: حجم عظیمی از داده‌هاست.

So this was all shipped, you couldn't send this over the internet.

و باید حمل می‌شد چراکه ارسال از طریق اینترنت امکان‌پذیر نبود.

All this data was shipped to one place

همه آن‌ها به یک مکان فرستاده شد

and the massive computer effort began to try and analyze it.

و کامپیوترهای عظیمی شروع به تلاش و تجزیه تحلیل آن‌ها کردند.

And you didn't really know

و شما واقعاً نمی‌دانستید

what you were going to see coming out of this.

که چه چیزی را از این داده‌ها بدست می‌آورید.

SD: The way this technique works that we used --

شفرد: روشی که استفاده کردیم به این شکل است --

imagine taking an optical mirror and smashing it

فرض کنید آینه‌ای را به قطعاتی خرد می‌کنید

and putting all the shards in different places.

و تمامی خرده ریزها را در مکان‌های مختلف [کره‌زمین] قرار می‌دهید.

The way a normal mirror works

مثل آینه‌ای معمولی

is the light rays bounce off the surface, which is perfect,

که نور از سطح ایده‌آل آن بازتاب شده

and they focus in a certain point at the same time.

و در همین زمان در تقطه‌ای معین متمرکز می‌گردد.

We take all these recordings,

ما تمامی داده‌هایمان را با

and with atomic clock precision

دقت ساعت اتمی هم‌زمان

we align them perfectly, later in a supercomputer.

ثبت کردیم و بعداً در یک ابر رایانه هم‌گامشان می‌کنیم.

And we recreate kind of an Earth-sized lens.

و یک لنز [مجازی] به اندازه زمین می‌سازیم.

And the only way to do that is to bring the data back by plane.

و تنها راهی که می‌شد انجامش داد استفاده از هواپیما برای حمل داده‌ها بود.

You can't beat the bandwidth of a 747 filled with hard discs.

هیچ پهنای‌باندی توانایی رقابت با بوئینگ ۷۴۷ پراز هارد دیسک را ندارد.

(Laughter)

(خنده)

CA: And so, I guess a few weeks or a few months ago,

کریس: خب، حدس می‌زنم چند هفته یا ماه پیش،

on a computer screen somewhere,

صفحه کامپیوتری در جایی

this started to come into view.

شروع به نشان دادن این عکس کرد.

This moment.

این لحظه.

SD: Well, it took a long time.

شفرد: خب، زمان زیادی برد.

CA: I mean, look at this.

کریس: منظورم این هست نگاه کن به این.

That was it.

این بود.

That was the first image.

این اولین عکس بود.

(Applause)

(تشویق حضار)

So tell us what we're really looking at there.

خب به ما بگو دقیقاً به چه چیزی نگاه می‌کنیم.

SD: I still love it.

کریس: هنوزم دوستش دارم.

(Laughter)

(خنده حضار)

So what you're seeing is that last orbit of photons.

ما در اینجا آخرین مدار از فوتون‌ها را می‌بینیم.

You're seeing Einstein's geometry laid bare.

شما در حال نظاره به محصول نسبیت عام اینشتین هستید.

The puncture in space-time is so deep

سوراخ درون فضا-زمان به قدری عمیق هست

that light moves around in orbit,

که نور به شکل مداری در حال چرخش است

so that light behind the black hole, as I think we'll see soon,

و نوری که پشت سیاه‌چاله، که معتقدم بزودی آن را خواهیم دید،

moves around and comes to us on these parallel lines

خمی به‌دور سیاه‌چاله برداشته و بصورت موازی باهم به سمت ما

at exactly that orbit.

به‌موازات دقیقاً همان مدار می‌آید.

It turns out, that orbit is the square root of 27

محاسبه شده که آن اندازه مدار جذر دوم ۲۷

times just a handful of fundamental constants.

ضرب‌درچند ثابت بنیادی دیگر است.

It's extraordinary when you think about it.

شگفت انگیزه وقتی بهش فکر می‌کنید.

CA: When ...

کریس: کی ...

In my head, initially, when I thought of black holes,

در ذهنم وقتی به سیاه‌چاله می‌اندیشیدم

I'm thinking that is the event horizon,

فکر می‌کردم آن حلقه افق رویداد است

there's lots of matter and light whirling around in that shape.

که مقدار زیادی از نور و ماده در حال چرخش به آن شکل هستند.

But it's actually more complicated than that.

اما در واقع پیچیده‌تر از آن است.

Well, talk us through this animation, because it's light being lensed around it.

در مورد این انیمیشن بگو چون بنظر می‌آید همچون لنز، نور از کنار آن خم می‌شود.

SD: You'll see here that some light from behind it gets lensed,

شفرد: می‌بینید که بعضی از نورهای پشت آن مثل لنز خم می‌شوند

and some light does a loop-the-loop around the entire orbit of the black hole.

و بعضی از نور‌ها حلقه‌ای بدور مدار سیاه‌چاله می‌زنند.

But when you get enough light

اما وقتی به اندازه کافی نور

from all this hot gas swirling around the black hole,

از گازهای گرم در حال چرخش اطراف سیاه‌چاله باشد

then you wind up seeing all of these light rays

شما به تصویری از نورهای موازی

come together on this screen,

که باهم به صفحه می‌خورند

which is a stand-in for where you and I are.

که در واقع درهمان مکانی است که ما هستیم.

And you see the definition of this ring begin to come into shape.

و شما اینجا می‌توانید منشاء و شکل‌گیری این حلقه را ببینید.

And that's what Einstein predicted over 100 years ago.

و این چیزیست که اینشتین صد سال قبل پیش‌بینی کرده بود.

CA: Yeah, that is amazing.

کریس: شگفت انگیزه.

So tell us more about what we're actually looking at here.

خب، برای ما بیشتر در مورد چیزیکه اینجا می‌بینیم بگو.

First of all, why is part of it brighter than the rest?

اول از همه چرا قسمتی از آن روشن‌تر از بقیه است؟

SD: So what's happening is that the black hole is spinning.

شفرد: آنچه اتفاق می‌افتد این است که سیاه‌چاله در حال چرخش است.

And you wind up with some of the gas moving towards us below

شما با گازهایی در زیر که به سمت ما می‌آیند

and receding from us on the top.

و گازهای بالایی که از ما دور می‌شوند روبرو هستید.

And just as the train whistle has a higher pitch

درست مثل صدای قطار که فرکانسی بالا

when it's coming towards you,

در زمان نزدیک شدن به شما دارد،

there's more energy from the gas coming towards us than going away from us.

گازهایی که به سمت ما می‌آیند انرژی بیشتری نسبت به آن‌هایی که دور می‌شوند دارند.

You see the bottom part brighter

پس شما قسمت پائینی را روشن‌تر می‌بینید

because the light is actually being boosted in our direction.

چون آن‌ها در جهت ما تقویت می‌شوند.

CA: And how physically big is that?

کریس: اندازه آن چقدر بزرگ است؟

SD: Our entire solar system would fit well within that dark region.

شفرد: کل منظومه شمسی ما به خوبی درون آن منطقه تاریک جا می‌شود.

And if I may,

اگر منظورم از قسمت تاریک

that dark region is the signature of the event horizon.

نشانی از افق رویداد باشه.

The reason we don't see light from there,

دلیلی دارد برای اینکه نوری از آنجا نمی‌بینیم،

is that the light that would come to us from that place

چون نوری که از آنجا به سمت ما می‌آید

was swallowed by the event horizon.

توسط افق رویداد بلعیده می‌شود.

So that -- that's it.

پس آن -- همین است.

CA: And so when we think of a black hole,

کریس: پس وقتی در مورد سیاه‌چاله می‌اندیشیم

you think of these huge rays jetting out of it,

به پرتوهایی حجیمی که از آن به بیرون فواره می‌شوند فکر می‌کنی

which are pointed directly in our direction.

که به سمت ما نشانه گرفته شدند.

Why don't we see them?

ما چرا آن‌ها را نمی‌بینیم؟

SD: This is a very powerful black hole.

شفرد: این سیاه‌چاله بسیار قوی است.

Not by universal standards, it's still powerful,

نه‌ تنها با استاندارد جهانی که هنوز قدرتمند است،

and from the north and south poles of this black hole

همینطور از قطب‌های شمال و جنوب این سیاه‌چاله

we think that jets are coming.

معتقدیم فواره‌هایی در حال آمدند.

Now, we're too close to really see all the jet structure,

خب، ما خیلی نزدیک هستیم تا ساختار این فواره‌ها را هم ببینیم،

but it's the base of those jets that are illuminating the space-time.

این از بنیان آن فواره‌هاست که فضا-زمان را درخشان می‌کنند.

And that's what's being bent around the black hole.

و چیزی است که اطراف سیاه‌چاله خم می‌شود.

CA: And if you were in a spaceship whirling around that thing somehow,

کریس: خب اگر تو در سفینه‌ای فضایی به طریقی در اطراف آن در حرکت بودی

how long would it take to actually go around it?

چقدر طول می‌کشید تا دورش بزنی؟

SD: First, I would give anything to be in that spaceship.

شفرد: اول از همه اینکه من حاضرم همه چیز بدهم تا در آن سفینه باشم.

(Laughter)

(خنده)

Sign me up.

خلاصه من را داوطلبش بنویسید.

There’s something called the -- if I can get wonky for one moment --

اصطلاحی است به اسم -- اگر ذهنم یاری بده --

the innermost stable circular orbit,

درونی‌ترین و پایدارترین مدار دایره‌ای،

that's the innermost orbit at which matter can move around a black hole

که درونی‌ترین مداری است که ماده می‌تواند دور سیاه‌چاله قبل از اینکه

before it spirals in.

به داخل آن مارپیچ شود، بچرخد.

And for this black hole, it's going to be between three days and about a month.

و در این سیاه‌چاله این زمان دور زدن بین سه روز تا حدوداً یک ماه است.

CA: It's so powerful, it's weirdly slow at one level.

کریس: بسیار قدرتمند است، در مرحله‌ای به‌طرزِ عجیبی آهسته است.

I mean, you wouldn't even notice

منظورم این است شما حتی متوجه

falling into that event horizon if you were there.

کشیده شدن به داخل افق رویداد هم نمی‌شوید اگر آنجا باشید.

SD: So you may have heard of "spaghettification,"

کریس: شما شاید اصطلاح "اسپاگتی‌شدن" را شنیده باشید.

where you fall into a black hole

وقتی به درون سیاه‌چاله کشیده می‌شوید

and the gravitational field on your feet is much stronger than on your head,

اثر گرانش روی پاهای شما بسیار قوی‌تر از سر شماست

so you're ripped apart.

بطوریکه شما از هم جدا می‌شوید.

This black hole is so big

این سیاه‌چاله آنقدر بزرگ است

that you're not going to become a spaghetti noodle.

که شما حتی به رشته اسپاگتی هم تبدیل نمی‌شوید

You're just going to drift right through that event horizon.

بلکه مستقیماً به درون افق رویداد پودر می‌شوید.

CA: So, it's like a giant tornado.

کریس: مثل گردبادی عظیم.

مثل فیلم دوروتی که به گردباد برخورد کرد و خودش را در سرزمین عجایب اُز پیدا کرد.

When Dorothy was whipped by a tornado, she ended up in Oz.

Where do you end up if you fall into a black hole?

تو وقتی به سیاه‌چاله سقوط کنی از کجا سر در میاری؟

(Laughter)

(خنده حضار)

SD: Vancouver.

شفرد: ونکوور (اینجا)

(Laughter)

(خنده)

CA: Oh, my God.

کریس: وای خدای من.

(Applause)

(تشویق)

It's the red circle, that's terrifying.

این دایره قرمز رنگ، ترسناکه.

No, really.

نه، واقعاً.

SD: Black holes really are the central mystery of our age,

شفرد: سیاه‌چاله‌ها راز اصلی عصر ما هستند

because that's where the quantum world and the gravitational world come together.

چون جایی هستند که دنیای کوانتوم و گرانش باهم ترکیب می‌شوند.

What's inside is a singularity.

درون آن چیست، تکینگی است.

And that's where all the forces become unified,

و آنجاست که تمامی نیروها یکی می‌شوند

because gravity finally is strong enough to compete with all the other forces.

چراکه گرانش در انتها آنقدر قوی است که با بقیه نیروها رقابت کند.

But it's hidden from us,

اما از ما پنهان است،

the universe has cloaked it in the ultimate invisibility cloak.

جهان آن را درون مرواریدی کلاً نامرئی پنهان نموده است.

So we don't know what happens in there.

ما نمی‌دانیم درون آن چه روی می‌دهد.

CA: So there's a smaller one of these in our own galaxy.

کریس: خب یکی از نمونه‌های کوچک این سیاه‌چاله‌ها در کهکشان ماست.

Can we go back to our own beautiful galaxy?

می‌توانیم به کهکشان زیبای خود برگردیم؟

This is the Milky Way, this is home.

اینجا راه‌شیری است، خانه ‌ما.

And somewhere in the middle of that there's another one,

و جایی در مرکز آن یکی دیگر وجود دارد

که شما به‌دنبال آن هم هستید.

which you're trying to find as well.

شفرد: ما هم‌اکنون می‌دانیم آنجاست و از آن داده‌هایی گرفته‌ایم.

SD: We already know it's there, and we've already taken data on it.

و الان روی آن داده‌ها در حال کار هستیم.

And we're working on those data right now.

So we hope to have something in the near future, I can't say when.

امیدواریم در آینده‌ای نزدیک چیزی از آن داشته باشیم، اما نمی‌توان زمانش رو گفت.

CA: It's way closer but also a lot smaller,

کریس: به ما خیلی نزدیک‌تر است اما بسیار کوچک‌تر هم است.

maybe the similar kind of size to what we saw?

شاید بنظر ما در اندازه یکسان بیاد؟

SD: Right. So it turns out that the black hole in M87,

شفرد: درسته، معلوم شد سیاه‌چاله M87

that we saw before,

که قبلاً دیدیم،

is six and a half billion solar masses.

۶.۵ میلیارد برابر خورشید جرم دارد.

But it's so far away that it appears a certain size.

اما چون خیلی دور است هم اندازه به‌نظر می‌آید.

The black hole in the center of our galaxy is a thousand times less massive,

سیاه‌چاله مرکز کهکشان ما هزار برابر جرم کمتری را دارد

but also a thousand times closer.

اما هزار برابر هم نزدیک‌تر است.

So it looks the same angular size on the sky.

پس به یک قطر زاویه‌ای در آسمان دیده می‌شوند.

CA: Finally, I guess, a nod to a remarkable group of people.

کریس: در پایان، بنظرم وقت قدردانی ازاین گروه درخشان است.

Who are these guys?

این افراد کیستند؟

SD: So these are only some of the team.

شفرد: این‌ها فقط بخشی از تیم هستند.

We marveled at the resonance that this image has had.

ما درهنگام ظهور این تصویر شگفت زده شدیم.

If you told me that it would be above the fold in all of these newspapers,

اگر به من می‌گفتی که این عکس بر روی تمامی این روزنامه‌ها چاپ خواهد شد

I'm not sure I would have believed you, but it was.

مطمئنم باورت نمی‌کردم، اما شد.

Because this is a great mystery,

چون رمز و راز بزرگی بود،

and it's inspiring for us, and I hope it's inspiring to everyone.

و برای ما الهام‌بخش است، امیدوارم برای بقیه هم باشد.

But the more important thing is that this is just a small number of the team.

اما نکته مهم‌تر این است که این فقط بخش کوچکی از تیم ما هست.

We're 200 people strong with 60 institutes

ما ۲۰۰ نفریم از۶۰ موسسه

and 20 countries and regions.

در ۲۰ کشور و منطقه.

If you want to build a global telescope you need a global team.

اگر می‌خواهی تلسکوپی جهانی بسازی به تیمی جهانی هم نیازمندی.

And this technique that we use of linking telescopes around the world

و این تکنیکی که ما در اتصال تلسکوپ‌های سراسر جهان به همدیگر استفاده کردیم

kind of effortlessly sidesteps some of the issues that divide us.

تقریبا بدون هیچ زحمتی تمامی چیزهایی که ما را جدا کرده بود کنار گذاشت.

And as scientists, we naturally come together to do something like this.

به عنوان محققین، ما بطور طبیعی دور هم جمع می‌شویم تا همچین کارهایی بکنیم.

CA: Wow, boy, that's inspiring for our whole team this week.

کریس: او، پسر، این الهام‌بخش کل تیم ما در این هفته خواهد بود.

شفرد، بسیار ممنونیم برای آنچه که انجام دادید و برای آمدنت به اینجا.

Shep, thank you so much for what you did and for coming here.

SD: Thank you.

شفرد: متشکرم.

(Applause)

(تشویق)