How a long-forgotten virus could help us solve the antibiotics crisis | Alexander Belcredi

Translator: mohammad ali masoum Reviewer: Masoud Motamedifar

Take a moment

لحظه‌ای صبر کنید

and think about a virus.

و درمورد یک ویروس فکر کنید.

What comes to your mind?

چه چیزی به ذهنتان می‌رسد؟

An illness?

بیماری؟

A fear?

ترس؟

Probably something really unpleasant.

احتمالا چیزی واقعا ناخوشایند.

And yet, viruses are not all the same.

و اینکه، همه‌ی ویروس‌ها یکسان نیستند.

It's true, some of them cause devastating disease.

درست است، برخی از آن‌ها بیماری‌های ویرانگری را به وجود می‌آورند.

But others can do the exact opposite -- they can cure disease.

اما برخی دیگر می‌توانند دقیقا بالعکس عمل کنند -- می‌توانند بیماری را درمان کنند.

These viruses are called "phages."

این ویروس‌ها " فاژها " نامیده می‌شوند.

Now, the first time I heard about phages was back in 2013.

حالا، اولین باری که درمورد فاژها شنیدم به سال ۲۰۱۳ برمی‌گردد.

My father-in-law, who's a surgeon,

پدر خانمم، که جراح است،

was telling me about a woman he was treating.

در مورد زنی به من گفت که او را درمان می‌کرد.

The woman had a knee injury, required multiple surgeries,

آن زن از زانو صدمه دیده بود که نیازمند جراحی‌های متعدد بود،

and over the course of these,

وعلاوه بر این‌ها،

developed a chronic bacterial infection in her leg.

یک عفونت باکتریایی مزمن در پایش به وجود آمده بود.

Unfortunately for her,

متاسفانه برای این زن،

the bacteria causing the infection also did not respond

باکتری‌ها عفونتی را به وجود آورده بودند که به هیچ یک

to any antibiotic that was available.

از آنتی بیوتیک‌های موجود پاسخ نمی‌داد.

So at this point, typically, the only option left is to amputate the leg

بنابراین در این مرحله، عموما تنها گزینه باقی مانده جدا کردن پا است

to stop the infection from spreading further.

تا از بیشتر پخش شدن عفونت جلوگیری شود.

Now, my father-in-law was desperate for a different kind of solution,

حالا، پدرشوهرم برای پیدا کردن راه چاره‌ای متفاوت درمانده شده بود،

and he applied for an experimental, last-resort treatment using phages.

و راه درمانی تجربی با استفاده از فاژها که آخرین گزینه بود را به کار برد.

And guess what? It worked.

حدس بزنید چه شد؟ جواب داد.

Within three weeks of applying the phages, the chronic infection had healed up,

ظرف مدت سه هفته پس از به کار بردن فاژها، عفونت مزمنی که قبلا هیچ

where before, no antibiotic was working.

آنتی بیوتیکی روی آن جواب نمی‌داد بهبود یافت.

I was fascinated by this weird conception:

من مجذوب این مفهوم عجیب و غریب شده بودم:

viruses curing an infection.

ویروس‌ها یک عفونت را بهبود می‌بخشند.

To this day, I am fascinated by the medical potential of phages.

تا همین امروز، من مجذوب پتانسیل‌های درمانی فاژها هستم.

And I actually quit my job last year to build a company in this space.

و درواقع سال گذشته از شغلم بیرون آمدم تا یک کمپانی در این زمینه بسازم.

Now, what is a phage?

حال، فاژ چیست؟

The image that you see here was taken by an electron microscope.

تصویری که اینجا می‌بینید توسط میکروسکوپی الکترونی گرفته شده است.

And that means what we see on the screen is in reality extremely tiny.

و به این معناست که چیزی که روی نمایشگر می‌بینید در واقعیت بسیار ریز و کوچک است.

The grainy thing in the middle with the head, the long body

خرده چیزهایی با سر، بدن کشیده و

and a number of feet --

تعدادی پا که این وسط هستند --

this is the image of a prototypical phage.

این‌ها عکس فاژهای اولیه هستند.

It's kind of cute.

به نوعی جذاب هستند.

(Laughter)

(خنده)

Now, take a look at your hand.

حال، نگاهی به دستتان بندازید.

In our team, we've estimated that you have more than 10 billion phages

در تیم ما، تخمین زده‌ایم که شما بیش از ۱۰ میلیارد فاژ

on each of your hands.

بر روی هر دستتان دارید.

What are they doing there?

یعنی روی دستمان چکار می کنند؟

(Laughter)

(خنده)

Well, viruses are good at infecting cells.

خب، ویروس‌ها در آلوده کردن سلول‌ها خیلی کارکشته هستند.

And phages are great at infecting bacteria.

و فاژها در آلوده کردن باکتری‌ها عالی هستند.

And your hand, just like so much of our body,

و دست شما، درست مثل اکثر نقاط بدنمان،

is a hotbed of bacterial activity,

منشاء فعالیت باکتری‌ها است،

making it an ideal hunting ground for phages.

که آن را به یک شکارگاه مناسب برای فاژها تبدیل می‌کند.

Because after all, phages hunt bacteria.

چون خب، فاژها باکتری‌ها را شکار می‌کنند.

It's also important to know that phages are extremely selective hunters.

همچنین اهمیت دارد که بدانید فاژها شکارچیانی به شدت انتخابی هستند.

Typically, a phage will only infect a single bacterial species.

معمولا، یک فاژ فقط نوع خاصی از هرگونه باکتری را آلوده خواهد کرد.

So in this rendering here, the phage that you see

خب در تصویر اینجا، فاژی که می‌بینید

hunts for a bacterium called Staphylococcus aureus,

باکتری به نام استافیلوکوکوس اورئوس است

which is known as MRSA in its drug-resistant form.

که به عنوان MRSA در فرم مقاوم در برابر دارو شناخته می‌شود.

It causes skin or wound infections.

این عامل عفونت‌های پوستی یا زخم است.

The way the phage hunts is with its feet.

نحوه شکار فاژ با پاهای خودش است.

The feet are actually extremely sensitive receptors,

پاها در واقع گیرنده‌های بسیار حساس هستند.

on the lookout for the right surface on a bacterial cell.

که به جستجوی سطح مناسب در سلول باکتری می‌پردازند.

Once it finds it,

وقتی آن را پیدا کرد،

the phage will latch on to the bacterial cell wall

فاژ به دیواره سلولی باکتری متصل می‌شود

and then inject its DNA.

و بعد DNA خود را تزریق می‌کند.

DNA sits in the head of the phage

DNA در راس فاژ قرار می‌گیرد

and travels into the bacteria through the long body.

و از طریق بدن بلند به داخل باکتری حرکت می‌کند.

At this point, the phage reprograms the bacteria

در این نقطه، فاژ باکتری را به تولید تعداد زیادی

into producing lots of new phages.

فاژهای جدید سازمان‌دهی مجدد می‌کند.

The bacteria, in effect, becomes a phage factory.

این باکتری در عمل به کارخانه فاژ تبدیل می‌شود.

Once around 50-100 phages have accumulated within the bacteria cell,

هنگامی که حدود ۵۰ تا۱۰۰ فاژ در داخل سلول باکتری جمع شد،

the phages are then able to release a protein

فاژها قادر به آزاد کردن پروتیینی هستند

that disrupts the bacteria cell wall.

که دیواره سلولی باکتری را مختل می‌کند.

As the bacteria bursts, the phages move out

در اثر انفجار باکتری‌ها، فاژها حرکت می‌کنند

and go on the hunt again for a new bacteria to infect.

و دوباره به شکار باکتری‌های جدید می‌روند تا آلوده کنند.

Now, I'm sorry, this probably sounded like a scary virus again.

حالا، متاسفم، احتمالا دوباره مثل یه ویروس ترسناک به نظر می‌رسد.

But it's exactly this ability of phages --

اما دقیقا این توانایی فاژها است --

to multiply within the bacteria and then kill them --

که در درون باکتری‌ها تکثیر شود و سپس آن‌ها را بکشد --

that make them so interesting from a medical point of view.

که آن‌ها را از نقطه نظر پزشکی بسیار جالب می‌کند.

The other part that I find extremely interesting

بخش دیگر که به شدت جالب توجه است

is the scale at which this is going on.

مقیاسی است که در آن قرار است ادامه پیدا کند.

Now, just five years ago, I really had no clue about phages.

حالا، فقط ۵ سال پیش، هیچ سرنخی از فاژها نداشتم.

And yet, today I would tell you they are part of a natural principle.

و با این حال، امروز به شما می‌گویم که آن‌ها بخشی از یک اصل طبیعی هستند.

Phages and bacteria go back to the earliest days of evolution.

فاژها و باکتری‌ها به اولین روزهای تکامل برمی‌گردند.

They have always existed in tandem, keeping each other in check.

آن‌ها همیشه در دو جهت وجود داشتن که همدیگر را در حال بررسی قرار بدهند.

So this is really the story of yin and yang, of the hunter and the prey,

پس این واقعا داستان یین و یانگ، شکارچی و صید

at a microscopic level.

در سطح میکروسکوپی است.

Some scientists have even estimated

برخی دانشمندان حتی تخمین زده‌اند

that phages are the most abundant organism on our planet.

که فاژها فراوان ترین موجودات در سیاره ما هستند.

So even before we continue talking about their medical potential,

پس حتی قبل از اینکه درباره پتانسیل پزشکی‌شان صحبت کنیم،

I think everybody should know about phages and their role on earth:

فکر می‌کنم همه باید درباره فاژ و نقش آن‌ها در زمین بدانند:

they hunt, infect and kill bacteria.

شکار، آلوده کردن و کشتن باکتری‌ها.

Now, how come we have something that works so well in nature,

حال، ما چگونه چیزی داریم که در طبیعت،

every day, everywhere around us,

هر روز، همه جای اطراف ما،

and yet, in most parts of the world,

و در اغلب نقاط جهان، به خوبی کار می‌کند.

we do not have a single drug on the market

حتی یک دارو در بازار نداریم که

that uses this principle to combat bacterial infections?

از این اصل برای مبارزه با عفونت‌های باکتریایی استفاده کند؟

The simple answer is: no one has developed this kind of a drug yet,

پاسخ ساده این است که: هیچ کس این نوع دارو را توسعه نداده است،

at least not one that conforms to the Western regulatory standards

حداقل یک راه حل با استانداردهای مقرراتی غربی

that set the norm for so much of the world.

که هنجار را برای بسیاری از جهان تنظیم می‌کند مطابقت ندارد.

To understand why, we need to move back in time.

برای درک این که چرا، باید به عقب برگردیم.

This is a picture of Félix d'Herelle.

این تصویری از فلیکس دی هرل است.

He is one of the two scientists credited with discovering phages.

او یکی از دو دانشمندانی است که کشف فاژ را تایید کرده‌اند.

Except, when he discovered them back in 1917, he had no clue

به جز وقتی که در سال ۱۹۱۷ آن‌ها را پیدا کرد،

what he had discovered.

هیچ سرنخی نداشت که چه کشف کرده است.

He was interested in a disease called bacillary dysentery,

او به یک بیماری به نام اسهال باسیلی علاقه مند بود.

which is a bacterial infection that causes severe diarrhea,

که نوعی عفونت باکتریایی است که باعث اسهال شدید می‌شود،

and back then, was actually killing a lot of people,

و پس از آن بسیاری از مردم را می‌کشد،

because after all, no cure for bacterial infections had been invented.

چون بعد از همه اینها، هیچ درمانی برای عفونت‌های باکتریایی اختراع نشده بود.

He was looking at samples from patients who had survived this illness.

او به نمونه‌های بیمارانی نگاه می‌کرد که از این بیماری جان سالم به در برده بودند.

And he found that something weird was going on.

و متوجه شد که یه چیز عجیبی دارد اتفاق می‌افتد.

Something in the sample was killing the bacteria

چیزی که در نمونه بود باکتری را می‌کشت

that were supposed to cause the disease.

که حدس زده می‌شد باعث بیماری می‌شود.

To find out what was going on, he did an ingenious experiment.

برای روشن شدن قضیه، او آزمایش ماهرانه‌ای را انجام داد.

He took the sample, filtered it

نمونه را گرفت، آن را فیلتر کرد

until he was sure that only something very small could have remained,

تا مطمئن شود که تنها چیزی بسیار کوچک می‌توانست باقی بماند.

and then took a tiny drop and added it to freshly cultivated bacteria.

و سپس یک قطره کوچک برداشت و آن را به باکتری تازه کشت داده شده اضافه کرد.

And he observed that within a number of hours,

و مشاهده کرد که در عرض چند ساعت،

the bacteria had been killed.

باکتری کشته شده بود.

He then repeated this, again filtering, taking a tiny drop,

بعد دوباره تکرار کرد، یک قطره کوچک برداشت،

adding it to the next batch of fresh bacteria.

و آن را به دسته‌ای دیگر از باکتری‌های تازه اضافه کرد

He did this in sequence 50 times,

او این کار را۵۰ بارمتوالی انجام داد،

always observing the same effect.

همیشه هم همان اثر را مشاهده می‌کرد.

And at this point, he made two conclusions.

و در این نقطه، او دو نتیجه گیری کرد.

First of all, the obvious one: yes, something was killing the bacteria,

اول از همه، واضح است: بله، چیزی باکتری را می‌کشد،

and it was in that liquid.

و این در آن مایع بود.

The other one: it had to be biologic in nature,

دیگری: باید در طبیعت بیولوژیکی باشد،

because a tiny drop was sufficient to have a huge impact.

چون یک قطره کوچک برای داشتن اثر بسیار کافی بود.

He called the agent he had found an "invisible microbe"

او عامل را که پیدا کرده بود "میکروب نامرئی" نامید

and gave it the name "bacteriophage,"

و نام" باکتروفاژ" را به آن داد.

which, literally translated, means "bacteria eater."

که به معنای "باکتری‌خوار" است.

And by the way, this is one of the most fundamental discoveries

و راستی، این یکی از یافته‌های اساسی

of modern microbiology.

میکروبیولوژی مدرن است.

So many modern techniques go back to our understanding of how phages work --

بسیاری از تکنیک‌های مدرن به درک ما از نحوه کار فاژ در --

in genomic editing, but also in other fields.

ویرایش ژنومی، بلکه در زمینه‌های دیگر برمی‌گردند.

And just today, the Nobel Prize in chemistry was announced

و همین امروز، جایزه نوبل شیمی برای دو دانشمند

for two scientists who work with phages and develop drugs based on that.

که با فاژ کار می‌کنند و براساس آن دارو تولید می‌کنند را اعلام کردند.

Now, back in the 1920s and 1930s,

حالا، در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰،

people also immediately saw the medical potential of phages.

مردم بلافاصله پتانسیل پزشکی فاژها را دیدند.

After all, albeit invisible,

بعد از این همه، اگرچه نامریی بود،

you had something that reliably was killing bacteria.

چیزی وجود داشت که طور مطمئنی باکتری‌ها را می‌کشت.

Companies that still exist today, such as Abbott, Squibb or Lilly,

شرکت‌هایی که هنوز هم هستند مثل آبوت، اسکویب یا لی لی،

sold phage preparations.

محصولات فاژ را فروختند.

But the reality is, if you're starting with an invisible microbe,

اما واقعیت این است که اگر با یک میکروب نامرئی شروع می‌کنید،

it's very difficult to get to a reliable drug.

رسیدن به یک داروی قابل اعتماد بسیار دشوار است.

فقط تصور کنید که به سازمان غذا و دارو مراجعه کنید

Just imagine going to the FDA today

and telling them all about that invisible virus

و همه چیز را در مورد آن ویروس نامریی که می‌خواهید

you want to give to patients.

به بیماران بدهید، تعریف کنید.

So when chemical antibiotics emerged in the 1940s,

بنابراین هنگامی که آنتی بیوتیک‌های شیمیایی در دهه ۱۹۴۰ پدید آمدند،

they completely changed the game.

آن‌ها به طور کامل بازی را تغییر دادند.

And this guy played a major role.

و این مرد نقش مهمی بازی کرد.

This is Alexander Fleming.

این الکساندر فلمینگ است.

He won the Nobel Prize in medicine

او برنده جایزه نوبل پزشکی

for his work contributing to the development

برای کار خود در توسعه اولین

of the first antibiotic, penicillin.

آنتی بیوتیک پنی سیلین شد.

And antibiotics really work very differently than phages.

و آنتی بیوتیک‌ها واقعا خیلی متفاوت از فاژها کار می‌کنند.

For the most part, they inhibit the growth of the bacteria,

در اکثر موارد، آن‌ها رشد باکتری را مهار می‌کنند.

and they don't care so much which kind of bacteria are present.

و از خیلی از باکتری‌هایی که حضور دارند مراقبت نمی‌کنند.

The ones that we call broad-spectrum

آن‌هایی که ما آن را وسیع الطیف می‌نامیم

will even work against a whole bunch of bacteria out there.

حتی علیه یک مشت باکتری که در آنجا هستند کار می‌کنند.

Compare that to phages, which work extremely narrowly

آن را با فاژ مقایسه کنید، که به شدت در برابر

against one bacterial species,

یک گونه باکتری کار می‌کند.

and you can see the obvious advantage.

و می‌توانید مزیت آشکار آن را ببینید.

Now, back then, this must have felt like a dream come true.

حالا، در این صورت، این باید احساس یک رویا را داشته باشد که واقعیت داشته است.

You had a patient with a suspected bacterial infection,

شما بیمار مبتلا به عفونت باکتریایی را داشتید،

you gave him the antibiotic,

آنتی بیوتیک به او دادید،

and without really needing to know anything else about the bacteria

و بدون نیاز واقعی به دانستن هر چیز دیگری در مورد باکتری

causing the disease,

باعث این بیماری شود،

many of the patients recovered.

بسیاری از بیماران شفا یافتند.

And so as we developed more and more antibiotics,

و همین طور که آنتی بیوتیک‌های بیشتری ایجاد کردیم،

they, rightly so, became the first-line therapy for bacterial infections.

آن‌ها به درستی به صف اول درمان برای عفونت‌های باکتریایی شدند.

And by the way, they have contributed tremendously to our life expectancy.

و راستی، آن‌ها به امید به زندگی ما بسیار کمک کرده‌اند.

We are only able to do complex medical interventions

امروزه ما تنها قادر به انجام مداخلات پزشکی پیچیده

and medical surgeries today

و جراحی‌های پزشکی هستیم

because we have antibiotics,

زیرا آنتی بیوتیک‌ها را داریم،

and we don't risk the patient dying the very next day

و جان بیمار در حال مرگ را در روز بعد

from the bacterial infection that he might contract during the operation.

که آلوده شده باشد، به خطر نمی اندازیم.

So we started to forget about phages, especially in Western medicine.

بنابراین شروع به فراموش کردن فاژها کردیم به خصوص در پزشکی غربی.

And to a certain extent, even when I was growing up, the notion was:

و تا حدی، حتی وقتی که بزرگ شدم، مفهوم این بود:

we have solved bacterial infections; we have antibiotics.

که ما عفونت‌های باکتریایی را برطرف کرده‌ایم: ما آنتی بیوتیک‌ها را داریم.

Of course, today, we know that this is wrong.

البته، امروز، می‌دانیم که این کار اشتباه است.

Today, most of you will have heard about superbugs.

امروز بیشتر شما در مورد ابرمیکروب‌ها شنیده‌اید.

Those are bacteria that have become resistant

اینها باکتری‌هایی هستند که نسبت به بسیاری

to many, if not all, of the antibiotics that we have developed

از آنتی بیوتیک‌ها مقاوم شده‌اند، اگر نه همه، از آنتی بیوتیک‌هایی که برای

to treat this infection.

درمان این عفونت ساخته‌ایم.

How did we get here?

چطور به اینجا رسیدیم؟

Well, we weren't as smart as we thought we were.

خب، ما آنقدر که فکر می کردیم باهوش نبودیم.

As we started using antibiotics everywhere --

هنگامی که استفاده از آنتی بیوتیک‌ها در همه جا --

in hospitals, to treat and prevent; at home, for simple colds;

برای درمان و پیش گیری، در خانه، برای سرماخوردگی ساده:

on farms, to keep animals healthy --

در مزرعه، برای سالم نگه داشتن حیوانات رایج گردید --

the bacteria evolved.

اکتر باکتری‌ها تکامل یافتند.

In the onslaught of antibiotics that were all around them,

در حمله آنتی بیوتیک‌ها که همگی آن‌ها را احاطه کرده بودند،

those bacteria survived that were best able to adapt.

آن دسته باکتری‌هایی زنده ماندند که به بهترین شکل قادر به تطبیق خود بودند.

Today, we call these "multidrug-resistant bacteria."

امروزه این‌ها را "باکتری های مقاوم در برابر دارو می‌نامیم".

And let me put a scary number out there.

و بگذارید یک عدد ترسناک در آنجا بگذارم.

In a recent study commissioned by the UK government,

در مطالعه‌ای که اخیرا توسط دولت بریتانیا انجام شد.

it was estimated that by 2050,

تخمین زده شد که تا سال ۲۰۵۰،

ten million people could die every year from multidrug-resistant infections.

ده میلیون نفر هر ساله از عفونت‌های مقاوم در برابر دارو جان می‌دهند.

Compare that to eight million deaths from cancer per year today,

این رقم را با هشت میلیون مرگ در سال مقایسه کنید.

and you can see that this is a scary number.

و می‌توانید ببینید که این رقم بسیار ترسناک است.

But the good news is, phages have stuck around.

اما خبر خوب این است که، فاژها در اطراف خود گیر کرده‌اند.

And let me tell you, they are not impressed by multidrug resistance.

و بگذارید به شما بگویم، آن‌ها تحت تاثیر مقاومت در برابر دارو قرار نمی گیرند.

(Laughter)

(خنده حضار)

They are just as happily killing and hunting bacteria all around us.

آن‌ها خوشبختانه باکتری‌ها را در اطراف ما می کشند و شکار می‌کنند.

And they've also stayed selective, which today is really a good thing.

و آن‌ها همچنین انتخابی باقی ماندند، که امروزه واقعا چیز خوبی است.

Today, we are able to reliably identify a bacterial pathogen

امروزه، ما می‌توانیم به طور موثق یک پاتوژن باکتریایی را شناسایی کنیم

that's causing an infection in many settings.

که منجر به عفونت در بسیاری از زمینه‌ها می شود.

And their selectivity will help us avoid some of the side effects

و انتخاب آن‌ها به ما کمک خواهد کرد تا از برخی از اثرات جانبی

that are commonly associated with broad-spectrum antibiotics.

که معمولا با آنتی بیوتیک‌های گسترده همراه هستند اجتناب کنیم.

But maybe the best news of all is: they are no longer an invisible microbe.

اما شاید در کل بهترین خبر این باشد: آن‌ها دیگر یک میکروب نامریی نیستند.

We can look at them.

می‌توانیم به آن‌ها نگاه کنیم.

And we did so together before.

و قبلا هم این کار را انجام دادیم.

We can sequence their DNA.

می‌توانیم DNA آن‌ها را توالی‌یابی کنیم.

We understand how they replicate.

ما این همانندسازی را درک می‌کنیم.

And we understand the limitations.

و ما این محدودیت‌ها رو درک می‌کنیم.

We are in a great place

ما در حال حاضر در مکان خوبی هستیم

to now develop strong and reliable phage-based pharmaceuticals.

تا مواد دارویی قوی مبتنی بر فاژ و قابل اعتماد را توسعه دهیم.

And that's what's happening around the globe.

و این چیزی است در سراسر جهان در حال رخ دادن است.

More than 10 biotech companies, including our own company,

بیش از ۱۰ شرکت بیوتکنولوژی، از جمله شرکت ما،

are developing human-phage applications to treat bacterial infections.

در حال توسعه برنامه‌های فاژهای انسانی برای درمان عفونت‌های باکتریایی هستند.

A number of clinical trials are getting underway in Europe and the US.

تعدادی از آزمایش‌های بالینی در اروپا و آمریکا در حال انجام است.

So I'm convinced that we're standing on the verge

پس من متقاعد شده‌ام که ما در آستانه

of a renaissance of phage therapy.

رنسانس فاژدرمانی ایستاده‌ایم.

And to me, the correct way to depict the phage is something like this.

و برای من، روش صحیح برای به تصویر کشیدن فاژ چیزی شبیه این است.

(Laughter)

(خنده حضار)

To me, phages are the superheroes that we have been waiting for

به نظر من، فاژها ابر قهرمانان هستند که ما در مبارزه خود علیه

in our fight against multidrug-resistant infections.

عفونت‌های مقاوم در برابر دارو منتظرش بوده‌ایم.

So the next time you think about a virus,

پس دفعه بعد که به یک ویروس فکر می‌کنید،

keep this image in mind.

این تصویر را در ذهن داشته باشید.

After all, a phage might one day save your life.

هر چه باشد، یک فاژ ممکن است روزی جان شما را نجات دهد.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق حضار)