Your kids might live on Mars. Here's how they'll survive | Stephen Petranek

Translator: Behdad Khazaeli Reviewer: soheila Jafari

Strap yourselves in,

کمربند ها رو محکم ببندید،

we're going to Mars.

به مریخ می‌رویم.

Not just a few astronauts --

نه فقط با چند فضا نورد --

thousands of people are going to colonize Mars.

هزاران نفر به مریخ مهاجرت می‌کنند.

And I am telling you that they're going to do this soon.

و با اطمینان می‌گویم به همین زودی این کار را خواهند کرد.

Some of you will end up working on projects on Mars,

بعضی از شما نهایتا مشغول پروژه هایی در مریخ خواهید شد،

and I guarantee that some of your children will end up living there.

و تضمین می کنم که تعدادی از بچه های شما در آنجا زندگی خواهد کرد.

That probably sounds preposterous,

شاید به نظر مسخره بیاید،

so I'm going to share with you how and when that will happen.

پس در مورد چگونگی و زمان این اتفاق برایتان توضیح می‌دهم.

But first I want to discuss the obvious question:

اما در ابتدا می خواهم سوال مشخصی را بررسی کنم:

Why the heck should we do this?

اصلا برای چی باید این کار رو کرد؟

12 years ago,

۱۲ سال پیش،

I gave a TED talk on 10 ways the world could end suddenly.

برنامه ای در TED داشتم در مورد ۱۰ راه که دنیا ممکن است یکباره به پایان برسد.

We are incredibly vulnerable to the whims of our own galaxy.

ما بی اندازه در برابر دمدمی مزاجی این کهکشان آسیب پذیریم.

A single, large asteroid could take us out forever.

تنها یک سنگ آسمانی بزرگ کافی است تا ما را از میان ببرد.

To survive we have to reach beyond the home planet.

برای بقا باید به فراتر از سیاره خانگی مان دسترسی داشته باشیم.

Think what a tragedy it would be

فکر کنید که چقدر دردناک است

if all that humans have accomplished were suddenly obliterated.

اگر تمامی دستیابی های بشریت یکباره محو شود.

And there's another reason we should go:

و دلیل دیگری هم برای رفتن وجود دارد:

exploration is in our DNA.

اکتشاف در ژن ماست.

Two million years ago humans evolved in Africa

دو میلیون سال پیش انسانها در آفریقا تکامل یافتند

and then slowly but surely spread out across the entire planet

و بعد به آهستگی اما با اطمینان در تمامی سیاره پخش شدند

by reaching into the wilderness that was beyond their horizons.

برای دسترسی به طبیعت وحشی که فراتر از افق هایشان گسترده شده بود.

This stuff is inside us.

این در درون ماست.

And they prospered doing that.

و آنها در این امر موفق شدند.

Some of the greatest advances in civilization and technology

بسیاری از بزرگترین پیشرفت‌های تمدن و صنعت

came because we explored.

بدلیل جستجو های ما بوده است.

Yes, we could do a lot of good

بله، ما می توانیم کارهای خوب بسیاری

with the money it will take to establish a thriving colony on Mars.

با سرمایه ایجاد یک جامعه پیشرفته در مریخ انجام دهیم.

And yes we should all be taking far better care of our own home planet.

و بله همه ما باید بیشتر مواظب سیاره خانه خود باشیم.

And yes, I worry we could screw up Mars the way we've screwed up Earth.

و بله، من نگرانم که مریخ را دچار همان مشکلات زمین کنیم.

But think for a moment,

اما برای لحظه ای فکر کن،

what we had when John F. Kennedy told us we would put a human on the moon.

وقتی جان اف کندی به ما گفت که انسانی را روی مریخ فرود می آوریم چه می‌شد.

He excited an entire generation to dream.

او نسلی را برای آرزو داشتن به هیجان آورد.

Think how inspired we will be to see a landing on Mars.

فکر کنید که چطور از فرود روی مریخ الهام خواهیم گرفت.

Perhaps then we will look back at Earth

احتمالا بر می گردیم و به زمین نگاه خواهیم کرد

and see that that is one people instead of many

و می بینیم که اینها تنها مجموعه‌ای از انسانیت هستند

and perhaps then we will look back at Earth,

و شاید بعد به زمین نگاه کنیم،

as we struggle to survive on Mars,

زمانی که برای بقا در مریخ تلاش می‌کنیم،

and realize how precious the home planet is.

و بفهمیم که سیاره خانه ما چقدر با ارزش است.

So let me tell you about the extraordinary adventure we're about to undertake.

پس بگذارید در باره این ماجرای خارق العاده ای که می خواهیم انجام دهیم بگویم.

But first,

اما اول،

a few fascinating facts about where we're going.

چند واقعیت شگفت انگیز در باره جایی که می‌رویم.

This picture actually represents the true size of Mars compared to Earth.

این تصویر، اندازه واقعی مریخ را در مقایسه با زمین نشان می‌دهد.

Mars is not our sister planet.

مریخ سیاره خواهر ما نیست.

It's far less than half the size of the Earth,

خیلی از نصف زمین کوچک تر است،

and yet despite the fact that it's smaller,

و با وجود این واقعیت که که کوچکتر است،

the surface area of Mars that you can stand on

سطحی از مریخ که می‌شود روی ان ایستاد

is equivalent to the surface area of the Earth that you can stand on,

معادل سطحی از زمین است که قابل ایستادن است،

because the Earth is mostly covered by water.

چون بیشتر زمین با آب پوشیده شده.

The atmosphere on Mars is really thin --

جو مریخ واقعا رقیق است --

100 times thinner than on Earth --

۱۰۰ بار رقیق تر از زمین --

and it's not breathable, it's 96 percent carbon dioxide.

و قابل تنفس نیست. ۹۶ درصد آن دی اکسید کربن است.

It's really cold there.

و واقعا سرد است.

The average temperature is minus 81 degrees,

دمای متوسط منهای ۶۲ درجه سانتی گراد است،

although there is quite a range of temperature.

اگرچه گستره دما در آنجا خیلی متفاوت است.

A day on Mars is about as long as a day on Earth,

طول روز مریخ تقریبا معادل روز زمین است،

plus about 39 minutes.

باضافه ۳۹ دقیقه.

Seasons and years on Mars are twice as long as they are on Earth.

فصل ها و سال ها در مریخ دوبرابر زمین طول می‌کشند.

And for anybody who wants to strap on some wings and go flying one day,

و برای هر کسی که بخواهد به خود بال ببندد و پرواز کند،

Mars has a lot less gravity than on Earth,

مریخ جاذبه خیلی کمتری نسبت به زمین دارد،

and it's the kind of place

و جایی است که

where you can jump over your car instead of walk around it.

می توانی از روی ماشینت بپری بجای چرخیدن دورش.

Now, as you can see, Mars isn't exactly Earth-like,

همینطور که می بینید، مریخ کاملا شبیه زمین نیست،

but it's by far the most livable other place in our entire solar system.

اما با اختلافی زیاد قابل زیست ترین محل در کل منظومه شمسی است.

Here's the problem.

اما مشکل اینجاست،

Mars is a long way away,

مریخ خیلی دور است،

a thousand times farther away from us than our own moon.

هزار بار دورتر از کره ماه خودمان.

The Moon is 250,000 miles away

فاصله ماه ۲۵۰٬۰۰۰ مایل است

and it took Apollo astronauts three days to get there.

و رسیدن به آن برای فضانوردان آپولو سه روز طول کشید.

Mars is 250 million miles away

مریخ ۲۵۰ میلیون مایل دورتر است

and it will take us eight months to get there --

و برای ما هشت ماه طول می کشد تا به آنجا برسیم --

240 days.

۲۴۰ روز.

And that's only if we launch on a very specific day,

و اگر ما مشخصا در روز خاصی پرتاب شویم،

at a very specific time,

در زمان خیلی ویژه‌ای،

once every two years,

یکبار در هر دوسال،

when Mars and the Earth are aligned just so,

وقتی که مریخ و زمین درست در امتداد هم قرار می‌گیرند،

so the distance that the rocket would have to travel will be the shortest.

تا مسافتی که موشک باید طی کند کمترین باشد.

240 days is a long time to spend trapped with your colleagues in a tin can.

۲۴۰ روز مدت طولانی است که با همکارانتان در یک قوطی فلزی گیر کرده باشید.

And meanwhile, our track record of getting to Mars is lousy.

و در این بین، سوابق ما در رسیدن به مریخ افتضاح است.

We and the Russians, the Europeans, the Japanese,

ما و روس ها، اروپایی ها، ژاپنی‌ها،

the Chinese and the Indians,

چینی ها و هندی‌ها،

have actually sent 44 rockets there,

۴۴ موشک به آنجا فرستاده‌ایم،

and the vast majority of them have either missed or crashed.

و بیشتر آنها یا گم شده اند و یا سقوط کرده‌اند.

Only about a third of the missions to Mars have been successful.

تنها یک سوم ماموریت های مریخ موفقیت آمیز بوده اند.

And we don't at the moment have a rocket big enough to get there anyway.

و به هر صورت در حال حاضرموشکی که آنقدر بزرگ باشد که به آنجا برویم نداریم.

We once had that rocket, the Saturn V.

زمانی این موشک را داشتیم، ساترن ۵.

A couple of Saturn Vs would have gotten us there.

چند تایی ساترن ۵ می توانست ما را آنجا ببرد.

It was the most magnificent machine ever built by humans,

با شکوه ترین دستگاهی بود که تا کنون توسط انسان ساخته شده،

and it was the rocket that took us to the Moon.

و موشکی بود که ما را به ماه برد.

But the last Saturn V was used in 1973 to launch the Skylab space station,

اما آخریم ساترن ۵ در سال ۱۹۷۳ برای پرتاب ایستگاه فضایی اسکای لب استفاده شد،

and we decided to do something called the shuttle

و بعد تصمیم گرفتیم تا چیزی که شاتل نام گرفت را بسازیم

instead of continuing on to Mars after we landed on the Moon.

بجای آنکه مسیر مریخ را بعد از فرود در ماه ادامه دهیم.

The biggest rocket we have now

بزرگترین موشکی که حالا داریم

is only half big enough to get us anything to Mars.

تنها نصف اندازه ای است که چیزی را برای ما به مریخ ببرد.

So getting to Mars is not going to be easy

پس رفتن به مریخ ساده نیست

and that brings up a really interesting question ...

و این سوال واقعا جالبی را پیش می آورد ...

how soon will the first humans actually land here?

اولین انسان واقعا تا چه زمانی در آنجا فرود می آید؟

Now, some pundits think if we got there by 2050,

بعضی از کارشناسان معتقدند که اگر تا ۲۰۵۰ به آنجا برویم،

that'd be a pretty good achievement.

دستاورد خیلی خوبی خواهد بود.

These days, NASA seems to be saying that it can get humans to Mars by 2040.

این روز ها، ناسا به نظر معتقد است تا ۲۰۴۰ می تواند انسان را به مریخ ببرد.

Maybe they can.

ممکن است بتوانند.

I believe that they can get human beings into Mars orbit by 2035.

من فکر می کنم که انها می توانند انسان را تا ۲۰۳۵ به مدار مریخ ببرند.

But frankly,

اما مشخصا،

I don't think they're going to bother in 2035 to send a rocket to Mars,

فکر نمی کنم که زحمت این کار را در ۲۰۳۵ برای فرستادن یک موشک به خود بدهند،

because we will already be there.

چون قبلا به آنجا رسیده‌ایم.

We're going to land on Mars in 2027.

ما در سال ۲۰۲۷ در مریخ فرود خواهیم آمد.

And the reason is

و دلیلش اینست که

this man is determined to make that happen.

این مرد متعهد به انجامش است.

His name is Elon Musk, he's the CEO of Tesla Motors and SpaceX.

نام او « الون ماسک» است، او مدیر عامل تسلا موتورز و اسپیس ایکس است.

Now, he actually told me that we would land on Mars by 2025,

او خودش به من گفت که در ۲۰۲۵ در مریخ فرود خواهیم آمد،

but Elon Musk is more optimistic than I am --

اما الون ماسک از من خوشبین تر است --

and that's going a ways --

و این سابقه ای طولانی دارد --

so I'm giving him a couple of years of slack.

به همین خاطر چند سالی تخفیف داده‌ام.

Still ...

اگرچه ...

you've got to ask yourself,

باید از خود بپرسیم،

can this guy really do this by 2025 or 2027?

واقعا این شخص میتونه این کار را در ۲۰۲۵ یا ۲۰۲۷ انجام بده؟

Well, let's put a decade with Elon Musk into a little perspective.

خوب، بگذارید ده سال اخیر را با الون ماسک کمی بررسی کنیم.

Where was this 10 years ago?

۱۰ سال پیش کجا بود؟

That's the Tesla electric automobile.

این خودرو الکتریکی تسلاست.

In 2005, a lot of people in the automobile industry were saying,

در ۲۰۰۵، خیلی از آدمهای صنعت خودرو می‌گفتند،

we would not have a decent electric car for 50 years.

تا ۵۰ سال آینده یک خودرو الکتریکی خوب نخواهیم داشت،

And where was that?

و این کجا بود؟

That is SpaceX's Falcon 9 rocket,

این موشک فالکون ۹ شرکت اسپیس ایکس است،

lifting six tons of supplies to the International Space Station.

در حال بالا بردن شش تن بار به ایستگاه فضایی بین المللی.

10 years ago,

۱۰ سال پیش،

SpaceX had not launched anything, or fired a rocket to anywhere.

اسپیس ایکس هیچ کاری نکرده بود، و یا موشکی را به هیچ کجا پرتاب نکرده بود.

So I think it's a pretty good bet

پس به نظرم احتمال خوبی وجود دارد

that the person who is revolutionizing the automobile industry

که کسی که صنعت خودرو سازی را متحول کرده

in less than 10 years

در کمتر از ۱۰ سال

and the person who created an entire rocket company in less than 10 years

و کسی که یک شرکت کامل پرتاب موشک را در کمتر از ۱۰ سال بوجود آورده

will get us to Mars by 2027.

ما را در ۲۰۲۷ به مریخ می برد.

Now, you need to know this:

باید این را بدانید:

governments and robots no longer control this game.

دولت ها و ربات ها دیگر مدیریت این موضوع را ندارند.

Private companies are leaping into space

شرکت های خصوصی در حال جهش به فضا هستند

and they will be happy to take you to Mars.

و دوست دارند تا شما را به مریخ ببرند.

And that raises a really big question.

و این سوال مهمی را پیش می‌آورد.

Can we actually live there?

آیا واقعا می‌توانیم آنجا زندگی کنیم؟

Now, NASA may not be able to get us there until 2040,

ممکن است ناسا نتواند ما را تا ۲۰۴۰ به آنجا ببرد

or we may get there a long time before NASA,

و یا ممکن است که خیلی وقت قبل از ناسا به آنجا برویم،

but NASA has taken a huge responsibility in figuring out how we can live on Mars.

اما ناسا مسئولیت بسیار بزرگی در فهمیدن چگونگی زندگی در مریخ دارد.

Let's look at the problem this way.

بگذارید به مشکل اینطور نگاه کنیم.

Here's what you need to live on Earth:

این چیزی است که شما برای زندگی در زمین نیاز دارید:

food, water, shelter and clothing.

غذا، آب، مسکن و لباس.

And here's what you need to live on Mars:

و این چیزی است که شما برای زندگی در مریخ نیاز دارید:

all of the above, plus oxygen.

همه بالایی ها، بعلاوه اکسیژن.

So let's look at the most important thing on this list first.

بیایید به مهمترین موضوع این لیست اول نگاه کنیم.

Water is the basis of all life as we know it,

آب پایه همه حیاتی است که می‌شناسیم،

and it's far too heavy for us to carry water from the Earth to Mars to live,

و بسیار سنگین تر از آن است که برای زندگی آن را از زمین به مریخ حمل کنیم،

so we have to find water if our life is going to succeed on Mars.

پس اگر می خواهیم در مریخ موفق شویم باید آب پیدا کنیم.

And if you look at Mars, it looks really dry,

و اگر به مریخ نگاه کنید، به نظر واقعا خشک می‌آید،

it looks like the entire planet is a desert.

به نظر می رسد که کل سیاره یک بیابان است.

But it turns out that it's not.

اما معلوم شده که اینطور نیست.

The soil alone on Mars contains up to 60 percent water.

تنها خاک روی مریخ حاوی ۶۰ درصد آب است.

And a number of orbiters that we still have flying around Mars have shown us --

و تعدادی از مدار گرد های ما که هنوز دور مریخ پرواز می کنند نشان داده اند --

and by the way, that's a real photograph --

و در ضمن، این عکس واقعی است --

that lots of craters on Mars have a sheet of water ice in them.

که خیلی از دهانه های روی مریخ لایه هایی از آب یخزده در خود دارند.

It's not a bad place to start a colony.

جای بدی برای ایجاد یک مجموعه انسانی نیست.

Now, here's a view of a little dig the Phoenix Lander did in 2008,

اینجا تصویری از حفاری کوچکی که کاوشگر فونیکس در ۲۰۰۸ انجام داده می‌بینیم،

showing that just below the surface of the soil is ice --

که نشان می‌دهد درست زیر سطح خاک یخ وجود دارد --

that white stuff is ice.

این چیز سفید یخ است.

In the second picture,

در تصویر دوم،

which is four days later than the first picture,

که چهار روز بعد از اولی گرفته شده،

you can see that some of it is evaporating.

می بینید که مقداری از آن بخار شده.

Orbiters also tell us

مدار گرد ها همچنین به ما می‌گویند

that there are huge amounts of underground water on Mars

که مقدلر عظیمی آب زیر زمینی در مریخ

as well as glaciers.

یخچال های طبیعی وجود دارد.

In fact, if only the water ice at the poles on Mars melted,

در واقع، اگر تنها آب موجود در قطب های مریخ ذوب شود،

most of the planet would be under 30 feet of water.

بیشتر سطح سیاره زیر ۱۰ متر آب خواهد رفت.

So there's plenty of water there,

پس کلی اب در آنجا هست،

but most of it's ice, most of it's underground,

اما بیشتر آن یخ است، و بیشتر آن زیر زمین،

it takes a lot of energy to get it and a lot of human labor.

و نیاز به کلی انرژی و نیروی انسانی برای دسترسی دارد.

This is a device cooked up at the University of Washington

این وسیله‌ ای است که در دانشگاه واشنگتن ساخته شده

back in 1998.

در سال ۱۹۹۸.

It's basically a low-tech dehumidifier.

اساسا یک رطوبت زدای ساده است.

And it turns out the Mars atmosphere is often 100 percent humid.

و معلوم شده که رطوبت جو مریخ اغلب ۱۰۰ درصد است.

So this device can extract all the water that humans will need

پس این دستگاه می تواند همه آبی را که انسان نیاز دارد

simply from the atmosphere on Mars.

بسادگی از جو مریخ بدست آورد.

Next we have to worry about what we will breathe.

در مرحله بعد باید نگران آنچه تنفس می کنیم باشیم.

Frankly, I was really shocked

راستش را بگویم، واقعا متعجب شدم

to find out that NASA has this problem worked out.

وقتی فهمیدم که ناسا این مشکل را حل کرده.

This is a scientist at MIT named Michael Hecht.

این یک محقق MIT به نام مایکل هشت است.

And he's developed this machine, Moxie.

و او این دستگاه را به نام موکسی، ساخته است.

I love this thing.

من عاشق این وسیله هستم.

It's a reverse fuel cell, essentially,

اساسا معکوس یک پیل سوختی است،

that sucks in the Martian atmosphere and pumps out oxygen.

جو مریخ را به خود می کشد و اکسیژن بیرون می دهد.

And you have to remember that CO2 --

و باید یادت باشد که CO2 --

carbon dioxide, which is 96 percent of Mars' atmosphere --

دی اکسید کربن، ۹۶ درصد جو مریخ است --

CO2 is basically 78 percent oxygen.

۷۸ درصد CO2 خودش اکسیژن است.

Now, the next big rover that NASA sends to Mars in 2020

مریخ نورد بزرگ بعدی که ناسا در ۲۰۲۰ به مریخ می فرستد

is going to have one of these devices aboard,

مجهز به یکی از این وسیله ها است،

and it will be able to produce enough oxygen

که می تواند به اندازه ای اکسیژن تولید کند

to keep one person alive indefinitely.

که یک نفر را مداوما زنده نگه دارد.

But the secret to this --

و نکته این موضوع این است --

and that's just for testing --

و این تنها برای آزمایش است --

the secret to this is that this thing was designed from the get-go

نکته این موضوع اینست که این وسیله از پایه بگونه ای طراحی شده

to be scalable by a factor of 100.

تا بتواند با ضریب ۱۰۰ توسعه پیدا کند.

Next, what will we eat?

موضوع بعدی، چه چیزی خواهیم خورد؟

Well, we'll use hydroponics to grow food,

خوب، برای کشت غذا از هیدروفونیک استفاده می‌کنیم،

but we're not going to be able to grow

اما امکان کشت

more than 15 to 20 percent of our food there,

بیش از ۱۵ تا ۲۰ درصد غذایمان را در آنجا نداریم،

at least not until water is running on the surface of Mars

حداقل نه تا وقتی که آب در سطح مریخ جاری شود

and we actually have the probability and the capability of planting crops.

و ما واقعا امکان و توان کشت و زراعت را دارا هستیم.

In the meantime,

در این بین،

most of our food will arrive from Earth,

بیشتر غذایمان از زمین وارد می‌شود،

and it will be dried.

که بصورت خشک است.

And then we need some shelter.

و بعد به مسکن نیاز داریم.

At first we can use inflatable, pressurized buildings

در ابتدا می توانیم از بناهای های بادی تحت فشار استفاده کنیم

as well as the landers themselves.

همینطور درخود مریخ نشین ها.

But this really only works during the daytime.

اما این روش واقعا فقط در روز کار می‌کند.

There is too much solar radiation and too much radiation from cosmic rays.

تشعشعات خورشیدی بسیاز زیاد است و همینطور تابش‌های اشعه کیهانی.

So we really have to go underground.

پس واقعا باید به زیر زمین رفت.

Now, it turns out that the soil on Mars,

مشخص شده که خاک مریخ،

by and large, is perfect for making bricks.

روی هم رفته، برای ساخت آجر بسیار مناسب است.

And NASA has figured this one out, too.

و ناسا این را هم مشخص کرده است.

They're going to throw some polymer plastic into the bricks,

آنها می خواهند نوعی از پلاستیک پلیمر را در آجرها قرار دهند،

shove them in a microwave oven,

و در داخل اجاق مایکرو ویو فشرده کنند،

and then you will be able to build buildings with really thick walls.

و حالا می توانید بناهایی با دیوار های واقعا ضخیم بسازید.

Or we may choose to live underground in caves or in lava tubes,

و یا ممکن است تصمیم بگیریم تا زیر زمین در غار ها یا مجاری گدازه زندگی کنیم،

of which there are plenty.

که خیلی از آنها وجود دارند.

And finally there's clothing.

و نهایتا، در مورد لباس.

On Earth we have miles of atmosphere piled up on us,

روی زمین ما کیلومترها جو بالای سرمان داریم،

which creates 15 pounds of pressure on our bodies at all times,

که ۷ کیلو گرم فشار دائمی بر بدن ما وارد می کند،

and we're constantly pushing out against that.

و بدن ما دائما در حال فشار به بیرون در مقابل آن است.

On Mars there's hardly any atmospheric pressure.

روی مریخ تقریبا فشار جوی وجود ندارد.

So Dava Newman,

پس « دیوا نیومن»،

a scientist at MIT,

محقق MIT،

has created this sleek space suit.

این لباس فضایی براق را ساخته است.

It will keep us together,

که ما را در خود نگه می دارد،

block radiation and keep us warm.

جلوی تشعشع را می‌گیرد و ما را گرم نگه می‌دارد.

So let's think about this for a minute.

بگذارید دقیقه ای به این فکر کنیم.

Food, shelter, clothing, water, oxygen ...

غذا، مسکن، لباس، آب، اکسیژن ...

we can do this.

این کار شدنی است.

We really can.

واقعا می شود.

But it's still a little complicated and a little difficult.

اما هنوز کمی پیچیده و کمی مشکل است.

So that leads to the next big --

و این ما را به قدم بزرگ بعدی --

really big step --

قدمی واقعا بزرگ --

in living the good life on Mars.

در داشتن یک زندگی خوب در مریخ می‌برد.

And that's terraforming the planet:

و آن زمینی کردن سیاره است:

making it more like Earth,

که آن را بیشتر شبیه زمین کنیم،

reengineering an entire planet.

مهندسی مجدد کل سیاره.

That sounds like a lot of hubris,

به نظر خیلی گستاخانه می آید،

but the truth is

اما در واقع

that the technology to do everything I'm about to tell you already exists.

فناوری لازم برای انجام همه این کارهایی که می خواهم بگویم وجود دارد.

First we've got to warm it up.

در ابتدا باید گرمش کنیم.

Mars is incredibly cold because it has a very thin atmosphere.

مریخ بسیار سرد است چون جو بسیار نازکی دارد.

The answer lies here, at the south pole and at the north pole of Mars,

پاسخ اینجاست، در قطب جنوب و قطب شمال مریخ،

both of which are covered

هر دو آنها پوشیده از

with an incredible amount of frozen carbon dioxide --

مقدار قابل توجهی دی اکسید کربن یخزده هستند --

dry ice.

یخ خشک.

If we heat it up,

اگر گرمش کنیم،

it sublimes directly into the atmosphere

مستقیما به داخل جو متصاعد می شوند

and thickens the atmosphere the same way it does on Earth.

که غلظت جو را شبیه به آنچه در زمین اتفاق می افتد افزایش می‌دهد.

And as we know,

و همانطور که می دانیم،

CO2 is an incredibly potent greenhouse gas.

CO2 گاز گلخانه ای بسیار قوی است.

Now, my favorite way of doing this is to erect a very, very large solar sail

روش مورد علاقه من برای این کار برپا کردن یک بادبان خورشیدی خیلی خیلی بزرگ

and focus it --

و متمرکز کردن آن --

it essentially serves as a mirror --

که اساسا مثل یک آینه عمل می کند --

and focus it on the south pole of Mars at first.

و تمرکز آن در ابتدا روی قطب جنوب مریخ است.

As the planet spins, it will heat up all that dry ice, sublime it,

همانطور که سیاره می چرخد، تمامی آن یخ های خشک را گرم و متصاعد می‌کند،

and it will go into the atmosphere.

که به جو وارد می شود.

It actually won't take long

و واقعا مدت زیادی طول نمی‌کشد

for the temperature on Mars to start rising,

تا دمای مریخ شروع به افزایش کند،

probably less than 20 years.

احتمالا در کمتر از ۲۰ سال.

Right now,

همین حالا،

on a perfect day at the equator,

در یک روز خوب در استوا،

in the middle of summer on Mars,

در وسط تابستان در مریخ،

temperatures can actually reach 70 degrees,

دما می تواند واقعا به ۲۱ درجه برسد،

but then they go down to minus 100 at night.

اما می تواند تا منهای ۷۳ درجه در شب هم پایین رود.

(Laughter)

( خنده حضار )

What we're shooting for is a runaway greenhouse effect:

آنچه به دنبالش هستیم یک اثر گلخانه ای غیر قابل کنترل است:

enough temperature rise to see a lot of that ice on Mars --

دما به اندازه ای افزایش یابد تا ببینیم که خیلی از یخ های روی مریخ --

especially the ice in the ground -- melt.

خصوصا یخ های داخل زمین -- ذوب شوند.

Then we get some real magic.

و بعد جادوی واقعی آغاز می‌شود.

As the atmosphere gets thicker, everything gets better.

همچنان که جو غلیظ تر می‌شود، همه چیز بهتر می شوند.

We get more protection from radiation,

حفاظت بهتری در برابر تشعشع بوجود می‌آید،

more atmosphere makes us warmer, makes the planet warmer,

جو بیشتر ما را گرمتر می‌کند، سیاره را گرمتر میکند،

so we get running water

پس آب جاری خواهیم داشت

and that makes crops possible.

و محصولات را ممکن می سازد.

Then more water vapor goes into the air, forming yet another potent greenhouse gas.

و بعد بخار آب بیشتری به هوا می رود، و گاز گلخانه ای قوی دیگری را ایجاد می‌کند.

It will rain and it will snow on Mars.

باران و برف در مریخ خواهد بارید.

And a thicker atmosphere will create enough pressure

و جو غلیظ تر آنقدر فشار را بالا می‌برد

so that we can throw away those space suits.

که می توانیم آن لباس های فضایی را در آوریم.

We only need about five pounds of pressure to survive.

ما تنها نیاز به حدود دو و نیم کیلو گرم فشار برای زندگی داریم.

Eventually, Mars will be made to feel a lot like British Columbia.

و نهایتا، مریخی ساخته می شود که شبیه به بریتیش کلمبیا خواهد بود.

We'll still be left with the complicated problem

اما هنوز با مشکل پیچیده ای مواجهیم

of making the atmosphere breathable,

اینکه جو را قابل تنفس کنیم،

and frankly that could take 1,000 years to accomplish.

و صادقانه بگویم این ممکن است این کار ۱۰۰۰ سال طول بکشد.

But humans are amazingly smart and incredibly adaptable.

اما انسان‌ها بطرز شگفت آوری باهوشند و بی نهایت قابل انطباق.

There is no telling what our future technology will be able to accomplish

نمی شود گفت که فناوری‌های آینده ما چه توانایی هایی فراهم می آورند

and no telling what we can do with our own bodies.

و نمی شود گفت که با بدنمان چه می توانیم بکنیم.

In biology right now,

هم اکنون در زیست شناسی،

we are on the very verge of being able to control our own genetics,

ما در مرز توانایی کنترل ژنتیکی خود هستیم،

what the genes in our own bodies are doing,

اینکه ژن ها در بدن‌های ما چه می‌کنند،

and certainly,

و مطمئنا،

eventually, our own evolution.

و در نهایت، با تکامل خود ما.

We could end up with a species of human being on Earth

می توانیم به گونه های انسانی در زمین تبدیل شویم

that is slightly different from the species of human beings on Mars.

که کمی با گونه های انسانی در مریخ متفاوتند.

But what would you do there? How would you live?

اما آنجا چه خواهی کرد؟ چه زندگی خواهی داشت؟

It's going to be the same as it is on Earth.

مثل روی زمین خواهد بود.

Somebody's going to start a restaurant,

کسی رستورانی راه می اندازد،

somebody's going to build an iron foundry.

دیگری کارگاه ریخته گری می سازد.

Someone will make documentary movies of Mars

شخص دیگری روی مریخ فیلم های مستند می سازد

and sell them on Earth.

و آنها را روی زمین می‌فروشد.

Some idiot will start a reality TV show.

و عده ای احمق سریال تلویزیونی زنده می‌سازند.

(Laughter)

( خنده حضار )

There will be software companies,

شرکت‌های نرم افزاری خواهند بود،

there will be hotels, there will be bars.

هتل‌ها، نوشیدنی فروشی‌ها خواهند بود.

This much is certain:

این ها حتمی است:

it will be the most disruptive event in our lifetimes,

این برهم زننده ترین اتفاق عمرمان خواهد بود،

and I think it will be the most inspiring.

و فکر می کنم الهام بخش ترینش هم هست.

Ask any 10-year-old girl if she wants to go to Mars.

از هر دختر بچه ۱۰ ساله ای بپرسید که آیا می خواهد به مریخ برود.

Children who are now in elementary school are going to choose to live there.

کودکانی که حالا در مدارس ابتدایی هستند می توانند انتخاب کنند که آنجا زندگی کنند.

Remember when we landed humans on the Moon?

زمانی را که در ماه فرود آمدیم را یادتان هست؟

When that happened, people looked at each other and said,

وقتی که این اتفاق افتاد، مردم به هم نگاه می کردند و می‌گفتند،

"If we can do this, we can do anything."

« اگر بتوانیم این کار را بکنیم، هر کاری ممکن است.»

What are they going to think when we actually form a colony on Mars?

وقتی که واقعا یک جامعه جدید در مریخ بسازیم چه فکری خواهند کرد؟

Most importantly,

و مهمترین همه،

it will make us a spacefaring species.

این کار ما را تبدیل یک گونه « فضا گذر» خواهد کرد.

And that means humans will survive no matter what happens on Earth.

و به معنی آن خواهد بود که هر اتفاقی برای زمین بیفتد انسان ها زنده خواهند ماند.

We will never be the last of our kind.

ما هیچ وقت آخرین نمونه نوع خود نخواهیم بود.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

( تشویق حضار )