Heather Brooke: My battle to expose government corruption

هِدر بروک: نبرد من برای نشان دادن فساد دولتی

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Shabnam Esmaeelzadeh Reviewer: soheila Jafari

Once upon a time, the world was a big, dysfunctional family.

روزی روزگاری، دنیا یه خانواده بزرگ و ناکارآمد بود.

It was run by the great and powerful parents,

خانواده ایی که توسط والدین قوی و پرقدرت اداره می شد،

and the people were helpless

و مردم درمانده بودند

and hopeless naughty children.

و بچه های درمانده و نافرمان بودند.

If any of the more rowdier children questioned

اگر یکی این بچه های که از همه سرکش‌تر بود سوالی می کرد

the authority of the parents, they were scolded.

به دلیل قدرت پدر و مادر ، اون بچه حتماً سرزنش می شد.

If they went exploring into the parents' rooms,

اگر آنها به اتاق پدر و مادرسرک می کشیدن،

or even into the secret filing cabinets, they were punished,

یا حتی به کشوهای پنهانی بایگانی، آنها تنبیه می شدن،

and told that for their own good

و به آنها گفته می شد که برای خوبی خودشان

they must never go in there again.

آنها هرگز نباید دوباره داخل شوند.

Then one day, a man came to town

سپس یک روز، مردی به شهر آمد

with boxes and boxes of secret documents

با جعبه هایی پر از مدارک مخفیانه

stolen from the parents' rooms.

که از اتاق اولیا دزدیده شده بود.

"Look what they've been hiding from you," he said.

او گفت: "ببینین چه چیزهایی رو از شما قایم می کردن".

The children looked and were amazed.

بچه ها نگاه کردن و متعجب شدن.

There were maps and minutes from meetings

آنها نقشه ها و صورتجلسه های جلساتی بودن که

where the parents were slagging each other off.

در آن والدین با هم درگیر می شدن.

They behaved just like the children.

آنها مثل بچه ها رفتار می کردن.

And they made mistakes, too, just like the children.

و مثل بچه ها، آنها مرتکب اشتباه می شدن.

The only difference was, their mistakes

تنها تفاوت این بود که اشتباهات آنها

were in the secret filing cabinets.

در کشوهای مخفی بایگانی بود.

Well, there was a girl in the town, and she didn't think

خب، دختری در شهر بود که فکر نمی کرد

they should be in the secret filing cabinets,

آنها باید در کشوهای مخفی بایگانی باقی بمانند،

or if they were, there ought to be a law

یا اگر مخفی هستن، باید قانونی وجود داشته باشه

to allow the children access.

که به بچه ها اجازه دسترسی بده.

And so she set about to make it so.

و او دست به کار شد.

Well, I'm the girl in that story, and the secret documents

خب، من دختر تو قصه هستم و مدارک مخفی

that I was interested in were located in this building,

که من به دنبالشون بودم در این ساختمان قرار داشتن،

the British Parliament, and the data that I wanted

مجلس نمایندگان بریتانیا، و اطلاعاتی را که می خواستم

to get my hands on were the expense receipts

بدست اورم رسید هزینه کرد

of members of Parliament.

اعضای مجلس نمایندگان بود.

I thought this was a basic question to ask in a democracy. (Applause)

من فکر کردم در یک دموکراسی این یک سوال ابتدایی است که باید پرسیده شود.( تشویق تماشگران)

It wasn't like I was asking for the code to a nuclear bunker,

این خواسته من مثل این نبود که من رمزانبار مهمات اتمی یا چیزی شبیه آن را بخواهم،

or anything like that, but the amount of resistance I got

اما مقاومتی که برای این درخواست آزادی اطلاعات، من با آن روبرو شدم

from this Freedom of Information request,

اما مقاومتی که برای این درخواست آزادی اطلاعات، من با آن روبرو شدم

you would have thought I'd asked something like this.

به حدی بود که فکر می کردین چنین خواسته ایی از آنها دارم.

So I fought for about five years doing this,

من پنج سال در این راه مبارزه کردم،

and it was one of many hundreds of requests that I made,

و این یکی از صدها درخواستی بود که من به جریان انداختم،

not -- I didn't -- Hey, look, I didn't set out, honestly,

نه، اما ببنین، صادقانه میگویم، هدف من

to revolutionize the British Parliament.

انقلاب در مجلس نمایندگان بریتانیا نبود.

That was not my intention. I was just making these requests

من به دنبال آن نبودم. من فقط این درخواستها را به خاطر تحقیق برای نوشتن اولین کتابم مطرح کردم.

as part of research for my first book.

من به دنبال آن نبودم. من فقط این درخواستها را به خاطر تحقیق برای نوشتن اولین کتابم مطرح کردم.

But it ended up in this very long, protracted legal battle

اما منجر به ان دعوای حقوقی طولانی و دنباله دارشد

and there I was after five years fighting against Parliament

و من پنج سال در مقابل مجلس جنگیدم

in front of three of Britain's most eminent High Court judges

در برابر سه تا از برجسته ترین قضات عالی بریتانیا

waiting for their ruling about whether or not Parliament had to release this data.

تا ببینم آیا مجلس محکوم به منتشر کردن این اطلاعات می شود.

And I've got to tell you, I wasn't that hopeful,

و باید به شما بگویم که من امیدی نداشتم،

because I'd seen the establishment. I thought,

زیرا آن تشکیلات را دیده بودم. من فکر می کردم

it always sticks together. I am out of luck.

که آن تشکیلات همواره پایدار باقی می ماند. من شانسی ندارم.

Well, guess what? I won. Hooray. (Applause)

خب، فکر میکنین چی شد؟ من بردم، هورا. (تشویق)

Well, that's not exactly the story, because the problem was

خب، این تمام قصه نبود، زیرا

that Parliament delayed and delayed releasing that data,

مجلس انتشار اطلاعات را مدام به تأخیر می انداخت،

and then they tried to retrospectively change the law

و بعد آنها تلاش کردن قانون را تغییر دهند به نحوی که شامل گذشته هم شود

so that it would no longer apply to them.

و آنها دیگر مجبور نباشن از حکم دادگاه پیروی کنن.

The transparency law they'd passed earlier that applied to everybody else,

قانون شفافیت که آنها قبلاً تصویب کرده بودن شامل حال دیگران شود

they tried to keep it so it didn't apply to them.

اما آنها تلاش کردن که شامل خودشان نشود.

What they hadn't counted on was digitization,

چیزی که آنها مد نظر نداشتن دیجیتالیزه شدن بود،

because that meant that all those paper receipts

زیرا به این معنی بود که همه آن رسیدهای کاغذی

had been scanned in electronically, and it was very easy

به شکل الکترونیکی اسکن شده بودن، و خیلی آسان بود

for somebody to just copy that entire database,

برای یکی تا همه اطلاعات را کپی کند،

put it on a disk, and then just saunter outside of Parliament,

آن را در یک دیسکت قرار دهد، و آن را از مجلس خارج کند،

which they did, and then they shopped that disk

کاری که اتفاق افتاد، و بعد آنها دیسکت را فروختند

to the highest bidder, which was the Daily Telegraph,

به بالاترین قیمت پیشنهاد شده، به دیلی تلگراف.

and then, you all remember, there was weeks and weeks

و بعد، همه شما به یاد می آرین، هفته ها و هفته های

of revelations, everything from porn movies

افشاسازی همه چیز از فیلم های پورن

and bath plugs and new kitchens

و شیر حمام و آشپزخانه های جدید

and mortgages that had never been paid off.

و وامهایی که هرگز بازپرداخت نشدند.

The end result was six ministers resigned,

نتیجه نهایی استعفای شش وزیر،

the first speaker of the house in 300 years was forced to resign,

و سخنگوی اول پارلمان در ۳۰۰ سال گذشته بود،

a new government was elected on a mandate of transparency,

دولت جدیدی با فشار بر شفافیت انتخاب شد،

120 MPs stepped down at that election,

۱۲۰ نماینده پارلمان از انتخابات خارج شدند،

and so far, four MPs and two lords

و تاکنون، چهار نماینده پارلمان و دو لرد

have done jail time for fraud.

به خاطر کلاهبرداری به زندان افتادند.

So, thank you. (Applause)

پس، از شما متشکرم. (تشویق)

Well, I tell you that story because it wasn't unique to Britain.

خب، من این قصه را برای شما تعریف کردن چون منحصر به بریتانیا نیست.

It was an example of a culture clash that's happening

این متالی از یک برخورد فرهنگی در حال وقوع

all over the world between bewigged and bestockinged

در سراسر دنیا بین دولتمردانی با کلاه گیس و جوراب

officials who think that they can rule over us

که فکر می کنند بر ما حکمفرما هستن

without very much prying from the public,

بدون کنجکاوی زیادی از طرف عموم مردم،

and then suddenly confronted with a public

و سپس به ناگهان با مردمی برخورد می کنند

who is no longer content with that arrangement,

که دیگر با آن نظم موافق نیست،

and not only not content with it, now, more often,

و نه تنها که موافق نیست، بلکه اغلب

armed with official data itself.

خود را مصلح می کند به داده های رسمی.

So we are moving to this democratization of information,

خب ما در حال گذار به این دموکراتیزه شدن او یا آزادی طلاعات هستیم،

and I've been in this field for quite a while.

و من تقریباً مدت مدیدی در این زمینه فعال بودم.

Slightly embarrassing admission: Even when I was a kid,

یک اعتراف کمی خجالت آور: حتی موقعی که من یک بچه بودم،

I used to have these little spy books, and I would, like,

من این کتابهای کوچک جاسوسی را داشتم، و می خواستم

see what everybody was doing in my neighborhood and log it down.

ببینم همه در همسایگی من چه می کنن و از آنها سر در بیارم.

I think that was a pretty good indication

فکر کنم آن یه نشانه خوبی بود

about my future career as an investigative journalist,

در باره شغل آینده من به عنوان یک روزنامه نگار محقق،

and what I've seen from being in this access to information field for so long

و با فعال بودن در این زمینه دسترسی به اطلاعات برای مدت مدیدی من دیده ام که

is that it used to be quite a niche interest,

آن یک علاقه خاص بوده

and it's gone mainstream. Everybody, increasingly, around the world,

و حالا دارد عمومی می شود. در سراسر دنیا، همه، بیشتر و بیشتر

wants to know about what people in power are doing.

می خواهند بدانند افراد در قدرت چه می کنند.

They want a say in decisions that are made in their name

آنها می خواهند سهمی داشته باشن در تصمیماتی که به نام آنها

and with their money. It's this democratization of information

و با پول آنها گرفته می شود. این دموکراتیزه شدن اطلاعات

that I think is an information enlightenment,

در باور من یک روشنگری اطلاعات است،

and it has many of the same principles of the first Enlightenment.

و اصولی مشابه روشنگری اول (دوران خردورزی در قرن ۱۸) پیروی می کند.

It's about searching for the truth,

این جستجوی حقایق است،

not because somebody says it's true, "because I say so."

نه به خاطر آنکه کسی آن را تأیید کرده، "چون من اینطور می گویم."

No, it's about trying to find the truth based on

نه، این حرکت مبنی بر یافتن حقایق بر اساس

what you can see and what can be tested.

آن چیزی که شما می توانید ببینید و آنچه می توانید امتحان کنید است.

That, in the first Enlightenment, led to questions about

آن زمان، در روشنگری اول، منجر شد به سوالهایی در باره

the right of kings, the divine right of kings to rule over people,

حقوق پادشاهان، حقوق الهی پادشاهان برای حکمرانی بر مردم،

or that women should be subordinate to men,

یا چرا زنان باید تابع و زیردست مردان باشند،

or that the Church was the official word of God.

یا آنکه کلیسا کلام رسمی خداست.

Obviously the Church weren't very happy about this,

بدیهی است که کلیسا نسبت به این حرکت خوشنود نبود،

and they tried to suppress it,

و آنها سعی کردند مانع شوند،

but what they hadn't counted on was technology,

و اما آنچه در نظر نداشتند تکنولوژی بود،

and then they had the printing press, which suddenly

و سپس مطبوعات چاپ شده که ناگهان

enabled these ideas to spread cheaply, far and fast,

منجر به گسترش ارزان، سریع و گسترده این تفکرات شد،

and people would come together in coffee houses,

و مردم در قهوه خانه ها گرد هم آمدند،

discuss the ideas, plot revolution.

راجع به این عقاید بحث کردند، و انقلاب را طراحی کردند.

In our day, we have digitization. That strips all the physical mass out of information,

این روزها، ما مجهز به دیجیتالیزه شدن هستیم. که تمام حجم فیزیکی اطلاعات را از بین می برد،

so now it's almost zero cost to copy and share information.

و الان کپی کردن و به اشتراک گذاشتن اطلاعات تقریباً هیچ هزینه ایی ندارد.

Our printing press is the Internet. Our coffee houses are social networks.

اینترنت جای مطبوعات چاپی آن موقع قرار گرفته و شبکه های مجازی اجتماعی جایگزین قهوه خانه ها شده اند.

We're moving to what I would think of as a fully connected system,

ما به سمت یک سیستم کاملاً متصل در حرکتیم،

and we have global decisions to make in this system,

و ما باید تصمیمات جهانی را در این سیستم بگیریم،

decisions about climate, about finance systems,

تصمیماتی در مورد آب و هوا، سیستم های مالی،

about resources. And think about it --

و منابع. و در این باره فکر کنید --

if we want to make an important decision about buying a house,

اگر ما بخواهیم تصمیم مهمی درباره خرید یک خانه بگیریم،

we don't just go off. I mean, I don't know about you,

ما ناگهانی عمل نمی کنیم. منظورم این است، درمورد شما نمی دونم،

but I want to see a lot of houses before I put that much money into it.

اما من قبل از سرمایه گذاری خانه های متعددی را می بینم.

And if we're thinking about a finance system,

و اگر در مورد یک سیستم مالی فکر می کنیم،

we need a lot of information to take in. It's just not possible

ما باید اطلاعات زیادی را در نظر بگیریم. امکان ندارد

for one person to take in the amount, the volume

تنها یک نفر از پس جمع آوری این حجم اطلاعات

of information, and analyze it to make good decisions.

و تحلیل آنها برای یک تصمیم سازی خوب برآید.

So that's why we're seeing increasingly this demand

و این دلیل اصلی تقاضای روزافزون

for access to information.

دسترسی به اطلاعات است.

That's why we're starting to see more disclosure laws

به همین دلیل ما شاهد تصویب قوانین بیشتری برای افشای هستیم،

come out, so for example, on the environment,

به عنوان مثال، در مورد محیط زیست،

there's the Aarhus Convention,

پیمان آرهوس موجود است،

which is a European directive that gives people

فرمان اروپایی که به مردم

a very strong right to know, so if your water company

حق تضمین شده دانستن می دهد، پس اگر کمپانی آب شما

is dumping water into your river, sewage water

آب را درون رودخانه شما خالی می کند، آب فاضلاب را

into your river, you have a right to know about it.

داخل رودخانه شما تخلیه می کند، شما حق دارید از آن آگاه باشید.

In the finance industry, you now have more of a right

در صنایع مالی، شما حق بیشتری دارید

to know about what's going on, so we have

تا بدانید چه اتفاقی در حال وقوع است، و ما قوانین

different anti-bribery laws, money regulations,

مختلف ضد رشوه، تنظیمات مالی،

increased corporate disclosure, so you can now track assets across borders.

افشای فزاینده شرکتها را داریم که شما می توانید دارایی ها را فرای مرزها ردیابی کنید.

And it's getting harder to hide assets, tax avoidance,

و دشوارتر شده مخفی کردن دارایی ها، فرار از مالیات،

pay inequality. So that's great. We're starting to find out

پرداختهای ناعادلانه. عالیه. ما در حال فهمیدن

more and more about these systems.

بیشتر و بیشتر این سیستم ها هستیم.

And they're all moving to this central system,

و همه در حال تبدیل شدن به این سیستم مرکزی هستند،

this fully connected system,

این سیستم کاملاً به هم مرتبط،

all of them except one. Can you guess which one?

همه جز یکی. می تونین حدس بزنین کدام یک؟

It's the system which underpins all these other systems.

سیستمی که زیربنای همه سیستم های دیگر است.

It's the system by which we organize and exercise power,

سیستمی که به وسیله آن ما قدرت را ساماندهی و پیاده می کنیم،

and there I'm talking about politics, because in politics,

و من اینجا در مورد سیاست صحبت می کنم، زیرا در سیاست،

we're back to this system, this top-down hierarchy.

ما از این سلسله مراتب از بالا به پایین استفاده می کنیم.

And how is it possible that the volume of information

و چگونه امکان پذیر است که این حجم اطلاعات

can be processed that needs to in this system?

لازم در این سیستم پردازش شود؟

Well, it just can't. That's it.

خب، امکان ندارد. به همین سادگی.

And I think this is largely what's behind the crisis

من فکر می کنم تا حد زیادی آنچه که در پشت بحران

of legitimacy in our different governments right now.

کنونی مشروعیت در دولتهای مختلف است می باشد.

So I've told you a bit about what I did

خب، من کمی درباره آنچه که برای به چالش کشاندن مجلس با سر و صدا و زد و خورد، در آغاز قرن ۲۱ انجام دادم با شما صحبت کردم،

to try and drag Parliament, kicking and screaming,

خب، من کمی درباره آنچه که برای به چالش کشاندن مجلس با سر و صدا و زد و خورد، در آغاز قرن ۲۱ انجام دادم با شما صحبت کردم،

into the 21st century, and I'm just going to give you

خب، من کمی درباره آنچه که برای به چالش کشاندن مجلس با سر و صدا و زد و خورد، در آغاز قرن ۲۱ انجام دادم با شما صحبت کردم،

a couple of examples of what a few other people I know

و حالا قصد دارم چند مثال از آنچه تعدادی از افرادی که من می شناسم شان

are doing.

در حال انجام آن هستند با شما صحبت می کنم.

So this is a guy called Seb Bacon. He's a computer

خب این سب بیکن است. او برنامه نویس

programmer, and he built a site called Alaveteli,

کامپیوتر است، و سایتی به نام آلواتلی ساخته است،

and what it is, it's a Freedom of Information platform.

و آن بستری برای آزادی اطلاعات است.

It's open-source, with documentation, and it allows you

این یک منبع آزاد است، با مستندسازی، که به شما اجازه می دهد

to make a Freedom of Information request,

درخواست آزادی اطلاعات را مطرح کنید،

to ask your public body a question, so

برای سوال پرسیدن از یک مجموعه عمومی، در نتیجه

it takes all the hassle out of it, and I can tell you

این سایت تمام کارهای سخت را حذف کرده است، و من می تونم به شما بگم

that there is a lot of hassle making these requests,

و پیچیدگیهای زیادی در پیگیری این درخواستهاست،

so it takes all of that hassle out, and you just type in your question,

و این سایت تمام پیچیدگیها را حذف می کند، و شما فقط باید سوال خود را تایپ کنید،

for example, how many police officers have a criminal record?

مثلاً، چند تا از ماموران پلیس یک سابقه کیفری دارند؟

It zooms it off to the appropriate person, it tells you

این سایت سوال را برای فرد مرتبط می فرستند، به شما می گوید

when the time limit is coming to an end, it keeps track of all

کی مهلت پاسخگویی فرا می رسد، و پیگیری می کند

the correspondence, it posts it up there,

تمام مکاتبات را، آنها را در سایت به نمایش می گذارد،

and it becomes an archive of public knowledge.

و همگی تبدیل به یک آرشیو اطلاعات عمومی می شود.

So that's open-source and it can be used in any country

این یک منبع آزاد است و در هر کشوری که

where there is some kind of Freedom of Information law.

دارای نوعی از قانون آزادی اطلاعات است می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

So there's a list there of the different countries that have it,

یک فهرستی از کشورهایی که دارای این قانون هستن موجود است،

and then there's a few more coming on board.

و تعداد بیشتری از کشورها که در حال ملحق شدن هستند.

So if any of you out there like the sound of that

خب اگر هر کدام از شما از این ایده خوشتان می آید

and have a law like that in your country,

و قانون مشابه ایی در کشورتان دارید،

I know that Seb would love to hear from you

من می دونم که سب خیلی مشتاق است تا با شما صحبت کند

about collaborating and getting that into your country.

درباره همکاری و وارد شدن به کشور شما.

This is Birgitta Jónsdóttir. She's an Icelandic MP.

این بیرجیتا خونسدوتیر است، نماینده پارلمان ایسلند

And quite an unusual MP. In Iceland, she was

و یک نماینده غیر معمول. در ایسلند، او

one of the protesters who was outside of Parliament

یکی از مخالفانی بود که در بیرون مجلس حضور داشت،

when the country's economy collapsed,

زمانی که اقتصاد کشور فروپاشید،

and then she was elected on a reform mandate,

و سپس او به خاطر تعهدش به اصلاحات برگزیده شد،

and she's now spearheading this project.

و حالا او این پروژه را رهبری می کند.

It's the Icelandic Modern Media Initiative,

این " پیشگامی رسانه مدرن ایسلند" است،

and they've just got funding to make it an international

و آنها در حال سرمایه گذاری برای تبدیل آن به پروژه

modern media project, and this is taking all of the best laws

رسانه مدرن بین المللی هستند، و بهترین قوانین سراسر دنیا را درباره آزادی بیان ، حفاظت در برابر خلافکاران،

around the world about freedom of expression,

رسانه مدرن بین المللی هستند، و بهترین قوانین سراسر دنیا را درباره آزادی بیان ، حفاظت در برابر خلافکاران،

protection of whistleblowers, protection from libel,

حفاظت در برابر افترا و حفظ منابع اطلاعاتی جمع آوری می کنند،

source protection, and trying to make Iceland a publishing haven.

و در تلاشند برای تبدیل ایسلند به یک جای امن برای انتشار مطالب.

It's a place where your data can be free, so when we think

اینجا جایی است که اطلاعات شما آزاد است، و زمانیکه ما

about, increasingly, how governments want to access user data,

بیشتر فکر می کنیم در مورد آنکه دولتها چگونه می خواهند دسترسی داشته باشند به اطلاعات مصرف کنندگان،

what they're trying to do in Iceland is make this safe haven

آنها در تلاشند ایسلند را تبدیل کنند به یک محل امنی کنند جایی که

where it can happen.

این امر می تواند صورت پذیرد.

In my own field of investigative journalism, we're also

در زمینه فعالیت من، خبرنگاری تحقیقی،

having to start thinking globally, so this is a site called

ما در مقیاس جهانی نیز فکر میکنیم و این سایتی است که

Investigative Dashboard. And if you're trying to track

"داشبورد تحقیقی" نامیده می شود. و اگر شما در تلاشید تا

a dictator's assets, for example, Hosni Mubarak,

دارایی های یک دیکتاتور، مثلاً حسنی مبارک، را ردیابی کنید،

you know, he's just funneling out cash from his country

در حالیکه می دانید او در حال خارج کردن پول نقد از کشوری

when he knows he's in trouble, and what you want to do

که در آن دچار مشکل است می باشد و آنچه شما می خواهید انجام دهید

to investigate that is, you need to have access to

برای کنکاش درباره آن، شما نیاز دارید که

all of the world's, as many as you can,

در سراسر دنیا، به بیشترین تعداد ممکن از

companies' house registrations databases.

پایگاه های اطلاعاتی ثبت املاک شرکتها دسترسی داشته باشید.

So this is a website that tries to agglomerate all of those

خُب این وبسایتی است که در تلاش است که تمام آن پایگاه های اطلاعاتی

databases into one place so you can start searching for,

را در یک محل جمع آوری کند تا شما بتوانید جستجوی خود را درباره

you know, his relatives, his friends, the head of his security services.

اقوامش، دوستانش، سران مراکز امنیتی اوشروع کنید .

You can try and find out how he's moving out assets

شما می توانید امتحان کنید و دریابید چگونه او در حال خروج دارایی ها

from that country.

از کشور است.

But again, when it comes to the decisions which are

اما دوباره وقتی به تصمیماتی می رسیم که

impacting us the most, perhaps, the most important

بیش از همه ما را تحت تأثیر قرار می دهند، البته، مهمترین

decisions that are being made about war and so forth,

تصمیماتی که درباره جنگ و امثال آن گرفته می شود،

again we can't just make a Freedom of Information request.

ما نمی توانیم به سادگی یک درخواست آزادی اطلاعات ثبت کنیم.

It's really difficult. So we're still having to rely on

واقعاً مشکل است. ما همچنان وابسته به

illegitimate ways of getting information, through leaks.

روشهای غیر مشروع گرفتن اطلاعات، از طریق نشت آنها هستیم.

So when the Guardian did this investigation about

خب زمانیکه گاردین این تحقیق را در مورد

the Afghan War, you know, they can't walk into

جنگ افغانستان انجام داد، همین طور که می دونین، آنها نمی توانند به همین سادگی وارد

the Department of Defense and ask for all the information.

وزارت دفاع شوند و درخواست اطلاعات کنند.

You know, they're just not going to get it.

می دونین، همچین اتفاقی نمی افتد.

So this came from leaks of tens of thousands of dispatches

اینها از نشت دهها هزار پیغام

that were written by American soldiers

نوشته شده توسط سربازان آمریکایی بدست آمده است

about the Afghan War, and leaked,

درباره جنگ افغانستان، که فاش شدند،

and then they're able to do this investigation.

و آنها قادر به انجام این تحقیق شدند.

Another rather large investigation is around world diplomacy.

یک تحقیق بزرگ دیگر درمورد سیاست در گوشه کنار دنیاست.

Again, this is all based around leaks,

دوباره، این هم بر مبنای نشت

251,000 U.S. diplomatic cables, and I was involved

۲۵۱٫۰۰۰ کابل دستگاه سیاست آمریکاست، که من درگیر بودم

in this investigation because I got this leak

در این تحقیق زیرا بدست آوردم این نشت را

through a leak from a disgruntled WikiLeaker

از طریق یک ناراضی ویکی لیکس

and ended up going to work at the Guardian.

و آن را در گاردین کار کردم.

So I can tell you firsthand what it was like to have access

خب من با توجه به تجربه دست اول خودم می تونم بهتون بگویم

to this leak. It was amazing. I mean, it was amazing.

دسترسی به این نشت اطلاعات چگونه است. منظورم اینه که تجربه شگفت انگیزی بود.

It reminded me of that scene in "The Wizard of Oz."

من رو یاد اون صحنه در "جادوگری از شهر اُز" می انداخت.

Do you know the one I mean? Where the little dog Toto

می دونین کدوم رو می گم؟ جایی که توتو، اون سگ کوچولو،

runs across to where the wizard [is], and he pulls back,

می دود طرف جایی که جادوگر هست، و عقب می کشد،

the dog's pulling back the curtain, and --

سگه عقب می کشد پرده رو، و --

"Don't look behind the screen. Don't look at the man behind the screen."

"پشت صحنه رو نگاه نکن. به مرد پشت صحنه نگاه نکن."

It was just like that, because what you started to see

واقعاً شبیه همین بود، زیرا اون وقت می دیدن

is that all of these grand statesmen, these very pompous

اون بیانیه های پرطمطراق و سیاستمدارهای باشکوه،

politicians, they were just like us.

شبیه خود ما هستند.

They all bitched about each other. I mean, quite gossipy,

اونها از هم شکایت می کنند و پشت سر هم حرف می زنن،

those cables. Okay, but I thought it was a very important

مثل تلویزیونهای کابلی. اما من فکر می کنم این نکته خیلی مهم

point for all of us to grasp, these are human beings

را همه ما باید توجه کنیم که اینها آدمهای جائزالخطا هستند

just like us. They don't have special powers.

مثل ما. اونها نیروهای ویژه ندارند.

They're not magic. They are not our parents.

اونها معجزه نمی کنند. اونها پدر و مادر ما نیستند.

Beyond that, what I found most fascinating

و فرای آن، چیزی که خیلی تعجب آور بود

was the level of endemic corruption that I saw

سطح فساد همه گیری بود که من

across all different countries, and particularly centered

در کشورهای مختلف دیدم، به ویژه

around the heart of power, around public officials

در مرکز قدرت، نیروهای دولتی که

who were embezzling the public's money

پول مردم رو حیف و میل می کنند

for their own personal enrichment, and allowed to do that

برای پر مایه کردن جیب خودشان، با استفاده از

because of official secrecy.

پنهان کاری رسمی و دولتی.

So I've mentioned WikiLeaks, because surely what could be

خب من به "ویکی لیکس" اشاره کردم، زیرا چه چیز دیگری می تواند

more open than publishing all the material?

شفاف تر از انتشار همه مطالب باشد؟

Because that is what Julian Assange did.

زیرا این کاری است که جولین آسانژ انجام داد.

He wasn't content with the way the newspapers published it

او خوشنود نبود از روش انتشار مطالب توسط روزنامه ها

to be safe and legal. He threw it all out there.

از ترس قانونی و امن بودن. او همه اطلاعات را ریخت بیرون.

That did end up with vulnerable people in Afghanistan

و این کار ختم شد به آدمهای آسیب پذیری در افغانستان

being exposed. It also meant that the Belarussian dictator

که شناسایی شدند. این کار همچنین به معنی آن است که دیکتاتور بلاروسی

was given a handy list of all the pro-democracy campaigners

یک لیست بلند بالا از فعالان طرفدار دموکراسی به دست آورد که

in that country who had spoken to the U.S. government.

از آن کشور با دولت آمریکا در تماس بوده اند.

Is that radical openness? I say it's not, because for me,

آیا این شفافیت بیش از حد است؟ به نظر من، نه، زیرا

what it means, it doesn't mean abdicating power,

این به معنی واگذار کردن قدرت،

responsibility, accountability, it's actually being a partner

مسئولیت و پاسخگویی نیست بلکه به معنی شراکت

with power. It's about sharing responsibility,

در قدرت است. این به معنی پخش کردن مسئولیت

sharing accountability. Also, the fact that

و شراکت در پاسخگویی است. همچنین، این حقیقت که

he threatened to sue me because I got a leak of his leaks,

او مرا تهدید به شکایت دادگاهی کرد چون من نشتی از اطلاعات نشتی او پیدا کردم

I thought that showed a remarkable sort of inconsistency

نشون دهنده یک تناقض و بی ثباتی

in ideology, to be honest, as well. (Laughs)

در ایدئولوژی و صداقت است. (خنده)

The other thing is that power is incredibly seductive,

از طرف دیگر قدرت به شدت اغواکننده است

and you must have two real qualities, I think,

و من فکر می کنم شما باید دو صفت واقعی داشته باشید

when you come to the table, when you're dealing

وقتی شما سر میز می آیید، زمانی که درگیر

with power, talking about power,

قدرت می شود و جایی که قدرت هست

because of its seductive capacity.

ظرفیت اغواکنندگی زیادی وجود دارد.

You've got to have skepticism and humility.

شما باید شکاک باشید و فروتن.

Skepticism, because you must always be challenging.

شکاک، چون شما باید همیشه به چالش بکشید.

I want to see why do you -- you just say so? That's not good enough.

می خوام بدونم چرا شما -- فقط چون شما می گویید؟ این کافی نیست.

I want to see the evidence behind why that's so.

من می خوام شواهد دال برای چرایی آن را رو ببینم.

And humility because we are all human. We all make mistakes.

و فروتنی زیرا ما همه آدمیم. ما همه اشتباه می کنیم.

And if you don't have skepticism and humility,

و اگر شما شکاکی و فروتنی را نداشته باشید،

then it's a really short journey to go from reformer

حقیقتاً مسیر بسیار کوتاهی است بین یک اصلاح طلب

to autocrat, and I think you only have to read "Animal Farm"

و یک سلطان مستبد و کافی است که کتاب "مزرعه حیوانات" رو بخونین

to get that message about how power corrupts people.

تا پیام آن را در خصوص اینکه قدرت چطور آدمها را فاسد می کند دریابین.

So what is the solution? It is, I believe, to embody

پس راه حل چیست؟ من باور دارم راه حل تضمین

within the rule of law rights to information.

حق دسترسی به اطلاعات در قانون است.

At the moment our rights are incredibly weak.

در لحظه ایی که حقوق ما بی نهایت ضعیف شده اند.

In a lot of countries, we have Official Secrets Acts,

در بسیاری از کشورها، ما سرویس های مخفی رسمی داریم،

including in Britain here. We have an Official Secrets Act

از جمله همین جا در بریتانیا. ما یک سرویس مخفی رسمی داریم

with no public interest test. So that means it's a crime,

که هیچ وقت در معرض محک عمومی قرار نگرفته. یعنی این یک جرم است

people are punished, quite severely in a lot of cases,

و مردم در اکثر مواقع به شدت تنبیه می شوند

for publishing or giving away official information.

به خاطر نشر و نشت اطلاعات رسمی.

Now wouldn't it be amazing, and really, this is what I want

آیا فوق العاده نخواهد بود، واقعاً، این چیزی است که می خواهم

all of you to think about, if we had an Official Disclosure Act

به آن فکر کنید، اگر یک قانون فاش سازی رسمی داشتیم

where officials were punished if they were found

که دولتمردان تنبیه می شدند اگر که

to have suppressed or hidden information

اطلاعات را تحریف یا مخفی کرده بودند،

that was in the public interest?

اطلاعاتی که عموم مردم به آن علاقه مند هستند؟

So that -- yes. Yes! My power pose. (Applause) (Laughs)

بله. بله. این اقامه قدرت من است. (تشویق) (خنده)

I would like us to work towards that.

من می خواهم به سمت این هدف با هم کار کنیم.

So it's not all bad news. I mean, there definitely is

همه چیز خبر بد نیست. منظورم این است که قطعاً

progress on the line, but I think what we find is that

در حال پیشرفت هستیم اما

the closer that we get right into the heart of power,

هرچه که به مرکز اصلی قدرت نزدیکتر می شویم

the more opaque, closed it becomes.

همه چیز مبهم تر و غیر شفاف تر می شود.

So it was only just the other week that I heard London's

همین هفته پیش من شنیدم که

Metropolitan Police Commissioner talking about why

یکی از سران پلیس شهری لندن در مورد

the police need access to all of our communications,

اهمیت دسترسی پلیس به تمامی مکاتبات ما،

spying on us without any judicial oversight,

جاسوسی اطلاعات ما بدون نظارت قضایی، صحبت می کرد

and he said it was a matter of life and death.

و می گفت که موضوع موضوعِ مرگ و زندگی است.

He actually said that, it was a matter of life and death.

او واقعاً گفت که این مسئله موضوعِ مرگ و زندگی است.

There was no evidence. He presented no evidence of that.

هیچ سندی وجود ندارد. او هیچ مدرکی ارائه نکرد.

It was just, "Because I say so.

تنها توضیح "چون من می گم.

You have to trust me. Take it on faith."

شما باید به من اعتماد کنید. فقط باور کنید." است.

Well, I'm sorry, people, but we are back

خب، مردم من واقعاً متأسفم، اما ما داریم بر می گردیم به

to the pre-Enlightenment Church,

کلیسای دوران قبل از روشنگری (قرن ۱۸ و عصر خردورزی)،

and we need to fight against that.

و ما باید مبارزه کنیم با این وضع.

So he was talking about the law in Britain which is

او داشت راجع به قانونی در بریتانیا صحبت می کرد به اسم

the Communications Data Bill, an absolutely outrageous piece of legislation.

قانون اطلاعات ارتباطات، که حقیقتاً یک قانون بیدادگرانه و عصبانی کننده است.

In America, you have the Cyber Intelligence Sharing and Protection Act.

در آمریکا، شما قانون حفاظت و به اشتراک گذاشتن اطلاعات سایبری را دارید.

You've got drones now being considered for domestic surveillance.

حتی وزوز حشرات هم در این نظارت و مراقبت محلی در نظر گرفته می شوند.

You have the National Security Agency building

شما آژانس امنیت ملی را دارید

the world's giantest spy center. It's just this colossal --

که بزرگترین مرکز جاسوسی دنیا است. این عمارت عظیم الجثه

it's five times bigger than the U.S. Capitol,

پنج برابر ساختمان کنگره آمریکاست، که در آن

in which they're going to intercept and analyze

می خواهند تفسیر و تحلیل کنند

communications, traffic and personal data

ارتباطات و اطلاعات شخصی را

to try and figure out who's the troublemaker in society.

برای شناسایی آدمهای مشکل ساز در جامعه.

Well, to go back to our original story, the parents

خب، به داستان اولمون برگردیم، والدین

have panicked. They've locked all the doors.

دست پاچه شده اند. اونها همه درها را قفل کرده اند.

They've kitted out the house with CCTV cameras.

اونها حتی در خانه ها هم دوربین مدار بسته گذاشته اند.

They're watching all of us. They've dug a basement,

اونها همه ما را زیر نظر دارند. اونها یه زیرزمین حفر کردن

and they've built a spy center to try and run algorithms

و یک مرکز جاسوسی ساخته اند برای طراحی و آزمایش الگوریتمهایی

and figure out which ones of us are troublesome,

برای شناسایی افرادی از ما که مشکل ساز هستند،

and if any of us complain about that, we're arrested for terrorism.

و اگر یکی از ما شکایت کند، به جرم تروریسم بازداشت می شود.

Well, is that a fairy tale or a living nightmare?

خب، این یک افسانه است یا یک کابوس زنده؟

Some fairy tales have happy endings. Some don't.

بعضی از افسانه ها پایان خوشی دارند. بعضی هم نه.

I think we've all read the Grimms' fairy tales, which are,

احتمالاً خیلی از ما افسانه های "گریم" را خوانده ایم که

indeed, very grim.

واقعاً شوم و تلخ است.

But the world isn't a fairy tale, and it could be more brutal

اما دنیا افسانه نیست و می تونه حتی بی رحم تر باشد

than we want to acknowledge.

نسبت به آنچه که ما می خواهیم بپذیریم.

Equally, it could be better than we've been led to believe,

از آن طرف، دنیا می تونه حتی بهتر از آنچه باشه که ما می بینیم

but either way, we have to start seeing it exactly as it is,

اما به هر حال، ما باید به دقت ببینیم آنچه را که حقیقتاً هست

with all of its problems, because it's only by seeing it

با تمام مشکلاتش، چون فقط با دیدن و شناخت این دنیا

with all of its problems that we'll be able to fix them

با تمام مشکلاتش تا بتونیم آنها را حل کنیم

and live in a world in which we can all be

و در دنیایی زندگی کنیم که می تونیم

happily ever after. (Laughs) Thank you very much.

برای همیشه خوب و خوش باشیم. (خنده) با تشکر از همه شما.

(Applause)

(تشویق)

Thank you. (Applause)

با تشکر. (تشویق)